SuperNova
Geplaatst door Hans Labohm op 29 oktober, 2013
Bekering van klimaatalarmiste tot klimaatsceptica. Een interview met Joanne Nova.
Topher Field interviewde de Australische Joanne Nova, een van de bekendste klimaatsceptici ter wereld. Joanne Nova is de schrijfster van het
'Sceptics Handbook' en
'Global Bullies want your money'.
Zij heeft jarenlang als wetenschapscommunicator voor de media gewerkt en was als zodanig gedurende 17 jaar een enthousiast verkondigster van het broeikasevangelie. Op een gegeven moment (in 2007) maakte haar man, David Evans, ook klimaatscepticus, haar erop attent dat het bewijs voor de AGW–hypothese (AGW=Anthropogenic Global Warming) ontbrak. Dit leidde gedurende een aantal weken tot een aanmerkelijke verkoeling van de echtelijke relatie. Toen de verhouding weer was genormaliseerd, vroeg Joanne aan haar David hoe hij dan de grafiek van de ijsboring van Vostok (ruim 400.000 jaar, zie afbeelding onderaan) kon verklaren, waar CO2–concentraties en temperaturen ogenschijnlijk gelijk opgingen. Daaruit bleek toch een duidelijk verband! Het kwam voor haar als een schok en openbaring toen David vertelde dat de temperatuurstijging 800 jaar voorafging aan de CO2–stijging in de atmosfeer.
Dat werd pas in ongeveer 2003 duidelijk, toen de tijdsresolutie van de metingen verbeterde en nauwkeuriger werd. Maar de klimaatalarmisten liepen niet te koop met deze nieuwe informatie, hoewel deze wel in een klein hoekje van het lijvige IPCC–rapport van die tijd werd vermeld, maar niet in de samenvatting voor beleidsmakers. Het mechanisme dat daaraan ten grondslag ligt, is de uitgassing van oceanen, die bij hogere temperaturen minder CO2 kunnen bevatten, net als een blikje Spa Rood dat men in zijn handen verwarmt.
Nadat David haar de zaak had uitgelegd, liet Joanne zich overtuigen. 'Hoe naïef ben ik geweest'?, verzuchtte zij. Nu noemt zij zich 'a veteran believer in the greenhouse gas crisis'.
Topher Field vroeg haar hoe het toch kon zijn dat zij als niet–klimatologe een andere opvatting kon hebben dan duizenden gezaghebbende wetenschappers. Zij antwoordde dat zij niet pretendeerde het klimaat te kunnen verklaren. 'Ik stel slechts vragen. Wij willen empirische bewijzen. Dat is cruciaal voor de wetenschap. Niet alleen maar uitkomsten van modellen.'
'De mensen vragen mij wel eens wat mij van mening kan doen veranderen', aldus Joanne Nova. 'Dat is bewijs. Maar tot dusver is dat niet geleverd. … Daarover heb ik op mijn blog specifieke vragen gesteld aan de klimaatalarmisten. Maar in de 160.000 commentaren die ik heb ontvangen, was er niet één bij met een verwijzing naar het 'mystery paper' waarin het bewijs werd geleverd.'
Desgevraagd ontkent zij niet dat er opwarming is geweest en evenmin dat de CO2–concentratie is gestegen. Maar de vraag is hoeveel opwarming aan de verhoogde CO2–concentratie dient te worden toegeschreven. Klimaatsceptici achten deze onbeduidend.
Vervolgens kwamen de
'missing hot spot' en de
opwarmings'pauze' ter sprake. De laatste was door geen enkel klimaatmodel voorspeld. In recente 'postings' ben ik hier al uitvoerig op ingegaan. Dus ik laat deze thema's hier verder rusten.
Ook heeft zij onderzoek gedaan naar de financiering van AGW. Al het overheidsgeld en alle wetenschappelijke posities gaan naar aanhangers van AGW. Er is geen geld voor degenen die het tegendeel wensen te bewijzen. M.a.w. wat de financiering betreft bestaat er een monopolie.
Gevraagd naar wat Joanne Nova bedoelde met 'bullying' antwoordde zij dat sommigen proberen het debat te voorkomen. Zij trachten met ad hominem argumenten de klimaatsceptici te discrediteren en het zwijgen op te leggen. Op het moment dat er kwalificaties als 'denier' vallen, is het duidelijk dat het niet meer om wetenschap gaat, maar om koeioneren. Dat schrikt velen af om aan het debat deel te nemen. Zij houden hun mond, ook al hebben zij twijfels over de wetenschappelijke merites van de AGW–hypothese. Maar de discussie is nu aan het kantelen.
Vervolgens vraagt Topher Field naar wat Nova bedoelt met 'they want your money'.
In antwoord daarop legt Nova uit dat het om een enorme subsidiecarrousel gaat. Er zijn vele gevestigde belangen die profiteren van de klimaathype, zoals de bedrijven die in duurzame energie investeren. Het bedrijfsleven is als het ware 'ingepakt' door de overheden via regelgeving en subsidies. Daarnaast zijn er banken die enthousiast zijn over de handel in CO2–emissierechten, omdat zij deze als rijke bron van provisies voor hun bemiddeling zien – onafhankelijk van de prijs van CO2. Voorts is er de wetenschap. Er zijn talloze wetenschappers die goed werk verrichten, maar zij doen dat in het kader van klimaatveranderingsprojecten. Op hun kleine wetenschappelijke deelgebiedje doen ze goed werk, maar slechts weinigen van hen nemen de moeite om wat afstand te nemen en kritisch te kijken naar het bredere perspectief. Wetenschap heeft oppositie nodig, net als in de rechtspraak. Voor een eerlijk proces heb je een aanklager en een verdediger nodig. Net zo als in een vrije markt. Daar is concurrentie nodig. Anders is er sprake van monopolie. En dat is thans de situatie in de klimaatwetenschap.
Maar zijn er dan helemaal geen positieve effecten van windmolens e.d.?, vroeg Field.
Nova: Vanuit economisch perspectief gezien is klimaatbeleid gekkenwerk. Denk aan wat voor nuttiger dingen men met al dat geld had kunnen doen. Er zijn mensen die beweren dat het klimaatbeleid als een verzekeringspremie dient te worden beschouwd. Maar de premie is véél hoger dan de schade die je kunt verzinnen. Je verzekert een auto van $ 50.000 toch ook niet voor een jaarlijkse premie van $ 50.000? Aldus Joanne Nova.
Al met al, is dit een van de beste interviews over de klimaatdiscussie die ik ken. Topher Field had zich uitstekend voorbereid en Jo Nova was super.
Het interview is
hier te vinden.
Voor mijn eerdere DDS–bijdragen zie
hier.
http://www.dagelijksestandaard.nl/2013/10/supernova 
