De seksuele klachten van groep turkse en marokkaanse mannen

[Freya]

http://www.tijdschriftvoorseksuologie.n ... 01-01v.htm

DE SEKSUELE KLACHTEN VAN EEN GROEP TURKSE EN MAROKKAANSE MANNEN

Dr. J. Schippers

Als psycholoog en als seksuoloog heb ik me jarenlang gespecialiseerd in de hulpverlening aan homoseksuele mannen. Toen ik vanaf 1996 ging werken bij de Polikliniek Medische Seksuologie van het Ziekenhuis Leyenburg te Den Haag, kwam ik voor het eerst in aanraking met heteroseksuele patiënten van Turkse en Marokkaanse afkomst. Al spoedig kreeg ik het gevoel dat ik onvoldoende was toegerust om deze mannen adequaat te kunnen helpen. Met name het percentage drop-outs onder de betreffende patiëntengroepen baarde mij zorgen. Ik besloot daarom een casuïstiekonderzoek te doen naar de mannelijke patiënten van Turkse en Marokkaanse afkomst (voortaan kortweg, maar niet altijd helemaal correct, aangeduid als Turkse of Marokkaanse mannen), die van 1996 tot en met 1999 bij mij in behandeling waren.

Het is niet zo dat ik nu, na afronding van het onderzoek, weet hoe men Turkse en Marokkaanse mannen het beste kan helpen met hun seksuele klachten. De onderhavige artikelen moeten gelezen worden als `berichten uit de praktijk'.

Het materiaal voor dit onderzoek bestaat uit dertig gevalsstudies. Hoewel er in dit en het volgende deel een aantal cijfers en tabellen voorkomen, wil ik benadrukken dat het hier gaat om een kwalitatieve studie. Er is geen enkele garantie dat deze onderzoeksgroep van dertig mannen representatief is voor alle Turkse en Marokkaanse mannen in Nederland.

De gehuwde mannen zijn in dit onderzoek dus sterk oververtegenwoordigd, zeker bij de Marokkaanse patiënten. Een deel van de problematiek die deze mannen presenteerden had dan ook te maken met seksuele problemen binnen een langer durende relatie waar de spanning een beetje uit was of waarbinnen de seksualiteit nooit geweldig was geweest. Het is echter belangrijk om niet over het hoofd te zien dat ongeveer een kwart van deze gehuwde mannen in feite een vrijgezellenbestaan leidde, omdat hun echtgenoten nog in het land van herkomst woonden. Hun seksuele klachten traden op in het kader van soms wisselende en soms meer vaste contacten met prostituees of vriendinnen. Een enkele maal was de aanstaande komst naar Nederland van de echtgenote de directe aanleiding voor een bezoek aan onze polikliniek.

De heer A. is een vermoeid ogende man van tegen de veertig. Hij spreekt redelijk Nederlands en meldt zich aan in verband met een secundaire erectiele disfunctie. Dhr. A. is erg somber en klaagt over buikpijn, nachtzweten en bloeduitstortingen op de penis.

Patiënt is afkomstig uit een klein dorpje in Oost Turkije. Zijn ouders gingen uit elkaar toen hij nog geen jaar oud was en hij werd opgevoed door zijn grootouders, die een kleine boerderij hadden. Verbitterd vertelt dhr. A. dat zijn eigen ouders nooit meer iets voor hem hebben gedaan.
Patiënt trouwde op 21-jarige leeftijd met een meisje uit een naburig dorp. Dit huwelijk liep uit op een scheiding, omdat er geen kinderen kwamen. Mede daarom emigreerde dhr. A. rond zijn dertigste jaar naar Nederland. Hij vond werk in een boomkwekerij en knoopte een relatie aan met een Nederlandse vrouw. Er was veel ruzie: door de cultuurverschillen en omdat patiënt vaak erg moe van zijn werk thuiskwam. De relatie liep stuk en dhr. A. bezoekt sindsdien regelmatig prostituees. Zijn familie bracht hem onlangs in contact met een Turkse vrouw. De angst voor erectieverlies tijdens de huwelijksnacht is de directe aanleiding voor dhr. A. om hulp te zoeken. Vanuit het perspectief van de Westerse psychologie wordt het levensverhaal van dhr. A. gekenmerkt door verlatingen en krenkingen. Met name zijn mannelijke identiteit en eer moeten forse deuken hebben opgelopen: de desinteresse van zijn vader, het ontbreken van kansen op een zorgeloze jeugd en een goede opleiding, het kinderloos blijven van het eerste huwelijk en de min of meer gedwongen emigratie naar Nederland, het tweede huwelijk dat onder andere strandde omdat zijn gezag niet werd geaccepteerd, het afmattende werk, en ten slotte dan een erectiestoornis terwijl het derde huwelijk op stapel staat. Dhr. A. wil, na een aantal gesprekken, nog wel accepteren dat faalangst een rol speelt bij zijn erectieprobleem, maar hij denkt toch vooral aan lichamelijke oorzaken en laat merken geen enkele behoefte te hebben aan een verdere analyse van zijn levensgeschiedenis, laat staan aan een poging tot verwerking van wat er gebeurd is.

