Hoe Duitsers ten opzichte van vluchtelingen – die over het algemeen geen vluchtelingen zijn – vernederd worden
Geplaatst op 20 oktober 2015
Van zo ‘n behandeling kunnen de Duitsers alleen maar drómen. Decennialang heeft men hen wijsgemaakt dat de verzorgingsstaat alleen overeind kan blijven als er alles aan gedaan wordt om geen werkelozen meer te hebben. Gezien de toestroom van 1 miljoen werkeloze buitenlanders, alleen al in het jaar 2015, een grote grap. Daarvoor hebben de Duitsers zich allerlei intimidaties door de autoriteiten moeten laten welgevallen tot op de dag van vandaag toe. De hele dag worden zij met inzetbaarheidsmaatregelen vernederd en gekleineerd om tot hun bestaansminimum te komen.Uiterlijk met de overstroming van Duitsland met 1 miljoen nieuwe werkelozen uit het buitenland in slechts 1 jaar tijd moet toch iedere Duitser, die het onder de autoriteiten van de Hartz-IV nog steeds zo vergaat, zich volkomen in de boot genomen voelen, vooral als hij weet dat déze mensen het bestaansminimum zonder welke voorwaarden dan ook ontvangen.
Of het nu breien betreft, toneelspelen of simpelweg slechts zitten en de hele dag in een inrichting doorbrengen, de intimidaties van de autoriteiten kennen voor de Duitsers wat dat betreft geen grenzen. Het komt er daarbij op aan de uitkeringstrekker net zo lang murw te maken tot hij de kracht niet meer heeft om deze uiterst mensenrechten schendende maatregelen te verdragen.
Het gaat er hier nooit om mensen te helpen, maar om ze psychisch, mentaal en lichamelijk kapot te maken. Hen elke menswaardigheid te ontnemen en hen te behandelen als kleine, onmondige kinderen. Terwijl moeders voor hun thuis en voor hun kinderen zouden kunnen zorgen, worden deze in van die kinderopvanginstellingen de hele dag van hun kinderen vandaan gehouden, zodat ze volkomen zinloze dagbestedingsmaatregelen over zich heen moeten laten komen, terwijl het belangrijkste werk dat ze hebben, namelijk voor het huishouden en voor de kinderen te zorgen, daardoor verwaarloosd wordt. Op deze manier brengt elk bezigheidsarrangement van de Hartz-IV autoriteiten de mensen niet tot zinvolle arbeid, maar houdt ze ervan af.
De Staat beslist wat zijn burgers de hele dag doen, zelfs als het onnodig belastinggeld kost en het de mensen tot kleine kinderen degradeert of ze verraders van hun eigen volk laat worden, wanneer hen bevolen wordt beneden een bepaalde vergoeding voor uitbuiters te werken of hun eigen kinderen in de steek te laten. Daarnaast nemen de Hartz IV autoriteiten de mensen elke zelfbeschikking en elke menswaardigheid af. Ze stellen zich op als tirannen die iemand elk moment zijn bestaan kunnen afnemen als men niet naar hun pijpen danst.
Er mag echter binnen een volk nooit van zoveel machtsverschuiving sprake zijn dat men daarmee het volk zijn menswaardigheid afneemt. Geen volwassene heeft een andere volwassene te vertellen hoe hij leven moet. Deze zelfbeschikking mag geen mondig mens zich ooit laten afnemen. Doet hij dat hij toch, omdat zijn bestaansminimum aan hem onttrokken wordt, dan zijn wij reeds in een mensonwaardige dictatuur beland, waarin de Overheid beslist hoe het eigen volk aan zijn leven gestalte moet geven. Zo ver mag het echter in een vrije maatschappij nooit komen. Het bestaansminimum moet altijd onvoorwaardelijk zijn, anders neemt men de mens zijn zelfbeschikking en menswaardigheid af. Men maakt hem afhankelijk van de willekeur van anderen, in dit geval de Staat. Hij wordt gedegradeerd tot een mens die alles doen moet, zonder enig verweer, zelfs wanneer hij deze maatregelen zelf als volkomen onwaardig en zinloos beschouwt. Zo maakt men mensen, als men ze tegen zichzelf in laat gaan, of door ze, als ze het niet volhouden, met het afnemen van hun bestaan te dreigen, ziek. De Duitsers moesten al meer dan decennia lang deze beknotting over zich heen laten komen en moeten het nog steeds.
Aldus bevindt Duitsland zich in een twee klassen-maatschappij: Men behandelt in Duitsland de vluchtelingen, die grotendeels geen vluchtelingen zijn, beter dan de Duitsers zelf, want vluchtelingen hoeven deze beknotting niet over zich heen te laten komen; zij krijgen hun bestaansminimum volkomen onvoorwaardelijk. Aldus heeft deze regering reeds voldaan aan het criterium van volksverraad, daar zij mensen, afkomstig uit andere naties, beter behandelt dan welke Duitser dan ook. € 320,- in de week en een dak boven het hoofd, met gratis stroom, watervoorziening en gezondheidszorg. Van zoveel onvoorwaardelijke luxe kunnen miljoenen Duitsers alleen maar dromen.
http://www.bild.de en
http://petraraab.blogspot.de
Een Duitser wordt bij gebrek aan een woning geen dak boven het hoofd bezorgd. Hij moet zelf zien waar hij blijft. De instellingen voor daklozen nemen een Duitser maximaal 30 dagen per jaar op, dan is het afgelopen. Duitsers zijn dientengevolge bij gebrek aan een woning compleet op zichzelf aangewezen en de Staat steekt geen vinger uit om de dakloosheid onder de Duitsers ook maar iets terug te dringen. Voor Duitsers werd nog nooit dagelijks € 40,- aan logies in pensions betaald zodat ze een dak boven het hoofd hebben, ook werden nog nooit voor Duitsers, opdat zij maar een dak boven het hoofd zouden hebben, openbare gebouwen geconfisqueerd. De dakloosheid van Duitsers interesseert de Duitse regering niet. Ze doet daar totaal niets tegen. Ze laat de Duitsers op straat creperen. Als een Duitse dakloze zich tot de autoriteiten wendt, krijgt hij door hun intimidaties noch een dak boven het hoofd toegewezen noch een bestaansminimum. Duitsers worden door de overheid afgescheept, zodat deze geen bestaansminimum hoeft te betalen en dan klopt het ook weer wonderwel.
