Zelfs moslims verbaasd over ontbreken Westers medeleven en woede over christelijke slachtoffers
Posted on 29/04/2019
Het gezin Fernando was een van de vele die op Sri Lanka door moslimextremisten werden afgeslacht. (Afbeelding: (2)).
‘In het nieuwe humanitaire Westerse geweten lijken er maar twee groepen te zijn: degenen die het recht hebben op medeleven en bescherming (vooral moslims), en degenen, zoals christenen, die deze solidariteit niet waardig zijn’
‘Waar is de solidariteit voor de christenen op Sri Lanka?’ vraagt de Britse wetenschapper Rakib Ehsan, een moslims, zich in een artikel verbaasd af. ‘Het verschil in toon en aard tussen de veroordelingen van de terreuraanslagen in Christchurch en Sri Lanka is opvallend.’ Zo presteerden de media in Nederland het zelfs om te proberen niet christenen, maar weer moslims als slachtoffers van de aanslagen op Sri Lanka neer te zetten (‘Moslims bang voor wraakacties’).
Schril contrast
‘Na Christchurch was er geen aarzeling om de religieuze achtergrond van de slachtoffers te noemen, en emoties en genegenheid met de moslim gemeenschappen te tonen,’ schrijft Ehsan. ‘Politici maakten er geen probleem van de gebeurtenissen in Christchurch als terrorisme te categoriseren.’
‘Als contrast zijn de (letterlijke en daarmee samenhangende) woorden ‘terrorisme’ en ‘christendom’ in de meeste reacties op de aanslagen in Sri Lanka afwezig. Duidelijk is dat er niet enkel een onmiskenbare tegenzin is om de religieuze achtergrond van christenen die op Sri Lanka werden vermoord te benoemen, maar ook het ontbreken van hartelijk medeleven met de christelijke gemeenschappen op de wereld, die op grond van hun geloof onder ernstige vervolgingen blijven lijden.’
De Italiaanse journalist en analist Giulio Meotti vindt dat Ehsan ‘de juiste vraag heeft gesteld. Hij kan echter anders worden geformuleerd: Waar is de Westerse solidariteit voor de vermoorde christenen op Sri Lanka?’
Drama in drie delen
Volgens Meotti is dit drama in drie delen. Het eerste bestaat uit christenen en andere niet-moslims die worden geschonden en vermoord. Deel twee bestaat uit moslim extremisten die deze genocide uitvoeren. Het derde stuk bestaat uit het onverschillige Westen, dat bijna altijd de andere kant opkijkt als moslims de daders zijn en/of christenen hun slachtoffers.
Op 21 april –precies en bewust op Paaszondag, waar ook vrijwel nul aandacht aan werd besteed- kwamen bij de islamitische jihadaanslagen op Sri Lanka 253 mensen om het leven, waaronder 45 kinderen. Inmiddels is duidelijk dat de moslimterroristen wisten dat er veel kinderen in de drie getroffen kerken waren, en ze deze juist daarom opbliezen. Op beelden is te zien hoe één van de terroristen een kind een tikje op zijn hoofd geeft voordat hij de St. Stebastian kerk in Negombo binnengaat, waar werkelijk iedereen iemand heeft verloren.
Het gezin Fernando had een foto gemaakt van de doop van hun derde kind. In Negombo werden ze allemaal tegelijk begraven: vader, moeder en drie kinderen van 6 jaar (Fabiola), 4 jaar (Leona) en een baby van 11 maanden (Seth).
Oorverdovende stilte
‘De stilte van de Westerse intellectuele wereld en de media is bijzonder oorverdovend,’ vervolgt Meotti. ‘In het nieuwe humanitaire geweten lijken er maar twee groepen te zijn: degenen die het recht hebben op medeleven en bescherming, en degenen, zoals christenen, die deze solidariteit niet waardig zijn.’
‘De opzettelijke moord van een 8 maanden oude baby, Matthew, in een kerk in Sri Lanka heeft het Westen klaarblijkelijk niet geschokt of geraakt. Het ging niet viral op social media, werd geen hashtag, zond de Europese massa niet de pleinen op, zorgde er niet voor dat de islamitische wereld eens berouwvol in de spiegel keek, en ook niet dat de Westerse politici en opiniemakers eens serieus nadachten wie dat kind hadden vermoord, noch wie de islamistische anti-christelijke haat aanstoken en financieren.’
Sudesh Kolonne wachtte buiten de kerk van St. Stebastian toen hij de explosie hoorde. Hij rende naar binnen om zijn vrouw en dochter te zoeken. Het kostte hem een half uur om hun lichamen te vinden.
Bij de aanslagen vonden ook drie kinderen van een Deense miljardair de dood. Een andere vrouw verloor haar dochter, zoon, man, schoonzus en twee nichtjes. Een Britse vader moest kiezen wie van zijn twee kinderen gered moest worden. Een ander Brits gezin werd helemaal vernietigd.
Britse koningshuis niet geïnteresseerd in christelijke slachtoffers
Om het totale gebrek aan respect voor het leven –om niet te zeggen diepe haat ervoor- van extremistische volgelingen van de islam te onderstrepen blies de zwangere vrouw van een van de terroristen zichzelf op toen de politie haar huis binnenviel. Daarbij vermoordde ze tegelijkertijd haar eigen kinderen.