Ook bij het afnemen van een wat meer uitgebreide anamnese, deed het hierboven beschreven probleem zich veelvuldig voor. Vragen over bijvoorbeeld de opvoeding, de relatie met vader en moeder of de omgang met leeftijdsgenoten tijdens de jeugd bleven steevast onbeantwoord. Vragen over de seksuele opvoeding werden meestal zeer kort beantwoord: van een seksuele opvoeding was geen sprake geweest en de grote meerderheid van de patiënten had de informatie over seksualiteit die zij bezaten opgedaan in contacten met mannelijke leeftijdsgenoten.

Uit de schaarse verhalen over jeugd en opvoeding werd wel duidelijk dat veel Turkse en Marokkaanse mannen in de loop van hun leven te maken krijgen met scherpe overgangen van de ene levensfase naar de andere. Van Gelder en Lamur (1993) noemen, waar het Marokkaanse mannen betreft, de volgende vier fases:

* spelen (0 tot 7 jaar);

* opvoeden (7 tot 14 jaar);

* kind wordt meer beschouwd als gelijkwaardig, als vriend (14 tot 21 jaar);

* loslaten (vanaf 21 jaar).

Terugkijkend op hun leven tot dan toe, kwamen mijn patiënten echter met een wat andere fase-indeling. Grofweg samengevat beschreven zij een fase van min of meer onbezorgd jong zijn, die tot aan het twaalfde jaar duurde. Gedurende deze periode hadden zij vooral te maken met hun moeder en de eventuele andere vrouwen die deel uitmaakten van het huishouden. Ik kreeg de indruk dat veel jongens tijdens deze fase enorm verwend worden en relatief weinig te maken krijgen met verboden en geboden.

Rond het twaalfde jaar worden zij geacht een man te worden. De contacten met vader worden geïntensiveerd en de betreffende jongen hoort zich te onderwerpen aan diens gezag. Vanaf ongeveer het zestiende jaar tot aan het huwelijk is er weer sprake van een periode van relatieve vrijheid. Dit lijkt zeker te gelden voor mannen die tijdens hun puberteit en adolescentie in Nederland woonden. Hoewel volgens de Islam jongens als maagd het huwelijk horen in te gaan, vermeldden bijna alle patiënten die hierover spraken dat er tijdens deze levensfase seksueel geëxperimenteerd mocht worden, soms zelfs op aandringen van vader. Een enkele vader nam zijn zoon mee naar een prostituee, zodat hij met haar zijn eerste ervaring op kon doen. Een aantal mannen die al op jeugdige leeftijd naar Nederland waren verhuisd ontwikkelden tijdens de adolescentie een wilde leefstijl (uitgaan, drinken, blowen, cocaïne, vriendinnen en bodybuilding vormden in dit verband een veelgehoorde combinatie), die hen niet zelden in conflict met de familie bracht.

