Voor Teva. Anders kan hij het niet lezen.King George schreef: https://www.telegraaf.nl/nieuws/1728538 ... en-zich-op
Spoiler! :
Sinds mei 2017 zoekt special counsel Robert Mueller naar bewijzen voor een mogelijke „collusion” tussen Trump en Poetin. Er zijn hiervoor geen directe bewijzen, maar toch werd Mueller aangesteld. Hij is dus als het ware op zoek naar een misdaad. Dat gaat tegen elk rechtsgevoel in.
Waarom doe je dat? Wanneer er een politiek motief is. En dat luidt: Trump heeft een veel betere kandidaat onrechtmatig verslagen en moet weg.
FBI-directeur James Comey heeft de special counsel uitgelokt. Nadat hij in mei 2017 door Trump werd ontslagen, wist Comey bij de pers zoveel ophef teweeg te brengen dat Mueller, een trouwe vriend van Comey, werd aangesteld als onderzoeker met ongelimiteerde bevoegdheden.
Eerder al was de FBI gestart met een dergelijk onderzoek. Er waren emails gehackt van Democratische kopstukken. Er was geen direct bewijs voor Russische hackers, en dat is er nog steeds niet, maar de FBI wordt geleid door Democraten met een sterke afkeer van Trump, en dus ging de FBI die collusion-gedachte uitdiepen. Eerste stap: de campagne van Trump afluisteren en kijken of je vuil kunt vinden. Maar hoe?
Daarvoor diende het Steele Dossier, waarover ik vorige week sprak. Daarin duikt een bijfiguur van de Trump-campagne op, Carter Page. Wie hem op TV heeft gezien, weet dat hij als spion geen uur zou overleven. Dat is hij ook niet.
Naar aanleiding van een ouder FBI-onderzoek naar Russische spionnen in Amerika had Page met de FBI samengewerkt. Maar nu, in het vroege najaar van 2016, schoof de FBI Page in een afluisteraanvraag bij een speciale rechtbank naar voren als „Russische agent.” Daarvoor gebruikte de FBI het Steele Dossier.
Misbruiken
Het is bizar dat de wereldvreemde Page in het Dossier voorkomt; het roept het vermoeden op dat er een vorm van samenwerking is geweest tussen figuren rond de FBI, Justitie en de opstellers van het Dossier om Page te misbruiken in de afluisteraanvraag.
Wat is de kernpassage in het Dossier? Page wordt er in het Dossier van beschuldigd in het voorjaar van 2016 in Moskou twee machtige Russen te hebben ontmoet. Daarbij zouden corrupte vormen van samenwerking besproken zijn.
Page ontkent ten stelligste dat hij die Russen ooit heeft ontmoet; het zou ook heel gek zijn dat zij Page, die niet goed bij zijn hoofd is, aan tafel zouden hebben genodigd. De beschuldiging is dus ridicuul, en de FBI wist dat aangezien het Page goed kent. Maar toch was het Dossier het hoofdbestanddeel van de afluisteraanvraag. En die werd gehonoreerd.
Mueller is nog niet op „collusion” gestoten. Tot nu toe betroffen de aanklachten financiële misdaden of misdaden die voortkomen uit het onderzoek zelf, zoals liegen tegen FBI-agenten, van losse individuen, niet van de campagne.
Rookwolk
Zelfs het blootleggen door Mueller van de Russische desinformatiecampagne blijkt een rookwolk te zijn: vanaf 2013 hadden allerlei publicaties onthuld wie zulke campagnes in Rusland uitvoerden, inclusief adres. Kort geleden klaagde Mueller dertien Russen aan; ze zullen nooit worden veroordeeld, nog afgezien van de vraag of veel van wat zij hebben gedaan, zoals nep-twitteraccounts aanmaken, strafbaar is. De Russen hebben vuile trucs ingezet waarvan de CIA ook nooit afkerig is geweest, maar het is nog steeds geen „collusion.”
