“De belangrijkste regel van het dhimmi-statuut was de hoge "gedoogbelasting" of djizia. Deze kwam doorgaans nog bovenop de landbelasting, want de landbouw bleef eeuwenlang het werk van christenen (en in Zuid-Azië van hindoes), voorzover er geen zwarte slaven voor ingezet werden. De djizia was eeuwenlang de voornaamste(!) bron van inkomsten voor het kalifaat. Dit temperde natuurlijk de wil van de kaliefen om de ongelovigen tot de islam te bekeren. Enkele ijveraars stelden de religie voorop, en zeiden dat "Mohammed geen belastingontvanger was". Maar vele islamitische heersers waren eerst heerser en dan pas islamiet, en lieten de dhimmi's rustig betalen voor het recht om in hun eigen, door de islam bezet land te overleven. De djizia is dé reden waarom er tot in de twintigste eeuw christelijke en joodse gemeenschappen zijn blijven bestaan in de moslim-wereld.”
Nog iets over deze dhimmi-status:
“Het "beschermingscharter van de islam" (dhimmat al-islaam) is een politieke regeling, waarbij niet-moslims het staatsgezag van de islam erkennen, hun ondergeschiktheid op velerlei manieren tot uiting brengen, en ook een zware gedoogbelasting (djizia) betalen, in ruil voor het recht om hun religie verder te mogen belijden. De voorwaarden die de "door het charter beschermden" (dhimmi's) moeten aanvaarden, zijn de 20 volgende :
- geen nieuwe gebedshuizen bouwen;
- geen oude gebedshuizen heropbouwen die door de moslims vernield zijn (de faciliteiten zijn dus als uitdovend bedoeld);
- moslims toelaten om in de gebedshuizen te overnachten;
- drie dagen gastvrijheid verlenen aan elke moslim-reiziger die erom vraagt, en langer als hij ziek is;
- geen hulp verlenen aan vijanden van de islam;
- bekeringen tot de islam (ook van iemand uit de eigen rangen) niet verhinderen;
- respekt betonen tegenover elke moslim;
- moslims toelaten tot de eigen private bijeenkomsten;
- in kleding duidelijk van de moslims onderscheiden zijn;
- in naamgeving duidelijk van de moslims onderscheiden zijn;
- in taalgebruik duidelijk van de moslims onderscheiden zijn;
- niet rijden op een paard met zadel en teugel;
- geen wapens dragen;
- geen zegelring dragen;
- niet openlijk alkoholische dranken verbruiken of verkopen;
- niet de eigen religie of gewoonten onder moslims propageren;
- geen huizen bouwen in de buurt van de moslims;
- hun doden niet in de buurt van de moslim-begraafplaatsen brengen;
- hun religieuze plechtigheden niet in het openbaar houden;
- geen moslims als slaven bezitten.
Het model van deze regeling is het kontrakt tussen de tot overgave bereide christenen van Damaskus en de moslim-veroveraars. Daarin kwamen nog enkele extra voorwaarden voor, zoals:
- de eigen huizen niet hoger maken dan die van de moslims;
- geen christelijke symbolen ronddragen in processie of bovenop de kerken plaatsen;
- de kinderen niet de Koran aanleren (nl. om hem te kunnen bekritiseren).”
http://koenraadelst.voiceofdharma.com/a ... ngel3.html" onclick="window.open(this.href);return false;