Donald Trump: een onconventionele vredestichter (1)
24 oktober 2020 - Rob Kern
Geen diplomatiek getrouwtrek, maar directe aanpak
Ook al heeft Deugend Nederland geen goed woord over voor Trump, toch is de wereld onder Trump veiliger geworden. Bovendien heeft deze ‘onbeschaafde’ president inmiddels heel wat wapenfeiten op zijn naam staan. Hij houdt niet van ellenlang diplomatiek getouwtrek in morsige VN-burelen, maar kiest voor een pragmatische aanpak waarmee hij successen behaalt. En hij is zeker geen angsthaas, betoogt Rob Kern in dit eerste artikel van een drieluik. Dit artikel is geschreven samen met Arjan Hebly.
Halve despoot
Verreweg het grootste deel van de “weldenkende” mensen in Nederland heeft de vaste overtuiging dat de afgelopen vier jaar een vreselijke zot aan het hoofd heeft gestaan van ’s werelds machtigste mogendheid, de VS. Dat laatste willen deze lieden ook nog wel eens betwijfelen, maar alla, daar gaat het hier nu even niet om. Er is vrijwel geen BN’er die zich schaamt om zijn walging over deze halve despoot – in hun ogen dan – te ventileren in welk medium dan ook.
Hier en daar zijn er in de media nog wat Laatsten der Mohikanen, zoals
Leon de Winter, die een lans breken voor de Amerikaanse president Donald Trump. Maar die kunnen eenvoudig weggezet worden omdat dit soort geluiden alleen in populistische (lees ‘domme’) media de ruimte krijgen. Nee, alles welbeschouwd is Trump een gevaarlijk, oud, boos en wit heerschap, zonder enige manieren en beschaving, een man om op te kotsen, volgens deze heel weldenkende mensen welteverstaan. Onlangs zei een van hen in een vraaggesprek: “We mogen blij zijn dat er geen echte wereldcrisis in deze vier jaar is uitgebroken”. Om daarna de atoomknop te memoreren die Trump daarbij vast en zeker zou hebben ingedrukt.
Veiliger wereld
De beoordeling van de man Trump heeft veel met de vorm te maken, zo lijkt het. Daar komen we later nog op terug, maar nu eerst een paar opmerkingen over de inhoud: datgene wat Trump in deze vier jaar heeft bereikt. Over het algemeen kan worden verdedigd dat de wereld onder Trump veiliger is geworden. Het lijkt erop dat juist zijn blik naar binnen, naar Amerika zelf, ook de orde naar buiten toe ten goede is gekomen. Een mooiere paradox is bijna niet denkbaar. Het is als in een gezin. De primaire zorg van de ouders moet liggen bij de gezinsleden zelf en daarna bij die van de cirkels daarbuiten, niet andersom. En die zorg voor je eigen kring is daarna een afspiegeling van de zorg voor de kringen om je heen.
ISIS en Iran
Aan het begin van zijn ambtstermijn boekte Trump op buitenlands politiek terrein direct een aantal wapenfeiten. Hij beëindigde de oorlog in Syrië en het Kalifaat van ISIS, op dat moment zo groot als Duitsland, werd vermorzeld. Hij wist in zijn eerste buitenlandse reis in mei 2017 naar Saoedi-Arabië de denkrichting van de soennitisch-islamitische wereld te veranderen naar het niet langer ondersteunen van terroristische activiteiten in het buitenland en het met realisme tegemoet treden van de staat Israël.
Bovendien vinden de soennitische landen Trump aan hun kant in hun strijd tegen Iran. Deze sjiitische mogendheid heeft zich niet alleen in een voor het buitenland met rookgordijnen omgeven atoomprogramma weten te sjoemelen, maar zich er ook op toegelegd overal in de regio onrust te veroorzaken. Denk daarbij aan Syrië, Irak, Jemen, en Libanon met zijn Hezbollah. De Amerikaanse sancties voor Iran hebben de vorm van een wurggreep.
Historisch akkoord
De Amerikanen weten door hun economische macht ook bedrijven uit andere landen het zakendoen onmogelijk te maken. De Europese ‘bondgenoten’ staan er beteuterd naar te kijken. Zij hadden in het kielzog van Obama in 2015 juist hun kaarten gezet op Iran. En wat doet Trump? Juist het tegenovergestelde: hij treedt terug uit de Iran-deal en stekt zware sancties in.
Het effect van Trumps keuzen is echter diepgaand. Er gloort iets van een nieuwe vreedzame orde in het Midden-Oosten. Dit proces is nu na vier jaren Trump nog in volle gang. Zelfs genuanceerde criticasters van Trump, zoals buitenlandcommentator Bernard Hammelburg, betitelen de half september gesloten vrede tussen de Verenigde Arabische Emiraten, Bahrein en Israël als ‘historisch’. Ook is hard gewerkt aan een onorthodoxe oplossing voor het Palestijnse vraagstuk en het bereiken van vrede tussen Palestijnen en Israëli’s.
