De relatie tussen Israël en de Arabische buurlanden

[Pilgrim]

Dreiging Aan Noordgrens Israël Neemt Toe Door Syrische Burgeroorlog

Door Missing Peace, woensdag, 27 Mei, 2015

Yochanan Visser doet verslag vanuit het noorden van Israël

Noord Israël is binnen twee jaar veranderd in een frontlinie. Vanaf Rosh Hanikra aan de Middellandse Zee tot aan de berg Hermon was de grens altijd al een kruitvat waar ieder moment een oorlog zou kunnen uitbreken door de aanwezigheid van Hezbollah en haar 120.000 op Israël gerichte raketten.

Nu is ook de Golan Hoogvlakte veranderd in een frontlinie met dit verschil dat de vijand aan de andere kant van het nieuwe elektronische grenshek bestaat uit “diverse tinten zwart” en niet uit een regulier leger of een terreurorganisatie, zoals een officier van de IDF het onlangs duidde.

Strijd in Syrië
Israël heeft tot nu toe weten te voorkomen dat Hezbollah met Iraanse steun het gebied ten zuiden van de berg Hermon zou overnemen van Islamistische groepen zoals Jabhat al-Nusra en Islamitische Staat.

Deze groepen bevechten elkaar ook en het Al Qaida filiaal al-Nusra is tot nu toe sterker gebleken dan ISIS in dit deel van Syrië. Een derde groep die betrokken is bij de strijd tegen Assad’s troepen, Hezbollah en Jabhat al-Nusra is het Vrije Syrische Leger (Free Syrian Army) dat door Israël en het Westen wordt gesteund.

De alarmerende ontwikkelingen in andere delen van Syrië vorige week kunnen echter in rap tempo de situatie op de Golan Hoogvlakte doen veranderen. Islamitische Staat heeft nu de helft van Syria veroverd en lijkt zich op te maken voor een beslissende aanval op de hoofdstad Damascus. De Israëlische Midden-Oosten expert Tzvi Yechezkeli zei vorige week in een uitzending van Arutz 10 nieuws dat Assad een evacuatieplan heeft voor het geval dat ISIS een poging doet om Damascus in te nemen.

Assad zal in dat geval samen met Hezbollah en Iran’s Al Quds Force alles op alles zetten om het westen van Syrië in handen te houden. In dit gebied woont de niet-Islamitische Alawitische minderheid waartoe Assad behoort. Dit is echter bijzaak wanneer het gaat om het voortbestaan van het regime van Bashar Assad. Het westen van Syrië geeft toegang tot de Bekaa vallei in Libanon en van daaruit naar het zuiden van Libanon en de grens met Israël.

Offensief
Hezbollah is om die reden de laatste weken samen met het Syrische leger een offensief begonnen in de Qalamounbergen aan de grens met Libanon. In relatief korte tijd werd een coalitie van islamistische groepen die wordt aangevoerd door Jabhat al-Nusra uit het gebied verdreven.

Hezbollah is al geruime tijd bezig om een deel van Assad’s rakettenarsenaal naar Libanon over te brengen. Dit is een van de redenen dat de Israëlische luchtmacht IAF een aantal weken geleden aanvallen uitvoerde op Syrische depots in de Qalamounbergen. Voor Israël blijft Hezbollah op dit moment een grotere bedreiging dan de opmars van Islamitische Staat.

De IDF wil grotere Iraanse betrokkenheid bij de Syrische burgeroorlog voorkomen en is volgens Syrische bronnen meer actief betrokken bij de strijd in de Qalamoun bergen. Er zouden Israëlische wapens zijn gevonden in de door rebellen verlaten posities.

In dezelfde periode dat Hezbollah met Iraanse steun haar offensief begon in de Qalamoun bergen was er ongewone activiteit door de Israëlische luchtmacht in het noordoosten van Israël waar te nemen.

Op de Israëlische Golanhoogvlakte zijn de laatste maand regelmatig mortiergranaten uit Syrië geland, maar de IDF heeft kennelijk besloten om nu voorlopig niet te reageren. Dat zou te maken kunnen hebben met de algehele Israëlische strategie tot nu toe die erop gericht is om de positie van de Free Syrian Army op de Golan te versterken ten koste van al-Nusra, ISIS en Hezbollah.

Of dat zal lukken hangt af van wat er elders in Syrië gebeurt. Wanneer de opmars van Islamitische Staat niet tot staan wordt gebracht is het waarschijnlijk dat de tinten zwart op de Syrische Golanhoogvlakte zullen worden vervangen door de zwarte vlag van ISIS.

Vanaf dat moment zal de grens op de Golan Hoogvlakte verder opwarmen. Voor de IDF is de bedreiging die uitgaat van Islamitische Staat vooralsnog minder dan die van Hezbollah en Iran.

Arsenaal
Juist dit weekeinde liet Hezbollah toe dat de Libanese nieuwssite as-Safir foto’s publiceerde van de enorme nieuwe tunnelcomplexen die de organisatie heeft gebouwd in Libanese dorpen nabij de grens met Israël. De complexen bevatten bunkers, raketlanceerinstallaties en commandocentra.

De toestemming tot publicatie van de foto’s was waarschijnlijk een reactie op de onthullingen van de IDF tijdens een briefing met buitenlandse journalisten aan de grens met Libanon twee weken geleden. De IDF toonde toen satellietbeelden waaruit bleek dat vrijwel elk Libanees dorp aan de grens met Israël is omgetoverd in een raketbasis.

Hezbollah heeft na de Tweede Libanonoorlog duizenden Sji’itische families nieuwe huizen gegeven op voorwaarde dat die huizen gebruikt kunnen worden voor het lanceren van raketten. Israël heeft Hezbollah – en de internationale gemeenschap – gewaarschuwd dat in een volgende oorlog deze huizen op deze manier niet immuun zullen zijn voor Israëlische aanvallen.

De meeste raketten die Hezbollah bezit zijn nog altijd de primitieve Katyusha’s. Echter, het arsenaal bevat nu ook Iraanse Fajr-5 en Zelzal 2 raketten die een bereik hebben van maximaal 400 kilometer. De Zelzal raketten zijn veranderd in geleide M-600 raketten die nu ieder militair complex en andere vitale installaties in Israël kunnen bereiken.

Hezbollah heeft nu een groot arsenaal precisiewapens en beschikt ook over onbemande vliegtuigen. In een volgende oorlog zal Hezbollah proberen om met onbemande vliegtuigen en geleide raketten de nucleaire reactor in Dimona aan te vallen; de offshore industrie; de petrochemische installaties in de buurt van Haifa en de wolkenkrabbers in Tel Aviv.

Verdediging
Israël heeft de beschikking over drie anti-raketsystemen die in principe iedere inkomende raket kunnen neutraliseren. Het probleem is echter dat Hezbollah in een volgende oorlog met Israël zal proberen om 1500 raketten per dag op Israël af te schieten. In dat geval zullen de afweersystemen onvoldoende bescherming bieden. Verder zijn de anti-raket systemen die Israël gebruikt enorm duur en dus zal een raketten oorlog zo kort mogelijk moeten duren ( één Iron Dome raket kost 50.000 dollar, een David Sling raket 700.000 dollar en de Arrow raket die bedoeld is om lange afstandsraketten te onderscheppen kost 2,7 miljoen dollar).

De IAF heeft daarom als taak om direct na het uitbreken van zo’n oorlog de lanceerinstallaties van de meest geavanceerde raketten van Hezbollah uit te schakelen. In dat opzicht zal het scenario lijken op wat er gebeurde aan het begin van de Zesdaagse Oorlog toen de Israëlische luchtmacht in een klap alle gevechtsvliegtuigen van de Arabische legers vernietigde.

Voorlopig is het echter nog rustig aan de grens met Libanon. Toen ik vorige week een bezoek bracht aan de verboden militaire zones en een IDF-basis in het gebied was de enige bedreiging die ik waarnam een enorm zwart wild zwijn dat onze auto langdurig taxeerde om vervolgens te verdwijnen in het struikgewas.

De ogenschijnlijke rust kan echter zo veranderen in een nieuwe oorlog wanneer Iran en Hezbollah een nieuwe poging ondernemen om het grensgebied op de Golan Hoogvlakte te veroveren op de soennitische Islamisten. Dat bleek op 18 en 27 januari toen de IDF eerst een Hezbollah konvooi beschoot nabij Kuneitra en Hezbollah negen dagen later wraak nam in de buurt van Har Dov bij de berg Hermon. Bij die aanval kwamen twee Israëlische militairen om het leven. In dat geval probeerden beide partijen om de situatie niet te laten escaleren maar de situatie in Syrië is veranderd sinds die tijd.

Het voortbestaan van de as Teheran – Damascus – Libanon staat nu op het spel en de Israëlische betrokkenheid bij de burgeroorlog in Syrië is groter geworden. Een situatie waarbij Israël besluit om een einde te maken aan de dreiging van Hezbollah kan in deze omstandigheden niet langer worden uitgesloten.

Van haar kant heeft Hezbollah al aangekondigd dat de strategieën die men leerde in Syrië zullen worden toegepast om het noorden van Galilea te veroveren. Hezbolla leiders ontkennen dat de zware verliezen die de organisatie leed in Syrië de gevechtskracht van de groep zouden hebben aangetast.

http://missingpeace.eu/nl/2015/05/dreig ... geroorlog/

[Pilgrim]

Israël: Noodzakelijk voor de VS en de Arabieren

Door Mudar Zahran, politicus uit Jordanië. Vertaling: Joost Majoor, 27 mei 2015

Sinds enige tijd zijn er stemmen binnen de Amerikaanse intellectuele en academische kringen die vragen hoe belangrijk Israël is voor de VS. Sommige vragen zich openlijk af of Israël iets goeds voor de VS heeft gedaan en of Israël eigenlijk belangrijk is voor de Amerikaanse nationale belangen.

Dergelijke stemmen, hoewel weinig, slagen er nog steeds in om een zeer effectieve anti-Israëlische propagandamachine te gebruiken. Neem bijvoorbeeld de Boycot, Desinvestering en Sanctiesbeweging (BDS), evenals een aantal academische instellingen die de keuze maakten om zichzelf te veranderen in vijanden van de Joodse staat. Hun belangrijkste argument is: Waar hebben wij Israël voor nodig?

Natuurlijk krijgen die stemmen veel steun van ons als Arabieren. Wij Arabieren claimen nu voor zeven decennia dat Israël de bron is van alle kwaad. Sommige van onze regeringen zeggen al voor decennia dit tegen de westerse media.

In principe claimen we dat als Israël verdwijnt ons leven prachtig zal worden en iPhones zullen gaan groeien aan de bomen in onze achtertuinen.

Desalniettemin, feiten uit de praktijk suggereren dat deze claims niet verder bezijden de waarheid kunnen liggen.

Laten we eens zien waarom. Het is geen geheim dat de regering-Obama een zeer moeilijke relatie met premier Benjamin Netanyahu heeft gehad. Toch is Israël meer dan ooit van belang geworden voor Amerikaanse belangen, en wel om de volgende redenen:

Ten eerste, Iran heeft haar macht in de regio uitgebreid, als gevolg van decennia van inlichtingenwerk en recent vanwege ongehoord Amerikaanse tolerantie hiervoor. Terwijl de VS in onderhandelt met Iran, is een van de Amerikaanse punten van invloed het feit dat de VS Israël weerhoudt van het lanceren van een preventieve aanval op Iraanse nucleaire installaties, zoals Israël deed met de kernreactor van Saddam Hoessein in 1981. Of we het eens zijn met de zinloosheid van Amerikaanse onderhandelingen met Iran, een ding blijft zeker:

De VS zou een veel zwakkere onderhandelingspositie hebben gehad, indien de Iraanse angst voor een dreigende Israëlische aanval er niet was.

