Islam voor westerlingen

[Pilgrim]

Islam voor westerlingen (deel 1)

Geplaatst op 10 augustus 2017



De islamitische geloofsbelijdenis is: “Er is geen god dan Allah en Mohammed (570-632 na Chr.) is zijn gezant.”

De islam heeft 7 pijlers, waarvan 5 geloofspijlers: de geloofsbelijdenis (sjahada), de rituele gebeden, het geven van aalmoezen, het vasten tijdens ramadan, de pelgrimstocht naar Mekka. Nummer 6 is de Da´wa, de uitnodiging aan niet-moslims om moslim te worden, en nummer 7 de Jihad (Heilige Oorlog), het vechten en sterven in de oorlog tegen ongelovigen voor de zaak van Allah. Alleen deze pijler geeft de moslim de garantie dat hij in het paradijs komt, waar 72 maagden hem wachten.

De islam is gebaseerd op de koran, het letterlijke woord van Allah. De koran, die uit 114 soera´s bestaat, is heilig en moet in zijn geheel aanvaard worden (soera 2:85 – “Toch zijn jullie het volk dat je eigen broeders doodt en een gedeelte van je volk uit hun huizen verdrijft, elkaar tegen hen helpende in zonde en overtreding. En, indien zij als gevangenen tot je terugkomen, koop je hen vrij, terwijl juist hun verdrijving voor je verboden was. Geloof je dan slechts in een gedeelte van het Boek en verwerp je een ander gedeelte? Er is geen beloning voor degenen uwer die zulks doen, behalve schande in dit leven; en op de Dag van Opstanding zullen zij de strengste kastijding moeten ondergaan, want Allah is niet onachtzaam betreffende hetgeen je doet.”). Hij is geschreven in twee perioden, de eerste in Mekka; toen was de positie van de islam zwak en Mohammed meer een zendeling: de 90 Mekkaanse soera´s zijn vredelievend; in de tweede periode, in Medina, was de positie van de islam sterker en Mohammed een krijgsheer.

Mohammed migreerde in 622 na Christus van Mekka naar Medina (Al-Hidjra). Het jaar 622 is het begin van de islamitische kalender en het jaar waarin de verspreiding van de islam begon door gebruik van geweld en strijd (jihad). De in Medina geopenbaarde 24 soera´s roepen de moslims op om de wapens op te nemen tegen andersdenkenden (soera 8:39 en gelijkluidend in soera 2:193 – “En bestrijdt hen [de ongelovigen] totdat er geen vervolging is en de godsdienst geheel voor Allah wordt. Maar als zij ophouden dan ziet Allah voorzeker hetgeen zij doen.”) en dat betekent te doden of tot slaaf te maken. Alleen christenen en joden kunnen onder allerlei beperkingen en tegen betaling van extra belasting (jizya) als tweederangs burgers worden gedoogd.

De koran bevat dus zowel vredelievende als gewelddadige verzen, maar, als ze met elkaar in strijd zijn, maakt het later geopenbaarde vers het eerdere ongeldig: dit heet abrogatie (soera 2:106 – “Welk teken Wij ook opheffen of doen vergeten, daarvoor brengen Wij betere of daaraan gelijke. Weet je niet, dat Allah macht heeft over alle dingen?”). Het komt erop neer dat de gewelddadige verzen alle eerdere vreedzame passages opheffen. De “lieve” soera´s worden altijd geciteerd door moslims die de “ongelovigen” proberen wijs te maken dat de islam een “geloof van vrede” is. Die verzen worden ook geciteerd als het erom gaat niet-moslims te bewegen om moslim te worden.

In de koran staan veel verzen die intolerant zijn jegens niet-moslims, waaronder tientallen oproepen om dodelijk geweld te gebruiken. (zie bijv. soera 8:12 – “Toen uw Heer aan de engelen openbaarde: ´Ik ben met u; versterkt de gelovigen. Ik boezem ontzag in de harten der ongelovigen. Slaat daarom hun hoofd af en slaat alle toppen van hun vingers af´.”). De islam is in een eeuwige oorlog met de niet-islamitische wereld en moet verspreid worden over de hele wereld. Daartoe zijn alle middelen geoorloofd. Moorden, roven, liegen en bedriegen, het is allemaal toegestaan (zie bijv. soera 8:30 – “Zij zweren samen en smeden plannen, en Allah smeedt ook plannen, maar degene die het beste plannen smeedt [bedriegt] is Allah.”). Volgens de koran is Mohammed een rolmodel voor iedere moslim en geldt hij als de voorbeeldige mens die nagevolgd moet worden (soera 33:21 – “Voorwaar, gij hebt in de Profeet van Allah een prachtig voorbeeld voor ieder die Allah en de laatste Dag vreest.”).

De talloze oproepen om oorlog of jihad te voeren tegen ongelovigen zijn niet tijd- en plaatsgebonden, maar onbegrensd in ruimte en tijd; ze zijn universeel. In de koran wordt daarmee een toestand van permanente vijandigheid tussen moslims en niet-moslims gecreëerd.

Wat betreft de mensheid maakt de islam een driedeling. Als je gelooft dat Mohammed de profeet van Allah is, dan ben je een gelovige. Als je dat niet doet, ben je een kafir, een ongelovige, die zich tegen de islam verzet, ook al doet hij dat in werkelijkheid niet. Je kunt ook een dhimmi zijn, een kafir, ongelovige, die de islam verdedigt. Een dhimmi accepteert en doet wat de islam verlangt.

Jihad en Da´wa
De begrippen jihad en Da´wa zijn voor westerlingen belangrijk. Jihad, gewelddadige strijd, is gericht op expansie van islamitisch gebied, op kolonisatie van nieuw gebied. In de koran wordt met “jihad” in slechts 3% van de gevallen een innerlijke strijd tegen de eigen ondeugden bedoeld en in 97% een gewelddadige strijd. ISIS publiceerde in 2015 een document: “Libya: The Strategic Gateway for the Islamic State”, waarin Jihadisten worden aangespoord om zich via Libië met wapens in de “vluchtelingen”stroom te mengen en Europa te overspoelen. Volgens cijfers van geheime diensten telt het jihad-leger in West-Europa al 66.000 toekomstige terroristen. Bij jihad hoort “het uitwissen van alles wat herinnert aan de slachtoffers van de jihad”, sprak arabist Hans Jansen kort voor zijn dood in 2015 tot het Europees Parlement. Dat betekent dat onze cultuur moet verdwijnen.

Naast jihad wordt een ander middel, namelijk Da´wa, ingezet. Er zijn islamitische organisaties die Da´wa praktiseren met als doel om onze vrijheid te vernietigen en de regels van de sharia in te voeren. Da´wa is een begrip dat moslims verplicht te proberen om niet-moslims te bekeren tot de islam. Ook moeten zij aan mede-moslims politiek-islamitische standpunten opdringen. Da´wa heeft zijn wortels in de islamitische religieuze praktijk en daardoor worden deze missionaire activiteiten in Nederland en het Westen grondwettelijk beschermd. Ze worden gesubsidieerd door Saoedi-Arabië, andere donateurs en zelfs westerse overheden, omdat het idee heerst dat de meerderheid van gematigde moslims ermee wordt gesteund. Volgens Hirsi Ali, die waarschuwde voor islamitische organisaties die Da´wa praktiseren, zijn er drie stadia in het missioneringswerk:

1. Moslims wordt geleerd wat het betekent om moslim te zijn in een ander land, en hoe zij op het rechte pad kunnen blijven. Er wordt een sterke onderlinge religieuze band gevestigd.
2. Het creëren van een stabiele basis voor hun ideeën en het opzetten van organisaties in het Westen.
3. Omgang met weerstand vanuit de autochtone bevolking. Ze krijgen het advies: exploiteer de tweedeling binnen de niet-islamitische gemeenschap ( stook het vuurtje van racisme en etnische problemen op) en gebruik geweld (jihad) om de islamitische beginselen te verdedigen. Moedig vrouwen aan om veel kinderen te krijgen, marginaliseer afvalligen en hervormers en maak misbruik van westerse links-progressieve politiek. Moslims die alcohol drinken, krijgen een aflaat door zich voor Da´wa in te zetten.

De AIVD liet al in 2004 weten dat Da´wa georiënteerde radicaalislamitische organisaties in Saoedi-Arabië, Pakistan en de Arabische Golfstaten moslims in het Westen bewust aanmoedigen om westerlingen de rug toe te keren. De overheid is dus op de hoogte, maar desondanks gaan de geleidelijke, sociale en politieke activiteiten van de Moslimbroederschap en andere islamitische NGO´s onbelemmerd door en vormen daarmee een steeds groter gevaar voor het Westen. Het is dus zaak om “de lange mars door de instituties”, waar de islamieten druk mee bezig zijn, tot staan te brengen.

