maar dat was het niet.Een giftig stuk tekst met ad hominem sneren waarin hij het feitelijke probleem - een bestaand parallel rechtssysteem waar vrouwen de helft waard zijn - uit de wind houdt, terwijl hij karaktermoord pleegt op diens critici.
Cyberoorlog begonnen: Russia Today en Julian Assange eerste slachtoffers
Xander, 17-10-2016
Julian ‘WikiLeaks’ Assange wordt vanwege het lekken van tienduizenden, voor Hillary Clinton en de Democraten zeer belastende emails, een ‘handlanger van Putin genoemd’, en is daarom een van de eerste doelwitten.
CNN: WikiLeaks bekijken is illegaal, jullie moeten alles alleen van ons horen
De vorige week door vicepresident Joe Biden aangekondigde cyberoorlog tegen Rusland en anti-globalisten lijkt te zijn begonnen (5). De internetverbinding van WikiLeaks medeoprichter Julian Assange werd ‘met opzet afgesneden’, en de bankrekeningen van de grote zender Russia Today in Groot Brittannië zijn geblokkeerd. CNN, spreekbuis van de globalisten en tegenwoordig niet voor niets ‘Clinton News Network’ genoemd, beweert dat het ‘illegaal’ is om de door WikiLeaks gepubliceerde emails te lezen. ‘Jullie moeten alles alleen van ons horen,’ zei anchorman Chris Cuomo tegen de kijkers.
Assange zit nog steeds vast in de Ecuadoraanse ambassade in Londen, waar hij als politieke vluchteling asiel heeft aangevraagd. WikiLeaks heeft bevestigd dat ‘een staat’ de internetverbinding van Assange heeft laten afsluiten. Er zijn technische aanwijzingen dat Assange nog meer emails en geheime documenten wilde publiceren die zeer belastend zouden zijn voor met name de Amerikaanse en Britse regeringen. (1)
Russia Today lijkt een ander slachtoffer van de cyberoorlog. De hoofdredacteur van de afdeling Londen twitterde vandaag dat al hun bankrekeningen in Groot Brittannië zijn geblokkeerd. ‘Het besluit zal niet worden heroverwogen. Lange leve de vrijheid van meningsuiting!’ (2)
CNN: WikiLeaks lezen is illegaal, alles moet u van ons horen
Volgens ‘anchorman’ Chris Cuomo van CNN, vanwege alle propaganda voor Hillary en tegen Trump spottend ‘Clinton News Network’ genoemd, is het inmiddels ‘illegaal’ om de door WikiLeaks gepubliceerde emails en documenten te lezen. ‘Maar voor de media geldt dat niet. Alles wat u hierover te weten komt, moet u van ons horen.’
CNN heeft tot nu toe niet één artikel aan de tienduizenden gehackte emails gewijd, met uitzondering van ‘VS vindt meer bewijs dat Rusland emails aan WikiLeaks geeft’ – een bewering waar nul komma nul bewijs voor werd geleverd.
Trump krijgt overal de schuld van, ook van brandbom aanval op Republikeins gebouw
Trump krijgt van CNN letterlijk overal de schuld van, zelfs als hij en zijn partij direct het slachtoffer zijn. Gisteren werd er een brandbom gegooid naar het Republikeinse hoofdkwartier in North Carolina, waar tevens de tekst ‘Nazi Republikeinen weg uit de stad, of anders’ op een muur werd achtergelaten. CNN beweerde dat de gewelddadige aanval moet zijn veroorzaakt ‘omdat Trump helaas degene is die de gemoederen doet verhitten met zijn beledigende taalgebruik’. (4)
Met andere woorden: de ongetwijfeld linksradicale aanval werd door CNN min of meer goedgepraat. CNN is met zijn voortdurende eenzijdige, haatzaaiende berichtgeving over en tegen Trump juist zelf een van de grootste schuldigen van de toenemende polarisatie in de VS.
Lees verder>>>
En ik dacht: zo'n serie als 'Land Girls" zich afspelend op het Engelse platteland in tijdens WW2 kan niet meer gemaakt worden wegens gebrek aan 'diversiteit“We now expect each commission to be doing everything it can to meet these guidelines. The positive steps you plan to take to address under-representation will be factored into commissioning discussions ahead of productions being green-lit.”
Ja, we moeten geen vooroordelen bevestigenAriel schreef:Gelukkig zijn de licht en donker getinte acteurs nooit de dader. Die rol blijft uitsluitend beschikbaar voor de blank mens.
Met deze propaganda werden 293.000 Jeugdjournaal-kijkertjes geïndoctrineerd over Trump/Clinton
Bert Brussen, 23-10-2016
Trump: enge, gemene man die overal tegen is - Clinton: aardige lieve mevrouw die alleen gelijke rechten wil
Alstublieft, propaganda voor kindertjes die van papa en mamma naar het NOS Jeugdjournaal mogen kijken (want dat is immers betrouwbaar en objectief, door de professionele NOS gemaakt op kosten van belastingbetalers). Onderwerp: de Amerikaanse verkiezingen in het algemeen en het laatste debat tussen Trump en Clinton in het bijzonder.
Hieronder volgt de letterlijke beschrijving van wat Mees, Jip, Splinter, Judo, Sterre en Aisha (leeftijd: tussen de 9 en 12 jaar) op donderdag 20 oktober kregen voorgeschoteld door de ‘onafhankelijke’ en ‘betrouwbare’ maar beslist ‘objectieve’ NOS (NPO). Er keken die dag 293.000 mensen naar het NOS Jeugdjournaal (online terugkijken niet meegeteld).
Het frame
Beeld: scenes uit het laatste debat tussen Trump en Clinton. Vervolgens een infographic over Donald Trump. De commentaarstem verandert ineens van luchtig naar laag en zwaar aangezet.
Tekst:
“Trump: een steenrijke zakenman, die het land wil leiden alsof het een groot bedrijf is.”
Kennelijk is het van belang dat de presidentskandidaat een ‘steenrijke zakenman’ is, maar als Mees, Jip, Splinter, Judo, Sterre en Aisha vaker naar het NOS Jeugdjournaal kijken, weten ze natuurlijk al láng dat rijke mensen, zakenmensen en ‘geld’ altijd hetzelfde zijn als ‘slecht’ en ‘gemeen’. Dat élke president van de Verenigde Staten per definitie alleen maar president kan worden met dank aan steenrijke miljardairs en dat het leiden van het grootste land in de Verenigde Staten sowieso hetzelfde is als het ‘leiden van een groot bedrijf’ wordt er niet bijverteld. De Jeugdjournaal-redactie houdt de wereld liever overzichtelijk: rijke mensen zijn gemeen en denken alleen maar aan geld en bedrijven (zie Trump), goede mensen hebben gewoon hart voor de zaak en willen hun land leiden omdat ze hoop hebben (zie Clinton en Jesse Klaver) en vinden geld, uiteraard, vies.
