Bijna-doodervaringen en uittredingen

[xplosive]

De Islam is een godsdienst (alhoewel godsdienst?) die het slechtste in de mensen naar boven brengt.

Dat doen alle godsdiensten. Ik ken belijdende Christenen die weten dat de hel veel erger is dan het ergste concentratiekamp (ze zijn zeer gedetailleerd in de beschrijving er van) , maar dat compleet normaal vinden. Elke god van liefde heeft een speciaal plaatsje voor iedereen in zijn ruime hart. Voor altijd.

Ah, de seculiere ideologieën hebben natuurlijk zo'n geschiedenis van liefde, respect en vrijheid natuurlijk.Welke maatschappelijke relevante ideologie denk je hierbij aan?

Ik weet niet wat Numan ervan denkt, maar kijk eens naar wat is vrijdenken

Er is nog nooit een stroming geweest die volgens die normen waar dan ook in de geschiedenis staatsmacht heeft uitgeoefend. Ware dat wel het geval geweest dan had het er voor mensen binnen die staat mogelijk zeer goed uit gezien. Nederlandse vrijdenkers werden in WOII door de NAZI's fel bestreden en gemarteld of gevangen gezet, wegens hun opkomen voor liefde, respect en vrijheid.

[Hans v d Mortel sr]

Er is nog nooit een stroming geweest die volgens de normen[/i][/b] waar dan ook in de geschiedenis staatsmacht heeft uitgeoefend. Ware dat wel het geval geweest dan had het er voor mensen binnen die staat mogelijk zeer goed uit gezien. Nederlandse vrijdenkers werden in WOII door de NAZI's fel bestreden en gemarteld of gevangen gezet, wegens hun opkomen voor liefde, respect en vrijheid.

Logiosch! Ik begrijp dat. Want ik loochen de feiten niet en toon ook geen ontwijkend gedrag. Ik begrijp daarom ook de irritatie niet naar jou toe. Volgens mij doet Numan dat niet, Mercator dat niet, Manon niet, Hans doet het niet. Pilgrim? Wat me opvalt is dat het ALTIJD dezelfde mensen zijn, die weliswaar zeggen dat ze voorstander van de vrije gedachte zijn, maar door gebrek aan objectiviteit en logisch nadenken, een handicap etaleren vanwege hun affectie voor opgelegde waarheden van bovenaf. Dat irriteert mij niet, het valt mij steeds weer op.

[mercator]

. Want ik loochen de feiten niet en toon ook geen ontwijkend gedrag. Ik begrijp daarom ook de irritatie niet naar jou toe. Volgens mij doet Numan dat niet, Mercator dat niet, Manon niet, Hans doet het niet. Pilgrim? Wat me opvalt is dat het ALTIJD dezelfde mensen zijn, die weliswaar zeggen dat ze voorstander van de vrije gedachte zijn, maar door gebrek aan objectiviteit en logisch nadenken, een handicap etaleren vanwege hun affectie voor opgelegde waarheden van bovenaf. Dat irriteert mij niet, het valt mij steeds weer op.

Wat mij wel s opvalt is dat gelovige lui hun geloof niet vaak kunnen loskoppelen van hun eigen persoon. Als je aan hun geloof komt wordt dat opgevat als een afwijzing van de persoon zelf. Maar dat hoeft toch helemaal niet want wat IS geloof nu ? Dat is eenvoudig: geloof is gewoon NIETS. Dus kan van het geloven zelf geen enkele kwalijke of gunstige invloed uitgaan.
Een moslim die brult dat zijn geloof hem verplicht om ergens een hoofd af te snijden is gewoon een onverantwoordelijke sukkel die de schuld voor zijn slecht gedrag niet in zichzelf wil zoeken maar in een of ander dwaas boekje.

[Schepsel]

Het geloof leidt wel tot schadelijke toestanden. Als geloof meer ruimte krijg krijgen veel mensen het een stuk moeilijker, en dat voor een wereldbeeld dat *sommigen* hebben. Het is toch compleet van de pot gerukt dat mensen niet zouden mogen trouwen of van geslacht veranderen (ken transgenders, die zouden geen leven hebben) omdat er ergens een soort kwaadaardige magische sinterklaas een afkeurende pruillip trekt bij zulke afgrijselijke menselijkheidsschendende toestanden? Het voordeel van de huidige toestand is dat mensen tot op behoorlijke hoogte zichzelf mogen zijn. Het is gewoon zo dat waar er meer bijbel/koran/toverboek is, er minder tolerantie komt. Ik vind geloof allemaal prima, maar hou het lekker voor jezelf denk ik dan, en dat is blijkbaar erg lastig!

Laatst was ik in het Volkenkundig Museum te Leiden. Allemaal mooie dingen maar ook voorwerpen van door christendom en islam verdreven culturen. Waarom moet iedereen eraan geloven? Het hele nadeel van al die ''ik ben het beste''-ideologieen is dat iedereen mee móet doen en dat iedereen ermee te maken moet krijgen, anders gebeurt er wat vreselijks (moreel verval/hel/honger in Afrika/enz) Als je ideologie/religie zo is ingericht, is er bijna niet aan te ontkomen dat anderen er ook mee opgescheept raken. Ik wil zomerkleren kunnen dragen danku!

[Pilgrim]

Pilgrim?

Pilgrim ook niet.