Moslimbroederschap
De Moslimbroederschap speelt een belangrijke rol, niet alleen in Europa, maar ook in de VS. Ze werd opgericht in 1928 door Hassan al-Banna en in de jaren-30 met Duits geld van de nazi´s gesteund. Het doel is om de islam te verbreiden en de sharia in te voeren. In grote delen van de Arabische wereld wordt de Moslimbroederschap tegenwoordig als terroristische organisatie aangemerkt, echter niet in Europa.

Strategie van de Moslimbroederschap en ISIS
Sinds de vroege jaren-60 zijn leden en sympathisanten van de Moslimbroederschap naar Europa getrokken en hebben daar langzaam maar zeker een uitgebreid netwerk van moskeeën, welzijnsverenigingen en islamitische organisaties opgebouwd. Moslims worden geïnstrueerd om bij elkaar te blijven, zich te organiseren en niet te assimileren. > Islamitische gemeenschappen in niet-islamitische staten, publicatie van de Islamitische Raad van Europa 1980

In 2001 zijn in Zwitserland documenten van de Moslimbroederschap uit 1982 gevonden, waarin wordt beschreven hoe Europa in cultureel opzicht aan de islam ondergeschikt kan worden gemaakt. De Moslimbroederschap en haar dochter-organisaties roepen de islamitische minderheid op om gebruik te maken van alle legale middelen om in niet-islamitische seculiere en religieuze instellingen te infiltreren. Ze zijn dan in staat om gezag-ondermijnend actief te worden binnen regering en bestuur, universiteiten, justitiële instellingen, geheime diensten en het leger Dit alles onder het mom van “bereidheid tot dialoog” en “wil tot integratie”.

Aanvankelijk stellen moslims zich vredelievend en meegaand op. Zolang zij minder dan 2% van de bevolking uitmaken, doen ze zich voor als een vredelievende minderheid. Bij verdere groei wordt hun aanwezigheid manifester en trekken ze zich steeds minder aan van de bestaande wetten. Tegelijkertijd wordt het eisenpakket groter, het toegeven aan eisen leidt tot nieuwe eisen en nadat veel eisen zijn ingewilligd, komen de dreigingen en het bezetten van de openbare ruimte. Geleidelijk zetten ze zich meer af tegen de westerse cultuur en denkwereld (bijv. door het dragen van specifieke kledij). De werkelijke greep naar de macht gaat gepaard met rellen, geweld, brandstichting en vernielingen met de bedoeling om de gezagshandhaving te ontregelen en chaos te creëren. De moslimgemeenschap (“oemma”) streeft de ontwikkeling na van islamitische enclaves met eigen (sharia) regels en gebruiken: “gettostrategie” met het ontstaan van no-go area´s als gevolg. Uiteindelijk zullen moslims de dienst uitmaken.

Een van de eerste pioniers van de Moslimbroederschap in Europa was Said Ramadan, de persoonlijke secretaris en schoonzoon van de oprichter Hassan al-Banna. Vanuit de moskee in München en vanuit Genève richtte de Broederschap allerlei organisaties op met het doel om Europa te islamiseren en uiteindelijk de sharia in te voeren. Saoedi-Arabië garandeerde een constante geldstroom naar het islamitische centrum in Genève.

Een van de zonen van Said Ramadan is Tariq, die carrière maakte als “gematigde moslim”; hij was gasthoogleraar aan de Erasmusuniversiteit. Ik citeer Tariq Ramadan: “Mijn broeders en zusters, we moeten de zogenaamde democratie en vrijheid van meningsuiting hier in het Westen uitbuiten om onze doelen te bereiken. Onze profeet Mohammed, vrede zij met hem, en de koran leren ons dat we alle denkbare middelen en mogelijkheden moeten gebruiken om de vijanden van Allah te verslaan. Vertel de ongelovigen openlijk ´we respecteren jullie wetten en jullie grondwetten´, waarvan wij moslims geloven, dat deze net zo waardeloos zijn als het papier waarop ze geschreven staan. De enige wet die wij moeten respecteren en toepassen, is de sharia.”

[/i]Islamitische Staat[/i] heeft Europa de oorlog verklaard. Ook hier: infiltratie door het verwerven van belangrijke functies en bovendien de vorming van moslim-bendes die in de politie hun gemeenschappelijke vijand zien. Goedwillende moslims zullen zich niet openlijk tegen de invoering van de sharia willen keren uit angst voor represailles. Het onderzoek van prof. Koopmans (2014) toonde aan dat 70% van de jongere moslims in Nederland de sharia boven de grondwet stelt.

Daarover later meer in deel 2.

Door: Catherine A. Boon-Langedijk

https://ejbron.wordpress.com/2017/08/10 ... en-deel-1/

[Hans v d Mortel sr]

“Er is geen god dan Allah en Mohammed (570-632 na Chr.) is zijn gezant.”

Ter lering: achter Allah dient een komma te staan.

Wat mij echt boos maakt, is dat alle moslims net doen alsof ze de kennis in het bovenstaande artikel ontberen. Wat moslims duidelijk gemaakt moet worden is dat wanneer je je moslim noemt dit een consequentie met zich meedraagt. Namelijk, het recht voor mij om je voor bedorven vis uit te schelden. Met de historische profeet daarbij.

[Pilgrim]

Islam voor westerlingen (deel 2)

Geplaatst op 12 augustus 2017



Hieronder het tweede deel in de serie “Islam voor westerlingen”. Deel 1 kunt u hier lezen.

Naast de koran zijn ook de hadith en de sira belangrijk. De hadith zijn de in grote verzamelingen vastgelegde islamitische overleveringen. De belangrijkste daarvan is de door de wereldwijde islamitische gemeenschap erkende hadith-verzameling van Al-Bukhari (negende eeuw). In de sira, de biografie van de profeet, wordt Mohammed afgeschilderd als een moordenaar, rover, slavenhaler, kinderverkrachter, liegend en bedriegend, dus als een ideaal rolmodel voor terroristen.

Sharia
In de handboeken van de Sharia wordt het gedrag van een moslim voorgeschreven en ook wat wordt verwacht van een niet-moslim. De sharia is de wet van de islam en berust op de koran en de woorden (soenna) en daden (sira) van Mohammed, die in de hadith zijn opgenomen. In de praktijk bestaat de sharia uit de boeken van de “fiqh” (plichtenleer). De regels van de sharia zijn tot stand gekomen en komen nog steeds tot stand doordat deskundigen (beroepsmoslims) het onder elkaar eens worden. Gezaghebbende imams, ayatollah´s, islamitische instituten en rechtsscholen maken de dienst uit. Hervormers worden met de dood bedreigd. De sharia wordt geacht eeuwig, universeel en perfect te zijn; wat er eenmaal in staat, blijft altijd geldig en wordt niet aangepast aan een veranderende samenleving; wel wordt hij uitgebreid bij nieuwe ontwikkelingen. De islam stelt als enige “religie” dat andere religies moeten worden overheerst en dat zijn verspreiding moet samengaan met de invoering van de sharia.

Een moslim die de regels van de sharia afwijst, valt de islam af en dient vermoord te worden. De sharia kent rechtsongelijkheid: de regels van de sharia zijn vernederend voor niet-moslims en voor vrouwen. Een vrouw is maar de helft waard van een man, ze krijgt bijvoorbeeld half zo veel bij erfenissen en de getuigenis van twee vrouwen staat gelijk aan die van één man. Het woord van een niet-moslim telt al helemaal niet. Verder maakt de sharia onderscheid tussen vrijen en slaven. Onder de sharia is geen godsdienstvrijheid, geen vrijheid van meningsuiting, geen persvrijheid en geen artistieke vrijheid. Het afbeelden van mens en dier is niet toegestaan.

Een groot deel van de sharia gaat over wat niet-moslims mogen en niet mogen. Een niet-moslim mag geen wapens dragen, is tweederangs burger en moet meer belasting (jizya) betalen (soera 9:29 – “Bestrijd diegenen onder de mensen van het Boek, die in Allah noch in de laatste Dag geloven, noch voor onwettig houden wat Allah en Zijn boodschapper voor onwettig hebben verklaard, noch de ware godsdienst belijden totdat zij de belasting met eigen hand betalen, terwijl zij onderdanig zijn”). Een niet-moslim kan niet getuigen ten nadele van een moslim, een niet-moslim mag niet in het leger dienen en geen wapen dragen, moet in aparte wijken wonen, mag alleen in huizen wonen die lager zijn dan die van moslims en mag geen paard rijden; ook zijn er verschillen met betrekking tot het erfrecht en het strafrecht. Een moslima mag niet trouwen met een niet-moslim, tenzij hij moslim wordt. https://ejbron.wordpress.com

Iemand die zich in een islamitische samenleving bekeert tot de islam, hoeft de extra belasting niet langer te betalen en ook het vervallen van beperkende maatregelen maakt het aantrekkelijk om moslim te worden. Iemand die de belasting niet langer kan betalen, staat voor de keuze om moslim te worden of gedood te worden. Omdat op afvalligheid de doodstraf staat, moet hij zijn hele leven moslim blijven. In de loop van de eeuwen heeft de islam zo zijn aanhang alleen maar zien toenemen. Kwaadsprekerij en kritiek op de islam en op de profeet vallen onder de grootste zonden. Er staan hoge straffen op. Onder de sharia mag een mohammedaan niet beledigd worden. Het maakt daarbij niet uit of wat je zegt waar is. Dit alles zou een reden moeten zijn om in het Westen de islam niet langer als godsdienst te erkennen.