Dhr. B. (26 jaar) is een grote, gespierde man. Hij woont sinds acht jaar in Nederland en leidde de eerste vijf jaar van zijn verblijf hier een leven van feesten, alcohol, cocaïnegebruik en veel wisselende seksuele contacten. Hij had in die periode last van premature ejaculaties, maar dat probleem werd verholpen door een Turkse arts.
Toen drie jaar geleden zijn vader overleed, kwam dhr. B. onder zeer grote druk te staan van zijn familie, die vond dat het nu echt tijd werd dat hij zijn verantwoordelijkheden op zich nam en een goede moslim werd. Patiënt was het daar mee eens en stopte, naar eigen zeggen zonder enig probleem, met alcohol en drugsgebruik en trouwde met een Turks meisje met wie hij door zijn familie in contact was gebracht.

Vanaf de huwelijksnacht, toen patiënt voor het eerst seksueel contact had met zijn echtgenote, was er sprake van erectieverlies, hoewel de coïtus die eerste keer uiteindelijk wel lukte. Sindsdien maakt dhr. B zich ernstige zorgen over zijn seksueel functioneren.

Dhr. B ziet geen enkel verband tussen zijn erectieprobleem enerzijds en de grote veranderingen in zijn seksuele leven en de wijze waarop seksuele stimulatie plaatsvindt anderzijds. Hij zegt dat hij zeer opgewonden raakt als hij met zijn vrouw samen is. Hij voelt zich wel schuldig over zijn vroegere, `wilde' leven, maar benadrukt dat dat ook gewoon een kwestie van leeftijd was. De familie zou zijn vroegere `zonden' hebben vergeven en vergeten.

Waar het de seksuele opvoeding betreft, was (zoals gezegd) de informatie die mijn patiënten mij gaven zeer beperkt. Voor allen die hierover informatie gaven gold, dat er thuis niet over seksualiteit gesproken werd. Weliswaar wordt seks binnen de Turkse en Marokkaanse cultuur niet beschouwd als zondig, maar wel als taboe. Je praat er thuis niet over, omdat dit beide partijen in verlegenheid zou brengen. De noodzakelijke informatie wordt op straat opgedaan, want seks is een onderwerp dat niet binnen de familie thuis hoort, het is iets `van buiten' (Eppink, 1976; Boedjarath, 1998). Gevolg is wel dat de verkregen informatie vaak verre van accuraat is. Veel van de informatie die via vrienden wordt verkregen is gebaseerd op angst:

Tal van bakerpraatjes, negatieve verhalen van naar erkenning zoekende gescheiden mannen, idealen uit Hollywood en de reclamewereld, blijven de ideeen sterk bepalen ... (Nijman, 1990, p. 39).

Het huwelijk vormt de overgang naar de volgende levensfase, die regelmatig werd beschreven als `je gaan gedragen als een goede Moslim'. Waar vrouwen uit deze culturele groeperingen vaak zeer opzien tegen de ontmaagding tijdens de huwelijksnacht (en zich grote zorgen maken over de vraag of echtgenoot en zijn familie zullen geloven dat zij inderdaad als maagd het huwelijk ingingen), waren sommige van mijn mannelijke patiënten extreem bang dat zij tijdens de huwelijksnacht geen erectie zouden kunnen produceren. Voor weer anderen was de hereniging met hun vrouw, van wie zij soms jaren lang gescheiden hadden geleefd, aanleiding tot faalangst en zorgen over het seksueel functioneren.

Dhr. D. is 25 jaar oud en heeft sinds een maand last van een erectiele disfunctie. Dat zit hem enorm dwars, want het is de bedoeling dat hij over zes maanden gaat trouwen.

In verband met de pijnklachten, die overigens niet objectiveerbaar waren, kreeg patiënt een pijnstiller voorgeschreven, waarna de erectiele disfunctie verdween. Tijdens de huwelijksnacht bleek penetratie mogelijk (tot grote opluchting van patiënt), maar was er helaas wel sprake van premature ejaculatie, een klacht die ook bij verdere seksuele contacten tussen patiënt en zijn echtgenote persisteerde. Bij deze man, met een neiging tot depressie en hypochondrie, uitte de spanning rond het gaan trouwen zich dus aanvankelijk in pijnklachten en faalangst.

