King George schreef:Moeten straks alle grachtenpanden in Amsterdam worden gesloopt waarbij dan en passant met de brokstukken ook die grachten kunnen worden gedempt? Want die grachtenpanden en die grachten in Amsterdam, dat is toch ook zóóóóó Gouden Eeuw...
Weg er mee. 
Wel of geen Gouden Eeuw: 'Laten we op zoek gaan naar een nieuwe term'
Het plan van het Amsterdam Museum om de term 'Gouden Eeuw' in de ban te doen, roept vandaag veel reacties op. Volgens het museum hoeft de term niet geheel afgeschaft te worden, maar moet er wel meer ruimte komen voor de schaduwkant van deze periode. Grote broer Het Rijksmuseum doet niet mee met de aanpassing.
Premier Rutte noemt de actie van het museum "onzin waar hij niets mee kan" en minister Slob wordt "heel erg moe" van dit soort discussies. Historicus Karwan Fatah-Black vindt het juist goed dat het gesprek hierover gevoerd wordt.
De discussie over het gebruik van de term Gouden Eeuw is niet nieuw. Volgens Fatah-Black is er al een jaar of 20 een zogenoemde Gouden Eeuw-hype gaande.
"Musea plakken heel graag de titel Gouden Eeuw op een tentoonstelling als het maar enigszins in de zeventiende eeuw heeft plaatsgevonden, ze zijn onbeschaamd heel blij met die Gouden Eeuw-marketing."
Kritische kant
Met de Gouden Eeuw wordt dan vaak de 'succesvolle' periode bedoeld waarin Nederland een economische en militaire wereldmacht was. Maar het was ook een periode met veel armoede, oorlog en slavernij.
En die kant, die ontbreekt volgens Fatah-Black nog vaak. Maar daar lijkt verandering in te komen. "Je ziet bij musea de ontwikkeling dat ze tegenwoordig steeds meer openstaan voor kritische ideeën. Dat ze niet meer alleen de mooie dingen willen laten zien."
Zo gebruikt het Scheepvaartmuseum de term Gouden Eeuw al langer niet meer zomaar. "En ik zie dat musea die nieuwe tentoonstellingen inrichten er al veel voorzichtiger mee zijn. Die tijd wordt niet vanzelfsprekend meer 'goud' genoemd."
Dat de discussie over de term nu weer oplaait, vindt Fatah-Black opvallend. "Ik vind het interessant om te zien hoe fel erop gereageerd wordt vanuit de politiek. Dat zegt wel iets over het denkproces waarin we zitten met z'n allen."
En dat vindt hij een goede zaak. "Dit soort thema's is wat ons bij elkaar houdt. Het voelt niet altijd even fijn, maar we zijn er wel over in gesprek. Al denk ik wel dat de mensen die de term willen handhaven, beter moeten uitleggen wat er zo 'goud' is aan deze periode. Dan verbreed je alleen maar de kennis die we erover hebben."
Nieuwe naam?
Dat Gouden Eeuw niet voor iedereen de juiste term is voor deze periode, begrijpt Fatah-Black. Al vindt hij het alternatief 'de zeventiende eeuw' ook niet helemaal de lading dekken. "Dat vind ik te zakelijk. Ik zou het mooi vinden als er iets nieuws voor terugkomt. Dat we het eens worden dat de term 'goud' misschien niet zo passend meer is."
Zijn oplossing? "We kunnen er een prijsvraag voor uitschrijven. Het is toch een bijzondere tijd geweest, dus iets moois dat de lading dekt lijkt me wel een nationaal debat waard."
Karwan Jalal Fatah-Black (Amsterdam, 17 april 1981) is een Nederlands historicus die verbonden is aan de Universiteit Leiden. Daarnaast is hij actief lid van de Internationale Socialisten.
