Lale Gül: Ik ga leven

Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Mahalingam »

Lale Gül: ‘Oliebollen gingen er bij ons thuis wel in, maar oud en nieuw lag toch altijd wat ongemakkelijk’

December is voor veel Nederlanders de maand van eindeloze feestdagen, maar niet iedereen groeit met die traditie op. Lale Gül beschrijft in dit eindejaarsessay hoe ze december vroeger thuis beleefde en hoe ze dat nu doet. En hoe 2021 voor haar één groot goed voornemen was.

Voor veel mensen is 1 januari het moment om te breken met slechte gewoontes en patronen. Om via goede voornemens een poging te doen (deels) uit een leven te breken waarin ze zijn vastgelopen.

Bij de gemiddelde persoon gaat dat meestal niet verder dan stoppen met roken en meer bewegen (en zelfs dat is meestal te veel gevraagd), maar voor mij was 2021 één groot goed voornemen. De titel van mijn boek, Ik ga leven, is een manifest geworden van de afspraak met mezelf om mijn leven beter te maken.

Creatief met de regels


Oud en nieuw lag in huize Gül vroeger ietwat ongemakkelijk. Mijn ouders hebben het nooit gevierd in hun jongere jaren, dus het zat niet in hun systeem. Maar omdat de rest van het land, inclusief veel moslims en familieleden, oudejaarsavond wel vieren, door bijvoorbeeld vuurwerk te kopen of een familie-etentje te organiseren, sloop het er met de jaren steeds meer in dat wij ook ‘iets’ gingen doen. Oliebollen eten, dat sowieso, want dat ging er bij ons ook wel graag in. Maar het werd ook steeds normaler om iedereen te appen of te bellen om ze een gelukkig nieuwjaar te wensen, iets wat je normaliter alleen bij de islamitische feestdagen doet.

Goede voornemens opstellen, een kerstboom optuigen of cadeaus uitwisselen, kon dan weer beslist niet. Daarvan had de imam gezegd dat dat te veel op de gebruiken van de ongelovigen leek, en als je die overnam werd je er zelf ook een.

Dat gold eigenlijk ook voor vuurwerk afsteken, oliebollen eten en überhaupt elkaar een fijn nieuwjaar wensen, maar op de een of andere manier deed men die dingen wel, omdat het stilzwijgend algemeen geaccepteerd was dat die dingen niet zo erg waren en je soms best creatief met de regels mag omspringen. Ik denk dat veel moslims stiekem de komst van een nieuw jaar ook feestelijk willen inluiden, omdat er voor hun gevoel ook echt een jaar afgesloten wordt. Als men iets voelt, kun je niet anders dan het maar tot uiting brengen, geloof ik.

De flessen wijn gingen weg


Met Kerstmis, Sinterklaas, verjaardagen of Pasen deden we echter echt helemaal niets. Kerst vieren dit jaar voelde voor mij dan ook een beetje raar; ik had het immers nooit eerder gedaan en heb er daarom niet per se een feestelijk gevoel bij.

Kerstmis zie ik nog steeds als de feestdagen van ‘de Nederlanders’, waar wij mensen met een migratieachtergrond eigenlijk niet zoveel mee te maken hebben. Als mijn vader vroeger een kerstpakket kreeg, gooiden we flessen wijn en champagne weg en aten we de rest op, mits er geen alcohol of varkensgelatine zat in de chocoladebonbons, taartjes en snoep; het zal u verbazen hoe weinig er dan overblijft.

We kregen ook weleens een kerststol, maar we vonden thuis unaniem dat die niet te pruimen was, behalve oma, die niet meer zo goed kon kauwen en iets zachts en mierzoets altijd wel kon waarderen.

Als er na de feestdagen in onze buurt ineens allemaal kerstbomen bij het grofvuil lagen, waren dat vooral de bomen van de scholen, bedrijven en winkels. Mijn moeder zei dan steevast dat ze het zo zonde vond van de gekapte bebossing. Ze zou, als ze zich de Nederlandse taal eigen had gemaakt, zo bij GroenLinks kunnen op dat vlak.

Handgeschreven kaart

Dat het ook zonde is van de miljoenen dieren die geslacht worden voor het Offerfeest kwam nooit in haar op, maar enfin, ik moet haar gelijk geven: in 2021 moeten we kunnen stellen dat echte bomen met kerst totaal overbodig zijn geworden en het milieu niet ten goede komen. In het duurzame en linkse Amsterdam moeten we inmiddels beter weten.

Van wat ik tot nu toe heb geobserveerd van kerst is het de bedoeling dat je je feestelijk aankleedt en gaat eten met je dierbaren. En cadeautjes aan mekaar schenkt. En kaartjes verstuurt. Maar wie moet ik dan allemaal een kaartje en een cadeau sturen?

Ik vond het maar lastig dit jaar; mijn familieleden vieren geen kerst (en ik spreek ze bovendien niet meer), dus het zouden dan vrienden en collega’s moeten zijn. Als schrijver en columnist heb je niet echt collega’s, dus het is verdomd moeilijk om te bepalen wie voor collega’s door kunnen. En als het aankomt op vrienden: het lijkt me niet dat je die zomaar ineens wat opstuurt, je hoort toch cadeaus onder een kerstboom te leggen, of zoiets? Maar dan moet ik ze dus uitnodigen voor een kerstdiner en een boom in huis nemen. Dat lijkt me een arbeidsintensief evenement. Of kan ik ze ook gewoon appen als het zover is? Of is een handgeschreven kerstkaart toch veel specialer voor het gevoel? Waarom eigenlijk?

Diner bij de burgemeester

Ik was zelf dit jaar uitgenodigd bij twee kerstdiners: eentje op het kantoor van mijn uitgeverij, waar het de bedoeling was dat alleen personeel kwam en niet ook schrijvers, maar voor mij werd een uitzondering gemaakt. De reden liet Mai Spijkers in het midden, maar ik geloof dat het is vanwege onze sterke band. Of omdat ik gezellig ben, dat kan ook. De tweede uitnodiging kwam van de burgemeester. En tja, dan heb je natuurlijk geen ander kerstdiner meer nodig.

Met Sinterklaas was het makkelijker om te bepalen hoe ik het in 2021 ging vieren: niet. Ik zie Sinterklaas als een kinderfeest en vind zo’n pakjesavond voor volwassenen maar raar. Maar met oudejaarsavond is het anders; dat vier ik graag. Bij oud en nieuw ervaar ik een heus feestgevoel; je sluit een jaar af en begint met een schone lei.

Net zoals het afgelopen jaar een schone lei is geweest. En als het mij al lukt om zo radicaal m’n leven te verbeteren door voor mezelf te kiezen, alle tegenwerking en onheil trotserend, dan moet het eigenlijk iedereen lukken om te stoppen met roken of om meer te bewegen. Of om uit een ongelukkige relatie te stappen. Of om ontslag te nemen bij die baan die je niet leuk vindt. Of om eindelijk tijd maken voor die ene reis die je altijd al wilde maken. Of om je te verzoenen met die ene persoon die je al lang niet spreekt, maar aan wie je stiekem vaak moet denken.

Een nieuw jaar, nieuwe kansen.
https://www.parool.nl/columns-opinie/la ... ~b5d14390/
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Gebruikersavatar
xplosive
Berichten: 8906
Lid geworden op: do jun 30, 2011 11:18 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door xplosive »

Gun jezelf wat je een ander toewenst     islam = racisme   & de hel op aarde voor mens en dier
                                   koran = racistisch & handboek voor criminelen
      Moslimlanden bewijzen dagelijks:    meer islam = meer verkrachte mensenrechten
Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Mahalingam »

Waarom moet ik me verdedigen als ik bij JA21 spreek?

Deze maand lag ik op Twitter onverwachts onder vuur, omdat de politieke partij JA21 bekend had gemaakt dat ik een van de gasten zou zijn op een aankomende debatavond die zij organiseren.

De andere gasten waren Roderick Veelo, Talitha Muusse, Andreas Kinneging, Zihni Özdil en Annabel Nanninga.

De verontwaardiging onder een deel van mijn volgers overviel me, omdat het voor mij onduidelijk was wat hier misging. In feite is het niets nieuws dat ik deelneem aan debatavonden van politieke partijen. Binnenkort spreek ik in de Tweede Kamer af met Lilian Marijnissen van de SP, omdat zij graag van mij hoort wat ze kan betekenen voor vrouwen die thuis onderdrukking ervaren vanwege religieuze of culturele redenen en daar niet van af kunnen komen. Eerder ben ik op een congres van de N-VA geweest in België en was ik uitgenodigd om te spreken bij bijeenkomsten van de VVD en JOVD.

