Pagina 2 van 2

Geplaatst: wo dec 19, 2007 12:44 am
door Ariel
Volk = leider, volk = land

Nero, Idi Amin, Gaddafi, Ceausescu of Saddam Hoessein -het zijn namen van slechte mensen, boosaardige mensen, mensen die vreselijk onheil stichten in een land. We stellen ons tevreden met de gedachte dat zij en zij alleen daar schuld aan dragen. Misschien hebben we iemand nodig om de schuld in de schoenen te schuiven, want aan de blauwe lucht kunnen we die niet geven, en onze eigen schoenen lijken niet in aanmerking te komen. Wat we niet bedenken is dat in een land alleen dingen kunnen gebeuren die tot op zekere hoogte door de bevolking van dat land teweeg worden gebracht, door minder- of meerderheid, door dictatuur of democratie. Weliswaar hoeft een leider niet altijd de meerderheid te vertegenwoordigen, maar bijvoorbeeld Ceausescu had toch ten minste de steun nodig van een aanzienlijke minderheid. Iemand kan alleen leider worden, of blijven, zolang het volk op zijn hand is en hem toejuicht en hem tot leider verheft, zoals in oude filmbeelden van de meest tirannieke leiders te zien is.
Iemand die met zijn ideeën in een isolement verkeert, kan zich nooit als leider handhaven, laat staan vestigen. Ayatollah Khomeiny kon aan de macht komen omdat Iraniërs fanatiek zijn. Niemand kan beweren dat hij bij het volk uit de gratie was, want ze kwamen bij miljoenen om hem te bewenen, en wel op de maat van het slaan op hun hoofd. Hetzelfde gold al voor Alexander de Grote, en geldt nog voor Gaddafi. Als een team Nederlandse geleerden op een vredesmissie terug in de tijd zou reizen en duizend krijgers zou ophalen die anders zouden zijn gesneuveld voor Dzjenghis Khan, en ze naar het heden zou halen en hun daar centraal verwarmde huizen zou geven, koelkasten en sociale voorzieningen, dan zouden ze die krijgers niet alleen frustreren in hun instinctieve drang om te vechten, maar ze zouden hun een verstikkend leven opdringen, veel akeliger dan de fiere dood op het slagveld. De logica Volk = leider gaat ook op voor het bestel en de wet van een land.
In een land gebeurt alleen dat wat de bevolking van dat land teweegbrengt. Als een volk van een land wreed is, dan is de wet en de leider dat ook. De appel valt niet ver van de stam. En als de leeuwen in het midden van het Colosseum bij elkaar zaten, de een kauwend op een hand en een andere knagend aan de heup van een andere gevangene, dan zat het publiek niet massaal te walgen en te gruwen, 'Bah, waarom moeten we van Caesar zo iets vreselijks aanzien?' maar genoot het met volle teugen. Op dezelfde manier komt ook bruut politieoptreden voort uit het volk. Immers: tot de dag waarop een man bij de politie gaat, is hij het volk. Geen wonder dat ze bij de Nederlandse politie zulke schatten zijn. De straffen voor misdaad in Thailand of Maleisië zijn niet hetzelfde als in Nederland, omdat de mentaliteit van de bevolking niet dezelfde is. Hirsch Ballin mag nog zo zijn best doen om bij de wet te bepalen dat de handen van drugsverslaafden worden afgehakt of homoseksuelen worden gecastreerd, het zal hem niet lukken.
Waarom niet? Omdat noch het systeem, noch de politie, noch de bevolking dat zullen accepteren. Die zelfde wet zou in Turkije of Marokko wél worden aangenomen. En het is bekend dat in veel landen de doodstraf staat op minder ernstige vergrijpen, zoals drugsbezit, politieke oppositie en soms ook berichtgeving. Eenvoudig omdat dat de ('barbaarse,' in de woorden van mevrouw Thatcher) mentaliteit van de massa is. Op die grond kunnen we uit het (zacht uitgedrukt) verziekte rechtsstelsel in de Verenigde Staten concluderen dat de Amerikanen zelf ziek zijn, en zo blijkt uit de voortdurende oorlogen tussen moslimlanden de agressiviteit van de moslims, en niet die van hun leiders. En het verklaart waarom op 15 juli 1977 duizenden Saoediërs in een kring kwamen staan, in gewijde witte kledij, om het hoofd van hun prinses te zien afhakken door een islamitisch zwaard -zij het niet met één slag- omdat ze naar bed was geweest met een jongen die ze in Beiroet had ontmoet. Hetzelfde had overigens ook kunnen gebeuren in Jordanië, Oman, Yemen of tientallen andere landen, al geeft de regering in Iran de voorkeur aan nettere methoden, zoals het publiekelijk doodstenigen van vrouwen die schuldig zijn bevonden aan overspel ( Quom, 1 augustus 1989). Dat zijn leuke dingen voor de mensen

Geplaatst: wo dec 19, 2007 12:45 am
door Ariel
Zoals gij zaait zo zult gij oogsten