Hij is de zoon van een Koerdische-Irakese vader en een Nederlandse moeder. Hij studeerde geschiedenis aan de Universiteit van Amsterdam en promoveerde in 2013 aan de Universiteit Leiden op een proefschrift over Suriname en de trans-Atlantische handel. Twee jaar later werd hij in Leiden universitair docent. In 2016 ontving Fatah-Black de Heineken Young Scientist voor zijn onderzoek naar formele en informele trans-Atlantische handel van Nederland in de Gouden Eeuw en de rol van slavenhandel daarin.
CV
De schone kunsten Met een lerares Nederlands en een hr-manager als ouders was het geen voor de hand liggende keuze om kunstgeschiedenis te gaan studeren. Toch kon Imara de lokroep van de kunsten niet weerstaan.
Denk niet zwart-wit Imara maakte snel naam toen ze voor het Amsterdam Museum enkele tentoonstellingen samenstelde waarbij de blanke, westerse bril subtiel van de neus werd getikt.
Museumtalent Voor haar inzet om met het Amsterdam Museum een diverser en vooral kleurrijker publiek aan te spreken, kreeg ze in 2017 de prijs Museumtalent van het Jaar.
Wat is jouw beste beslissing van de laatste twaalf maanden?
'In 2017 ben ik uitgeroepen tot Museumtalent van het Jaar. Volgens de jury met name voor twee programma's die ik voor het Amsterdam Museum heb ontwikkeld. Als gastcurator heb ik me in het kader van Black Achievement Month in 2016 ingezet voor de tentoonstelling Zwart Amsterdam, over de donkere rolmodellen die onze stad heeft. Dat maakte zo veel discussie en schurende, prikkelende vragen los dat ik daar vorig jaar op voort ben gaan borduren met het programma New Narratives. Gastrondleiders van allerlei achtergronden vertellen aan het publiek hun eigen verhaal bij de stukken en objecten uit onze collectie. Heel leerzaam en vaak ook confronterend. Gevolg was wel dat ik door allerlei musea werd gevraagd om mee te denken over diversiteit en inclusiviteit. Op een gegeven moment zat ik de hele dag alleen maar kopjes koffie te drinken met mensen. Dus mijn beste beslissing is geweest om mezelf bij al die verzoekjes om een kopje koffie te drinken of een praatje te houden, af te vragen: heeft dit ook nut voor de langere termijn? Of ga ik nu alleen maar mee in die tijdelijke, hippe hype van diversiteit en hoe je als museum een gekleurder publiek kunt bereiken?'
Je werd naar jouw smaak in een nauw hokje gestopt? '
Ja, even een koffietje drinken. Even een lezinkje over inclusiviteit houden. Zo van: dan hebben we dat onderwerp ook weer afgetikt. Het leek bijna alsof diversiteit mijn core business is. Terwijl het voor mij een vanzelfsprekendheid is dat een museum daar bij elk programma en elke tentoonstelling rekening mee houdt. Iedereen in de museumwereld hoopt er zo snel mogelijk mee aan de slag te kunnen. Ze wilden allemaal van mij weten: wat is je plan, hoe krijgen wij dit voor elkaar, hoe doe jij dat? Maar zo werkt het natuurlijk niet. Er is geen toverformule voor. Dus mijn insteek was: ik ben alleen geïnteresseerd als je echt structureel iets wilt veranderen. En dat is meer dan alleen: hoe kun je een programma neerzetten voor mensen die je normaal niet bereikt?'
Wat zegt het over de Nederlandse museumwereld dat iedereen ineens boven op jou sprong?
'Dat ze beseffen dat er echt iets moet gebeuren. Met diversiteit binnen de musea zijn we echt iets op het spoor, alleen het staat nog heel erg in de kinderschoenen. Ik denk dat het mensen een hoop heeft gegeven: meer diversiteit staat in de museumwereld al jaren op de agenda, laten we nu echt nadenken over hoe we dat verder handen en voeten kunnen geven.'
