Alkaliel - waarom ik koos voor een normaal leven

[nina]

http://www.faithfreedom.org/Testimonials/Alkaliel.htm

Waarom ik koos voor een normaal leven

Door Alkaliel

Nou, ik denk dat ik klaar ben om mijn getuigenis te schrijven. Ik groeide op in Dagestan in Rusland, vlak bij Tsetsjenie. Mijn ouders hadden echter de Russische nationaliteit. Doordat ze vlakbij moslims leefden, waren mijn voorouders lang geleden tot de islam bekeerd.

Maar toen ik een klein meisje was, was er geen Russische Federatie. Ik was geboren in de USSR. Het was op zijn minst een vreselijk land, maar er was in elk geval een ding wat ik eraan waardeerde. De communisten waren zo bang om hun macht te verliezen dat ze vochten tegen alle godsdiensten. Ja, misschien was dat niet echt goed, omdat mensen toch iets nodig hebben voor hun ziel. Maar in elk geval groeide ik dankzij het communisme op in een gematigd moslimgezin.

Natuurlijk beleden de mensen om ons heen hun godsdienst, maar ze konden dit niet openlijk doen, en daardoor, om een voorbeeld te noemen, werden we niet gedwongen de hijab te dragen. Mijn moeder werkte zelfs als chauffeur (!).

Maar toen stortte de USSR in. En mijn lijden begon. Ik zal je niet vertellen over de oorlog. Die was voor mij niet erg belangrijk, omdat ik toen pas tien was. Maar er was iets anders dat mijn leven beinvloedde.

Om te beginnen werd ik van school gestuurd. 'Een goede moeder heeft geen opleiding nodig', zei de imam.
Ten tweede werd ik gedwongen altijd een hijab te dragen. Zelfs terwijl ik ademhalingsproblemen had, dat maakte niets uit. Mij werd verteld dat ik tot Allah moest bidden om mijn leven te redden.
Ten derde mocht ik geen gebruik maken van bussen, treinen etc. Ik mocht alleen maar uitgaan onder begeleiding van mijn vader.
En tenslotte werd het mijn moeder verboden te werken. En we vervielen in armoede.

Probeer me te begrijpen, dit was niet de seculiere wet. We konden een legale procedure beginnen tegen deze criminelen. Maar we konden ook door onze eigen buren worden vermoord omdat we niet gehoorzaamden. En ik WILDE LEVEN, hoe afschuwelijk mijn leven ook was.

Thuis discussieerden we over de islam. We lazen de koran en vergeleken hem met de werkelijkheid. We waren met stomheid geslagen. Maar niet door de werkelijkheid. We waren met stomheid geslagen omdat we zagen dat dit afgrijselijke leven werd verplicht door de koran en Mohammed. Dit was geen terrorisme. Het was de echte islam.

We maakten ons op om zo snel mogelijk te ontsnappen. We spaarden al ons geld op voor een enkele reis. En terwijl we dit deden, ging ik naar de moskee.Ik werd geslagen door islamitische jongens omdat mijn naam niet Arabisch was. Ik werd geslagen door de imams omdat ik teveel vragen stelde. Ik werd voortdurend geslagen.

Na een paar jaar gebeurde er iets vreselijks. Mijn grootvader bekeerde zich openlijk tot het christendom en werd bij de kerk vermoord. Ik wist niet waarom hij zich zo openlijk bekeerde, want hij wist tenslotte dat hij zeker zou worden vermoord. Maar toen hij, verteerd door de pijn, thuis was, biechtte hij op dat hij kanker had, en dat hij wist dat zijn dood naderde. Hij zei dat hij niet als moslim wilde sterven. Het zou voor hem een grote schande zijn. Ik hoop dat hij nu in de hemel is, en als de hemel niet bestaat hoop ik dat hij nu veilig en gelukkig is.

Na de dood van mijn grootvader verkochten we alles en vluchtten naar Noorwegen. (Ik studeerde in Noorwegen sinds mijn kindertijd). Hier bekeerden we allen tot het christendom. Ik haalde mijn diploma aan de Universiteit van Oslo. Ik heb nu een eigen praktijk. Ik wil mensenrechtenadvocaat worden. Mijn vriend is een feministische activist en toneelschrijver. Mijn moeder heeft haar eigen bedrijf, en mijn vader is topmanager.

Waarom ben ik tot het Christendom bekeerd? Nou ja, ik geloof in god, al ben ik geen belijdend christen. We werden christenen omdat we bang waren door moslims te worden gepakt. Je kan je niet voorstellen hoe bewust moslims zijn van het bestaan van andere moslims in Noorwegen. We wilden niets te maken hebben met deze kl**tz*kken (sorry).

Waarom schreef ik dit? Omdat mijn leven laat zien waarom ik de islam verliet. En als sommige gekken beweren dat de islam een vredige godsdienst is, word ik misselijk en wil ik gaan huilen. Ik hoop dat steeds meer mensen de waarheid over de islam beginnen te beseffen.

En tot al die mensen die nog moslim zijn maar normale mensen willen worden en een normaal leven willen leiden, en tot degenen die met een moslim getrouwd zijn, wil ik zeggen dat ik heb overleefd omdat ik wilde leven. Ik weet dat je maar 1 keer leeft. Als je doodgaat, krijg je nooit meer nog een leven. Ik wilde zelfmoord plegen. Maar ik zei tegen mezelf: 'Waarom?' Voor de moslims? Maar het leven betekent helemaal niets voor hen, het is gewoon een overgangsfase. Ze stellen het niet op prijs.

Als je wil leven, moet je ergens in geloven. Ik geloof in god. Maar ik geloof niet in Allah of Jezus Christus. Ik geloof in goddelijke gerechtigheid als je dat wil. Je kan geloven in de natuur, in het leven, in je verstand. En dat zal je erdoor trekken.

Waarom ik koos voor een normaal leven?
Dat is simpel. Alle mensen willen een normaal leven. Maar ik weet hoe een abnormaal leven eruit ziet. En voor mij was de keuze voor een normaal leven een weloverwogen beslissing. Ik koos voor een normaal leven toen ik de islam verliet.

En tot slot wil ik Ali Sina bedanken, en de fantastische mensen die aan deze site werken. Jullie werk zal nooit worden vergeten.