De Britse prins William had net de overlevende moslims van de aanslag in Christchurch bezocht, inclusief kinderen die in het ziekenhuis lagen. Eenzelfde blijk van medeleven kon de Britse koninklijke familie echter niet opbrengen door een stop te maken in hun voormalige kolonie Sri Lanka.
‘Geschiedenis zal dit Westerse verraad niet door de vingers zien’
‘Waar is de woede in het Westen over de vernietiging van christelijke levens en mensen? Het lijkt alsof er geen verontwaardiging is, enkel stilte, onderbroken door bommen (of messen) en ‘Allahu Akbar’. De toekomstige geschiedenisboeken zullen dit Westerse verraad niet door de vingers zien. Als het Westen de vervolging van christenen serieus had genomen zou de doodsklok voor het christendom -niet alleen in de historische landen van het christendom, maar ook in het Westen- nu niet luiden.’
En die boodschap van onverschilligheid is duidelijk overgekomen. Extremistische moslims zien dat het Westen niets doet om christenen te beschermen of zelfs maar aandacht aan hen te besteden, en voeren hun onderdrukking en vervolging van christenen vervolgens verder op. Zij grijpen de Westerse boodschap ‘wie zwijgt stemt toe’ aan als een nog net niet expliciete goedkeuring voor hun etnische zuiveringen,m terreur en genocide, zoals moslimgroepen zoals IS die uitvoeren.
Westen kijkt weg; waar zijn de solidariteitsmarsen en geschokte politici?
De Britse auteur Melanie Phillips noemt deze vervolging van christenen ‘ons schuldige geheim. Vrijheid van religie, kernwaarde van de Westerse beschaving, wordt in grote delen van de wereld vernietigd. Desondanks ontkent het bijziende Westen deze religieuze oorlog, kijkt het weg van de verwoesting van zijn basisgeloof in het Midden Oosten en de pogingen om dit ook elders uit te roeien. Het is daarom niet verrassend dat de vrije wereld zo ineffectief is tegen de jihadistische barbaarsheden en de culturele aantasting (= islamisering) in hun thuislanden.’
Nog nooit eerder kwamen er bij een moslimaanslag zoveel christelijke kinderen om het leven. Volgde er ook maar één campagne van een Europese krant of politicus? Werd er een solidariteitsmars of –beweging georganiseerd? Bezochten Westerse politici uit medeleven een kerk? Togen ze de kansel op om de christenen een hart onder de riem te steken? Werden er overal foto’s en achtergrondverhalen gepubliceerd van de 45 aan stukken gereten christelijke kinderen (zoals wel uitgebreid werd gedaan met de moslim slachtoffers in Christchurch)?
Integendeel, de reactie op al die aanslagen is al jaren juist het tegenovergestelde. Zo weigert het Verenigd Koninkrijk regelmatig asiel te verlenen aan vervolgde christenen uit bijvoorbeeld Pakistan, terwijl het de op eigen bodem toch al aanzienlijke Pakistaanse moslimgemeenschap –die de afgelopen jaren zeer negatief in het nieuws kwam vanwege verkrachtings- en andere misdaadbendes- dagelijks laat groeien door nieuwe migranten toe te laten.
Christelijke vluchtelingen hoeven in Europa niet op medeleven te rekenen
Christelijke vluchtelingen hoeven ook in landen zoals Duitsland en Nederland niet op extra bescherming te rekenen. In Duitsland zijn al de nodige christelijke vluchtelingen van pure ellende maar weer teruggegaan naar hun thuislanden, omdat ze hier in de opvangcentra en in dorpen en steden op straat precies dezelfde vervolgers en moordenaars tegenkomen waar ze voor zijn gevlucht. De Duitse staat doet daar werkelijk helemaal niets mee.
In eigen land is de ChristenUnie nu zowaar in het geweer gekomen tegen de geplande uitzetting van Jezidi christenen, die in de gebieden en kampen waar ze vandaan komen door moslims gediscrimineerd, verdreven, vervolgd, verkracht en vermoord werden, en weer zullen worden als ze daar gedwongen naar moeten terugkeren.
Onverschilligheid over ondergang Westerse beschaving
‘Met onverschilligheid zijn we getuige van een beschavingscatastrofe zonder weerga,’ schreef de Franse historicus Jean-Francois Colosimo. Christenen zijn wereldwijd met afstand de meest vervolgde groep gelovigen. ‘Waarom zwijgt het Westen daarover?’, vraagt Meotti zich opnieuw af. ‘Zijn we zulke vreemden voor onszelf geworden, onze wortels, onze geschiedenis, dat we zonder met onze ogen te knipperen naar dit jihadistische geweld kunnen kijken?’
‘Of zijn we zo kortzichtig dat we ten koste van deze christenen hopen om ‘vrede’ met de moslim extremisten te kopen? Dezelfde jihadistische ideologie die christelijke kinderen in Sri Lanka vermoordde deed dat ook in Nice, Manchester, en Barcelona (en vul maar aan).’
‘Sri Lanka is na het bloedbad meer dan een verschrikkelijke herhaling van huilende moeders en kleine grafkisten. Het laat helaas heel duidelijk de ontmoedigende staat van het Westen zien.’
Xander
(1)
The Gatestone Insitute via
Zero Hedge
(2) Afbeelding:
Yogita Limaye #shrilanka (Twitter)
https://www.xandernieuws.net/algemeen/z ... chtoffers/