Geert Wilders is bang om vuile handen te maken
maandag 23 april 2012
De verbazing was compleet. Hij trekt het niet meer. Geert is klaar met regeren. De PVV is klaar met regeren. Het is mooi geweest, zal Geert hebben gedacht. Politiek bedrijven zonder verantwoordelijkheid te nemen is totaal anders dan politiek mét verantwoordelijkheid. Het zijn twee verschillende concepten en realiteiten.
Politiek als theater is voor iedere politicus en columnist aantrekkelijker dan politiek waarbij bestuurlijke handelingen moeten worden verricht. In het politieke theater gaat het om retorische handelingen, waarbij het daadwerkelijke eindstation vaag blijft.
Afgestraft
In deze situatie is onduidelijk of de politicus echt meent wat hij zegt. Maar wie regeert, meent dat ook -en dat is soms niet leuk.
Regeerders weten altijd dat ze op een onverwacht moment vervelend kunnen worden gevonden door de kiezer. Ze kunnen dan ook worden afgestraft.
Wie wil er nou dat politici met onze portemonnee gaan spelen? Niemand. Ook voor een regeerder is dit een onaangename affaire. Maar het is noodzakelijk, anders is regeren onmogelijk.
Politici die alleen maar van het theatrale aspect van politiek houden, kunnen het moeilijk over hun hart verkrijgen om te regeren. Daarmee zouden ze impopulair worden: de politieke barometer, de peilingen, ze liggen op de loer.
Vuile werk
Wie regeert, zal verliezen in de peilingen, maar zal op den duur worden gewaardeerd door de kiezer.
Geert wil wel het theater maar niet het vuile werk. Hij wil praten, maar niet regeren. De voorspellingen zijn uitgekomen: Wilders kan niet regeren.
En Henk en Ingrid dan? Mijn wedervraag is: hoe moet het met de rest, de meerderheid, die geen Henk en Ingrid heet? Hebben zij recht op een regering die het algemeen belang vooropstelt, dus niet alleen dat van Henk en Ingrid?
Waar komen Henk en Ingrid vandaan, wie heeft ze bedacht? En naar welke ideologische grondslagen verwijzen ze?
Pim Fortuyn
Geert Wilders’ ideologische avontuur begon met het liberaal-conservatisme dat door Pim Fortuyn op de agenda werd gezet. Met Fortuyn begon een liberalisme waarin de conservatieve uitgangspunten de boventoon zouden voeren. In de tijd van Pim noemde iedereen zichzelf conservatief, ook Geert. Wat was dat, een conservatief?
Het liberaal-conservatisme was een mengelmoes van het economische liberalisme met enkele sociaal-culturele aspecten: een minimale verzorgingsstaat, kleinschaligheid in het onderwijs, rationele omgang met de publieke sector, minder overheid, meer burgerlijke initiatieven, meer democratie, minder regenten en de joods-christelijke traditie en Verlichtingsidealen als basis van de westerse cultuur.
Minder islam, maar wel godsdienstvrijheid. En minder kansloze immigranten, meer debat en minder politieke correctheid.
Martin Bosma
Aan de onafhankelijkheidsverklaring van Geert Wilders lag het liberaal-conservatisme van Bart Jan Spruyt ten grondslag. Maar daarmee heeft Wilders gebroken.
De PVV van Wilders als oer-sociaal-democratische, maar wel nationalistische beweging, is een uitvinding van Martin Bosma. De ideoloog van de PVV heeft bijzonder nostalgische gevoelens voor de oervader van de sociaal-democratie: Willem Drees.
Hij verlangt naar echte sociaal-democratie. O, wat was het toen leuk. We hielden van elkaar en langzaam werd de verzorgingsstaat ontwikkeld voor het Nederlandse volk - niet voor Europa en al helemaal niet voor niet-westerse immigranten. Alles verliep prima, totdat we ontdekten dat het geleende geld waarop de verzorgingsstaat is gebaseerd, op is.
Martin Bosma is de uitvinder, de geestelijke vader van Henk en Ingrid.
Trannie
In het Catshuis vertegenwoordigde Wilders ook de SP - conform zijn ideologie. De Socialistische Partij is de beste bondgenoot van Wilders voor het Nederlandse volk zoals vadertje Drees dat zag: eigen volk eerst.
Niet voor niets was de leider van de socialisten eigenlijk blij dat Wilders niet aan ‘de tirannie’ van Brussel wilde toegeven. Eigen volk eerst!
Wilders kreeg op bedekte wijze een mooi compliment van Emile Roemer. Wie op de PVV stemt, stemt eigenlijk ook op de SP. Het zijn inwisselbare stemmen. Wilders heeft gekozen voor de sociaal-economische ideologie van de SP. En dat is politiek gezien niets anders dan eeuwige, onverantwoorde oppositie. Wilders kiest voor het theater van politiek, zonder het vuile werk.
Arrivederci
De verkiezingen zijn begonnen. Niet de islam of de immigranten, maar een nieuwe dreiging voor het Nederlandse volk is het verkiezingsthema van SP en PVV: de Europese Unie. Wie zijn aan de beurt om door de PVV te worden beschermd? De AOW-ers!
In de zomer van 2010 bevorderde Job Cohen per ongeluk de totstandkoming van dit kabinet. Toen zei ik hier tegen hem: 'Job, arrivederci'. Vaarwel Job. Het duurde bijna twee jaar voordat Job begreep dat hij zichzelf had gemarginaliseerd.
In de lente van 2012 heeft Wilders het linkse blok een stap verder gebracht. Nu zeg ik tegen Geert: arrivederci!
Een zuidelijke manier van communiceren die perfect past bij de politici die zuidelijke toestanden willen veroorzaken. Het zal nog een tijdje duren totdat ook Geert het doorheeft.
Afshin Ellian
http://www.elsevier.nl/web/Opinie/Afshin-Ellian.htm" onclick="window.open(this.href);return false;