Want de meeste musea hebben geen idee hoe ze andere Nederlanders behalve blanke senioren naar binnen moeten lokken?
'Eerlijk gezegd, nee. Dat vinden ze heel moeilijk. Het gebeurt wel, maar omdat het zo'n gevoelig onderwerp is, gaat dat gepaard met veel onzekerheid. Doen we het nu goed? Kunnen we deze termen wel gebruiken? Stoten we niemand tegen het hoofd? Het is ook lastig. Als je het verkeerd aanpakt, zet je zomaar twee stappen achteruit in plaats van eentje vooruit. Dus ik vind het heel gedurfd van musea om met diversiteit aan de slag te gaan. Daarin heeft het Amsterdam Museum een voortrekkersrol. Juist omdat wij geen kunstmuseum zijn. Onze collectie is de collectie van de stad. En met onze progamma's en tentoonstellingen proberen we altijd aansluiting te vinden bij wat er leeft in de stad.'
Komt die gevoeligheid ook door de rol die ons koloniale verleden in de Nederlandse kunst speelt?
'Ik denk dat dat er mede voor heeft gezorgd dat dit onderwerp zo'n lange tijd uit de weg is gegaan. Maar ik denk dat musea inmiddels ook inzien dat er juist kansen liggen als je moeilijke onderwerpen aansnijdt op een manier die niet heel vervelend of negatief is. Die manier van denken heb ik van mijn ouders meegekregen. Thuis was alles bespreekbaar en mijn mening telde altijd. Mijn ouders stimuleerden dat door mij te vragen: wat vind jij daar van? Zo heb ik geleerd om bij alles de waarom-vraag te stellen en mijn eigen positie in te nemen. Ook als het gaat over onze eigen familiegeschiedenis. Daar heb ik me altijd voor geïnteresseerd, omdat onze stamboom veel vragen oproept. Mijn grootouders, hun grootouders, ze hadden allemaal huwelijken die niet per se vanzelfsprekend waren. Mijn overgrootmoeder had bijvoorbeeld kinderen met een Chinese zeevaarder, terwijl mijn oma uit een Surinaams ambtenarengezin kwam. Als je Surinaamse wortels hebt, weet je dat je afstamming niet zo eenduidig is. Je kunt een parallel trekken met Amsterdam. Ook onze stad is een lappendeken van culturen, en al die culturen vormen een gezamenlijke geschiedenis waar iedereen onderdeel van is. Daarom sta ik ook niet aan een bepaalde kant, ik sta er middenin. Wij staan er allemaal middenin.'
En het Amsterdammuseum past jou wat dat betreft als een handschoen?
'Toen ik hier als gastcurator kwam, vond ik het museum zo leuk dat ik heel erg mijn best heb gedaan om hier te kunnen blijven hangen. Het is een plek met fantastische kansen. Want als je onze collectie vanuit een gekleurd perspectief bekijkt, kun je ineens een compleet nieuw verhaal vertellen bij bijvoorbeeld schilderijen over schepen op zee, grachtenpanden of plantagehuizen. Ik zie het als een geweldige uitdaging om te kunnen laten zien dat de cultuurliefhebber niet vanzelfsprekend een blanke 65-plusser met een museumjaarkaart is. Maar dat heel veel mensen in dit museum iets van zichzelf kunnen vinden. Als je dat verhaal maar op de juiste manier vertelt.'
Wilders en Baudet in de bres voor door links gehate Gouden Eeuw: ‘Ben er beretrots op, I love it!’
Terwijl Amsterdam onze geschiedenis langzaam verminkt, komt er in Den Haag een ferm antwoord van twee mannen die helemaal genoeg hebben van al die linkse zelfhaat: Thierry Baudet en Geert Wilders. Allebei laten ze weten grote fans te zijn van de Gouden Eeuw, en dat Amsterdamse musea die bezig zijn daarmee te klooien echt op de verkeerde weg zitten.