Elk geheel is slechts de som van zijn delen. Je kunt de onderdelen van een Mercedes niet voor de helft door Skoda-onderdelen vervangen en het geheel nog een Mercedes noemen. Wanneer je zoveel vreemdelingen in een land toelaat, verander je daarmee iets aan de bevolking van dat land, en op den duur dus aan het land zelf. Op zichzelf is dat misschien nog niet eens zo 'n slecht idee, want het leven zou maar saai zijn als er nooit iets veranderde en we nog altijd de foxtrot dansten. Maar achteruitgang omwille van de verandering lijkt mij niet te verdedigen, en de verandering gaat in achterwaartse richting omdat de mensen die het land in komen achterlijk zijn- Bovendien wordt een vreemdeling die op Schiphol aankomt niet gevraagd: 'Goedendag, hebt u misschien verboden voorwerpen zoals vuurwapens, drugs, een verkeerde mentaliteit of andere contrabande bij u? En wilt u even plaatsnemen onder dat apparaat? We willen graag uw adrenaline-respons meten op 200 vragen waarmee tegelijk ook uw denkwijze wordt gepeild'.
Het probleem is dat er in het geheel geen poging wordt gedaan om gewenste van ongewenste vreemdelingen, opstandige van niet-opstandige, gevaarlijke van ongevaarlijke te scheiden: iedereen mag erin. En met het verschijnsel dat A = B wordt ook geen rekening gehouden. 'Buitenlanders, vluchtelingen, misdadigers, terroristen en uw gezinnen, komt allen binnen! De enige voorwaarde is dat u erom vraagt.' Zelfs als we aanvaarden dat de mensen zelf verantwoordelijk zijn voor alle misstanden in de wereld, hebben we de kwestie toch nog niet voldoende scherp gedefinieerd: de echte boosdoener is namelijk de mentaliteit van de mensen.
Nu komen er dus grote aantallen mensen naar Nederland met in zich dezelfde mentaliteit die zoveel onheil heeft gesticht in hun eigen land. Die mentaliteit verspreidt zich in de Nederlandse samenleving, en ten slotte zullen de Nederlanders ertegen in het geweer komen. En omdat het leven bestaat uit alles wat we ervaren tussen geboorte en dood zal, als wat we ervaren niet Nederlands meer is, ook ons leven dat niet meer zijn. We kunnen er ons maar beter vast op voorbereiden dat de Chinese mentaliteit, verantwoordelijk voor de bloedige onderdrukking van de democratiseringsbeweging in 1989, de mentaliteit van de Turken, die gevangenen martelen (zoals de film Midnight Express Iaat zien), de mentaliteit van de Engelsen, die jagen uit liefhebberij en bij de 'hogere klassen' willen horen, de mentaliteit van de Indiërs, die weduwen verbranden uit traditie, de mentaliteit van de Vietnamezen, die Amerikaanse krijgsgevangenen onderwierpen aan de gruwelijkste martelingen, en dezelfde mentaliteit van de Amerikanen die op hun beurt vol enthousiasme riepen 'Burn him, burn him!' toen ze wachtten tot de arme Ted Bundy zijn billen op de 20.000 volts stoel zou laten zakken -dat al die mentaliteiten nu in Nederland aanwezig zijn. De inhoud van het land is veranderd, dus moet het land mee veranderen. En wat betreft de Italiaanse maffia, de IRA en alle andere misdadigers uit Europa -dat klusje klaart die mooie EG straks in een handomdraai.

Geplaatst: wo dec 19, 2007 12:46 am
door Ariel
Vernietiging van cultuur

Met het veranderen, of moeten we zeggen het verval, van het land zullen ook zijn politieke bestel, zijn rechtspraak en natuurlijk zijn cultuur veranderen. En nu zijn wij natuurlijk allemaal zo slim dat we weten dat cultuur staat voor kunst, muziek, mode, dans, kookkunst, architectuur enzovoort, die vrij concreet en daarom niet zo moeilijk te beschermen zijn. Maar er bestaat nog een vorm van cultuur, die de nieuwsgierigheid heeft gewekt van het ministerie van WVC en die de heer A. overrompelde tijdens mijn ontmoeting met hem begin 1990. Dat is de cultuur die niet tastbaar, niet te fotograferen, niet te registreren en zelfs niet duidelijk aan te wijzen is. De 'antropologische' cultuur, zoals hij het noemde, is het geheel van de oprechtheid, de veiligheid, het levensgeluk en de gezelligheid in een land, met andere woorden de sfeer en hoe de mensen zich voelen en dat is naar ik aanneem waar we ons op dienen te concentreren. En bovendien: is het niet de antropologische cultuur die het aanzien van de materiële cultuur bepaalt? De Nederlandse cultuur is immers Nederlands omdat de Nederlanders in Nederland leven en zich Nederlander voelen. Dus het is een loze fictie dat je de Nederlandse cultuur zou kunnen handhaven als het Nederlandse volk verandert.
Je kunt van China niet verwachten dat het de Nederlandse cultuur overneemt, of België de Indonesische - het zou levenloze namaak zijn. En je kunt niet verwachten dat Nederland blijft fietsen, ouderwetse huizen blijft bouwen en begrip blijft tonen voor misdadigers als de mensen zo veranderd zijn dat ze Knight Riders, wolkenkrabbers en de doodstraf door ophanging willen. Er zijn mensen die niet in cultuur geloven. Hun ongeloof verdient respect. Ten slotte zijn de tijden veranderd, en geloven veel mensen niet meer in helden, vaderlandsliefde, militaire macht, respect, de monarchie of cultuur. En hoewel hun mening indenkbaar is, beseffen zij misschien niet dat de cultuur waarin zij niet geloven misschien niet de cultuur is waar ze zich zorgen om zouden moeten maken. Want als ze bij voorbeeld niet in bruut politie-optreden geloven, dan moeten ze wel in een vriendelijke politie geloven. En als een vriendelijke politie het voortbrengsel is van een goede cultuur, dan zouden ze ofwel in die cultuur moeten geloven ofwel hun mond moeten houden over bruut politie-optreden. Het geloof in een gemengde samenleving waarin verschillende culturen worden beschermd is dé grote contradictie van deze tijd.
Het is als iemand die zegt dat ze van vossen houdt en er daarom een heleboel om haar hals draagt. De wereld en alle culturen daarin zijn als een verfdoos met allemaal mooie kleuren verf, elk in zijn eigen unieke tint. Smeer ze allemaal door elkaar, en je hebt niet alleen geen kleur meer over, maar ook zou het niet langer mogelijk zijn om ook maar één individuele kleur aan te wijzen in de smurrie. Zo zal de EG-cultuur er dan ook in de toekomst uitzien. Ik zie het al voor me: alle volkeren van de wereld die er eender uitzien - dezelfde taal spreken... 'Waar komt u vandaan?' 'De planeet Aarde.' 'Ah juist.' What a wonderful world it would be! Waar moeten de Nederlanders dan met hun vakantieparanoia heen? En stelt u zich, ergens na 1992, een voetbalwedstrijd tussen Nederland en Duitsland voor, waarbij negen spelers in het Nederlands elftal Duitsers zijn en omgekeerd.
Met wat voor een vlag zullen de supporters dan zwaaien, wie ze ook zijn? Ik laat de culturele dreiging van buitenlanders in het algemeen nu even voor wat ze is en concentreer me op de meer specifieke dreiging van de moslims, die ook een politieke dreiging is, en beperk het aantal kleuren tot twee. We kunnen Nederlanders en moslims dan aanduiden met respectievelijk geel en rood, uiteraard als symbolen voor 'zacht' en 'hard'. Een lepeltje geel in een pot met rood doet het rood geen kwaad. Omgekeerd echter wordt de pot met geel nooit meer de oude: het is veel gemakkelijker om een eerlijk mens oneerlijk te maken, om een rustig iemand onrustig te maken, dan andersom, of om verslaafd te raken in verkeerd gezelschap dan af te kicken in goed gezelschap, en ten slotte is het veel gemakkelijker voor een hard iemand om een zacht iemand te domineren dan andersom. Het ligt dan ook veel meer voor de hand dat de moslimcultuur de Nederlandse cultuur zal domineren dan andersom niet omdat dat de bedoeling is of zelfs wenselijk, maar omdat het nu eenmaal zo gaat.
Maar opgepast, want de Nederlanders geloven in cultuur en ze zijn bereid daar offers voor te brengen. Een vinger opofferen voor een andere vinger, daar kijkt niemand van op. Een hand offeren voor een vinger begint al raarder te klinken. Maar de Nederlanders kennen geen grenzen en zeggen eigenlijk: 'We willen sterven voor een vinger,' waarbij ze vergeten dat als zij sterven, die vinger meesterft. In de praktijk toegepast leidt dit concept ertoe dat op zeker moment zal blijken dat de Nederlanders voor die vinger hun eerlijkheid, hun gezelligheid, hun flegmatieke aard en nota bene die zelfde tolerantie waar alles om begonnen was, hebben opgeofferd. Zij zullen, kortom, hun cultuur offeren om de islamcultuur te beschermen. Wat des te onlogischer is omdat die cultuur in de landen van herkomst al uitstekend wordt beschermd. Die ook nog eens in Nederland te beschermen zou te vergelijken zijn met het opvoeren van alle bedreigde ijsberen van de Noordpool aan de bedreigde tijgers in India.

