Linda Danvers schreef:*moslima* schreef:Je stelt goede vragen. Ik kan proberen vanuit mijn eigen overtuiging te beantwoorden.
Ik was al jaren geinteresseerd in de islam, maar ja.. die moslims. Dat waren zulke rare gasten.
Beste "Moslima",
Wat vond je zo vreemd aan Moslims? Ik heb zelf altijd met Moslims op school gezeten. Voor mij waren dat mensen met een godsdienst waar ik niet zo veel van wist en een andere cultuur. Ik ervoer ook relgieuze en culturele verschillen tussen mijzelf enerzijds en Streng Christelijk Gereformeerden anderzijds.
Ik heb vervelende ervaringen gehad met moslim-mannen (die in feite niet met de islam bezig waren). Daarnaast vond ik ze vaak zo absoluut in hun geloof en daar heb ik een allergie voor opgelopen.
Ik geloofde echter in die tijd ook niet in God, dus het was eenvoudig: ik ben atheist.
Waarom niet?
Ik ben mijn hele jeugd naar de kerk gegaan en ik heb nooit Gods aanwezigheid gevoeld. Het was voor mij alleen maar nonsens. Ik heb het nog gezocht in andere kerken, bij praise-avonden, weet ik veel, maar ik had gewoon nooit het gevoel dat hij bestond. Dus het was voor mij een logische conclusie toendertijd.
Ik ben echter door dingen die gebeurd zijn, toch overtuigd geraakt van het bestaan van God.
Wat is er precies gebeurd?
Waarom ben je van gedachten veranderd?
Ik ben heel langzaam gegroeid in die verandering tot die ene nacht. Er zijn dingen gebeurd die té toevallig zouden zijn. Ik wil het meeste graag voor mezelf houden, maar ik heb een aantal keer ervaren alsof er iemand van boven heel vriendelijk naar me keek. En nog wel wat dingen.
gelijkertijd heb ik besloten over de islam te gaan lezen en de Koran te gaan lezen.
Hoe kwam je tot dat besluit?
Heb je ook andere geschriften van de andere religies gelezen?
Ja, ik heb heel wat christelijke lectuur gelezen, of boeddhisme en allerlei esoterische boeken etc. Ik ben wel een leesfreak, dus dat heb ik zeker geprobeerd. Ik moet ook zeggen dat ik een soort drang voelde om te lezen over de islam, terwijl ik het zelf niet wilde.
Ik voel me rustig als ik de Koran lees of luister. Maar ja die moslims... Ik wilde nog steeds geen moslim worden. Ik wilde er vanaf, het hele religieuze gedoe en besloot te breken met mijn partner die moslim is.
Waar werd je precies rustig van?
Dat weet ik niet. Ik kalmeer gewoon. Net alsof ik Gods aanwezigheid voel.
Hoe hadden jij en je vriend elkaar leren kennen? Was hij praktiserend?
Hij is mij in het openbaar vervoer tegengekomen en we zijn vanaf daarna samengebleven. Hij praktiseerde toen niet.
De nacht voor ik dat zou doen (we woonden niet samen, dus ik kon het niet meteen uitvoeren) werd ik wakker met een gevoel van paniek. Ik had het gevoel als ik nu me af zou keren van god en geloof dat dit mijn laatste kans was en ik wist echt niet wat ik moest doen.
Was je echt bang voor de Hel of (ook) voor iets anders?
Paniek is ook heel normaal als je een relatie wilt beëindigen. Veel mensen vinden een dergelijke confrontatie heel zwaar. Wilde je aan de ene kant wel met je relatie ophouden en aan de andere kant ook weer niet? Dergelijke gemengde gevoelens roepen heel veel spanning op.
Ik ben niet bang voor de hel. Die fase heb ik gehad. Ik denk dat wij in onszelf het goed en kwaad hebben en dat dat ook de hel is voor onszelf en anderen. Ik had geen vragen meer over het beëindigen van mijn relatie en had dat als onvermijdelijk geaccepteerd. Maar ik schrok echt midden in de nacht wakker met het gevoel: als ik God nu laat lopen, dan is dat de laatste keer. Mijn relatie was toen geen issue. Ik dacht alleen ná die gebeurtenis: he, dan hoef ik ook mijn relatie niet op te geven.