Maar het was voor het eerst dat ik moest horen dat ik met ‘bruinrechts’ in zee ging, mijn geloofwaardigheid verloren had en zelfs dat ik als Turk kanonnenvlees was voor fascisten die mij voor hun karretje spannen, zonder dat ik het doorhad.

Hoe racistisch wil je het hebben? Ik als iemand van Turkse afkomst kan dus geen eigen meningen hebben of eigen beslissingen nemen, ik dénk dat die van mezelf zijn, maar eigenlijk ben ik naïef en word mij vooral als een soort buikspreekpop van alles ingefluisterd door mijn ‘bruinrechtse’ marionettenspelers?

Niemand wist wat ik daar kwam doen, niemand wist nog wat ik daar kwam zeggen, maar het leek ook niet relevant; ik werd veroordeeld, omdat ik niet bij voorbaat al het platform had geweigerd.

Als ik vroeg waarom ik dat in hemelsnaam zou moeten doen, kreeg ik te horen dat het voormalige FvD’ers zijn en daarom fascisten. Ik antwoordde dat het toch een reden moet hebben dat ze voormalige Fvd’ers zijn, maar kreeg geen overtuigend antwoord.

Volgens mij zijn de lieden van JA21 daar toch echt vertrokken wegens de complottheorieën en het antisemitisme waar ze wars van willen zijn en zien ze zichzelf meer als een consequente VVD. Ik heb ze persoonlijk nog niet kunnen betrappen op onfrisse ideologieën.

Maar dat ik me überhaupt moet verdedigen hiervoor is belachelijk. Ik mag gaan en staan waar ik wil en op zo veel mogelijk plekken mijn verhaal houden, opinies geven en wellicht een begin maken met verandering bij zaken die mij bezighouden. Als ik werd uitgenodigd door linkse partijen had ik daar ook gezeten, maar dat gebeurt op de een of andere manier minder.

Dat kun je mij vervolgens niet aanrekenen.
https://www.parool.nl/columns-opinie/wa ... ~bc0eb747/
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Gebruikersavatar
xplosive
Berichten: 8906
Lid geworden op: do jun 30, 2011 11:18 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door xplosive »

Gun jezelf wat je een ander toewenst     islam = racisme   & de hel op aarde voor mens en dier
                                   koran = racistisch & handboek voor criminelen
      Moslimlanden bewijzen dagelijks:    meer islam = meer verkrachte mensenrechten
Gebruikersavatar
xplosive
Berichten: 8906
Lid geworden op: do jun 30, 2011 11:18 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door xplosive »

 
   
Sander Van den Broecke 26-02-2022

Een jaar geleden publiceerde Lale Gül (24) haar debuutroman 'Ik ga leven'. In dat boek gooit de Nederlandse met Turkse roots haar hoofddoek af en haalt ze genadeloos uit naar het streng islamitische milieu en gezin waarin ze was opgegroeid. Sindsdien wordt ze bedreigd, probeert extreemrechts haar voor de kar te spannen, laat links haar links liggen en is er een Netflix-reeks over haar in de maak. "Ik loop gevaar", zegt ze. "Maar ik ben niet bang."
 
....................
 
 
Gun jezelf wat je een ander toewenst     islam = racisme   & de hel op aarde voor mens en dier
                                   koran = racistisch & handboek voor criminelen
      Moslimlanden bewijzen dagelijks:    meer islam = meer verkrachte mensenrechten
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89675
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Ariel »

Ik heb de aanbidding van Lale Gul nooit begrepen. Net zoals ik de verheerlijking van Malala Yousafzai belachelijk vond/vind.
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Gebruikersavatar
xplosive
Berichten: 8906
Lid geworden op: do jun 30, 2011 11:18 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door xplosive »

 
Het is goed dat Lale Gül naar buiten kwam met haar kritiek op de islam. Dat Geert Wilders soms tactloos en onhandig opereert wisten wij ook al wel. Wat dat betreft heb ik Martin Bosma hoger zitten. Maar vanwege de onhandigheid van Geert Wilders zijn er nu partijen in opkomst zoals JA21.
 
Lale Gül "aanbidden" is nou net weer een tikkeltje overdreven.
 
Gun jezelf wat je een ander toewenst     islam = racisme   & de hel op aarde voor mens en dier
                                   koran = racistisch & handboek voor criminelen
      Moslimlanden bewijzen dagelijks:    meer islam = meer verkrachte mensenrechten
Gebruikersavatar
King George
Berichten: 24943
Lid geworden op: zo sep 11, 2011 1:22 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door King George »

Waar ze kritiek uit op Geert Wilders die er volgens haar met te gestrekte benen in gaat is slechts een deel van het filmpje. Waarom moet daar dan de koptekst over gaan? Ze heeft het ook over de aanvallen die zij vanuit zogenaamd progressieve kringen krijgt. Die vallen haar, uitzonderingen daar gelaten, aan omdat ze de Islam durft te bekritiseren. En het valt haar vies tegen dat mensen die zich progressief noemen menen in de bres te moeten springen voor regressieve, reactionaire en repressieve godsdienstige krachten in plaats van dat zij opkomen voor de strijd die de vrouwen vechten voor de bevrijding van godsdienstige onderdrukking. Want die vermeend zielige Moslims mogen natuurlijk niet op hun lange teentjes getrapt worden.
Het morele gelijk ligt bij het volk




Citaten van Mustafa Kemal Atatürk over de Islam
Gebruikersavatar
xplosive
Berichten: 8906
Lid geworden op: do jun 30, 2011 11:18 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door xplosive »

 
King George schreef:
wo mar 02, 2022 5:33 pm
Waar ze kritiek uit op Geert Wilders die er volgens haar met te gestrekte benen in gaat is slechts een deel van het filmpje. Waarom moet daar dan de koptekst over gaan?
 
Waarschijnlijk omdat dat meer de aandacht trekt. Vooral ook bij linkse idioten.
 
King George schreef:
wo mar 02, 2022 5:33 pm
Ze heeft het ook over de aanvallen die zij vanuit zogenaamd progressieve kringen krijgt. Die vallen haar, uitzonderingen daar gelaten, aan omdat ze de Islam durft te bekritiseren. En het valt haar vies tegen dat mensen die zich progressief noemen menen in de bres te moeten springen voor regressieve, reactionaire en repressieve godsdienstige krachten in plaats van dat zij opkomen voor de strijd die de vrouwen vechten voor de bevrijding van godsdienstige onderdrukking. Want die vermeend zielige Moslims mogen natuurlijk niet op hun lange teentjes getrapt worden.
 
Exact. Dus een linkse idioot die deze video bekijkt zal hiermee met zichzelf geconfronteerd worden.
 
Er zijn trouwens ook mensen die politiek aan de linkerkant staan, maar die geen idiote moslimknuffelaars zijn, anti-islam zijn en die Lale Gül op handen dragen.
 
Gun jezelf wat je een ander toewenst     islam = racisme   & de hel op aarde voor mens en dier
                                   koran = racistisch & handboek voor criminelen
      Moslimlanden bewijzen dagelijks:    meer islam = meer verkrachte mensenrechten
Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Mahalingam »

Dat jubelverhaal over de ramadan ben ik een beetje beu

De heilige vastenmaand van de moslims is weer aangebroken- en dat heeft u geweten. Geen krant die er niet een gezegend jubelverhaal aan heeft gewijd, vandaar op Twitter de honende benaming ‘geramadram’ voor dit journalistiek curieuze fenomeen dat sterk riekt naar ‘islamofilie’: de neiging om alles wat van de islam is meer te eren en op te hemelen, terwijl er geen haan naar kraait als het bijvoorbeeld tijd is voor de christelijke vastentijd.

Helaas doen die positieve, gelikte feelgoodartikelen de werkelijkheid een hoop geweld aan. Ze gaan met name over bezinning, spiritualiteit, verbroedering, tolerantie, ontslakken, gezelligheid, lekkere recepten en collega’s en vrienden die uit solidariteit meevasten. Maar de ramadan kent zeker ook een schaduwkant waar de media niet over lijkt te berichten: bijvoorbeeld die van de sociale controle, de ‘ramadanpolitie’, de tergende vermoeidheid, de uitdrogende (en ongezonde) dorst, de hoofdpijn en de discussie op scholen of het paasontbijt moet wijken voor de ramadan, omdat dit jaar de heilige dagen ongelukkig samenvallen.

(Ex-)moslims die ervoor kiezen niet te vasten, worden enorm onder druk gezet door de omgeving en uitgemaakt voor ongelovige of zondaar. Velen, met name rokers, jongeren met een hoog libido of bijvoorbeeld bouwvakkers die zware fysieke arbeid verrichten en ineens zonder eten, koffie en water moeten functioneren, moeten een maand lang doen alsof ze vasten en stiekem op een hoekje van de straat een broodje naar binnen werken om hun naasten niet te kwetsen of boos te maken. Of ze moeten liegen dat ze suikerziekte hebben en verplicht insuline moeten nemen.