Geplaatst: wo dec 19, 2007 12:47 am
door Ariel
DE HEDENDAAGSE TOEKOMST

Ik was, sinds ik de Nederlanders was gaan begrijpen, tot de overtuiging gekomen dat alleen Nederland, als het zichzelf zou hebben beschermd, zo'n hoge trap van ontwikkeling had kunnen bereiken dat het de gevangenissen had gesloten en het straffen had overgelaten aan het geweten; dat naaktlopen op straat normaal zou zijn, winkels voorzien van een zelfbedieningskassa, de politie zo goed als opgeheven, de vervuiling tot een minimum teruggebracht, produktiearbeid merendeels handwerk, en de bevolking geslonken tot één miljoen mensen, die allemaal in bungalows woonden. Zou dat gekund hebben? Het is te laat om het ons af te vragen. In zekere zin is het verkeerd en zelfs gevaarlijk om voorspellingen te doen over een land, omdat niemand weet hoe het werkelijk zal gaan, en er soms opeens een kentering ten goede komt. Had ik daarentegen in 1642 een boek geschreven waarin ik de mensen waarschuwde om niet de bossen om te hakken of de lucht te vervuilen, dan had ik de rest van mijn leven Galileo's ganzepennen kunnen lenen, en als ik twintig jaar geleden had gewaarschuwd dat de moslims in Nederland in verzet zouden komen tegen een schrijver, dan had ik dat hooguit in het voorprogramma van Tommy Cooper kunnen doen. Je hoeft geen genie te zijn om uit te rekenen dat als 2² tot 4 en 4² tot 16 leidt, 16² tot 256 moet leiden, zodat het wel duidelijk is waar het met de Nederlanders heengaat.
Evenmin is het een wonder dat de Nederlanders menen dat ze een bestaande 2 moeten accepteren, maar geen dreigende 4 om vervolgens, als die 4 er komt, de 4 te accepteren maar geen 16, enzovoort. Maar door de verschijning van artikelen als dat van de Turk Ibrahim Gormez: (Bron: De Telegraaf 31 maart 1990) 'Wij hebben het hier zelf verziekt,' waarvan de titel voor zichzelf spreekt, lijkt het aannemelijk dat 2 misschien nooit tot 256 zal leiden. Aannemelijk- misschien. Juist-misschien niet. Alleen het verschijnen van zo'n artikel over een volle kleurenpagina bewijst al dat zulke woorden uit de mond van een Turk een bijzonderheid zijn. Daarbij weet ik niet of nog zes andere Turken in Nederland het met hem eens zijn. Bovendien is het naar mijn mening de treurige realiteit, net zoals de wereld-bevolkings-explosie die over niet al te lange tijd een aantal van 20 miljard mensen zal voortbrengen, dat de aanwezigheid van de moslims in Nederland, tenzij zich drastische veranderingen voordoen, een niet-demonteerbare tijdbom zal blijken. En trouwens, wat praten we over voorspelling: de toekomst is al aangebroken. Nederland is al niet meer het veilige land van vroeger, waar meisjes 's nachts alleen door het park konden wandelen, waar huisdeuren open stonden of opengingen met een touwtje door de brievenbus, waar mensen door hun eigen buurt konden lopen zonder te weten wat angst of gevaar was. De 2 is de 16 al voorbij geijld. Incidenten die dertig jaar geleden nog ondenkbaar waren, vinden nu met grote regelmaat plaats.

Geplaatst: wo dec 19, 2007 12:48 am
door Ariel
Gisteren onmogelijk - vandaag gewoon