Dhr. Z. (44) had van 1978 tot en met 1986 in Neder land gewerkt. Omdat hij bij een ongeluk gewond raakte, besloot hij naar Marokko terug te keren. Door allerlei omstandigheden ging het niet goed tussen hem en zijn vrouw en er volgde een scheiding. Patiënt hertrouwde vrij kort daarop en vertrok enkele jaren later opnieuw naar Nederland om werk te zoeken, ditmaal zonder verblijfsstatus. Zijn tweede vrouw bleef, samen met twee kinderen, achter in Marokko. Dhr. Z. meldt zich bij onze polikliniek met een secundaire erectiele disfunctie. Hij vertelt dat hij binnenkort weer voor langere tijd terug wil naar Marokko, maar dat hij bij `een vriendin' gemerkt had dat zijn erectie vlak voor intromissie verdween. Patiënt is er van overtuigd dat hij een lichamelijk probleem heeft en wil dat opgelost zien voordat hij weer seksueel contact zal hebben met zijn vrouw. Hij is somber, slaapt slecht en heeft maagklachten.

Turkse en Marokkaanse mannen kunnen uiteraard ook te maken krijgen met het verschijnsel van de midlifecrisis. Deze problematiek speelt zich ergens tussen het veertigste en vijftigste jaar af. Voor de patiënten uit deze leeftijdscategorie gold meestal dat zij grote moeite hadden met het afnemen van hun seksuele potentie in de brede zin van het woord. Problemen bij het krijgen of handhaven van een erectie leidden vaak tot hevige faalangst. Primaire premature ejaculatie werd onhanteerbaar omdat de betreffende mannen niet meer in staat waren meerdere keren achter elkaar klaar te komen. Een snelle, harde erectie, die het onder alle omstandigheden doet, en meerdere keren achter elkaar klaar kunnen komen, vormen belangrijke bewijzen voor mannelijkheid bij de onderzochte patiënten. Pas als zij grootvader geworden zijn neemt voor sommigen de druk om zo potent te blijven als een twintigjarige enigszins af. Relaties met vrouwen

De wijze waarop de gehuwde Turkse en Marokkaanse mannen zich verhielden tot hun echtgenotes, verschilt van die van de gemiddelde autochtone man, althans waar het de eerste generatie immigranten betreft. Eigenlijk trof ik bij deze groep mannen twee verschillende houdingen aan ten aanzien van hun vrouw. Sommigen leken zich weinig gelegen te laten liggen aan haar reactie op de seksuele problemen. Een enkele keer kreeg ik het vermoeden dat de echtgenote al geruime tijd geen zin meer had in vrijen of last had van dyspareunie en dus waarschijnlijk ook geen moeite had met de seksuele klachten van haar man, maar de betreffende patiënten bleken zeer terughoudend met het geven van concrete informatie hierover. Een aantal patiënten, waarvan sommigen toch een totaal erectieverlies meldden of een wel zeer premature ejaculatie, hielden vol dat hun vrouw niet op de hoogte was van hun seksuele problemen en dat er ook nooit over gesproken werd. Deels zou hierbij een rol kunnen spelen dat Islamitische meisjes en vrouwen seksueel onwetend worden gehouden (Danz e.a., 1993) en dat investeren en affectie binnen een relatie door sommige Islamitische mannen wordt afgewezen, omdat het de toewijding aan Allah zou kunnen verstoren (Boedjarath e.a., 1998).

Een tweede groep mannen maakten zich wel zorgen over de seksuele tevredenheid van hun echtgenote. Desgevraagd lieten zij weten dat hun vrouw `ontevreden' of `kwaad' was. Vaak maakten deze mannen zich zorgen dat hun echtgenote met an dere vrouwen zou roddelen over hun disfunctioneren en dat zij daardoor in brede kring belachelijk gemaakt zouden worden. Een enkeling was bang voor een dreigende echtscheiding.

Naast de echtgenotes speelden soms ook andere vrouwen een rol in het seksuele leven van de onderzochte mannen. Gehuwde mannen, die gedurende langere tijd alleen in Nederland verbleven, bezochten vrijwel zonder uitzondering prostituees. Tegelijkertijd waren zij er allen van overtuigd dat hun vrouw in Marokko of Turkije hen trouw was gebleven.

De mannen die prostituees bezochten terwijl hun echtgenote al in Nederland woonde, hadden veel vaker last van gewetensproblemen en schreven hun seksuele klacht nogal eens toe aan het contact dat zij hadden met `slechte vrouwen'.