[Ozes]

Het geloof leidt wel tot schadelijke toestanden.

Ongeloof leid ook tot schadelijke toestanden. De huidige seculiere regimes vind ik redelijk vervelend moet ik zeggen.

[Ozes]

Wat is vrijdenken

Er is nog nooit een stroming geweest die volgens die normen waar dan ook in de geschiedenis staatsmacht heeft uitgeoefend. Ware dat wel het geval geweest dan had het er voor mensen binnen die staat mogelijk zeer goed uit gezien. Nederlandse vrijdenkers werden in WOII door de NAZI's fel bestreden en gemarteld of gevangen gezet, wegens hun opkomen voor liefde, respect en vrijheid.

Waar een Christen het woord God heeft, heet de atheist altijd een ander heilig verklarend woord. Vrijdenken klinkt heel leuk, totdat je een volk probeert te verenigen onder een bepaald beleid, dan moet je keuzes maken, en keuzes zijn gebaseerd op aannames, aannames komen voort uit uit preferenties, maar ook uit zaken zoals ontologie en epistemologie. En dit proces is zo complex dat je nooit en nimmer de kans krijgt om op de spot, de juiste aannames bij elkaar kan verzamelen om vanuit daaruit een juist antwoord te formuleren. Dit is simpelweg de onderschatting van de complexiteit van het intellectuele denken van de mens, iets wat standaard geobserveerd kan worden bij de militante atheïst. Ik spreek er nu nog één die ook gelooft dat rationalisme de oplossing is, hoewel zijn denken compleet verstrooit is door aannames, is hij verslaafd aan het idee dat hij op het juiste pad zit.

Rationalisme=een middel. Een middel dat volledig afhankelijk is van de onderliggende aannames. Oh, en Christenen ondergingen hetzelfde lot hoor :)

[Hans v d Mortel sr]

Vrijdenken klinkt heel leuk, totdat je een volk probeert te verenigen onder een bepaald beleid, dan moet je keuzes maken, en keuzes zijn gebaseerd op aannames, aannames komen voort uit uit preferenties, maar ook uit zaken zoals ontologie en epistemologie. En dit proces is zo complex dat je nooit en nimmer de kans krijgt om op de spot, de juiste aannames bij elkaar kan verzamelen om vanuit daaruit een juist antwoord te formuleren.
Dit is simpelweg de onderschatting van de complexiteit van het intellectuele denken van de mens, iets wat standaard geobserveerd kan worden bij de militante atheïst.

Keuzes zijn gebaseerd op wat de hersenen aangeven vanuit de afdeling EMOTIE. En dat is niets anders dan de brute overrompeling en uitschakeling van de vrije wil. Gelul natuurlijk, want de mens heeft geen vrije wil en kan dus ook niet overrompeld worden. Mooie fraaie opgeklopte verwijzingen naar systeem filosofie verandert hier niks aan.

Vrijdenken klinkt niet alleen heel leuk, maar is ook leuk. Verhelderend en verlossend van de dwangmatige geestelijke ongesteldheidsneurose! Je hebt een gevoel van welbehagen zonder aan de goddelijke geloofsdrugs en welk systeem dan ook in de categorie van ologiën verstrikt geraakt te zijn.

[Ozes]

De reden dat mensen redelijk consistent zijn is omdat ze een wereldbeeld/filosofie hebben die bepaalde aannames voorlegt. In jouw wereld zou iemand het ene moment een bepaald idee hebben en het moment erop iets wat compleet anders. Maar dat doen mensen niet want ze houden vast aan de aannames die ze meestal van iemand anders hebben aangeleerd.

[xplosive]

Vrijdenken klinkt heel leuk, totdat je een volk probeert te verenigen onder een bepaald beleid,

Een volk proberen te verenigen onder een vlag die doorspekt is met opgelegde leugens is in ieder geval zeker een heilloze weg!

[Schepsel]

Het geloof leidt wel tot schadelijke toestanden.

Ongeloof leid ook tot schadelijke toestanden. De huidige seculiere regimes vind ik redelijk vervelend moet ik zeggen.

In beide toestanden worden mensen ongelukkig. Al zullen er in het ene bestel *meer* mensen lijden dan in het andere, en ik denk dat een samenleving met voldoende vrijheid beter is.

[Pilgrim]

Ik denk ook dat het niks uitmaakt. Dat wil niet zeggen dat Islam een goeie vreedzame religie is. In ieder geval werkt islam niet voor ons. Maar ik denk dat ieder mens zijn eigen ervaring nodig heeft om geestelijk te groeien. En als dat voor sommige mensen islam is, dan moet dat maar. Ik denk wel eens dat mensen die Islam aanhangen nog niet ver gevorderd zijn in hun geestelijke ontwikkeling. Ze hebben nog niet de spirituele evolutie doorgemaakt van mensen die wel de evil van Islam kunnen zien. Het zijn waarschijnlijk jonge geesten.

Stel dat reincarnatie werkelijk bestaat, daar gaan we nu maar even van uit, dan moeten ook wij vroeger dingen gedaan hebben waar we ons nu rot voor schamen.

Dus....

Het onderstaande is een tekst uit het boek van Betty Jean Eadie waarin ze haar uitgebreide bijna doodervaring beschrijft. Het klinkt heel mooi, maar ook hier heb ik het gevoel dat de informatie onvolledig is en heb dezelfde bedenkingen als bij het artikel van Mellen-Thomas Benedict.

