Ilona schreef:Dat laatste is waar Ketter. Maar er staat ook nergens in de Bijbel dat je het als een wetenschappelijk boek moet nemen. Dat is wat zowel creationisten als evolutionisten ervan maken, om 'wetensschappelijke' opmerkingen in de Bijbel te kunnen verklaren/verwerpen.
Verder kende ik nog een natuurlijke wet die zegt dat iets niet uit het niets kan ontstaan. Bij een chemische reactie verdwijnen er geen atomen, ze worden in een andere volgorde geplaatst zodat er een andere molecule ontstaat. Hoe kan alles wat wij nu zien dan zijn ontstaan uit dat puntje energie? Hebben alle atomen zichzelf vermenigvuldigd, of is het aantal atomen van nu gelijk aan dat van die in het puntje energie?
Hmm, ik ben te weinig onderlegd in de astrofysica om heel precieze antwoorden te kunnen geven, hier.
Maar ken je e=mc2 (waar de 2 staat voor kwadraat)? Energie is gelijk aan massa maal lichtsnelheid in het kwadraat, waar lichtsnelheid in het kwadraat gewoon een konstante is. Dit suggereert dat massa een vorm van energie is. Omzetting van massa naar energie en omgekeerd doet zich o.a. voor in kernsplitsing en kernfusie.
Trouwens, hihi, vraag me niet "Ketter, verklaar me aub alles". Dat kan ik niet, dat kan wetenschap niet (en zal het nooit kunnen, immers, onze intelligentie is beperkt). Maar de wetenschap verklaart gewoon steeds meer en meer. Inzichten groeien en leveren concrete resultaten.
Mijn doel is hier dan ook niet "de absolute waarheid" te verkondigen, laat staan te bewijzen dat "God" niet bestaat. Heus, Big Bang, evolutie, astrofysica, en alle andere takken (1) sluiten "God" niet uit of zo en (2) zullen nooit van zichzelf beweren dat ze perfect alles verklaren.
Maar ze zijn meer dan sterk genoeg aangetoond om ze als zeer waardevol inzicht te verdedigen.
Het probleem is een ook beetje, want jullie denken dat ik een harde atheïst ben en ik ben dat niet, ik ben agnost, dat als men mij een boek voor de neus legt en dwingt daarin te geloven op straffe van de hel of zo, dat ik de
plicht heb om deze streng te beoordelen. Immers, als God bestaat wil Zij/Hij onbetwistbaar dat ik in het juiste geloof. Niet? En als ik merk dat die boeken mij een beeld voorspiegelen waarvan ik eerlijk en op mijn erewoord vind dat het niet voldoet wegens onlogisch of betwistbaar, dat ik vind dat ik de
plicht heb om verder te zoeken, niet?
En als de wetenschap mij inzichten geeft waarvan ik merk dat ze consistent en aantoonbaar zijn, en bovendien verkregen met een strenge methode die ook zichzelf in vraag stelt, en concrete resultaten oplevert, dan ben ik verplicht om daar geloofwaardigheid aan te hechten.
Ik ben eigenlijk gewoon even streng voor wetenschap als voor religie.
mvg,
Ketter
Zonder (ji)haat straat.
Wat is er zo moeilijk te begrijpen aan het feit dat ik niet kan geloven in een God die zo duidelijk kwaadaardig is?