Beeld: er verschijnt een stapeltje dollars in beeld. Nu weten ook de dove en slechthorende kinderen dat Trump een steenrijke dus gemene meneer is. Tevens komt er een plaatje van een flatgebouw in beeld. Trump-vastgoed kennelijk. Want ‘groot bedrijf’. Ze hadden ook een plaatje van wat megalomaan maar spuuglelijk NOS-vastgoed van het Hilversumse Mediapark kunnen plaatsen als illustratie maar dat is een groot bedrijf met ‘goed doel’, bovendien betaald met subsidie van pappa en mamma, dus dat is een slecht voorbeeld.
Tekst:
“Met een sterke economie, strenge straffen voor criminelen en strenge regels voor mensen die uit een ander land komen.”
Let op wat hier gebeurt: de commentaarstem benadrukt ‘een sterke economie’ extra. Het moet voor de kindjes duidelijk zijn: een sterke economie willen voor je land is slecht, want economie is geld, en geld is fout. (Neem nou Jesse Klaver, die is ook tegen ‘economisme’ en ‘de rijken’!) Dat ‘een sterke economie’ voor elke presidentskandidaat, en voor elke Amerikaanse kiezer, met afstand het belangrijkste punt is voor de presidentsverkiezingen wordt netjes weggelaten. Nogmaals: geld en rijkdom zijn FOUT, lieve kinderen, want geld moet je verdelen enzo!
Ook opvallend, de rare zin: ‘Strenge regels voor mensen die uit een ander land komen’. Hoe, wat, waar, waarom, wie, wanneer? De kindertjes mogen het niet weten van de NOS. Mensen moeten immers altijd overal welkom zijn en ‘strenge regels’ voor ‘mensen uit een ander land’ is typisch iets voor gemene mannen (zoals Geert Wilders!). Dat pappa en mamma thuis waarschijnlijk ook strenge regels hebben (bijvoorbeeld: niet op Dumpert kijken, niet op Geenstijl lezen en niet met mensen die op die rechtse meneer met het gele haar stemmen omgaan), terwijl die toch ook niet heel gemeen zijn, is een onhandige nuance die niet lekker valt. Dat ‘strenge straffen voor criminelen’ kennelijk automatisch fout is, terwijl een elementaire opvoeding van elk kind toch zou moeten beginnen met ‘straf voor dingen die je verkeerd doet’, is zoveel zeggend voor de linkse maatschappij-opvatting van de NOS dat het bijna misdadig is en streng strafbaar op zichzelf zou moeten zijn.
Beeld: vage beelden van een of andere niet ter zaken doende achtergrond, Trump murmelt iets op de achtergrond en de tekst “Je moet vrouwen gewoon in hun kruis grijpen”.
Tekst:
“De laatste weken valt ‘ie vooral op door zijn op z’n zachtst gezegd opmerkelijke uitspraken. Veel Amerikanen vinden dat ie teveel dingen zegt die niet door de beugel kunnen. Kwetsende dingen, over vrouwen, over moslims, over buurland Mexico.”
Let op het frame: ‘Veel Amerikanen vinden dat ie teveel dingen zegt die niet door de beugel kunnen’. Hoeveel dan? En wie zijn die Amerikanen? En zijn dat dan ook Trump-stemmers? (Neen.) Maar het is al te laat. De Jeugdjournaalkijkertjes weten nu: meneer Trump is een gemene rijke man die het land ‘als een bedrijf wil leiden’ (dus geen rekening gaat houden met mensen enzo), streng wil straffen en mensen uit andere landen stom vindt, en ondanks het feit dat ‘heel veel'(!) Amerikanen hem ook stom vinden vanwege zijn kwetsende dingen mag hij nog steeds zomaar presidentskandidaat zijn, dus Amerika is een raar en stom land.
Het verder niet aan de kijkertjes uitleggen wat Trump dan allemaal voor kwetsende dingen over ‘moslims’ zegt (en vooral waarom, namelijk vanwege de angst voor islamitisch terrorisme) of over het buurland Mexico (in werkelijkheid vooral over illegale Mexicanen ) is niets anders dan lekker makkelijk scoren in het oh zo gemakkelijke anti-Trump frame.
Kindertjes weten nu: meneer Trump is een gevoelloze klootzak die alle inwoners van de VS wil ontslaan, een sadist die van streng straffen houdt, vrouwen, moslims en Mexicanen het liefst kwetst die ook nog eens zomaar aan de macht zou kunnen komen terwijl helemaal niemand in Amerika hem aan de macht wil. Trouwens kindertjes, weten jullie welke gemene enge meneer, die ook net als Trump heel raar gek geel haar heeft, ook steeds kwetsende dingen over moslims zegt?
Beeld: Hillary Clinton. In tegenstelling tot Trump, die boos kijkt met een grimas op zijn gelaat, een aardige, vriendelijk uitziende goedlachse mevrouw. Er verschijnt ook nog een extra tekening van een vriendelijke blonde mevrouw die er uitziet als een 17-jarige scholiere achter een katheder. De commentaarstem praat ineens veel minder zwaar en lijkt bijna opgetogen te zijn bij het uitspreken van de volgende tekst:
“Clinton: staat er beter voor en kan de eerste vrouwelijke president worden. Ze vindt het belangrijk dat er betere regels komen voor het klimaat. Dat er meer geld komt voor onderwijs en dat iedereen en dat iedereen in het land gelijke rechten heeft. Maar ook zij is niet heel geliefd. Veel mensen vertrouwen haar niet zo.”
Kindertjes weten nu: dit is een oprecht vriendelijke mevrouw die alleen maar goede en eerlijke dingen voor iedereen wil, en ze kan ook nog eens de eerste vrouwelijke president worden. Ongetwijfeld zijn vaste Jeugdjournaal-kijkertjes al zo ver gefeminiseerd dat ze dat ook oprecht een heel belangrijk punt vinden, stukken belangrijker dan, noem eens een onzinpunt, de economie weer oplappen.