Verder, met het in de regio zich uitbreidende beest genaamd Islamitische Staat, zouden veel van de Arabische bondgenoten die dicht bij de VS staan, gemakkelijk onder de heerschappij van de Islamitische Staat kunnen vallen bij afwezigheid van Israël. Bijvoorbeeld, gezien het feit dat sympathisanten van de Islamitische Staat een basis hebben in het zuiden van Jordanië, en de controle van de Jordaanse grens met Irak en bijna een derde van de Jordaanse grens met Syrië, waarom valt de Islamitische Staat Jordanië niet aan? Zij weet dat ze dan oog-in-oog staat met Israël als ze de veiligheid van Jordanië schade toebrengt, omdat Israël de Islamitische Staat in Jordanië niet zal tolereren daar de Islamitische Staat een bedreiging vormt voor de Jordaans-Israëlische grens.

Bovendien zou Islamitische Staat niet durven op te rukken naar het zuiden van Syrië in de richting van de Golanhoogte, nogmaals, wetende dat dit de respons uit Israëlische hoek uitlokt. In plaats daarvan opereert ze ver van Israël in noord-centraal Syrië en West-Irak. Dit beperkt operaties van de Islamitische Staat naar bepaalde gebieden en houdt een aantal van de belangrijkste Amerikaanse bondgenoten veilig.

Het is waar dat de VS het sterkste leger op aarde heeft, en enkele van de meest toegewijde, patriottische en goed getrainde soldaten.

Maar Israël heeft de regionale ervaring, de know-how en het uithoudingsvermogen om Islamitische Staat op afstand te houden en indien nodig te bestrijden.

Terwijl de VS veel militair sterke Arabische bondgenoten heeft, missen die bondgenoten één ding die Israël wel heeft – democratie. Dit betekent dat je nooit weet wie morgen aan de macht zal zijn in die landen. Evenmin kon de VS haar houding ten opzichte van die heersers of van terroristen garanderen. Een gematigde dictator van vandaag de dag kon altijd de volgende ochtend wakker worden en besluiten om een oorlog te beginnen. Laten we niet vergeten dat Saddam Amerika’s bondgenoot was geweest, tot de ochtend dat hij Koeweit binnenviel.

Met de onrust, chaos en onzekerheid die zich over het Midden-Oosten verspreid, blijft Israël een van de weinige stabiele, sterke en voorspelbare Amerikaanse bondgenoten in de regio.

Voor ons Arabieren, terwijl de meeste van onze regeringen het niet zouden toegeven, wij weten dat Israël de enige kracht in de Levant is die in staat is om Iran in haar hok te houden.

Iran heeft sterke controle over Irak en het Syrische regime, en als gevolg daarvan, zijn beide landen vandaag de dag een puinhoop. Wij Arabieren kunnen ook de brutaliteit zien van hoe de Iraanse milities de soennitische islamitische Arabieren in Syrië en Irak hebben bevochten, en hoe Iran probeerde om het vredige koninkrijk Bahrein te destabiliseren.

Het is in ons beste belang om Israël te hebben in de omgeving als het feitelijk tot een confrontatie zou komen met de griezelige ambities van Iran om onze regio onder haar controle te brengen, wat we niet alleen kunnen confronteren. En zo komen we ooit in een directe open alliantie met Israël om deze griezelige ambitie te bestrijden.

Op hetzelfde moment, weten de Arabische moslims in de regio dat als, God verhoede, de Islamitische Staat sterker wordt dan het al is, Israël de enige partij is die in staat is om te reageren in en de Islamitische Staat kan vernietigen of haar oprukkende troepen kan stoppen.

Sommige Arabische regeringen beseffen al dat Israël een noodzaak is.

Wij mogen Israël haten – wij vervloeken haar misschien dag en nacht – maar dat betekent niet dat onze intellectuelen en personen met gezond verstand willen dat ze verdwijnt, zoals elk gebied dat Israël verlaat in chaos, problemen en zelfs Iraanse invloed valt, zij het in Libanon, de Gazastrook of de Westelijke Jordaanoever.

Laten we hier niet in de war raken – wij Arabieren zullen de komende decennia Israël en de Joden het meest waarschijnlijk blijven haten. Toch kunnen we het punt bereiken waar we openlijk toegeven dat Israël een betere partner is dan onze zogenaamde moslimbroeders in Iran, Syrië of elders.

Immers, het sterke Israël heeft ons nooit bedreigd zonder provocatie, terwijl Iran wordt Syrië in brand zet, Libanon versplintert en Bahrein destabiliseert.

Iran zou ook uit Jemen Saoedi-Arabië kunnen bedreigen, ware het niet dat de taaie en pragmatische plaatsvervangende Saoedische kroonprins, Mohammad bin Salman, die besloot om de strijd tegen de Iraanse milities aldaar te leiden.

Een Iraanse expansie in Arabische staten zou ons Arabieren vernietigen en Amerikaanse belangen en de nationale veiligheid ernstig beschadigen. Israël is nu de enige gezonde regionale macht in staat om Iran te stoppen. Iran weet dit en heeft dus haar intimidatie tegen zowel de Arabieren als de VS beperkt.

Als Israël morgen verdwijnt, dan zou Iran de volgende morgen in Jordanië, Bahrein en zelfs Koeweit zijn.

Wij Arabieren kunnen samen met enkele Amerikanen Israël demoniseren zoveel we maar willen, maar diep van binnen weten we dat we geluk hebben op zo’n kritiek moment om Israël als naburig land te hebben. We moeten dat toegeven, hoe zeer wij dat ook niet willen.

Amerikaanse kiezers, belastingbetalers en parlementariërs moeten ook beseffen dat het ondersteunen van Israël het ondersteunen van Amerikaanse belangen in de ruimste zin betekent.

http://likud.nl/2015/05/israel-noodzake ... arabieren/

[Pilgrim]

Befaamd Egyptisch historicus: ‘Vergeet de Palestijnen, normaliseer met Israël’

1 juni 2015, Brabosh



In een opgemerkt interview van 26 mei 2015 op het Egyptische televisiekanaal Mehwar TV pleit de Egyptische historicus Majed Farag voor een meer pragmatische benadering van de Egyptisch-Israëlische betrekkingen.

De beelden van het interview werden opgevist door Memri.org en voorzien van Engelstalige ondertitels. Het script kan u hier vinden en de bewuste uitzending in originele Arabische setting is hier te bekijken en te beluisteren.

Enkele opmerkelijke uitspraken van historicus Majed Farag:

Al 70 jaar lang heeft de Palestijnse kwestie Egypte en de Egyptenaren niets anders opgeleverd dan schade, destructie en kosten. Wij zouden moeten [leren] nadenken met een wetenschappelijke en open geest, met onze ogen gericht op de toekomst.

Israël bestaat, of we dat nu leuk vinden of niet. Dus laat ons samenwerken en de betrekkingen normaliseren. Kijk, er is een verschil tussen van hen houden… Er is geen liefde of haat in politiek en in internationale relaties. Er zijn enkel belangen. Het is in ons belang om samen te werken met mensen omtrent cultuur, wetenschap, ideeën en technologie. Al deze zaken kunnen ons ten goede komen.

Eerst moet er een culturele uitwisseling komen [met Israël]. Er zou een toeristische uitwisseling moeten komen en een economische. Er bestaan Israëlische bedrijven die gespecialiseerd zijn in de moderne druppel irrigatie. Zij hebben een zeer ontwikkelde irrigatie technologie. Wij hebben een waterprobleem. Wij hebben tekort aan water. Waarom zouden wij geen voordeel mogen hebben aan hun technologie, van hun ideeën en van de resultaten van hun onderzoek? Zij gebruikten deze technologie om de woestijn vruchtbaar te maken dus, waarom kunnen wij dat niet hier gebruiken? Waarom kunnen wij niet profiteren van iemand die altijd onze vijand is geweest? Ik kijk er niet naar uit om iemand te dwingen mijn vriend te worden. Ik wil hem als een partner in het ontwikkelen van de landbouw en de industrie in Egypte.

Ik ben ervan overtuigd dat dit ons land ten goede komt. Het is in het beste belang van mijn land om goede betrekkingen te onderhouden… Ik zeg niet ‘vriendschappelijke’ relaties, omdat vriendelijkheid hier niet de kwestie is. Het draait om belangen. Ik kan van mijn buur op vele manieren profiteren.

U verkiest om vijanden te blijven? Goed. Laat ons vijanden zijn. Maar hoelang nog? Totdat de Palestijnse kwestie is opgelost? Dat zal niet gebeuren en u weet dat beter dan ik. De Palestijnse kwestie zal niet opgelost raken omdat (de Palestijnen) niet willen dat ze wordt opgelost.

Moet ik dan [mijn eigen lot] verbinden aan de Palestijnse kwestie? Laat de [Palestijnen] dat zelf oplossen. Ik heb daar geen enkel probleem mee. Wij hebben ze velen keren geprobeerd te helpen. Herinnert u zich nog het verhaal van de Mena House ontmoeting [van 15 dec. 1977] waar ze niet zijn komen opdagen?… Zij willen hun eigen problemen niet oplossen.

De Palestijnse kwestie is een zaak van de Palestijnen. Het probleem van Egypte werd opgelost. Het bezette land werd bevrijd. Einde van het verhaal wat mij betreft. Laat ons nu leven en voor de dingen zorgen die de belangen dienen van mijn land.

Door Brabosh.com

http://brabosh.com/2015/06/01/pqpct-bby/

[Pilgrim]

Er broeit iets rond Israël

Geplaatst op 3 juni 2015

De situatie in het Nabije Oosten is uitermate gespannen. Het offensief van IS heeft de broze veiligheidsstructuur van de regio aan het wankelen gebracht. Ook Hezbollah en Hamas zijn zich enorm aan het bewapenen.

In het Nabije oosten begint deze dagen de heetste tijd van het jaar. Politiek en militair gezien staat de regio op sommige plaatsen in lichterlaaie. In andere delen heerst een bedrieglijke rust. Dat geldt verrassend genoeg ook voor Israël. Afgezien van de mes-aanvallen van enkele radicaalislamitische fanatici en raketaanvallen zonder succes, gevolgd door luchtaanvallen door het Israëlische leger, is het de afgelopen maanden rustig gebleven tussen de Jordaan en de Middellandse Zee.

Daarentegen escaleerden de gevechten in de buurt. Ondanks herhaaldelijke verzekeringen van de Verenigde Staten dat de “Islamitische Staat” (IS) ten dode opgeschreven zou zijn en militair aan zijn einde, pakten de radicale islamieten zich samen voor een uniek en zeer succesvol offensief in Irak en in Syrië. Deze gebeurtenissen gaan ook Israël aan. Gaat het dus op dit moment alleen maar om de stilte voor de storm?

