Crossedhat
Geachte heer Ali Sina,
Sorry dat ik zo'n lange pm stuur, hoewel ik weet hoe spaarzaam u met uw tijd omgaat. Ik heb er al vaak aan gedacht, aan het schrijven van een getuigenis om u te bedanken en van mij te laten weten. Hoewel ik me in december 2005 bij FFI heb aangesloten, deel ik mijn gevoelens nu, in juli 2006. Wel, beter laat dan nooit.
Ik kan me niet precies herinneren wanneer ik begon te twijfelen aan de godsdienst waarin ik ben geboren. Het zou kunnen gebeurd kunnen zijn tijdens de vrijdaggebeden in de moskee, terwijl mijn handen en die van andere gelovigen waren geheven om Allah en zijn Rasul (Profeet) te prijzen, om in Israël dag na dag vernietiging te brengen, vrijdag op vrijdag, zonder resultaat.
Of misschien was het toen ik hoorde dat een mumeen (gelovige) recht heeft op 72 maagden in het hiernamaals, maar een mumeena moest tevreden zijn met haar oude aardse echtgenoot en 72 mededingers. Of toen ik werd geconfronteerd met het koranvers dat zegt dat je je vrouw mag slaan (zachtjes!) (ik kende de sahih hadith waarin staat dat de salaat ongeldig wordt als een ezel, een hond of een vrouw voor je langs loopt, wat Aisha de droevige (?) plagerij ontlokte waarin ze zich afvroeg: "jullie mannen maken vrouwen gelijk aan honden").
Nee, ik denk niet dat het toen gebeurde. Ik nam nog steeds deel aan de gebeden, serieuzer, zodat Allah me kon wegleiden van de kwade gedachten die de Satan in mijn hoofd deed opwellen.
Mijn vader is een strikte en zeer vrome moslim. Hij ging naar Mecca voor de hajj. Toen ik nog studeerde, voerden we thuis de magreeb, eesha en Fazr salat met jamat uit. Mijn vader was de imam, en wij, de twee broers, volgden hem.
Zoals gebruikelijk werd in mijn buurt de islamitische jalsa georganiseerd (een was mahfil-achtig seminar), waar gedurende drie, vijf of zeven dagen in de winter hun ongecensureerde (haat)toespraken van de Moulana's door de luidsprekers klonken. Soms nam ik vrijwillig deel aan het jeugdteam om de hujurs (islamitische priesters) te dienen, en zorg te dragen voor andere kleine dingen, zodat de Mahfil zonder onderbrekingen en vreedzaam (?) kon worden voortgezet. Ik herinner me dat op een keer tijdens zo'n Mahfil een Molana sprak over joden, en hij maakte het publiek enthousiast door te spreken over de smerige aard van de joden, en hoe verachtelijk ze zijn onder de schepselen van Allah, hoe ze opdrachten van god verzonnen, hoe ze hun profeten doodden, hoe ze apen werden.
Voor ik naar bed ging, vroeg ik mijn vader hierover. Hij bevestigde het als een feit volgens de heilige koran en hadith, en ik moest niet twijfelen aan wat in de koran stond. Ik ging naar bed zonder te twijfelen (?).
De volgende dag hield een andere Moulana zijn toespraak; deze ging over vrouwen. Hij zei dat volgens Rasul vrouwen half zo intelligent zijn als mannen. Ik vroeg me af hoe het kon dat mijn moeder half zo intelligent was als mijn vader, terwijl er soms bewijs was voor precies het tegendeel!
Ik praatte er weer met mijn vader over, en zoals gewoonlijk bevestigde hij het volgens de hadith. Deze keer was het voor mij een bittere pil om te slikken. Ik kwam met argumenten, en verwees naar grootse vrouwen zoals moeder Teresa, Madam Marie Curie etc. Ik vroeg hem of hij vond dat hij of de Molana twee keer zo intelligent was als Marie Curie. Hij was sprakeloos, zijn gezicht werd rood, en hij stond op het punt tegen me uit te barsten. Na een diepe ademhaling vroeg hij mijn moeder op me te letten, want hij merkte dat ik met de dag meer begon te dwalen. Jazeker, hij had het bij het juiste eind!
Na dit incident zei mijn verstand me, iedere keer als ik naar mijn moeder keek, nee, dit kan niet waar zijn. Het is discriminerend voor mijn moeder, voor mijn zus en voor alle vrouwen.
Ik kreeg een sterke behoefte dit zelf uit te gaan zoeken. Ik besloot de koran, hadith en islamitische geschiedenis in Bangladesh voor mezelf te gaan lezen, en wacht, er wachtten mij heel wat verrassingen.
