'Arabische mannen haten vrouwen, en God is hun excuus'

[Ariel]

'Arabische mannen haten vrouwen, en God is hun excuus'
Door: Robin de Wever − 25/04/12

Noem me een Arabisch land, schrijft de Egyptisch-Amerikaanse publiciste Mona Eltahawy deze maand in het tijdschrift Foreign Policy. 'En ik geef je een lijst met vrouwonvriendelijke misstanden.' Haar betoog maakt de tongen los - ook bij de vrouwen voor wie ze het opneemt.

'Waarom haten ze ons?', vraagt een naakte vrouw in een geschilderde nikaab zich af op de omslag. Die vraag moet volgens Eltahawy maar eens gesteld worden. Want dát Arabische mannen het andere geslacht haten, lijdt geen twijfel.

'In de top honderd landen waar de seksekloof het kleinste is', merkt de feministe op, 'komen de Arabische niet eens voor. De hele regio bungelt onderaan. Arm of rijk, we haten allemaal onze vrouwen.' De oorzaak is volgens Eltahawy een 'giftige mix van cultuur en religie die maar weinigen durven te ontmantelen'. 'Dat is immers provocatief en blasfemisch'.

Bedekking
Van Marokko tot Jemen moeten vrouwen zich in bedekkende kleding hullen, soms zelfs als ze in het parlement hun eigen volk vertegenwoordigen. In sommige landen nemen radicale geestelijken het op voor genitale mutilatie. In Saoedi-Arabië, somt Eltahawy op, mag de vrouw zelfs niet autorijden.

'Toch is het de man die zich op straat niet kan gedragen. Van noord tot zuid is seksuele intimidatie eerder regel dan uitzondering en bedekken vrouwen zich om de mannen beschermen. De door het regime benoemde geestelijken stellen liever de armen gerust met praatjes over rechtvaardigheid in het hiernamaals dan dat ze de confrontatie zoeken met de dictator.'

'Op diezelfde manier zijn vrouwen het slachtoffer van hun haatdragende mannen. Zij claimen immers stellig dat ze God aan hun zijde hebben.' En dan te bedenken, schrijft Eltahawy, dat de regio momenteel een revolutie doormaakt.

Tegengas
Op blogs en Twitter wordt de feministe flink van repliek gediend, onder meer van de Arabische vrouwen voor wie ze zegt te strijden. 'De kop doet al alarmbellen rinkelen', schrijft haar Marokkaans-Amerikaanse collega Samia Errazzouki in een veelgelezen artikel.

'Ze spreekt in de eerste persoon meervoud. Die vorm kan passend zijn als iemand gekozen is om namens een bepaalde groep te spreken. Mona's zelfbenoemde representatie van Arabische vrouwen is professioneel noch accuraat.' Bovendien ligt de relatie tussen de hoofddoek en de islamitische religie een stuk genuanceerder dan Eltahawy doet voorkomen, vindt Errazzouki.

Moeders en zussen
Al Jazeera-journaliste en blogger Dima Khatib zegt de haat waarover Eltahawy spreekt niet te herkennen. 'Haat de zoon zijn moeder? De broer zijn zus? De vader zijn dochter? En haat de echtgenoot zijn vrouw, de minnaar zijn geliefde? Ik denk niet dat onze cultuur vrouwenhaat onderwijst. Moeder zijn heilig, net als oma's, tantes en nichtjes.'

Eltahawy's artikel 'zet vrouwen hen neer als hulpeloos - als moesten ze gered en beschermd moeten worden', vindt Errazzouki. 'Zo'n verhaal past wel in Foreign Policy, met zijn overwegend Westerse lezersschare.'

http://www.trouw.nl/tr/nl/4728/Islam/ar ... cuus.dhtml" onclick="window.open(this.href);return false;

[sunshine]

Sommige vrouwen worden graag behandeld als bezit, tweederangs want zo hoeven ze nergens verantwoordelijk voor te zijn. Het stoort mij enorm dat bijvoorbeeld die al jazeera journaliste, dima khatib in een ontkenende fase zit.
De vrouw wordt als een bezit beschouwd die eerst de verantwoordelijkheid is van de vader en daarna van de man. Mannen houden geen rekening met de mening van hun vrouw. Broers voelen zich meer dan hun zussen want zo worden ze ook opgevoed.