Toch mislukt! Wilde het Amsterdam Museum ‘verbinden’ door een term als Gouden Eeuw te schrappen om mensen die nog steeds trauma’s hebben aan de zeventiende eeuw niet voor het hoofd te stoten, krijgen ze dit: de grootste politieke bashlash die het museum ooit gekend heeft. Maar liefst drie partijen hebben het besluit onmiddellijk in twijfel getrokken: VVD, PVV en FVD.
Kamerlid Zohair el Yassini van de liberale regeringspartij vindt dat ze daar in de hoofdstad het spoor bijster zijn: “Het museum is de weg kwijt in een poging inclusief te zijn. Ik heb liever dat ze uitleggen wat de Gouden Eeuw heeft gebracht en wat de negatieve kanten ervan zijn. Dat is juist de taak van een museum.”
Bij andere rechtse partijen werd de woordvoering echter niet overgelaten aan backbencher. Thierry Baudet liet simpelweg weten wél van de Gouden Eeuw te houden, in tegenstelling tot een groeiend cordon sanitair van linkse geschiedenishaters: “Gouden Eeuw. Love it!”
PVV-voorman Geert Wilders wijdde er een hele tirade aan: “Trots zijn op Nederland mag niet meer van die gestoorde linkse zelfhaters. Ze maken Nederland kapot met hun valse politieke correctheid. Ik hou van Nederland, onze cultuur en geschiedenis en ben beretrots op de Gouden Eeeuw.”
Maar ja: rechts staat volledig buitenspel in Amsterdam. De linkse politiek-correcte meute regeert daar met ijzeren vuist (hoi Rutger Groot Wassink!), dus hoop voor een koersverandering? Die kan je altijd koesteren, maar zolang de hoofdstad zich in de verstikkende wurggreep van GroenLinks en groenlinksig gedachtengoed bevindt, zal het er wel niet van komen…
Ariel schreef:King George schreef:Moeten straks alle grachtenpanden in Amsterdam worden gesloopt waarbij dan en passant met de brokstukken ook die grachten kunnen worden gedempt? Want die grachtenpanden en die grachten in Amsterdam, dat is toch ook zóóóóó Gouden Eeuw...
Deze huizen moeten zeker afgebroken worden. Er bestaat in Amsterdam een "gouden bocht " Allemaal dure huizen gebouwd en gekocht door rijke kooplui die arme zwarte negers verhandelde.
Spoiler! :Spoiler! :
Ariel schreef:Echt een aanwinst voor Nederland.
![[icon_lol.gif]](./images/smilies/icon_lol.gif "lol"){kind=icon}
. 
‘Michiel de Ruyter’ krijgt prominente plek in Urker Zeeheldenwijk: ‘Dit is een tegengeluid’
Herre Stegenga, 19-09-19
Het Amsterdam Museum doet de term ‘Gouden Eeuw’ in de ban, het eigenwijze Urk vernoemt doodleuk straten naar zeehelden. Zo moet de Michiel de Ruyter-allee de nieuwe Zeeheldenwijk ontsluiten. “Ach, iedereen heeft wel een zwart randje”.
De plattegrond met straatnamen is nog niet klaar (“Die kan elk moment komen”, zegt gemeentewoordvoerder Eef de Vries), maar hij wil wel wat namen noemen van de groslijst. “In de volksmond hebben we het al over de Michiel de Ruyterbrug en de Michiel de Ruyter-allee, dit wordt de centrale ontsluitingsroute van de Zeeheldenbuurt. Hij wordt wel de vader des vaderlands genoemd hè. De Ruyter krijgt een prominente plek in de wijk.”
Bekende namen
Ook de Aert van Neslaan komt voorbij, hij was destijds de rechterhand van De Ruyter. De namen van Piet Hein, Witte de With, Maarten Harpertszoon Tromp, Jacob van Heemskerck, Pieter Florisse, Johan Evertsen de Oude zullen eveneens op de straatnaambordjes prijken. “De bekende mannen”, zegt De Vries.