En nee, dat ‘Clinton niet zo heel erg geliefd is en veel mensen haar niet zo vertrouwen’ is geen opmaat naar een uitgebreidere nuance en het benadrukken van de negatieve punten zoals bij Trump wél uitgebreid gebeurde: de kindertjes krijgen alleen te horen dat veel mensen haar niet zo vertrouwen. Punt. That’s it. Daarna gaat het meteen weer over naar Trump, die in het debat zijn wantrouwen over de verkiezingsuitslagen heeft uitgesproken...
Conclusies
Het moge iedereen duidelijk zijn, voor de NOS Jeugdjournaal-redactie zijn de VS-presidentsverkiezingen weinig meer dan het oude, vertrouwde GOED (links)/FOUT (rechts)-wereldbeeld zoals dat sinds 1968 een muurvast(geroest) onderdeel is van de NPO-propaganda. Rijke mannen die economie boven mensen stellen en zomaar criminelen willen straffen zijn eng en gevaarlijk (denk aan dictators), democratische vrouwen zouden nooit iets met economie of winst willen en zijn er alleen maar op uit om het echt en oprecht, zonder bijbedoelingen, voor iedereen beter te maken (denk aan je moeder).
De Jeugdjournaal-kijkertjes gaan nu naar bed met de volgende gedachten: er zijn twee machten in de wereld. Het kwaad van rijke mannen die de wereld elk moment in eeuwige duisternis kunnen storten, en het goede van aardige mevrouwen die ‘hoop’ hebben, alles eerlijk willen delen en ook wel worden gewantrouwd maar dat is dan een bijzaak.
Terecht natuurlijk, want in de ideeënoorlog is alles geoorloofd en maakt tijdige indoctrinatie van kinderen het verschil tussen die oorlog winnen of verliezen. Wat oorlogen en indoctrinatie van kinderen betreft bieden behaalde resultaten uit het verleden voldoende garanties voor de toekomst, nietwaar?
Er is maar één conclusie mogelijk: de NPO vecht een smerige ideeënoorlog uit. Het liefste over de hoofden van kinderen. Uw kinderen. En er is helemaal niets wat we daaraan kunnen doen.
http://media.tpo.nl/2016/10/23/vs-verki ... ampaign=91
Afgelopen maandag verbaasde RTL heel Nederland door te stoppen met het uitzenden van Zwarte Piet. Dit besluit is opmerkelijk, omdat vorig jaar nog juist bewust werd gekozen voor het behoud van Zwarte Piet. Als zulke grote beleidswijzigingen opeens plaatsvinden bij een ‘onafhankelijk’ mediaconcern, gaan bij mij alle alarmbellen af. Heeft RTL soms een geheime agenda?
RTL Late Night
Ik voelde de laatste tijd argwaan bij de pogingen tot sturing van de publieke opinie door RTL. Deze politieke inkleuring werd bijvoorbeeld duidelijk tijdens het optreden van Mark Rutte bij RTL Late Night op de dag van de bekendmaking van het VVD-verkiezingsprogramma. De hele uitzending was geregisseerd tot en met de muziekkeuzes: de uitzending leek te zijn gekocht. Bovendien, waarom zou een premier van een land niet bij zijn eigen nationale publieke omroep tekst en uitleg komen geven op zo’n memorabele dag?
De organisatie RTL
Om de belangen van een organisatie te achterhalen, is het altijd goed om de geldstroom te volgen. RTL Nederland is onderdeel van RTL Group, het grootste mediaconcern van Europa en gevestigd in Luxemburg. RTL Group op zijn beurt is weer een belangrijke cash cow als onderdeel van Bertelsmann AG, een groot Duits mediaconglomeraat, ook bijvoorbeeld bekend van Bertelsmann On Line (oftewel: Bol.com). Deze multinational beweegt zich op het grensvlak van politiek en media, de ontmoetingsplaats bij uitstek voor de elite. Zo werd in 2007 nog een enorm mediacontract in Luxemburg getekend door de toenmalige Luxemburgse premier Juncker (ja, die…), de RTL Group en Bertelsmann, waarbij afspraken warden gemaakt tot 2020.
Soros
Een naam die ook steeds opduikt rondom het Bertelsmann-concern is die van de miljardair, investeerder, filantroop en politiek activist George Soros. Zo deed Soros in 2003 een bod van 1 miljard euro op een onderdeel van Bertelsmann. Meer recent hield George Soros in 2014 een lezing in Brussel, waar de Europese integratie opnieuw werd bejubeld: “De wereld heeft Europa en zijn waarden nodig”. Judith Hartmann, de toenmalig CFO van Bertelsmann, voegde hieraan toe: “Bertelsmann haalt 80% van zijn omzet uit Europa. Het is cruciaal dat we kunnen vertrouwen op een sterk Europa.” Lees: een sterke, steeds verder geïntegreerde EU. Ondanks het diep gecultiveerde imago van een objectief en onafhankelijk RTL Nieuws, zijn er in het concern grote belangen bij pro-EU berichtgeving.
Bilderberg
Het zal niemand verbazen dat bestuursleden van Bertelsmann steevast aanwezig zijn op de Bilderbergconferenties. Zo bezocht de vice-voorzitter van de RTL Group, oud CEO Barclays Bank en lid adviesraad Goldman Sachs Martin Taylor vele Bilderbergbijeenkomsten. Het Bertelsmannconcern, dat hard is gegroeid tijdens de Tweede Wereldoorlog als voornaamste leverancier van oorlogsjournalisten in dienst van de nazi’s, kent een getrapte structuur. Zo houdt een stichting (Bertelmann Stiftung) 77% van de aandelen van Bertelsmann AG, het moederbedrijf. Deze stichting van de steenrijke familie Mohn kent een Nederlandse directeur, de oud-minister van Sociale Zaken en CDA-er Aart-Jan de Geus. Hij is verantwoordelijk voor de kantoren van deze stichting in Europa en Washington. Voor dit laatste kantoor hield Jeroen Dijsselbloem in 2015 nog een lezing over migratie, een opmerkelijk onderwerp voor de Eurogroep-voorzitter en onze minister van Financiën.