Aanpak Palestijnen
Trump zette in het begin van zijn ambtstermijn de toon door de Amerikaanse ambassade in Israël te verhuizen naar Jeruzalem. Hij stopte de Amerikaanse bijdrage aan de dubieuze VN-organisatie voor Palestijnse vluchtelingen, de UNRWA. En op dit moment zijn de Palestijnen welkom om mee te werken aan de nieuwe grenzen. Gebieden van Israël komen toe aan de Palestijnen en vice versa. Voor de opbouw van de nieuwe staat van de Palestijnen wordt een groot bedrag beschikbaar gesteld, maar de Palestijnen blijven weigeren aan dit alles deel te nemen.
De Arabische steun voor de Palestijnen, zo die ooit al erg innig was, lijkt nu ook publiekelijk af te brokkelen. Deze Arabische bondgenoten zien ook dat de eisen van de Palestijnen elk raakvlak met de realiteit missen. Maar het vredesplan lijkt zich, onder aanvoering van Trumps schoonzoon Jared Kushner, ondanks de opstelling van de Palestijnen als een niet te stoppen machine voort te bewegen richting een nieuwe realiteit, een nieuwe vrede.
Koerden
Buiten dergelijke grote strategische bewegingen en plannen in het Midden-Oosten heeft Trump ook oog voor de dagelijkse gang van zaken op de grond. Zo leken de Koerden, die een belangrijke rol hebben gespeeld in de overwinning op ISIS, ten prooi te vallen aan hun aartsvijanden, de Turken. Donald Trump regelde in een persoonlijk contact met Erdogan dat dat niet ging gebeuren. Een per direct ingestelde gedemilitariseerde zone houdt de twee partijen uit elkaar.
Geen ellenlang diplomatiek getouwtrek in morsige VN-burelen, maar direct de koe bij de horens gevat en de zaak oplossen. Dat lijkt het devies van deze president.
Servië en Kosovo
Voor Europa bereikte Trump een ongekend resultaat door de bemiddeling in de vrede tussen Servië en Kosovo, beide geen EU-lidstaten. Dit lijkt mogelijk een speldenprik, maar de betekenis hiervan is belangrijk. Kosovo is, als resultaat van de voormalige Ottomaanse expansiedrift, overwegend door moslims bewoond (overigens pas na de etnische zuiveringen door de Kosovaren van de Serviërs in de negentiger jaren). Servië daarentegen staat, samen met Hongarije en Polen, juist symbool voor de teweerstelling van Europa en de christelijke wereld tegen het Ottomaanse rijk.
In 1999 hebben Europa, waaronder Nederland, en de toenmalige VS onder leiding van Bill Clinton, het nodig gevonden Belgrado en diverse andere Servische steden drie maanden lang te bombarderen. Is het Europa niet gelukt om deze open wond te helen, Donald Trump wel. En beide landen, Kosovo als eerste moslimland ter wereld, zullen hun ambassade verplaatsen naar Jeruzalem.
Noord-Korea
Een van de moeilijkste buitenlandse dossiers is Noord-Korea, zelfs Obama heeft dat bij zijn aftreden erkend. Afgezien van het feit dat nu lastig valt vast te stellen hoe de vlag er in de relatie met dit land bijhangt, feit is dat Trump dit dossier met beide handen heeft aangegrepen. De
tactiek van Trump is er een van erkenning van het land en zijn leider, en niet van negatie. Het meest krenkende wat mensen en staten elkaar kunnen aandoen, is elkaar negeren. Daarvoor heeft Trump duidelijk niet gekozen. Hij heeft ingeschat dat dit regime en deze leider kennelijk bij de historische fase van dit land horen, en dat zij zelf zullen moeten kiezen voor een andere weg.
China
In het stokken van de relatie tussen de VS en Noord-Korea speelt hoogstwaarschijnlijk China een voorname rol. Want China voelt zich door de VS tekortgedaan. De
redenatie van Trump ten aanzien van alle goedkope arbeidslanden, dus niet alleen China maar ook Mexico en Canada, is echter glashelder. Het moet afgelopen zijn met de eenzijdige bevoordeling van deze landen in handel, productie en internationale verdragen (waaronder het Klimaatakkoord van Parijs) ten opzichte van de Verenigde Staten. Dat levert voor de (Democratische) middenklasse wel goedkope mobieltjes op, maar kost duizenden banen in de hele VS.
Al deze koeien en nog vele andere internationale vraagstukken heeft Trump bij de horens durven pakken, want één ding kunnen we hem niet aanwrijven en dat is dat hij een angsthaas is.
https://opiniez.com/2020/10/24/donald-t ... /rob-kern/