Geen enkel land volgt 100% de sharia, zelfs Saoedi-Arabië niet. Een islamitisch land kan een groter of kleiner deel van de sharia naleven. Landen die de sharia grotendeels toepassen, zijn behalve Saoedi-Arabië, Soedan, Iran, Irak, Afghanistan en Jemen. In 2003 merkte het Europese Hof voor de Rechten van de Mens in Straatsburg op: “De sharia is onverenigbaar met de fundamentele principes van de democratie”. De sharia prevaleert boven elke andere wet. Godsdienstvrijheid, zoals opgenomen in de Grondwet, zal leiden tot ellende: wie islam zaait, zal sharia oogsten, wie de sharia zaait, zal jihad oogsten.

Inmiddels zien we in Europa al enige aanpassing aan de sharia: geen grappen maken over Mohammed, onze leerboeken vertellen meer de islamitische kijk op de geschiedenis. Teksten over de islam worden ter verificatie voorgelegd aan moslimautoriteiten die veelal deel uitmaken van bewegingen die onder de Moslimbroederschap vallen; bij bijeenkomsten is het niet gepast om kritiek te uiten op aspecten van de koran waardoor moslims zich beledigd zouden kunnen voelen; we spreken van terrorisme in plaats van jihad; we spreken van bestrijding van gewelddadig extremisme, maar de woorden islam, moslim, jihad worden vermeden. Verkrachtingen worden vaker goedgepraat of door de politie verzwegen.

In Nederland is nauwelijks meer verzet als het gaat om inteelthuwelijken, kindhuwelijken, gedwongen huwelijken, genitale verminking van meisjes, uitkeringen voor werk weigerende baardmannen in lange jurken, ontstaan van sharia-wijken. Financiering volgens de sharia (halal hypotheken) en islamitisch bankieren (banken moeten hun haram (=fout) en halal (=goed) geldstromen strikt van elkaar scheiden) worden meer geaccepteerd. Overheden organiseren iftar-maaltijden, weren kerstbomen in publieke ruimten en verstrekken halal-voedsel in publieke instellingen.

Moslims eisen steeds vaker om afwijkend van de meerderheid behandeld te worden. De voorbeelden zijn legio, zoals aparte gebeds- en wasruimtes in universiteiten, aanpassingen van het menu in gevangenissen en andere overheidsgebouwen, vrouwen geen hand willen geven, gescheiden loketten voor mannen en vrouwen, gescheiden zwemmen, roosteraanpassingen in verband met ramadan. Het aantal moskeeën, islamitische scholen, het aantal moslims in openbare en andere belangrijke functies en het dragen van zelf-discriminerende kledij nemen sterk toe. Een belangrijk deel van de straatjeugd is opgevoed met de koran, is dus geleerd geen enkel respect te hebben voor de eigendommen van overheden en andersdenkenden.

Moslims mogen de regels van de sharia overtreden, ze mogen niet-halal eten en alcohol drinken als ze maar zeggen dat ze daarmee in overtreding zijn. Het betekent niet dat de regels worden afgewezen. Dus: regels overtreden mag, maar ze afwijzen mag niet! (Hans Jansen)

Hoofddoek
Is de koran (24:31; 33:59) nogal onduidelijk over de hoofddoek, de sharia schrijft duidelijk voor dat het lichaam van vrouwen bedekt moet zijn, behalve het gezicht en de handen. (Hans Jansen, “Islam voor varkens, apen, ezels en andere beesten”, Amsterdam 2008, vraag 202, p.157) De hoofddoek bevestigt en symboliseert de ongelijkwaardigheid van man en vrouw. (N.B.: keppeltjes en kruisjes zijn geen symbolen van ongelijkwaardigheid.) De hoofddoek is een vlag, neergezet in vijandig westers gebied, die laat weten dat de sharia moet worden toegepast, dus dat de regels van het geloof boven de wetten van het land gaan. Door de hoofddoek op scholen en achter het overheidsloket toe te laten blijven de twijfelaars in de kou staan.

Tot in de jaren-70 stonden vrouwen in de meeste islamitische landen zonder hoofddoek op de foto in hun paspoort. De radicale stroming, die daarna aan invloed won, stelde de eis van het fotograferen met hoofddoek en vond een gewillig oor, zelfs bij ons ministerie van Binnenlandse Zaken. Daarmee speelde onze overheid dus de radicalen, die zichzelf zien als de enige echte moslims, in de kaart. Niet-moslims mogen echter niet met een haarband op een pasfoto staan. Meten met twee maten noemen we dat.

Islamitische slavernij
Terwijl ieder jaar de westerse slavenhandel (late 15e eeuw tot midden 19e eeuw) in Afrikanen en de afschaffing ervan wordt herdacht in het Amsterdamse Oosterpark, wordt verzwegen dat er ook een intensieve moslimhandel in Afrika en Europa richting het Ottomaanse Rijk heeft plaatsgevonden.

Arabische en Turkse slavenhandelaars hebben vanaf de 7e eeuw vele miljoenen zwarte Afrikanen naar Arabische en Turkse slavenmarkten getransporteerd, dit in navolging van Mohammed, die ook in slaven handelde. De handel in Europese slaven vanuit Zuidoost- en Centraal Europa, Rusland en Oekraïne en ook uit het Middellandse Zeegebied en de Atlantische kusten van Europa door Barbarijse zeerovers, omvatte in totaal ongeveer 14 miljoen slaven en begon later. De aantallen die in het Ottomaanse Rijk terecht kwamen waren niet alleen groter dan die naar Amerika werden gebracht, ook waren de omstandigheden in het Ottomaanse Rijk slechter. De mannen werden gecastreerd en verkocht om zwaar werk te doen, jongens werden na castratie als eunuchen gebruikt: zij moesten op de vrouwen passen, die waren bestemd voor de seksslavernij in de harem. Vermeld moet ook worden de Turkse praktijk van de devshirme. Die hield in dat in de veroverde christelijke gebieden jongens in de leeftijd van 8 tot 16 jaar werden geronseld en gedwongen zich tot de islam te bekeren om te dienen als militair in het Ottomaanse leger of in de administratie van de sultan. Deze praktijk begon midden veertiende eeuw en duurde tot ver in de zeventiende. De slaven in Amerika daarentegen konden een eigen gezin stichten.

In de meeste christelijke landen werd de slavernij na het midden van de 19e eeuw afgeschaft en dat de slavernij in de tweede helft van de 20e eeuw officieel ook in de meeste moslimlanden werd afgeschaft, is te danken aan inspanningen vanuit het Westen. In sommige moslimlanden, zoals Saoedi-Arabië en Mauritanië bestaat slavernij echter nog steeds.

Mensenrechten
De Universele Verklaring van de Rechten van de Mens is in 1948 door de Verenigde Naties vastgesteld, maar werd in 1979 verworpen door Iran, omdat ze in strijd was met de sharia. Dat heeft geleid tot de Caïro Declaration 1990, het charter van islamitische intolerantie! Daarin maakten (nu 57) islamitische landen de mensenrechten ondergeschikt aan de sharia. Wie de sharia wil verdedigen, doet dat vaak door te zeggen dat dé sharia niet bestaat. Voor die 57 landen bestaat dé sharia dus wel.

Artikel 18 van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens: Een ieder heeft recht op vrijheid van gedachten, geweten en godsdienst; dit recht omvat tevens de vrijheid om van godsdienst of overtuiging te veranderen, alsmede de vrijheid hetzij alleen, hetzij met anderen zowel in het openbaar als in zijn particuliere leven zijn godsdienst of overtuiging te belijden door het onderwijzen ervan, door praktische toepassing, door eredienst en de inachtneming van geboden en voorschriften.

In de artikelen 6, 10, 19 en 22 van de Caïro Verklaring worden de vrijheid van meningsuiting, de vrijheid van godsdienst en de gelijkwaardigheid van mannen en vrouwen ongedaan gemaakt, als zijnde niet in overeenstemming met de sharia. Art 24: Alle rechten en vrijheden genoemd in deze Verklaring zijn ondergeschikt aan de islamitische sharia en art 25: De islamitische sharia is de enige referentiebron ter uitleg en verduidelijking van alle artikelen van deze Verklaring.