Winkels sloten of de ruiten werden er ingegooid, niemand durfde The Satanic Verses meer in de etalage te leggen. Geen mens die het boek meer in de tram durfde lezen of zich ermee op straat dorst vertonen. En terwijl de grote mond van Van Kooten en De Bie opeens te klein bleek om een grap over de zaak door te laten, ging de Bijenkorf ervandoor met de staart tussen de benen en met achterlating van haar principes. In een stad als Amsterdam zijn er al georganiseerde benden van Marokkaanse kinderen die 's nachts over straat lopen, vechten, relletjes trappen en de toch al zo schaarse rust verstoren, terwijl sommige stadswijken, waar de Nederlanders niet meer kunnen doen wat ze willen, zich niet meer kunnen kleden zoals ze willen, niet meer kunnen zeggen waar ze zin in hebben en hoe langer hoe meer onder een soort huisarrest komen te staan, zonder een spoor van de oude gezelligheid, vrijwel als verloren gebied kunnen worden beschouwd.
Verder staan in alle grote steden tientallen Surinamers en Arabieren 'Pssst, hasj, coke, trips,' te verkopen, haast met geweld, als ze het niet te druk hebben met het fysiek lastig vallen van bejaarden en meisjes, die snel doorlopen met lange gezichten en bange ogen waarvan ze zichzelf niet eens bewust zijn. Andere Nederlanders, die wonen in de zwijnestal die de moslims van de flatgebouwen maken, verhuizen een voor een. Wie dat niet doet, en nog naar buiten durft, draagt een mes om zich te beschermen. De Nederlanders, en ik bedoel niet hen die al onder de groene zoden liggen, zijn over het geheel genomen een bang volk geworden, bang om grappen over de moslims te maken, ze te beledigen, ze voor de gek te houden, ze te kritiseren of terecht te wijzen. Daarbij is de aanwezigheid van de moslims dag in dag uit voelbaar. Als je voorbijloopt kijken ze je uitdagend aan; sta je in een cel te bellen, dan gaan ze staan en timmeren dan op de deur. Zeg je: 'Hoepel op,' dan krijg je een spoedles in lichaamstaal, heb je een weerwoord, dan volgt les twee, met blikkerende lemmeten, bel je ze op, dan zeggen ze nooit als eerste hun naam, doe je zaken met ze, dan scheren ze je en hebben duizend noten op hun zang, rij je 's avonds laat door Rotterdam en je ziet alleen moslims ronddwalen; ga je naar de kermis in Amsterdam of naar de Dam op oudejaarsavond, dan vind je maar een enkele Nederlander onder hen; maak je ruzie met ze, dan zijn prompt ook al hun vrienden en familieleden jaren lang je vijanden; reageer je op hun advertentie, dan zit je al gauw te werken in een hokje van 60 x 40 cm aan de Mandenmakerssteeg bij het Damrak; neem je een douche in een openbaar badhuis, dan zegt de badmeester je om niet in het putje te schijten.
En alsof de rotzooi in de steden nog niet genoeg was, moest ook de grondwet er nog aan geloven. De moslims halen hun dochters jaren vóór de wettelijke leeftijd van school om hun tienermaagdelijkheid te beschermen, tremmen hun dankbare vrouwen in elkaar, die de boodschap aan hun kinderen doorgeven, gebruiken hun vrouwen als gevangen bedienden, als slaven niet een beter woord is, en lappen de wetten over kindermishandeling en gelijke rechten voor vrouwen aan hun laars. Intussen is de criminaliteit, zoals bekend, enorm toegenomen, zodat Nederland wat betreft diefstal, geweld en inbraak eindelijk de felbegeerde eerste plaats in Europa bezet: in 1989 werd 26,8% van de Nederlanders slachtoffer. Echter, als we de CBS-cijfers analyseren, komen we tot de conclusie dat geëxtrapoleerd naar de totale bevolking tussen de 625% en 1250% méér misdaden worden gepleegd door niet-Nederlanders dan door Nederlanders. Maar die draaien zichzelf, ondanks al hun eerlijkheid, een rad voor ogen. Ze zouden liever stikken tot slot van hun nerveus gefluit, dan erkennen wie er verantwoordelijk is voor de drastische stijging van de criminaliteit, en hoe opgefokt en prikkelbaar ze daarvan geworden zijn. Ook misdadig is de eindeloos bediscussieerde werkloosheid in Nederland, waar 100.000 geschoolde metaal-, horeca- confectie- en schoonmaakkrachten thuis op hun grijzend hoofd zitten krabben, terwijl volgens schatting van de Dienst Inspectie Arbeidsverhoudingen een even groot aantal illegale vreemdelingen een baan in die zelfde sectoren hebben (bron: teletekst nieuws van 28 juni 1990)

Geplaatst: wo dec 19, 2007 12:49 am
door Ariel
Ratten in de hoek

Er komen elk jaar meer Nederlanders -het zijn er volgens statistieken al zo'n 100.000- die vol frustraties zitten over hun leven, en misschien nog een paar miljoen, die niet gelukkig zijn met de gang van zaken. Honderdduizend Nederlanders die als normale, vreedzame mensen in hun eigen vreedzame land leefden en hun eigen vreedzame gang gingen, totdat ze werden overstelpt door een zee van moslims, en opeens geen normale mensen meer waren, maar racisten. Die Nederlanders zijn in feite door de moslims zelf een hoek ingedreven waar ze nu het verwijt te horen krijgen dat ze tegen de moslims zijn, terwijl krachtens een filosofie van de bovenste plank een paar honderdduizend moslims gelukkig worden gemaakt ten koste het geluk van van een paar miljoen Nederlanders. Koppie koppie hoor.
Het onderwerp racisme is hier in Nederland nog steeds onverbrekelijk verbonden met een naam die ik liever niet had genoemd. 'Wat jammer,' zuchten de Nederlanders, 'J. zit weer in de Tweede Kamer'. Ze gaan uit de weg voor de realiteit dat het eigenlijk gaat om een overtuiging die terug is en niet om die man. De vraag is niet of J. een Einstein is of een kip zonder kop, levend of dood, maar wat iemand moet hebben doorgemaakt voordat hij geen andere keus meer heeft dan op hem te stemmen - nog vermeerderd met het schuldgevoel, hem opgedrongen door de rest van het volk, waarmee ze verder moeten leven. En hoe meer Nederlanders die op de ultra-rechtse partijen stemmen, des te sterker het bewijs dat het land pijn lijdt. Of bellen die mensen een 06-lijn en zeggen: 'Goedemorgen, met Harry, ik ben een schoft, op wie moet ik stemmen?' Toch blijft het eigenaardig dat juist de linkse partijen de omstandigheden hebben geschapen waaronder rechtse partijen konden ontstaan.
Bovendien is het oneerlijk en wreed dat de meerderheid van de 'goede' Nederlanders achterover geleund zit, bij elkaar in hun keurige dorpen, onwetend van wat er in de grote steden gaande is, terwijl de bevolking daar als kop van Jut mag dienen. Ik hoop dus maar voor die groene Nederlanders dat ze nooit zullen ontdekken wat ze op hun geweten hebben. Overigens heb ik me wel eens afgevraagd, in de hoop dat ik ongelijk had, of sommige 'groene' gezagsdragers diep in een onderbewust spelonkje van hun geest, misschien wrok koesteren tegen de Nederlanders, een persoonlijke frustratie, jaloezie, zodat het ze een kick geeft om ellende over de natie te brengen. Maar zeg eens, is het al met al niet ironisch? Ik kom naar jullie land om je te gebruiken, ik misbruik jullie, ik choqueer jullie, ik pik jullie baan af, en jullie zien me door een beslagen busraampje voorbijrijden in een dure auto waarvoor jullie hebben betaald.
Je probeert je te beheersen, en als je het zat bent en je je mond opendoet, wie krijgt er dan problemen? Jullie zelf. Het spijt me, Nederlanders, maar jullie zijn er lelijk tussen genomen. Niks aan de hand hoor, ga maar gewoon door met jullie polonaise, ,je Vierdaagse, en zet 'm op 4, maar de volgende keer dat je, het leven van je uitkering beu, de ladder naar je vochtige zolderkamertje afkomt en een onveilige trein naar Den Haag neemt om te gaan protesteren tegen de achteruitgang van de sociale voorzieningen die je samen met nog 1,5 miljoen landgenoten geniet, of de volgende keer dat je in de krant over een steekpartij leest, of zelf het slachtoffer wordt, weet dan goed dat je er zelf om hebt gevraagd.