Mueller is niet bezig met wat er in de loop van 2016 intern bij de FBI is gebeurd ten aanzien van het onderzoek naar mogelijke foute deals tussen Trump en Poetin. Dat doet het Inlichtingencomité van het Huis van Afgevaardigden, althans, het Republikeinse deel.
Het Inlichtingencomité richt zich op het blootleggen van politieke motieven bij het afluisteren van de Trump-campagne en het gebruik van het Steele Dossier, dat door Hillary Clinton en de Democratische Partij gefinancierd werd. Dit onderzoek wordt door de FBI en de Democraten gefrustreerd.
Uraniummijnen
Ook speelt er, bijna geheel verzwegen door de pers, nog een ander schandaal. Dit schreef The Hill kortgeleden: „Een FBI-informant vertelde drie comités van het Congres in een geschreven verklaring dat Moskou miljoenen dollars naar Amerika bracht in de verwachting dat ze zouden worden gebruikt ter ondersteuning van Bill Clintons goede doelen terwijl minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton een ’reset’ van de US-Russische relaties aanstuurde.” De inzet: de aankoop van Amerikaanse uraniummijnen door Russische bedrijven.
De FBI stelt alles in het werk die informant de mond te snoeren. Maar de man spreekt. Hij heeft vele jaren in de Russische uraniumindustrie undercover-werk voor de FBI gedaan, en voelt zich nu ondergewaardeerd en onderbetaald. Hij heeft een schandaal geopenbaard met ontstellende implicaties, ook ten aanzien van Obama.
De schandalen in DC stapelen zich op, en naar mijn mening spelen Democraten daarbij de rollen van fraudeurs en bedriegers; zij weten zich (behalve door Clintoneske zelfverrijking) geheiligd door het verlangen Trump te verdrijven. Maar dat hoor je in een net gezelschap niet hardop te zeggen.
Wie een tijdslijn wil zien van alle gebeurtenissen: de Amerikaanse journaliste Sharyl Attkisson maakte de allerbeste - het is een sensationeel en verbijsterend verhaal. Ik wil daarvan een TV-serie maken. Financiers kunnen mij bereiken via de redactie.
Waarom doe je dat? Wanneer er een politiek motief is. En dat luidt: Trump heeft een veel betere kandidaat onrechtmatig verslagen en moet weg.
FBI-directeur James Comey heeft de special counsel uitgelokt. Nadat hij in mei 2017 door Trump werd ontslagen, wist Comey bij de pers zoveel ophef teweeg te brengen dat Mueller, een trouwe vriend van Comey, werd aangesteld als onderzoeker met ongelimiteerde bevoegdheden.
Eerder al was de FBI gestart met een dergelijk onderzoek. Er waren emails gehackt van Democratische kopstukken. Er was geen direct bewijs voor Russische hackers, en dat is er nog steeds niet, maar de FBI wordt geleid door Democraten met een sterke afkeer van Trump, en dus ging de FBI die collusion-gedachte uitdiepen. Eerste stap: de campagne van Trump afluisteren en kijken of je vuil kunt vinden. Maar hoe?
Daarvoor diende het Steele Dossier, waarover ik vorige week sprak. Daarin duikt een bijfiguur van de Trump-campagne op, Carter Page. Wie hem op TV heeft gezien, weet dat hij als spion geen uur zou overleven. Dat is hij ook niet.
Naar aanleiding van een ouder FBI-onderzoek naar Russische spionnen in Amerika had Page met de FBI samengewerkt. Maar nu, in het vroege najaar van 2016, schoof de FBI Page in een afluisteraanvraag bij een speciale rechtbank naar voren als „Russische agent.” Daarvoor gebruikte de FBI het Steele Dossier.