Vrouwen die menstrueren en daardoor ‘onrein’ zijn en niet mogen bidden, vasten of de moskee betreden, moeten stiekem buiten eten, omdat ze uit schaamte niet tegen de mannelijke familieleden kunnen zeggen dat ze menstrueren. Dat is hartstikke taboe.

Velen ervaren daar ook gewetensnood bij, omdat ze wel aan de regels willen voldoen, maar het niet trekken. Met name in de zomer en in warme landen is het lastig, wanneer er maar geen einde aan de dagen lijkt te komen en de temperaturen zich niets aantrekken van antieke sprookjes uit een heilig boek en de daarbij horende verplichtingen.

Anderen, die wel keurig vasten, kunnen hun omgeving het leven zuur maken doordat ze bijvoorbeeld vaker agressief uitvallen, extreem vermoeid zijn en een algeheel korter lontje hebben. In Gouda kwam er om die reden een aantal jaren geleden een samenscholingsverbod voor vastende jongeren. Ook de gemeenten Haarlem en Hilversum zetten extra politie in tijdens de heilige maand.

Dat jubelverhaal over de ramadan ben ik zelf daarom een beetje beu. Ik heb zelf jarenlang moeten verbergen dat ik allang gestopt was met vasten, omdat ik anders te maken had met agressieve familieleden die me er toch toe verplichtten. Bovendien hoor je nooit wat over andere heilige maanden. Wist u bijvoorbeeld dat de katholieke vastentijd begint op Aswoensdag, na de drie dagen van carnaval, en eindigt met Pasen?

Nee? Dan hebben we een journalistiek probleem.
https://www.parool.nl/columns-opinie/da ... ~baea25ce/
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Mahalingam »

Afbeelding
Lale Gül wil Nederland verlaten vanwege dreiging

'Schrijven komt met een hoge prijs'

Schrijfster Lale Gül overweegt om Nederland te verlaten vanwege haar veiligheid. Dat vertelt Gül in gesprek met NU.nl. Lale Gül schreef in 2021 de bestseller 'Ik Ga Leven', over het losbreken uit de Turks-islamitische cultuur. Sinds het verschijnen van de roman werd ze meerdere keren met de dood bedreigd.

"Ik krijg nog steeds bedreigingen en heb ook zorgen om wat er gebeurt als de vertalingen van Ik ga leven zijn uitgekomen", aldus de schrijfster. "Daarom denk ik erover om een tijdje naar het buitenland te gaan en daar te schrijven."

"Op 10 april komt de Duitse versie uit, in Duitsland is een grote Turkse gemeenschap die misschien wel boze berichten gaat sturen. Dan komen ook nog de Franse en Engelse vertaling eraan en de film, dus dat maakt mogelijk weer nieuwe dingen los. Veel mensen ervaren het als belediging van geloof en vinden dat ik een soort gevaar ben en andere meisjes kan beïnvloeden."

Stoppen

De enige bedreiger die tot nu toe veroordeeld is, is de 19-jarige Oguz Ö. Hij bedreigde Gül online met de dood, maar is inmiddels weer op vrije voeten. De risico's hebben Gül regelmatig doen twijfelen over het voortzetten van haar literaire carrière.

"Ik kon ervoor kiezen om na mijn eerste boek in de vergetelheid te raken en een andere baan te vinden. Maar dit is wat ik wil doen, zeker omdat ik merk dat mijn boek veel losmaakt en ik dagelijks berichten krijg van mensen in eenzelfde soort situatie."

"Het geeft zoveel voldoening om te schrijven en om mijn mening te geven in columns en op televisie. Dat geeft me energie die ik nergens anders uit kan halen. Helaas gaat dat gepaard met een hoge prijs die ik daarvoor moet betalen. Ik heb altijd beveiliging bij me."
https://www.nieuwnieuws.nl/5155811/lale ... -dreiging/
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Gebruikersavatar
King George
Berichten: 24943
Lid geworden op: zo sep 11, 2011 1:22 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door King George »

Lale Gül is dus al schandelijk net zo in de steek gelaten als Ayaan Hirsi Ali destijds. Islamcritici zijn hier vogelvrij verklaard in plaats van dat ze beschermd en verdedigd worden tegen godsdienstige intolerantie en agressie.
Het morele gelijk ligt bij het volk




Citaten van Mustafa Kemal Atatürk over de Islam
Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Mahalingam »

Lale Gül overweegt verhuizing naar buitenland: ‘Maar koffers staan niet klaar’

Door bedreigingen overweegt Lale Gül om te verhuizen naar het buitenland. Maar haar koffers heeft ze nog niet gepakt, vertelt ze in een reactie op eerdere berichtgeving.

Sinds haar boek Ik ga leven uitkwam, heeft Gül regelmatig te maken met bedreigingen. Diverse vertalingen en een verfilming wakkeren het aantal bedreigingen mogelijk weer aan. Omdat haar boek dinsdag uitkwam in Duitsland gaf ze een interview aan NU.nl, waar ook Het Parool over berichtte. Daarin zei de 24-jarige schrijfster te overwegen om tijdelijk naar het buitenland te verhuizen.

Lale Gül, denk je er echt over om Nederland (tijdelijk) te verlaten?

“Ik overweeg het. Vooral als ik weer een dag heb dat ik zo’n column als afgelopen vrijdag de wereld in heb gestuurd die kritisch is op de Ramadan. Die column werd overgenomen door websites als jongeturken.nl en de kanttekening.nl. Dan zit binnen een mum van tijd je inbox vol met berichten als ‘wacht maar, je bent onze vijand’ en ‘ik hoop dat je iets ergs gaat overkomen vieze kanker ongelovige hoertje’.

Dat maakt dat ik er af en toe wel aan denk hoe lang ik hiermee door moet gaan en of ik misschien even mijn rust moet pakken in het buitenland. Het is niet zo dat ik mijn koffers nu klaar heb staan, het is niet heel acuut. Maar als het zo aanhoudt, dan overweeg ik het wel. Er is alleen nog niets definitief besloten.”

In het interview met Nu.nl zeg je te verwachten dat de bedreigingen toe zullen nemen de komende tijd?

“De Duitse vertaling van mijn boek is dinsdag uitgekomen. Ik krijg daar reacties op, overwegend positief, maar ook veel negatieve. Ook zijn er veel aanvragen voor interviews en als ik mijn boek wil promoten moet ik daar eigenlijk wel aan meewerken. Maar zoals iedereen weet, woont in Duitsland een grote Turkse gemeenschap, en die mensen zien mij dan. Dan ga ik mezelf allemaal vragen stellen. Moet ik wel op tv? Moet ik wel een lezing geven? Moet ik wel een column schrijven die kritisch is over de Ramadan? Ben ik de schrijver en columnist die over alles haar mening durft te geven, of moet ik soms op de rem trappen?

En als straks de Engelse versie uit is, denk ik dat het nog erger wordt. Maar mijn sociale media verwijderen vind ik geen oplossing, want de haat blijft toch bestaan. Je ziet het dan alleen niet meer, nu zie ik het tenminste nog. En ik wil geen nonnenleven zonder internet, ik wil doorgaan met wat ik doe. En op Instagram krijg ik ook positieve berichten, waar ik steun uit haal.”

Heb je erover getwijfeld om je boek in bepaalde talen te laten vertalen?

“Ja, ik heb bijvoorbeeld tegen mijn uitgever gezegd dat we nooit een Arabische vertaling gaan doen. Dat vertrouw ik niet. Ik spreek die taal niet en dan krijg ik allemaal gekken over mij heen. Maar ik krijg wel vaak Arabische verzoeken. Al-Jazeera wilde een documentaire over mij maken, maar ik heb niets met het Midden-Oosten. Wat ik doe wil ik vooral in Europa houden.”

Denk je nog wel eens aan stoppen of een pauze nemen?

“Soms denk ik: ik ga niet meer schrijven, ik leg mijn pen neer. Dat was vooral in de periode van de rechtszaak tegen de jongen die mij bedreigd had. Dan vraag ik me af waar ik mee bezig ben. Maar positieve berichten helpen dan ook juist. En dan denk je weer: fuck it, ik ga door.”

Gül vertelt ook Vrijheidscolleges te geven door heel het land voor de Roosevelt Foundation. “Bekende Nederlanders worden dan gevraagd om een lezing voor te bereiden,” vertelt Gül. “Dat doe ik nu dus en dan heb ik te maken met een hoop agressie uit de zaal.” Ze krijgt daarom bij de lezingen twee beveiligers mee, maar ze overweegt niet om de lezingen niet te geven. “Ik vind het belangrijk genoeg om te doen.”