Het Europese Hof heeft in een arrest op 13-02-2003 verklaard dat de sharia in strijd is met de Universele Verklaring, omdat hij uitgaat van ongelijkwaardigheid van mensen. De koran en de sharia en daarmee de islam zijn onverenigbaar met vrijheid, democratie en mensenrechten.

Geen wederkerigheid
De islam is intolerant. Er is geen sprake van wederkerigheid. De islam plaatst zichzelf in een superieure positie en moslims stellen zich als groep egocentrisch op. Er staan wel moskeeën in Rome, maar er mag geen kerk worden gebouwd in Mekka, niet-moslims worden in de stad zelfs niet toegelaten; in Europa zijn veel moskeeën gebouwd, in de Arabische wereld moeten we kerken met een vergrootglas zoeken en vaak worden bestaande kerken bedreigd of vernield. In het Westen klagen moslims over discriminatie, maar in landen met een moslimmeerderheid is discriminatie jegens minderheden groot. In het Westen zijn veel speciale voorzieningen voor moslims, wat omgekeerd ondenkbaar is in islamitische landen. In het Westen wensten regeringsleiders de moslims een prettige ramadan, maar de viering van andere religieuze feesten dan de islamitische is in veel Arabische landen verboden of wordt ontmoedigd. Moslims wensten zich niet te conformeren aan de Universele Verklaring voor de Rechten van de Mens en ondertekenden de Caïro-Verklaring. (zie boven) De islam is de enige godsdienst die niet de Gulden Regel kent: “Wat u niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook een ander niet”.

Een uitspraak van Karl Popper (1902-1994) is: “Tolerantie tegenover intolerantie leidt tot vernietiging van de toleranten” en Thomas Mann (1875-1955) heeft gezegd: “Tolerantie tegenover het kwaad is misdadig”. Godsdienstvrijheid betekent niet dat men het recht heeft om moskeeën te bouwen, om hier de sharia in te voeren, vrouwen te discrimineren en mensen uit het gastland weg te pesten uit de geïslamiseerde gettowijken in onze grote steden. Vrijheid van godsdienst kan alleen functioneren als alle betrokken godsdiensten die vrijheid ook erkennen. De islam doet dat echter niet.

(De volgende keer in deel 3 o.a. “De islam een vredelievende godsdienst?”, “Taharrush”, “Godsdienst of ideologie?”)

Door: Catherine A. Boon-Langedijk

https://ejbron.wordpress.com/2017/08/12 ... en-deel-2/

[Pilgrim]

Islam voor westerlingen (deel 3)

Geplaatst op 17 augustus 2017



Hieronder het derde deel in de serie “Islam voor westerlingen”. Deel 1 kunt u hier lezen en deel 2 hier.

De islam, een vredelievende godsdienst?

De islam wordt meestal als een vredelievende godsdienst voorgesteld. Er wordt mee bedoeld dat pas als iedereen bekeerd is tot de islam, er vrede zal heersen. De islam is uit op de wereldheerschappij, goedschiks of door strijd. De islam verdeelt de wereld in twee zones:

1. het Huis van de islam (Dar al-Islam) en
2. het Huis van de oorlog (Dar al-Harb), het deel van de wereld dat nog onderworpen moet worden. Het is de algemene islamitische visie, dus niet alleen die van de fundamentalisten.

Dan zou je verwachten dat er in gebieden waar de islam het voor het zeggen heeft, vrede is. Daar bestrijden moslims uit verschillende stromingen elkaar. Die stromingen hebben wel belangrijke gemeenschappelijke elementen.

Dat zijn onder meer:

• de plicht tot het voeren van jihad, strijd om de hele wereld islamitisch te maken (soera´s 9:29, 8:39, 47:35)
• de vrouw is het bezit van de man en is aan hem ondergeschikt (soera 2:223),
• Jodenhaat (soera´s: 2:65, 5:60, 7:166, 62:5) en homohaat (soera´s 7:81, 26:165-166, 27:55).

Net als bij het nazisme moeten de Joden worden onderworpen of vernietigd. In de oorlog werkte de grootmoefti van Jeruzalem, Amin al-Hoesseini, jarenlang samen met Hitler. De moefti woonde in Berlijn en adviseerde zijn vrienden Eichmann en Himmler. Hij had een eigen radiostation van waaruit hij in het Arabisch het nazisme en de genocide propageerde. Bovendien was hij betrokken bij het opzetten van een moslim-Waffen-SS-divisie, Handschar (kromzwaard) geheten, op de Balkan. Tijdens de Neurenberg-processen werd de moefti door een getuige (Dieter Wisliceny) als de centrale figuur in de planning van de Holocaust genoemd.

Meten met twee maten: Niet iedere nazi was een moordenaar, maar van die zieke ideologie moest iedereen worden genezen. Niet iedere moslim is een moordenaar, maar die mogen hun zieke ideologie behouden.

Behalve de Jodenhaat, en ook homohaat, zijn er meer overeenkomsten met het nazisme: expansieve oorlogszucht, verheerlijking van geweld, het volgen van een leidsman: de een volgde Hitler, de ander Mohammed, geloof in eigen superioriteit (soera 61:9, 48:28 en 9:33 – “Hij is het, Die Zijn boodschapper met leiding en de ware godsdienst heeft gezonden om deze te doen zegevieren boven alle godsdiensten, ofschoon de afgodendienaren er afkerig van zijn”.) en het Blut-und-Bodenprincipe, in de islam: grond die eenmaal verworven is, moet altijd islamitisch blijven of moet, indien verloren gegaan, worden heroverd. Himmler: “Der Islam ist unserer Weltanschauung sehr ähnlich.” (“De islam lijkt zeer sterk op onze wereldbeschouwing”.)

In de moslimwereld wordt Hitler nog steeds bejubeld. Niet verwonderlijk, want in juni 1941 werd een Duits-Turks Vriendschapsverdrag gesloten. Onlangs (maart 2017) zette Erdoğan Nederland neer als opvolger van de nazi´s en als fascistisch, maar het was Turkije dat een pact met de nazi´s sloot. In Turkije is Mein Kampf een populair boek. Erdoğan heeft in Turkije zijn streven naar een effectief presidentieel systeem tot stand gebracht en noemde onlangs het Duitsland van Hitler daarvoor als voorbeeld.

Taharrush
De ondergeschikte positie van de vrouw in de islam is evident, Allah lijkt niet erg van vrouwen te houden. Er is zelfs in het Arabisch een apart woord voor groepsverkrachtingen: taharrushis het verschijnsel dat vrouwen door groepen mannen worden omsingeld, die zich vervolgens aan hen vergrijpen.

Godsdienst of ideologie?
De vraag is of de islam een godsdienst is of een ideologie. Op grond van de geloofsbelijdenis is de islam een godsdienst en in Nederland kennen wij vrijheid van godsdienst. Een ideologie daarentegen wil de maatschappij naar haar denkbeelden inrichten en dat wil de islam ook. De islam is dus zowel godsdienst als ideologie.

Aboel Ala Maudoedi, de invloedrijkste Pakistaanse denker van de 20e eeuw: “De islam is niet alleen een religieuze overtuiging, maar een revolutionaire ideologie en de jihad beroept zich op deze revolutionaire strijd ... om overal ter wereld de staten en regeringen te vernietigen die zich verzetten tegen de ideologie en het programma van de islam”. Een ideologie kan worden verboden, zoals het nationaalsocialisme: “Mein Kampf” mag niet in de boekhandel liggen. Met de islam is een verbod moeilijker, omdat hij ook een godsdienst is. Wij realiseren ons niet dat we met godsdienstvrijheid in feite alleen de vrijheid van geloofsleer bedoelen en dat de door die godsdienst opgelegde gedragsleer, onder meer de jihad, daar niet bij hoort (de jihad is de zevende pijler van de islam en hoort niet bij de vijf geloofspijlers). Omdat de godsdienst beschermd wordt (door een collaborerende elite), krijgt de ideologie alle ruimte om haar doel na te streven.

Ramadan
De ramadan is een maand van vasten; overdag wordt er van zonsopgang tot zonsondergang niet gegeten en gedronken. Daarna volgt een gezamenlijke maaltijd, iftar. De vastenmaand eindigt met het Suikerfeest. Het vasten dient om de dominantie van de islam naar binnen te benadrukken door de “ware gelovigen” deze verplichting op te dringen. Ook “ongelovigen” worden uitgenodigd voor gezamenlijke iftar-maaltijden. Veel overheidsdienaren blijken daaraan mee te doen. De ramadan is trouwens de gevaarlijkste tijd voor niet-moslims. Hij is nog niet begonnen of er worden in de avonduren bussen bekogeld en auto´s in brand gestoken. Allah roept aan het einde van de vastenmaand de gelovigen in het zogenaamde zwaardvers op tot het doden van alle ongelovigen: (soera 9:5 – “Wanneer de heilige maanden voorbij zijn, dood dan de afgodendienaren waar je hen ook vindt en grijpt hen en belegert hen en loert op hen uit elke hinderlaag. Maar als zij berouw hebben en het gebed houden en de Zakaat betalen, laat hun weg dan vrij. Voorzeker, Allah is Vergevensgezind, Genadevol.”)

