Werkelijk? Die communistische handlangers van Joodse komaf zouden dus dezelfde mentaliteit hebben als bijvoorbeeld een rabbijn of een liberale Jood.
Er zijn zeker vergelijkingen. Bedenk jezelf dat ondanks de vele politieke verschillen in Nederland, je alsnog een gemiddelde Nederlander kan definiëren. In een hechte gemeenschap, waar sociale controle vrij hoog is, is de culturele eenheid nog een stuk groter. Dat neemt niet weg dat bepaalde waarden anders vertaald kunnen worden in verschillende politieke ideologieën. Er zijn sterke overeenkomsten, hiernaast is het algemeen bekend dat de Joodse radicaal vrij normaal was in de minder religieuze milieus. Zie uitspraken van onder andere David Horowitz over dit onderwerp, de man wie wij het politiek activisme van Robert Spencer te danken hebben.
Die ideeën waren niet zozeer typisch Joods als wel Europees maar het sprak ook wel veel Joden aan en door hun hogere intelligentie werden Joden daarom ook de belangrijkste socialistische leiders.
De redenen dat veel Joden droomden van een multiculturele maatschappij kunnen als volgt samengevat worden:
(A. Een bepaald superioriteitsgevoel, waar rabbijnen al eeuwen preekten over een directe (genetische) afstamming van het Gekozen Volk. Dit kan in de uitspraken van talloze seculiere en religieuze Joden herkent worden. Dit verklaart tevens de enorme hypocrisie van de talloze Joodse lobbies, die vaak de multiculturele samenleving steunen in Europa en de VS, maar aan de andere kant eisen dat Israël monocultureel blijft.
(B. Het wantrouwen tegenover de niet-Joodse meerderheid, een MC of communistische samenleving leek ze minder riskant voor hun "voortbestaan".
(C. De loyaliteit tegenover de Joodse diaspora, waardoor Joden vaak (correct) beschuldigt werden de belangen van de internationale Joodse gemeenschap boven de politieke belangen van het land waarin ze woonden stelden. Een van vele voorbeelden noemde ik eerder, de anti-Joodse rellen die uitbraken in Engeland na de tweede wereldoorlog omdat Britse Joden geweld tegen de Britten in Palestina organiseerden en financierden. Amerikaanse Joden hielpen ook mee, waar verschillende bekende Amerikaanse joden gewoon openlijk voor uit kwamen. Hiermee riskeerden ze natuurlijk de Brits-Amerikaanse politieke alliantie. Het conflict tussen internationale Joodse belangen en de nationale/lokale belangen is altijd een zeer belangrijke reden geweest voor spanningen tussen Joden en niet-Joden.
Wie kritisch naar de Joodse kwestie kijkt ziet een heel ander Europa. Geen Europa waar men steeds weer de Joden zonder enige reden lastig viel, maar een Europa waar bevooroordeeldheid en verschillende politieke belangen onder zowel Joden als Europeanen steeds weer tot frictie moest leiden. Het is een menselijk Europa, niet het Europa van gewelddadige, domme en bloedlustige Europeanen die de Joden teisterden. De realiteit was compleet anders. Wat je ziet is dat de Europeanen, van de Spanjaarden tot de Duitsers, juist steeds weer de Joden probeerden integreren in hun samenleving, maar wat keer op keer mislukten omdat de Joden aan hun eigen identiteit en politiek wilden vasthouden.
Wie dit eenmaal leert zal nooit meer het vreemde verhaaltje van "nobele Joden" en "barbaarse Europeanen" serieus kunnen nemen. Dat politiek correct verhaaltje word ons opgediend om dezelfde reden dat we een zeer beperkte/verdraaide vertelling van de slavernij, de kruistochten, het kolonialisme en de "val" van Rome te horen krijgen. Het komt onze machthebbers goed uit, Europeanen die zich zo schuldig voelen dat ze geen poot durven te verzetten om hun cultuur te behouden en hun grenzen te bewaken. Hiernaast werd extreem pro-Joodse propaganda natuurlijk ook na de tweede wereldoorlog ingevoerd om de herleving van het Nationaal Socialisme te voorkomen,en wat wisten die politici/militaire diensten nou over de werkelijke oorzaken van "antisemitisme", vrij weinig, dat is duidelijk.