Ben je op sommige momenten wel eens bang?

“Thuis voel ik me wel veilig, maar ik ben weleens angstig als ik op televisie kom en als dat dan wordt aangekondigd, net zoals bij de lezingen of colleges die ik geef. Veiligheid blijft een ding.”
https://www.parool.nl/amsterdam/lale-gu ... ~b54f06ed/
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Mahalingam »

Multatuli en ik verkondigen exact dezelfde boodschap

Boekenweek Het is nogal voor de hand liggend dat zij in haar bestseller Ik ga leven vijf motto’s aan Multatuli ontleende, vindt Lale Gül. Hij streed met de pen tegen het geloof en voor vrije liefde, net als zij.

Ik kreeg en krijg wel eens de vraag: wat heb jij nou met die stoffige Multatuli, die oude witte man die niets van doen heeft met de zaken die jij voorstaat? Hoe kom je erbij om hem als voorbeeld te nemen voor jouw engagement? Ik kijk nog altijd op van die vraag, omdat ik het toch echt een voordehandliggende associatie vind. Multatuli en ik verkondigen in de kern exact dezelfde boodschap.

Multatuli is een grote bron van inspiratie voor mij; een voorbeeld, een rolmodel, een idool. Niet alleen omdat hij de kunst van het schrijven als geen ander beheerst en met de taal speelt zoals weinig anderen dat kunnen, maar ook vanwege zijn lef, moed en authenticiteit. Wie zich verdiept in de man komt er al snel achter dat hij niet alleen een taalvirtuoos en politiek activist was die onvermoeibaar en met gevaar voor eigen leven streed tegen de koloniale onderdrukking van de Javanen, en daarmee invloed wist uit te oefenen op de Nederlandse politiek, maar ook een groot denker op andere gebieden. Hij had al ideeën over grote maatschappelijke vraagstukken waar we op de dag van vandaag nog steeds mee stoeien.

Vrije liefde

Ik heb niet voor niets zijn woorden gebruikt als motto voor mijn boek Ik ga leven. Dat was een weloverwogen en zeer bewuste keuze, omdat Multatuli in zijn tijd al verkondigde wat velen tegenwoordig nog altijd moeten uitdragen. Wat als vernieuwend, shockerend en modern wordt ervaren binnen de gemeenschap waar ik vandaan kom, stelde Multatuli in 1860 al aan de orde. En dat is toch best bijzonder te noemen, althans voor mij. Hij was een heuse dwarszitter, een scherpzinnige en visionaire dwarsdenker. Of je het nou hebt over vrouwenrechten, feministische uitgangspunten, religiekritiek, vrijheid van meningsuiting, persvrijheid of de beginselen van een eerlijk functionerende politiek; hij vond er al het zijne van.

Waarom mochten vrouwen niet stemmen? En niet doorleren? Waarom moesten ze altijd braaf en zedig zijn? Hij hield pleidooien over de seksistische opvoeding van meisjes die voortvloeiden uit de christelijke moraal en streed met zijn pen voor vrije liefde. Net als ik probeer te doen. Multatuli verwoordde het ongenoegen van de eerste feministen en had daarmee grote invloed op de vrouwenemancipatie. Zelfs Aletta Jacobs erkende zijn bijdrage. Over het vrouwenkiesrecht zei hij; „Waarom kiezen de vrouwen niet mee? Als de ministers ’t geld van de natie wegsmyten, zodat de belastingen hoog blijven, lyden zij toch ook onder dien druk. Als we door slecht bestuur oproer krygen, of oorlog, of watersnood, lyden zij toch ook onder die rampen?”

Vanwege zijn progressieve opvattingen en zijn grappige schrijfstijl kon ik niet anders dan respect betonen voor Multatuli oftewel Eduard Douwes Dekker. De volgende citaten van hem gebruikte ik als motto in mijn boek omdat het mij hier ook om gaat:

„Wat maakt gy van onze dochters, o zeden! Gy dwingt ze tot liegen en huichelen. Ze mogen niet weten wat zy weten, niet voelen wat ze voelen, niet begeren wat zy begeren, niet wezen wat ze zyn.”

„Dat doet geen meisje. Dat zegt geen meisje. Dat vraagt geen meisje. Zo spreekt geen meisje…”

„Ziedaar schering en inslag van de opvoeding. En als dan zo’n arm ingebakerd kind gelooft, berust, gehoorzaamt… als ze, heel onderworpen, haar lieven bloeityd heeft doorgebracht met snoeien en knotten, met smoren en verkrachten van lust, geest en gemoed… als ze behoorlijk verdraaid, verkreukt, verknoeid, heel braaf is gebleven – dat noemen de zeden braaf! – dan heeft ze kans dat deze of gene lummel haar ’t loon komt aanbieden voor zoveel braafheid, door ’n aanstelling tot opzichtster over z’n linnenkast, tot uitsluitend-brevetmachine om zyn eerwaard geslacht aan den gang te houden. ’t Is wel de moeite waard!”

En net als voor Multatuli geldt voor mij: „Ik wil gelezen worden!”

Religiekritiek

Over het motto ‘De roeping van de mens is mens te zijn’ krijg ik nog immer vragen; wat bedoelde Multatuli daarmee? Terwijl ik het direct begreep, toen ik het voor het eerst onder ogen kreeg. Dit was in één zin een resumé van in feite alle religiekritiek die men kan hebben; alle zaken die in streng-conservatieve kringen hartstikke verboden zijn, met name voor vrouwen (bijvoorbeeld: niet verliefd mogen worden op iemand van een ander geloof), zijn verlokkingen tot overtreding, omdat ze menselijk zijn. Ze zijn normaal. Zo vind ik het de roeping van gesluierde moslima’s om in de zomer op het strand van de zon te genieten in bikini, net als de mannen in hun zwembroek.

Multatuli was overigens niet alleen een grote inspiratiebron voor mijn eerste boek, ook in mijn volgende werk zal ik me door hem laten beïnvloeden.

„Vanaf de maan gezien zijn we allen even groot”, schreef hij. En zo is het. Elke week als ik weer een column moet inleveren of iets moet vertellen voor een camera, denk ik even aan Multatuli. En dan maakt het me allemaal veel minder uit, wat men van me vindt.
https://www.nrc.nl/nieuws/2022/04/14/mu ... p-a4113051
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Mahalingam »

D66 krijgt het de strot niet uit om slechts even verbaal mijn veiligheid te waarborgen


Enkele vragen hielden me deze week bezig. Is D66 écht voor een veilige werkomgeving voor vrouwen, of alleen in theorie en niet als het niet uitkomt?

Is de partij écht voor vrijheid van meningsuiting en voor het waarborgen van de veiligheid van vrouwen die zich losvechten en zich kritisch uiten in een boek zoals dat van mij, of eigenlijk niet als ze daardoor moslimkiezers verliezen?

Zijn ze er écht voor progressieve waarden en areligieus denken, of is er een uitzondering als het gaat om kleine gesluierde meisjes in de Schilderswijk die in het weekend van de koranschool komen en die Kaag trots op haar Instagram deelt als ‘verrijking voor Nederland’ omdat ze Arabisch met ze kan praten?

Onlangs verscheen er een NRC-artikel waarin naar buiten kwam dat Bob de Ruiter, ex-speechschrijver van D66-oprichter Hans van Mierlo, ook mee had geschreven aan de HJ Schoo-lezing van Sigrid Kaag. Tot zijn verbazing werden echter grote delen van zijn tekst geschrapt door Kaag zelf.

De kwestie liet De Ruiter niet los. Daarom publiceerde hij er een essay over en stelde hij dat het huidige D66 geen open beweging meer is, maar ‘een stam, een sekte’.

Ooit was de partij opgericht om de democratie te verbeteren, alles bespreekbaar te maken en uit de kring van de eigen kiezers te breken; de partij was geen doel op zich. Nu zoekt D66, aldus NRC, ‘geen kiezers bij het eigen verhaal, maar een verhaal bij de eigen kiezers’. Ze zeggen, kortom, alleen wat hun kiezers willen horen.

De ‘partij als merk’ en het ontkennen van problemen: dat was ondenkbaar in de tijd van Van Mierlo, die in zijn optredens openlijk kon twijfelen en zo de aandacht trok van niet-D66’ers, verzucht De Ruiter.

Het pijnlijkste vond hij dat een passage over mij verdween uit de lezing. ‘Zij wordt bedreigd om wat ze schrijft, en dat past niet bij het D66-frame van geslaagde integratie. Gül is kritisch over Kaag in haar columns, maar als je premier wil worden, moet je zo groot zijn om te zeggen: we zijn het oneens, maar ik kom op voor jouw vrijheid. Dát is inclusief.’