Delen van de Israëlische veiligheidskringen schijnen dat te geloven en hebben hier hun redenen voor. Langs alle grenzen van Israël staat namelijk de zaak in brand. Echte rust heerst er deze dagen alleen nog in het oosten, in richting Jordanië. Daar functioneert het kleine grensverkeer. Auto´s met Jordaanse nummerborden zijn in Israël onderweg en christelijke pelgrims kunnen ongehinderd de plek van de doop bij de slechts vijf meter brede rivier de Jordaan bezoeken, in het midden waarvan de grens verloopt.

Nervositeit in het noorden
In Egypte, het buurland in het zuiden, heeft de chaos al een nieuwe naam: het schiereiland Sinaï. Gingen er voor de “Arabische Lente”, de machtsovername van de Moslimbroeders en hun val, nog veel Israëlische toeristen naar de stranden van de Rode Zee, dat is nu voorbij. Het risico is gewoon te groot. In de woestijnregio voeren Egyptische troepen, radicale islamieten en autochtone stammen oorlog met elkaar. Gijzeling en het aftroggelen van losgeld is een lucratieve zaak geworden.

Nog is Israël niet de dupe van dit falen van de staat. Dat kan echter heel snel veranderen wanneer de radicale islamieten besluiten de joodse staat op de korrel te nemen en de Egyptische regering de regio niet onder haar controle kan krijgen.

In het noorden en noordoosten van Israël is de situatie echter extreem hachelijk. Weliswaar probeert de joodse staat om zich buiten de Syrische burgeroorlog te houden. Des te langer deze echter duurt, hoe moeilijker dit wordt. Gevluchte burgers proberen over de grens in veiligheid te komen. Er slaan granaten op Israëlisch territorium in. Daarom heeft het leger een lazaret in de Golanhoogten opgebouwd, beantwoordt bij beschieting het vuur, maar grijpt niet op een andere manier in.

Bij een bezoek aan de Golanhoogten is de nervositeit echter constant voelbaar. Transporten met zwaar materieel rollen door de straten, het leger is in het hele gebied overduidelijk aanwezig. Dat ligt ook aan het feit dat men de gevechten in Syrië vanaf de Golanhoogten kan zien. Achter de VN-bufferzone stijgt dagelijks rook op, zijn militaire voertuigen te zien en ook schoten te horen.

Bezorgde strategen
In de Israëlische publieke opinie – tot ver in politiek links – is men nu blij dat Israël de in 1967 veroverde Golanhoogten controleert. De “Islamitische Staat” zou anders aan de oevers van het Meer van Galilea, een dichtbevolkt gebied dat tot het kernland van Israël behoort.

Op de Golanhoogten en verder in het noorden aan de Libanese grens bereiken de zorgen van de Israëlische veiligheidsstrategen hun hoogtepunt. Het is niet zozeer de crisis in de “bezette gebieden” op de “Westelijke Jordaanoever” die als uiterst problematisch wordt beschouwd. Openlijk en minder openlijk gaat men er van uit dat daarvoor op zeker moment een oplossing, vermoedelijk een twee-staten-oplossing, zal komen. In Syrië en in Libanon en ook in de Gazastrook, die zich onder controle van de radicaalislamitische Hamas bevindt, ziet men echter bedreigingen die gevaarlijk kunnen worden voor de joodse staat.

In Syrië vecht het Assad-regime met ondersteuning van de Libanese sjiitische Hezbollah-militie (“De Partij van Allah”) tegen IS en andere radicale islamieten. Hezbollah en de Assad-regering worden door Iran gesteund. Al deze krachten hebben de vernietiging openlijk als hun doel benoemd, dat geldt ook voor Iran. Op dit moment neutraliseren ze elkaar.

Maar wat gebeurt er als één kant de burgeroorlog wint? “Dan nemen ze ons op de korrel”, zei een Israëlische officier. Er zou aan de andere kant van de grens geen samenwerkingspartner bestaan. Mocht Israël van daaruit worden aangevallen, dan zou dit “een vreselijke oorlog” worden.

In werkelijkheid zijn zowel Hezbollah als Hamas in de Gazastrook zich enorm aan het bewapenen. Israëlische bronnen gaan er van uit dat Hezbollah in Libanon over ongeveer 20.000 man beschikt en over een arsenaal van 100.000 raketten, die deels het hele territorium van Israël kunnen raken. Ook Hamas in de Gazastrook, die in toenemende mate vriendschappelijke contacten met de ooit vijandige Hezbollah onderhoudt, bewapent zich.

De Israëlische oppositieleider Isaac Herzog zei vorige week dat een nieuwe confrontatie met Hamas slechts “een kwestie van enkele maanden” zou zijn. Hamas zou alweer tunnels graven om Israëlisch grondgebied binnen te dringen en de productie van raketten zou op volle toeren draaien. Herzog riep de EU op om dringend te zorgen voor de demilitarisering van de Gazastrook. Brussel reageerde tot op de dag van vandaag niet.

De Assad-Hezbollah-alliantie in Syrië en in Libanon wordt in Israël ook daarom als extreem gevaarlijk beschouwd, omdat zij door Iran wordt gesteund. Het is Iran dat het, ondanks Europees-Amerikaanse sancties, voor Hezbollah mogelijk maakte het zuiden van Libanon te controleren en als uitvalsbasis te gebruiken.

Angst voor atoomwapens
In Jeruzalem wil men er helemaal niet aan denken wat er gebeurt als de Iraniërs door de opheffing van de sancties nog meer geld kunnen besteden aan hun bondgenoten. Het is behalve de atomaire begeerte van de moellahs vooral deze plaatsvervangende oorlog die in Israël voor angst zorgt. Deze angst wordt bovendien nog vergroot, omdat noch de Amerikanen noch de Europeanen bereid waren om zulke bedenkingen serieus te nemen.

Nóg is de situatie tussen de Jordaan en de Middellandse Zee dus rustig. Maar deze zomer zullen weer weer “solidariteitsflottieljes” met “hulpgoederen”, gefinancierd door radicaalislamitische organisaties en goedbedoelende Europese “vrienden van de vrede”, via de Middellandse Zee naar Gaza opstomen. Het zijn precies zulke aanleidingen die het in zich hebben tot een oorlog in de hele regio te voeren. Misschien deze zomer al.

Bron: http://heckticker.blogspot.de

Auteur: Alexander Will

Vertaald uit het Duits door: E.J. Bron

https://ejbron.wordpress.com/2015/06/03 ... more-90351

[Hans v d Mortel sr]

Befaamd Egyptisch historicus: ‘Vergeet de Palestijnen, normaliseer met Israël’

Zij hebben een zeer ontwikkelde irrigatie technologie. Wij hebben een waterprobleem. Wij hebben tekort aan water. Waarom zouden wij geen voordeel mogen hebben aan hun technologie, van hun ideeën en van de resultaten van hun onderzoek? Zij gebruikten deze technologie om de woestijn vruchtbaar te maken dus, waarom kunnen wij dat niet hier gebruiken? Waarom kunnen wij niet profiteren van iemand die altijd onze vijand is geweest? Ik kijk er niet naar uit om iemand te dwingen mijn vriend te worden. Ik wil hem als een partner in het ontwikkelen van de landbouw en de industrie in Egypte.

Ik ben ervan overtuigd dat dit ons land ten goede komt. Het is in het beste belang van mijn land om goede betrekkingen te onderhouden… Ik zeg niet ‘vriendschappelijke’ relaties, omdat vriendelijkheid hier niet de kwestie is. Het draait om belangen. Ik kan van mijn buur op vele manieren profiteren.

Ik zeg NEE! Leuk bedacht en verteld door een Egyptische niet-moslim, maar ik zeg NEE! Met moslims kun je nu eenmaal niet samenwerken, laat staan zakendoen. Zolang Egypte hangt aan de ideeën van de smerige oversekste jodenhater psychopaat Mohammed, moet dat land in samenwerking met Allah de almachtige nietsnut, dus met de hulp van bovenaf, eindelijk eens een begin maken met het doppen van de eigen boontjes. Nou ja, de boontjes van Allah de weerzinwekkende dan. Succes ermee! Dat is het minste wat ik voor de moslim woestijnbak Egypte kan betekenen.

[Pilgrim]

Zelfs christenen in Midden-Oosten keerden zich tegen Joodse staat

Door Afshin Ellian | 24 jun 2015

Het is een wonder dat Israël na zeventig jaar nog bestaat. Zelfs christelijke minderheden in het Midden-Oosten vestigden hun hoop liever op het Arabisch nationalisme dan op de Joods staat.

Israël bestaat al zeventig jaar. Het is eigenlijk een wonder dat het land nog bestaat, in een door en door vijandig gebied. De Joodse staat werd al bij de oprichting geconfronteerd met oorlogsgeweld van omringende Arabische landen.

Er zouden aanvankelijk twee staten worden opgericht: een Joodse en een Arabische. De omringende Arabische landen moesten daarvoor tot de actie overgaan, maar hadden daar geen zin in: op islamitische grond, de grond die ooit door de islam is veroverd, mogen niet-moslims geen staat oprichten. Dat zou in strijd zijn met de sharia.

De Joodse staat zocht daarom naar een overlevingsstrategie, terwijl er geen zicht was en is op het einde van het conflict.

Arafat
Dit conflict werd het Arabisch-Israëlische conflict genoemd. Het socialistische pan-arabisme onder leiding van de Egyptische president Gamal Abdel Nasser (1918-1970) wilde alle Arabieren verenigen omwille van de vernietiging van staat Israël.

De Ba'ath-partij in Syrië en Irak streefde hetzelfde na. Nasser is er niet meer en de Ba'ath-partij in Irak is opgeheven. Alleen in Syrië, of wat er van over is, is de partij nog aan de macht. De staat Israël is er nog.

Yasser Arafat (1929-2004), oud-leider van de Palestijnen, is de uitvinder van het Palestijnse volk, dat langzamerhand door de Arabische landen in het Midden-Oosten als een welkom fenomeen werd gezien.

Gezwel
Het conflict werd vanaf dat moment aangeduid als het Palestijns-Israëlische conflict. Dit alles veranderde met de Iraanse revolutie. Toen kwam voor de eerste keer in de twintigste eeuw de politieke islam aan de macht.
Imam Khomeini noemde Israël een kankergezwel aan het lijf van de islam. Het conflict kreeg een nieuw, islamitisch karakter. De westerse wereld en Israël worden daarbij als vijanden van de islam gezien, die in elk geval uit het Midden-Oosten moeten worden verdreven.

Er zijn talloze oorlogen en andersoortige gewelddadige conflicten geweest tussen Israël en de islamitische landen. In dat geheel speelden en spelen de inlichtingendiensten van Israël een onmisbare rol.

Memoires
Zelden schrijven Israëlische inlichtingenofficieren hun memoires. Maar nu mocht Yossi Alpher, een voormalige medewerker van de Mossad, een boek schrijven over de Israëlische veiligheidsstrategie: Periphery. Israel's search for Middle East Allies.

We mogen ervan uitgaan dat dit boek is goedgekeurd door de Israëlische diensten. De grand strategy of de 'periferiedoctrine' (torat haperipheria) werd al in de tijd van premier David Ben-Gurion (1886-1973) op touw gezet.

Bij de periferie-strategie gaat het om het verwerven van invloed of het vinden van bondgenoten van buitenaf - dus in de periferie van conflicterende partij. Dat waren aanvankelijk twee categorieën: landen en minderheden.

Contacten
Wat de landen betreft, ging het aanvankelijk om Iran, Turkije (de noordelijke periferie) en Sudan, vooral Zuid-Soedan en Ethiopië (de zuidelijke periferie). Het betrof minderheden als Koerden, Druzen en christenen.