Functies van de moskee
De moskee is niet alleen de plaats van gebed, maar ook van politieke strategie. Vaak hoort er een geestelijk en cultureel centrum bij, een koran-school, soms een internaat, eventueel een winkelcentrum, een café en een sharia-rechtbank. De moskee is soms een op grote afstand zichtbaar bolwerk tegen integratie; minaretten zijn symbolen van inbezitneming van land. Erdoğan: “De moskeeën zijn onze kazernes, de koepels onze helmen, de minaretten onze bajonetten en de gelovigen onze soldaten”, een uitspraak waarvoor hij in 1998 wegens “aanzetten tot haat” nog werd veroordeeld. In 2012 werden in moskeeën in Londen en München wapens gevonden, in Italië munitie en springstof. Er bestaat nergens een moskee waar de imam zegt dat de sharia niet hoeft te worden toegepast en waar niet gepredikt wordt dat de jihad een islamitische plicht is. Onze overheid verleende desondanks ruimhartig financiële steun aan de bouw van moskeeën. Moskeeën worden gebruikt om de islam te verspreiden en integratie in de cultuur van het ontvangende land tegen te gaan, men is eerst moslim, dan pas burger. We hebben op dit moment de derde generatie moslims in het land en die is de meest fundamentele.

Betrouwbaarheid van moslims

Eed
Een islamitische eed heeft geen waarde, want de koran zegt dat Allah geen rekenschap vraagt over afgelegde eden, maar de bedoeling van het hart weegt (soera 2:225 – “Allah zal je niet ter verantwoording roepen voor jouw ijdele eden, maar Hij zal je ter verantwoording roepen voor hetgeen jouw hart heeft verdiend. Allah is Vergevensgezind, Verdraagzaam.”). Allah verplicht zelfs tot het annuleren van eden (soera 66:2 – “Allah heeft de annulatie van uw eden voor u verplichtend gesteld en Allah is uw Beschermer en Hij is Alwetend, Alwijs”).

Verdrag
Mohammed sloot in 628 met de Qoeraysj-stam, die heerste over Mekka en aanvankelijk veel sterker was, het Hoedaybiyya-verdrag. Het was een vredesovereenkomst die zou gelden voor tien jaar. Mohammed kreeg toegang tot de stad, maar hij verbrak het akkoord na twee jaar en maakte zich meester van Mekka. Dit verdrag is niet alleen van historisch belang, het laat zien hoe moslims zich, ook tegenwoordig, tegenover niet-moslims opstellen. Vrede met niet-moslimlanden en niet-moslims is altijd tijdelijk. (soera 60:4 – …“Wij hebben niets uitstaande met u en hetgeen gij buiten Allah aanbidt. Wij verwerpen u en er is tussen u en ons eeuwige vijandschap en haat ontstaan, tenzij gij in Allah, de Enige gelooft…”)

Het sluiten van een verdrag of een wapenstilstand betekent voor een moslim alleen maar tijd winnen. Hij voelt zich er niet aan gebonden. Zodra islamieten zich sterk genoeg achten, nemen ze de wapens weer op. Na ondertekening van de Oslo-akkoorden hield Arafat een rede in een moskee in Johannesburg, waarin hij zei: “Denken jullie dat ik iets met de Joden ondertekend heb dat in tegenspraak is met de wetten van de islam? Deze overeenkomst is niets anders dan de overeenkomst tussen onze profeet Mohammed en de inwoners van Mekka.” Akkoorden tussen moslims en niet-moslims zijn dus niets waard.

Taqiyya en andere discussietrucs
De islamitische doctrine legitimeert leugens om de ongelovigen te misleiden, de islam te bevorderen en wereldwijde dominantie dichterbij te brengen. Taqiyya is veinzerij, versluiering, of misleiding, het zich anders voordoen om niet-moslims op het verkeerde been te zetten. Een moslim mag liegen tegen niet-moslims als het in het voordeel is van de islam. Moslims beroepen zich op deze soera om de islam in een gunstig daglicht te stellen en de vijand in slaap te sussen. (soera 16:106 – “Wie Allah verwerpt, na te hebben geloofd – behalve hij die wordt gedwongen terwijl zijn hart in het geloof vrede blijft vinden – en zijn hart voor het ongeloof opent, op hem rust Allah’s toorn; en er zal een grote straf voor hem zijn.”)

En in slaap gesust zijn we, hoewel al in 1990 onder het pseudoniem Mohamed Rasoel een boek verscheen dat ons overduidelijk waarschuwde: “De ondergang van Nederland, het land der naïeve dwazen”. Rasoel hanteerde een schaal van 0 – 10 van strijdbaarheid, waarbij Nederlanders bij 2 lagen en inwoners van veel islamitische landen bij 8 of 9. Minister-president Rutte stelde ons na de aanslagen op 22 maart 2016 in Brussel gerust met de opmerking dat wij “met meer” zijn. Als historicus zou hij moeten weten dat heel wat veldslagen zijn gewonnen door legers die getalsmatig in de minderheid waren.

Vaak spreken moslims met dubbele tong: naar buiten toe in de taal van de vijand doen ze gematigde uitspraken en dragen uit dat de islam een “religie van vrede” is door tolerante, geabrogeerde passages uit de koran aan te halen. In een moskee wordt, veelal in het Arabisch, dezelfde kwestie heel anders belicht en met andere argumenten. (zo zei Arafat in het Engels iets heel anders dan in het Arabisch.) Ook komt het voor dat een imam in een gastland integratie preekt en in zijn thuisland een voorvechter van het kalifaat is, maar als hij daarop wordt aangesproken, ligt het altijd aan de vertaling, die niet deugt. Tariq Ramadan was behalve hoogleraar ook een dik betaalde integratieadviseur voor de gemeente Rotterdam. Hij is ontslagen wegens zijn optreden bij een Iraanse televisiezender, waar hij een heel andere toon aansloeg dan in de westerse wereld en daardoor werd ontmaskerd als een wolf in schaapskleren.

Er zijn termen die net iets anders betekenen dan Taqiyya, maar ook misleidend zijn, bijv. kitman: geheimhouding, verzwijging. Een voorbeeld van het toepassen van kitman is wanneer een moslim vertelt dat de echte “jihad” een “geestelijke strijd” is en er niet aan toevoegt dat maar 3% van de jihad-verzen over die innerlijke strijd gaat. Een andere vorm van kitman is het uitsluitend citeren van vreedzame passages uit de koran. Zo wordt dikwijls alleen het begin geciteerd van soera 2:256 – “Er is geen dwang in de godsdienst”, maar bij lezing van het vervolg: “voorzeker, het juiste pad is van dwaling onderscheiden; derhalve, hij die de duivel verloochent en in Allah gelooft, heeft een sterk houvast gegrepen, dat onbreekbaar is. Allah is Alhorend, Alwetend” blijkt dat dit vers alleen slaat op bekering tot de islam en niet op uittreding uit de islam.

Ook soera 22:39 – “Toestemming om te vechten is gegeven aan degenen tegen wie gevochten wordt (de islamieten), omdat hun onrecht is aangedaan, voorzeker Allah heeft de macht hen bij te staan” uit de Mekka koran is vervangen door het voornoemde zwaardvers (9:5) uit de Medina koran, waarin opgeroepen wordt tegen ongelovigen te strijden.

Taysir: Tariq Ramadan beval (interview New York Times 04-02-2007) een tijdelijk stopzetten van de doodstraf door steniging ingeval van overspel aan. De toepassing van taysir betekent niet dat afstand wordt genomen van de sharia, maar dat een van de regels van de sharia tijdelijk buiten werking wordt gesteld.

Muruna betekent het zich flexibel opstellen om met de nieuwe omgeving te versmelten. Mohammedanen mogen van de islamitische wetgeving afwijken om te zorgen dat zij het vertrouwen winnen van de inwoners van het gastland. Het praktiseren van muruna: baard afscheren, westerse kleding dragen, alcohol drinken; het kan allemaal misleiding zijn! Door het tijdelijk opschorten van de islamitische wetgeving sharia lijken de mohammedaanse immigranten “gematigd”. Abrogatie en Taqiyya en andere zijn essentieel in de islam!

(De volgende keer in deel 4 o.a. “gematigde moslims”, “discussiëren met moslims” en “Islamofobie”)

Door: Catherine A. Boon-Langedijk

https://ejbron.wordpress.com/2017/08/17 ... en-deel-3/

[Pilgrim]

Islam voor westerlingen (deel 4)

Geplaatst op 20 augustus 2017



Hieronder het vierde deel in de serie “Islam voor westerlingen”. De voorgaande delen kunt u hier lezen: deel 1, deel 2 en deel 3.

