Blanke genocide in Zuid-Afrika

[Pilgrim]

Waarheid en leugens over de Zuid-Afrikaanse geschiedenis: Zwarten zijn niet “inheems” en kwamen op dezelfde tijd aan als blanken

Geplaatst op 25 december 2020



Claims dat de landwet van 1913 zwarten onteigende zijn een flagrante leugen en maken deel uit van de vier kernleugens over de Zuid-Afrikaanse geschiedenis.

Leugen nummer één: Er is een algemeen geloof in Zuid-Afrika dat de Natives Land Act van 1913 zwarten in reservaten stopte (‘7 procent van het land’) en ‘hen verbood land te kopen in blanke gebieden’. Dat ‘blanken met geweld zwarten naar deze reservaten brachten en dat deze reservaten zich op het slechtste deel van het land bevonden zonder minerale rijkdommen en dat blanken al het beste land en mineralen voor zichzelf hielden’.

Als ik een zwarte man was, zou ik die mythe waarschijnlijk ook willen geloven, omdat het mij de eeuwige slachtofferstatus en schadeloosstelling voor de komende generaties zou garanderen.

Het is echter een schaamteloze leugen die kan worden toegeschreven aan het gebrek aan leesvaardigheid of juridisch begrip van de journalisten en historici van onze tijd.


Zwarte stamgebieden, beveiligd, niet gedefinieerd, door de Landwet van 1913.

De waarheid: Allereerst lopen de grootste platina-reserves ter wereld door het voormalige zwarte thuisland Bophuthatswana (North West province).

De voormalige nationalistische regering had er geen probleem mee om dit gebied toe te wijzen aan de Tswana-stammen voor zelfbestuur – hoewel ze al een enorm land hadden, genaamd Botswana, dat hun door de Britten was gegeven. Het maakte oorspronkelijk deel uit van Zuid-Afrika, Bechuanaland genaamd.

Zwarten kregen verder nog twee enorme landen van de Britten genaamd Lesotho en Swaziland. Daar gaat hun 7 procent.

Leugen nummer twee: “Zwarte thuislanden waren op het slechtste land van Zuid-Afrika.

De waarheid: Als je de regenkaart van Zuid-Afrika vergelijkt en iemand met elementaire kennis van Zuid-Afrika zal je vertellen dat het grootste deel van Zuid-Afrika de Karoo wordt genoemd. Het is een halfwoestijn vergelijkbaar met Arizona of Nevada in de VS.



Zwarten zijn dit gebied zelfs nooit binnengegaan, laat staan dat ze zich er hebben gevestigd. Blanken brachten het tot bloei en creëerden succesvolle schapenboerderijen die vlees van wereldkwaliteit produceerden.

Zwarte “nederzettingen” zijn te vinden aan de noord- en oostkust van Zuid-Afrika. De oostkust heeft een subtropisch klimaat en het noorden een prairieachtig klimaat met zomerse regenval en onweersbuien. Een uitzondering hierop is de Westkaap met een mediterraan klimaat en winterse regenval.

Het noordelijke en oostelijke deel van Zuid-Afrika met zijn prachtige groene graslanden en vruchtbare grond is waar de zwarten uiteindelijk samenvloeiden en dit is het land dat ze voor zichzelf kozen. Hun uiteindelijke thuisland werd gevonden op het land dat ze uit eigen vrije wil bewoonden.

De Afrikaners hebben zelfs een lied dat de groenheid van Natal prijst, genaamd “Groen is die land van Natal” (Groen is het land van Natal). Het was een perfect weidegebied voor de veehoedende zwarten.

Leugen nummer drie: ‘Zwarten zijn inheems in Zuid-Afrika en hebben zich er het eerst gevestigd’.

De waarheid: Vandaag de dag zeggen zwarten in Zuid-Afrika vaak tegen Afrikaners en andere minderheden zoals de Indiërs dat ze zich moeten aanpassen aan hun wanbestuur en corruptie of “Ga naar huis”…wat betekent dat wij, die hier geboren zijn, die een legaal burgerschap hebben door middel van opeenvolgende geboorterechten, moeten emigreren naar Europa, India of waar dan ook. Dat de enigen die een wettelijke aanspraak hebben op Zuid-Afrika, de zwarten zijn. Zwarten geloven dat ze ‘inheems zijn in Zuid-Afrika’, maar dat is niet zo: het is bewezen door DNA-onderzoek. Wij zijn allemaal kolonisten in Zuid-Afrika.

