Manon schreef:Ik begrijp de hele consternatie toch niet.
De paus is hoofd van de katholieke kerk; volgens die katholieke leer ga je maagdelijk het huwelijk in en blijf je levenslang trouw aan die éne partner.
ook volgens de katholieke leer neuk je om kinderen te maken en niet voor het plezier.
Ik denk dat het dat allemaal in een notendop zegt.
Wat zegt nu de paus: mensen (katholieken!!!!!) het is niet nodig om een condoom te gebruiken, want je moet gewoon maagdelijk het huwelijk in en dan verder monogaam leven, dan krijg je geen AIDS.
Even buiten beschouwing gelaten dat mensen natuurlijk ook door andere dan sexuele oorzaken aids kunnen krijgen, en dan uiteraard wèl met hun partner zouden moeten sex hebben met een condoom, heeft de paus natuurlijk gelijk.
Degenen die nu het hardst liggen roepen zijn echter wèl degenen die de eerste basisregel van het katholieke geloof niet willen volgen (maagdelijk het huwelijk in en monogaam verderleven), maar zich dan ineens wèl geroepen voelen om HET GEVOLG daarvan (je hoeft dan geen condoom te gebruiken) als goddelijke verplichting naar voren te schuiven (magnie van den Benny!). Dit is je reinste hypocrisie natuurlijk.
Voor de dames onder ons heeft het bewaren van de maagdelijkheid, ofwel braak laten liggen wat klaar is voor gebruik, nogal vergaande nadelige consequenties. Voor jongens/mannen is het veel minder schadelijk maar ook niet helemaal zonder nadelige gevolgen. Dat zal de paus en de kerk een rotzorg zijn, want het betreft hier de kwaliteit van het leven en omdat het christendom en de islam religies zijn met de doodsverering (het virtuele leven ná de dood waar nooit wat van terecht komt) centraal in hun dogmatiek.
Ai Pointer, vertel eens wat die nadelige gevolgen dan zouden zijn!
Goed, laten we even naar India gaan waar bedelen een beroep is. Om meer geld op te halen is het nodig zo zwaar mogelijk lichamelijk gehandicapt te zijn en daartoe worden kleine kindertjes al vroeg met hun onderlijf in een kistje opgesloten. Het gevolg is dat de beentjes verschrompelen. De spieren die het kind niet gebruikt degenereren, de beenderen vergroeien. De behandeling brengt reeds in een jaar of drie onherstelbare schade toe. Dat is kassa!
Er zijn veel meer voorbeelden te geven van handicaps, die veroorzaakt worden door verwaarlozing van een natuurlijke lichamelijke functie, maar voor wat ik duidelijk wil maken zal dit wel voldoende zijn.
Voor de ontwikkeling van een gezond kind tot een gezonde volwassene zijn verscheidene functies "in bedrijf". Een pas geboren baby kan bijvoorbeeld aanvankelijk niet zien en wat het na enige tijd ziet, ziet het verkeerd. Het beeld staat op z'n kop. Om goed te kunnen zien moet er ook in de hersenen wat geregeld worden en echt, daar heb je geen omkijken naar, want dat gaat allemaal vanzelf. Het meeste van de ontwikkelingen gaat vanzelf, maar bijvoorbeeld het spreken niet. We worden geboren met de mogelijkheid tot spreken maar dat moet nog ingevuld worden door de opvoeding. Het moet gestimuleerd worden en wat je kunt stimuleren kun je ook afremmen. Je kunt een kind verbieden te spreken totdat het in staat is een verstandig gesprek te voeren en dan zul je merken dat zo'n kind zijn/haar hele leven niet meer normaal spreken kan en met ernstige, niet herstelbare achterstanden te kampen heeft. Toch mankeert het dan niet primair iets aan de organen, maar de hersenen zijn niet gevormd tot de mogelijkheid van het spreken. Het taalcentrum heeft zich niet ontwikkeld. Dat moet heel vroeg in het leven gebeuren anders is het te laat.
Van alle functies is de seksualiteit de laatste die tot ontwikkeling komt. Het is ook ongeveer de meest kwetsbare. Er hoeft maar weinig fout te gaan of dat leidt tot beschadiging en de seksuele ontwikkeling begint op dag nul, hoewel dat door sommige mensen niet wordt erkend of herkend. Het ziet er ook niet zo uit. Knoeien met modder en zo behoort tot de seksuele ontwikkeling. Het tasten is al wat herkenbaarder, evenals duimzuigen en het gebruik van een knuffel, maar aangezien de kuisheidswaanzin diep verankerd is in onze cultuur, worden veel kinderlijke, spontane neigingen op dit gebied bestreden. Eén van de ergste bedreigingen voor de kinderlijke ontwikkeling van de seksualiteit is een seksuele beleving waar het kind nog (veel) te klein voor is, zelfs als het kind daar zelf het initiatief toe neemt uit een behoefte de ander te plezieren om zo meer aandacht, meer zorg of privileges te verkrijgen. Niet alle "spontane" neigingen van het kind moeten dus worden toegelaten of aangemoedigd.
De seksuele opvoeding van het kind vergt dus niet veel zorg maar wel grote zorgvuldigheid. De feitelijke ontwikkeling gaat vanzelf, niet ingrijpen is het belangrijkste en zo verloopt het proces harmonisch en leidt dan ook tot een harmonisch resultaat. Het kind zit lekker in haar/zijn vel, wint zelfbewustzijn en eigenwaarde zonder ongemotiveerd dominant gedrag. Zo'n kind zal een zeer goede band hebben met de ouders met een heleboel vertrouwen.