Zo worden Duitsers, in Duitsland, bij miljoenen van hun bestaan beroofd. Aan jongeren onder de 25 jaar wordt regelmatig door de Overheid duidelijk gemaakt dat ze nergens recht op hebben. Men komt óf met het argument dat hun ouders voor hen te zorgen hebben, óf met het argument dat ze geen fundamenteel recht op een eigen stek hebben. Wie het niet gelooft, moet het maar eens vragen aan Duitsers onder de 25, die op de één of andere manier in Duitsland willen overleven en vraag het ook maar eens aan één van de miljoenen jonge Duitsers, van wie hun € 325,- ook nog verminderd of meteen maar helemaal ingetrokken werd.
Meer dan 1 miljoen sancties tegen Hartz IV ontvangers:
www.focus.de
Jonge buitenlanders beneden de 25 jaar daarentegen, die zich voor vluchteling uitgeven, maar geen vluchteling zijn, hébben dit fundamentele recht in Duitsland. Zij krijgen een eigen dak boven het hoofd en onvoorwaardelijk hun € 325,-. Van zoveel luxe kunnen Duitsers beneden de 25 jaar slechts dromen! Die zouden al blij zijn als de Staat hen een dak boven het hoofd zou garanderen als ze uitvliegen uit het ouderlijk huis, maar dat doet de Staat niet; vraag het maar aan de Duitsers beneden de 25 jaar, die naar de Hartz IV autoriteiten gaan. Als een Duitser geen woonadres kan overleggen, wordt hij door de overheid meteen al helemaal afgeschreven: zonder woning geen Hartz IV.
Alleen mensen, die nog nooit met de Hartz IV autoriteiten te maken, hadden leven in een droomwereld, waarin het idee overheerst dat iedere Duitser door de Hartz IV autoriteiten geholpen wordt. Dat is echter slechts een ijdele gedachte. In werkelijkheid worden daar de Duitsers het minst geholpen en dan nog alleen maar als de autoriteiten geen manier meer vinden om de hulpbehoevenden nog langer af te wimpelen. Wanneer dus de persoon in kwestie alle documenten die hij om in Duitsland te overleven nodig heeft, kan overleggen, wanneer hij ouder dan 25 jaar is, wanneer hij alle 20 administratieve procedures doorlopen en 40 brieven geschreven heeft, die hem althans het recht geven Hartz IV áán te vragen, óf wanneer hij een advocaat aan zijn zijde heeft die hem bij het doorzetten van zijn bestaansminimum enigszins helpt. Anders is er niets.
Men kan, als Duitser in nood, niet naar onze Hartz IV autoriteiten stappen en daar geheel zonder enige voorwaarde zijn nood laten lenigen, in die zin dat er onmiddellijk, nog dezelfde dag, voor een dak boven het hoofd gezorgd wordt, geld uitbetaald of minstens levensmiddelen ter beschikking gesteld worden. Dat is een volkomen misverstand. Zo goed als vluchtelingen, die over het algemeen geen vluchtelingen zijn, is het een Duitser in Duitsland nog nooit gegaan. Eerst krijgt men duizenden papieren, duizenden voorwaarden voor zijn kiezen eer men nog eens aan Hartz IV toekomt. Vervolgens moet men maandenlang wachten. Heeft men zijn baan opgezegd,dan wordt men meteen drie maanden lang geblokkeerd en krijgt men drie maanden lang al helemaal niets. Een normaal iemand weet niet hoe dat afloopt bij deze autoriteit. Als men niet zijn 30 sollicitaties inlevert, is het ook afgelopen met het minimumbestaan. Komt men een afspraak niet na, dan is er geen bestaansminimum meer. Verschijnt men niet op zijn 30e sollicitatie-arrangement, dan is het ook afgelopen. Het is doodgewoon zwaar om in Duitsland het bestaansminimum al te verkrijgen én te behouden. Daarvoor moet men ongelofelijke intimidaties overwinnen en er veel tijd aan spenderen, tot de eerste betaling nog eens plaatsvindt en blijft plaatsvinden. Heeft men geen dak boven het hoofd en is men jonger dan 25 jaar, dan vindt er al niets plaats.
Als ze al eens naar een Hartz IV autoriteit gaan en daar zeggen dat ze vanaf nu onmiddellijk een dak boven het hoofd nodig hebben en de nodige basisverzorging, dan zullen ze zien,wat daar gebeurt. Ze komen net zo arm bij deze autoriteit vandaan als ze binnengekomen zijn. Zo niet vluchtelingen, die over het algemeen geen vluchtelingen zijn: Daar wordt onmiddellijk en onvoorwaardelijk voor gezorgd. Binnen een dag hebben die een dak boven het hoofd en eten. Van zoveel luxe kunnen Duitsers in Duitsland alleen maar dromen.
Bron:
http://petraraab.blogspot.nl
Auteur: Petra Raab
Vertaald uit het Duits door: Theresa Geissler
https://ejbron.wordpress.com/2015/10/20 ... rd-worden/