Alle Zuid-Afrikanen zijn kolonisten, ongeacht hun huidskleur, en hun DNA draagt het bewijs. Dat zegt Dr. Wilmot James, hoofd van het African Genome Project, een vooraanstaand academicus, socioloog en, meer recentelijk, honorair hoogleraar menselijke genetica aan de Universiteit van Kaapstad.



Waar is het archeologische bewijs dat zwarten zich in Zuid-Afrika ‘gevestigd’ hebben?

Afgezien van enkele verspreide archeologische overblijfselen van zwarte cultuur in het verre noorden van Transvaal vóór 1652, is men het er algemeen over eens dat zwarten en blanken hedendaagse kolonisten van Zuid-Afrika waren.

Ik gebruik de term “kolonist” losjes, want zwarten hebben zich nooit in Zuid-Afrika ‘gevestigd’; hun aanwezigheid was nomadisch. Zwarten waren reizigers die van plaats naar plaats reisden zonder vaste verblijfplaats.

Hele “hoofdsteden” van grashutten konden worden verplaatst als de weidegang uitgeput was. Ze hadden geen afgebakende gebieden, geen hekken, geen grenzen, geen kaarten, geen eigendomsbewijzen van enig land, afgezien van een mondelinge claim en wederzijds begrip dat hun tijdelijke aanwezigheid in een bepaald gebied betekende dat het land in die bepaalde periode in hun ‘eigendom’ was.

Ze lieten geen funderingen van gebouwen achter, geen standbeelden, geen wegen, geen rotstekeningen, geen enkel bewijs van “vestiging” van het land voordat de blanken zich in Zuid-Afrika vestigden.

De enige rotsschilderingen zijn gemaakt door de Bosjesmannen en de Hottentotten (Khoi-Khoi en San) in de grotten die zij tijdelijk bewoonden. Zwarten waren pastoraal-nomaden en de Bosjesmannen/Hottentotten waren jager-verzamelaars-nomaden.

Blanken daarentegen bouwden steden, spoorwegen, dammen en een eerste wereldland vergelijkbaar met het beste in Europa en de nieuwe wereld... hun nalatenschap duidt op een volk dat van plan was daar duizend jaar, zo niet eeuwig, te wonen.

Beweren dat ‘heel Afrika aan de zwarten toebehoort’ is absurd. Het is als een Italiaan die beweert dat heel Europa aan Italianen toebehoort, inclusief Noorwegen.

In feite zijn de piramides van Egypte het bewijs van een blanke aanwezigheid die duizenden jaren teruggaat – en ook de Feniciërs die zich in Carthago vestigden en de Grieken die zich in Alexandrië vestigen.

De Arabieren vestigden zich in Noord-Afrika kort nadat de profeet Mohammed stierf en de blanken vestigden zich vanaf 1652 in Zuid-Afrika. Tegenwoordig zijn er drie Afrika’s zoals Dr. Eschel Rhoodie het noemt in zijn boek “The Third Africa” (1968) Arabisch Noord-Afrika, Zwart Midden-Afrika en Blank Zuid-Afrika.

De blanke kolonisten van de Kaap kwamen voor het eerst oog in oog te staan met de Bantu rond 1770 aan de oevers van de Great Fish River, 120 jaar nadat Van Riebeeck naar de Kaap kwam en 1000 km ten oosten van Kaapstad.

Leugen nummer vier: De blanken creëerden zwarte reservaten en thuislanden.

De waarheid: Zwarten hebben de thuislanden zelf gecreëerd, dankzij Shaka Zulu. De algemene overtuiging is dat de ‘zwarte stammen in die tijd allemaal vreedzaam en in de geest van‘ Ubuntu ’met elkaar leefden in een virtueel liberaal paradijs’.