Waar het de jongere mannen (25 tot 30 jaar) betrof, gaf ik al aan dat zij niet zelden een `wild' leven leidden, waarbij de seksuele klachten optraden op het moment dat zij aan trouwen gingen denken of het gevoel hadden dat het tijd werd een goede moslim te worden (zoals bijvoorbeeld na het overlijden van de vader). Deze mannen onderhielden vrijwel zonder uitzondering seksuele contacten met Nederlandse meisjes, maar waren meestal van plan uiteindelijk te trouwen met een meisje van hun eigen volk (zie ook Brugman e.a., 1995). In het algemeen waren hun huidige partner(s) niet op de hoogte van dit voornemen.

Verschillen in integratie in de Nederlandse cultuur tussen man en vrouw bleek bij sommige patiënten een rol te spelen bij het ontstaan of in stand blijven van de seksuele klacht. Meestal ging het hierbij om huwelijksproblemen die in verband stonden met het overnemen van Westerse normen en waarden door de echtgenote, terwijl de man van mening was dat zij zich traditioneel diende te blijven gedragen.

De heer L. (51) heeft vanaf zijn eerste seksuele contact met zijn vrouw last gehad van een premature ejaculatie. Hij zoekt nu hulp omdat hij bang is dat zijn vrouw ontevreden is over zijn seksuele prestaties. Hij heeft daarover niet met haar gesproken. Dhr. L. is een zeer nerveuze man, die sinds enkele jaren in de WAO zit. Hij is van Marokkaanse afkomst en heeft vier kinderen, allemaal in de puberteit of ouder. Naarmate ik hem wat beter leer kennen, vertelt hij mij over de vele problemen binnen zijn gezin. Aanvankelijk lijkt hij vooral moeite te hebben met één van zijn dochters, die geen respect meer voor haar vader zou hebben. Dan blijkt hij zich ook erg boos te maken over zijn vrouw, die weigert een hoofddoek om te doen als zij de deur openmaakt voor een onbekende. Ook staat zij vaak met onbedekt haar voor het raam. Het ziet er naar uit dat dhr. L. juist nu hulp zoekt voor zijn klacht, omdat hij het gevoel heeft dat zijn positie als vader en echtgenoot ernstig in gevaar is. Hij lijkt te denken dat een oplossing voor zijn seksuele probleem zal bijdragen aan een verbetering van zijn positie binnen zijn eigen gezin en in ieder geval ten aanzien van zijn vrouw.

De heer en mevrouw P. (respectievelijk 33 en 31 jaar oud) komen samen op het spreekuur. Op het eerste gezicht lijkt het te gaan om een jong maar traditioneel Turks stel: zij draagt een hoofddoek, geeft mij geen hand en loopt op de gang enkele passen achter haar man. Mevrouw P. blijkt echter goed Nederlands te spreken, terwijl haar man slechts over een zeer geringe woordenschat beschikt. Mevrouw functioneert dan ook als tolk tijdens het gesprek. Dan wordt duidelijk dat de heer P. nog maar enkele jaren in Nederland is, terwijl zij hier vanaf haar achtste jaar woont. De man wil graag medicijnen in verband met zijn premature ejaculatie. De vrouw benadrukt dat zijn snelle orgasme voor haar niet zo'n probleem is Ze geeft aan dat hun seksuele relatie sterk zou kunnen verbeteren als hij minder tijd in het koffiehuis en op het sportveld zou doorbrengen en meer verantwoording op zich zou nemen voor de opvoeding van hun twee kinderen. Ze vindt dat zij en haar man veel te weinig tijd met elkaar doorbrengen. Ze heeft het gevoel overal alleen voor te staan en heeft mede daardoor vaak maar weinig zin in vrijen. De heer L. vindt duidelijk dat zijn vrouw hem veel te veel aan zijn kop zeurt. Alle mannen brengen na hun werk veel tijd door in het koffiehuis. Een man mag toch wel ontspannen in het gezelschap van zijn vrienden? Bovendien vindt hij het niet goed als een man zich moet gaan bemoeien met vrouwenzaken en daaronder schaart hij zeker het huishouden en de opvoeding van de (nog jonge) kinderen.

