http://www.al-yaqeen.com/nieuw/nieuws/n ... hp?id=1319
Uiteraard is dit een artikel dat de goedkeuring van onze Al-yaqeen vrienden kan wegdragen. Zelf al is dit artikel door een kafir geschreven.
Maar deze kafir begrijpt Islam, en islamitishe vrouwen. :evil:
Wat mij opvalt is dat het artikel van de dames Marlies ter Borg en Karima Bisschop niet op hun site verscheen. Komt dat misschien omdat ze het niet eens zijn met de dames?
Sluiers tegen een verminderd libido
Naomi Wolf wil meer ruimte voor nuance in het hoofddoekendebat
Naomi Wolf is de Amerikaans schrijfster van onder meer The End of America: Letter of Warning to a Young Patriot en is medeoprichter van de beweging American Freedom Campaign.
Een vrouw in het zwart, ingezwachteld tot aan haar enkels en bedekt met een hoofddoek of volledige chador, wandelt door een Europese of Noord-Amerikaanse straat, omringd door vrouwen in haltertopjes, minirokjes en korte shorts. Ze komt voorbij reusachtige reclameborden waarop andere vrouwen haast in zwijm vallen van seksueel genot, dartelend in lingerie of gewoon lang uitgestrekt smachtend. Is er een beeld dat het ongemak van het westen met de zeden van de islam - en vice versa - beter kan vatten?
Niet zelden wordt het vrouwenlichaam gebruikt voor een ideologisch gevecht, en de westerse islamofobie is daar geen uitzondering op. Toen Frankrijk de hoofddoek bande van zijn scholen, gebruikte het de hijab om de westerse waarden in het algemeen en de positie van de vrouw te verdedigen. Toen de Amerikanen zich voorbereidden op de invasie in Afghanistan, werden de Taliban gedemoniseerd omdat ze vrouwen cosmetica en haarkleurproducten ontzegden. En eens de Taliban omver geworpen waren, schreven veel westerse schrijvers dat de Afghaanse vrouwen hun sluiers hadden afgenomen.
Maar zou het kunnen dat we hier in het westen de seksuele zeden van de islam verkeerd interpreteren, en dan vooral de precieze betekenis van de sluier of chador voor veel moslimvrouwen? En zou het niet kunnen dat we blind zijn voor onze eigen mechanismen om vrouwen te onderdrukken en te controleren?
Door de band genomen beschouwt het westen de sluier als middel om de vrouw en haar seksualiteit te onderdrukken. Tijdens mijn reizen door verschillende moslimlanden ontdekte ik evenwel dat er ook een andere interpretatie mogelijk is. Aan tafel van een women only moslimhuis waar ik uitgenodigd werd, leerde ik dat de houding van moslims ten opzichte van de vrouwelijke verschijning en seksualiteit niet gebaseerd is op onderdrukking, maar op een scheiding tussen publiek en privaat, tussen wat aan God behoort en wat aan de man. Het is niet dat de islam seksualiteit onderdrukt: het gaat meer om een manier van kanaliseren - kanaliseren naar het huwelijk, de verbondenheid die voor een familieleven zorgt en de verbintenis die hen verzekert van een huis.
Buiten de muren van de typische moslimhuishoudens die ik in Marokko, Jordanië en Egypte heb bezocht, was het allemaal kuisheid en fatsoen dat de klok sloeg. Maar eens binnenskamers waren vrouwen even geïnteresseerd in aantrekking, verleiding en genot als overal elders ter wereld.
Thuis, in een huwelijkse context, waren Victoria's Secret, elegante mode en huidlotions even overvloedig aanwezig als bij ons. De bruidsvideo's die ik te zien kreeg, met sensuele dansen die de bruid leert en trots aan haar bruidegom toont, suggereren dat sensualiteit de moslimvrouwen niet vreemd is. Alleen moeten plezier en seksualiteit, zowel bij mannen als bij vrouwen, niet promiscue ten toon gesteld worden voor Jan en alleman.
Veel vrouwen met wie ik sprak voelden zich dan ook helemaal niet onderdrukt door de chador of de hoofddoek. Integendeel: ze voelden zich net bevrijd van wat ze als de opdringerige, banaliserende en plat seksuele blik van het westen ervoeren. Bij veel vrouwen klonk het als volgt: "Als ik westerse kleren draag, staren mannen naar mij, voel ik me een object en zit ik me voortdurend af te meten aan de standaarden van de modellen uit de magazines. Standaarden die moeilijk vol te houden zijn, en er naarmate je ouder wordt alleen maar moeilijker op worden. En dan heb ik het er niet eens over hoe vermoeiend het is om voortdurend in de etalage te staan.
Als ik mijn hoofddoek of chador draag, beschouwen mensen me als een individu, niet als een object. Ik voel me gerespecteerd." Hun mening mag dan misschien niet uitgedrukt zijn in de traditionele beelden van het westerse feminisme, de boodschap is duidelijk wel verwant.
Ik nam de proef op de som en trok in Marokko een salwar kameez en hoofddoek aan voor een bezoekje aan de bazaar. En ja, veel van de warme blikken die ik toegeworpen kreeg waren vooral omdat een westerling er zo uitgedost bijliep, maar toch: terwijl ik over de markt schreed - de rondingen van mijn borsten bedekt, de vorm van mijn benen verborgen, mijn haar vast - voelde ik me kalm en sereen. Ik voelde me, op een manier, bevrijd.
Moslimvrouwen staan ook niet alleen. De westerse christelijke traditie schildert alle seksualiteit, zelfs binnen een huwelijk, af als zondig. De islam en het jodendom hebben een dergelijke breuk tussen lichaam en geest nooit gekend. In beide culturen wordt seksualiteit gekanaliseerd binnen het huwelijk en familieleven en beschouwd als een bron van zegening, bekrachtigd door God.
Dat zou wel eens de verklaring kunnen zijn waarom moslim- en orthodox joodse vrouwen zichzelf bevrijd voelen door hun bescheiden kledij en bedekte hoofd. Tegelijk wijst het ook op een hoger niveau van sensueel plezier in het huwelijksleven dan we in het westen gewoon zijn. Als seksualiteit persoonlijk gehouden wordt - en als een man zijn vrouw (of andere vrouwen) niet de hele dag halfnaakt ziet - voelt het des te intenser aan eens de hoofddoek of chador verdwijnt in de heiligheid van het huis.
Onder de gezonde jonge mannen in het westen, opgegroeid met pornografie en seksuele beelden op iedere straathoek, is een verminderd libido ondertussen tot een heuse epidemie uitgegroeid. Het is het dan ook waard om de positieve ervaringen te begrijpen van vrouwen - en mannen - in een cultuur waar seksualiteit conservatiever bekeken wordt.
Het is niet mijn bedoeling om tegen de vrouwelijke leiders in de moslimwereld in te gaan die de sluier als een onderdrukkingsmiddel zien. Alles draait rond keuze. Maar westerlingen moeten erkennen dat als een vrouw in Frankrijk of Groot-Brittannië voor een sluier kiest, dat niet noodzakelijk een teken van onderwerping is. En belangrijker nog: als je je minirok en topje aantrekt - in een wereld waarin het vrouwen niet vrij staat om te verouderen, gerespecteerd te worden als moeders, werknemers of spirituele wezens, en om Madison Avenue te negeren - is een genuanceerdere kijk op wat vrijheid voor vrouwen éigenlijk inhoudt misschien wel op zijn plaats.
DeMorgen.be
3 september 2008
