Hoofd in het zand steken van Nederlanders is een overlevingstactief.

[Ariel]

HET NEGEREN VAN DE ONDERGANG VAN NEDERLAND IS EEN OVERLEVINGSTACTIEK

Als je nieuws negeert bestaat het niet. Dat gebeurt er nu op grote schaal. Nederlanders maken zich bewust blind voor al de gebeurtenissen die de laatste tijd in dit land plaatsvinden. Burgers ruiken dat er iets niet klopt en willen best de barricades opgaan, maar de wekker gaat weer om 06.00 uur. Het gezin moet eten. Dat is voor een doorsneeburger (hard werken, filerijden, vroeg weg, laat terug, eten en naar bed) het belangrijkste in dit land. Zorgen dat er brood op tafel komt. Dat de wijn koud staat. Zorgen dat het kind te eten heeft. Een doorsneeburger heeft geen tijd om zich gekwetst te voelen door een standbeeld van een of andere zeerover uit 1645. Een doorsneeburger heeft geen tijd om heel de dag op Twitter draadjes te kotsen over wit privilege. Een doorsneeburger heeft geen tijd om de staafdiagrammen van Leo Lucassen te bekijken. Hij/Zij werkt en zorgt voor het gezin. M/V. Hij/zij kraakt niet, hij/zij zeikt niet, nou ja, op de kutkoffie op het werk, maar zeker niet over hoe erg het honderden jaren geleden was in Afrika en Indonesië. Hij/zij heeft geen schuldgevoel en hij/zij wil absoluut geen heisa in eigen tuin. Een doorsneeburger vindt het prima dat Amsterdam in de brand staat, dat Groningen instort of dat er ergens een standbeeld van J.P. Coen staat, zolang hij/zij maar veilig thuis zit en het kind te eten heeft. Islamisering? Ach, de Turkse buurman zwaait nog naar ons, dus even geen problemen maken nu. We zitten net poezenfilmpjes te kijken op Facebook. We zien vanzelf wel wie er in onze tuin komt te staan. Vast een Rus. Kut Poetin.

Als je als burger de barricades op wil gaan, moet er eerst een paar vragen gesteld worden. Heeft dat protesteren zin in mijn uppie?, hoe mobiliseer ik een groep gelijkgestemden?, welk risico kan ik nemen?, kan ik deze zaterdag protesteren tegen massa-immigratie? Nee dat gaat niet, want er is een gezinsuitje naar de Beekse Bergen. Daar zit je dan. Als burger, wonend in een rijtjeshuis, werkend op kantoor, twee koters, vrouw en een schoonfamilie. Nootjes aan de aapjes aan het voeren in de Beekse Bergen en je zorgen te maken over de toekomst van het land en die van de kinderen. Maar je gaat liever naar de Beekse Bergen met je schoonmoeder dan dat je ondergronds lakens gaat beschilderen voor een of andere protestmars. Een burger wil behouden wat hij/zij heeft. Vier muren, gezin, werk, tuintje en beestje.

Want hoe moet je maandagochtend aan je collega’s en de baas vertellen dat je zaterdag in elkaar bent geslagen door ME’ers terwijl je met een Nederlandse vlag liep te zwaaien? Met je blauw oog. Je baas zal zeggen: ‘doe normaal man en ga aan het werk. Halve zool.’ En zo negeren wij onszelf de geschiedenisboeken in als een landje dat zal breken. Een landje dat zijn trots verkoopt aan de EU. Een landje waar schaatsen verboden wordt. Een landje waar Jezus (niet dat wij geloven, maar wie weet hebben wij het fout) in ieder geval nooit meer terug zal keren.