Niets is verder van de waarheid verwijderd. Shaka-Zulu was een genocidale maniak die ongeveer twee miljoen zwarte mensen in de Defeqane (“grote verstrooiing”) over de kling joeg.


De Difeqane, of “grote verstrooiing” van zwarten vond plaats eeuwen nadat de Europeanen in Zuid-Afrika aankwamen.

De Zoeloe tiran Shaka pleegde destijds een genocide op andere stammen. De Swazi’s en de Ndebeles vluchtten terug naar het noorden in de richting van Centraal-Afrika waar ze uit migreerden.

De Sothos vluchtten naar de bergen van het huidige Lesotho. De rest van de kleinere stammen kropen bij elkaar om kracht te vinden in het samensmelten.

Dat is de geschiedenis van zwarte Zuid-Afrikanen die zwarten liever negeren... dat zwarten andere zwarten van hun land verdreven, niet blanken.

Het is in deze maalstroom van zwarte chaos dat de Boeren in 1838 Noordwaarts trokken. Voor zover ze gingen vonden ze grote open delen van het land die door niemand bewoond werden.

Zwarte stammen die het bloedbad van Shaka ontvluchtten, groepeerden zich in gebieden om in geconcentreerde aantallen bescherming te vinden.

Dit is hoe Sir Theophilus Shepstone later de overblijfselen van zwarte vluchtelingen vond, samengepakt in zelfgeschapen reservaten. Hij heeft ze slechts afgebakend om ze tegen elkaar te beschermen.

De makers van de Bantustans waren niet de Boeren of de blanken, het was een zwarte man genaamd Shaka.

https://dissident.one/2020/12/24/waarhe ... s-blanken/

[Pilgrim]

Nog meer parallellen

Geplaatst op 9 januari 2021



In 1994 stond Zuid-Afrika aan de vooravond van een terroristische machtsovername. Ter elfder ure smeedden ‘conservatieve krachten’ een wanhoopsverbond om deze ultieme rampspoed nog te kunnen afwenden.’Rechtse blanken’, de Zoeloe-leider Manghosutu Buthelezi en het ‘onafhankelijke thuisland’ Bophutatswana vormden de kern van deze gelegenheidscoalitie. Terwijl Bophutatswana weliswaar een belangrijke troefkaart in handen had, namelijk een soeverein grondgebied met bijbehorende veiligheidsdiensten, was de positie van haar leider – president Mangope – aan het wankelen gebracht door communistische subversie. En dus deed hij een beroep op zijn blanke medestanders om hem uit de brand te komen helpen. Aan deze oproep werd gehoor gegeven.

Op geordende wijze trok een blanke privémilitie vervolgens de grens over en kreeg – zoals de betrokken partijen op het hoogste niveau waren overeengekomen – plek toegewezen op een plaatselijke luchtmachtbasis. De bedoeling was dat men daar de nacht zou doorbrengen en ook voorzien zou worden van verdere bewapening. De volgende ochtend zou dan, indien de situatie dat nog steeds vereiste, ‘bijstand’ kunnen worden verleend aan Mangope’s weifelende (feitelijk: deels muitende) politiemacht.

Ongevraagd had zich echter ook nog een tweede ‘burgerwacht’ verzameld in Bophutatswana. Namelijk die van Eugene Terre Blanche. Deze bemoeienis was niet alleen ongevraagd, maar kwam ook hoogst ongelegen. Want zelfs de meest rechtse blanken zaten al danig in hun maag met de ‘dubieuze parafernalia’ van Terre Blanche en probeerden begrijpelijkerwijs een gepaste afstand te bewaren. Onder de zwarte coalitiegenoten daarentegen bestond hoegenaamd geen reserve: zij wilden gewoon onder geen enkel beding iets met deze man te maken hebben.

