STENEN
Marjan van den Berg
Vandaag, 06:41
Update: vandaag, 07:58
Beluister Marianne Zwagerman | Stenen
Wie zoals ik in de jaren ‘80 opgroeide kwam nog wel eens thuis met een gat in zijn knie of een tand door haar lip. Je moeder zei dan: 'daar word je groot van'. Tegenwoordig gaat er een brief van de advocaat naar de school van de spruit of naar de gemeente omdat de volstrekt onveilige situatie, een bloedende lip tot gevolg hebbende, nooit had mogen ontstaan. Onveilige situaties, daar doen we niet meer aan in onze aangeharkte maatschappij.
In een ontluisterend
filmpje op de Telegraaf-site zag ik gisteren medewerkers van de gemeente Almere steentjes verwijderen uit een perkje. Ze liggen daar voor de sier, maar worden door jongeren gebruikt om supermarktbezoekers en bussen te bekogelen. Losliggende steentjes, dát kunnen we niet hebben in ons rubberentegelparadijs! Gevaarlijk! Want in verkeerde handen worden ze munitie. Je zou er ook voor kunnen kiezen om niet de steentjes maar de verkeerde handen aan te pakken, maar dat is al lang niet meer logisch.
Ontluisterend was ook dat geen van de geïnterviewden: de gemeentemedewerker, de boodschappende vrouw, maar zelfs de hevig getatoeëerde, stoer uitziende bebaarde man, voor de camera antwoord durfde te geven op de vraag: ‘Wat zijn het voor jongeren die hier de buurt onveilig maken?’
Later op de dag kondigde de burgemeester alsnog harde maatregelen aan en
zei dat het om jongeren met een Noord-Afrikaanse achtergrond ging. De Almeerse burger durft het woord Marokkaan dus al niet meer hardop uit te spreken voor een draaiende camera, zo hebben we onszelf laten muilkorven als gevolg van het mediageweld over racisme en etnisch profileren.
Angst verlamt onze samenleving. Angst voor steentjes, angst voor een gat in je knie, angst voor racist te worden uitgemaakt als je gewoon benoemt wat je ziet. Paradoxaal genoeg kunnen we juist van die stenengooiende Marokkaanse klootzakjes leren hoe we van onze angst afkomen. Wij zíj komen tenminste nog buiten! Zij vallen nog tanden door de lip en gaten in de knie. Nickelodeon moest vorige week de zender op zwart zetten om kinderen naar buiten te krijgen. Ja, daar hebben we tegenwoordig een dag voor: buitenspeeldag, een keer per jaar. Kinderen en jongeren leven tegenwoordig als bejaarden. Ze komen niet meer buiten. Ze zitten niet achter de geraniums, maar achter schermpjes. Ze streamen bijna drie uur per dag tv-shows en spenderen nog eens ruim drie uur per dag aan hun mobiel. Je zou er bijna stenen van gaan gooien.
http://www.bnr.nl/opinie/marianne-zwage ... 653/stenen