Waarom werden vriendschappelijke contacten aangeknoopt met minderheden in het Midden-Oosten? De Israëlische premier Levi Eshkol (1895-1969) beantwoordde deze vraag in 1966 als volgt: 'We have an interest in principle in getting in touch with every minority in the Middle East. We have an interest in acting against the thesis that we are a foreign body in the region, and in proving that the Middle East is not made of a single fabric.'

Wezensvreemd
Dat is een belangrijke zaak. De Israëliërs hadden van meet af aan door dat de Midden-Oosterse elite de Joodse staat als een 'wezensvreemde entiteit' aan het lichaam van de islam en de Arabische wereld zal beschouwen.

Maar in het Midden-Oosten wonen verschillende religieuze en etnische minderheden die al dan niet op wrede wijze worden onderdrukt. Daarbij moeten we denken aan sjiitische sektes, Koerden en diverse stromingen binnen het christendom, de bahai, et cetera.

Door zich te verbinden met deze minderheden, kon de Joodse staat een voorbeeld zijn voor alle minderheden: solidariteit en soevereiniteit.

Hogere these
De meeste christenen kozen indertijd voor het Arabische nationalisme. Zij gingen ervan uit dat het Arabische nationalisme het traditionele islamitische onderscheid tussen dhimmi's en moslims zou opheffen.

Ze dachten in een soort hegeliaanse dialectiek: antitheses moeten worden opgeheven in een hogere these. Ze begrepen echter niet dat in een hegeliaanse dialectiek tegengestelde theses niet worden verwijderd, maar een nieuwe eenheid vormen in de hogere these. Ze zijn dus niet zomaar weg te cijferen. Toch keerden de meeste christenen zich tegen de Joodse staat.

Moordenaars van Jezus
Er speelde daarbij nog een andere zaak. Midden-Oosterse christenen zijn minder ontwikkeld dan de Europese christenen. De Heilige Schrift wordt er nog steeds te letterlijk opgevat, waardoor weinig ruimte bestaat voor interpretatie.

De Joden zijn binnen dit traditionele denken de moordenaars van Jezus. Het latente antisemitisme werd versterkt door enkele christelijke oprichters van de Ba'ath-partijen. Zij waren beïnvloed door het Europese politieke antisemitisme uit de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw waaraan het nazistische denken ten grondslag lag.

Koppensnellers
Het pan-arabisme is mislukt. De islamitische tegengestelde categorieën lenen zich kennelijk niet voor een hegeliaanse dialectiek. De christelijke dhimmi is terug van weggeweest. Thans staan de Midden-Oosterse christenen tegenover de islamitische koppensnellers.

De minderhedenpolitiek van de Mossad behoort juist nu tot de politieke realiteit. De minderheden, daar gaat om in het Midden-Oosten. Vrijdag meer over de Koerden en Israël.

http://www.elsevier.nl/Buitenland/blogs ... -1781186W/

[Pilgrim]

Naftali Bennett: “Israël bevindt zich in de vuurlijn van de oorlog tegen terrorisme”

Geplaatst op 20 oktober 2015

[Pilgrim]

Netanyahu is van plan Israël te omheinen

Geplaatst op 11 februari 2016



De Israëlische regering bereidt op dit moment een plan voor om heel Israël met een hekwerk te omheinen. Zo wil het land zich “tegen de vijanden beschermen”, maakte de Israëlische minister-president Benjamin Netanyahu dinsdag bekend tijden een toer langs het oostelijke hek dat momenteel in aanbouw is en langs de hele grens met Jordanië in de Arava-woestijn moet verlopen.

Netanyahu werd tijdens zijn toer begeleid door de minister van Transport, Yisrael Katz (Likoed), generaal-stafchef Gadis Eisenkot en de commandant van het zuidelijke militaire gebied, generaal-majoor Sami Turgeman. Men bracht ook een bezoek aan de streek rondom de nieuwe internationale luchthaven. Sinds september 2015 werden vijf van de in totaal 30 kilometer hekwerk afgebouwd.

“Hier en langs de Egyptische grens is sprake van een voordeel. Er bevinden zich geen gebouwen in de directe nabijheid van de grens die als schuilplaats zouden kunnen dienen”, verklaarde Netanyahu. “Dit is niet het geval langs de Gazastrook. Evenmin in Judea en Samaria (de zogenaamde “Westelijke Jordaanoever”) waar huizen in de buurt van het hekwerk staan. Daar moeten we er rekening mee houden dat er tunnels onder het hekwerk gegraven worden. Iedereen die van mening is dat dit terrein in de huidige tijd niet belangrijk zou zijn, zou naar Gaza moeten gaan. Uiteindelijk draait alles erop uit dat de staat Israël, zoals ik die zie, in de toekomst volledig door een hek omheind zal zijn”, zei minister-president Netanyahu met betrekking tot de kritiek dat er steeds meer barrières en verdedigingsinstallaties zouden komen. “Ze zullen tegen me zeggen: ´Dat is wat je wilt? De villa beschermen?´ En mijn antwoord daarop is ja. Zullen we de hele staat Israël met een hekwerk omheinen? Ja, in de omgeving waarin wij hier leven, moeten wij ons tegen de vijand beschermen.”

Netanyahu gaf aan dat de regering een plan had uitgewerkt, waarin voorzien wordt in de bouw van een hekwerk om daardoor het land tegen het huidige Midden-Oosten te kunnen beschermen. Bovendien moeten ook de allerlaatste sluipgaten in het veiligheidshek in Judea en Samaria gedicht worden. Dat zal vele miljarden kosten en overeenkomstig de prioriteit worden uitgevoerd.

Dit oostelijke grenshek zal van wachttorens worden voorzien. Het moet ook de luchthaven beschermen die in het Timna-dal wordt aangelegd. De kosten voor het 30 kilometer lange hek dat de luchthaven beschermt, bedragen 52 miljoen euro.



Bron: www.israelheute.com

Vertaald uit het Duits door: E.J. Bron

https://ejbron.wordpress.com/2016/02/11 ... -omheinen/

[Ali Yas]

Sommige Arabische regeringen beseffen al dat Israël een noodzaak is.

Omdat Israël bereid is te doen waar die regeringen zelf niet toe bereid zijn, vanwege de (radikaal-islamitische) figuren in hun eigen landen.

[Pilgrim]

Koeweit sommeert Arabische en moslimstaten om Israël onmiddellijk te erkennen

14 april 2016, brabosh


Afgevaardigden van Arabische landen wonen de laatste sessie bij van de vergadering van de Arabische Liga in het Bayan Paleis, Koeweit op woensdag 26 maart 2014.

“Arabische naties zijn meer realistisch omtrent het Israëlisch-Palestijns conflict dan vele landen van de Europese Unie. Grote Arabische landen veranderen hun mening over Israël... ze beschouwen Israël niet langer als hun vijand maar als hun bondgenoot in de strijd tegen de militante islam.”(Premier Benjamin Netanyahu, World Economic Forum, 21 januari 2016 – bron)

In een waar teken van verandering in de Arabische wereld heeft de Koeweitse media-persoonlijkheid Yousuf Abd Al-Karim Al-Zinkawi een oproep gedaan aan alle Arabische en islamitische staten om Israël, openlijk en zonder uitstel, te erkennen en op te houden met het ‘de Zionistische entiteit’ of ‘de Israëlische bezetting’ te noemen, uitdrukkingen die de legitimiteit van de staat Israël ondermijnen.

In een artikel dat op zaterdag 9 april ’16 werd gepubliceerd in de Koeweiste krant Al-Siyassa, argumenteerde hij dat zetelend naar Israël in de Verenigde Naties, deze staten reeds effectief de Joodse Staat hebben erkend en dat ze wat kunnen opsteken van landen zoals Qatar en Oman om een meer pragmatische houding aan te nemen ten aanzien van Israël en openlijk banden met de land te onderhouden.

Al-Zinkawi schrijft dat het overgrote deel van de wereld effectief het bestaan van Israël ondersteunen en dat de Arabische staten zijn begonnen om in die richting te bewegen en dat proces zouden moeten voltooien. Al-Zinkawi daagt hen daar als volgt toe uit in Al-Siyassa, volgens een vertaling die werd verstrekt door Middle East Media Research Institute (MEMRI):

“De aanwezigheid van de Arabische en islamitische staten in de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties, onder hetzelfde dak als de Israëlische delegatie, betekent... dat ze Israël erkennen. Want wat is anders de betekenis van hun aanwezigheid naast Israël, als zij dit niet zouden erkennen?

Al die Arabische en islamitische staten die Israël niet erkennen, als zij de moed zouden hebben, laat hen dan rechtstaan in het aangezicht van de leden van de Algemene Vergadering van de VN, of tijdens een vergadering van de VN Veiligheidsraad [UNSC], en verklaren dat ze Israël niet erkennen”

“Qatar en het Sultanaat Oman gaan op pragmatische wijze om met de realiteit van Israël en erkennen het als een fait accompli [voldongen feit] dat we niet kunnen negeren,” zei Al-Zinkawi. Ondanks de veranderingen sindsdien, onderhouden deze Arabische landen op verschillende domeinen bilaterale betrekkingen met Israël en hij vervolgde zijn argumentatie:

“Deze betrekkingen bestaan openlijk en rechtstreeks. Als de Palestijnse staat zelf – door middel van de Palestijnse Autoriteit (PA), die wordt beschouwd als de legitieme vertegenwoordiger van de Palestijnen... haar banden met Israël heeft geconsolideerd, waarom gaan sommige Arabische en islamitische landen op een meer paternalistische wijze om [met Israël] dan de Palestijnen?

De landen die banden hebben gesloten met Israël, begrepen de werkelijkheid zoals die is en hebben actieve stappen ondernomen om ermee om te gaan. Het eerste en belangrijkste onder hen is Qatar, dat onlangs een beach volleybal toernooi organiseerde waaraan Israël een paar dagen geleden heeft deelgenomen.

Als wij decennialang indirecte banden hebben onderhouden met Israël, via Israëlische bedrijven die [opereren onder de vlag van] andere landen – en de meeste Arabische en islamitische bedrijven en ondernemers zich bewust zijn van deze belachelijke realiteit – waarom zouden wij deze politieke knoeiboel nog conserveren en voor hoelang nog?”

Dramatische ommekeer in het Midden-Oosten
Sinds de Arabische Lente en in de loop van het afgelopen halve decennium, is de Arabische houding ten opzichte van de betrekkingen met Israël drastisch gewijzigd, met een groeiend aantal Arabische beleidsmakers die publiekelijk open en volledige betrekkingen met de Joodse staat steunden.

In januari onthulde Dore Gold, directeur-generaal voor Israël’s ministerie van Buitenlandse Zaken, dat Israël verborgen banden onderhoudt met haast alle Arabische landen. Gold zei dat Israël contacten onderhoudt met “bijna elke Arabische staat, zolang het dit maar niet afficheert op de voorpagina van de kranten” en zei dat er “bereidheid is in de Arabische wereld voor banden met Israël onder tafel”, en hij duidde dit aan als een “drastische verandering”.