Over wat er toen precies gebeurde, bestaan uiteenlopende lezingen. Zekerheid omtrent de motieven is er evenmin. Was deze ongewenste inmenging iets spontaans en ‘goedbedoeld’ geweest of betroffen het hier misschien ‘agenten-provocateurs’? En was deze infiltratie ten prooi gevallen aan manipulatie, of was zij wellicht zelfs vanaf het begin al (en in haar geheel) georkestreerd? Hoe dan ook ontaardde eigengereidheid in geweld en uiteindelijk in complete chaos. Op de aftocht werden nog enkele Terre Blanche-aanhangers in koele bloede afgeslacht door zwarte politieagenten. Je kan de pershyena´s die deze moordpartij op een meter afstand registreerden haast horen denken:net goed! De beelden gingen vervolgens de hele wereld over; uiteraard dankbaar aangegrepen om de ‘mythe van blanke superioriteit’ te kunnen ontkrachten.

Al gauw werd duidelijk dat er geen redden meer aan was, en dus werd ook de ‘officiële’ blanke reddingsmissie afgeblazen. Aan de ‘multiraciale conservatie coalitie’ kwam een bijna gelijktijdig einde. Dit was kortom een – wat de communisten noemen – ‘provocatie’ geweest. Tot in de perfectie uitgevoerd.

In het tijdsbestek van enkele luttele uren was alles op z’n kop gezet: het politieke krachtenspel, de ‘publieke perceptie’ en zo veel meer nog. Voor de blanken maakte hoopvol verzet plotseling plaats voor sombere berusting. Het was als een leeglopende fietsband; de krachten vloeiden weg en er scheen geen uitweg meer. Voor het ANC en haar handlangers daarentegen bood deze crisis nog een aanvullende en niet te missen kans: het alibi namelijk om ‘eindelijk eens af te rekenen met blank extremisme’.

Door: “eg regs”

https://ejbron.wordpress.com/2021/01/09 ... rallellen/

[Ariel]

Steeds meer blanke Afrikaners kiezen voor veiliger Nederland

Moe van misdaad, discriminatie en uitzichtloosheid grijpen steeds meer blanke Afrikaners hun koffers en emigreren naar Nederland. Hierdoor is de afgelopen twintig jaar het aantal Zuid-Afrikanen in ons land meer dan verdubbeld. „Eindelijk kunnen mijn vrouw en ik rustig slapen zonder een pistool onder mijn kussen.”

Drie jaar geleden trok de familie Blauw voorgoed de deur dicht van hun woonboerderij in Vanderbijlpark, ten zuiden van Johannesburg. Ze voelden zich niet meer veilig in Zuid-Afrika. „Niemand in Nederland kan zich voorstellen hoe het is om in een zwaarbeveiligd huis te verblijven. We hadden zelfs wapens in onze slaapkamer liggen”, zegt Kyle Blauw (34). „We besloten om naar Nederland te verhuizen, omdat we een goede en veilige toekomst zochten voor onze tweeling.”

Groei versnelt vooral de laatste jaren
Uit cijfers van het CBS blijkt dat het aantal Zuid-Afrikanen in Nederland sterk groeit. Woonden er aan het begin van de eeuwwisseling nog slechts 12.000 personen met een Zuid-Afrikaanse achtergrond in Nederland, vorig jaar was dit meer dan verdubbeld tot ruim 26.000. Vooral de laatste jaren versnelt de groei, al registreert het CBS de Afrikaners niet als een aparte categorie.

„In Zuid-Afrika bestaat geen zekerheid”, vertelt Blauw vanuit Roelofarendsveen. „We voelden ons gediscrimineerd vanwege onze huidskleur. Het ergste waren de ’Kill de boer’-leuzen en betogingen. Dan heb je daar als jong gezin niks meer te zoeken. We leefden op een boerderij, omringd met hoge elektrische hekken en metalen spijlen voor de ramen. Niet een omgeving waar je je kinderen op de fiets naar buiten laat gaan om met vriendjes te spelen.”

Traumatische beroving tijdens autorit
Ook Deon du Plessis (54) verhuisde naar Nederland. Samen met zijn vrouw hakte hij de knoop door nadat ze tijdens een autorit werden beroofd. „Dat was zo traumatisch dat we besloten weg te gaan.” De emigratie was een grote stap voor de familie. „In Zuid-Afrika had ik een goede baan aan een universiteit en een prachtig huis”, zegt Du Plessis. „Maar het is gewoon te onveilig. In het land is geen respect voor het leven van een mens.”