Na het lezen van de koran ontstond voor mij een verbluffende situatie. In plaats van dat mijn vragen beantwoord werden, doemden vele nieuwe vragen in mijn hoofd op, waarvoor ik bevredigende antwoorden wilde hebben van een betrouwbare bron. In het kort: ik had goede verklaringen nodig van de plaatselijke autoriteit. Ik begon tijdens het lezen aantekeningen te maken van koranverzen die volgens mij onderworpen moesten worden aan een verklaring. Het was de maand van ramadan, en ik deed dit de hele maand, lezen en aantekeningen maken.
Op de dag van eid-ul-fitre bezochten plaatselijke moulana's mijn huis, uitgenodigd door mijn vader. Ik had de gelegenheid mijn aantekeningen aan hen te geven, en te vragen of de koran tijdgebonden was. Ik merkte dat het zich bezighield met dagelijkse bezigheden van de profeet en zijn omgeving, en vervolgingen voorschreef van de mensen uit zijn eigen tijd. Allah stelt zich met hen gelijk, mengt zich in de huishoudelijke zaken van de profeten, vertelt verhalen die anderen lang voor Mohammed al hadden verteld. De koran vermeldt verschillende andere naties van het verleden, maar niet één keer worden de oude volken van China of India genoemd, of van andere landen zoals Amerika, dat bij de Arabieren uit de tijd van de profeet onbekend was.
Kende Allah Amerika, China, India en Australië niet? Hoe komt het dat hij hun vergat, of dat hij gewoon geen belangstelling had voor meer dan de helft van bevolking van alle tijden op aarde? Hoe kan Allah rechtvaardigen dat hij mensen uit de zevende eeuw uit India, China of Papua Nieuw-Guinea wegens afgoderij naar de hel stuurde als ze niet op de hoogte waren van wat Allah via Mohammed aan de Arabieren vertelde? Wat zal er in dat geval met hen na de dood gebeuren? Gaan ze naar het paradijs of naar de hel? Waarom?
Hoe kan dit boek van volledige kennis absurditeiten bevatten zoals het bestaan van jinns, sprekende mieren, het schieten van projectielen naar wilde jinns, de maan is een instrument om de tijd mee te meten, bergen zijn pennen die de aarde in balans houden etc.? Als, nadat de echtgenoot driemaal zijn talaq (verstoting) heeft uitgesproken, de echtelieden weer willen trouwen, moet de vrouw eerst met een derde persoon trouwen, en deze derde persoon moet seks met haar hebben - is dat geen belediging voor de vrouw, en een straf die ze niet verdient? Wat is dat voor rechtspraak?
Ik was een hopeloos geval voor het begrijpen van de eeuwige woorden van Allah en de handelingen van zijn Rasul, als gevolg van mijn duivelse geest, volgens de hoofdmoulana. Uiteindelijk kwamen de hoofdmoulana, zijn metgezellen en mijn ooms tot de conclusie dat dit het effect was van mijn niet-islamitische opleiding aan de unversiteit, die onmiddellijk moest worden gestaakt, in combinatie met het ontvangen van zeven zweepslagen vanwege het twijfelen aan Allah en zijn rasul, en een tawba om boete te doen werd farz (verplicht) voor mij. Mijn onderneming om verontrustende koranverzen te verzamelen en mijn zoektocht naar een verklaring eindigde hier met zeven zweepslagen en boetedoening.
Het aantekeningenboek dat ik had laten zien werd verscheurd en voor het aangezicht van iedereen verbrand.
De volgende morgen verliet ik mijn huis met pijn en grenzeloze walging.
Later probeerde ik te de islam te begrijpen zoals moslims het willen. Ik slaagde er niet in: ik kon niet begrijpen hoe Allah Omar tevreden stelden door tegemoet te komen aan zijn verlangen vrouwen de hijab op te leggen via de koran! O, hij is alwetend en almachtig, natuurlijk kan hij Omars gedachten lezen. Maar wacht even, was de koran niet door Allah in Loh Mahfuz bewaard, in gouden tabletten, voor hij het universum schiep? Als dat zo is, hoe kan het dan dat dit bevel niet kwam vóór Omar liet horen wat hij graag zou willen? Zie! Het is Allah die beslist wat te openbaren en wanneer! Natuurlijk weet Allah alles het beste!
Interessant genoeg wist hij ook dat hij op een bepaald moment over de kuisheid van Aisha zou moeten getuigen, op een moment dat vele gelovigen, waaronder de profeet, aan haar twijfelden. Natuurlijk is Allah de wijste! Het komt door de arme ik, aandoenlijk worstelend, en falend de simpelste dingen te begrijpen, die makkelijk door een kind begrepen zouden kunnen worden!
