Doden – Een bericht

Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Doden – Een bericht

Bericht door Pilgrim »

Richard Millet: “Doden” en de islam

Geplaatst op 26 mei 2018

Afbeelding

De Franse schrijver Richard Millet werd gejaagd. Gejaagd door de mediawereld. Gejaagd door de politiek. Gejaagd door de “cultuur-scene”. Hij heeft het gewaagd wat hij had moeten wagen: hij heeft islamisering en terrorisme in Europa aangekondigd toen ze er nog niet waren (“Rechtse propaganda!”).

Hij wees op de verantwoordelijkheid van de links-liberale journalisten en hun uitvoerders in de politiek (“Paniekzaaierij!”). Hij waarschuwde en waarschuwde: literair, essayistisch, politiek. Hij oogstte: haat en shitstorm. Hij werd o.a. beschuldigd van: hij zou een eeuwige “islamofoob” zijn, hij zou per slot van rekening al in Libanon tegen moslims hebben willen vechten! Wellicht zou hij zelfs gedood hebben!

En inderdaad. Millet was in Libanon. Hij vocht in de jaren-70 als vrijwilliger in de burgeroorlog. Aan de kant van de christelijke milities tegen Palestijnse guerrillastrijders en Moslimbroeders. Dat is waar. En omdat hij zich daarvoor niet schaamt, maar verontwaardigd is over de domheid van de mensen van nu, heeft hij zijn nieuwe boek “Doden – Een bericht” genoemd. Het boek is zojuist bij “Antaios” verschenen en verdient het om gelezen te worden. De lectuur is bijna adembenemend, zo brutaal en toch “typisch mens” was Libanon, waar christenen tegen moslims, communisten tegen nationalisten, seculieren tegen “islamisten” vochten.

Burgeroorlog is het ergste dat er op aarde bestaat. Dat heeft Millet zelf meegemaakt. Hij wil dat zoiets nooit naar Europa komt! En daarvoor wordt hij vijandig bejegend. Terwijl hij gewoon een voorsprong wat betreft kennis heeft. Millet weet gewoon wat er gebeurt wanneer de islam en een vervallende veiligheidsstandaard op elkaar botsen. Dat kan gisteren Beiroet geweest zijn. Daar maakte hij het immers live mee, zogezegd. Maar morgen dreigt hetzelfde misschien al in Parijs of Berlijn!?

Multiculturalisme houdt geen staat bij elkaar. Oorlog is een constante van het menselijke leven. In het verval van een natie worden de wolven gewekt – dat zijn drie lessen van het essay “Doden”, dat uiterst intelligent en tegelijkertijd uitstekend leesbaar is. Het boek wordt aangevuld met een voorwoord over Libanon, maar vooral met drie bijzonder teksten van Millet, die eveneens voor het eerst in het Duits verschijnen:

Ten eerste de tekst “Het islamisme als bondgenoot van het geglobaliseerde kapitalisme”. In deze bijdrage wijst Millet op de samenwerking tussen globalisering en islam. Een opmerkelijke aansporing tot debat:

“Het kapitalisme wil geen denkende vrije wezens meer, maar ontvreemde ´burgers´, van de geglobaliseerde subcultuur dronken consumenten, willige slaven. Het islamisme, hoe we het ook wenden of keren, is een van de´projectleiders´. Net zoals de globalisering wacht hem ook een glanzende toekomst.”

Monsieur, echter niet als wij dat verhinderen!

De tweede tekst heet “Christen in de Oriënt”. Het stemt iemand minstens treurig, omdat het vertelde net zo juist als verschrikkelijk is. Het leven van de christenen in het Midden-Oosten staat op het punt van vernietiging, omdat wij – de christenen van het Avondland – de mensen niet konden beschermen. Tegen dictaturen, tegen schendingen, vooral echter tegen radicale moslims, of dat nu in Irak of in Palestina was.

Millet spitst heel concreet en heel actueel de Palestijnse kwestie toe:

“De tranen, die de beroeps klaagwijven van het Avondland regelmatig over Gaza vergieten, mogen niet verdoezelen dat juist de Palestijnen – zo in ieder geval mompelen enkelen – datgene gekregen hebben wat ze verdienen, omdat ze Hamas aan de macht brachten.”

Hard, maar rechtvaardig, deze Millet. Het fameuze boek wordt afgerond met een interview met Millet, dat duidelijk maakt hoe deze mens denkt en voelt, nadat we in “Doden” al leerden wat hij moest ondergaan. Het gesprek stemt tot nadenken, je leest het en je leest het zelfs nog een keer. Wat blijft hangen is de conclusie van Millet:

“Daar komt de noodzakelijkheid van een geheime verbondenheid vandaan: die van lezers, van denkers, van scheppende mensen, die het planetaire nihilisme afwijzen, dat het werkelijke door een propagandawerkelijkheid heeft vervangen. Het exil is midden in de steden te vinden, in de taal, in de ironie, in het teruggrijpen naar de wortels: het is een vorm van exil, waaruit men af en toe naar voren treedt om de vijand beter te verslaan, voordat men zich weer terugtrekt in het verborgene.”

Richard Millet: iemand die het Avondland wakker schudt, wellicht de laatste. Zijn boek, fascinerend. Je legt het weg, maar dat staat het boek helemaal niet toe. Het houdt de lezer nog lange tijd bezig. Je zou graag een dialoogpartner willen hebben, met wie je van mening kunt wisselen, zo belangrijk is dit boek...

Bron: www.pi-news.net

Vertaald uit het Duits door: E.J. Bron

https://ejbron.wordpress.com/2018/05/26 ... -de-islam/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Plaats reactie