In januari verwees ook premier Benjamin Netanyahu naar deze drastische koerswijzing tav Israël binnen de Arabische wereld. “Arabische naties zijn meer realistisch omtrent het Israëlisch-Palestijns conflict dan vele landen van de Europese Unie. Grote Arabische landen veranderen hun mening over Israël... ze beschouwen Israël niet langer als hun vijand maar als hun bondgenoot in de strijd tegen de militante Islam”, zei hij op 21 januari 2016 op het World Economic Forum en hij voegde eraan toe “Saoedi-Arabië geeft toe dat Israël eerder een bondgenoot is dan een vijand omwille van twee principiële gevaren die hen bedreigen, met name Iran en Daesh (ISIS – Islamitische Staat).”

In februari drong premier Netanyahu aan op een verandering in de manier waarop landen die banden hebben met Israël daar openlijk voor zouden uitkomen en voegde eraan toe dat Israël momenteel een dramatische en positieve verschuiving doormaakt in haar banden met vele landen in het bijzonder met de Arabische wereld in het Midden-Oosten.

https://brabosh.com/2016/04/14/pqpct-chu/

[Mahalingam]

Er werd bericht dat "Iron Dome" twee Syrische raketten had onderschept.
Er is meer aan de hand. Volgens de Israelische pers:

Reports: Russia gives Syria green light to shoot down Israeli planes
After Israel attacked the Assad regime’s military positions in response to projectiles fired from Syria that exploded inside Israel, Russia called on Israel to show restraint and has allegedly given Syria permission to shoot down Israeli planes that cross into its territory.

Russian Foreign Minister Sergey Lavrov has called on Israel to “show restraint” and to “avoid any provocations” in the Syrian Golan Heights.

“There is the need to show restraint and not to allow any provocations in the Golan Heights,” Lavrov said commenting on an airstrike carried out by the Israeli jets in Syria’s Golan Heights on Tuesday, according to the Russian TASS news agency.

Standaard policy: schieten zij op ons, dan schieten we terug.

Israel has carried out several airstrike against the Assad regime’s military positions in recent days in response to projectiles fired from Syria that exploded inside Israel. At least 11 projectiles have exploded in Israel in the past two weeks – spillover from the Syrian civil war being waged along Israel’s northern border.

Russia’s message may have already taken affect. Israel refrained from responding to a projectile that landed in its territory on Wednesday, after conducted airstrikes in response to five previous similar incidents in the last week.

https://worldisraelnews.com/reports-rus ... li-planes/
En dat neerschieten van vliegtuigen?

In the meantime, Arab media reports that Russia has given Assad’s forces a green light to shoot down Israeli aircraft while they are conducting strikes in Syria, Israel’s NRG news reported Thursday.

Syrian forces fired surface-to-air missiles at Israel warplanes on Monday. The missiles missed their target. Arab media reports that Moscow gave full consent to the launching.

Was het niet Nasser die tijdens een oorlog ooit de Russen vroeg: "stop sending surface-to-air missiles, start sending surface-to-airplane missiles."

[Pilgrim]

Trump en Netanyahu akkoord over groot vredesverdrag met Arabische wereld

Xander, 16-02-2017


Trump en Netanyahu zijn het erover eens dat er eerst een groot vredesverdrag met de Arabische wereld moet komen, en een oplossing met de Palestijnen pas op de 2e plaats komt.

Israël hoopt op alliantie met Arabische landen tegen Iran en ISIS - Trump laat tweestaten optie los als ‘de enige’ oplossing

Als het aan de Amerikaanse president Donald Trump en de Israëlische premier Benyamin Netanyahu ligt, komt er zo snel mogelijk een groot vredesverdrag tussen Israël en de Arabische wereld. Deze optie is sinds het aantreden van Trump plotseling weer heel serieus geworden, omdat de nieuwe president veel meer oor heeft voor de belangen van Israël dan zijn voorganger Barack Obama, die juist enkel de Joodse staat de schuld gaf van het langdurige conflict. Trump herhaalde dat de Palestijnen hun permanente haatcampagne tegen Israël zullen moeten stopzetten, willen zij enige kans hebben op zelfbestuur.

In tegenstelling tot de afgelopen jaren werd Netanyahu allerhartelijkst ontvangen in het Witte Huis. Trump, die de premier en diens vrouw Sarah eerde door hen samen met zijn eigen vrouw Melania bij de deur van het Witte Huis te verwelkomen, reageerde positief op het ‘zeer belangrijke’ voorstel ‘op een breder vlak’ van de Israëlische premier om samen met de Arabische landen in de regio een vuist te maken tegen Iran en tegen ISIS.

Principe akkoord over vredesverdrag
Beide regeringsleiders hebben een principe akkoord gesloten voor een vredesverdrag met Saudi Arabië en de Golfstaten, dat de opmaat moet vormen voor een overeenkomst met de Palestijnen. Egypte, Jordanië en Turkije, waar Israël al min of meer normale betrekkingen mee heeft, zouden zich hier later bij kunnen aansluiten.

Het voorwerk werd verricht door CIA directeur Mike Pompeo, die vorige week woensdag een geheim bezoek bracht aan de Palestijnse leider Mahmoud Abbas in Ramallah. Eerder had hij Ankara en Riyadh aangedaan, waarna de Turken besloten om hun diplomatieke afvaardiging in Israël te upgraden.

Trump laat tweestaten oplossing los als ‘de enige’ oplossing
Belangrijkste verschil tussen de regeringen Trump en Obama is dat de laatste vol inzette op een tweestatenoplossing als de kern van het conflict. Trump acht de vorm van een verdrag met de Palestijnen echter van minder belang. ‘Wat de Israëliërs en Palestijnen in directe gesprekken ook besluiten, één staat of twee, zal ik accepteren. Ik geloof dat we een deal krijgen die beter is dan veel Israëliërs denken.’

Tevens riep hij de Palestijnen op om ‘hun haat die in het klaslokaal begint, weg te doen’. Tijdens zijn campagne vorig jaar zei Trump meerdere malen dat hij het voortdurende antisemitische haatzaaien door de Palestijnen, dat al op de kleuterscholen begint, niet zal accepteren, zoals zijn voorganger dat wel deed.

Netanyahu: Joodse plaatsen zijn geen breekpunt voor vrede
Op zijn beurt herhaalde Netanyahu zijn jarenlange standpunt dat de Joodse nederzettingen in Judea en Samaria geen breekpunt zijn voor een vredesverdrag. Deze plaatsen worden al zeker sinds begin van deze eeuw niet meer uitgebreid (enkel ingebreid binnen de bestaande afmetingen), en nemen slechts enkele procenten van het grondgebied van de Westelijke Jordaanoever in beslag.

Een eventuele tweestatenoplossing is in de ogen van de Israëlische leider afhankelijk van de Palestijnse erkenning van Israël als Joodse staat en het opgeven van het aanzetten tot geweld en terreur. Ook wil Israël verantwoordelijk blijven voor de veiligheid in het gebied tot aan de rivier de Jordaan. ‘Of willen we soms nóg een failed staat, een terroristenstaat?’ vroeg hij retorisch.

Iran mag nooit kernwapens krijgen
Netanyahu prees Trump voor diens heldere standpunt dat Iran nooit kernwapens mag bezitten. De afgelopen weken heeft Iran opnieuw het door Trump ‘ongekend slecht’ genoemde verdrag met Obama gebroken door diverse soorten raketten te testen. Netanyahu wees erop dat Iran niet alleen een bedreiging vormt voor Israël en de Arabische wereld, maar straks ook voor de VS zelf, omdat het land (via het ruimtevaartprogramma) duidelijke werkt aan de ontwikkeling van intercontinentale raketten.

Trump benadrukte de ‘onbreekbare band met onze gekoesterde bondgenoot Israël’, de samenwerking tegen het islamitische terrorisme, en de gedeelde waarden ten aanzien van het menselijk leven. Volgens de president zullen er ‘nog veel productieve ontmoetingen’ met Netanyahu volgen.

De premier van de Joodse staat beëindigt zijn bezoek aan Amerika vandaag met een ontmoeting met vicepresident Mike Pence en de leiders van het Congres. (1)

Abbas wijst Israëlische voorwaarden af
De Palestijnse leider Mahmoud Abbas reageerde dat hij nog steeds een tweestatenoplossing wil, maar eist eerst een bouwstop in de Joodse nederzettingen. Enkele jaren geleden kondigde Israël inderdaad zo’n bouwstop af, maar gedurende die hele periode weigerde Abbas om met Israël te onderhandelen.

Abbas herhaalde dat hij een Palestijnse staat wil met Oost Jeruzalem als hoofdstad, en dat Israëlische militaire controle over de oostgrens langs de Jordaan onacceptabel is. Tevens waarschuwde hij voor een oplossing met ‘één staat met twee systemen – Apartheid’ (2) – een gotspe, aangezien er al meer dan 1 miljoen Arabieren in Israël wonen, en één van zijn harde eisen is dat het toekomstige ‘Palestina’ een Judenreine staat wordt waar niet één Jood en Israëliër mag wonen – met andere woorden, juist de ‘Apartheid’ waar hij zogenaamd zo tegen zou zijn.

Xander

(1) DEBKA
(2) Ynet News

http://xandernieuws.punt.nl/content/201 ... che-wereld

[Pilgrim]

Ayatollahs hebben niets geleerd van Zesdaagse Oorlog

Geplaatst op 22 juli 2017



Vijftig jaar geleden brak een grote oorlog uit in het Midden-Oosten. De Zesdaagse Oorlog tussen Israël en Arabische buurlanden begon op 5 juni 1967. Kort daarvoor trok het Egyptische leger onder leiding van president Gamal Abdel Nasar (1918-1970) de Sinaï woestijn (een gedemilitariseerde zone) in.

De troepen werden in Syrië en Egypte in paraatheid gebracht. Vanuit Syrië werden de Palestijnse strijders opgeleid en bewapend voor de strijd tegen Israël. Daaruit voerde de PLO (de Palestijnse Bevrijdings Organisatie) regelmatig aanvallen op Israëliërs. Wat moet een staat onder deze omstandigheden doen? Moet een staat wachten tot de vijandelijke aanval daadwerkelijk is gerealiseerd? Israël was toen een zeer kwetsbaar land. Eigenlijk is Israël nog steeds een kwetsbaar land.

Ieder land, iedere natie heeft van nature het recht om gewapend ten strijde te trekken voor zijn voortbestaan. In alle redelijkheid kan van een volk niet worden verwacht om de eigen ondergang stoïcijns tegemoet te treden. Er bestaat geen ‘voltooid leven’ voor een staat. Daarom besloot Israël om de oorlog niet af te wachten. Op 5 juni 1967 voerde Israël een vernietigende aanval uit op de Egyptische luchtmacht. Ondanks het herhaalde verzoek van Israëlische regering mengde ook de Jordaanse koning zich in de oorlog tegen Israël. Uiteindelijk mengden ook Egypte, Syrië, Jordanië, Irak en Libanon zich in het militaire conflict. Zij werden gesteund door Saoedi-Arabië, Libië, Marokko en vele andere Arabische landen.

Israël stond voor een zee van vijanden
De zittende Amerikaanse president Lyndon B. Johnson (1963-1969) was niet bereid om in openbaarheid te zeggen dat Amerika garant staat voor het voortbestaan van de joodse staat. De joodse staat/stond letterlijk eenzaam tegenover een zee van vijanden. Uiteindelijk verloren de Arabische landen de oorlog tegen een getalsmatig klein en kwetsbaar volk: het joodse volk. Dat mag terecht als een politiek en militair wonder worden gezien. De ‘United Arab Command’ verloor van Joden! Deze vernedering bracht ondanks de steun van de machtige Sovjet-Unie een onherstelbare schade aan het Arabische streven om Israël gezamenlijk te vernietigen met militaire operaties. Gedurende de Zesdaagse Oorlog veroverde Israël de Gazastrook, de Westelijke Jordaanoever, de Sinaï en de Golanhoogten.