Een enkele keer kwam het echter ook wel voor dat de man wenste dat zijn vrouw zich wat moderner op zou stellen, ook waar dit het seksuele gedrag betrof.

Relaties met andere mannen

Binnen de Turkse en Marokkaanse cultuur spelen vriendschappen tussen mannen een belangrijke rol (Schmitt en Sofer, 1992; Van Gelder en Lamur, 1993). De traditioneel strikte scheiding van de seksen en de ongelijke positie van mannen en vrouwen vormen een verklaring voor een sterke gerichtheid op vriendschappen met seksegenoten. Iedereen die wel eens in Turkije of Marokko is geweest, heeft kunnen waarnemen dat mannen veelal in elkaars gezelschap verkeren en elkaar aanraken op manieren die in West Europa vrijwel uitsluitend voorbehouden zijn aan homoseksuele mannen (hand in hand lopen, armen om elkaar heen, tegen elkaar aanhangen, kussen). Het intimiteitgehalte van deze vriendschappen lijkt (in de ogen van een Europeaan) hoog, maar kent in de praktijk van alle dag zeker beperkingen. Volgens Van Gelder en Lamur (1993) bestaan de meest kenmerkende omgangsvormen tussen Marokkaanse mannen uit dollen en vechten, waarbij het dollen staat voor gemeenschappelijkheid, plezier maken, elkaar overtreffen en samen dingen doen (hetgeen niet hetzelfde is als `samen zijn'). Plaats voor het onderling bespreken van, bijvoorbeeld, seksuele problemen is er niet of nauwelijks. De meeste van mijn Turkse en Marokkaanse patiënten leken eerder bang dat vrienden of kennissen zouden ontdekken wat er met hen aan de hand was en dat zij daarom zouden worden uitgelachen. Dit was bijvoorbeeld een veelgehoord argument, wanneer ik het inschakelen van een tolk ter sprake bracht. Mannen gaven dan nogal eens aan dat zij bang waren voor roddels binnen hun eigen gemeenschap en gaven dus meestal maar de voorkeur aan een wat moeizame communicatie boven het inschakelen van een tolk.

Zoals ik eerder heb opgemerkt, heb ik in de afgelopen jaren geen enkele Turkse of Marokkaanse man op mijn spreekuur gehad die aangaf homoseksueel te zijn. Een enkele maal heb ik voorzichtig geïnformeerd naar homoseksuele contacten in het verleden, maar kreeg daar vrijwel altijd een ontkennend antwoord op. Een Turkse man vertelde dat hij als jongen wel eens seksuele spelletjes had gedaan met andere jongens. Hij beweerde dat 60% van alle Turkse mannen tijdens de puberteit hun eerste seksuele ervaringen opdoen met seksegenoten.

Zelf voelde ik me bij geen van de patiënten die in dit artikel besproken worden vrij genoeg om te laten merken dat ik homoseksueel ben. Juist omdat dit onderwerp nooit op een vanzelfsprekende manier aan de orde kwam, kreeg ik sterk de indruk dat mijn vertrouwensrelatie met de patiënten gevaar zou kunnen lopen als ik openheid zou betrachten. Niemand stelde overigens een rechtstreekse vraag op dit gebied, ook niet naar een eventuele vrouw en/of kinderen. Uitzondering op deze `regel' was een wat oudere Marokkaanse man, die vroeg of ik kinderen had. Toen ik ontkennend antwoordde, zei hij lachend dat ik een gelukkig mens was. Zelf had hij enorme problemen met zijn twee oudste

kinderen, die zijn gezag niet langer accepteerden en hem niet langer met respect behandelden.

De verbetering van de kwaliteit van de seksuologische hulpverlening aan mannen van Turkse en Marokkaanse afkomst begint bij het begrijpen van de verschillen tussen deze mannen als groep enerzijds en de gemiddelde autochtone man anderzijds.

