Het nieuwe antisemitisme bestrijden

[Pilgrim]

Het nieuwe antisemitisme bestrijden

Geplaatst op 10 augustus 2015



Hoe kan men antisemitisme en diens nieuwe mutatie, het anti-Israëlisme, effectief bestrijden? De eerste stap moet erin bestaan om te begrijpen hoe deze fenomenen zich laten zien en wat er achter zit.

In de loop van de afgelopen tien jaar, waarin antisemitisme en anti-Israëlisme exponentieel toenamen, werden er veel boeken over dit onderwerp gepubliceerd. Tot nu toe bestond er behalve de toonaangevende werken van de overleden Robert Wistrich en de excellente analyse van Daniel Goldhagen (The Devil Never Dies: The Rise and Threat of Global Anti-Semitism) geen modern overzicht over het globale slagveld betreffende de oudste haat ter wereld. Er bestaan verder waardevolle studies, die bezitten echter slechts een beperkt kader.

Dr. Gerstenfeld was twaalf jaar lang voorzitter van het Jerusalem center of Public Affairs, de belangrijkste Israëlische denktank. De vroeger internationaal actieve strategische ondernemingsadviseur van enkele van de grootste multinationale concerns moet vandaag, na de dood van Wistrich, als de meest gekwalificeerde analyticus van het moderne antisemitisme met het zwaartepunt anti-Israëlisme beschouwd worden.

Hij is een productieve schrijver en heeft tien boeken over dit onderwerp gepubliceerd, waaronder baanbrekende studies over het antisemitisme aan universiteiten in veel landen, het anti-Israëlisme achter het pseudo-humanitaire masker van de schijnheilige Noord-Europese samenlevingen, de houding tegenover de Joden als indicator van het moreel verval van Nederland en de in toenemende mate belangrijke rol die de Holocaust-kentering en andere vervalsingen in de inspanningen om de joodse staat te demoniseren hebben aangenomen.

Zijn nieuwe boek is een parforce-rit en zonder twijfel zijn meesterwerk. Het is een lezenswaardig, 500 pagina´s tellend boek, dat het thema encyclopedisch bestrijkt. Vermoedelijk is dit het eerste boek dat de delegitimering van Israël als eenheid beoordeelt en de toegepaste motieven, de dadercategorieën evenals de in de samenleving binnendringende haatthema´s en de omvang van de schade voor Israël en de Joden onderzoekt.

Onder gebruikmaking van een groot aantal voorbeelden uit vele landen legt het centrale thema van het boek het accent op het feit dat onze huidige strijd veel complexer te bestrijden is dan het klassieke antisemitisme, dat zich concentreerde op individuele boodschappen zoals het doden van Jezus of de genetische inferioriteit van de Joden. De huidige bestorming komt uit vele verschillende bronnen, gebruikt veel verschillende motieven en maakt gebruik van een groot aantal verschillende methodes en doorgeefluiken.

Zijn openingshoofdstuk is een duidelijke analyse van hoe antisemieten zich aangepast hebben en het anti-Israëlisme als nieuwe mutatie van de traditionele Jodenhaat integreerden. De volgende hoofdstukken bediscussiëren hoe oeroude haatmotieven door de actuele vijanden van het joodse volk opgepakt en gemoderniseerd werden. Gerstenfeld laat zien dat islamitisch antisemitisme nu de rol van het nationaalsocialistische antisemitisme effectief heeft overgenomen en aan het front van de haat en het geweld tegen Joden staat – die niet alleen uitgaan van islamitische landen, maar van overal waar islamitische migranten zich hebben gevestigd.

Hij illustreert vakkundig de verbindingen en interacties tussen moslims in westerse landen, politici, de traditionele media, activisten op sociale media, NGO´s, kerkleiders, academici, vakbondsleiders, rechts-extremisten, sociaaldemocraten en vooral die in extreem links, die door joodse zelfhaat versterkt worden, die de heksendrank completeren waaruit de huidige bestorming van giftig antisemitisme is voortgekomen.

Gerstenfeld laat zien dat antisemitisme en anti-Israëlisme gebruikmaken van dezelfde kernmotieven. Hij haalt een serie studies aan die aantonen dat meer dan 150 miljoen EU-burgers geloven dat de Israëli´s zich zo zouden gedragen als de nazi´s of zouden streven naar de uitroeiing van de Palestijnen. Hij onthult systematisch het schaamteloze, pure antisemitisme van de meerderheid van de VN-vertegenwoordigers. Daartoe behoren de Europeanen, die er in toenemende mate toe neigen bij stemmingen zich van stem te onthouden of voor schrikbarende resoluties stemmen, die vaak door schurkenstaten worden geïnitieerd, die met twee maten meten of alleen kritiek hebben op Israël. Gerstenfeld laat zien dat antisemitisme niet alleen maar een deel van de geschiedenis van Europa is, maar ook van haar cultuur. Zijn voorstelling van een nieuw crimineel Europa maakt serieuze discussie noodzakelijk.

