Op dit flimpje kan de proef van de verslaggeefster van het Dagblad van het Noorden zien. Wat me opvalt is dat jonge mensen geen bezwaar tegen een boerka hebben, maar de oudere generatie wel.Buschauffeurs worstelen met boerka
Wat doet een buschauffeur als een vrouw in boerka instapt? Een verslaggeefster van het Dagblad van het Noorden nam de proef op de som. De bestuurders weten zich niet goed raad met de sluier.
Sommige chauffeurs namen journaliste Judith Woddema mee, omdat een boerka nog niet wettelijk verboden is en ze betaalde voor haar kaartje. Wel wordt het een probleem als ze een busabonnement heeft: de chauffeurs willen wel haar gezicht kunnen zien om te weten of het echt haar abonnement is. Andere chauffeurs weigeren hoe dan ook een vrouw in boerka.
In haar boerka voelde Woddema zich opgelaten, schrijft ze op haar weblog. Alsof ze de ‘enige carnavalganger van de hele stad Groningen’ was. “Alsof je op een feestje de enige bent die een feestelijke gala outfit aanheeft en de rest van de genodigden het op casual heeft gehouden."
De boerka zit 'alles behalve comfortabel', schrijft Woddema. "Ik struikel voortdurend over de lange lappen stof. Dit niet alleen vanwege de ongemakkelijke kledij, want ik zie ook nog eens bijna niets. Het kijkgaasje is te klein om goed om mij heen te kunnen kijken. Ook kriebelen de rafeltjes van het gaasje in mijn neus. Wat misschien nog wel het ergste is dat ik me een gevangene in 'eigen' kleding voel. Het is net alsof er een tent om mij heen is opgezet."
http://wm1.streamzilla.jet-stream.nl/nd ... RKABUS.wmv
Dit is haar verhaal.
Mijn hele leven in een burka rondlopen, ik kan het me niet voorstellen. Op het nieuws zie ik regelmatig beelden van vrouwen gehuld in een burka. Het kledingstuk, vaak in een donkere kleur, bedekt het hele lichaam en dus ook het gezicht. Ik probeer mij altijd voor te stellen hoe het moet zijn om in zo'n gewaad rond te lopen. Hoe is het om geen enkel stukje lichaam aan de buitenwereld te tonen?
Zelf heb ik nog nooit iemand in een burka zien lopen. Hier in het hoge noorden zijn we er nog niet mee bekend. Wat gebeurt er als ik, gehuld in een burka, in de bus ga zitten? Dat mocht ik afgelopen maandag ondervinden. Met een lichtblauwe burka en een aantal andere kledingstukken doe ik mij enkele uren voor als een echte 'burkadraagster.' Thuis voor de spiegel schrik ik er wel een beetje van: het lijkt net echt…
Ik verwacht dat ik het middelpunt van de belangstelling ben: mensen die mij vol bewondering nakijken, wijzen of misschien zelfs wel dingen roepen. Niets is minder waar. Op het Hereplein leek het gros van de mensen mij niet eens op te merken. Sommige neuzen wijzen alleen wat langer dan normaal gesproken mijn kant op en ik moet het doen met een enkele waarschuwing van een meneer: "Pas maar op, want straks zie je helemaal niets meer."
Met deze verwarrende raad stap ik in de eerste bus. Bijna alle inzittenden kijken meteen op als ik de bus binnen kom strompelen. Voor de buschauffeur is het kennelijk geen verassing, want hij lijkt geen spier te verrekken. Ook de andere mensen in de bus besteden daarna niet veel aandacht meer aan mij, althans zo lijkt het. Ze zijn nieuwsgierig en willen wel kijken, maar zodra ik in de richting terugkijk, slaan ze hun ogen neer.
In een andere bus hoor ik wel andere mensen duidelijk over mij praten. Een jongen fluistert zijn reisgenote in het oor: "Ik heb nog niet eerder iemand met een burka gezien." Vervolgens bewonderen de twee studenten mij uitgebreid. Niet iedereen durft mij zo lang aan te kijken. Ik heb het idee dat men zich bezwaard voelt om mij bijzonder te vinden. Behalve dan enkele puberende jongens die mij openlijk uitlachen en onverstaanbare, maar duidelijk respectloze, woorden naroepen. En dan nog die oudere vrouw op het hoofdstation: zodra ze me ziet, verstart haar gezicht, ze vloekt hardop en ze weet niet hoe snel ze weg moet komen.
Ondanks dat de outfit er volgens mij redelijk 'echt' uitziet, voel ik me toch de enige carnavalsganger van de hele stad Groningen. Alsof je op een feestje de enige bent die een feestelijke gala outfit aanheeft en de rest van de genodigden het op casual heeft gehouden. Daarnaast zit de burka alles behalve comfortabel. Ik struikel voortdurend over de lange lappen stof. Dit niet alleen vanwege de ongemakkelijke kledij, want ik zie ook nog eens bijna niets. Het kijkgaasje is te klein om goed om mij heen te kunnen kijken. Ook kriebelen de rafeltjes van het gaasje in mijn neus. Wat misschien nog wel het ergste is dat ik me een gevangene in 'eigen' kleding voel. Het is net alsof er een tent om mij heen is opgezet.
Veel streng islamitische vrouwen moeten hun lichaam bedekken, zodat de mannen niet in verleiding komen. Ligt het probleem dan niet bij de mannen en kunnen zij dan niet beter hun ogen bedekken? Uit ervaring kan ik nu namelijk vertellen dat het dragen van een burka geen pretje is.
http://dagbladvanhetnoorden.hyves.nl/bl ... urka/lx3u/