Titel van het artikel is 'arabische mannen haten vrouwen, en God is hun excuus' en verder in het artikel komt Marokko in voor terwijl het overgrote deel van de Marokkanen berbers zijn en niet arabier. De titel zou moeten zijn 'islamitische mannen haten vrouwen, en God is hun excuus'.

[Dutch]

Juist Sunshine, de titel dient dringend aangepast!

Wat ik ook nooit begrepen heb is dat moslims steeds maar weer aankomen met het vers "het paradijs ligt onder de voeten van je moeder" terwijl hun grote en stichtende voorbeeld de profeet niet eens op het graf van zijn eigen moeder wilde bidden omdat ze geen moslima was. Nu ja, de vrouw had zich zo snel mogelijk van het joch Mohamed ontdaan omdat hij in de weg zat bij haar tweede huwelijk, wat enig wraakgevoel kan rechtvaardigen, maar verder getuigt dit maar weer eens van de onsamenhangendheid van de islam.

Wat ook zo schokkend hypocriet is, is de bewering van de moslims als zouden ze de vrouw eren en veilig stellen... Waarom lijden de vrouwen dan zo massaal en enorm veel in de moslimlanden? Waarom stellen hun beknotte rechten dan zo miezerig weinig voor in vergelijking met wat seculiere wetten hen waarborgen?

Sommige moslims zijn wél correct met de vrouwen in hun leven, maar dat is dan omdat ze slechte moslims zijn...

[silkyboxershortXL]

Titel van het artikel is 'arabische mannen haten vrouwen, en God is hun excuus' en verder in het artikel komt Marokko in voor terwijl het overgrote deel van de Marokkanen berbers zijn en niet arabier. De titel zou moeten zijn 'islamitische mannen haten vrouwen, en God is hun excuus'.

Dat viel mij ook op. Maar Mona Eltahawy beseft vast drommels goed de bespreekbare bandbreedte van heiligheid en islam.

Moeders en zussen
Al Jazeera-journaliste en blogger Dima Khatib zegt de haat waarover Eltahawy spreekt niet te herkennen. 'Haat de zoon zijn moeder? De broer zijn zus? De vader zijn dochter? En haat de echtgenoot zijn vrouw, de minnaar zijn geliefde? Ik denk niet dat onze cultuur vrouwenhaat onderwijst. Moeder zijn heilig, net als oma's, tantes en nichtjes.'

De individualiteit van vrouwen wordt door die heiligheid effectief de mond gesnoerd, bv een progressie gevende gedachte is altijd onheilig en moet bijgevolg 'liefdevol' gecorrigeerd te worden. Wat Dima Khatib zich moet afvragen is waar die liefde naar uitgaat, de vrouw in kwestie als individu of de profeet en haar angst daarvoor.

[KevinB]

Het originele, Engelstalige artikel is hier te lezen:

http://www.foreignpolicy.com/articles/2 ... ey_hate_us

Ik kreeg de link eerder van de week al via een Facebook-groep en ik heb het originele artikel al gelezen. Ik dacht er nog aan het te posten, maar dat is bij deze gebeurd.

Bij deze enkele opmerkelijke passages uit het artikel.

When more than 90 percent of ever-married women in Egypt -- including my mother and all but one of her six sisters -- have had their genitals cut in the name of modesty, then surely we must all blaspheme.

When an article in the Egyptian criminal code says that if a woman has been beaten by her husband "with good intentions" no punitive damages can be obtained, then to hell with political correctness.