.....
Ik wilde weten waarom er zoveel kerken in de wereld waren. Waarom gaf God ons niet slechts één kerk, één zuivere religie? Het antwoord werd me met een volmaakt zuiver begrip gegeven. Ieder van ons, werd me gezegd, bevindt zich op een verschillend niveau van spirituele ontwikkeling en begrip. Elk mens is derhalve voorbereid op een verschillend niveau van geestelijke kennis. Alle religies op aarde zijn noodzakelijk omdat er mensen zijn die behoefte hebben aan hetgeen die religies leren. De mensen in de ene religie hebben misschien geen volledig begrip van het evangelie van de Heer en zullen dat nooit hebben zolang ze in die religie blijven. Maar die religie wordt gebruikt als stap voor verdere kennis. Elke kerk vervult geestelijke behoeften die anderen wellicht niet kunnen vervullen. Niet één kerk kan ieders behoeften op elk niveau bevredigen. Als een individu zijn niveau van begrip over God en zijn eigen eeuwige ontwikkeling verhoogt, kan hij zich ontevreden voelen over de leer van zijn huidige kerk en een andere filosofie of religie zoeken om die leegte te vullen. Als dat gebeurt, heeft hij een ander niveau van begrip bereikt en verlangt hij naar meer waarheid en kennis, en de kans om zich verder te ontwikkelen. En bij elke stap die hij doet zullen die nieuwe kansen om te leren worden gegeven.
Toen ik die kennis ontvangen had, wist ik dat we niet het recht hebben enige kerk of religie op welke manier dan ook te bekritiseren. Ze zijn allemaal waardevol en belangrijk in zijn ogen. Hele bijzondere mensen met belangrijke missies zijn in alle landen, in alle religies, in elke positie in het leven geplaatst, opdat ze anderen kunnen beïnvloeden. Er is een volledig evangelie, maar de meeste mensen zullen zich dat hier niet eigen kunnen maken. Om die waarheid te kunnen bevatten, moeten we luisteren naar de Geest en ons ego loslaten.
.....

Geciteerd uit ‘Geleid door het licht’ door Betty Jean Eadie, pag. 53.

Alle religies zijn dus noodzakelijk. Ook de Islam? En we mogen geen religies bekritiseren? Wat doen we dan op dit forum? En stel dat er op de uitwassen van het christendom nooit kritiek geweest was, zoals bijvoorbeeld de inquisitie? Of is dit niet wat Betty J. Eadie hier bedoeld? Het verhaal wat hier staat klopt ten dele, maar toch niet helemaal vind ik. Ik vermeldt het hier omdat ik mensen ken die door deze boodschap op een verkeerd been gezet zijn en nu denken dat ook de Islam liefde predikt, maar dat staat hier toch eigenlijk ook niet. Ze heeft het bij die verschillende religies vooral over verschillende kerken, maar toch zegt ze ook duidelijk alle religies. Als ik het op mezelf betrek zou ik me in geen enkele kerk meer thuis voelen.

[xplosive]

Het enige wat vrij duidelijk is dat mensen over veel verbeeldingskracht in hun bovenkamer beschikken en sommigen meer dan anderen en bij een aantal slaat die verbeeldingskracht bovendien op hol.

Komt de verbeelding altijd 1 op 1 overeen met de werkelijkheid? Nee, natuurlijk.

[H.Numan]

Jazeker. In de Efteling en in de kerk.

[Pilgrim]

Ik plaats hier nog een paar stukken tekst uit boek van Betty Jean Eadie over haar spectaculaire bijna doodervaring. Het zijn een paar korte hoofdstukjes die een idee geven van de intensiteit van de ervaring. Het is een zeer positieve ervaring, maar er bestaan ook negatieve bijna doodervaringen.