Geplaatst: wo dec 19, 2007 12:50 am
door Ariel
Wat en hoe

Hier ziet u dan wat Sinterklaas voor de Schone Slaapster zal meebrengen:
Homoseksuelen zullen niet meer voor hun homoseksualiteit durven uitkomen.
• Naaktheid en andere overtredingen tegen de islam zullen op televisie en in het openbaar verboden worden.
• De criminaliteit zal verder toenemen.
• De Nederlanders zullen crimineel gedrag overerven.
• Misdaden zullen strenger worden gestraft.
• Er komen nieuwe nationale wetten naar de wensen van de moslims.
• De waarde van een ooggetuigenverslag voor de rechter zal verminderen.
• Het aantal depressieven en zelfmoordenaars zal stijgen.
• Corruptie wordt een epidemie.
• Gebruik van alcohol in het openbaar wordt verboden.
• De Nederlanders zullen nijdig en prikkelbaar worden.
• De onschuldige blik in de ogen van de Nederlander zal verdwijnen.
• De Nederlandse arbeider wordt uit zijn baan verdrongen.
• Diverse moslimgroeperingen zullen in Nederland in conflict raken.
• Eerlijkheid en onderling vertrouwen tussen Nederlanders zal verdwijnen.
• De gezelligheid, het gevoel voor humor, de vrijheidszin van de Nederlanders zal verdwijnen.
Sommige van de bovenstaande voorspellingen zijn misschien niet meteen duidelijk. Laten we er daarom een paar nader beschouwen als voorbeeld van hoe veranderingen plaatsvinden.
-Misdaden zullen strenger worden gestraft: het milde strafklimaat in Nederland is afdoend voor het softe Nederlandse volk. De twee houden elkaar prachtig in evenwicht. Dezelfde milde straffen en dezelfde luxueuze gevangenissen zouden in derde-wereldlanden een soort van sociale bijstand lijken en maandelijks een miljoen bajesklanten trekken. Naarmate de criminaliteit in Nederland blijft toenemen, zal het nodig worden om harder op te treden tegen misdadigers, inclusief de Nederlanders. Een linkse indirecte die ook, en even hard, de Nederlandse eerlijkheid, het vertrouwen, de vredigheid, de sociale voorzieningen, de werksfeer en een onvoorstelbaar groot scala van andere facetten zal treffen.
De Nederlandse arbeider wordt uit zijn baan verdrongen: de arbeidsomstandigheden in Nederland zijn totaal uniek. De Nederlandse arbeider is gewend ontspannen te werken, in een gezellige omgeving, waar hij de relatie tot zijn collega's, het contact met de ogen, en de sfeer veel belangrijker vindt dan het geld. Daarbij is het verbijsterend hoe ongedwonen en onofficieel, hoe onfanatiek en hoe on-Japans de Nederlanders zich bij hun werk gedragen. De moslimarbeider is ( overigens net als de Amerikaanse, de Engelse of welke andere arbeider ook) gebrand op geld. Hij zal, door zijn veel energieker, enthousiaster karakter, veel beter zijn best doen om meer te verdienen, gemene trucs bedenken, sjacheren, liegen en bedriegen, om maar hogerop te komen. Wat voor consequenties dat heeft behoeft geen betoog.
-De gezelligheid, het gevoel voor humor, de vrijheidszin van Nederland zullen verdwijnen: gezelligheid en humor zweven door ons dagelijks leven als zeepbellen, maar dan kwetsbaarder, omdat we ze niet kunnen zien. Elke dag registreren onze hersenen miljarden indrukken zonder dat we ons dat bewust zijn, maar ze werken wel op ons gevoel.
Dus als we in een restaurant komen vragen we niet eerst aan alle mensen om ons heen: 'Bent u Nederlander? Weet u dat zeker? Wat voor opvoeding hebt u gehad? Wat is uw denkwijze? Wordt u agressief als ik per ongeluk koffie over uw kleren mors?' Dat vragen we niet, omdat onze hersenen het antwoord al weten - als het Nederlanders zijn. En hetzelfde geldt wanneer we een wandeling maken, aan het verkeer deelnemen, in een trein zitten, een winkel ingaan enzovoort. Dat onderbewuste contact en die vrijwel zeker ingeloste verwachtingen tussen Nederlanders onderling zorgen ervoor dat zij deel hebben aan het unieke, onverklaarbare gevoel dat gezelligheid heet, en waarin mensen van elders uit de wereld die het niet herkennen, niet kunnen delen. Die hebben er dus ook geen woord voor. Dat 'gezellige' verwachtingspatroon heeft evenzeer betrekking op humor en vrijheid.
Er hoeft maar de geringste hapering te zijn in de spontaniteit van een grap, een gebaar, een uitroep, waar iemand zich aan zou kunnen storen en plop, daar gaat de zeepbel. En dan kun je alle wetten omtrent vrijheid over de mensen uitstorten en ze dagelijks over de tv uitbazuinen, erop hamerend dat we in een vrij land leven - het heeft geen zin als die mensen niet voor hun recht durven opkomen of, zoals in Toronto, zich eenvoudig niet vrij meer voelen. Je lacht tegen de vrouw van een Turk en pats, je hebt een klap van hem te pakken. 'Hee, we zijn hier in Nederland, hoor,' help je hem herinneren. Knal, nog een klap. 'Hou op, dat mag niet, dat is tegen artikel 42.' Rang, nu is het een uppercut. 'Zeg eens, nou moet je echt ophouden'. Doink, een schop voor de verandering. 'We hebben hier vrijheid van meningsuiting, weet je dat wel?' Baf, een karate-klap om het af te maken. U bukt, raapt uw tanden en kiezen van de straat, scheurt naar Den Haag en weet met veel moeite een onderhoud met Lubbers te krijgen. U strooit uw gebit op zijn bureau. Een gouden kroon blinkt.
Lubbers: 'Luister eens hier, beste man, onze wet garandeert nog steeds de vrijheid van meningsuiting, dus ik snap niet waar je over klaagt. Trouwens, het lijkt erop of in elk geval de Nederlanders afglijden naar een leven waarin concepten, ideeën, beelden belangrijker worden dan de werkelijkheid. Na een dag lang zweten als een otter hebben ze de bevestiging van de televisie nodig dat het 28° was voordat ze 'Tjee, wat was het heet' kunnen zeggen. Ze lopen een schilderij dat te koop wordt aangeboden naast een hondedrol met één blik voorbij, terwijl ze op een sjieke tentoonstelling met uitpuilende ogen voor hetzelfde schilderij staan. Ze gebruiken liever hun camera dan hun ogen. Ze durven gearrangeerde huwelijken of hoofdbeukende sikhs niet dom te vinden als die worden beschermd door het woord cultuur. Het moet ze verteld worden hoe ze zich voelen en wat ze denken. Koffie is lekker, bloemen zijn mooi en met Nederland gaat het goed. Misschien is het leven van een robot wel veel gemakkelijker