Wel, het probleem is dat ik tegen die tijd geen kind meer was. Ik was in staat te begrijpen waarom Allah zo actief bezig was met 'de zaak Aisha', intussen miljoenen andere problemen op aarde negerend.
Ik faalde totaal te begrijpen wat het belang was van het wettigen voor de profeet om de vrouw van zijn geadopteerde zoon te huwen, en hoe deze daad nuttig kan zijn voor goede leiding, en hoe dit moet worden nagevolgd door de Ummah. Wat kunnen wij als moslims, of als niet-moslims, voor onze vooruitgang leren of winnen van dit profetische voorbeeld?
Ik heb nooit kunnen begrijpen hoe de sura Lahab beschouwd kan worden als de eeuwige woorden van de almachtige en de genadige schepper van het universum. Hij klinkt eerder als een gefrustreerde, haatdragende, wraakzuchtige, machteloze en gemene god, die zijn schepping niet zelf kan straffen, maar hem op zo'n smerige, menselijke manier vervloekt.
Ik hoorde dat de profeet de beste persoon van de hele mensheid en van alle tijden is, en dat het mijn plicht is zijn voetstappen te volgen, hem in alle aspecten van het leven na te volgen. Elke moslim probeert dit, net als ik (?). Maar Allah verzegelde mijn hart, en misschien ben ik een van degenen die hij schiep als brandstof voor zijn hel. Hoe kan het anders dat ik faalde de voetstappen van mijn geliefde profeet te volgen?
Als ik 52 of 53 ben (als ik dan nog leeft), moet ik dan niet trouwen met een meisje van zes, misschien een dochtertje van mijn vriend, ongeacht of ze haar puberteit bereikt op haar negende of zo? Natuurlijk kan ik dat niet, want dat is een profetische en heilige handeling, ver beneden mijn bereik als smerige cynicus!
Ik kan ook geen genocides plegen, zoals hij opdroeg over de Bani Quriza, ik kan Kinana niet martelen alleen maar om te weten waar hij schat verborg, ik kan Ka'b of Asma niet vermoorden omdat ze mij bekritiseerden in hun gedichten, ik kan niet een huwelijk met Safia bekrachtigen (haar verkrachten) op dezelfde dag dat ik haar geliefde echtgenoot en vader vermoordde, ik kan onschuldige vrouwen en kinderen niet als oorlogsbuit zien. Ik kan niet azl doen met gevangen vrouwen om te voorkomen dat ze zwanger wordt zodat haar prijs daalt op de slavenmarkt. Ik kan niet 14 vrouwen nemen, met nog vele concubines en slavinnen voor seks. Ik kan mijn vrouw (Hafsa) niet bedriegen om seks te hebben met mijn slavin Maria de Koptische. Ik kan geen ongelovigen slachten waar ik ze vind. Ik kan mezelf niet verbieden vrienden te nemen onder de ongelovigen. En ze zijn er vele andere dingen waarin ik de voetstappen van zijn heiligheid niet kan volgen. Ik geloof niet in de mythe dat de 'islam de godsdienst van vrede is, of dat de islam een volledige manier van leven is'. Omdat ik nu de geschiedenis van de islam ken, ik weet hoe hij zich verspreidde, ik was getuige van het Taliban-regime (een ideaal islamitisch regiem, en de ware islam in actie) en ik begrijp de essentie van de islamitische theorie over de 'complete manier van leven', die totaal niet overeenkomt met de mensenrechten die ik heb leren kennen.
Ik zag de hadiths in actie als ze te maken kregen met vrouwen in Afghanistan, die werden gedwongen hun banen te verlaten, hijabs te dragen, werden gestenigd, zweepslagen kregen en werden opgehangen. Troepen gebaarde Neanderthalers die met hun AK-47 door het rotsige milieu zwierven, dat beeld is voor mij een nachtmerrie geworden. Nog niet in mijn ergste droom wil bij hen horen, nooit. Ik wil niet dat een zevende-eeuwse holenman mij dicteert hoe ik mijn leven moet leven - hoe ik moet eten, hoe ik moet zitten, hoe ik moet slapen, hoe ik met mijn vrouw moet slapen, hoe ik mijn genitaliën moet wassen, hoe ik moet lopen, hoe ik juiste stenen moet selecteren na het plassen. Plotseling werd ik gewoon veel te onheilig om al deze nonsens te accepteren.