DE TUIN

Toen we naar buiten gingen en de tuin inliepen, zag ik bergen, spectaculaire valleien, en rivieren in de verte. Mijn begeleidsters gingen weg, en ik mocht alleen verder gaan, misschien om de volledige schoonheid van de tuin te ervaren, niet gehinderd door de aanwezigheid van anderen. De tuin was vol bomen en bloemen en planten, wier plaats op een of andere manier onvermijdelijk leek, alsof ze voorbestemd waren om precies te zijn zoals en waar ze waren. Ik wandelde een tijdje over het gras. Het was stevig, koel en helder groen, en het leek te leven onder mijn voeten. Maar wat me in die tuin meer dan wat ook met ontzag vervulde, waren de intense kleuren. Bij ons is niets dat daarop lijkt.
Als licht hier op een voorwerp valt, wordt het licht van dat voorwerp in een bepaalde kleur weerkaatst. Duizenden tinten zijn mogelijk. Het licht in de wereld der geesten hoeft niet per se op iets te weerkaatsen. Het komt van binnenuit en lijkt een levende essentie. Een miljoen, een miljard kleuren zijn mogelijk.
De bloemen zijn bijvoorbeeld zo fel en luminescent van kleur dat ze niet massief lijken. Omdat elke plant zo'n intense lichtuitstraling heeft, is het moeilijk te bepalen waar het oppervlak van de plant begint en eindigt. Het is duidelijk dat elk deel van de plant, elk microscopisch deeltje, door zijn eigen intelligentie wordt samengesteld. Dat is de beste verwoording die ik kan vinden om het te definiëren. Elk minuscuul deeltje is gevuld met zijn eigen leven en kan met andere elementen worden gereorganiseerd om alles wat bestaat te creëren. Hetzelfde element dat nu in een bloem huist, kan later deel uitmaken van iets anders — net zo levend. Het heeft geen geest zoals wij, maar het heeft intelligentie en organisatie en kan reageren op de wil van God en andere universele wetten. Dat alles is duidelijk als je de schepping daar ziet, vooral in de bloemen.
Een mooie rivier stroomde door de tuin, niet ver bij me vandaan, en ik werd er onmiddellijk naar toe getrokken. Ik zag dat de rivier gevoed werd door een grote waterval van het zuiverste water, de rivier kwam uit in een vijver. Het water glinsterde van helderheid en leven.
Leven. Het bevond zich ook in het water. Elke druppel van de waterval had zijn eigen intelligentie en doel. Een melodie van majestueuze schoonheid klonk uit de waterval door de tuin en vermengde zich ten slotte met andere melodieën, waarvan ik me slechts vaag bewust was. De muziek kwam van het water zelf, van de intelligentie ervan, en elke druppel produceerde zijn eigen toon en melodie die een wisselwerking hadden en zich vermengden met alle andere geluiden en melodieën eromheen. Het water loofde God voor zijn leven en vreugde. Het algehele effect was door geen symfonie of componist hier te evenaren. In vergelijking zou onze mooiste muziek hier klinken als een kind dat op een speelgoedtrommeltje slaat. We hebben domweg het vermogen niet om de reikwijdte en de kracht van de muziek daar te bevatten, laat staan dat we die ook maar bij benadering kunnen scheppen. Toen ik dichter bij het water kwam, bedacht ik dat dit weleens de 'levende wateren' konden zijn die in de Heilige Schrift worden genoemd. Ik wilde erin baden.
Toen ik het water naderde, zag ik een roos naast me die zich leek te onderscheiden van de andere bloemen, en ik bleef staan om die te bekijken. De schoonheid ervan was adembenemend. Van alle bloemen hier was er geen die zo mooi was als deze. Hij wiegde zachtjes heen en weer op vage muziek, en zong een loflied voor de Heer met zijn eigen lieflijke tonen. Ik besefte dat ik hem kon zien groeien. Toen hij voor mijn ogen opbloeide, werd mijn geest ontroerd, en ik wilde het leven ervan ervaren, erin stappen en de geest ervan voelen. Toen die gedachte bij me opkwam, leek ik in staat te zijn erin te kijken. Het was alsof mijn blik microscopisch was geworden en me in staat stelde tot het diepste van de roos door te dringen. Maar het was veel meer dan een visuele ervaring. Ik voelde de aanwezigheid van de roos om me heen, alsof ik me feitelijk daarbinnen bevond en een deel van de bloem was. Ik ervoer het alsof ik de bloem was. Ik voelde de roos heen en weer wiegen op de muziek van alle andere bloemen, en ik voelde hoe hij zijn eigen muziek schiep, een melodie die perfect harmonieerde met die van de duizenden andere rozen die hem bijvielen. Ik begreep dat de muziek in mijn bloem van de individuele deeltjes ervan kwam, dat de bloemblaadjes hun eigen tonen produceerden, en dat elke intelligentie binnen dat bloemblad bijdroeg tot de perfecte noten, in harmonieuze samenwerking voor het algehele effect: vreugde. Mijn geluk was volmaakt! Ik voelde God in de plant, in mijzelf; zijn liefde stroomde in ons. We waren allemaal één.
Ik zal de roos die ik was nooit vergeten. Die ene ervaring, slechts een glimp van het grotere geluk dat in de wereld der geesten bereikbaar is, het één zijn met al het andere, was zo enorm dat ik haar eeuwig zal koesteren.

Geciteerd uit 'Geleid door het licht' door Betty J. Eadie, pag. 81-84.

[Pilgrim]