Ruim 21.000 Zuid-Afrikanen kwamen in 2019 om door geweld. Daarmee prijkt het land wereldwijd in de top-10 van landen met de hoogste moordcijfers. Du Plessis: „Nu kan ik ’s avonds rustig gaan slapen, zonder bang te zijn dat er personen binnensluipen om mij te vermoorden en mijn vrouw te verkrachten.”

"Helaas wordt dit alles overschaduwd door slechte individuen"
In Voorschoten, zijn huidige woonplaats, is die oude angst van hem afgegleden. „Natuurlijk is het zo dat er heel veel goede mensen zijn in Zuid-Afrika. Helaas wordt dit alles overschaduwd door slechte individuen.”

De organisatie AfriForum steunt Afrikaners in eigen land, maar probeert ook op te komen voor de belangen van emigranten. Sue-Ann de Wet, hoofd-diaspora bij de ngo, ziet met lede ogen aan hoe tallozen van haar landgenoten vertrekken. „Wij proberen er juist alles aan te doen om een veilige en succesvolle omgeving te creëren voor onze mensen. Wij houden van Zuid-Afrika. Het is dieptriest dat mensen vertrekken.”

Meeste Afrikaners naar Australië
Australië is volgens AfriForum het land waar de meeste Zuid-Afrikanen naar toe verhuizen, gevolgd door Nieuw-Zeeland en de VS. Nederland staat zesde. Afgezien van criminaliteit en corruptie weet De Wet nog specifieker waarom Afrikaners de benen nemen. „Men maakt zich zorgen over eigendomsrechten, raciale quota, carrièremogelijkheden en de toekomst van hun kinderen.”

Faisal Garba is docent voor Afrikaanse migratie aan de Universiteit van Kaapstad. Hij ziet de Afrikaners vertrekken, maar wil de groep niet als slachtoffer afbeelden. „Het verleden speelt een belangrijke rol in Zuid-Afrika. De val van Apartheid ligt bij veel mensen nog vers in het geheugen”, zegt hij. „Sommige Afrikaners voelen zich er daarom niet meer thuis.”

Achterstelling zwarte meerderheid
De herverdeling van grond stuit blanke boeren tegen de borst. Toch erkent ook Garba dat de onveiligheid een rol speelt. „Zuid-Afrika is een van de gevaarlijkste plekken in de wereld”, weet de onderzoeker. Maar de oorzaak daarvan zoekt hij deels in de achterstelling van de zwarte meerderheid. „Door de enorme ongelijkheid en het gebrek aan perspectief op een baan, kiezen sommige personen helaas het pad van geweld en criminaliteit.”

Migratie naar Nederland is volgens Garba een logische keuze. „Er is een historische link tussen de Afrikaners en Nederland. Personen zijn benieuwd naar het land waar de roots van hun voorouders liggen. Dat is een belangrijke factor om voor Nederland te kiezen.”

Manager in chocoladefabriek
De familie Blauw heeft haar draai in Nederland wel gevonden. Vader Kyle heeft inmiddels een baan als manager in een chocoladefabriek. „De perfecte man”, grapt zijn vrouw Lorraine. „En de kinderen kunnen zonder zorgen in een speeltuin spelen.”

Ook Du Plessis en zijn vrouw Ester voelen zich thuis. Ze werken beiden als docent Engels in het middelbaar onderwijs. „Eén ding went nooit”, zegt hij. „Nederlanders weten altijd weer over alles te klagen. Maar dit is een fantastisch land, als je niet aan het weer denkt.”

[sjun]

FARMLANDS (2018) Officiële documentaire


"Plaasmoorde: The Killing Fields": Katie Hopkins' documentary about South Africa (FULL LENGTH)


Du Plessis weet nog niet dat de vigerende open grenzen een enorme toestroom van de mensen genereren waarvoor hij uit zijn geboorteland moest vluchten. Onder andere daarom zijn er ook in Nederland al mensen te vinden die hun plan B uitstippelen voor het geval het hier even mis gaat als in Zuid-Afrika. We hebben nog wel even tijd maar er kan binnen een generatie al enorme schade gedaan worden. Dat bewijst niet enkel het lot van de Suid-Afrikaners maar ook wat er in een behoorlijk modern land als Libanon gebeurde. Waarom zou het hier bij ongewijzigd beleid anders aflopen?