Gaza werd in 2005 zonder onderhandelingen, dus eenzijdig, teruggegeven aan de Palestijnse Autoriteit. De leden van de Palestijnse regering in Gaza werden vervolgens in 2007 door terreurbeweging Hamas met geweld verdreven. Overigens was de oorspronkelijke soevereine macht van Gaza de Egyptische overheid, die via de zogenaamde Palestijnse staat in Gaza de macht in handen had: Egypte beheerde de Gazastrook.

Na de verwoesting van joodse synagogen en wijken door Jordaanse militairen in 1948 trokken in 1967 de joodse soldaten de oude stad van Jeruzalem binnen. De Jordaanse staat gaf uiteindelijk zijn claim op de Westelijke Jordaanoever op.

Israël had nooit zoveel vrienden als nu
De Golanhoogten is nog steeds in handen van Israël. De Syrische regering was niet bereid om in ruil voor land vrede te sluiten met Israël. Velen zijn nu blij dat de Golanhoogten onder gezag van Israël staan. Anders was ook Israël in de islamitische apocalyptische oorlog terechtgekomen. Er is geen ‘United Arab Command’ meer. Egypt en Jordanië zijn vrienden van Israël. En Saoedi-Arabië is ook informeel een bondgenoot van Israël. Eigenlijk heeft Israël nooit zoveel vrienden en bondgenoten gehad in de Arabische wereld als nu. Toch staat Israël voor een existentiële uitdaging.

Er is één staat die al ruim drie decennia formeel en daadwerkelijk de vernietiging van Israël tot doel heeft: de islamitische staat van Iran. Ayatollahs hebben de facto grote delen van Irak veroverd via een netwerk van moellahs en milities. Syrië is volledig in handen van Iran. En Zuid-Libanon staat onder de totale controle van Hezbollah, het proxyleger van Teheran. Dit is voor Teheran de frontline tegen Israël. In plaats van de ‘United Arab Command’ wil Iran een ‘United Islamic Command’ tegen Israël vormen. Deze onzalige vereniging zou niet alleen uit staten, maar ook en vooral uit de terreurorganisaties zoals Hezbollah, Hamas en talloze andere milities bestaan. Vandaag, de laatste vrijdag van ramadan noemt het Iraanse regime de Al-Quds-dag. Deze dag is ooit door de oprichter van de islamitische staat in Iran, Ayatollah Khomeini in het leven geroepen om wereldwijd op te roepen tot de vernietiging van Israël.

Ayatollahs hebben niets geleerd
De Iraanse staat benadrukte deze week dat die zes middellangeafstandsraketten die hij op de IS-doelen heeft afgeschoten vooral een waarschuwing zijn voor alle vijanden van het regime. In de afgelopen jaren hebben de Iraanse militairen vaak gezegd dat deze ballistische raketten ook voor Israël zijn bestemd. Ayatollahs hebben echt niks geleerd van het lot van de Arabische vereniging tegen Israël.

De Zesdaagse Oorlog weerspiegelt de lessen uit de historische tragische ervaring van het joodse volk: wacht niet op de hulp van anderen of op de redelijkheid van vijand. Daarom koos het joodse volk in 1967 om zelf initiatief te nemen, zichzelf te verdedigen en de vijand voor te zijn.

De Zesdaagse Oorlog was een dappere daad van een kwetsbaar volk.

Door: Afshin Ellian

(Elsevier internet – 22 juli 2017)

—————————————————————————————————————————————————————————

Afshin Ellian schetst in zijn column in Elsevier weekblad een voortreffelijk overzicht van de geschiedenis van Israël sinds de Zesdaagse Oorlog in 1967. Israël staat nu, in 2017, op relatief goede voet met een aantal landen die in 1967 vijanden waren. De gevaarlijkste overgebleven vijand is Iran.

Het overzicht houdt zich voornamelijk bezig met de verhouding van Israël tot de omringende landen. Naast de staatkundige elementen zijn de religieuze van mogelijk nog groter betekenis. Iran is vrijwel geheel in de macht van de ayatollahs, dat wil zeggen, de islam. Ondanks een sluimerend verzet in de bevolking is de macht van de islamitische leiders vrijwel absoluut. Recent blijkt in Israël zelf ook dat het de verhouding tot de islam is die voor problemen zorgt. De “Palestijnen” denken ongestraft Joden te kunnen vermoorden en toch aanspraak te kunnen maken op religieuze faciliteiten op Israël´s grondgebied.

Nederland en de Europese Unie zouden er goed aan doen om de vijandige houding ten opzichte van Israël te laten varen. Men moet er de ogen niet voor sluiten dat Hamas en de Palestijnse Autoriteit feitelijk terroristische organisaties zijn. Er wordt steun verleend op politiek en financieel gebied aan moordenaarsbendes.

De omslag van ‘vriend van Israël’ naar de huidige kritisch/vijandige opstelling is het gevolg van het beleid van linkse politici en extreemlinkse actiegroepen. Nederland, word wakker en herstel de goede verhouding met Israël in plaats van de huidige verradersrol.

https://ejbron.wordpress.com/2017/07/22 ... se-oorlog/

[Pilgrim]

5O jaar geleden heroverde Israël de Golanhoogte op Syrië

Geplaatst op 31 augustus 2017


Diverse islamitische legers vechten hun strijd uit aan de grens met Israël, meer bepaald aan de grens met de Golan. Alle partijen hebben één gemeenschappelijke deler; de rode draad in het verhaal: Jodenhaat, die zich in onze tijd manifesteert als Israël-haat.

Tijdens de Zesdaagse Oorlog heroverde het Israëlische leger de Golanhoogte op het Syrische leger. Op 10 juni 1967 om 18.30 uur kondigde Israël een staakt-het-vuren af. Ongeveer 500 Israëlische soldaten lieten het leven tijdens de felle gevechten om de Golan.

Tijdens de Jom Kippoeroorlog van oktober 1973 werd er andermaal hard gevochten om het behoud van de Golan, maar Syrië verloor opnieuw haar aanvalsoorlog tegen de Joodse staat. Aangezien Syrië sinds 1967 weigert te onderhandelen met Israël over de status van de Golan, annexeerde Israël bij gebrek aan een vredesakkoord op 14 december 1981 de Golanhoogte.

Op 11 april 2016 herhaalde premier Netanyahu Israël’s standpunt ten aanzien van de Golanhoogte dat “de Golan voor altijd een deel van Israël zal blijven” en voegde eraan toe:

“In de 19 jaar dat de Golan onder Syrische bezetting was, werd ze gebruikt voor bunkers, prikkeldraad, landmijnen, en agressie. Ze werd gebruikt voor het voeren van oorlog. In de 49 jaar dat het gebied onder Israëlisch bestuur is geweest, is het gebruikt voor de landbouw, toerisme, economische initiatieven en de bouw. Het wordt gebruikt voor de vrede.”

Historiek
De Golan een deel vormde een deel van het zogenaamde Joodse nationale tehuis zoals dat werd vermeld in de bepalingen van het Britse Mandaat voor Palestina. Dat Mandaat werd in september 1922 geformaliseerd door de Volkenbond. Een kaart uit 1920 laat zien dat de Golan Hoogvlakte onderdeel was van het mandaat gebied voor de vestiging van een Joods nationaal tehuis. Zelfs nadat de Britse regering de Zionistische beweging bedroog en 77 procent van het gebied overhevelde naar een nieuwe staat met de naam Trans-Jordanië bevatte het gebied van het ‘Mandaat voor Palestina’ nog steeds de zogenaamde Westelijke Jordaanoever, de Gazastrook en de Golan Hoogvlakte.

Pas nadat de Britse en de Franse regering een overeenkomst sloten over de grenzen van hun mandaat in het Midden-Oosten, werd het gebied een deel van het Franse mandaat voor Syrië. Toen de Fransen en de Britten hun mandaat beëindigden, werd de Golan Hoogvlakte deel van de nieuwe onafhankelijke staat van Syrië dat het gebied inderdaad gebruikte om de Israëlische dorpen en steden in Galilea meedogenloos aan te vallen. Deze situatie bleef bestaan tot de Zesdaagse Oorlog in 1967 toen Syrië Israël aanviel vanuit de Golan waarna de IDF het gebied veroverde en niet meer afstond.

ISIS in de Golan
De Yarmouk Martelaren Brigade (YMB), een filiaal van IS (ISIS/Daesh), controleren een deel van de grens met Israël op de Golanhoogte (kaartje hierboven). TV Kanaal 10 berichtte dat de Israëlische veiligheidsdiensten over informatie beschikken dat de Yarmouk Martelaren Brigade beschikken over chemische wapens en in het bezit zijn van explosieven met mosterdgas en chloorgas ladingen. Per 21 mei 2016, zijn de YMB opgegaan in de salafistische terreurgroep het Khalid ibn al-Walid Leger.

Op dinsdag 26 april 2016 kwam de status van de Golan andermaal ter sprake in de VN-Veiligheidsraad. De Chinese ambassadeur Liu Jieyi, de toenmalige president van de 15 leden tellende Veiligheidsraad, zei dat de raad “diep bezorgd” is over de verklaring van Netanyahoe en benadrukte dat voor de VN, de status van het plateau “ongewijzigd blijft.” Liu herinnerde aan een VN-Veiligheidsraad resolutie 1981 die ging over de Israëlische beslissing om de Golan te annexeren en herhaalde dat

“[...] de Israëlische beslissing om de wetten, rechtspraak en bestuur (van de Joodse staat) in de bezette Syrische Golan Hoogvlakte in te voeren nietig en zonder enig internationaal juridisch effect was.”

Het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken (IMFA) reageerde woedend op de nieuwe VN-Veiligheidsraad verklaring over de status van de Golan Hoogvlakte:

“Met wie Israël wordt geacht te onderhandelen over de toekomst van de Golanhoogte? Met de Islamitische Staat? Al Qaeda? Hezbollah? De Iraanse en Syrische krachten die honderdduizenden mensen afslachtten? Met het oog op de oorlog die woedt in Syrië en de veiligheid en stabiliteit die Israël heeft opgebouwd in de Golan gedurende de afgelopen 50 jaar, is de suggestie dat Israël zich zou moeten terugtrekken uit de Golan Hoogvlakte onredelijk.”

Door Missing Peace

Naar een door Brabosh.com ingekort artikel op de site van MP.

https://brabosh.com/2017/08/31/pqpct-ewa-3/

[Pilgrim]

Het Amerikaanse verraad jegens Koerdistan is een waarschuwing voor Israël

Door: Dr. Mordechai Kedar, 25 november 2017



Het zou onverstandig zijn van Israël om een vredesovereenkomst met de Palestijnen aan te gaan op basis van het aandringen op de ‘gematigde soennitische as’ waarmee het momenteel een gemeenschappelijke zaak tegen Iran deelt. De Koerdische ervaring, evenals de vredesakkoorden met Egypte en Jordanië, bewijzen dat Israël niet afhankelijk kan zijn van ‘mooi-weer’ bondgenoten om zijn eigen veiligheid te beschermen.