Er zijn toch zoveel gematigden?

Vooropgesteld: Een gematigde islam bestaat niet. President Erdoğan van Turkije zei in een televisieprogramma, waarin zijn partij beschreven werd als “gematigd islamitisch”, dat hij zich hieraan stoorde. Hij vond het een belediging van de islam. “Er bestaat geen gematigde of niet gematigde islam. Islam is islam, en niets anders.” Om de islam niet te hoeven betichten van geweld en terreur hebben westerlingen de term “islamisme” bedacht, een oorlogszuchtige ideologie die niets te maken zou hebben met de islam. Voor hen zijn er twee islams. Dit bedenksel is heel praktisch, omdat het de niet-islamitische westerling in slaap sust over het ware karakter van de islam. Het is echter een leugen omdat er maar één islam is.

De termen “radicale islam” en “extremistische islam” zijn, net als begrippen zoals “matig” en “extreem”, een westers bedenksel. De bovengenoemde soera´s 9:29 en 9:5 laten aan duidelijkheid niet te wensen over! In westerse wetenschappelijke verhandelingen uit de tijd waarin van cultuurrelativisme en politieke correctheid nog geen sprake was, wordt de jihad gezien als een collectieve verplichting van de hele moslimgemeenschap: verspreiding van de islam met wapens is een religieuze plicht. Tot nu toe zijn de islamitische landen nog niet sterk genoeg om een volledige jihad af te kondigen tegen alle niet-islamitische landen. De islamitische leer staat moslims toe om hun verplichtingen op te schorten tot de omstandigheden gunstiger zijn.

Interview 2007 (!) tussen de Franse journalist Philippe Aziz en de 25-jarige Mohammed Sabaoui, student sociologie aan de universiteit van Rijsel/Lille, Algerijn van afkomst, maar tot Fransman genaturaliseerd:

Sabaoui maakte duidelijk dat de wetten van Europese landen niet overeenstemmen met die van de koran en de sharia. Omdat mohammedanen alleen door de sharia geregeerd kunnen worden, zullen zij zich inspannen om de macht te grijpen en de sharia in te voeren. Op de vraag van de journalist of ook de goed geïntegreerde moslims daarmee akkoord zullen gaan, zegt Sabaoui: “U onderschat de islamitische solidariteit... Uw vraag bewijst uw naïviteit. De christelijke minderheid zal de status van dhimmi´s krijgen en extra belasting moeten betalen. Ook zullen wij hen trachten te bekeren. Als wij de sterksten zijn, zullen wij hen niet beschermen, wij zullen hen verpletteren.” Sabaoui maakte duidelijk dat de vreedzame invasie in Europa nog niet ten einde is en omdat Europa voor de islamieten een steeds grotere plaats inruimt, zou het dom zijn om daarvan niet te profiteren. De islamieten willen in alle landen gelijktijdig handelen en het paard van Troje zijn. Europa weet bij islamitische jongeren geen respect af te dwingen. Europa zal weten dat de straf meedogenloos zal zijn...

In de laatste uitzending van Pauw&Witteman op 23 mei 2014 mocht Mohammed Faizel Ali Enait zijn zegje doen:

“Ik denk dat de elitedood van die elite-racisten zich zal manifesteren in 2020, dan heb je namelijk een hele nieuwe lading van Nieuwe Nederlanders die dan niet discreet zullen kloppen aan de deur maar als een stormram zullen binnenkomen.” De toehoorders, Maarten van Rossem, Gerard Spong, Peter R. de Vries, trokken geamuseerd de wenkbrauwen op.

Bestaan er wel gematigde moslims?
Er zijn fundamentalisten, die de koran volgen, er zijn onwetenden, die de koran niet kennen en er zijn moslims die wel weten wat er allemaal in de koran staat, maar veinzen, Taqiyya! dat de islam een religie van vrede is. Tenslotte zullen er zijn die de islam graag vaarwel zouden zeggen, maar uit angst daar niet voor durven uit te komen. Ze zouden hun leven daarmee op het spel zetten. Ze zijn angstig vanwege mogelijke represailles van hun familie, maar ook komt hun angst voort uit de opstelling van de politici: niet alleen praten die juist met moslimorganisaties, maar ook benadrukken ze de vredelievendheid van de islam.

Er wordt vaak gesproken van gematigde moslims; de benaming is een westers bedenksel. Gematigden zullen niet doden, maar de meerderheid van hen zal de andere moslims niet weerhouden om dat wel te doen. Gematigden en niet-gematigden baseren zich op hetzelfde boek en dezelfde traditie. Als wel met afkeuring wordt gereageerd, kan dit Taqiyya zijn. De aanslagen in het Westen werden niet uitgevoerd door kansarme, maar door goed geïntegreerde en hoogopgeleide moslims, die daarvóór als gematigd werden beschouwd. Strikt genomen kunnen gematigde moslims niet bestaan, want de islam is onveranderlijk en die leer is niet gematigd. Een moslim dient de koran in zijn totaliteit te accepteren. Wie dat niet doet, is geen echte moslim en feitelijk een afvallige die de doodstraf verdient.

Vaak horen we uit linkse kringen: “Wat de Joden voor de nazi´s waren, zijn de moslims voor ons”. Het verdonkeremaant de sympathie die moslims voor de nazi´s hadden en hebben. De door moslims gehanteerde gelijkstelling van vervolgde Joden en bekritiseerde moslims is een voorbeeld van Taqiyya, bedrog in dienst van het geloof. Zogenaamd gematigde moslims zijn naar buiten toe goede burgers, die door niet-moslims worden vertrouwd, maar ze functioneren als slapende cellen. De term “gematigd” is niet alleen zinloos, maar ook misleidend. Ex-moslim Hafid Bouazza zei: “We hebben geen gematigde moslims nodig, maar afvallige moslims. Hoe meer afvalligen, hoe meer de basis van de islam gaat wankelen. ...”

Discussiëren met moslims
Discussiëren is moeilijk omdat moslims allerlei trucjes paraat hebben:

• “Dè islam bestaat niet”
• De sharia kent veel scholen
• Het weigeren van een antwoord of kwaad weglopen
• Een moslim doet zich altijd voor als slachtoffer en is niet in staat tot zelfreflectie, zelfkritiek
• Een moslim kan geen ongelijk bekennen
• Een moslim mag liegen (Taqiyya), dat geeft hem een voorsprong in de discussie
• Standaardleugens: “Zo staat het niet in de koran”, “de context is anders” of hij komt met “lieve” Mekkaanse verzen

Als zogenaamd “gematigde” moslims zich in het debat mengen, proberen ze hun “aardige” islam te presenteren. Maar er is geen moskee in de wereld waar zo´n islam gepreekt wordt! Hafid Bouazza, schrijver en ex-moslim: “Met moslims valt niet te praten, ik moet niets hebben van dat hypocriete discours waarin met gespleten tong gesproken wordt en naar buiten de westerse waarden wel omarmd worden, maar in de eigen gemeenschap het tegenovergestelde gepredikt wordt.” Praten met dubbele tong maakt communicatie met moslims moeilijk. Ze zullen tegenover buitenstaanders altijd beweren dat de islam een religie van vrede en tolerantie is!

Islamofobie
De term “Islamofobie” is gelanceerd door de Moslimbroederschap in de jaren -90.
Een fobie is een ziekelijke angst. Zo´n angst is dus ongerechtvaardigd. Men wil ermee zeggen, dat je niet bang hoeft te zijn voor de islam. Dat is totale misleiding. De term is overgenomen door de politieke elite en wordt nu gebruikt in de betekenis van islamkritiek. Een islamofoob is dus iemand die iets zegt wat mohammedanen niet bevalt. Daarbij hoort ook dat we zwijgen over de geschiedenis van de islam, waarbij meer dan 270 miljoen “ongelovigen” gedood werden en beschavingen werden vernietigd, onder meer de christelijke in Turkije, Syrië, Irak en Noord-Afrika, en de hindoeïstische en boeddhistische in delen van Centraal-Azië. Overal waar de islam invloed kreeg, gingen vrijheid en welvaart achteruit.

Volgens de koran moet niet-gelovigen angst voor de islam worden ingeboezemd: soera 3:151 – Wij zullen de harten der ongelovigen met ontzag vervullen omdat zij aan Allah deelgenoten toeschrijven waarvoor Hij geen gezag heeft neer gezonden. Hun verblijfplaats is het Vuur en slecht is de woning der overtreders”, soera 8:60 – “En maakt aan de grens alle mogelijke strijdkrachten en vastgehouden paarden voor hen gereed, waarmee gij de vijand van Allah en uw vijand en anderen buiten hen, die gij niet kent, doch die Allah kent, moogt afschrikken. En wat gij ook voor de zaak van Allah besteedt, het zal u ten volle worden terugbetaald en u zal geen onrecht worden aangedaan” en soera 8:12 – “Toen uw Heer aan de engelen openbaarde: “Ik ben met u; versterkt de gelovigen. Ik boezem ontzag in de harten der ongelovigen. Slaat daarom hun hoofd af en slaat alle toppen van hun vingers af.” Het is juist de bedoeling dat niet-moslims bang zijn voor de islam. Er is een Contactorgaan Moslims en Overheid, waarmee onze ministers overleggen hoe ze “Islamofobie”, dus kritiek op de islam, moeten bestrijden, want dat zien ze als het probleem en niet de islam zelf.