HET WELKOM

Een groep geestelijke wezens kwam de tuin binnen. Velen droegen gewaden van een lichte pastelkleur, die misschien zowel op de locatie als op de gelegenheid waren afgestemd. Ze omringden me, en ik voelde dat ze bijeenkwamen om een soort promotiefeestje voor me te geven. Ik was gestorven (of gepromoveerd, in hun terminologie), en ze waren gekomen om me te begroeten. Hun gezichten straalden van blijdschap, alsof ze naar een kind keken dat voor het eerst iets ongelooflijk heerlijks had beleefd. Ik besefte dat ik hen allemaal kende van vóór mijn aardse leven en holde naar hen toe, en omhelsde en kuste elk van hen. Mijn dienende engelen — mijn lieve monniken — waren er ook weer, en ik kuste hen.
Toen ik hun geesten voelde, besefte ik dat ze er waren om me steun te verlenen. Mijn begeleidsters, die bleven optreden als mijn gidsen, vertelden me nu dat ik voortijdig was gestorven en dat dit niet echt een promotiefeest was, maar een gelegenheid om me te laten zien wat ik zou krijgen als ik op het juiste moment terugkeerde. Ze waren erg blij me te zien en me te kunnen steunen, maar ze wisten dat ik terug moest. Toen vertelden ze me wat de dood inhield.
Als we 'sterven', zeiden mijn gidsen, is dat niets anders dan een overgang naar een andere toestand. Onze geest glipt weg uit het lichaam en gaat naar een spiritueel rijk. Als onze dood traumatisch is, verlaat de geest snel het lichaam, soms zelfs voordat de dood intreedt. Als iemand bijvoorbeeld een ongeluk krijgt of zich in een brand bevindt, kan zijn geest uit zijn lichaam worden genomen voordat hij veel pijn ervaart. Het lichaam kan zelfs nog een paar momenten lijken te leven, maar de geest zal het al hebben verlaten en in een toestand van rust verkeren.
Op het moment van de dood krijgen we de keus om op deze aarde te blijven tot ons lichaam is begraven, of verder te gaan, zoals ik, naar het niveau dat onze geest heeft bereikt. Ik begreep dat er veel niveaus van ontwikkeling zijn, en we altijd naar het niveau gaan waar we ons het behaaglijkst voelen. De meeste geesten verkiezen om nog korte tijd op aarde te blijven om hun geliefden te troosten; de familie ervaart veel meer verdriet dan degene die is heengegaan. Soms blijven de geesten langer. Ze blijven om te helpen de geest van de geliefden te genezen.
Ik vernam ook dat het belangrijk is dat we kennis opdoen van de geest terwijl we nog in het vlees vertoeven. Hoe meer kennis we hier vergaren, hoe beter en sneller we ons daar zullen ontwikkelen. Door gebrek aan kennis of geloof zijn sommige geesten praktisch gevangenen van deze aarde. Mensen die als atheïsten sterven of door hebzucht, lichamelijke lusten of andere aardse dingen aan de wereld gebonden zijn, vinden het moeilijk om verder te gaan, en blijven gebonden aan de aarde. Vaak ontbreekt hun het geloof en de kracht om te reiken naar de energie en het licht dat ons naar God trekt, of die zelfs maar te erkennen. Die geesten blijven op aarde tot ze de grotere macht die hen omringt leren aanvaarden en de wereld loslaten. Toen ik me in de zwarte massa bevond voor ik in het licht kwam, voelde ik de aanwezigheid van die achterblijvende geesten. Ze blijven daar zolang ze willen in de liefde en warmte ervan, ondergaan de helende invloed, maar leren uiteindelijk verder te gaan, om de grotere warmte en veiligheid van God te aanvaarden.
Van alle kennis echter is er geen essentiëler dan het kennen van Jezus Christus. Ik hoorde dat hij de deur is waardoor we allen terugkeren. Hij is de enige deur waardoor we terug kúnnen. Of we Jezus Christus hier leren kennen of terwijl we in de geest zijn, uiteindelijk moeten we hem aanvaarden en ons overgeven aan zijn liefde.
Mijn vrienden in de tuin waren vol liefde terwijl ze om me heen stonden, en ze beseften dat ik nog niet terug wilde, dat ik meer wilde zien. In hun verlangen om me te behagen, lieten ze me veel meer zien.

Geciteerd uit 'Geleid door het licht' door Betty J. Eadie, pag. 85-87.

[Pilgrim]

Dit stuk is heel wonderbaarlijk. Betty maakt tijdens haar bijna doodervaring een reis door het heelal naar andere werelden met een bijna oneindige snelheid. Dus veel hoger dan de snelheid van het licht, wat geesten kennelijk kunnen. Ze herinnert zich dat ze vroeger op die andere werelden geweest is en dat is een element wat ik wel eens vaker tegenkom in dit soort verslagen, namelijk dat we (of velen van ons) een soort immigranten zijn die hier vast zitten.