Misbruiken
Het is bizar dat de wereldvreemde Page in het Dossier voorkomt; het roept het vermoeden op dat er een vorm van samenwerking is geweest tussen figuren rond de FBI, Justitie en de opstellers van het Dossier om Page te misbruiken in de afluisteraanvraag.
Wat is de kernpassage in het Dossier? Page wordt er in het Dossier van beschuldigd in het voorjaar van 2016 in Moskou twee machtige Russen te hebben ontmoet. Daarbij zouden corrupte vormen van samenwerking besproken zijn.
Page ontkent ten stelligste dat hij die Russen ooit heeft ontmoet; het zou ook heel gek zijn dat zij Page, die niet goed bij zijn hoofd is, aan tafel zouden hebben genodigd. De beschuldiging is dus ridicuul, en de FBI wist dat aangezien het Page goed kent. Maar toch was het Dossier het hoofdbestanddeel van de afluisteraanvraag. En die werd gehonoreerd.
Mueller is nog niet op „collusion” gestoten. Tot nu toe betroffen de aanklachten financiële misdaden of misdaden die voortkomen uit het onderzoek zelf, zoals liegen tegen FBI-agenten, van losse individuen, niet van de campagne.
Rookwolk
Zelfs het blootleggen door Mueller van de Russische desinformatiecampagne blijkt een rookwolk te zijn: vanaf 2013 hadden allerlei publicaties onthuld wie zulke campagnes in Rusland uitvoerden, inclusief adres. Kort geleden klaagde Mueller dertien Russen aan; ze zullen nooit worden veroordeeld, nog afgezien van de vraag of veel van wat zij hebben gedaan, zoals nep-twitteraccounts aanmaken, strafbaar is. De Russen hebben vuile trucs ingezet waarvan de CIA ook nooit afkerig is geweest, maar het is nog steeds geen „collusion.”
Mueller is niet bezig met wat er in de loop van 2016 intern bij de FBI is gebeurd ten aanzien van het onderzoek naar mogelijke foute deals tussen Trump en Poetin. Dat doet het Inlichtingencomité van het Huis van Afgevaardigden, althans, het Republikeinse deel.
Het Inlichtingencomité richt zich op het blootleggen van politieke motieven bij het afluisteren van de Trump-campagne en het gebruik van het Steele Dossier, dat door Hillary Clinton en de Democratische Partij gefinancierd werd. Dit onderzoek wordt door de FBI en de Democraten gefrustreerd.
Uraniummijnen
Ook speelt er, bijna geheel verzwegen door de pers, nog een ander schandaal. Dit schreef The Hill kortgeleden: „Een FBI-informant vertelde drie comités van het Congres in een geschreven verklaring dat Moskou miljoenen dollars naar Amerika bracht in de verwachting dat ze zouden worden gebruikt ter ondersteuning van Bill Clintons goede doelen terwijl minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton een ’reset’ van de US-Russische relaties aanstuurde.” De inzet: de aankoop van Amerikaanse uraniummijnen door Russische bedrijven.
De FBI stelt alles in het werk die informant de mond te snoeren. Maar de man spreekt. Hij heeft vele jaren in de Russische uraniumindustrie undercover-werk voor de FBI gedaan, en voelt zich nu ondergewaardeerd en onderbetaald. Hij heeft een schandaal geopenbaard met ontstellende implicaties, ook ten aanzien van Obama.
De schandalen in DC stapelen zich op, en naar mijn mening spelen Democraten daarbij de rollen van fraudeurs en bedriegers; zij weten zich (behalve door Clintoneske zelfverrijking) geheiligd door het verlangen Trump te verdrijven. Maar dat hoor je in een net gezelschap niet hardop te zeggen.
Wie een tijdslijn wil zien van alle gebeurtenissen: de Amerikaanse journaliste Sharyl Attkisson maakte de allerbeste - het is een sensationeel en verbijsterend verhaal. Ik wil daarvan een TV-serie maken. Financiers kunnen mij bereiken via de redactie.