Even after these "revolutions," all is more or less considered well with the world as long as women are covered up, anchored to the home, denied the simple mobility of getting into their own cars, forced to get permission from men to travel, and unable to marry without a male guardian's blessing -- or divorce either.

"I personally support this under the current circumstances in the modern world. Anyone who thinks that circumcision is the best way to protect his daughters should do it," he wrote, adding, "The moderate opinion is in favor of practicing circumcision to reduce temptation."

Dit bovenstaande stukje quote ze van Al-Qaradawi.

Then -- the 1980s and 1990s -- as now, clerics on Saudi TV were obsessed with women and their orifices, especially what came out of them. I'll never forget hearing that if a baby boy urinated on you, you could go ahead and pray in the same clothes, yet if a baby girl peed on you, you had to change. What on Earth in the girl's urine made you impure? I wondered.

In Tunisia, long considered the closest thing to a beacon of tolerance in the region, women took a deep breath last fall after the Islamist Ennahda party won the largest share of votes in the country's Constituent Assembly. Party leaders vowed to respect Tunisia's 1956 Personal Status Code, which declared "the principle of equality between men and women" as citizens and banned polygamy.

Sommige vrouwen worden graag behandeld als bezit, tweederangs want zo hoeven ze nergens verantwoordelijk voor te zijn.

Sommige vrouwen zijn misschien inderdaad graag 'onderdanig' (of hoe je ook wilt noemen) en ze hebben misschien wel graag dat hun man 'leidt', maar dit gaat nog veel verder dan dat, lijkt me. In de Islamitische wereld worden vrouwen behandeld als minderwaardig, als vuilnis, en op een inhumane wijze. 'Bezit' is inderdaad het goede woord. Vrouwen worden in de islamitische wereld als slavinnen behandeld, en soms erger dan vee.

De vrouw wordt als een bezit beschouwd die eerst de verantwoordelijkheid is van de vader en daarna van de man.

Exact, en die gearrangeerde huwelijken, zo gebruikelijk bij moslims, zijn eigenlijk een soort veehandel... maar dan met vrouwen. Walgelijk. Ik denk hierbij ook aan de religieus gesanctioneerde prostitutie in Iran, in de vorm van tijdelijke huwelijken.

Mannen houden geen rekening met de mening van hun vrouw.

Islamitische mannen zijn dictators in hun eigen huis.

Broers voelen zich meer dan hun zussen want zo worden ze ook opgevoed.

Heel de islamitische cultuur is doordrongen van de vermeende superioriteit van mannen, en de inferioriteit van vrouwen.

De titel zou moeten zijn 'islamitische mannen haten vrouwen, en God is hun excuus'.

Of nog beter: Islamitische mannen haten vrouwen, en Allah is hun excuus. En ze worden helemaal gedekt door de islamitische geschriften, zoals de koran en de ahadith, die naast het geweld ook druipen van de misogynie.

Sommige moslims zijn wél correct met de vrouwen in hun leven, maar dat is dan omdat ze slechte moslims zijn...

Als je eens luistert naar wat die baardmannen zeggen over vrouwen en hoe je ze moet behandelen... nou ja, dan weet je wel hoe 'echte' moslims denken over en omgaan met vrouwen.

De individualiteit van vrouwen wordt door die heiligheid effectief de mond gesnoerd, bv een progressie gevende gedachte is altijd onheilig en moet bijgevolg 'liefdevol' gecorrigeerd te worden. Wat Dima Khatib zich moet afvragen is waar die liefde naar uitgaat, de vrouw in kwestie als individu of de profeet en haar angst daarvoor.

Er bestaat in de islam geen liefde, ook geen liefde voor god.

Hier is trouwens nog een ander interessant artikel op de website van Foreign Policy, over vrouwen, seks en islam tijdens en na de islamitische revolutie in Iran.
http://www.foreignpolicy.com/articles/2 ... _bedsheets