De laatste tijd gebruiken politici de term “Islamofobie” ook voor vijandschap tegenover moslims. Het wordt ten onrechte steeds meer een term waaronder niet alleen kritiek op de islam, maar ook geweld of haat tegen moslims wordt verstaan. Daarmee wordt het uiten van kritiek op de islam geleidelijk en met opzet de richting van het strafrecht op gedreven. Ook wordt de laatste tijd steeds vaker het woord “racisme” misbruikt als het gaat om een kritische opstelling inzake de islam. Daarnaast zijn er zelfverklaarde antiracisten die het vooral op de blanken gemunt hebben en daarmee dus écht racistisch gedrag tonen.

Islam en wetenschap
Vaak wordt gezegd dat de islam een grote bijdrage aan de wetenschap heeft geleverd: Mohammedanen zouden de filosofische en wiskundige ideeën van de oude Grieken verder ontwikkeld hebben. In de negende en tiende eeuw stond Bagdad bekend als centrum van wetenschap, toonaangevend op de gebieden van wiskunde, sterrenkunde en geneeskunde. De mohammedanen waren toen nog in de minderheid, maar de islam was wel staatsgodsdienst. Wat islamitische Arabieren aan uitvindingen, kunst of architectuur claimen, is in werkelijkheid vooral de verdienste van christelijke en joodse tweederangs burgers[1]. Het getal nul, dat essentieel is in de wiskunde, kwam van de hindoes. Avicenna was een Pers, onze Arabische cijfers zijn afkomstig van een wiskundige in India, grondlegger van de algebra Al-Chwarizmi was geen Arabier, maar een Pers, de astronoom Masha-allah ibn Athari was geen Arabier, maar een Jood, enz. Toen de meeste oorspronkelijke bewoners van de veroverde gebieden gedwongen tot de islam waren bekeerd, kwam de bloei van de cultuur tot een eind. Alles wordt echter gepresenteerd als vroeg-islamitische en Arabische cultuur.

[1]. Bij de komst van de islam:
De grieks-christelijke cultuur in het Byzantijnse rijk
De koptische christenen in Noord-Afrika
De nestoriaanse christenen en zoroastriërs in Perzië.

In de elfde eeuw was het afgelopen met het beoefenen van wetenschap. Een van de weinige uitzonderingen hierop was in de twaalfde eeuw Ibn Rushd, in het Westen bekend als Averroës. Zijn verdiensten werden echter door zijn islamitische tijdgenoten niet erkend, zijn ideeën golden als niet-islamitisch. Ook andere wetenschappers vielen in ongenade. Hun geschriften werden soms verbrand: de koran moest alle vragen beantwoorden. In de islam is voor de Rede geen plaats:

• Causaliteit, het verband tussen oorzaak en gevolg, wordt afgewezen: een patiënt gaat niet dood aan een bacterie, maar omdat het de wil van Allah is.

Andere oorzaken van het achterblijven van de islamitische landen op het gebied van wetenschap:

• Moslims zijn meer op het hiernamaals gericht dan op het leven op aarde
• Doorslaggevende invloed van islamitische rechtsgeleerden, die uitspraken doen over aanpassingen in de sharia. Zo hielden zij eeuwenlang het gebruik van de drukpers tegen.
• Geen vrijheid van meningsuiting
• Verbod op het stellen van vragen
• Ongelijkheid: 1. Moslims achten zich superieur aan christenen en Joden. Als die al werden gedoogd, dan moesten ze de zwaar drukkende extra belasting opbrengen. In het Westen beschouwen moslims uitkeringen als een remplaçant daarvan, als iets waarop ze recht hebben. 2. Slavernij. De moslims hoefden zichzelf niet erg in te spannen voor hun bestaan, waardoor er weinig behoefte was aan technologische vooruitgang. 3. Mannen zijn superieur aan vrouwen. Er zijn wel vrouwen die gestudeerd hebben, maar veel kennis blijft onbenut.
• Eer en schaamte bepalen het gedrag van een moslim en niet zoals in het Westen geweten en schuld. Onder invloed van het christendom is de westerling geleerd schuld te bekennen. Moslims erkennen nooit hun fouten en herroeping van een hypothese betekent een aantasting van hun eer. Juist het vermogen om fouten toe te geven is onmisbaar voor wetenschappelijke vooruitgang.
• Inteelt: Mohammed stond huwelijken tussen neef en nicht toe; deze hebben tot fysieke en geestelijke degeneratie geleid.

Het achterblijven van islamitische landen op wetenschappelijk gebied heeft zijn oorzaak in de islam zelf.

Bekeringen
De islam blijkt aantrekkelijk voor zoekende jongeren, van wie er zich steeds meer bekeren. Wat drijft ze daartoe? In het Westen heersen nihilisme en vallen zekerheden weg. Daartegenover spiegelen de jihadistische islamieten je een zekere beloning in het hiernamaals voor en citeren daarbij de “lieve” koran-verzen; de islam biedt ze veiligheid en een gevoel van erbij te horen.

Koran versus Bijbel
De talloze oproepen in de koran om oorlog of jihad te voeren tegen ongelovigen zijn niet tijd- en plaatsgebonden, maar onbegrensd in ruimte en tijd; ze zijn universeel. Er wordt een toestand van permanente vijandigheid tussen moslims en niet-moslims gecreëerd. In de Bijbel daarentegen worden specifieke plagen en straffen in specifieke omstandigheden beschreven, gebonden aan tijd en ruimte. Bovendien is de Bijbel een verzameling van boeken geschreven door meerdere auteurs over een lange periode. De Bijbel is mensenwerk, de koran het onveranderlijke woord van Allah, “Tawhid”. Daardoor is het gebruik van de Rede wel mogelijk geworden in het christendom, maar niet in de islam.

Ook de Bijbel heeft passages waarin geweld wordt toegejuicht, waarin over God verteld wordt dat hij opdracht gaf tot genocide, zoals tegen de Amalekieten uit het Oude Testament. Ze is echter niet ongelimiteerd en geldt niet voor alle gelovigen (zoals in de koran), maar is een specifieke richtlijn, die aan Saul werd gegeven en die gericht was tegen slechts één groep. Ook is er geen voorbeeld van een Jood of een christen die een daad van geweld rechtvaardigt door te verwijzen naar de opdracht met betrekking tot de Amalekieten. (https://ejbron.wordpress.com)

In het Nieuwe Testament wordt opgeroepen tot liefde, ook ten opzichte van niet-gelovigen. In het onderwijs van Jezus is nergens een aanmoediging te vinden aan Zijn volgelingen om geweld te gebruiken tegen andersdenkenden. Hij heeft gezegd dat we het oordeel aan God moeten overlaten.

(De volgende keer in het laatste deel o.a. “De kruistochten”, “De God van het christendom en Allah zijn niet hetzelfde”, “Opstelling van Europese politici”)

Door: Catherine A. Boon-Langedijk

https://ejbron.wordpress.com/2017/08/20 ... en-deel-4/

[Pilgrim]

Islam voor westerlingen (deel 5)

Geplaatst op 21 augustus 2017



Hieronder het vijfde, en tevens laatste, deel in de serie “Islam voor westerlingen”. De voorgaande delen kunt u hier lezen: deel 1, deel 2, deel 3 en deel 4.

De Kruistochten (1096-1270)

De kruistochten kwamen niet uit de lucht vallen, maar waren een reactie op eeuwen van jihad in het Midden-Oosten. De islamitische Arabieren vielen in de zevende eeuw Palestina binnen. Ze veroverden in 638 Jeruzalem, waar Joden en christenen woonden, en vervolgens hebben de Arabieren ze daar dertien eeuwen lang geterroriseerd. Na de eerste verovering van steden als Damascus en Jeruzalem leefden Joden en christenen als tweederangs burgers. Ze moesten niet alleen hoge belastingen betalen, maar ook mochten ze geen wapens dragen, niet op een paard rijden en moesten ze met gebogen hoofd aan de kant gaan staan als er een moslim aankwam. Veel christenen vluchtten naar Constantinopel en andere christelijke steden. Er kwamen ook christelijke pelgrims naar het Heilige Land, maar veel werden er vermoord of tot slaaf gemaakt. Moslims plunderden Jeruzalem in 937 en verwoestten kerken.