Geplaatst: wo dec 19, 2007 12:51 am
door Ariel
Russische roulette

Het bizarre van het geheel is de vraag waarom het nu toch zo heel erg, zo tot elke prijs nodig was om het risico van een massale toestroom van moslims naar Nederland te nemen. Natuurlijk zijn er in het leven situaties waarin risico's moeten worden genomen, maar alleen als het niet anders kan. Immers, als de Italianen niet de Verenigde Staten in hadden gemogen, dan had de maffia dat land niet al die jaren geterroriseerd, en had Kennedy lang genoeg geleefd om Amerika tot een beter land te maken. Hadden de moslims Engeland niet in gemogen, dan hadden ze ook geen winkels in Londen kunnen verbranden of de Engelse principes kunnen aanvechten, en ook hadden ze geen ontstekingsmechanismen voor kernwapens kunnen stelen of reusachtige kanonlopen kunnen exporteren, die even vermomd het land verlieten als hun exporteurs erin waren gekomen.
Dat maakt overigens de Chinezen, die per jaar tonnen heroïne naar Nederland smokkelen en die hun eigen maffia hebben, compleet met chantage, prostitutie, afpersing enz., niet minder het vermelden waard. Een tweede vraag is waarom er in Nederland nu zo nodig een situatie moest worden gecreëerd en ruimte moest worden geschapen waarin rassenhaat zou kunnen gaan woekeren. Ten slotte kunnen zelfs twee mensen die niet bij elkaar passen, maar die gedwongen omwille van de kinderen zijn bij elkaar te blijven elkaar gaan haten. Rassenhaat tussen japanners en Mexicanen is nauwelijks denkbaar. En Marokko en Turkije worstelen niet met het probleem van 5 miljoen Nederlanders, en hun kranten staan niet vol met artikelen waarin een situatie wordt aangeklaagd of verdedigd. Kernraketten zijn gevaarlijk. Hoe veilig de veiligheidsmaatregelen ook, en ongeacht alle argumenten, zo lang onze planeet vol staat met raketten zal het gevaar blijven heersen.
Op dezelfde manier blijft, ongeacht alle argumenten, het risico van een botsing tussen de moslims en de Nederlanders aanwezig. Zodat de Nederlanders worden gedwongen tot een relatie als die van een lucifer tot een gaswolk: het kleine lucifertje in de keuken, waar het thuishoorde, krijgt de schuld van een eventuele explosie, ook al was het het gas dat er niet had mogen zijn. Immers, als we kijken hoeveel Iraniërs, Pakistani's, Libiërs, Saoedi's, Iraki's, Turken, Marokkanen enz. er in Nederland zijn, en hoeveel vrijheid ze hebben, en dan kijken hoeveel Nederlanders er zijn in hun landen, en wat voor vrijheidsbeperkingen hun worden opgelegd, en ten slotte kijken welke omstandigheden, communicatiemiddelen, informatiekanalen, terroristen, spionnen en geheime agenten er nodig zijn om die situatie naar behoren te laten functioneren, dan kunnen we ons voorstellen tegen wie de numerieke ongelijkheid zich keert.