[Pilgrim]

Geen bescherming meer tegen terreur: Boeren moeten wapens afgeven

Geplaatst op 29 mei 2021



“Kill the Boer!”

Tot nu toe had Zuid-Afrika een liberale wapenwetgeving. Elke burger heeft nu nog het recht om vrij vuurwapens te kopen en te dragen om zichzelf te kunnen verdedigen. Maar deze tijd van vrijheid zou weldra voorbij kunnen zijn. Een nieuw wetsontwerp wil het wapenrecht helemaal nieuw regelen. Verschillende types vuurwapens moeten helemaal verboden worden. Bovendien zal er een registratieplicht in een nationaal register komen. De belangrijkste verandering is echter dat de behoefte aan zelfverdediging niet meer moet volstaan als reden voor de afgifte van een wapenlicentie. Op de lange termijn zullen jagers de enigen zijn die een vuurwapen mogen bezitten.

* Zelfverdediging geen reden meer voor wapenbezit
* Miserabele economische situatie en enorme corruptie
* Hoge criminaliteit: roofovervallen en verkrachtingen
* Ook het ANC begint tegen Boeren op te hitsen

Criminelen houden zich niet aan wetten
Officieel dient de wet te dienen om de criminaliteit in te dammen. De ervaringen uit andere landen tonen echter duidelijk aan dat een wapenverbod niet tot meer, maar tot minder veiligheid leidt. Als men de wapens afpakt van wetgetrouwe burgers, hebben alleen nog criminelen vuurwapens. Die zijn natuurgetrouw niet echt geïnteresseerd in wetten.

Blanken worden gediscrimineerd
Sinds de politieke ommekeer in het jaar 1990, waarbij de regering van de Boeren, die Zuid-Afrika gesticht en opgebouwd hebben, beëindigd en door een multicultureel systeem vervangen werd, zinkt het land in toenemende mate weg in chaos. De economische situatie wordt met het jaar slechter. Bij het wanbeleid komt ook nog enorme corruptie. Sinds 1990 is de partij “African National Congress” (ANC) constant alleen aan de macht. Desbetreffend is ook haar netwerk van vriendjespolitiek in het staatsapparaat. Door discriminerende wetten worden blanken steeds meer op veel terreinen van de samenleving naar de rand gedrongen. Het criminaliteitscijfer in Zuid-Afrika bevindt zich op recordhoogte. Roofovervallen en verkrachtingen zijn aan de orde van de dag.

Gruwelijke moorden op blanke boeren
Bovendien hebben de Boeren ook nog te lijden onder het fenomeen van de “Plaasmoorden”. Daaronder verstaat men overvallen door zwarte bendes op blanke boeren, die dan beroofd en vermoord worden. Van deze terreur zijn al honderden boeren het slacht offer geworden. De zwarte daders treden daarbij uitermate wreed op. Vaak worden de slachtoffers voordat ze worden vermoord ook nog sadistisch mishandeld en vernederd. Veel boerderijen lijken dan ook op bunkers. Als men nu ook nog de vuurwapens van hen afpakt, zijn ze volledig zonder bescherming aan de terreur overgeleverd. Van de regering is geen hulp te verwachten. Die bagatelliseert namelijk de racistische achtergrond van de moorden en spreekt liever van een algemeen criminaliteitsprobleem. Dat er echter wel degelijk doelbewust blanken door de daders worden aangevallen, wordt ontkend.

Regeringspartij neemt deel aan ophitsing
Sinds geruime tijd stookt men weer enorm op tegen de blanken, die men de schuld van alle problemen in het land geeft, hoewel ze al lang nauwelijks nog iets te zeggen hebben. Er wordt openlijk gesproken over een onteigening van de Boeren zonder enige schadevergoeding, die behalve de landbouw niet veel meer bezitten. De op twee na grootste partij in het parlement, de “Economic Freedom Fighters” (EFF), heeft eigenlijk helemaal geen programma, behalve ophitsen tegen de blanken. Partijchef Julius Malema werd er bij gefilmd hoe hij met zijn aanhangers het strijdlied “Kill the Boer”, waarin wordt opgeroepen tot volkerenmoord op de blanken, heeft gezongen. Lange tijd waren zulke extremistische geluiden een standpunt van buitenbeentjes. Doordat het echter steeds slechter gaat met het land doet nu ook het ANC steeds vaker mee aan deze racistische retoriek. Voor de partij dienen de Boeren steeds vaker als zondebok voor haar eigen falen.