Ik moet zeggen dat ik de pijn van De Ruiter deel. Als er één partij zou moeten zijn die opkomt voor niet-religieuze, antitribalistische, vrije denkers en schrijvers zou het wel D66 moeten zijn. Maar nu krijgen ze het hun strot niet uit om slechts even verbaal de veiligheid van een schrijfster te waarborgen.

Waarom? Uit angst voor het verliezen van moslimkiezers? Liever stemmen dan idealen? Of: ze hebben deze idealen helemaal niet, dat kan ook nog.

Het ideaal van vrij je mening kunnen uiten en een boek kunnen schrijven: zijn dat nog wel idealen die D66 voorstaat? Ik betwijfel het. Eerder zeurde deze partij over de cartoon waarin cartoonist Ruben Oppenheimer Kaag als heks had afgebeeld, omdat Wilders haar consequent zo noemt en hij als kunstenaar daar iets mee wilde. Dat was volgens D66’ers ‘aanzetten tot vrouwenhaat’.

Zo heeft Van Mierlo het volgens mij niet bedoeld.
https://www.parool.nl/columns-opinie/d6 ... ~bab55f8b/
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Gebruikersavatar
Ali Yas
Berichten: 7662
Lid geworden op: zo apr 15, 2012 3:24 pm
Contacteer:

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Ali Yas »

Mahalingam schreef:
za apr 30, 2022 9:26 pm
Is D66 écht voor een veilige werkomgeving voor vrouwen, of alleen in theorie en niet als het niet uitkomt?
Dezelfde vraag kun je stellen over het raadgevend referendum (rip): was het écht de bedoeling dat het volk de wetgever tot de orde kon roepen, of was het de bedoeling dat het bij theorie zou blijven? GeenStijl zorgde ervoor dat het onwaarschijnlijke een feit werd, en dat kwam D66 duidelijk niet goed uit.
Truth sounds like hate to those who hate truth.
Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Mahalingam »

'Op mijn school valt niet te discussiëren over Lale Gül'

Thijs Bogers, historicus en politicoloog aan de VU in Amsterdam, pleit voor het voortzetten van de al eeuwen bestaande tolerantie die Amsterdam zo kenmerkt. Een mooi standpunt. Een prachtig ideaal. Hij ziet deze tolerantie echter in gevaar komen nu Lale Gül, na de publicatie en de daaruit voortvloeiende commotie rondom haar boek Ik wil leven, heeft aangegeven eventueel te verhuizen naar het buitenland. Met haar vertrek zou de vrijheid van alle Amsterdammers worden beknot. Of ‘onze’ tolerantie ten aanzien van andersdenkenden zo groot is, valt te betwijfelen. Zie Theo van Gogh, zie Pim Fortuyn. Zie de ­vermoorde Franse leraar Samuel Paty.

Aan hem denk ik het meest als het erom gaat zonder gevaar een boek te kunnen verspreiden als Ik wil leven.

Ik ben leraar op een middelbare school in Amsterdam-West en heb leerlingen in mijn klas zitten die er zeer ­extreme denkbeelden op na­houden als het om religieuze ­onderwerpen gaat. Graag zou ik dat boek van Lale Gül met ze bespreken. De realiteit is dat dit niet zomaar kan. Ik zou er zelfs onheil over mezelf mee afroepen. Je zou dit laf kunnen noemen. Dat is het ook.

Toch neem ik al jaren terughoudendheid en nuance in acht als het gaat om zaken als vrijheid en tolerantie. Zomaar in de klas debatteren over alle idealen waar Thijs Bogers voor staat, dat gaat niet meer. Verhuizen naar het buitenland heeft mijns inziens ook weinig zin, ­omdat deze realiteit een schaduw over de hele wereld werpt.

Thomas Hendriks, Amsterdam
https://www.trouw.nl/opinie/op-mijn-sch ... ~ba685253/
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Mahalingam »

Afbeelding
Koning Willem-Alexander en Koningin Máxima willen volgens het paleis door het aanbieden van deze Uitblinkerslunch hun erkenning en waardering uitspreken voor de mensen die een bijzondere prestatie hebben geleverd.

https://www.nieuwnieuws.nl/5156428/lale ... oordeinde/
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Mahalingam »

In Duitsland zijn ze een stuk minder happig op mijn boek

Het is inmiddels een half jaar geleden dat mijn Duitse boek Ich werde leben verscheen: de vertaling van mijn Nederlandse debuut Ik ga leven. Maar waar mijn boek in Nederland als een mokerslag binnenkwam in de literaire wereld en veel aandacht en bereik genoot, zijn de Duitsers minder happig; ik heb nog geen enkel interview kunnen geven in de krant of in een tijdschrift en ik ben nog geen enkele keer uitgenodigd voor een optreden of lezing. Ook niet nadat ik er zelf om had gevraagd.

Ik dacht eerst nog: misschien hoeft dat helemaal niet op dezelfde manier te gaan. Als een boek in Nederland als vernieuwend, noodzakelijk, inspirerend of interessant wordt ervaren, hoeft dat natuurlijk niet te betekenen dat de Duitsers, alhoewel ze cultureel en literair niet héél anders in elkaar zitten dan wij, er ook op zitten te wachten. Pech voor mij.

Of eigenlijk: pech voor de ongehoorde verhalen van de Duits-islamitische meisjes in hetzelfde schuitje als ik (en dat zijn er, denk ik, veel), die niet geïnspireerd kunnen raken om voor zichzelf te kiezen, aangezien mijn boek in veel huishoudens voor oproer heeft gezorgd en levens radicaal heeft veranderd in positieve zin – als ik mijn e-mails moet geloven. Of op z’n minst heeft mijn boek mensen kritisch gemaakt over veel zaken.

Pech voor de mensen die binnen de islam emancipatie en ontwikkeling willen bewerkstelligen en zichzelf dat gunnen, zoals bij de christenen sinds de jaren zeventig in gang is gezet.

Maar steeds vaker werd mij duidelijk dat het niet lag aan desinteresse in het verhaal of onbeduidendheid van het onderwerp, want de Duitse mails die ik kreeg van die paar lezers die het wél toevallig tegenkwamen in de boekhandel en hadden meegenomen, logen er niet om: totaal bezielde en uitbundige mails vol complimenten.

Vaak ook totale herkenbaarheid en aangewakkerde strijdlust en hartstocht om zelf aan de slag te gaan met die inmiddels gesmoorde hang naar vrijheid in hun eigen levens. Precies het soort mails dat ik de afgelopen twee jaar ook al gewend was van de Nederlandse lezers te krijgen.

Ik wilde weten hoe het eraan toeging toen enigszins vergelijkbare auteurs een Duitse vertaling kregen en ging op onderzoek uit. De Marokkaans-Nederlandse auteur van De belofte van Pisa, Mano Bouzamour, vertelde dat het aantal lezingaanvragen dat hij kreeg enorm was. En toen wist ik het zeker: er moest een andere reden zijn voor de lusteloosheid van de Duitse media.

Ik benaderde een journalist (ik noem geen namen, dat heb ik beloofd) die zowel in de Duitse media als in de Nederlandse media actief is en legde haar dit voor. Het antwoord was waar ik eigenlijk al bang voor was: “In Duitsland vindt men alles wat negatief is over immigranten of buitenlanders erg gevoelig liggen en daar branden ze niet graag de handen aan.”

Daarom wil ik me hierbij richten tot de Duitsers: jullie worden geen nazi’s als je mijn boek bespreekt, waarin een niet-witte vrouw het ideeëngoed van mensen uit haar eigen gemeenschap bekritiseert vanwege de streng-conservatieve aard en daarmee hoopt vrouwenonderdrukking te stoppen.
https://www.parool.nl/columns-opinie/in ... ~b45ea78a/
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Mahalingam »

Zo’n incident met een sinterklaaslied is echt te min voor een rel

Soms word ik heel moe van het racismedebat in Nederland. Niet omdat er geen racisme meer bestaat in de wereld of in Nederland waar we het over moeten hebben, zeker wel, maar omdat de prominente activisten die het debat kapen kiezen voor incidenten die echt te min zijn om er een mediarel over te beginnen.

Zelf zal ik nooit vergeten dat er racistische appjes van de Rotterdamse politie uitlekten over de doodgeschoten 16-jarige Hümeyra die uit eerwraak door haar ex was vermoord, nadat ze viermaal aangifte had gedaan van bedreigingen en stalkgedrag. ‘Weer een Turk minder,’ werd geschreven door een agent in de appgroep. Ik werd er onpasselijk van. Dus ja: racisme bestaat.

Maar wat mij ergert is dat bekende Nederlanders die volgens mediarellen een racist zouden moeten zijn, vaak zo weinig overtuigend racist zijn. Of tenminste niet op dat moment in die kwestie. En dan kan ik niet laten om te denken: als dit jullie beste voorbeeld is van een racist hebben we blijkbaar niets meer om ons zorgen over te maken.