Ik heb toen een lang gesprek gehad met God (zo ervaar ik het tenminste) en gezegd: blijkbaar wil je dat ik je ga dienen, dan doe ik dat maar. Op dat moment kreeg ik heel veel rust over me heen en voelde ik totale acceptatie en liefde. Dat was zo ongelofelijk, ik zal dat nooit vergeten. Ik heb me nog nooit zo goed en veilig gevoeld.
Ik heb een soortgelijke ervaring gehad. Ik stelde God een vraag met heel mijn wezen toen ik wanhopig was en ik voelde toen ook alomvattende Liefde en acceptatie. Ik kreeg ook meteen een compleet antwoord op de vraag die ik had gesteld. God liet diens Liefde aan je merken omdat je dit nodig had en er rechtstreeks om vroeg. Dit bewijst niet dat de Islam de ware Godsdienst is. Dit bewijst dat jij, als je dat wilt, jezelf tot God kunt wenden. Je ervaring bewijst ook niet dat de paniek die je voelde van God kwam. Paniek komt namelijk uit jezelf en heeft te maken met angsten en onzekerheden. Kirk Cameron heeft zich tot het Christendom bekeerd nadat hij had gebeden op aanraden van de vader van zijn vriendin. Hij vroeg God om zich te openbaren en hij had daarna een mystieke ervaring zoals die van jou. Hij concludeerde toen dat de kerk van zijn vriendin de ware religie moest zijn. Jij en Kirk Cameron waren allebei atheist, hadden bepaalde problemen en hadden een relatie met iemand die wel lid was van een religie. Jullie hebben je daarom tot de religie van je respectievelijke partners bekeerd. Ik had ten tijde van ervaring geen relatie en ik geloof niet in georganiseerde religie. Voor mij telde alleen de ervaring zelf en het antwoord wat ik kreeg. Daarom kwam ik niet tot de conclusie dat een bepaalde religie de waarheid was.
Ik had al voor die ervaring besloten: als God bestaat, dan word ik moslim. Ik had het alleen nog steeds niet toegegeven voor mezelf dat God bestaat. En daarna dacht ik: ok, nu ik écht mezelf wil overgeven aan God, dan ben ik vanaf nu moslim. Ik snap je punt heel goed en zit hier ook hard over na te denken. Ik geloof echter dat dit niet het geval is.
Ik was er wel uit dat ik geloof in één God en geloof in doen van goede daden
De Katholieken en de Joden geloven ook in goede daden
Protestanten geloven inderdaad ook ingoede daden, maar het heeft geen nut als Jezus niet voor ze gestorven is. Dat is toch wel iets anders.
(itt christendom met drieëenheid etc).
De Heilige drieëenheid staat los van of je in goede daden gelooft of niet. De Heilige drieëenheid omschrijft verschillende aspecten van God op dezelfde manier waarop Moslims dat doen met de 99 namen voor het opperwezen. Als buitenstaander snap ik ook niet dat Moslims maar blijven doorgaan met Christenen van polytheïsme te beschuldigen. Niet alle Christenen geloven bovendien in de Heilige drieëenheid. Er zijn diverse Unitarische stromingen binnen het Christendom. De tegenstelling die jij schetst is nogal ongenuanceerd.
Ik ken alleen maar christenen die in de drieëenheid geloven en ben dan wel benieuwd hoe christenen die daar niet in geloven hun geloof zien.
Ik vind het heel eerlijk van je dat je geloven als iets gevoelsmatigs omschrijft. Dat is het ook en daar is niks mis mee. Ratio kan niet alle antwoorden verschaffen.
Met vriendelijke groet,
Linda
In mijn ogen is geloof niet te bewijzen en inderdaad een gevoelskwestie. Daarnaast kijk ik wel heel rationeel naar sommige praktische zaken, volgens veel mensen.
Ik vond je bericht heel interessant en ik ben er nog wel over aan het peinzen. Bedankt hiervoor, groet *moslima*
Kom even spieken hier.