Op het eerste gezicht lijken deze verschillen enorm. Turkse en Marokkaanse mannen kregen in ieder geval in het land van herkomst geen seksuele voorlichting en er bestaat een sterk taboe op spreken over seksualiteit, zeker binnen de familie of binnen het eigen gezin. Turkse en Marokkaanse mannen worden sowieso anders opgevoed dan de gemiddelde Nederlandse man en zij hebben meestal minder opleiding genoten. Mede hierdoor en door de persoonlijke migratiegeschiedenis, de vaak slechte sociaal economische positie en confrontaties met de dominante cultuur in Nederland, is de mannelijke identiteit vaak wankel en moet deze (soms) met hand en tand verdedigd worden. Vriendschappen en contacten met vrouwen en met andere mannen worden vaak heel anders beleefd dan in Nederland gebruikelijk is. De mannelijke seksualiteitsbeleving lijkt veelal de norm, terwijl over een specifiek vrouwelijke seksualiteitsbeleving niet of nauwelijks lijkt te worden nagedacht. Seksuele problemen worden eveneens anders beleefd en hebben ook andere consequenties voor de betreffende mannen. Over de oorzaken ervan hebben zij vaak een eigen theorie, die lang niet altijd strookt met de theorie van de (autochtone) seksuoloog (zie ook het tweede artikel in deze reeks). Een somatische verklaring voor het ontstaan van de klacht blijkt voor velen nog het minst krenkend. Een dergelijke verklaring sluit ook goed aan bij het verlangen naar een snelle en gemakkelijke oplossing van de klachten, namelijk met behulp van medicijnen.

Hoewel de verschillen tussen Turkse en Marokkaanse mannen enerzijds, en autochtone Nederlandse mannen anderzijds, groot zijn, moet de seksuoloog zich wel bewust blijven van het gegeven dat de onderlinge verschillen tussen de betreffende mannen ook heel groot kunnen zijn. De mate van integratie in de Nederlandse samenleving en de mate van ontvankelijkheid voor nieuwe ideeën op het gebied van seksualiteit is bij de een veel groter dan bij de ander.

[Skeptic551]

Is het niet een beetje eigenaardig de seksuele problemen
van deze Islamitische mannen
in de "FFI Nederlands Café & The Humour Lounge" te plaatsen ?

[Freya]

Dat kan, misschien moet het ergens anders. Ik heb het gevonden, toen ik zocht naar informatie over het bezoeken aan prostituees van marokkanen en turken. Dit weer naar aanleiding van beweringen van o.a. Vreemdeling en Serdar, dat nederlanders, constant vreemdgaan en prostituees bezoeken. Moslims doen dit namelijk niet.

Ik weet nog, dat ik een tijd terug had gelezen, dat het juist opvallend was, dat er veel marokkanen en turken waren, die prostituees bezochten.

Dit artikel kwam bij die zoektocht naar boven. Ik dacht dat het wel interessant was, om dit te plaatsen, omdat het een inzicht geeft, in hoe deze mannen denken en zijn opgevoed, die heb ik vet weergegeven.

Het geeft volgens mij een aardige inkijk. De titel, die is integraal overgenomen van het artikel. De link, geeft het hele artikel neer, want ik vond het best wel een lap tekst, dus heb het ingekort.

[Skeptic551]

Jawel Freya,
je bedoeling was dus serieus, maar de afdeling genaamd "The Humour Lounge" is dan juist niet zo voor de hand liggend.

Zeker niet als je in aanmerking neemt dat het hier vooral ook gaat om echte achterstanden in ontwikkeling die andere menselijke problemen erger maken door een gebrek aan begrip.

Groeten Skeptic551.

[Freya]

Je hebt gelijk, ik heb gisteren, in die speurtocht, nog drie andere artikelen neergezet, en die staan achteraf ook ongelukkig, namelijk twee in prullenmand en een andere staat ook niet goed. Zonde van mijn opzoekwerk. Ik ga eens kijken waar ze beter tot hun recht komen en hoe ik dat ga oplossen. Want mijn bedoeling is inderdaad serieus.

[Manon]

Ik denk dat dit onderwerp (alle drie je artikelen als ze over eenzelfde onderwerp gaan) misschien best wel in het subforum "ethiek, moraliteit (en nog iets)" zouden kunnen passen?

Best interessant om daar een ernstige draad aan te wijden.