Bovendien werken deze stormen in een glas water averechts: terwijl de talkshowtafels zich aan weerszijden vullen met pratende kaken die ofwel vóór ofwel tegen de ‘gecancelde’ BN’er en zijn uitspraken zijn, haalt de rest van Nederland z’n schouders op en neemt men de groepen die daadwerkelijk antiracisme en progressie voorstaan steeds minder serieus.

Afgelopen week ging het over programmamaker Tim den Besten die tijdens een live Pride-uitzending van de NPO een sinterklaasliedje zong (‘Sinterklaasje kom maar binnen met je ‘knecht’). Het gebruik van het woord knecht zou van hem een ongewassen racist moeten maken.

Wat veel mensen kennelijk ontgaan is, is dat hij onlangs op Twitter heeft gezegd dat de enige reden dat Humberto Tan bij het programma Zomergasten mocht aanschuiven, zijn zwarte huidskleur is, omdat de redacties op zoek waren naar diversiteit. Hiermee legt hij in feite zijn racistische denken bloot: kan een zwarte presentator die al jaren tv maakt niet interessant genoeg zijn voor Zomergasten? Die uitspraak vind ik veel erger dan het zingen van een sinterklaasliedje.

Maar dit gevoel van racisme-dat-geen-racisme-is-moeheid herkende ik nog al te goed van december vorig jaar, toen YouTuber Défano Holwijn in NRC vertelde dat hij zeker wist dat de enige reden dat hij geen talkshow op tv kreeg, zijn zwarte huidskleur was. Zijn argument: ‘dat voel je gewoon’. Dat zijn eerdere tv-show genaamd TV Avondklok geen kijkers trok, was voor hem kennelijk geen reden om te denken dat dat wellicht de reden kon zijn dat hij niet nog een show kreeg.

Bovendien slaakte ik diezelfde diepe zucht toen SP-Kamerlid Renske Leijten door prominente BIJ1-leden werd uitgemaakt voor racist, omdat ze niet genoeg zou benadrukken dat de Belastingdienst racistisch handelde. Toen ze Sylvana Simons vroeg of ook zij haar een racist vond, antwoordde Simons dat ze het niet wist.

Dit alles terwijl meldpunt Discriminatie Amsterdam in juli 2020 waarschuwde voor toenemend antizwart racisme. Zo kwam uit hun rapport naar voren dat veel mensen met een afrokapsel opmerkingen kregen bij sollicitaties omdat kroeshaar volgens werkgevers er te onverzorgd uitziet. In de VS is in 2019 een wet aangenomen die discriminatie op natuurlijk haar, zoals afro’s en vlechten, verbiedt.

Dat is nou wel een belangrijke kwestie om te volgen. Laten we ons eens op echt racisme richten en stoppen met onzinracisme.
https://www.parool.nl/columns-opinie/zo ... ~b8876010/
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Mahalingam »

Lale leeft: het verhaal achter EW’s Nederlander van het Jaar 2021

Geen lef, geen glorie. Haar debuutroman is meer dan een bestseller. Lale Gül is een voorbeeld voor veel jonge moslimvrouwen die worden onderdrukt. Ze werd bedreigd, ze was soms Alice in Wonderland. En ze staat recht overeind.


En dan wordt het thuis volstrekt onhoudbaar.


Afbeelding
Lale, rond haar zesde

Het is half maart. Lale Güls autobiografische debuutroman Ik ga leven is net een maandje uit. Ze wordt al weken bedreigd, soms zwaar. Haar ouders zijn woedend op haar. Buren in de Amsterdamse Kolenkitbuurt komen aan de deur verhaal halen. Familie in Turkije spreekt er schande van.

Toch woont Lale – door tv-optredens en interviews in een vloek en een zucht bijna BN’er geworden – nog gewoon bij haar ouders.

Haar naam is al meerdere keren gevallen in de campagne voor de Tweede Kamerverkiezingen. Ze wordt geprezen om haar moed. In het laatste debat, op dinsdagavond 16 maart, neemt PVV-lijsttrekker Geert Wilders het nog eens voor haar op. Lale is een ‘dappere Turkse mevrouw’.

Op dat moment dus slaat de vlam in de pan in huize Gül.

Wilders is daar de duivel, in de hele buurt eigenlijk. Als die haar ook al steunt… Geschreeuw van moeder, meer woede. Lale wil weg, vluchten. Aan het einde van de avond, tegen twaalven, belt ze met haar burgemeester, Femke Halsema. Die raadt haar aan naar een hotel te gaan. Lale besluit anders. Ze gaat naar een lerares van haar vroegere middelbare school. Die woont vlakbij.

Lale is recht voor z’n raap, autonoom, soms impuls
ief

Sindsdien is het contact met haar ouders verbroken. Inmiddels huurt ze een huis, maar ze zat een tijd in een safehouse. Ze ergerde zich eraan dat ze daar geen eigen wasmachine had. Kreeg ze haar kleren terug van de dienst die de was deed, dan waren die verkleurd en gekrompen. ‘Ik moest telkens nieuwe kleren kopen,’ zegt Gül (24), eind november in het kantoor van haar uitgever Prometheus.

Dat is geen divagedrag. Ze is echt wel dankbaar. Zo is Lale gewoon, zeggen mensen die haar kennen. Recht voor z’n raap, autonoom, soms impulsief, in elk geval niet bang. Vaak zegt ze: ‘Het boeit me niet.’

In Ik ga leven verhaalt Gül over haar verstikkende jeugd in een soennitisch gezin. Niets kan, niets mag, omdat ze een meisje is. Ze vertelt hoe ze een afvallige werd en levert kritiek op de islam, zoals zij die van haar ouders door de strot geduwd krijgt. Lale heeft lef.

‘Meisjes en jonge vrouwen die in hetzelfde schuitje zitten, kunnen zich in mijn boek herkennen,’ zegt Gül in februari in EW. Dat is gebeurd. Na tien turbulente maanden staat ze recht overeind. Ze heeft een podium en ontwikkelt zich als zelfstandig media-ondernemer, met columns (voor Het Parool), opiniestukken (onder meer voor EW), masterclasses, lezingen en podcasts. En haar boek is een bestseller. Ruim 200.000 exemplaren zijn ervan verkocht. Het is vertaald in het Engels, Duits, Frans en Italiaans. De filmrechten zijn verkocht. Ze wint, op 17 november, de NS Publieksprijs.

Lef, een voorbeeld, krachtig en succesvol: Lale Gül is EW’s Nederlander van het Jaar 2021
met geluid: https://www.ewmagazine.nl/nederland/ach ... 21-859402/
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Mahalingam »

Vrachtladingen kinderen, onder wie ik, zijn reeds geïndoctrineerd op weekendscholen


Ik zat met open mond te kijken. Het was alsof ik mezelf hoorde praten. Maar nee, ik was het niet. Het was Dennis Wiersma, minister voor Primair en Voortgezet Onderwijs, die ik koppen met spijkers hoorde slaan. Zin na zin. Het ging over religieuze weekendscholen.

“Soms worden daar dingen bijgebracht die juist haaks staan op wat je doordeweeks onderwezen krijgt als kind. Dat je doordeweeks leert dat mannen en vrouwen gelijk zijn en je verliefd mag worden op wie je wilt, maar dat je in het weekend leert dat als je homoseksueel bent, dat dat niet mag. Of dat je dan van een flatgebouw naar beneden gegooid moet worden.” Bam!

“Dat zijn dingen die haaks staan op wat wij in Nederland belangrijk vinden met elkaar. En dat betekent ook dat we daar dan tegen op moeten treden.” Bam!

“We hebben de afgelopen jaren gezien dat deze ideeën problematisch zijn en ondermijnend aan de rechtsstaat. (...) We moeten niet naïef zijn en voorkomen dat zulke ideeën in de hoofden van onschuldige kinderen geplant worden.” Bam!

Informele scholing kan ‘antidemocratisch, antirechtsstatelijk en anti-integratief’ zijn. Bam!

Het is eindelijk zover: de Onderwijsinspectie gaat ingrijpen als op weekendscholen antidemocratisch onderwijs wordt gegeven. Inlichtingendiensten, ouders of leraren van reguliere scholen die zich zorgen maken kunnen dat in de toekomst bij de inspectie melden.

En dat werd verdomme tijd. Decennia zijn er voorbijgegaan, vrachtladingen kinderen, onder wie ik, zijn reeds geïndoctrineerd met de meest belachelijke en onwetenschappelijke ideeën over gelovigen en ongelovigen, man en vrouw, homo en hetero, kuise vrouwen en foute vrouwen. Over besnijdenissen, de eeuwige hel, over dat je niet naar het strand mag als vrouw en over de maagdelijkheidscultus. Van het moeten bloeden op de huwelijksnacht voor je man om in het Paradijs te komen tot aan het goedpraten van huiselijk geweld; alles passeert de revue.