Hij analyseert bovendien de invloed van de zich voortzettende delegitimering-campagnes tegen Israël en hun gevolgen voor de Joden in de diaspora – vooral in Europa – die in toenemende mate blootgesteld staan aan discriminaties.

Gerstenfeld schetst zijn plannen voor de organisatie van de strijd voor het bedreigde Israël en het joodse volk. Hij is er volledig van overtuigd dat de Israëlische regering er al tientallen jaren in faalt om dit probleem te behandelen, omdat zij het als onbelangrijke ergernis beschouwde in plaats van de immense gevolgen te erkennen die het verliezen van de oorlog om de publieke opinie met zich meebrengt. Hij beschouwt het als dringend noodzakelijk dat de Israëlische regering een hoogontwikkeld, personeel goed uitgerust en royaal gefinancierd antipropaganda agentschap instelt, dat wereldwijd de afschuwelijke leugens en belasteringen ontkracht en de daarvoor verantwoordelijken vernedert en beschaamd maakt.

De eerste taak van dit agentschap zou het zijn om zich met onderzoek bezig te houden, waarbij het creëren en het actualiseren van een databank van “vijanden van Israël en van het joodse volk” een belangrijke component zou zijn. Ieder nieuw incident van het aanwakkeren van haat zou onmiddellijk gekoppeld kunnen worden aan het tot dan toe door de dader gebrachte onheil. Men zou ook in staat zijn de zwakke plekken van de vijanden van Israël te identificeren.

Gerstenfeld verklaart dat vele vijanden van Israël nu vrijheden genieten. Hij stelt voor dat we bijvoorbeeld enkele van de zwakste academische aanhangers van de BDS-beweging opspeuren en hun professionele falen internationaal onthullen bij universiteitscolleges en in hun beroep. Hij oppert dat dit niet eens veel geld zou kosten. Omdat de meeste mensen lafaards zijn, denkt hij dat velen dan wel tweemaal zouden nadenken voordat ze zich bij de BDS-beweging aansluiten.

De tweede activiteit van het antipropaganda agentschap zou zich bezig moeten houden met het observeren van nieuwe ontwikkelingen bij het aanwakkeren van haat. Zijn voorstel dat dit in drie verschillende categorieën zou moeten plaatsvinden, is aanbevelenswaardig.

De eerste zou de rangschikking op activiteiten, d.w.z. oproepen tot geweld, Holocaust-kentering, BDS, enz. moeten zijn. In de tweede zou het gaan om daders zoals islamitische landen, moslims in de westerse wereld, media, politici, linkse kerken, NGO´s, academici, sociaaldemocratische partijen, vakbonden enz. De derde zou de ontwikkelingen in verschillende landen observeren.

Een derde afdeling van het voorgestelde antipropaganda agentschap zou zich concentreren op direct en indirect activisme Een voorstel luidt dat tienduizenden jonge mensen, die bereid zijn Israël te verdedigen, erin geschoold zouden kunnen worden om te begrijpen hoe Israël´s vijanden werken, welke leugens en misleidingen er gebruikt worden en hoe men deze kan ontmaskeren. Nu is de verdediging van Israël chaotisch. Een betere coördinatie zou met dezelfde middelen veel meer mogelijk maken.

Bij het boek behoort een inleiding door de voormalige Spaanse minister-president José-Maria Aznar, die het als “een existentiële bijdrage tot een beter begrip van de indirecte aanvallen op Israël” omschrijft. Het bevat ook de ondersteuning en aanbeveling van de Tsjechische minister van Culturele Zaken Daniel Herman, de voormalige Italiaanse minister van Buitenlandse Zaken Giulio Terzi di Sant´Agata, de voormalige Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken Uri Rosenthal, de voormalige Zweedse minister van Ontwikkelingssamenwerking Alf Svensson, de voormalige VS-ambassadeur bij de VN John Bolton en anderen. Dit boek zou verplichte lectuur moeten zijn voor iedereen die zich openlijk inzet om voor Israël op te komen en antisemitisme te bestrijden.

Bron: https://heplev.wordpress.com

Bron oorspronkelijk artikel: www.jpost.com

Auteur: Isi Leibler

Vertaald uit het Duits door: E.J. Bron

https://ejbron.wordpress.com/2015/08/10 ... estrijden/

[Mahalingam]

Cartoonist Plantu van het Franse "Le Monde" doet tekeningetje op Facebook.

Jewish Groups Say Cartoon Could ‘Stimulate Renewed Violent Attacks Against French Jews’
http://www.algemeiner.com/2015/08/07/je ... ench-jews/