Het Koerdische volk heeft een onvervreemdbaar recht op nationale zelfbeschikking, net zoals elke andere natie. De Koerden, die zo’n 30 miljoen mensen tellen, zijn de grootste nationale groep ter wereld die geen eigen staat hebben. De internationale gemeenschap is verplicht om ervoor te zorgen dat ze klaar zijn met historische gerechtigheid door hun droom te steunen om een vrije natie in hun eigen land te zijn.

Een referendum werd gehouden in september onder de Iraakse Koerden over het al dan niet uitroepen van de onafhankelijkheid, tegen de achtergrond van bedreigingen van Turkije, Iran, de Iraakse regering en zelfs Bashar Assad. Onder de landen die zich nadien bij de laatsten aansloten bevonden zich de Verenigde Staten en Europa, die allemaal de Koerden waarschuwden – vooral het hoofd van de Koerdische regio Masoud Barzani – om niet te proberen eenzijdig de onafhankelijkheid te verklaren. De buurlanden vreesden een sneeuwbaleffect voor hun eigen minderheden, vooral hun ingezeten Koerden. Meer afgelegen staten vreesden een nieuwe oorlog in olierijke gebieden zoals Noord-Irak die tot een veel breder conflict zou kunnen leiden.

[...]

Er zijn twee onbetwistbare bevestigingen van dit fenomeen. Het eerste is de vrede van Israël met Egypte. Die vrede was het resultaat van de behoefte van president Anwar Sadat aan economische hulp vanuit het Westen, dat er echter op aandrong dat eerst vrede met Israël werd gesloten vooraleer het hulp zou verlenen [aan Egypte], om ervoor te zorgen dat het geld niet zou verspild worden aan oorlogen.

Dat vredesverdrag stond niet in de weg van Hosni Mubarak toen hij Hamas en zijn aanhangers toestond om wapens van de Sinaï naar Gaza te smokkelen. Het was in het belang van Mubarak om een oorlog tussen Israël en Hamas tot stand te brengen, omdat het Israël toestond om het vuile werk van Egypte uit te voeren met de Palestijnse tak van de Moslim Broederschap (Hamas). Zodra de Sinaï een toevluchtsoord van het jihadisme werd en Egypte begon te bevechten, stopte abrupt de wapensmokkel van de Sinaï naar Gaza. Kortom, de vrede tussen Israël en Egypte bestaat zolang het de Egyptische belangen dient.

De tweede bevestiging is de vrede met Jordanië, die het product was van de gedeelde interesse van Yitzchak Rabin en Koning Hussein om te voorkomen dat een Palestijnse staat zou worden gevestigd. Dit gemeenschappelijke belang leidde tot een brede samenwerking tussen de twee landen. Hussein’s zoon, Abdullah II, veranderde echter het beleid van zijn vader en is een groot voorstander van het idee van een Palestijnse staat op de Westelijke Jordaanoever met zijn hoofdstad in Oost-Jeruzalem. Hij handelt tegen Israël op elk internationaal forum, alsof hij een van zijn grootste vijanden is. Hij verwijst baar het vredesverdrag [met Israël] als een overeenkomst om zich te onthouden van oorlog en niet meer dan dat, terwijl hij geniet van de daarmee gepaard gaande economische voordelen.

De duidelijke conclusie uit de Koerdische, Egyptische en Jordaanse situatie is dat Israël haar bestaan, veiligheid en belangen niet in gevaar mag brengen door ze in failliete Arabische verzekeringsmaatschappijen te plaatsen. Israël moet zijn positie in het Land van Israël versterken en lokale bestuurlijke ‘emiraten’ creëren voor de machtige Arabische families op de Westelijke Jordaanoever, terwijl de Israëlische controle over de plattelandsgebieden wordt afgebouwd. Geen vredesverdrag kan Israël een blijvende verzekering geven. Hoe sneller Israël en de wereld deze waarheid internaliseren, des te beter.

Door Dr. Mordechai Kedar

________________________________________________________________________________

Bronnen: lees hier het hele artikel “The US Betrayal of Kurdistan Is a Warning Sign for Israel” door Dr. Mordechai Kedar in de BESA Center Perspectives Paper No. 651 van 22 november 2017 op de site van The Begin-Sadat Center for Strategic Studies (BESA).

https://brabosh.com/2017/11/25/pqpct-fdy/

[Pilgrim]

Schrijver uit Koeweit choqueerde zojuist de hele Arabische wereld: “Israël is een legitieme staat, geen bezetter.”
Yoni Barak - Gepubliceerd op 23 nov. 2017

[Hans v d Mortel sr]

Bondgenoten van de VS roepen president Trump op om af te zien van erkenning van Jeruzalem als hoofdstad van Israël, meldt CNN. Trump wil deze week aankondigen dat de Amerikaanse ambassade naar Jeruzalem wordt verplaatst.

En weer manifesteert Trump zich als een zeer wijze man. Maar wie een hekel aan hem heeft en moslims niet begrijpt zal staan aan de kant van de critici van Trump.

Het is juist van groot belang om NU Jeruzalem als hoofdstad van Israël te erkennen. Om de Arabieren en het hele waardeloze moslimzooitje met de neus op de feiten te drukken: dat wij hun aversie tegen onze beschaving en het niet willen integreren met de moderne tijd, spuug en spuug zat zijn. En dat niet alleen. De niet-moslim wereld dient voorgoed afstand te nemen van mohammedanen door moslims te erkennen als de ziekelijke volgelingen van de historische Arabische oorlogscrimineel Mohammed. Hitler werd destijds met de mantel der liefde en vol begrip bedekt. De onnozelheid en het naïvisme vierde hoogtij dagen. Het resultaat is bekend. 60 000 000 doden en een nieuwe kans in een nieuwe ronde na 1945.

Laat de strijd maar losbarsten met de mislukte mensensoort moslims. Zij hebben sowieso al een hevig verlangen dat Amerika vernietigd wordt. Uiteraard in hetzelfde spoor van de droomverdwijning van alle Joden en Israël geïnspireerd door de grootste vieze gore Arabische smeerlap aller tijden: pedofielprofeet Mohammed. Er kan er maar één de sterkste zijn. Het is ronduit belachelijk en beschamend te zien hoe de zwakte van alle Arabische achterlijkheid in ere en overeind wordt gehouden ten koste van het vernederen van Joden, de staat Israël en de onderdanigheid aan de eisen van respect voor de mislukte mensensoort moslims en hun fascistische oorlogscrimineel Mohammed.

Toegeven aan mohammedanen is het begin van eindeloze onderdanigheid en onderwerping.

[Pilgrim]

Dr. Tawfik Hamid: Israël is het enige lichtbaken van democratie in de moslimwereld

18 maart 2018



Terrorisme zal winnen zolang de Arabische wereld de haat en het antisemitisme in hun samenlevingen blijft negeren, verklaarde de 57-jarige Dr. Tawfik Hamid (op 28.11.2017), een in Egypte geboren moslim en ex-islamitische radicaal, in de nasleep van de terreuraanslagen in de Sinaï. Een tijd geleden haalde Dr. Hamid het nieuws met onderstaande openbrief, die sindsdien in vele talen circuleert op de sociale media.
___________________________________________________________

Israël een baken van licht in het Midden-Oosten

Ik ben geboren in de religie van islam, maar ik ben een Christen van Geest en een Jood van Hart. Ik ben vooral een mens, tegengesteld aan het fundamentalisme van de islam ...

Na de vele terroristische aanslagen van sommige van mijn geloofsgenoten over de hele wereld, voel ik me na vele gewelddaden gepleegd door islamisten in veel landen verantwoordelijk als mens en als moslim om te spreken en de waarheid te vertellen om mijn medeburgers van de wereld te waarschuwen voor een toekomstige ramp, een oorlog van beschavingen.

Ik geef toe dat het huidige onderwijs in onze scholen en moskeeën geweld en haat veroorzaakt tegen niet-moslims. Wij moslims moeten onze perceptie van de wereld veranderen. Tot op de dag van vandaag accepteren we polygamie, het afranselen van vrouwen door mannen en de moord op degenen die onze religie verlaten door afvalligheid.

We hebben nooit duidelijke en vastomlijnde principes gehad tegen de slavernij of oorlogen, tegen de bekering en gedwongen bekering tot de islam van ongelovigen, tegen de verplichte belasting van degenen die zich onderwerpen aan onze religie (jizia). We vragen constant aan anderen om onze religie te respecteren, terwijl we niet-moslims voortdurend hardop vervloeken tijdens onze gebeden op vrijdag in de moskee.

Welke boodschap geven we onze kinderen als we Joden “afstammelingen van varkens en apen” noemen? Is het een boodschap van liefde en vrede, of een boodschap van haat?

Ik ging naar kerken en synagogen en daar bidden we voor de moslims. Terwijl we hen blijven vervloeken en onze toekomstige generaties leren om hen ‘ongelovigen’ te noemen en hen te haten.

In een reflex van onderwerping grijpen we de gelegenheid aan om de profeet Mohamed te verdedigen, telkens wanneer iemand hem beschuldigt een pedofiel te zijn. Maar tegelijkertijd zijn we trots op dit verhaal in onze heilige boeken, waarin hij met Aïsha trouwde, een 7-jarig meisje, toen hij ouder dan 50 jaar was.

Ik ben droevig om te zeggen dat velen van ons na de aanslagen van 11 september en andere terroristische aanslagen blij waren. Moslims veroordelen deze aanvallen voor de media, maar ze tolereren hen, zelfs sympathiseren met de oorzaak van terreur.

Tot op de dag van vandaag hebben de hoge religieuze autoriteiten van ons geloof nooit een religieus oordeel of ‘fatwa’ uitgegeven waarin Bin Laden wordt veroordeeld als afvallige. Aan de andere kant is een schrijver als Salman Roushdie volgens de religieuze wet of sharia tot een afvallige ‘tot ter dood’ verklaard, omdat hij in een van zijn boeken de islam bekritiseerde.

Moslims demonstreren om meer religieuze beperkingen te hebben zoals in Frankrijk, toen ze zich verzetten tegen het verbod op de hijab, terwijl ze dat niet met zoveel passie en in grote aantallen doen, als het gaat om terreur veroordelen. Het is onze absolute stilte tegen de terroristen die hen zoveel energie geeft om door te gaan.

Wij moslims moeten ook stoppen met anderen de schuld te leggen bij het Arabisch-Israëlische conflict voor al onze problemen. Het moet in alle eerlijkheid worden erkend dat Israël het enige baken is van democratie, beschaving en mensenrechten in het Midden-Oosten.

We verdreven onze Joden (0,9 miljoen) zonder enige compensatie of genade van de meeste Arabische landen die “Judenrein” werden (zonder Joden) gemaakt, terwijl Israël meer dan 1,3 miljoen Arabieren accepteerde als Israëlische burgers op zich, met de rechten van ieder mens.

In Israël kan een vrouw niet legaal worden afgeranseld door een man en kan iedereen zijn geloof veranderen zonder bang te zijn voor afvalligheid. Dit is niet het geval in de islamitische wereld. Ik erken dat de Palestijnen lijden, maar hun lijden is te wijten aan de corruptie van hun leiders en is niet het werk van Israël.

Bovendien zien we geen Arabieren die Israël verlaten om in een Arabisch land te wonen, terwijl duizenden Palestijnen gelukkig gaan werken voor de Israëlische “vijand”. Als ze echt mishandeld zouden worden, zouden ze dan daar blijven werken?