Ideeën die niet overeenkomen met het verlichte humanitaire denken, ooit vormgegeven door Erasmus en Spinoza, de kern van de Nederlandse cultuur anno nu.

Het heeft me altijd verbaasd: die cultuurrelativistische, bijna onverschillige houding van de Nederlandse staat ten aanzien van, wat ik noem, ‘de lange arm’-scholen – scholen waar kinderen in het weekend of na school op geplaatst worden door hun ouders, vaak met een voertaal die niet Nederlands is en een orthodox-religieus curriculum. Meestal wordt dit soort ‘onderwijs’ ook vanuit het buitenland gefinancierd, bijvoorbeeld door oliestaten die er belang bij hebben een aanhang te krijgen in Nederland of Europa en om hun middeleeuwse ideeëngoed, dat, nogmaals, niets van doen heeft met de Nederlandse normen en waarden, te verspreiden.

Ik zeg: doorpakken. Nu nog artikel 23 afschaffen, zodat de financiering van religieuze scholen eindelijk beëindigd wordt. Op school leer je taal, rekenen, logisch redeneren en spelling. Buiten schooltijd hebben ouders genoeg mogelijkheid hun kind te indoctrineren. En anders financieren ze zelf zo’n school maar.

De Nederlandse belastingbetaler is niet verplicht een middeleeuwse en antiwetenschappelijke houding voor kinderen te sponsoren.
https://www.parool.nl/columns-opinie/vr ... b1fc3391f/
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Mahalingam »

Lale Gül: ‘Deze kerst wordt mijn allereerste échte kerst; ik verheug me er op’

Haar hele leven voelde Lale Gül weinig bij kerst, behalve dat het niet voor haar was. Maar dit jaar gaat ze het vieren. En voor het eerst begint ze het kerstgevoel te begrijpen.


Deze kerst wordt mijn allereerste échte kerst; ik verheug me er op. Tot nu toe heb ik het eigenlijk nooit gevierd, omdat ik het zag en ervaarde als een feestdag
rond niets mee te maken hadden.

Ik heb daarom nooit geweten wat het ‘kerstgevoel’ inhoudt. Ik voelde er niet zo veel bij, terwijl werkelijk álles in december daar om leek te draaien: de gedecoreerde straten, de opgesmukte winkeletalages, de tv-programma’s, de ramen en balkons, de films die men keek, de recepten die men plande voor het diner, de cadeaustress, de YouTubers die ik volgde; iedereen had het er erg druk mee en alles stond in het teken ervan. Ik vond het vooral leuk voor hén, als een supporter aan de zijlijn, die hoopte op een dag deel uit te maken van het spel op het veld.

Voor mij hield kerst in mijn jeugd vooral in dat ik een kerstdiner had op school, waar elk jaar een discussie over ontstond bij mij thuis, omdat vooral mijn devote moeder er niet uit kwam of het nou zondig was om haar kinderen, en vooral haar dochter, opgedoft van huis te zien vertrekken om de geboorte van Jezus te vieren. Wat wij moslims dus niet hoorden te vieren. Als ik de deur uitging had ik bijna medelijden dat ik haar dit aandeed, want ik zag de enorme moeite die ze ermee had in haar blik. Zelfs een ‘veel plezier’ kwam er niet uit. Ik wist zeker dat ze de hele avond liep te stressen of ze nu niet in de hel zou komen, omdat ze haar kinderen niet voor deze heidense dag kon behoeden.

Lippenstift in de metro

“Kom maar snel terug, niet te lang blijven hangen,” zei ze dan, gevolgd door gemompel in de trant van: “Eigenlijk allemaal overbodig, dit soort dingen. Je zit er op school, waarom moet je meedoen met een feestdag die de onze niet is, dat heeft toch niets met school te maken? Vieren ze ook Suikerfeest op school dan? Jullie zijn zo ijverig om een christelijke feestdag te vieren, alsof wij geen eigen feestdagen hebben, moge Allah onze kinderen op het rechte pad houden’ “Dit allemaal terwijl ze er nors bij keek en haar hoofd schudde.

Voor haar gevoel had ze gefaald, omdat haar kinderen niet thuis wilden blijven tijdens het jaarlijkse kerstdiner. “Voor het eten hoeven jullie het echt niet te doen, ik kook alles voor jullie wat ze daar hebben,” zei ze nog tegen m’n broertje en mij. Als ik de deur achter me dichttrok en eenmaal onderweg was – en heimelijk nog wat make-up en rode lippenstift opdeed in de metro – was ik blij dat ik van die negativiteit af was. Ik was jong en wilde gewoon een leuke avond met vriendinnen, geen gepieker over leven na de dood.

Kerstpakket


Wat mijn ouders wél erg konden waarderen, waren de kerstpakketten van mijn vaders werkgevers, hoewel ze steevast elk jaar tegen elkaar zeiden dat het alleen maar gieriger en kariger werd. “Vroeger, toen jullie nog klein waren, dat waren pas echte kerstpakketten, in de tijd van de gulden, pff! Nederland wordt armer, anders bezuinig je toch niet elk jaar op de cadeaus van je belangrijkste religieuze feestdag?” stelden ze vast over de staat van de economie. En ze hadden gelijk; ik had ook het gevoel dat de cadeautjes elk jaar matiger werden.

Ook had mijn vader, die postbode is, tijdens de kerstdagen extra veel zin in zijn werk, omdat de bejaarde christenen uit onze buurt (De Kolenkit) hem een envelop met geld gaven als cadeau. Dat was de enige week in het jaar dat hij fooi kreeg, dus daar was hij heel enthousiast over, omdat hij daarmee kon sparen voor de dure vliegtickets naar zijn geboortestad in Turkije, waar we elke zomer naartoe gingen.

Notenkrakers


Maar dit jaar gaat het anders: ik heb voor het eerst in m’n leven een kerstboom opgetuigd. Dat was in de eerste week dat ik hem had staan even wennen, want telkens als die lampjes aan en uit flakkerden, schrok ik wakker als ik op de bank in slaap was gevallen, omdat ik dacht dat er iemand met een zaklamp in m’n huis was. Maar los daarvan vind ik het een prachtig ding dat op de een of andere manier veel warmte en gezelligheid in huis brengt.

Een andere ongemakkelijkheid was toen ik mijn schoonmoeder vroeg waarom ze overal ‘van die houten mannetjes met een snor en een staf ’ had staan. “Dat zijn notenkrakers,” legde ze uit, “ken je dat niet?” Ik had geen idee dat dat iets met kerst van doen had; op school, de enige plek waar ik kerst vierde, zag ik nooit notenkrakers staan. En ik weet eigenlijk nog steeds niet waarom dat mannetje iets met kerst te maken heeft.

Ik eet dit jaar bij mijn schoonfamilie: de oma en opa van mijn vriend. Het was een hele opgave om voor iedereen een passend cadeau te vinden, want het is een grote familie en ik ken niet iedereen even goed. Ik los cadeaustress doorgaans op met cadeaubonnen, maar mijn vriend vond dat een stom idee. “Tegenwoordig zit iedereen alleen maar bonnen en geld uit te wisselen op feestdagen, dat is toch helemaal niet leuk? Mensen moeten een beetje hun best doen voor de ander en met een echt cadeau komen,” vond hij. Tja, van mij hoeft dat nooit, ik ben zelf altijd blij met bonnen, want ik ben een praktisch mens, maar hij houdt van uitpakken, dus ik doe maar mee.

Vergeven en vergeten

Maar waar ik het meest van opkeek, was dat hij ineens het contact had hersteld met vrienden en familie die hij door irritatie of ruzie niet meer sprak. “Met kerst moet je je eer opzijzetten en vergeven en vergeten, daar is deze dag eigenlijk voor bedoeld, dat heb ik van mijn vader geleerd,” legde hij uit.

En toen snapte ik het ineens. Het draait niet om het eten, de verlichting, de geboorte van Jezus, het shoppen of de outfits. Het is een dag om de tijd te nemen voor elkaar, de relaties met familie en dierbaren te waarderen, en het is een mooie gelegenheid om ruzies op te lossen door je eer en ego opzij te zetten. Niet omdat je in Jezus gelooft, maar omdat het leven soms makkelijker en fijner wordt als je het allemaal niet zo serieus neemt en de tijd die je samen in dit leven hebt, koestert.