Verene Shepherd
Terug naar ons land. RTL was op 3 oktober j.l. als neutrale organisatie aanwezig bij een ronde tafelgesprek met Lodewijk Asscher over Zwarte Piet. Daar zijn alle voor- en nadelen en racistische aantijgingen besproken, waaronder het VN-rapport en de reactie van de Groningse hoogleraar en
Kinderombudsvrouw Margrite Kalverboer. Maar de beslissing tot het laten verdwijnen van Zwarte Piet was uiteindelijk al in de zomer van 2015 genomen door de Nederlandse overheid. Toen werd aan de VN toegezegd om Zwarte Piet tot een wereldwijd aanvaardbaar figuur om te vormen. De ronde tafel is vooral bedoeld als poging om mist op te werpen over deze besluitvorming. De schrijver van het VN-rapport Verene Shepherd publiceert trouwens bij de uitgever Palgrave McMillan, via Springer Nature onderdeel van Holtzbrink, die weer een joint venture met Bertelsmann heeft. Follow the money…
Belangen
Toen vorige week in de directiekamer van RTL het onderwerp Zwarte Piet op de agenda kwam, was de discussie maar kort. De altijd flexibele RTL-programmadirecteur Erland Galjaard staat onder druk van zijn baas. Met de zeer activistische Zwarte Piet-hater Thijs Römer als creatief directeur stond de politiek-correcte uitkomst al op voorhand vast. De directie van Bertelsmann knikte ongetwijfeld instemmend.
Wereldwijd begint er een aversie te ontstaan tegen de mainstream media. In Nederland is deze kritiek tot dusver vooral gericht op de NOS en de NPO. Maar met bovenstaande kennis moeten we misschien nog wel meer op onze hoede zijn voor RTL.
RTL onder vuur
Gepubliceerd op 24 okt. 2016
Erland Galjaard, moraalridder en directeur van RTL, gooit Zwarte Piet in de ban en geeft daarmee het huidige voorkomen van de pieten een nekslag. Wat RTL betreft zal de Sint het voortaan moeten doen met de zwarte, maar toch niet helemaal zwarte, roetpieten. En daar is Nederland helemaal niet blij mee...
Media als geestelijke brandstichters
Geplaatst op 28 oktober 2016
Het medialandschap in Duitsland is onherkenbaar veranderd. Kon je vroeger aan de hand van een kop boven een artikel de verbondenheid van een uitgeverij, een krant en een politieke nabijheid plaatsen, dan is dat in het Duitsland van het jaar 2016 niet meer zo eenvoudig. Zonder het begrip “leugenpers” te gebruiken, moet desondanks vastgesteld worden dat het verbreiden van de waarheid verleden tijd is en dat er nu alleen nog maar opinie wordt gemaakt.
Zo valt bijvoorbeeld op hoe zelfs voormalige conservatieve bladen de zinloze poging ondernemen om “vluchtelingen” per se in een positief licht te plaatsen en moreel naar een hoger niveau te tillen. AfD en Pegida worden moreel op een zijspoor geplaatst, bedekt met negativiteit en bevooroordeeld voorgesteld. Ik wil daarbij nadrukkelijk vastgesteld hebben dat hier niet de regering aan het werk is, die probeert invloed uit te oefenen op de media. Dat geloof ik eerlijk gezegd niet, want de regering zou toch aan te vallen zijn, omdat zulke censuur- en agitatiemaatregelen door de staat niet geheim kunnen worden gehouden.
Veelmeer is hier sprake van een vrijwillige zelfcontrole van de media, die niet meer de vierde macht in de staat zijn, die kritische vragen dient te stellen over de regering en tekortkomingen aan de kaak moet stellen. De media hebben van zichzelf de handlanger van de regering gemaakt en informeren de burger alleen nog maar via verfraaide tot vuile en gemene informatie.
In Schmölln is een Somalische “asielzoeker” uit het raam gesprongen en veel media namen ongecontroleerd het sprookje over dat toekijkende Duitsers hem zogenaamd zouden hebben aangemoedigd met “Spring toch!”. Niemand heeft tot nu toe zulke berichten bevestigd. Op hetzelfde moment vermoordde een Somaliër een 87-jarige vrouw in een bejaardenhuis in Neuenhaus in de deelstaat Niedersachsen. Slechts enkele, meest lokale, media was dit een melding waard, waarbij de herkomst van de dader zoals gebruikelijk vanwege de politieke correctheid weer het slachtoffer werd van de door hen zelf ingestelde censuur.
In Hamburg hebben vijf “jonge mannen” met een Servische migratieachtergrond een 14-jarig meisje verkracht en haar daarna bewusteloos in de vrieskou op een binnenplaats laten liggen. De rechtbank in Hamburg legde nu op grond van gunstige sociale prognoses voorwaardelijke straffen op aan vier van de daders en oogstte daarmee applaus van de beklaagdenbank en bespotting van de publieke opinie. Op hetzelfde moment zou een 43-jarige alleen opvoedende moeder uit Brandenburg een half jaar de gevangenis in moeten, omdat zij de omroepbijdrage niet wil betalen. Heeft iemand een schreeuw van verontwaardiging over de schandalige ongepastheid van zulke rechtspraak gehoord? Een commentator van de Deutschlandfunk schreef over Schmölln dat, ook al was er geen sprake van “Spring toch!” geschreeuw, het al erg genoeg zou zijn dat dit voorstelbaar zou zijn.
Zo functioneert de krant tegenwoordig. Mening gaat voor nieuws. Feiten zijn ondergeschikt aan de politiek correcte mainstream. De pers maakt zich medeschuldig aan een hetze-campagne tegen de bevolking, is op alle niveaus als geestelijke brandstichter aan het werk, doet de politieke elite van dit land na, die dit al zo lang in de praktijk brengt.
Daardoor dalen de oplages van veel kranten en tijdschriften enorm en raken ze in toenemende mate lezers kwijt. Dit wordt ook zeker veroorzaakt door het internet en de verandering van de opname van nieuws via de sociale media. Maar ook door een onwil van de lezer tegenover deze arrogante praktijk, die het krantenlandschap van deze republiek tientallen jaren negatief zal bepalen.
Bron: http://heckticker.blogspot.nl
Door: Thomas Heck
Vertaald uit het Duits door: E.J. Bron
https://ejbron.wordpress.com/2016/10/28 ... stichters/
En toch is het nog te lang!Ariel schreef:Dit item bij Pauw is zo grappig, dat jullie even meten kijken.
Afrikanen komen helemaal niet naar de EU voor 'gratis alles' - maar voor Descartes en Spinoza. Slap gelul bij de VARA.
Het filmpje duurt maar één minuut.