Ik was alleen, leefde met mijn duivelse gedachten, en binnen in mij woedden vulkanische uitbarstingen. Ik kon mijn gedachten met niemand vrijuit delen. Ik had het lot van Taslima Nasreen gezien, van professor Ahmed Shari, en ik was bang voor mijn leven, omdat ik mezelf vaak niet onder controle had als ik over godsdienst sprak, vooral over Taslima, bij diverse gelegenheden met aan paar Tabligue-studenten in de slaapzaal van mijn universiteit. Ik werd door hen bestempeld als anti-islamitisch en pro-Israël. Mijn kamergenoot adviseerde me niet de grens te overschrijden. Ik besloot mezelf niet meer in gevaar te brengen. Ik verliet de slaapzaal en werd stil, maar stopte nooit met mijn zoektocht.
Na 11 september tikte ik het woord anti-islam eens in google, gewoon om te kijken wat er zou gebeuren, en klikte op 'zoek'. Dit bracht me naar answeringislam.org. Gedurende bijna twee jaar hing ik aan deze website, en las de inhoud bijna elke dag. Het gaf mijn geest kracht en bevestigde mijn vragen en gedachten over de islam. Ik begon te voelen dat ik op een bepaalde manier gelijk had over de islam. Deze site hielp me enorm. Ik begon vele artikelen op mijn harde schijf te kopiëreen, om ze later te lezen. Ik heb hier en van andere sites boeken gehaald die beschikbaar werden gesteld.
Ik was sterk geïnspireerd door de toespraken en artikelen van Dr. Humayn Azad, mijn favoriete professor aan de universiteit. Op 27 februari 2004 vond een brute moordaanslag plaats door een plaatselijke jihadist, nadat we hem een uur eerder hadden verlaten bij een book fair, waar hij discussieerde over zijn nieuwe boek Pak Sar Zamin Sha'ad Ba'ad - de eerste regel van het volkslied van Pakistan. Nadat hij van deze poging was hersteld ging hij naar Duitsland, en werd daar gevonden in zijn kamer in München; ik geloof dat hij is vermoord met de hulp van Al Qaeda-medewerkers in München.
Ik kan het niet vergeten; hij was een eenzame, dappere strijder die vocht tegen heilige (?) krachten met zijn massieve pen (aangezien de andere dappere strijder Taslima Nasreen al uit het land was gedeporteerd).
Het incident had een grote impact op me. Tegen die tijd was ik ervan overtuigd dat de islam, 'de godsdienst van vrede', op de een of andere manier tegen moest worden gehouden. Hij moet worden gestopt, want er is niets goeds in dat niet ook ergens anders kan worden gevonden, maar hij is uniek in zijn kwaadaardig ontwerp, aard en leerstellingen, die nergens anders bestaan. Het is een duivelscultus, die goede mensen in meedogenloze zombies verandert. Hij is tegen de mensheid, tegen de vooruitgang, vernietigt onze cultuur en erfgoed, neemt onze identiteit af, maakt van ons door Arabieren gecontroleerde dhimmies. Ja, zo is het, Mohammed is niet een boodschapper van een genadige god, hij is zelf vermomd als zijn Allah. Dus hij loog. Hij is de grootste leugenaar van de geschiedenis. Van nu af wil ik niet alleen de islam verwerpen, de godsdienst van de haat, maar ik zweer een eed dat ik tegen deze duivelscultus zal werken tot het is gelukt.
Ik wist niet hoe ik moet beginnen. Het schrijven van een boek in Bangladesh met gebruik van materiaal dat ik al had verzameld was gevaarlijk, de situatie in Bangladesh in aanmerking genomen, dus ik besloot dat niet te doen. Bovendien denk ik niet dat er na het incident uitgevers geïnteresseerd zouden zijn in een boek dat in minder dan een week voorgoed verboden zou zijn. Mijn Engels is niet goed genoeg om een boek in het Engels te schrijven; dus ik zou maanden in het luchtledige zweven, als niet een link me bracht naar deze geweldige site, FFI, en de goede stukken van dr. Ali Sina. Ik vond een mogelijkheid.
Geachte dr. Ali, ik zie mezelf als een kufr-soldaat in deze oorlog tegen de islam. Om iets bij te dragen, dacht ik aan een versie in Bangladesh van FFI.
Ik denk dat ik hier iets bij kan dragen voor de mensen van Bangladesh en moslims die Bangla lezen, die het fantastisch zouden vinden om je uitstekende artikelen en verbazingwekkende debatten in hun eigen taal te lezen, en het goed kunnen begrijpen, zodat ze mogelijk de islam afzweren. Tegelijk vrees ik ook dat de pro-islamitische regering van Bangladesh de site zal weren als hij teveel meedeelt. Ik zou graag horen hoe jij hierover denkt.
Bedankt me te laten zien wat ik kan doen, en ook heel erg bedankt dat je de tijd wil nemen dit te lezen.
Hartelijke groeten,
Crossedhat