Raadslid Jan Koffeman (Hart voor Urk) nam begin vorig jaar het initiatief voor het eren van zeehelden. “Deze mannen mogen niet worden vergeten”, zei hij tegen deze krant. Urk stond weer eens landelijk in de schijnwerpers nadat zijn motie unaniem was overgenomen door de raad. Immers, elders in het land (vooral in de Randstad) is juist discussie over straten en gebouwen die zijn vernoemd naar de omstreden zeehelden - die ook slavenhandel of oorlogsmisdaden pleegden. Recentelijk maakte het Amsterdam Museum nog bekend de term ‘Gouden Eeuw’ niet meer te gebruiken.
Standbeeld
De ophef was begin 2018 amper voorbij of de tiener Klaas Johannes Wakker begon een inzamelingsactie voor een standbeeld van De Ruyter op Urk. Hij vond straatnaambordjes niet ver genoeg gaan. Mensenrechtenactiviste/kunstenares Astrid Essed reageerde razendsnel met een oproep om het standbeeld neer te halen. Overigens is de doneeractie van Wakker blijven steken op 110 euro.
Grote commotie, maar het is voor Urk geen reden om op safe te spelen en onschuldige straatnamen te kiezen. “Ach, iedereen heeft wel een zwart randje”, zegt De Vries. “Er is veel negativisme over wat er vroeger mogelijk is misgegaan, dit is een tegengeluid. Wij eren mensen die iets voor Nederland betekend hebben.”
https://www.destentor.nl/urk/michiel-de ... jZtP?amp=1
Het familiewapen van mijn schoonfamilie vertoont overigens een afgehakt negerhoofd. Herinnering aan de kruistochten... Dergelijke hoofden zijn vrij algemeen en volgens de regels der heraldiek moet daarbij worden vermeld of ze " afgerukt of afgehakt " zijn. En dan zijn er al die sneue draken!
(Van Loon). Doorsneden : boven : twee van elkander gekeerde negerhoofden(au-naturel) op een veld van goud, beneden : in zilver drie (2, '1) molenijzersvan zwart ( Van Veen). Met een dolk gewapende regterarm, geharnasd, waaronder inzilver een rechts gewende schildpad (au-naturel).
Museum schaamt zich voor zwarte hoofden in familiewapen
Het Museum van Loon aan de Keizersgracht schaamt zich voor de zwarte hoofden in het wapen van de eeuwenoude familie Van Loon, in wier voormalig woonhuis het museum is gevestigd. „Toen ik bijna een jaar geleden voor het eerst Museum Van Loon binnenkwam, moest ik slikken. Met name de zwarte hoofden in het familiewapen troffen me; ik heb er letterlijk een paar nachten niet van geslapen”, aldus conservator Marian Duff.
https://www.telegraaf.nl/nieuws/2001713907/museum-schaamt-zich-voor-zwarte-hoofden-in-familiewapenHet familiewapen dat op veel plaatsen in het monumentale pand is te zien, wordt volgens directeur Gijs Schunselaar niet weggehaald. Maar omdat sommige mensen ervan schrikken, komt er uitleg bij wat de zwarte hoofden zouden kunnen betekenen. Een van de mogelijkheden is dat ze symbool staan voor slavernij, maar ze kunnen ook verwijzen naar de handel op Noord-Afrika en het Nabije Oosten.”
Het museum wil voortaan meer aandacht besteden aan de manier waarop het geslacht Van Loon zijn rijkdom, die sinds jaar en dag in het museum is uitgestald in de vorm van schilderijen, kleding en dergelijke, heeft vergaard.
