Jongeren voelen zich 'Amsterdammer', ongeacht hun afkomst

[Ariel]

Jongeren voelen zich 'Amsterdammer', ongeacht hun afkomst

Islam heeft geen invloed op verbondenheid met Nederland.



Verbondenheid en identiteit vallen niet altijd samen. Amsterdamse jongeren voelen zich sterk verbonden met Amsterdam en Nederland, ongeacht hun afkomst. Zij voelen zich Amsterdammer, maar identificeren zich minder met Nederland. Dit blijkt uit het rapport ‘Links & Labels: Identiteiten en identificatiestrategieën van Amsterdamse jongvolwassenen’ van sociaal-geografen Inge van der Welle en Virginie Mamadouh van het Amsterdam Institute for Metropolitan and International Development Studies (AMIDSt) van de Universiteit van Amsterdam (UvA). Zij deden onderzoek onder meer dan duizend Amsterdammers van 18 tot 30 jaar van Nederlandse, Marokkaanse, Turkse en Surinaamse afkomst.

Al jaren zijn het multiculturele karakter van de Nederlandse samenleving en de invloed daarvan op de Nederlandse identiteit een dominant thema in het maatschappelijk debat. Met de aandacht voor radicalisme onder fundamentalistische moslims en extreemrechtse jongeren dreigt een beeld te ontstaan van jongeren die zich niet identificeren met Nederland. De ene groep vindt Nederland te seculier, de andere te multicultureel. Daarnaast werd in het debat de dubbele nationaliteit geproblematiseerd. Een extra nationaliteit naast de Nederlandse zou ten koste gaan van identificatie met Nederland. De verschillende identiteiten lijken niet met elkaar te combineren. Van der Welle en Mamadouh onderzoeken of deze opvattingen overeenkomen met de ervaringen van Amsterdamse jongeren. Hoe gaan Amsterdamse jongeren van verschillende afkomst met hun identiteit? Voelen ze zich Amsterdammer of vooral Nederlander? En welke rol speelt religie hierbij?

Bij jongeren van Nederlandse afkomst onderscheiden de onderzoekers drie groepen als het gaat om het combineren van de Amsterdamse en de Nederlandse identiteit. De jongeren die zich ‘vooral Nederlander’ voelen en de jongeren die ‘boven alles Amsterdammer’ zijn, komen het meest voor. Een derde kleine groep bestaat uit ‘de nostalgische Amsterdammers‘. Zij staan negatief tegenover de multiculturele samenleving, maar identificeren zich wel sterk met de stad. De jongeren van buitenlandse afkomst voelen zich ook verbonden met Amsterdam. De meesten voelen zich naast Amsterdammer ook Nederlander, maar een deel van deze jongeren ervaart dat zij in het dagelijkse leven toch niet als Nederlander wordt gezien, op grond van hun kleur, afkomst of religieuze overtuiging. Voor hen is ‘Nederlander’ een exclusief label dat niet op hen van toepassing is.

Bij de jongeren van buitenlandse afkomst maken de onderzoekers een onderverdeling in vier groepen: ‘de evenwichtskunstenaar’ die verschillende plaatsgebonden identiteiten samen laat gaan, de ‘kleurbekenner’ die zich gedwongen voelt de ene identiteit boven de andere te kiezen, de jongere die zich ‘boven alles Amsterdammer’ voelt, en een zeer kleine groep die de positie inneemt van ‘bewuste buitenstaander’ en zich terugtrekt in de ‘eigen groep’.

Over het algemeen is ‘Amsterdammer’ een sterk ‘label’ (de naam die de jongere of een ander geeft aan de relatie met een plaats) voor de jonge Amsterdammers juist omdat het ruimte biedt aan diversiteit. Zij blijken zich, ongeacht hun afkomst, bijna allemaal sterk verbonden te voelen met hun stad. Ze voelen zich er thuis en zijn trotse Amsterdammers. Trots op de culturele diversiteit, de tolerantie en het kosmopolitische karakter van Amsterdam. De jongeren voelen zich over het algemeen meer verbonden met de gehele stad dan met de buurt of het stadsdeel waar zij wonen. Voor hun sociale contacten zijn ze niet afhankelijk van hun directe woonomgeving. Het wonen in een zogeheten concentratiebuurt van de ‘eigen groep’ zorgt niet voor een sterkere identificatie met deze groep. De samenstelling van de vriendengroep is daarop wel van invloed.

De meeste jongeren hebben - naast ‘links’ (plaatsgebonden relaties) met Amsterdam en Nederland - ook links met het geboorteland van de ouders. Niet bij alle jongeren zijn de links aanwezig of even sterk. Ze zijn het sterkst bij de jongeren van Turkse afkomst zijn: zij spreken vaker de taal, en volgen de media en de politieke situatie in Turkije. Het hebben van sterke links met het geboorteland van de ouders betekent echter niet dat de links met Nederland of Amsterdam minder sterk zijn. Het wel of niet hebben van sterke links met het geboorteland van de ouders heeft namelijk geen invloed op de links met Nederland of Amsterdam.

Ondanks de sterke links met Amsterdam en de over het algemeen positieve waardering van de multiculturele samenleving delen de jongeren ongeacht hun afkomst een ongerustheid over de verhoudingen tussen de verschillende bevolkingsgroepen in de stad. Een meerderheid, vooral de jongeren van Nederlandse afkomst, ervaart spanningen. Er is een groot draagvlak voor burgemeester Cohen en vertrouwen in de gemeente. Dit vertaalt zich echter niet tot grote (lokale) politieke betrokkenheid en participatie onder Amsterdamse jongvolwassenen.