Geplaatst: wo dec 19, 2007 12:52 am
door Ariel
HET VERLOOP VAN DE ONDERGANG

Het begint met het tarten van de natuurwetten als twee fundamenteel verschillende werelden in een minuscuul punt worden samengebracht voor het verrichten van een experiment. Aan de ene kant de softe Nederlanders, verdrinkend in een zee van geweten en schuldbesef, en aan de andere de harde moslims, middeleeuwse rovers. Een volk dat in het eigen Trojaanse lichaam niet alleen zijn cultuur, maar ook alle corruptie, bloedvergieten, doodsnood, ellende en verschrikking meedraagt, nu nog zo schijnbaar ongevaarlijk als de mosterdgasbommen op de zeebodem. De situatie doet sterk denken aan die op Pearl Harbor de dag voordat de Japanners zeiden: 'Sulprise!'.
Het gedrag van de moslims op dit moment is nog niet volledig ontplooid, en te vergelijken met dat van een jongen die nieuw is in een club. Het duurt even voor het ijs gebroken is en hij zich wat losser gaat bewegen, totdat ten slotte zijn ware aard zichtbaar wordt. Zo zijn de meeste moslims in Nederland onzeker van zichzelf en daarom durven ze de Nederlanders niet openlijk uit te dagen. Maar naarmate de tijd vordert en ze meer overwinningen behalen van het soort als eigen scholen, universiteiten, moskeeën, ziekenhuizen, stranden, zwembaden, sportcentra en wie weet wat nog meer, en nu ze bovendien straffeloos op misdadige wijze hebben kunnen protesteren, zullen ze geleidelijk minder verlegen worden en zelfverzekerder. De moslims zullen de koran via de oren het hoofd van hun kinderen instampen, een hersenspoeling achter gesloten deuren en dichte gordijnen, zodat ze de Nederlanders gaan haten en hen als hun vijanden zien. Voor dit doel zijn hun scholen ter beschikking gesteld, waar zij ongehinderd hun moslim-bommen kunnen vervaardigen.
En dan is er nog die andere industrie, die de islam in een veel hoger, onstuitbaar tempo van discipelen voorziet dan de Nederlandse moeders Nederland aanvullen. Door dit verschil zal de moslimbevolking de Nederlandse uiteindelijk gaan overtreffen. Zoals Alhaaj Firdous, in een Panorama van maart 1989, ook al zei: '... Nederlanders maken geen kinderen meer en wij wel. Over vijftig jaar is Nederland een islamitisch land'. In een zeker stadium zullen er meer incidenten zoals de affaire Rushdie komen, en de moslims zullen hun recht om aanstoot te nemen aan de libertijnse, zondige levenswijze van de Nederlanders opnieuw bezien, een leefwijze die zij beschouwen als rechtstreeks indruisend tegen hun islamitische leefwijze. Zo zullen ze stellen dat de moslimvrouw niet over straat kan lopen zolang er sexshops en honden zijn en er meisjes in korte rokken lopen, en dat die aanblik een inbreuk is op hun Ramadan. De regering, die het op dat ogenblik drukker zal hebben met de olieprijs en de dollarkoers, en het belangrijker vindt dat de Nederlanders, met een ton op de bank, voor de tv kunnen hangen dan dat ze als vrije burgers over straat kunnen lopen, zal ter vereenvoudiging dan maar een compromis sluiten, zoals gewoonlijk, en met een noodwetje komen dat het vertonen van pornografie in etalages en het uitlaten van honden verbiedt, maar nog niet het dragen van korte rokken tijdens de Ramadan.
Een handvol Nederlanders gestraft met een groter respect voor hun eigen bestaan en een sterker overlevingsinstinct, zal het niet eens zijn met de veranderingen die plaatsgrijpen, en in protest gaan, om echter dadelijk door de meerderheid te worden onderdrukt, uitgestoten en als racisten gebrandmerkt. De moslims zullen op deze gegarandeerde reactie van de Nederlanders rekenen en, door er optimaal gebruik van te maken, de Nederlanders treffen als lepra en ze hun hand vinger voor vinger afnemen. Na de eeuwwisseling, zo tegen 2010, zullen de bommen uitgetikt zijn en klaar voor de grote klap. Maar anderzijds zullen ook ondergrondse bewegingen en benden van Nederlanders zijn ontstaan door de repressieve, frustrerende situatie. In die fase zal het de meeste Nederlanders duidelijk zijn geworden hoe fout het is geweest om vriendelijk te zijn voor de verkeerde mensen.
Maar omdat het internationale imago en het openbaar fatsoen nog altijd de voorrang zullen krijgen boven de openbare veiligheid, zullen de Nederlanders doorgaan de problemen voor zich uit te schuiven of onder het tapijt te vegen, bij gebrek aan lef om ze onder ogen te zien. In plaats daarvan zullen ze de dialoog gaande houden, in de hoop de moslim alsnog te bekeren, en de een zal de ander larmoyante verwijten maken omdat die niet genoeg heeft gedaan of de moslims niet genoeg heeft geaccepteerd. En druk bezig hun hele geestelijke bagage uit te pakken op zoek naar de laatste bruikbare rechtvaardiging, zullen ze niet de glimlach zien op de gezichten van de moslims die de overijverige pias gadeslaan. Terwijl dit alles gaande is in Nederland, zullen de moslimleiders elders, die zich van de ontwikkelingen op de hoogte hebben gehouden, zich concentreren op de plannen voor de langere termijn.
En of een land als Iran op dat ogenblik maar gedeeltelijk aan de opstand meehelpt, zal voor de moslim nauwelijks van belang zijn. Gesterkt door hun hogere posities in politiek en ambtenarij, die ze eerst niet hadden, en gesteund door hun bondgenoten in België, Duitsland, Engeland en Frankrijk, zullen de moslims een netwerk van onderlinge loyaliteit kunnen opbouwen, en zo het totale bestel kunnen ondermijnen. Is dat eenmaal gebeurd, dan zullen de moslims beseffen dat ze de onderdrukking en de verstikking van het holle Nederlandse liefdesstreven niet langer in stand hoeven helpen houden of hoeven te tolereren. In het jaar 2020 zal de eerste fase van de ondergang zijn voltooid. De Nederlandse antropologische cultuur zal teloor zijn gegaan. Voortaan zullen de Nederlanders, als een lichaam zonder ziel, jaar na jaar voortleven in rouw en spijt om het verlies van wat in eeuwen was opgebouwd, en om de klok die van geen terugdraaien weet. Vele jaren en vele tranen later zal de toestand alleen nog maar zijn verslechterd. Tot op een dag het grote incident plaatsgrijpt. Een incident waarbij twee rivaliserende grondbeginselen van twee rivaliserende culturen frontaal op elkaar botsen. Dan zullen de moslims voor het eerst uit alle macht terugslaan. Mannen, vrouwen en kinderen zullen als één man de straat opgaan, niet zoals onlangs tegen Rushdie, maar honderdvoudig versterkt en in honderdvoudige woede.
En al zullen op dat ogenblik de Nederlanders voor hun eigen grondbeginsel vechten, de moslims zullen met hun barbaarse methoden niet alleen de Nederlanders opnieuw verrassen, maar ook dwars door hun softe, fatsoenlijke defensief heen slaan. (In een treffen tussen een hele kudde schapen en een roedeltje wolven staat de verliezer bij voorbaat vast. ) Het zal inmiddels duidelijk zijn wat de koran bedoelt met: 'Wanneer gij lieden [gelovigen -MR] dus een ontmoeting hebt met hen die ongelovig zijn, houwt dan in op die nekken en wanneer gij onder hen een slachting hebt aangericht, bind hen dan in boeien.' (Sura 47,4) En dan pas zullen de Nederlanders eindelijk erkennen dat ze, door de moslims in Nederland binnen te laten, alleen maar de verschrikkingen uit vreemde landen naar hun eigen grondgebied hebben overgeplant. Dus nu, als nooit tevoren, zullen ze allemaal gaan stemmen op een partij die een 'definitieve oplossing' van het probleem voorstaat. Maar omdat ze niet langer de overgrote meerderheid vormen, want de moslims stemmen op hun eigen partij, waarvan het goed gecamoufleerde prototype al bestaat, zal daar niets van terechtkomen.
Nadien zullen de moslims geleidelijk doorgaan de Nederlanders te overmeesteren en te domineren, en die zullen geen andere keus hebben dan mee te doen aan een partij touwtrekken waarin ze voortdurend terrein verliezen. De Nederlanders van hun kant zullen geen oplossing weten noch in staat zijn een eventuele oplossing ten uitvoer te leggen. En weerwraak is niet hun stijl. De moslims, die dit alles weten, zullen beginnen het land hun wil op te leggen en er min of meer de macht overnemen. En door een toevoer van middelen vanuit hun eigen landen of via particuliere immigratiecentra, zullen ze het mogelijk maken dat een onophoudelijke toevloed van immigranten zich in Nederland vestigt, en zo de Nederlanders indirect dwingen om het veld te ruimen. In 2050 zal er geen Nederland meer over zijn, althans niet noemenswaard. De tweede fase van de ondergang is dan voltooid.