Volkskrant: ‘Wilders niet te betrappen op racisme, laten we hem dus racist noemen om te deugen’
Bert Brussen, 05-11-2016
Volkskrant: 'Islam bekritiseren is ook racisme, want wij deugen, deugen, deugen, deugen, deugen!'
“Bij dat specifieke woord klinkt ook al snel de kritiek: ‘De islam is geen ras, moslims/ Marokkanen/Polen zijn geen ras, Wilders hangt geen rassenleer aan.’ Allemaal waar, en het is goed om precies te zijn, maar er zijn wel degelijk ruimere definities van racisme. Volgens het Internationale Verdrag tegen Rassendiscriminatie valt onderscheid maken op grond van afkomst en nationale of etnische oorsprong onder ‘raciale discriminatie’. Wilders’ voorstellen voor een assimilatiecontract voor allochtonen en een immigratiestop uit islamitische landen zijn onder die definitie racistisch. En regelen dat er minder, minder Marokkanen komen? Je moet erg veel waarde hechten aan Wilders’ toelichting – ik wil criminelen uitzetten en die zijn nu eenmaal vaak Marokkaans – om niet bij de conclusie racisme uit te komen.
Dat de strenge interpretatie van racisme hier overheerst, is dus ook een teken dat de rechtse politieke correctheid dominant is. Die bepaalt wat je niet mag zeggen. En vooral ook wat je wel moet zeggen. Zo is het al zeker een decennium bijna verplicht om vooral heel duidelijk te zeggen dat je heus wel weet dat er problemen zijn. Daarmee laat je zien dat je wél deugt volgens de heersende politiek correcte mores.
Dat Wilders steeds verder gaat in zijn uitspraken en standpunten, maakt daarbij niet uit. Pechtold noemde tussen 2007 en 2009 Wilders nog wel een paar keer een racist. ‘Als je van een bevolkingsgroep zegt dat die een tsunami is, een natuurramp, hoe moet ik dat anders kwalificeren dan als racistisch?’, zei hij in 2007 in NRC.
Wilders heeft die uitspraak nooit teruggenomen. Sterker, hij heeft er alleen maar scheppen bovenop gedaan en is bovendien een grens overgestoken. Waar hij eerder vooral de islam bekritiseerde, richt hij zijn pijlen nu direct op Marokkanen.”
Bij de Volkskrant (een zeer linkse haatkrant) zijn ze er uit:
‘Wilders is een vieze vuile racist en heel stom, dat moeten ‘objectieve’ journalisten zoveel mogelijk benadrukken, want een beetje objectief gaan zitten zijn als journalist doe je maar in je eigen tijd, ook als er geen bewijs voor is dat Wilders echt een racist is, en dat journalisten zoiets subjectiefs en moralistisch weigeren te doen is allemaal de schuld van nieuwe rechtse politieke correctheid (LOL), en daarom deugt helemaal niemand behalve wij deugdzame moralisten van de Volkskrant natuurlijk, DUH!, want wij zijn door God op aarde gezet om de wereld te beschermen tegen racisten, allemaal, daarom zijn we ook journalist geworden, zodat we kunnen moraliseren! Fuck objectieve feitelijke journalistiek! Lang leve ikzelf mijn ego de millennial het drammen het echte nieuwe benoemen sinds 1968 geen zak veranderd!
En ohja, kritiek op de islam is natuurlijk óók racisme want als je iemand van racisme wilt beschuldigen kun je de definitie van ‘racisme’ ein-de-loos rekken. Dat mag, want om te deugen is natuurlijk alles veroorloofd. Excelsior! Aanbid mij! Ik deug, ik deug, ik deug! Ik ga nu op mijzelf klaarkomen. Moreel ejaculeren, daar kan geen WC Eend tegenop, ha! Hadden jullie al eens gezien hoe ontzettend ik deug? Ik ben z’n goed mens, ik deug jullie allemaal helemaal de moeder!’
Zouden ze bij de objectieve Volkskrant eigenlijk wel weten dat Wilders helemaal nooit over ‘een bevolkingsgroep’ heeft gezegd dat het ‘een tsunami’ is maar dat hij het alleen over een ‘tsunami van islamisering’ heeft gehad? Zouden ze dat eigenlijk wel willen weten? Ach, ook dat maakt natuurlijk niet uit: ‘Wilders is namelijk een racist, de Volkskrant deugt. En daar gaat het om. Feiten zijn ondergeschikt. Hadden wij al gezegd hoeveel wij deugen?’
Wie wil er tegenwoordig nog feiten in ‘kwaliteitsjournalistiek’, nietwaar? De eindredactie van Vonk in elk geval niet, zoveel is duidelijk.
http://media.tpo.nl/2016/11/05/volkskra ... om-deugen/
Commentary: The unbearable smugness of the press
Will Rahn is a political correspondent and managing director, politics, for CBS News Digital.
The mood in the Washington press corps is bleak, and deservedly so.
It shouldn’t come as a surprise to anyone that, with a few exceptions, we were all tacitly or explicitly #WithHer, which has led to a certain anguish in the face of Donald Trump’s victory. More than that and more importantly, we also missed the story, after having spent months mocking the people who had a better sense of what was going on.
This is all symptomatic of modern journalism’s great moral and intellectual failing: its unbearable smugness. Had Hillary Clinton won, there’s be a winking “we did it” feeling in the press, a sense that we were brave and called Trump a liar and saved the republic.
So much for that. The audience for our glib analysis and contempt for much of the electorate, it turned out, was rather limited. This was particularly true when it came to voters, the ones who turned out by the millions to deliver not only a rebuke to the political system but also the people who cover it. Trump knew what he was doing when he invited his crowds to jeer and hiss the reporters covering him. They hate us, and have for some time.
And can you blame them? Journalists love mocking Trump supporters. We insult their appearances. We dismiss them as racists and sexists. We emote on Twitter about how this or that comment or policy makes us feel one way or the other, and yet we reject their feelings as invalid.
It’s a profound failure of empathy in the service of endless posturing. There’s been some sympathy from the press, sure: the dispatches from “heroin country” that read like reports from colonial administrators checking in on the natives. But much of that starts from the assumption that Trump voters are backward, and that it’s our duty to catalogue and ultimately reverse that backwardness. What can we do to get these people to stop worshiping their false god and accept our gospel?
We diagnose them as racists in the way Dark Age clerics confused medical problems with demonic possession. Journalists, at our worst, see ourselves as a priestly caste. We believe we not only have access to the indisputable facts, but also a greater truth, a system of beliefs divined from an advanced understanding of justice.