En dan komt bij meisjes de eerste menstruatie gevolgd door een periode dat het meisje zich terugtrekt alsof het zich een tijdje wil bezinnen op de vraag: zal ik nu een engel gaan worden of een hoer? Het lichaam schreeuwt terug: "Word een hoer, joh, dat is het lekkerste!" De seksuele beleving is ineens veel meer expliciet geworden en dan dienen de opvoeders op bescheiden wijze aan te geven dat daar niets mis mee is en dat je echt geen minderwaardig iemand bent als je sterke seksuele gevoelens hebt, waar je dan ook best in je eentje aan mag toegeven. Het wordt dan langzamerhand tijd om aan voorbehoedsmiddelen te gaan denken, want als je er zwanger van kunt worden dan kun je ook neuken en als je kunt neuken is er niets op tegen om dat ook te doen wanneer dat "veilig" kan. Vroeger werden de dochters op deze leeftijd uitgehuwelijkt. Dat is de natuurlijke gang van zaken, maar onze cultuur kent dat niet en het kind zal nog een hele tijd nodig hebben voordat het door scholing zelfstandigheid heeft verworven en aan uithuwelijken doen we al helemaal niet meer. Lastiger is nog dat tegenwoordig de kinderen veel eerder volledig geslachtsrijp zijn dan vroeger. Je kunt er op rekenen dat het met 14 jaar wel helemaal voor mekaar is maar vroege meisjes hebben dat al met twaalf jaar of zelfs eerder. Het is nogal verschillend en psychisch loopt de ontwikkeling niet altijd in de pas met de lichamelijke. Hoe dan ook, er kan pas sprake zijn an onthouding als het kind zelf wel de behoefte heeft aan seksuele activiteit en onthouding op latere leeftijd is even desastreus als het wegnemen van de knuffel wanneer het kind twee jaar is. Dus je beveiligt je kind met de pil en goede voorlichting en laat het haar helemaal zelf uitzoeken. De ontmaagding dient gevierd te worden met haring op wittebrood.
Nog in de vorige versie van Van Dale's woordenboek stond geschreven dat ontmaagding, of defloratie, staat voor de schending van het maagdenvlies. De uitdrukking dient dus aan te geven dat er iets kapot is. Het meisje of vrouw is geschonden. Verder gaat zo iemand dus het leven door als iemand waaraan iets stuk is, een mens met een gebrek. Daarom moet de moeder van god als maagd naar de hemel varen ondanks het feit dat ze zeven kinderen gebaard heeft (Jezus, vier met name genoemde broers en tenminste twee anonieme zussen). Hoe gek kan men zijn? Het zet aan tot verering van de maagdelijkheid en dus to een zo lang mogelijke periode van onthouding. Dat is desastreus. Een vagina die te lang "op slot" heeft gezeten degenereert net zoals benen die niet gebruikt worden degenereren. Met 14 jaar is er nog helemaal niets aan de hand, met zestien wordt de functie al beduidend minder met achttien is er wezenlijke schade en met twintig kan de dame het wel schudden voor de rest van haar leven. Ruim 60% van de vrouwen in Nederland is seksueel invalide, dat wil zeggen dat ze met normaal neuken niet kunnen klaarkomen an glijmiddelen moeten gebruiken. Ook worden ze in of na de overgang incontinent.
Dan heb je een stel dat netjes "het mooiste wat een meisje haar bruidegom geven kan" heeft bewaard en als ze dan op een 20+ leeftijd gaan trouwen komt de bruidegom er achter dat hij met een dooie mus is afgescheept en dat komt echt nooit meer goed.
Bij de selectie van een vrouwelijke partner is het dus van groot belang erachter te komen sinds wanneer ze seksueel actief is. De uiterste houdbaarheidsdatum van een probleemloos functionerende vagina is 14 jaar en met 16 is er nog wel wat aan te doen. Sla de rest maar over. Bespaar je de moeite en het geld.
Ik weet niet hoe het zit bij moslimvrouwen, maar het lijkt me glad ijs, als zo'n beeldspraak van toepassing kan zijn op een kurkdroge poes.
Om nu tot de paus terug te keren, moeten we concluderen, dat deze het aanmoedigt meisjes als seksueel invalide vrouwen door het leven te laten gaan tot ze als lekke emmers na de overgang rondlopen. Logisch, hoe meer ellende vóór de dood, hoe meer ze verlangen naar de zaligheid ná de dood. Het punt is natuurlijk, dat die zaligheid nooit geleverd gaat worden, omdat je na de dood gewoon wegrot of - zoals in mijn geval - netjes de pijp uitgaat als witte rook. Er is niks te vereren aan onze toestand na de dood, wat dezelfde toestand is als voor onze conceptie en er is ook niks te vereren aan tot invaliditeit leidende maagdelijkheid, wat in feite domweg grove verwaarlozing is.
Nee, bij een heel andere benadering is er zaligheid zat, vóór de dood.
Wonderlijk genoeg heb ik eens een 30-jarige non ontmaagd - als atheïst kun je dan niet weigeren - en die bleek te spuiten als een geiser, niks mis mee.
Hoe kan dat?
Wel, als meisje had ze op een zeer strenge Belgische school gezeten, waar de nonnen die voor de klas stonden wel raad wisten met de lichamelijke behoeften. Plassen mocht alleen slechts enkele keren per dag op gezette tijden, met het gevolg dat die hele klas de meeste tijd ontzettend de bekkenbodemspieren aan het oefenen was zodat de getrainde vagina geen gelegenheid kreeg om te versterven. Ik mag wel zeggen dat deze non de allerfijnste kneepjes van het vak beheerste als geen ander, maar het was wel een harde leerschool geweest.