La communauté

Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

La communauté

Bericht door Pilgrim »

Boek “La communauté” laat zien: Integratie van immigranten is mislukt

Geplaatst op 8 februari 2018

Afbeelding

Het boek “La communauté” van Ariane Chemin en Raphaëlle Bacqué houdt de gemoederen in Frankrijk bezig. Volgens een artikel in de “Welt” geldt het daar als “hét” politieke boek van het jaar.

La communauté” is een boek dat het sociale verval van de beroemd-beruchte kleine stad Trappes 30 kilometer ten zuidwesten van Parijs laat zien. Het verval ontstond door de gestuurd toestroom van steeds meer immigranten. Het boek laat instructief zien hoe de integratie-inspanningen in Frankrijk mislukten, en hoe zelfs goede initiatieven uiteindelijk weinig tot stand brachten.

In hun maatschappelijk portret over de kleine Franse stad Trappes tonen de schrijvers aan dat de brede integratie van de immigranten in Frankrijk mislukt is. In plaats daarvan heersen er grote tegenstellingen.

Het boek maakt duidelijk waar Trappes en de hele Franse republiek aan lijden.

“Oorspronkelijk wilden we een verhaal van de immigratie vertellen”, zegt Ariane Chemin, “maar we vonden een twee-klassenmaatschappij”, citeert de “Welt” een van de schrijfsters.

De titel van hun boek “La communauté” (De gemeenschap) zou men volgens de “Welt” toepasselijker met “De parallelsamenleving” moeten vertalen.

Het verval vond in etappes plaats
Het verval vond in verschillende etappes plaats. Er zijn de eerste grote stromen immigranten van de eerste generatie, die in de nieuw gebouwde flatwijken trokken en door talrijke integratie-inspanningen werden omringd.

Later volgde de de-industrialisering en de massale werkloosheid van de derde generatie. Uiteindelijk kwam de teloorgang van de communisten kort na het vallen van de Berlijnse Muur en daarop volgend het begin van radicaalislamitische stromingen.

In de tijd na de oorlog kregen linkse politici eerst enorm veel invloed en zij vervingen traditionele structuren door een intensief uitgebreid sociaal net. Daarna lieten ze, om redenen van machtsbehoud, hun stad zonder verzet aan de “islamisten” over. Daarmee verraadden zij, volgens de schrijfsters, de waarden en idealen van hun republiek en het “islamisme” breidde zich uit.

Het sociale net verviel steeds meer en veel “mensen die daar van oudsher wonen” leven nu zoals de burgemeester: “Ze doen aan realiteitsweigering”, de burgemeester neemt het woord Jihad niet in de mond. “Het is de Amerikaanse geheime dienst die de dode ISIS-strijders uit Trappes telt”, aldus Ariane Chemin in de “Welt”.

Afgestomping, berusting en hopeloosheid vult de harten
Wellicht is het ook een vorm van afgestomping, berusting en hopeloosheid die de mensen vervult.

De geografische ligging van Trappes wordt in het artikel in de “Welt” heel raak geformuleerd en drukt de tegenstellingen en sociale scheefgroei uit:

“In de buurt van de oude pracht van Versailles, in het noorden een golfclub, in het westen het vrijetijdspark ´France en miniature´, daar tussenin Trappes, de gastarbeidersstad, waar ´de sociale lift nooit gefunctioneerd heeft en waar het stinkt naar pis´, zoals de in Frankrijk beroemde komiek Jamel Debbouze, een grote zoon van Trappes, ooit geformuleerd heeft.”

“La communauté” maakt duidelijk hoe eenzijdig Trappes zich ontwikkelde, nadat radicale “islamisten” steeds meer de overhand kregen. Het beschrijft hoe nu alle slagerijen in Trappes halal zijn, dus werken volgens islamitische slachtregels. Dat in het enige overgebleven café in het centrum alleen maar mannen zitten en dat de markthal van Trappes, zoals die nu is, ook in Tunis, Algiers of Agadir zou kunnen staan. Zelfs in de hamburgerwinkel James´s Diner zijn de hotdogs halal…

Zelfs de enige boekwinkel is islamitisch
Hoeveel moslims er in Trappes wonen, weet niemand, omdat Frankrijk in statistieken weigert de etnische herkomst of de religie te registreren. Maar niet aantal is het probleem, het is de radicalisering, de culturele overmacht, staat er in de “Welt”.

Daarom is het niet verwonderlijk dat de enige synagoge die sinds de oorlog in Frankrijk in brand werd gestoken, in Trappes staat. Dat het enige dodelijke slachtoffer van de opstanden in 2005, toen in heel Frankrijk de barricaden in de voorsteden in brand stonden, in Trappes stierf.

De stad haalt steeds weer de krantenkoppen: drugsdoden, steekpartijen, familietragedies, uit de hand lopende politiecontroles. Trappes is voor velen een synoniem voor geweld, criminaliteit en extremisme geworden.

Volgens het artikel zijn 67 “islamisten” van Trappes in de gewapende Jihad getrokken, wat van Trappes de hoofdstad van de rekrutering van de “Islamitische Staat” maakte.

Wat kunnen we van Trappes leren?
Wat kunnen we van Trappes leren? En hoe kan Trappes weer veranderen in een vruchtbaar maatschappelijk met elkaar vol diversiteit, levendigheid en interne stabiliteit?

Het antwoord vindt men niet direct in het boek, maar kan wellicht afgeleid worden van het portret van de maatschappelijke omstandigheden daar.

Wellicht is het een herbezinning op traditionele cultuuroverstijgende, positieve waarden en de gezamenlijke invoering hiervan in het dagelijks leven – in het dagelijkse met elkaar.

Maar de hoge concentratie van mensen uit verre cultuurgebieden met dezelfde achtergrond, te midden van een samenleving met een sterk daarvan afwijkende achtergrond, maakt een samenleven moeilijk. Daar zou men wellicht moeten beginnen. Maar wie kan de klok weer terugdraaien?

Bron: www.epochtimes.de

Door: Erik Rusch

Vertaald uit het Duits door: E.J. Bron

https://ejbron.wordpress.com/2018/02/08 ... s-mislukt/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Plaats reactie