“De Moskee? Niets voor mij”

[sprot]

‘Vrijzinnige’ moslims treden voor het eerst naar buiten.

Als maar meer moslims in Vlaanderen vegen hun voeten aan het gebedsmatje of aan het wekelijks moskeebezoek. Onder het motto ,,samen staan we sterk", willen ze zich nu groeperen om radicale moslims het hoofd te bieden. "De meeste onder ons worden echter op straat vies bekeken. En soms vliegen de bedreigingen ons wel rond het hoofd:" Saida Boujdaine (30) ondervond het aan den lijve. "Maar ik heb geen zin om hypocriet te doen", zegt ze.
“Ik ben al lang geen moslim meer”, zegt de 43-jarige Hafida Ashrawi. “Na al die jaren ben ik atheïst geworden, al is dat niet altijd even gemakkelijk als je tussen moslims bent opgegroeid. Voor hen is het: eens moslim, altijd moslim.”
Hafida is een van die moslims van wie het geloof niet langer hun leven domineert.

Dajo HERMANS

Als je openlijk zegt dat je geen moslim bent, riskeer je in sommige gevallen je leven, zegt Hafida Ashrawi. Net zoals vele ander moslims beleefde Hafida haar moslim-zijn nooit volgens de regels van het boekje. “Maar ik zeg foert”, klinkt het.
De nadelen sleept ze met zich mee. Hafida werkt in de kunstsector, maar meer wil ze op dit ogenblik niet over zichzelf prijsgeven. “Omdat ik niet aan de levensverwachting voldoe, is alle contact met mijn familie verbroken. Ze weten niet waar ik woon. Als ik ze nu tegenkom,staan ze straks aan mijn deur. Om te informeren, misschien om te dreigen, maar ze krijgen met niet terug.”

Vrijzinnige moslims

"Het taboe moet doorbroken worden" , meent SP.A-senator Mimount Bousakla. "Ook niet praktiserende moslims moeten door de moslimgemeenschap gerespecteerd worden. De waazin van heel wat moslimfundamentalisten bestaat in de letterlijke lezing van de heilige teksten die ze niet willen of weten te interpreteren, maar moeilijk in de tijd van oorsprong kunnen plaatsen.” Daarmee verwijst ze meteen naar het wereldwijd moslimgeweld die de Deense spotprenten de jongste weken met zich meebrachten.
“Ook de Vlaming moet beseffen dat er steeds meer niet-praktiserende, vrijzinnige moslims zijn. Vooral vrouwen, maar ook mannen. Alleen is het voor hen dikwijls ontzettend moeilijk om daarmee naar buiten te komen. Ze worden vies bekeken, geslagen of bedreigd.”
Opzet is de “vrijzinnige” moslims te groeperen, al zal dat volgens Bousakla geen gemakkelijke opdracht worden. Om de eerste stap te zetten, komt er binnenkort een website, die de gelijkgezinden moet verzamelen. “Ook autochtonen die ons willen steunen, zijn welkom. De meeste onder ons zijn net zoals de meeste katholieken. Ze geloven wel, maar daarom gaan ze nog niet elke zondag naar de mis.”

Theedoekjes en tafellakens.

“ Ik ben een parttime moslim, de rest doe ik in het zwart.”, lacht de Antwerpse Nordine (22). “ Ik wil niet hypocriet zijn: Ik vier Oasen, Kerstmis, ik drink alcohol en ben al jaren niet meer naar de moskee geweest. Oké, door sommigen word je dan wel vies bekeken, maar dat deert mij niet.” Nordine komt wel voor zijn parttime moslim-zijn uit, maar om dat te doen , moet je volgens hem een sterke persoonlijkheid hebben. “Mijn familie bekijkt me niet echt vies, maar ze vinden het wel jammer. Soms krijg ik wel zoiets als ‘ongelovige hond’ naar mijn hoofd geslingerd, maar daar stopt het mee.” Bidden volgens het heilig boekje doet Nordine al lang niet meer. “Zoals iedereen bid ik alleen als ik in nood zit. Maar op een matje zal je mij nooit zien liggen. De meeste moslims leven de tradities na door familiedruk. Maar eerlijk: profeet Mohammed interesseert me geen zak.”
Volgens Hafida is de halsstarrigheid van heel wat moslims niet verwonderlijk. “Ze hebben amper een opleiding genoten en slechts een klein stukje van de wereld gezien”, zegt ze. “Heel wat moslimmannen zien de aanwezigheid van theedoekjes en tafellakens in het straatbeeld als een bevestiging van hun politieke aanhang. Onder het motto: hoe groter het aantal theedoekjes en tafellakens, hoe groter onze overwinning en hoe duidelijke onze aanwezigheid.”
Als een van de weinigen wist de 30-jarige Saida Boujdaine, door lang volhouden, de ogen van haar halsstarrige familie te openen. Ze werd uitgehuwelijkt, figuurlijk murw geslaagd door haar familie en schreef er zoveel jaar later een boek over. Vandaag is het tij gekeerd. Ze is eveneens niet-praktiserend. “Maar wel gelovig”, weet ze
. “Je moet niet praktiserend zijn om een goed mens te zijn. Geloof is voor mij liefde, zoals elke godsdienst weergeeft. Practiseren is voor mij een soort yoga, die helpt om je gedachten te verzetten en kracht geeft. Maar ik heb geen zin om hypocriet te doen. De dag dat ik klaar ben om te practiseren, zal misschien ooit wel komen. En daarvoor moet ik mij niet verantwoorden.” Van bedreigingen heeft ze in haar omgeving geen weet. “Het komt erop neer dat iedereen elkaar moet respecteren, ook al geloof je in een heilige koe. In elke familie is het anders, maar hier zie ik toch nog weinige jonge mensen naar de moskee gaan.”

[Raszlik]

Moedige mensen!
De dwang en angst, om niet uit je geloof te stappen, die van de islam en zijn aanhangers uitgaat, zelfs hier in het westen, is immers enorm.

Mensen kunnen er niet genoeg op gewezen worden dat ze het recht hebben om aan hun geloof te verzaken en dat ze recht hebben om een andere levensbeschouwing te kiezen.

[stropke]

Moedige mensen!
De dwang en angst, om niet uit je geloof te stappen, die van de islam en zijn aanhangers uitgaat, zelfs hier in het westen, is immers enorm.

Mensen kunnen er niet genoeg op gewezen worden dat ze het recht hebben om aan hun geloof te verzaken en dat ze recht hebben om een andere levensbeschouwing te kiezen.

:) Just das gesproken