VELE WERELDEN

Mijn geheugen werd nog verder blootgelegd, het ging terug tot ver vóór de schepping van onze aarde, eeuwigheden terug. Ik herinnerde me dat God de schepper was van vele werelden, melkwegen en rijken die ons begrip ver te boven gaan, en ik wilde ze zien. Toen dat verlangen bij me opkwam, gaven mijn gedachten me kracht, en ik zweefde weg uit de tuin, deze keer begeleid door twee andere wezens van licht, die mijn gidsen werden. Onze spirituele lichamen zweefden weg van mijn vrienden, de zwarte ruimte in.
Onze snelheid nam toe, en ik voelde de opwinding van de vlucht. Ik kon doen wat ik wilde, gaan waar ik wilde, snel — ongelooflijk snel — of langzaam. Ik genoot van de vrijheid. Ik kwam de uitgestrekte ruimte binnen en ontdekte dat het geen leegte is; hij was vol liefde en licht — de tastbare aanwezigheid van de Geest van God. Ik hoorde een zacht, aangenaam geluid, een ver maar troostend geluid dat me gelukkig maakte. Het was een toon, die leek op een muzieknoot, maar universeel was en de gehele ruimte om me heen leek te vullen. Hij werd gevolgd door een andere toon op een andere toonhoogte, en spoedig ontdekte ik iets van een melodie — een onmetelijk, kosmisch lied dat me kalmeerde en troostte. De tonen produceerden zachte vibraties, en als die me raakten, wist ik dat ze een genezende kracht hadden. Ik wist dat alles wat door deze tonen werd aangeraakt het effect van die kracht zou ervaren; ze waren als een spirituele zalf, uitdrukkingen van liefde die gebroken geesten herstelden. Ik leerde van de gidsen die met me meereisden, dat niet alle muzikale tonen genezend zijn — dat sommige negatieve emotionele reacties bij ons kunnen wekken. Ik begreep nu dat toen ik op de aarde was, Satan gebruik had gemaakt van de negatieve tonen in de muziek, en in feite de ziekte in mijn verstand en lichaam had geproduceerd.
Sommige details van alles wat volgde zijn uit mijn geheugen gewist, maar veel indrukken zijn gebleven. Ik leek weken, zelfs maanden onderweg te zijn, terwijl ik de vele scheppingen van God bezocht. Terwijl ik reisde voelde ik altijd de troostende aanwezigheid van Gods liefde. Ik voelde dat ik 'terug' was in mijn oorspronkelijke omgeving en slechts deed wat natuurlijk was. Ik reisde naar vele andere werelden — aardse werelden zoals de onze, maar luisterrijker, en altijd vol liefhebbende, intelligente mensen. We zijn allemaal Gods kinderen, en hij heeft de immense ruimte voor ons gevuld. Ik reisde over onmetelijke afstanden, wetend dat de sterren die ik zag niet zichtbaar waren vanaf de aarde. Ik zag melkwegen en reisde er gemakkelijk en vrijwel ogenblikkelijk heen, bezocht hun werelden en ontmoette nog meer kinderen van onze God, allen onze geestelijke broeders en zusters. En dat alles was een herinnering, een herontwaken. Ik wist dat ik al eerder op deze plaatsen was geweest.
Vee later, toen ik terugkeerde in mijn sterfelijke lichaam, voelde ik me bedrogen toen ik niet in staat was me de bijzonderheden van die ervaring te herinneren, maar met het verstrijken van de tijd heb ik geleerd dat ik die vergetelheid nodig had voor mijn eigen welzijn. Als ik me de luisterrijke en volmaakte werelden kon herinneren die ik had gezien, zou ik een voortdurend gefrustreerd leven leiden en mijn eigen door God gegeven missie verstoren. Mijn gevoel van bedrogen zijn heeft plaats gemaakt voor een gevoel van ontzag en diepe dankbaarheid voor de ervaring. God hoefde me die andere werelden niet te laten zien, en hij hoefde me geen enkele herinnering eraan mee te geven. Maar in zijn genade heeft hij me veel gegeven; ik zag werelden die onze krachtigste telescoop niet kon laten zien, en ik ken de liefde die daar heerst.

Geciteerd uit 'Geleid door het licht' door Betty J. Eadie, pag. 89-91.

[Pilgrim]

Hier nog een interessant stuk uit het boek van Betty Jean Eadie, dat ik jullie niet wil onthouden.