You’d think that Trump’s victory – the one we all discounted too far in advance – would lead to a certain newfound humility in the political press. But of course that’s not how it works. To us, speaking broadly, our diagnosis was still basically correct. The demons were just stronger than we realized.
This is all a “whitelash,” you see. Trump voters are racist and sexist, so there must be more racists and sexists than we realized. Tuesday night’s outcome was not a logic-driven rejection of a deeply flawed candidate named Clinton; no, it was a primal scream against fairness, equality, and progress. Let the new tantrums commence!
That’s the fantasy, the idea that if we mock them enough, call them racist enough, they’ll eventually shut up and get in line. It’s similar to how media Twitter works, a system where people who dissent from the proper framing of a story are attacked by mobs of smugly incredulous pundits. Journalists exist primarily in a world where people can get shouted down and disappear, which informs our attitudes toward all disagreement.
Journalists increasingly don’t even believe in the possibility of reasoned disagreement, and as such ascribe cynical motives to those who think about things a different way. We see this in the ongoing veneration of “facts,” the ones peddled by explainer websites and data journalists who believe themselves to be curiously post-ideological.
That the explainers and data journalists so frequently get things hilariously wrong never invites the soul-searching you’d think it would. Instead, it all just somehow leads us to more smugness, more meanness, more certainty from the reporters and pundits. Faced with defeat, we retreat further into our bubble, assumptions left unchecked. No, it’s the voters who are wrong.
As a direct result, we get it wrong with greater frequency. Out on the road, we forget to ask the right questions. We can’t even imagine the right question. We go into assignments too certain that what we find will serve to justify our biases. The public’s estimation of the press declines even further -- fewer than one-in-three Americans trust the press, per Gallup -- which starts the cycle anew.
There’s a place for opinionated journalism; in fact, it’s vital. But our causal, profession-wide smugness and protestations of superiority are making us unable to do it well.
Our theme now should be humility. We must become more impartial, not less so. We have to abandon our easy culture of tantrums and recrimination. We have to stop writing these know-it-all, 140-character sermons on social media and admit that, as a class, journalists have a shamefully limited understanding of the country we cover.
What’s worse, we don’t make much of an effort to really understand, and with too few exceptions, treat the economic grievances of Middle America like they’re some sort of punchline. Sometimes quite literally so, such as when reporters tweet out a photo of racist-looking Trump supporters and jokingly suggest that they must be upset about free trade or low wages.
We have to fix this, and the broken reasoning behind it. There’s a fleeting fun to gang-ups and groupthink. But it’s not worth what we are losing in the process.
De NPO, een bolwerk van linkse propaganda en indoctrinatie
In Propaganda, 16 november 2016
Na de overwinning van Donald Trump is de discussie over de media flink aangewakkerd. In zowel de VS als in Nederland was de berichtgeving over de kandidaten uitzonderlijk eenzijdig.
De New York Times stuurde zijn abonnees een opmerkelijke e-mail over de berichtgeving over Trump. In het schrijven verzekerde de krant voortaan onpartijdig en fair over de aankomende president te zullen berichten.
De New York Post deed de mail van de krant onmiddellijk af als ‘een schuldbekentenis over eenzijdige en partijdige berichtgeving’.
Een soortgelijke ‘schuldbekentenis’ zagen we deze week voorbij komen in de Volkskrant.
Genegeerd
In de VS klinkt de kritiek op de ‘reguliere’ media nu luid, merkt Shula Rijxman, voorzitter van de Raad van Bestuur van de Publieke Omroep, op in de Volkskrant.
Die kritiek klinkt al jaren, maar werd altijd genegeerd.
Ook in Nederland speelt de vraag of de zogenaamde mainstream media wel weten wat er speelt op straat, aldus Rijxman. Of ze het geluid van alle Nederlanders voldoende laten horen, of alleen dat van de hoogopgeleide kosmopolitische Nederlander.
Rijxman belooft nu om iedereen veel nauwer te betrekken bij de keuzes die de NPO maakt.
Om daarvoor nog even op te merken dat de NPO ‘in alle onafhankelijkheid onafhankelijke journalistiek bedrijft’.
Linkse propaganda en indoctrinatie
De meeste mensen in Nederland weten inmiddels wel dat de NPO politiek-ideologisch afhankelijke journalistiek bedrijft, schrijft Bert Brussen van ThePostOnline.
Na een avondje NPO-zappen heb je al gauw door dat het gaat om strikt linkse propaganda en indoctrinatie.
Als je naar het Jeugdjournaal kijkt kom je er al snel achter dat de indoctrinatie door de NPO erg veel gelijkenissen heeft met Sovjet-propaganda.
Rijxman stelt dat het de taak van de NPO is om alle geluiden en visies in de samenleving serieus te nemen en te laten zien en horen.
Niet getolereerd
Het is juist de taak van de NPO om de gewenste propaganda aan de man te brengen. Om burgers op te voeden, het debat te beïnvloeden en de maatschappelijke moraal te sturen.
En om het koningshuis kritiekloos te bejubelen. ‘Andere geluiden en visies’ worden niet getolereerd. Kijk maar naar het Veronicaschip.
Dag in dag uit werken honderden medewerkers van de NPO voor hun vaste baan en maakt het ze niet uit wat ze maken. Ze doen wat van boven wordt opgedragen zonder dat ze een kritische vraag stellen.
Vrijdag om 17.00 uur stoppen ze hun broodtrommel in hun rugtas en sloffen ze in rijen van 100 zombies tegelijk naar het station.
Slap entertainment
De NPO is een vastgelopen ambtenarenfabriek vol gesubsidieerde raamstaarders, waarvan veruit de meesten er voor zichzelf zitten.
En bij 3FM krijgen DJ’s tonnen belastinggeld per jaar om de hele dag, dag in dag uit, slap entertainment te brengen.