Marokkanen groeien op in een cultuur die door de Islam gedomineerd wordt waardoor een gewelddadig gedrag ontstaat. In dit geval is de generalisering terecht. Maar communistische leiders met een Joodse achtergrond zijn zeer zeker niet representatief voor het Judaïsme en de doorsnee Jood en daarom is hier de generalisering niet terecht. Het Judaïsme is immers van oudsher de bepalende identiteit van het Jodendom en niet socialisme of communisme. Dat er veel Joden zich hier toe aangetrokken voelden (net als heel veel andere Europeanen overigens) verandert hier niets aan. Het Judaïsme is vredelievend en niet oorlogszuchtig of gewelddadig zoals de Islam. Joden zullen niet proberen ons hun geloof of levensstijl op te dringen.
Nee, de Joden groeiden ook op in een omgeving waar bepaalde waarden noodzakelijk moesten leiden tot een sterke aantrekkingskracht onder Joden richting radicale politiek. Je beschrijving van de Joodse gemeenschap is wel erg rooskleurig, en niet consistent met de realiteit. Het oude testament geeft de Joodse god goed weer. In mijn ogen is de Joodse gemeenschap zeer etnocentrisch, word manipulatie van niet-Joden niet als fout gezien(vergelijkbaar met andere culturen/volkeren uit het midden-oosten of in hogere mate de Roma-Zigeuners), en word het zogenaamde slachtofferschap van de Joden vaak verheerlijkt, hiernaast is zelden sprake van zelfkritiek(waar Europeanen overdreven zelfkritisch zijn). Dat zijn dan de negatieve kanten, natuurlijk zijn er ook positieve kanten die ik hier niet zal noemen. Het is namelijk een feit dat we de multiculturele samenleving voornamelijk aan Joodse activisten en financiers te danken hebben, en dat moet gewoon bespreekbaar kunnen zijn.
Integendeel men probeert proselitisme juist tegen te gaan en mensen af te raden Joods te worden.
Klopt, zoals ik al zei zijn Joden op de eerste plaats een volk, een ras of etnische groep. Op de tweede plaats pas een geloof. In bekeerlingen hebben ze weinig trek, en wanneer er bekeerlingen zijn krijgen ze zelden dezelfde status als etnische Joden. Hoewel de Joden niet aan proselitisme doen, hebben Joodse gemeenschappen historisch wel vaak een enorme interesse gehad in politiek invloed(zie contrast met Chinese minderheden).
Al zullen alle volken ter wereld zich verenigen in een poging haar te verwijderen, toch zullen zij allemaal door haar worden verpletterd. (Zacharia 12:3-9)
Het Jodendom wordt ook vaak de oogappel van God genoemd: “... tot die heidenen die u beroofd hebben; want die u aanraakt, die raakt Zijn oogappel aan. Want ziet, Ik zal Mijn hand over hen bewegen”. (Zacharia 2:8 en 9)
Om die reden zien velen het antisemitisme als een steevast kenmerk (hallmark) van de Duisternis en ook ik zie dat zo. Ik zou Ozes daarom willen adviseren en vooral ook waarschuwen de Joden met rust te laten. Kom niet aan Gods oogappel!!
Wat die vroege Christenen betreft, die waren natuurlijk niet antisemitisch maar waren in de meeste gevallen zelf Joods. De breuk met het Jodendom is vooral een fout van de kerk.
Ik vind dat altijd zo vreemd. Jij ziet jezelf dus niet als de "oogappel van God" want je bent maar een Christen, maar Joden zijn wel de "oogappel" simpelweg omdat ze het geluk hebben een Joodse moeder te hebben?
Het verklaart wel waarom je analyse van de Joden zo overdreven positief is, zeker in vergelijking met je "analyse" van de Europeaan en de Christen. Ik weet niet over welke vroege Christenen je het hebt, maar politieke spanningen tussen Joden en Christenen liepen al vroeg hoog op. De politieke correcte term voor die spanningen is dan natuurlijk "antisemitisme".
"There is no need to exaggerate the part played in the creation of Bolshevism and in the actual bringing about of the Russian Revolution, by these international and for the most part atheistical Jews, it is certainly a very great one; it probably outweighs all others.
~Winston Churchill.