Geplaatst: wo dec 19, 2007 12:53 am
door Ariel
Het laatste redmiddel

Het is inmiddels 2050. De Europese Gemeenschap heeft de eenwording opgegeven en de grenzen weer gesloten. Skandinavië heeft de betrekkingen met Nederland opgeschort, terwijl de Verenigde Staten boos zijn op de Nederlandse regering omdat die het islamitische bolwerk onderdak biedt, waardoor gevaar ontstaat voor Amerikaanse burgers in Europa. Veel Nederlanders hebben hun toevlucht gezocht in de omringende landen en van de achtergebleven Nederlanders kleden de vrouwen zich veelal als moslimvrouwen om moeilijkheden te voorkomen. De jihad is begonnen. De koning(in) en de meeste ministers zijn nog Nederland, maar de moslimpartij heeft een sterke positie in het kabinet. Iran en Libië oefenen direct gezag uit via hun Europese hoofdkwartier in Rotterdam en hun geheime leger, het 'Islamitisch Executie-Peloton '.
Nederlandse en islamitische benden raken slaags in de straten en de bevolking heeft het recht gedeeltelijk in eigen hand genomen, want de politie durft niet in te grijpen. De natie is versteend van angst. De koning(in) roept de resterende werkelijk Nederlandse ministers van haar kabinet bijeen voor een strikt geheim beraad. Niemand mag het koninklijk paleis in of uit. Naar verwacht zal het beraad een week duren. Ze zullen eten en slapen in het paleis, dat door de strijdkrachten wordt bewaakt. Na vijf dagen is het beraad afgerond en is men tot het volgende besluit gekomen: De provincies Groningen, Friesland, Drenthe, Overijssel, Gelderland en Limburg worden tot 'Nieuw-Nederland' verklaard. Noord-Holland, Zuid-Holland, Utrecht, Brabant en Zeeland heten voortaan 'Oud-Nederland'. Alle moslims worden uit Nieuw-Nederland naar Oud-Nederland gedeporteerd.
Grensposten waarbij de voormalige Berlijnse muur op kippegaas lijkt, worden op alle wegen tussen beide landen geplaatst. Nieuwe paspoorten worden uitgereikt aan alle echte Nederlandse mensen, die één kans krijgen om tussen de twee landen te kiezen. Hoe bizar en irreëel het ook lijkt, of misschien zelfs is, toch gebeurt het. Landen splijten wel vaker. En hoewel het in het begin altijd moeilijk voor te stellen is, is de oorzaak altijd een verschil tussen twee culturen. Maar hoe later dé realiteit wordt ingezien, hoe groter de kans op een burgeroorlog. Al komt het in zo'n situatie niet altijd zover. Soms wordt een volk, zoals de Noordamerikaanse Indianen en de Australische inboorlingen, gewoon platgewalst; zo'n volk sterft nagenoeg uit, terwijl de enkelingen die resteren attracties voor toeristen met Canons en Fuji's worden.

Geplaatst: wo dec 19, 2007 12:54 am
door Ariel
Eind slecht, al slecht

Een jaar of wat geleden kwam een meisje uit Limburg met vakantie naar Amsterdam. Ze had gezellige verhalen gehoord over de grote stad, maar was niet op de hoogte van de gevaren. Dus liep ze nabij de Zeedijk de verkeerde straat in en werd verkracht. Die zelfde dag keerde ze naar huis terug, met haar vertrouwen aan scherven en haar ogen voor altijd wijd open. Sommige wonden helen en sommige gebeurtenissen zijn omkeerbaar, maar alle schuld en alle tranen geplengd bij het Anne Frankhuis kunnen geen zes miljoen lijken weer tot leven wekken. Waarmee we weer terug zijn bij een volk dat niet zoveel groter is dan die zes miljoen.
Daar staan ze nu, die Nederlanders met hun volstrekt gerechtvaardigd en zonder twijfel hoogstaand streven om zo zich ver mogelijk van Hitlers ideologie te distantiëren. Ze hebben over het hoofd gezien dat hun weg aan het andere eind uitkomt bij de joden (met alle respect). De stakkers begrijpen maar niet dat de keus niet noodzakelijk die tussen nazi 's en joden hoeft te zijn, tussen roofdier en prooi, tussen onderdrukker en slachtoffer, maar dat er een alternatief is, een derde weg, namelijk het vege lijf redden en zorgen voor het voortbestaan van de eigen cultuur en het eigen land. En het is louter dat ene, kleine misverstand dat zal maken dat de Nederlanders de geschiedenis ingaan als het volk dat zo diep nadacht over een angstdroom uit het verleden dat het zelf die angstdroom werd.

Mohamed Rasoel