Maar gelukkig gaat de New York Times vanaf nu fair en onpartijdig verslag doen en gaat de NPO het volk veel nauwer betrekken bij de keuzes die zij maakt.
http://www.ninefornews.nl/npo-bolwerk-p ... ctrinatie/
Trumps overwinning is het failliet van de media
Sid Lukkassen, 17-11-2016
'Postmoderne progressieven wonnen de culture wars maar zijn het debatteren verleerd'
Nu de stofwolk rond Trumps weerspannige overwinning langzaam gaat liggen en de eerste schok voorbij trekt, is het tijd om na te gaan wat dit nu écht betekent voor de representatieve democratie. Want dit lijkt in eerste opzicht een “once in a century black swan event”: een uitslag die niemand zag aankomen – zeker de media niet – waar over honderd jaar nog zal worden teruggeblikt. Want alle polls hadden het verkeerd en op tv bleken alle komedianten en talkshowhosts naderhand verbijsterd. In een boek dat binnenkort verschijnt, De Democratie en haar Media, betoog ik dat ondanks Fortuyn, Brexit en het Oekraïne-referendum de mainstream media nog steeds niks hebben geleerd.
Als eerste blijkt uit het campagnebudget dat Trump omgerekend 5 dollar uitgaf voor iedere stem: voor Clinton was dat het dubbele. Dat is interessant – niet alleen omdat hij zeer rijk is maar ook omdat sinds de Tweede Wereldoorlog de kandidaat met het grootste media- en PR-budget doorgaans won. Vooralsnog is het bemoedigend dat verkiezingen in de VS blijkbaar niet altijd te koop zijn. Desondanks zijn veel linkse mensen nu boos. ‘Had Bernie Sanders het laten opnemen tegen Trump!’, stellen zij.
‘Pay for play’
Was het Trump tegen Sanders geweest, dan hadden we een ‘eerlijkere’ campagne gezien in die zin dat het meer over ideologie en concepten was gegaan: over kapitalisme versus socialisme. Nu was het geen campagne over concepten maar vooral over persoonlijkheden – wie haat je meer? –waardoor de verkiezing ontaardde in moddergooien als mediaspel. Trump en Clinton zijn beiden kapitalistisch, maar Clinton bedreef identiteitspolitiek als verkiezingsstrategie, wat leidt tot culture wars en dus tot verdeeldheid, terwijl Trump uitdrukkelijk nationalistisch was. Nu rijst de vraag of dit Amerikanisme dient als optimistisch sausje om een diep verdeelde multi-etnische natie bijeen te houden. Vooralsnog stemden meer blanken op Obama dan op Clinton, dus een puur rassenvraagstuk is de verkiezingsuitslag niet.
Anderzijds, als het Sanders tegen Trump was geweest, dan had het volk moeten kiezen tussen twee afwijkende buitenstaanders. In de huidige situatie koos het volk tussen verandering en een voortzetting van de status quo. Julian Assange van Wikileaks omschreef de status quo die Clinton verdedigde als ‘pay for play’: ze nam geld aan van vrouwenonderdrukkende regimes en oliesjeiks maar schilderde Trump af als de ergste vrouwenhater ooit.
Existentieel onverzoenbare wereldbeelden
Dat het volk hier niet meer intrapte bleek niet alleen bij de exitpolls (Clinton had maar 1 procent meer stemmen van vrouwen dan Obama) maar ook in de laatste fase van de presidentsrace. Toen voelden de media die Clinton steunden dat het hier ging om twee existentieel onverzoenbare wereldbeelden en dat hun argumenten bij de tegenstanders niet meer aankwamen. Op dat moment gooiden ze het over een andere boeg: via opiniepeilingen werd gesuggereerd dat Clintons voorsprong zó groot was dat ze onvermijdelijk zou winnen, om zo de Trump-aanhangers te ontmoedigen en thuis te laten blijven.
Verder past Trumps zege bij wat de socioloog Colin Crouch noemt de ‘post-democratie’. Deze analyse krijgt in De Democratie en haar Media de nodige aandacht en betekent in dit verband dat de representatieve democratie vandaag trekken van Caesarisme vertoont. Mede doordat de tegengestelde wereldbeelden elkaar uitsluiten, stemmen burgers niet meer voor ideologieën en principes maar voor toepassingen van de staatsmacht waarvan ze het meest direct profiteren, ongeacht de vraag wiens rechten daarbij worden geschonden. Post-democratie is een verschuiving van innerlijk coherente wereldbeelden naar eclectische clusters van belangen.
Linkse opiniehegemonie
Trump was beter toegerust op deze nieuwe politieke orde: hij sprak op vloeibare wijze over “het verdedigen van Amerikaanse belangen” terwijl Clinton gebonden was aan een coherent kosmopolitisch wereldbeeld en Sanders lag vastgeketend aan solide socialistische beschouwingen. Dit betekent niet dat Trumps plannen incoherent zijn maar wél dat de fundering ervan in levensbeschouwelijke bronnen dat is. Hiermee hangt samen dat hij beroepsmatig entertainer is, wat nauw aansluit bij de massa, die op het politiek toneel verschijnt. Immers de massa heeft weinig behoefte aan doortimmerde wereldbeelden en des te meer aan brood en spelen: het maakt ze hierbij niet uit wie in de arena wordt opgeofferd zolang er maar spektakel is.
Ten slotte bleek dat ‘links’ de opiniehegemonie volledig in handen heeft: ze hoeven niet meer te discussiëren en dus kunnen ze het niet meer. Ze kunnen alleen nog hun tegenstanders belachelijk maken door ze met tokkies te vergelijken. Of ze reageren vanuit morele verontwaardiging met woorden als ‘islamofoob’ of ‘bigot’. Die laatste term stamt uit het puriteins-christelijke vocabulaire, maar betekent nu dat je als mens niet zou deugen omdat je niet in het progressieve wereldbeeld gelooft.
Politeia
Deze opiniehegemonie betekent dat postmoderne progressieven hun gelederen gesloten houden. Hierdoor worden realistische en patriottische stemmen vakkundig buitenspel gehouden. Mensen met een nationaal danwel regionaal identiteitsbeeld kunnen zich niet vinden in deze policor-hegemonie. Hun beleving wordt dan ook niet meegenomen in het publieke debat over broodnodige democratische vernieuwingen. Na iedere oprisping vanuit het volk – of dat nu de uitslag is van het referendum over de Europese grondwet of de bijna-uitverkiezing van een nationalistische president in Oostenrijk – sust men de boel met verstrooiing en vermaak en tuft de trein verder alsof er niks is gebeurd. Wie dwarsligt wordt genegeerd en als dat niet werkt voor de rechter gesleept, zoals nu blijkt uit het Wilders-proces.