Dat wordt mijn doel met kerst dit jaar; mijn ego parkeren en de tijd nemen om iedereen om me heen te laten weten dat ik hun aanwezigheid in mijn leven waardeer, ondanks alles.
https://www.parool.nl/columns-opinie/la ... ~b407db6a/
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Mahalingam »

Mij maakt het niet uit welk bloed er door de aderen van een gewond kind stroomt

Lale Gül, 21 oktober 2023

Ik heb het in de tijd dat ik hier elke week een column schrijf nog nooit zo zwaar gehad als deze week. Niet alleen maakten de oorlogsbeelden diepe indruk, ook de toenemende polarisatie in het land (uiteendrijving waarin we als land in verkeren) laat me niet koud.

Van alle kanten werd ik met argwaan en wantrouwen benaderd, gemaild en bericht op sociale media. Ik kreeg voortdurend testvragen voor m’n kiezen, op zeer militante wijze overigens, die zouden moeten uitwijzen of ik wel loyaal ben aan de ene of de andere kant, of ik wel aan de goede kant van de geschiedenis sta, of ik wel deug, of ik wel integer ben, of ik niet ‘islamofoob’ ben, wat dat ook mag betekenen, of misschien antisemiet, want je weet het nooit met zo’n opvoeding, en of ik niet ‘gespekt wordt door mijn Joodse sponsors’; het was te bizar voor woorden.

Ik heb zelden zoveel reacties gehad op een column, met een mening die in mijn ogen vrij vanzelfsprekend is, want er stond niets anders in dan dat ik de daden van Hamas veroordeel, zoals elk redelijk mens zou moeten doen. Hamas is namelijk het equivalent van IS.

‘Ik ben benieuwd of je in je volgende column iets over de genocide gaat zeggen! Ik wacht geduldig af!’ ‘Hamas vecht terug, of verwacht je dat ze als Maria Magdalena en Moeder Theresa erbij zitten als ‘Israhel’ de raketten op hun families afvuurt!?’ ‘Je zal wel straks stil zijn over die Palestijnse kinderen!’ ‘Je zult zeker weer goedpraten wat die vieze Joden doen?’
En dit waren nog de meest redelijke berichten, de rest was vol scheldwoorden, bakken bagger, iets met mijn familie en inteelt, m’n hart dat niet naar behoren zou functioneren, iets met m’n vagina, en af en toe werd het hiernamaals erbij gehaald en werden er niet-noemenswaardige fantasieën op losgelaten over wat er dan zoal met mij zou gebeuren.

Vermoeiend is het. Vermoeiend vind ik het dat ineens de verkiezingen in Nederland nergens anders om lijken te draaien. Vermoeiend dat iedereen, van influencers tot aan bladen, merken, schrijvers en columnisten op militante wijze tot de orde worden geroepen om kleur te bekennen. Vermoeiend is de verdeeldheid die dit teweegbrengt tussen bevolkingsgroepen, in dit geval zelfs twee gemarginaliseerde groepen.

Vermoeiend is het vertrek van politica Kauthar Bouchallikht, met alle toeters en bellen, met een daverend applaus van de moslimachterban, terwijl haar lijsttrekker Frans Timmermans louter zinnige en redelijke dingen heeft gezegd over dit conflict en de oplossingen ervan, met precies de juiste kanttekeningen, waar je het onmogelijk mee oneens kunt zijn. Daarom is dit vertrek niets anders dan olie op het reeds enorme vuur.

Vermoeiend is de spagaat die ik voel tussen mijn Joodse en Arabische vrienden, die beiden in hun loopgraven zitten en dat niet doorhebben door het gordijn aan emoties voor hun ogen, dat duidelijk ook hun hersenen heeft gekaapt.
De vlaggen, de leuzen, de filmpjes van verbrande baby’s aan weerszijden, de protesten in elke grote Europese stad; ik vraag me steeds meer af of ze, hoewel ze met de beste intenties uit de kast worden gehaald en gedeeld, niet alleen maar de eigen echokamer en afstand tot het andere kamp vergroten.

Mij maakt het niet uit welk bloed er door de aderen van een dood of gewond kind stroomt; ik word er net zo diepbedroefd en ontroostbaar van. Aan dit tribale bloedvergieten moet liever gisteren dan vandaag een eind komen. Het is duidelijk dat beide regeringen niet vredesgezind zijn, maar laten wij dat in godsnaam wel zijn. Van de volwassenen weet ik het niet, maar de kinderen hebben er niet om gevraagd.
https://www.parool.nl/columns-opinie/mi ... ~b8d2f7cf/
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Lale Gül: Ik ga leven

Bericht door Mahalingam »

Waarom een deel van de mensen met een migratieachtergrond weinig moeite met Wilders heeft

Onlangs zat ik bij tv-programma WNL op Zondag om mijn visie te delen over een opvallend fenomeen: een deel van de mensen met een migratieachtergrond vond het helemaal niet zo’n ramp dat de PVV de grootste is geworden, of heeft zelfs op Geert Wilders gestemd. Maar ik was niet de enige die dit was opgevallen.

Zo stond er een artikel in de Volkskrant over de bezoekers van een Arnhemse moskee die wel blij waren met de winst van Wilders. In NRC las ik een reportage waarin moslims in Amsterdam en Rotterdam aangaven zich geen zorgen te maken of de standpunten van de PVV over zorg en migratie zelfs te delen. Er verschenen verschillende straatinterviews van bijvoorbeeld De Telegraaf en YouTubekanaal Left Laser waarin mensen met een migratieachtergrond zeggen dat ze Wilders een goede politicus vinden.

Zelf zag ik een interview van Turkse media (Hollanda haber) die in Osdorp aan Nederlandse Turken vragen wat ze vinden van de winst van Wilders. Een dame met een hoofddoek zegt daarin dat hij, buiten zijn racistische uitspraken, goede punten heeft en dat ze liever hem heeft dan Yesilgöz. In het Nederlands Dagblad is een reportage te lezen waarin de voorzitter van de Marokkaanse moskee in Ede aangeeft dat veel leden van hun moskee PVV hebben gestemd.

Dit beeld werd later deze week wel genuanceerd door de peiling van I&O Research, waaruit blijkt dat weinig mensen met een Turkse of Marokkaanse achtergrond op de PVV hebben gestemd. Dat zou best kunnen, aangezien ik louter anekdotisch bewijs gaf. Wel moet ik zeggen dat er staat dat de data van dit onderzoek van vlak voor de verkiezingen zijn, toen de PVV nog gepeild werd op 26 zetels. Veel mensen zijn pas de laatste dag of op verkiezingsdag zelf overstag gegaan, in mijn omgeving althans.

De redenen hiervoor lopen uiteen, maar het komt vooral doordat Wilders een charismatische, autoritaire leider en goede debater is met veel uitstraling. Daar is deze groep gevoelig voor, want in conservatieve en collectivistische culturen worden masculiniteit en fierheid nou eenmaal enorm gewaardeerd. In het boek De ontdekking van de hemel van Mulisch zegt het personage Onno Quist dat een politicus met voldoende charisma in staat is om zowel progressieve, linkse ideeën als conservatieve, rechtse ideeën overtuigend te presenteren, afhankelijk van wat het publiek op dat moment graag wil horen.

Ook heeft Wilders een sterke campagne gevoerd door te zeggen dat hij milder is geworden, en wist hij deze mensen aan te spreken door de problemen waar zij dagelijks tegenaan lopen te benoemen, zoals het feit dat 33 procent van de starterswoningen in de sociale huur naar statushouders gaan die geen wachttijd hebben opgebouwd, terwijl het kind van Fatima en Mohammed inmiddels bijna dertig is en nóg wacht op een woning in Amsterdam. Dit spreekt meer aan dan een verhaal over het klimaat of ene Rosa die is omgekomen bij een overstroming na extreme regenbuien in Zuid-Limburg, waar Timmermans zo vaak op hamerde.

Bovendien zijn veel mensen met een migratieachtergrond helemaal niet progressief en hebben ze niet zo veel op met zaken als lhbtq-rechten, feminisme en de EU, of accijns op benzine, vliegen en vlees. Dat zijn juist stuk voor stuk zaken waar ze tegen zijn. Dan heb je nog een groep ex-moslims en seculiere allochtonen die teleurgesteld zijn in links, omdat die politici nooit iets zeggen over de ruimte die religie inneemt in het openbare leven en op door de overheid gefinancierde scholen en weekendscholen, terwijl ze enkele decennia geleden wel op de kerkdeuren klopten om te zeggen dat we voor onszelf moesten gaan denken.

De vraag is nu of Wilders écht werk gaat maken van zijn beloftes en of hij écht milder is geworden in zijn opvattingen. Ik ben erg benieuwd hoe groot die ijskast uiteindelijk wordt, waarin hij naar eigen zeggen zijn extreme opvattingen parkeert.
https://www.parool.nl/columns-opinie/wa ... ~bb6e1345/
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Plaats reactie