De tentoonstelling Langs de Surinaamse grachten, die deze week wordt geopend, is de start van de koerswijziging. Aan de ene kant wordt de rijkdom aan de Amsterdamse grachten getoond en aan de andere kant het leed van de slaven op de plantages waarmee families als Van Loon in de achttiende eeuw hun vermogen bijeensprokkelden. „Waar voorheen vanuit een eurocentrisch (kunst-)historisch frame werd geprogrammeerd, wordt deze gekanteld naar een meerstemmig geluid”, aldus het museum.
Toen ik bijna een jaar geleden voor het eerst Museum Van Loon binnenkwam, moest ik slikken. Met name de zwarte hoofden in het familiewapen troffen me; ik heb er letterlijk een paar nachten niet van geslapen”, aldus conservator Marian Duff.
Sla de beelden van onze voormalig nationale helden kapot, vindt Simon(e) van Saarloos
Simon(e) van Saarloos In Nederland polderen we ons het ongemakkelijke verleden uit en klaar is Kees. Laten we dat juist niet doen, stelt Simon(e) van Saarloos in haar nieuwe essay.
Wat moeten we met het standbeeld van Jan Pieterszoon Coen, de gouverneur-generaal van Oost-Indië die op de Banda-eilanden 15.000 inboorlingen liet afslachten en die uit jaloezie zijn twaalfjarige minnares tot bloedens toe liet geselen? En wat moeten we met de buste van de mecenas Johan Maurits, de verdachte naamgever van het Mauritshuis die als koloniaal heerser persoonlijk wel voer bij de slavenhandel?
Historici beantwoorden deze vragen meestal vrij eensluidend: laat de voormalige nationale held op de sokkel staan en plaats er een bordje bij waarop zijn wandaden in historische context worden gezet. Zo deden we dat bij het Van Heutsz-monument van de gewelddadige onderwerper van Atjeh en zo doen we dat vaker. Of het nou gaat om problematisch verleden uit de zeventiende eeuw of de Tweede Wereldoorlog: we polderen ons – in gesubsidieerde overleggroepen, debatten, opiniestukken en tentoonstellingen – het ongemakkelijke verleden uit, en klaar is Kees.
bla, bla, bla.....
Vergeten en herinneren zijn, kortom, niet waardevrij. Standbeelden evenmin, vindt Van Saarloos. Ze doet daarom een creatieve suggestie: haal Coen en co niet weg, plaats er geen plechtstatige correcte tekst bij, maar sla hun beelden kapot en laat de brokstukken liggen.
Kunstcentrum Witte de With zou zijn naam veranderen, maar heet nog steeds Witte de With
Kunstcentrum Witte de With gaat zijn naam veranderen, zo kondigde het Rotterdamse instituut in oktober 2017 aan. Witte de With, een toonaangevende expositieruimte voor hedendaagse beeldende kunst, was er vroeg bij. Tenminste, met de intentieverklaring, waarmee de instelling reageerde op een kritische open brief van activisten en cultuurcritici. De afgelopen jaren wilden meer Nederlandse organisaties zich – al dan niet in reactie op protest – ontdoen van namen die verwijzen naar de koloniale geschiedenis.
[...]
De Mexicaanse directeur Sofía Hernández Chong Cuy, die het kunstcentrum sinds begin 2018 leidt, wil geen datum beloven. [...]
Hernández Chong Cuy legde vlak na haar aanstelling al in de Volkskrant uit dat ze geen haast maakt: ‘Dit is geen marketingcampagne, maar een filosofisch onderzoek.’ Volgens de directeur vordert dat onderzoek gestaag: ‘Het gaat niet alleen om de naam, dit is een kans om te veranderen, om opener te worden, mee te veranderen met de veranderende maatschappij.’ De programmering, de communicatie en het educatieprogramma zijn onderwerp én onderdeel van dit zelfonderzoek.
Ariel schreef:Een deugmens uit de keuken van Sylvana Simons wil de beelden van onze nationale helden kapot slaan.
Totaal geschift.
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 gasten