De Democratie en haar Media diept niet alleen deze mediadynamiek uit maar ook de Platoonse analyse van democratie. Dat is in dit verband zeer boeiend want in Politeia (380 v.C.) betoogt Plato dat ieder regime een vaste cyclus kent: democratie zou leiden tot versplintering, klassenstrijd en onverzoenbare wereldbeelden, waaruit vervolgens de zucht naar autoritair leiderschap ontstaat om de orde en eenheid te herstellen. De slagzin ‘Make America Great Again’ appelleert aan een dergelijk herstellend sentiment.
Hedendaagse reformatie
Conclusie: postmoderne progressieven wonnen de culture wars maar zijn het debatteren verleerd. Iedereen die hun wereldbeeld verwerpt moet zonder financiële vergoeding te werk gaan want zij beheersen alle subsidiestromen. Ook moet je tien keer meer feitenonderzoek doen: bij één foutje wordt je afgemaakt terwijl bij de linkse foutjes de talkshowhost gewoon de aandacht verlegt. Alles is vrijwilligerswerk en geen enkel mainstream media kanaal gaat je helpen – enkel de meest fanatieke mensen bleven over: oprechte idealisten. Door deze ‘natuurlijke selectie’ zijn zij wél voorbestemd om in het post-Brexit tijdperk authentieke, integere leiders te zijn.
Het aanbrekende Trump-tijdperk is vergelijkbaar met de Reformatie: de katholieken hadden meer macht en beheersten alle instituties, maar de protestanten hadden betere predikers.
http://politiek.tpo.nl/2016/11/17/trump ... ampaign=91
Media hebben niets geleerd
Geplaatst op 17 november 2016
Medialand beleefde een totale afgang na de verkiezing van Trump tot 45e president van de VS. Maar heeft het iets geleerd? Nee! Niets, helemaal niets heeft het geleerd van zijn geblunder. Het beseft niet dat zijn politiek correct geneuzel niet meer landt. Nog steeds gedraagt het zich als verlengstuk van de multiculti staatspedagogie.
Dat Trump Steve Bannon, topman van de nieuwssite Breitbart, benoemde tot zijn belangrijkste strategisch medewerker en adviseur vervulde de linkse mens met afgrijzen en nauwelijks verholen woede. Nancy Pelosi, leider van de Democraten in het Huis van Afgevaardigden, had het over “Een alarmerend signaal dat de gekozen president Trump toegewijd blijft aan het haat zaaien en de verdeeldheid die zijn campagne kenmerkten”. Het doet vast nog steeds pijn dat Bannon op zijn site Obama beschuldigde van “het importeren van meer haatvolle moslims”.
Bannon wordt gezien als een van de leiders van de ‘alternatief rechts-conservatieve beweging’. Zo’n beweging mag in het wereldbeeld van links niet bestaan. Nu gaan de Democraten niet over de benoemingen die Trump doet. Maar dat moet nog tot hen doordringen. Ze verkeren voorlopig nog in de fase van ontkenning.
Dat geldt ook voor ‘onze’ media. Die hebben zich al weer door de anti-Trump spreekbuizen CNN en The New York Times op sleeptouw laten nemen. Vergeten en vergeven dat die hen eerder op het verkeerde been zetten. Als ze Trump maar zwart kunnen maken, citeren ze gretig hun Amerikaanse meesters, want ondanks alles heeft links toch het morele gelijk aan zijn kant, nietwaar?
En daarom is hier het bang maken en ‘voorspellen’ al weer begonnen: “Velen in Washington houden hun hart vast nu Bannon vrij toegang krijgt tot de Oval Office. Problemen zijn te voorzien, omdat daarmee de bekwame chef-staf Reince Priebus geen vat op hem heeft”. O, o wat is men beducht voor nieuwkomers die de business as usual verstoren.
Maar het valt wel op. Toen Obama in zijn campagne Mazen Abashi aanwees als zijn ‘Muslim outreach coördinator’ was dat geen enkele reden tot zorg. Dat Abashi veel affiniteit had met de Moslimbroederschap maakte de media niets uit. Maar nu, die Steve Bannon, dat is pas om van te schrikken!
En toen Obama (“De mooiste klank die ik ken, is de islamitische gebedsoproep.”) Rashad Hussain benoemde als speciale afgevaardigde bij de Organisatie van de Islamitische Conferentie (OIC), bleven de media ook muisstil. Toch is die OIC een club die al jarenlang probeert kritiek op de islam wereldwijd strafbaar te stellen... En Hussain had eerder openlijk het islamitische terrorisme verdedigd… En er waren opnames waarop hij pleitte voor wereldwijde invoering van de sharia...
De media jammerden ook niet over morele integriteit toen Mohamed Elibiary benoemd werd tot lid van de adviesraad van het ministerie van Homeland Security, al hadden ze daar alle reden toe. Elibiary was een overtuigd volgeling van de radicale moslimtheoloog Sayyid Qutb... In 2004 had hij de leider van de Iraanse revolutie, Ayatollah Khomeini, alle lof toegezwaaid... Gerechtelijke vervolging van financiële supporters van de Palestijnse terreurbeweging Hamas stuitte bij hem op felle kritiek...
En waarom legden de media Huma Abedin, de naaste vertrouweling van Hillary Clinton, niet onder een vergrootglas? Abedin´s ouders zijn lid van de Moslimbroederschap... Abedin zelf werkte voor een door haar familie opgerichte Saoedische organisatie, die de VS met behulp van moslimimmigranten wil omvormen tot een islamitische shariastaat... En Huma was lid van het bestuur van de Moslim Studentenvereniging van de Broederschap...
Namen de media Obama de maat vanwege zijn leugenachtige dhimmi-gedrag in Cairo? Bekritiseerden zij de regering-Obama vanwege “Don’t Invoke Islam. Don’t Harp on Muslim Identity, Avoid the Term Caliphate, Never Use the Term Jihadist or Mujahideen”? Enz. enz. enz.
Het antwoord is iedere keer weer: Nee! En we weten waarom. Het is zoals Wim van Rooy formuleerde in ‘Waarover men niet spreekt’ (p. 307): “In wezen creëren die zelfhaters [de media] in hun grote onnozelheid nieuwe intoleranties die iedereen moet volgen, want wie hun opinies niet goedkeurt, wacht een schervengericht”. En daarom zal er nog veel links gejammer en gutmenschliche verontwaardiging over de ‘boze blanke mens’ die het allemaal niet zo goed ziet uitgestort worden.
Door: Wim van Schaik
https://ejbron.wordpress.com/2016/11/17 ... s-geleerd/