De religiositeit verschilt sterk onder de Amsterdamse jongeren. Die van Nederlandse afkomst zijn sterk geseculariseerd. De overgrote meerderheid van de jongvolwassenen van Marokkaanse of Turkse afkomst beschouwt zichzelf als moslim, terwijl de helft van de jongvolwassenen van Surinaamse afkomst zichzelf ziet als christen, hindoe of moslim. Zichzelf rekenen tot een religie betekent niet automatisch dat de jongvolwassenen ook daadwerkelijk praktiserend zijn of dat religie een belangrijke plaats inneemt. Hierin zijn grote verschillen. Het belang dat wordt gehecht aan het behoren tot een religieuze groep en de mate van orthodoxie hebben geen invloed op de relatie met Nederland of Amsterdam. Ook strenggelovige jongeren voelen zich thuis in Nederland. Jongeren met een orthodoxe geloofsopvatting en die het belangrijk vinden om tot een religieuze groep te horen voelen zich wel vaker meer Marokkaan of Turk dan Nederlander.

Met de labels die de jongvolwassenen zelf gebruiken benadrukken ze de diversiteit, zij zien zichzelf bijvoorbeeld als Marokkaanse Amsterdammer of als Turkse Nederlander. Deze diversiteit is voor hen belangrijk. Grote containerbegrippen zoals ‘allochtoon’ en ‘autochtoon’ moeten worden vermeden, concluderen Van der Welle en Mamadouh. Het label allochtoon scheert teveel over één kam en doet zo te kort aan de diversiteit. Bovendien zorgt het label ‘allochtoon’ voor associaties met achterstand en problemen.

http://www.idamsterdam.nl/

[Blasfemist]

Wat mij opvalt is dat in het bericht alleen melding wordt gemaakt van autochtonen die de multikul afwijzen:

Een derde kleine groep bestaat uit ‘de nostalgische Amsterdammers‘. Zij staan negatief tegenover de multiculturele samenleving, maar identificeren zich wel sterk met de stad.

Maar wie tussen de regels doorleest kan zien dat er ook allochtonen zijn die niets met de multikulturele samenleving hebben:

en een zeer kleine groep die de positie inneemt van ‘bewuste buitenstaander’ en zich terugtrekt in de ‘eigen groep’.

Natuurlijk komt dat volgens de onderzoekers omdat ze nooit als Nederlander gezien zullen worden.

"maar een deel van deze jongeren ervaart dat zij in het dagelijkse leven toch niet als Nederlander wordt gezien, op grond van hun kleur, afkomst of religieuze overtuiging. Voor hen is ‘Nederlander’ een exclusief label dat niet op hen van toepassing is. "

M.i. komt dat doordat ze zich altijd zullen identificeren met hun andere identiteit. Mirjam Sterk zei het zo:

"Het aanhouden van twee paspoorten belemmert de integratie van allochtonen. Je bent dan niet echt helemaal Nederlander, omdat je ook over een andere nationaliteit beschikt"

Bron: http://www.nieuws.nl/alert/45429

De multikul houdt in dat de Nederlander geen identiteit heeft (de Nederlander bestaat niet) en dat de allochtoon door de overheid vooral gestimuleerd wordt om de band met het moederland warm te houden. Ze kiezen niet onvoorwaardelijk voor Nederland, dat daardoor niet hun thuisland is.

Daarnaast is de groep te groot om te assimileren. Daardoor is er geen noodzaak om op te gaan in de Nederlandse samenleving: de bakker en de slager spreken de taal van het thuisland.

[Ariel]

Het is begrijpelijk dat de allochtonen zich wel verbonden voelen met Amsterdam. En dat komt inderdaad omdat ze in Amsterdam veilig in hun eigen cultuur zitten.
Hele wijken zijn immers al klein Marokko, dus is het begrijpelijk dat ze zich Amsterdammer voelen.

Tegenwoordig als ik zo'n onderzoek lees , dan denk ik... Hoeveel geld hebben de Nederlandse burgers voor dit onderzoek moeten betalen, en wat is het nut van dit onderzoek. Kunnen we er wat mee?
Het zal wel mijn calvinistische opvoeding zijn waarom ik zo denk. :oops:

[Blasfemist]

ook opmerkelijk:

Jongeren met een orthodoxe geloofsopvatting en die het belangrijk vinden om tot een religieuze groep te horen voelen zich wel vaker meer Marokkaan of Turk dan Nederlander.

Zowel nationaal als religieus dus niet Nederlands georienteerd.

Maar vlak ervoor staat het tegenovergestelde:

Het belang dat wordt gehecht aan het behoren tot een religieuze groep en de mate van orthodoxie hebben geen invloed op de relatie met Nederland of Amsterdam.

Ik denk dat de uitkomst al bekend was voordat het onderzoek begon: alles is koek en ei.

[Ariel]

En om het onderzoek een onafhankelijk tintje te geven worden er ook een paar autochtone jongens genoemd.

Zo,n onderzoek is niet nodig in een Nederland waarin geen allochtonen wonen, dus hadden ze ook geen autochtone jongeren hoeven te benaderen.

[Edith]

Wat een onzin onderzoek.
Waarschijnlijk waren het aanvink lijstjes, waarbij de vraag meestal al dermate suggestief is, dat het gewenste antwoord er vanzelf al uit komt rollen.

Kan iemand anders binnenkort hetzelfde onderzoek doen, met eigen vragenlijstjes natuurlijk, en dan komt er ineens (goh, wat raar) een andere conclusie uit.