Bron: wochenblick.at

Vertaald uit het Duits door: E.J. Bron

https://ejbron.wordpress.com/2021/05/29 ... s-afgeven/

[Ariel]

Wat mij betreft zijn dit soort asielzoekers van harte welkom.

Van een huisje aan de Zuid-Afrikaanse kust naar een container op de noodopvang in Nederland

Ook uit Zuid-Afrika komen vluchtelingen, die hier in de opvang belanden. Charles en Marinda, sinds maart thuis in de opvang bij het Autotron, kozen bewust voor Nederland. ,,Voor ons is dit land vanwege de taal een soort van vertrouwd.”

Als Charles (42) op de stoep voor zijn huis in het Zuid-Afrikaanse Southport stond, dan hoorde hij honderd meter verderop de golven breken. Nu woont hij samen met zijn vrouw Marinda (40), zoon Kayden (15) en dochter Maya (13) in een container waar plek is voor twee stapelbedjes, een kast en een tv op de noodopvang bij het Autotron-terrein in het Brabantse Rosmalen. Samen met nog bijna 300 andere asielzoekers. ,,Maar we zijn nog nooit zo gelukkig geweest”, zegt Charles overtuigend.

Casinomanager en in de horeca
Hij doet zijn verhaal met Marinda aan zijn zijde. De twee zijn onafscheidelijk en hebben het nodige gezien. Hij is casinomanager geweest, zij had een online winkel waarmee ze sieraden verkocht. Dat ging zo goed dat ze stopte met haar werk als assistent-manager in een restaurant. ,,Dit verkocht ik”, zegt ze terwijl ze haar handen uitsteekt. Om bijna elke vinger zit wel een ring.

Maar vorig jaar was voor hen de grens bereikt in Zuid-Afrika. Witte mensen vormen daar nog geen tien procent van de bevolking en Charles en Marinda merkten een groeiende haat tegen hen. ,,Zeker als politici op televisie oproepen om alles van de blanken te stelen, hun huizen plat te branden en te vermoorden”, aldus Charles. ,,Ik dacht altijd: ik heb een 4x4 op de oprit staan en als het moet, dan zijn we zó weg. Richting Namibië of ergens anders. Gewoon, wég.”

Gat in de grond
Op een gegeven moment werd het volgens de twee penibel in Southport. Een groep van duizenden Zuid-Afrikanen keerde zich tegen blanken en volgens Charles en Marinda werd de wijk waar ze woonden door duizenden omsingeld. Wegrijden met de 4x4 zat er niet in.

,,Gelukkig woonden we in een hechte gemeenschap. Er was een brug die ons gedeelte verbond met de rest en die hebben we twee weken lang met een groep mensen bewaakt. Zelf deed ik mee. Alleen dan kon je op de hoogte blijven”, zegt Charles. ,,Maar we hebben wel een gat onder ons huis gegraven. Stel het zou fout gaan, dan konden Marinda en de kinderen er snel in...”

Zover kwam het gelukkig niet, maar het gezin wilde wel zo snel mogelijk weg. Eén ander probleem: vanwege corona waren de grenzen van Zuid-Afrika gesloten. ,,Drie maanden hebben we moeten wachten”, zegt Marinda. ,,Maar toen het eenmaal kon, zijn we meteen gegaan. Dat was in januari.” Charles vult aan: ,,Op het vliegveld duurde het nog uren voordat we wisten of we écht weg konden.”