Wij moslims moeten onze problemen herkennen om met hen om te gaan. Het is op deze voorwaarde dat we een nieuw tijdperk kunnen beginnen, in harmonie met de hele wereld. Onze religieuze leiders moeten zich duidelijk en krachtig verzetten tegen polygamie, pedofilie, slavernij, het doden van degenen die de islam verlaten, zij moeten mannen veroordelen die hun vrouwen slaan en moslims die oorlogen verklaren tegen niet-moslims. Moslims om de islam te verspreiden. Alleen dan kunnen we het recht hebben om anderen te vragen onze religie te respecteren.

De tijd is gekomen om onze hypocrisie te stoppen en openlijk te zeggen: “Wij moslims, we moeten veranderen.”

Door Dr. Tawfik Hamid
Egyptische schrijver en geleerde

____________________________________________________________

Bronnen:

♦ met dank aan Michelle W. voor de hint
♦ naar een artikel van 25 augustus 2010 “Dr. Tawfik Hamid : Il faut avouer en toute honnêteté qu’Israël est le seul phare de démocratie” op de site van Arabes pour Israel origineel op de site van Kabyles.net

https://brabosh.com/2018/03/18/pqpct-h4y/

[Hans v d Mortel sr]

Terrorisme zal winnen zolang de Arabische wereld de haat en het antisemitisme in hun samenlevingen blijft negeren, verklaarde de 57-jarige Dr. Tawfik Hamid.

Lees ik dat goed? Als haat en antisemitisme in de Arabische wereld verdwijnt, zal dan het terrorisme winnen? Laat alles dan maar bij het oude zou ik zeggen. [icon_lol.gif]

[Pilgrim]

Oorlog nabij? Israëlische F-35 stealth jagers dringen luchtruim Iran binnen

Xander, 30-03-2018


Israëlische F-35 (afbeelding: (1)).

Ook met de Palestijnen rommelt het: Hamas roept 100.000 inwoners van Gaza op om langs de grens met Israël te gaan demonstreren

Eén week nadat de Israëlische luchtmacht een video vrijgaf met daarop de vernietiging van een in aanbouw zijnde kernreactor in Syrië in 2007, zijn volgens de Koeweitse krant Al-Jarida twee gloednieuwe Israëlische F-35 stealth jagers het luchtruim van Iran binnengedrongen, en hebben ze daar hun wapenradarsystemen gericht op doelen in de steden Bandar Abbas, Esfahan en Shiraz. Mocht Al-Jarida het bij het juiste eind hebben, dan lijkt een aanstaande grote Midden Oosten oorlog –en misschien zelfs wel daarbuiten- niet langer enkel speculatie te zijn.

De F-35’s, waar Nederland er inmiddels ook een paar van heeft vliegen, zouden via Syrië en Irak naar Iran zijn gevlogen, en niet zijn waargenomen door de moderne Russische radarsystemen in Syrië. Het is niet bekend of de actie in coördinatie met de Amerikanen –die recent nog gezamenlijk oefenden met de Israëliërs- werd uitgevoerd.

Al-Jarida wist verder te melden dat Israël inmiddels zeven F-35’s in dienst heeft, die al tal van gevechtsmissies boven Syrië en Libanon zouden hebben uitgevoerd. De toestellen zouden zonder bijtanken twee keer van Israël naar Iran en weer terug kunnen vliegen.

De afgelopen vijf jaar heeft Israël zeker 100 keer doelen in Syrië gebombardeerd, waaronder wapentransporten voor -en leden van- de vanuit Teheran aangestuurde Shi’itische terreurbeweging Hezbollah. Een maand geleden werd een Israëlische F-16, die net 12 Iraanse doelwitten had vernietigd, door vermoedelijk een Syrische afweerraket geraakt. De twee piloten raakten gewond, maar wisten tijdig het toestel, dat in het noorden van Israël neerstortte, te verlaten.

Ook met de Palestijnen rommelt het weer ( nog). Hamas heeft met het oog op het aanstaande Paasfeest (Pesach, in Israël van 30 maart t/m 7 april) 100.000 inwoners van Gaza opgeroepen om de komende weken massaal te gaan demonstreren langs de grens met Israël. Deze massa protesten zouden zijn bedoeld als dekmantel voor terroristen die proberen ongezien de grens over te steken.

De Amerikaanse regering Trump houdt de situatie nauwlettend in de gaten, en waarschuwt dat Hamas opnieuw burgers als menselijke schilden kan gaan gebruiken tijdens een nieuwe golf terreuraanvallen op de Joodse staat.

Er zijn dus ‘triggers’ genoeg om het Midden Oosten opnieuw in brand te doen steken. Gezien de aanwezigheid van grote hoeveelheden Amerikanen en Russen zou zo’n oorlog wel eens uit de hand kunnen lopen, en zich over de hele wereld kunnen verspreiden.

Xander

(1) Zero Hedge

http://xandernieuws.punt.nl/content/201 ... ran-binnen

[Hans v d Mortel sr]

In de post hierboven spreekt het verlangen van een Jehovah's Getuige.

Althans daar heeft het veel van weg. Ik heb al eens eerder geroepen dat Xander een JG is.

[mercator]

In de post hierboven spreekt het verlangen van een Jehovah's Getuige.

Althans daar heeft het veel van weg. Ik heb al eens eerder geroepen dat Xander een JG is.

Ik lees die Xander posten niet meer. Hans heeft gelijk, al dat verlustigen in rampscenario's is typisch JG gedachtengoed. Van al die voorspellingen van Xander is overigens nog geen enkele uitgekomen, ook typisch JG .
Ik meen te weten dat er nu een soort Palestijnen tentenkampje staat daar op de grens. Vreedzaam protest zgz. Dat bewijst vnl. dat die kampeerders geen klap werk te doen hebben.
Af en toe bekruipt een jonge mannelijke Islamitische kampeerder de lust om de Israëlische soldaten uit te dagen en dan wordt die neergeschoten.

[Pilgrim]

Ik lees die Xander posten niet meer.

Iedereen is vrij om te lezen wat hij wil.

[mercator]

Iedereen is vrij om te lezen wat hij wil.

De stukjes van Xander zijn altijd goed geschreven, dat wel. En het klinkt altijd heel plausibel, zoals nu ook . Maar een oorlog tussen Israël en de Palestijnen en Iran zit er toch altijd aan te komen ?

[Pilgrim]

Leger Israël bereid zich voor op ‘onvermijdelijk’ genoemde oorlog met Iran

Xander, 17-04-2018


Een verhit telefoongesprek tussen Putin en Netanyahu over de situatie in Syrië liep een kleine week geleden op niets uit. De Israëlische premier benadrukte dat Israël niet kan toestaan dat Syrië wordt veranderd in een grote militaire Iraanse aanvalsbasis. (Afbeelding: (3)).

Syrisch persbureau meldt Israëlische raketaanval op luchtmachtbasis, maar zegt nu dat het ‘vals alarm’ was – Verhit telefoongesprek tussen Putin en Netanyahu – Israëlische troepen in hoogste staat van paraatheid

De Israëlische militaire leiding is er de laatste maanden van overtuigd geraakt dat de Iraanse Revolutionaire Garde Syrië wil gebruiken voor een rechtstreekse aanval op de Joodse staat. De Israëlische strijdkrachten zijn dan ook begonnen zich voor te bereiden op wat inmiddels een ‘onvermijdelijke’ oorlog wordt genoemd. Gezien de massale aanwezigheid van zowel Amerikaanse, Russische, Turkse als Hezbollah strijdkrachten in Syrië kan die militaire confrontatie zich wel eens pijlsnel als een olievlek over het Midden Oosten en de wereld verspreiden.

Vandaag vaardigde het Israëlische leger (IDF) een ongewoon communiqué uit met daarin details over de Iraanse drone bases in Syrië, hun commandanten en de groeiende bedreiging die deze vormen. In tegenstelling tot het zwijgen van de Israëlische politiek spreken de militaire leiders nu openlijk over een aanstaande oorlog met Iran, dat de Israëlische luchtaanval op de Syrische T-4 basis op 9 april hoe dan ook zou willen vergelden met een aanval op een doel of meerdere doelen in Israël.

Al eerder Iraanse generaals uitgeschakeld
Diverse media noemden dat bombardement op de T-4 basis de ‘eerste live aanval van Israël op Iraanse commandanten’, maar volgens Israëlische inlichtingen- en defensiespecialisten klopt dat niet. Al op 18 januari 2015 viel de Israëlische luchtmacht een groep Iraanse commandanten aan die in het geheim in Quneitra waren aangekomen, een plaatsje vlakbij de Israëlische Golan Hoogte. Daarbij kwamen twee Iraanse generaals om het leven. In het jaar daarop was op 26 juli in dezelfde plaats generaal Mohammed-Reza Naghdi het doelwit, maar die aanval mislukte.

Eerste directe Iraanse aanval op Israël komt eraan
Generaal Qassem Soleimani van de Iraanse Al-Qods (‘Jeruzalem’) eenheid geeft op dit moment leiding aan de voorbereidingen voor de eerste directe aanval op Israël. Soleimani is de Iraanse topcommandant voor de diverse fronten in het Midden Oosten waar Iran actief is. Il-76 transportvliegtuigen brengen –vermomd als passagierstoestellen- voor dit doel militair materieel naar Syrië, en de Iraanse luchtmacht heeft zich inmiddels verspreid naar vier Syrische bases bij Aleppo, Saiqal, Damascus en Homs (de T-4 basis). (1)

‘Vals alarm’ over nieuwe Israëlische raketaanval in Syrië
Het Syrische persbureau SANA meldde eerder vandaag dat 9 Israëlische raketten waren onderschept bij de Shayrat luchtmachtbasis en Al Dumayr, 40 kilometer ten noordwesten van Damascus. Syrische officials hebben deze aanval inmiddels ontkend, en zeggen dat het ‘vals alarm’ was, al zou er wel sprake zijn geweest van een ‘elektronische’ aanval. (2)

Verhit gesprek Putin en Netanyahu
De Israëlische premier Netanyahu nam 6 dagen geleden het initiatief tot een telefoongesprek met de Russische president Vladimir Putin. Beide heren konden het bepaald niet eens worden; in een verhit gesprek waarschuwde Putin dat nog meer Israëlische aanvallen in Syrië niet langer zullen worden getolereerd, waarop Netanyahu antwoordde dat hij onmogelijk kan accepteren dat Syrië wordt veranderd in een Iraanse militaire aanvalsbasis. (3)

Israëlische troepen in hoogste staat paraatheid
Minister van Defensie Avigdor Lieberman wees er gisteren op dat het Libanese leger zich heeft aangesloten bij de door Iran aangestuurde Shi’itische terreurbeweging Hezbollah, dat naar schatting over zo’n 100.000 raketten en projectielen beschikt. Samen met andere door Iran geleide milities en het Syrische leger zou er een groot oorlogsfront in opbouw zijn aan de noordelijke grenzen met Israël, ‘wat voor ons de grootst mogelijke strategische uitdaging betekent.’ (4)

In afwachting van een Iraanse vergeldingsaanval heeft het Israëlische leger inmiddels meer eenheden en vliegtuigen naar het noorden gestuurd. De troepen zijn in de hoogste staat van paraatheid gebracht.

Xander

(1) DEBKA
(2) DEBKA
(3) DEBKA
(4) DEBKA
(5) DEBKA

http://xandernieuws.punt.nl/content/201 ... g-met-Iran