DE DRONKEN MAN

Het op aarde komen lijkt veel op het kiezen van een universiteit en een studierichting. We bevinden ons allemaal op een verschillend niveau van spirituele ontwikkeling, en we zijn hier gekomen op de plaats die zich het best eigent voor onze geestelijke behoeften. Zodra we anderen veroordelen voor hun fouten of tekortkomingen, leggen we een soortgelijke tekortkoming aan de dag in onszelf. We beschikken hier niet over de kennis om mensen juist te kunnen beoordelen.
Als om dit principe voor me te illustreren rolde de hemel weer open en zag ik de aarde opnieuw. Deze keer concentreerde mijn blik zich op een straathoek in een grote stad. Daar zag ik een man dronken op het trottoir bij een gebouw liggen. Een van mijn gidsen zei: 'Wat zie je?'
'Een dronken kerel die in zijn eigen vuil ligt,' zei ik. Ik begreep niet waarom ik dit moest zien.
Mijn gidsen raakten opgewonden. Ze zeiden: 'Nu zullen we je laten zien wie hij in werkelijkheid is.'
Zijn geest werd me onthuld, en ik zag een pracht van een man, vol licht. Liefde straalde van hem uit, en ik besefte dat hij erg werd bewonderd in de hemel. Dit magnifieke wezen kwam als leraar op aarde om een vriend te helpen met wie hij een spiritueel verbond had gesloten.
Zijn vriend was een vooraanstaande advocaat die een kantoor had dat een paar blokken van deze hoek verwijderd was. Al herinnerde de dronken man zich deze afspraak met zijn vriend nu niet meer, toch was het zijn taak hem te herinneren aan de noden van anderen. Ik begreep dat de advocaat van nature een meelevend mens was, en als hij de dronken man zag, zou dat hem aansporen om meer te doen voor degenen die hem nodig hadden. Ik wist dat ze elkaar zouden zien, en de advocaat de geest in de dronkaard — de mens in de man — zou herkennen en gestimuleerd zou worden om veel goed te doen. Ze zouden zich hier hun afgesproken rol niet herinneren, maar hun missie zou niettemin worden volbracht. De dronkaard had zijn tijd op aarde geofferd ten gunste van een ander. Zijn ontwikkeling zou voortgaan, en andere dingen die hij nodig kon hebben voor zijn verdere ontwikkeling zouden hem later gegeven worden.
Ik herinnerde me dat ik ook mensen had ontmoet die me bekend voorkwamen. De eerste keer dat ik hen ontmoette had ik een onmiddellijke intimiteit, een herkenning gevoeld, maar ik had niet geweten waarom. Nu wist ik dat ze met een bepaald doel op mijn weg waren gekomen. Ze waren altijd heel bijzonder voor me geweest.
Mijn begeleiders spraken weer en onderbraken mijn gedachtegang. Ze zeiden dat ik nooit een ander moest veroordelen, omdat ik niet over zuivere kennis beschikte. Degenen die langs de dronken man op de hoek liepen konden de nobele geest in hem niet zien, en oordeelden derhalve naar de uiterlijke verschijning. Ik had me schuldig gemaakt aan dat soort veroordeling, had een stilzwijgend oordeel gevormd over anderen op basis van hun rijkdom of uiterlijke capaciteiten. Ik zag nu in dat ik onrechtvaardig was geweest, dat ik geen idee had hoe hun leven was, of, belangrijker, hoe hun geest was.
De gedachte kwam ook bij me op: 'Want er zullen altijd armen zijn, en ge kunt hun goed doen wanneer ge maar wilt.' Maar zodra die tekst bij me opkwam voelde ik me erdoor verontrust. Waarom moeten die armen er zijn? Waarom kon de Heer niet voor alles zorgen? Waarom kon hij die advocaat zijn geld niet met anderen laten delen? De gidsen onderbraken mijn gedachten weer en zeiden: 'Er wandelen engelen te midden van jullie, waarvan je je niet bewust bent.'
Ik was verbaasd. De gidsen hielpen me het te begrijpen. We hebben allemaal behoeften, niet alleen de armen. En allemaal moeten we in de wereld der geesten de gelofte doen om elkaar te helpen. Maar we zijn traag in het nakomen van onze afspraken die we zo lang geleden hebben gemaakt. Dus stuurt de Heer ons engelen om ons aan te sporen, om ons te helpen ons te houden en aan onze verplichtingen. Hij zal ons niet dwingen, maar hij kan ons aansporen. We weten niet wie die wezens zijn — ze verschijnen als ieder ander — maar ze zijn vaker bij ons dan we weten.
Ik voelde me niet berispt, maar ik wist dat ik duidelijk Gods hulp voor ons op aarde verkeerd begrepen — en onderschat — had. Hij zal ons alle hulp geven die hij kan zonder zich te bemoeien met onze persoonlijke kracht en vrije wil. We moeten bereid zijn elkaar te helpen. We moeten bereid zijn in te zien dat de armen onze liefde en hulp even waard zijn als de rijken. We moeten bereid zijn alle anderen te accepteren, zelfs degenen die anders zijn dan wij. Allen zijn onze liefde en hulp waard. We hebben het recht niet intolerant of kwaad te zijn of 'er genoeg van te hebben'. We hebben het recht niet op anderen neer te kijken of hen in ons hart te veroordelen. Het enige wat we uit dit leven met ons kunnen meenemen is het goede dat we voor anderen gedaan hebben. Ik zag dat al onze goede daden en vriendelijke woorden terugkomen om ons na dit leven honderdvoudig te belonen. Onze kracht schuilt in onze liefdadigheid.
Mijn begeleiders en ik zwegen even. De dronken man was uit mijn gezichtsveld verdwenen. Mijn ziel was gevuld met begrip en liefde. O, kon ik anderen maar helpen zoals die dronkaard zijn vriend zal helpen. O, kon ik in mijn leven maar een zegen zijn voor anderen. In mijn ziel weerklonk dat laatste feit: Onze kracht schuilt in onze liefdadigheid.

Geciteerd uit 'Geleid door het licht' door Betty J. Eadie, pag. 101-104.

[gerard_m]

Alle religies zijn dus noodzakelijk.

Sorry hoor, maar dit is toch onzinnig? Dat zou betekenen dat precies de juiste religies aanwezig zijn, niet meer en niet minder. Een paar eeuwen geleden bestonden sommigen nog niet en over een paar eeuwen zijn waarschijnlijk weer nieuwe ontstaan.

Het zijn mooie verhalen over de schoonheid van het universum, maar de suggestie dat alles wat er is "goed " is, gaat me echt te ver. Was Auschwitz ook goed en noodzakelijk voor de ontwikkeling van de mensheid? Volgens mij ontwikkelt de mensheid zich positiever zonder dit soort ellende.

Er zijn ook negatieve krachten en de islam is daar een van. Het heeft alles in zich om de ontwikkeling van mensen, en van de mensheid in zijn geheel, te vertragen.

[Pilgrim]

Dat vind ik ook en hoe zit het met de heidense religies van lang geleden? Alemaal fout volgens de Bijbel.

[Hans v d Mortel sr]

Er zijn ook negatieve krachten en de islam is daar een van.

Goed kan niet zonder kwaad begrepen worden. Hoe kan ik nu weten wat goed is? Daar is een simpel antwoord op door eerst de vraag te stellen. De juiste welteverstaan. Namelijk: Wat is het doel van het leven?

Het enige juiste antwoord mijn inziens luidt: OVERLEVEN. Niet alleen fysiek maar ook geestelijk. En inderdaad, de islam oefent daarop een negatieve kracht uit. Maar ook dieven en moordenaars. Allemaal onmiddellijk executeren!

Het heeft alles in zich om de ontwikkeling van mensen, en van de mensheid in zijn geheel, te vertragen.

Lolbroek! De evolutietheorie onderschrijft dit met zijn miljoenen jaren onderwijs. Aap werd uiteindelijk mens. Nu dan maar weer terug naar aap? Vanwege de broodnodige vertraging die gewenst is?