Amsterdam, Ter Apel, Rosmalen
Na een vliegreis van 17 uur landde de familie in Amsterdam waar ze vijf dagen in quarantaine moesten om daarna door te gaan naar Ter Apel. Toen begin maart de opvang bij het Autotron open ging, zaten Charles, Marinda en de kinderen in de eerste bus. ,,Het bevalt ons uitstekend hier. Het is veilig en de Brabantse mensen zijn heel erg lief. Dat was in Ter Apel niet zo”, zegt Charles. Marinda vult aan: ,,We hebben ook geluk met de vrijwilligers en mensen van COA hier, zij zijn zo aardig voor ons.”

Fietslessen
De twee zitten allesbehalve stil. ,,We hebben veel vrienden gemaakt via het vrijwilligerswerk dat we doen. Zo geven we fietslessen bij de Copernikkel in Den Bosch en repareer ik hier op de opvang fietsen. We fietsen mee met kinderen naar school en naar het voetballen. We willen zo wat terug doen voor de maatschappij, want we zijn Nederland verschrikkelijk dankbaar”, zegt Charles.

Kennissen en vrienden uit Zuid-Afrika zijn ondertussen ook weg, maar dan vooral richting Australië. ,,Wij wilden naar Nederland. Voor ons is dit land vanwege de taal een soort van vertrouwd.”

De hele regio
Ze hebben ondertussen de hele regio gezien. Den Bosch, Berlicum, Nuland, Vinkel, Oss en ga zo maar verder. Te voet of te fiets: het maakt ze niet uit. ,,De Brabanders zijn zó verschrikkelijk aardig”, zegt Marinda. ,,We houden echt van ze.”

Ze hopen snel duidelijkheid te krijgen over hun toekomst. Dan kunnen ze verder. ,,We willen graag in Den Bosch wonen. Of de omgeving daarvan, ook goed”, aldus Marinda. ,,Ik zou graag fietsen willen blijven maken. Gewoon, mensen helpen”, vertelt Charles. ,,Veel fietsenwinkels zijn open tijdens werktijden, maar er zijn ook mensen die daarna pas kunnen. Dan mogen ze naar mij toekomen. Zo doe ik iets terug.”

[Ariel]

‘Kill the Boers’ song is not hate speech, rules South African court

“Shoot the Boers, shoot, shoot” are lyrics from a popular song used by radical Black groups in South Africa

The Equality Division of the Supreme Court in South Africa has ruled that the song “Kill the Boers” was not a case of “hate speech.” The hateful song, which celebrates the killing of Dutch settlers in South Africa, is protected by freedom of expression and must be left to the political debate within society, according to the court.

The song says, among other things, “The cowards are afraid. Shoot the Boers, shoot, shoot.” The case was brought before the court by the organization AfriForum, an advocacy group for the minority White population living in the country, reported the South African news portal IOL.

EFF wants to dispossess Boers in South Africa
In particular, the AfriForum group accused the left-wing Economic Freedom Fighters (EFF) party under its president, Julius Malema, of playing the song at their rallies and thus calling for violence against the Boer population, which is the term used for the Dutch population in the country. One of the political goals of EFF is the expropriation of large White landowners. However, according to the court, AfriForum could not prove that the song’s lyrics were intended to harm people despite the line: “The cowards are afraid. Shoot the Boers, shoot, shoot.”

EFF criticized the organization, stating that AfriForum was trying to give the impression that there was a “White genocide” in the country. In addition, AfriForum is based on a “racist narrative,” they said, according to which all Black people are irrational and therefore willing to kill because of a song.

“The attempt by the racists to erase the cultural element of the liberation struggle in South Africa has failed miserably,” emphasized EFF spokesman Sinawo Thambo.

Since the end of apartheid, Black gangs have repeatedly murdered White farmers and their families in South Africa. Often, the victims are raped or tortured before being murdered. Their goal is to drive the Boers out of the country and transfer their land holdings to Blacks.

South Africa is beset by crime and features one of the highest rape rates in the world. An estimated 115 rapes occur every single day, and that figure has remained more or less consistent for the last 10 years. Murder and violence are also endemic, leaving many Whites and Indians scared to travel outside their gated communities. Blacks are the biggest target of crime in the country, as they make up the vast majority of the population, but Whites are often seen as being either wealthy or legitimate targets due to apartheid, making them targets for crime.