[Pilgrim]

Het zijn mooie verhalen over de schoonheid van het universum, maar de suggestie dat alles wat er is "goed " is, gaat me echt te ver. Was Auschwitz ook goed en noodzakelijk voor de ontwikkeling van de mensheid? Volgens mij ontwikkelt de mensheid zich positiever zonder dit soort ellende.

Er zijn ook negatieve krachten en de islam is daar een van. Het heeft alles in zich om de ontwikkeling van mensen, en van de mensheid in zijn geheel, te vertragen.

Je kan het eignlijk alleen maar verklaren door aan te nemen dat ook negatieve krachten noodzakelijk zijn, wat trouwens ook vaak naar voren komt in verhalen over bijna doodervaringen en uittredingen. Overigens zegt Betty Jean Eadie niet dat alle religies goed zijn. Ze zegt alleen dat ze noodzakelijk zijn.

Islam vertraagt trouwens niet maar STOPT de ontwikkeling van de mens.

[Schepsel]

Ik zie die noodzakelijkheid niet in een alomvattende god. Veel percepties van goed en kwaad zijn afhankelijk van de situatie. Zoals doden van een mens, of een karaktertrek (ene keer is opportunisme slecht, dan weer goed)

Een perfecte mens is een enorme contradictie, uiteindelijk kom je uit op allerlei tegenstrijdigheden en ''goede'' eigenschappen die er volop zijn maar die uiteindelijk een waardeloos resultaat geven.

Zo is een utopie ook complete onzin aangezien perfectie alleen kan bestaan in een autoritair en daarmee inherent rot systeem

Ik denk, als je zo redeneert, dat een godheid niet aan ''leed'' of ''kwaad'' in enige zin zou kunnen ontkomen, zoals in onze definities van goed en kwaad. Maar waarom moet het zo gruwelijk! Waarom zo sadistisch, en waarom hebben we zo'n groot vermogen tot lijden! Dat overstijgt denk ik echt de ''noodzakelijke'' negativiteit.

(die noodzakelijke negativiteit is er ook alleen maar als het nodig schijnt te zijn voor geluk of welbevinden, hetgeen ik niet geloof)

[Pilgrim]

Ik verwacht trouwens dat er nog deze eeuw BDE-ervaringen bij machines kunnen worden gesimuleerd. Dat zal dan hopelijk eindelijk uitsluitsel geven over al die BDE-speculaties. De wetenschap schrijdt voort daar waar het (bij)geloof stil blijft staan.

Als ik mijn computer reset krijgt tie een bijna doodervaring, maar als ik hem gewoon uitdoe gaat die helemaal dood totdat ik hem weer aandoe. Dan verrijst hij weer wonderbaarlijk uit de dood. Gewoon slapen kan hij trouwens ook als ik hem in de slaapstand zet.

[Pilgrim]

Mijn geestelijke ogen werden weer geopend, en ik zag dat God vele werelden had geschapen en dat hij de elementen daarbinnen beheerst. Hij heeft gezag over alle wetten en energie en materie. In ons universum bevinden zich positieve en negatieve energieën, en beide soorten energie zijn essentieel voor de schepping en de groei. Deze energieën hebben intelligentie — ze gehoorzamen aan onze wil. Het zijn gewillige dienaren. God heeft absolute macht over beide energieën. Positieve energie is in feite precies wat we denken dat het is: licht, goedheid, vriendelijkheid, liefde, geduld, liefdadigheid, hoop, enzovoort. En negatieve energie is ook precies wat we denken dat het is: duisternis, haat, angst (Satans grootste wapen), onvriendelijkheid, intolerantie, egoïsme, wanhoop, moedeloosheid, enzovoort.
Positieve en negatieve energieën werken tegengesteld aan elkaar. En als we ons deze energieën eigen maken, worden ze onze dienaren. Positief trekt positief aan, en negatief trekt negatief aan. Licht is gehecht aan licht, en duisternis houdt van duisternis. Als we voornamelijk positief of voornamelijk negatief worden, gaan we het gezelschap zoeken van anderen zoals wij. Maar wij hebben de keus om positief of negatief te worden. Door positieve gedachten te denken en positieve woorden te spreken trekken we positieve energie aan. Ik zag dat het zo was. Ik zag verschillende energieën rond verschillende mensen. Ik zag hoe iemands woorden feitelijk het energieveld om hem heen beïnvloedden. De woorden zelf — de vibraties in de lucht — trekken de ene of andere soort energie aan. Iemands verlangens hebben een soortgelijk effect. Onze gedachten bezitten macht. We creëren onze eigen omgeving met de gedachten die we denken. Fysiek gesproken kan dat een tijd duren, maar geestelijk gebeurt het ogenblikkelijk. Als we de kracht van onze gedachten kenden, zouden we er beter op letten. Als we de ontzagwekkende macht van onze woorden beseften zouden we de voorkeur geven aan stilte boven bijna alles wat negatief is. Met onze gedachten en woorden creëren we onze eigen zwakheden en onze eigen krachten. Onze beperkingen en vreugden beginnen in ons hart. We kunnen negatief te allen tijde vervangen door positief.

Geciteerd uit 'Geleid door het licht' door Betty J. Eadie, pag. 63-64.

Ook negatieve krachten zijn dus noodzakelijk voor geestelijke groei.