In de elfde eeuw werd de jihad geïntensiveerd. Niet minder dan 30.000 kerken in het Midden-Oosten werden verwoest, kruisen verbrand en kerkelijk bezit geconfisqueerd. Grote aantallen christenen bekeerden zich tot de islam om hun leven te redden. Byzantijnse keizers namen in hun legers Seltsjoek-Turken op, die tot de islam waren bekeerd. Dit bleek rampzalig, toen keizer Romanus IV Diogenes in 1071 slag leverde tegen de Turken bij Manzikert (Oost-Anatolië). Door verraad van de Turkse contingenten leed de keizer een zware nederlaag. Heel Anatolië lag daarna open voor de Turken. In 1077 namen de Turken bovendien Jeruzalem in, wel met de belofte om de inwoners te sparen, maar eenmaal binnen vermoordden ze 3000 mensen. De Turken voerden in het Midden-Oosten een terreurbewind tegen de Joden en christenen (Tamim Ansary noemt de Turken in zijn boek “Een geschiedenis van de wereld door moslimse ogen” zelfmoordterroristen). Bovendien waren pelgrimstochten naar de heilige plaatsen bijna onmogelijk geworden.

De Byzantijnse keizer voelde zich bedreigd en vroeg herhaaldelijk het Westen om hulp. Paus Urbanus II gaf in 1095 gevolg aan zijn verzoek en riep de westerse christelijke wereld op om haar broeders en zusters daar te helpen en haar heilige plaatsen terug te eisen, zodat pelgrims het Heilige Land weer konden bezoeken. Dus enerzijds wilde men de christenen daar te hulp schieten, anderzijds wilde men pelgrimage naar het Heilige Land weer mogelijk maken. De in totaal negen kruistochten, waarvan de eerste van 1096 tot 1099 duurde, waren dus een poging zich te verweren tegen de eeuwenlange islamitische jihad tegen de christelijke bevolking in het Midden-Oosten. Zeker werden aan weerszijden gruweldaden gepleegd[1]. Het laatste kruisvaarder-bolwerk viel in 1291 en vanaf dat moment verplaatste de jihad zich van het Midden-Oosten naar Oost-Europa.

[1]. Bij verschillende auteurs kan men lezen dat de Jodenmoord door kruisvaarders in het Rijnland inderdaad gepleegd is, maar dat het Kruisvaarders van een zeer bepaald “anarchistische” soort waren en dat grote delen van de officiële kerk alles in het werk hebben gesteld om die Jodenmoord te stoppen.

De God van het christendom en Allah zijn niet dezelfde
Islam ziet zichzelf als oer-religie; in de islam wordt de kruisdood van Jezus (in islam Isa) ontkend (soera 4:157). Isa zal terugkeren naar de aarde, en zal het kruis, dus het christendom, breken en de sharia invoeren. Volgens de islam is de drie-eenheid een door mensen bedachte leugen. Soera 9:30 – “En de Joden zeggen: ´Ezra is de zoon van God´ en de Christenen zeggen: ´De Messias is de zoon van God.´ Dit is, hetgeen zij met hun mond zeggen. Zij spreken de woorden na van degenen die vóór hen ongelovig waren; Allah’s vloek zij over hen, hoe zijn zij afgekeerd!”

De Amerikaans-Syrische psychiater Wafa Sultan: het probleem met christenen is dat ze niet zo goed als Jezus zijn, maar goddank zijn de meeste moslims beter dan Mohammed.

Marcouch, Aboutaleb, Arib
Ahmed Marcouch: werd gesignaleerd met een boek van Sayyid Qutb, een belangrijke ideoloog van de Egyptische Moslimbroederschap en inspirator van Osama bin Laden. Enerzijds gebruikte hij te pas en te onpas het woord integratie, maar hij pleitte anderzijds voor koran-onderwijs op openbare scholen, voor het recht van islamitische politievrouwen om een hoofddoek te dragen, voor een eigen gebedsruimte voor islamitische studenten aan de Hogeschool van Amsterdam, vroeg begrip voor islamitische straatcoaches die weigerden om vrouwen een hand te geven, vroeg als bestuurder van een moskeevereniging na de moord op Theo van Gogh subsidie aan om geweldprediker Al-Qaradawi, een fundamentalistische steunpilaar van de Moslimbroederschap, naar Amsterdam te laten komen en wilde van een deel van Slotervaart een islamitische enclave maken. Volgens Marcouch hadden aanhangers van de PVV niets bij de politie te zoeken. De twee Turken Kuzu en Öztürk, die uit de Partij van de Arbeid werden gezet en nu de partij Denk hebben opgezet, adviseerde hij om niet zo openlijk sympathie voor de islam te uiten. Onlangs riep Marcouch op tot een verbod op salafistische organisaties, misschien had hij toen al zijn sollicitatie voor het burgemeesterschap van Arnhem in gang gezet??

Ahmed Aboutaleb, zoon van een imam, zou zijn dochter alleen willen zien trouwen met een praktiserende moslim, bekritiseerde Syrische christenen omdat zij kritiek durfden te uiten op de preken van imams. Iemand die zich belijdend moslim noemt, zoals Aboutaleb, identificeert zich met het naar alleenheerschappij strevende doel van de islam. Aboutaleb (toen nog directeur van het multiculturele instituut Forum) in Paradiso, Amsterdam, zei over Hirsi Ali: “Eerst uit de groep stappen, roepen dat je ex-moslim bent, vervolgens stevig in het nest pissen en ook nog verwachten dat je als gesprekspartner volledig wordt geaccepteerd”. Luid gejuich volgde. (Sylvain Ephimenco, Trouw, 6/11/2004, zie ook Fubar 4/1/2016)

Aboutaleb heeft in 2016 bij de dodenherdenking op 4 mei mogen spreken op uitnodiging van de voorzitter van het Comité, mevrouw Gerdi Verbeet (PvdA), en vergeleek daarbij de positie van moslims van nu met die van Joden voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog. Zelfs plaatste hij hen die kritisch staan tegenover de toenemende islamisering van ons land op één lijn met de nazi´s. In 2004 was hij van mening dat het woordje “kankerjood” in gangbare straattaal van jonge Marokkanen prima kan. In april 2017 stond Aboutaleb een stille tocht voor Israël niet toe, maar gaf hij wel toestemming voor een conferentie van Hamas in Rotterdam.

In een interview op 3 juni 2017 met het Algemeen Dagblad zei Aboutaleb dat hij herziening van het Vluchtelingenverdrag uit 1951 wil en: “Solidariteit betekent niet: nog meer ongecontroleerde migratie. Daar is het draagvlak te beperkt voor”. Ook vindt hij dat de PVV niet langer moet worden uitgesloten. (De Dagelijkse Standaard, 3 juni 2017) Syrië-gangers moeten naar zijn mening niet terugkomen.

Khadija Arib zat in een commissie die werkte voor de Marokkaanse koning. Jaren geleden zei ze dat, als het haar te heet onder de voeten zou worden, zij nog terug kon naar Marokko.

Opstelling van Europese politici
De overdracht van Europa aan de mohammedanen dateert al van 1975. In het Verdrag van Straatsburg werd besloten dat de toen nog EEG de Arabische immigratie zou bevorderen en dat de nieuwkomers ruim baan zouden krijgen om hun cultuur naar Europa te exporteren. Het Verdrag van Straatsburg werd in 2008 officieel bevestigd door de Raad van Europa in resolutie 1605.

Een grote meerderheid van de Tweede Kamer had geen bezwaar tegen toenemende invloed van de islam. Op 27 oktober 2010 nam zij de motie Halsema, Cohen, Pechtold, Roemer aan: “Tegengaan van islamisering is geen doelstelling van beleid” met alleen de stemmen van SGP en PVV tegen. Het zal geen toeval zijn geweest dat enkele maanden eerder (23 juni 2010) door de EU in resolutie 1743 werd besloten om de positie van de islam binnen Europa te versterken.

Na een lange voorbereiding werd in 2015 de “Europese model-wet ter bevordering van tolerantie en de onderdrukking van intolerantie” door de European Council on Tolerance and Reconciliation (ECTR) gepresenteerd, waarin tolerantie voor de islam verplicht wordt en intolerantie, in casu het leveren van kritiek op de islam wordt gecriminaliseerd. http://ectr.eu/revised-model-law-2015-final (zie sectie 2d en 7a). De EU beoogt dus om kritiek op de islam te gaan verbieden. Op 25 mei 2016 nam de Tweede Kamer de motie Marcouch (PvdA) en Sjoerdsma (D66) aan om de islam speciale bescherming te geven. Opnieuw stemden SGP, PVV en ook VNL (Bontes/Van Klaveren) tegen. Het ziet er dus naar uit dat de vrijheid van meningsuiting aan banden zal worden gelegd en het strafbaar maken van “Islamofobie” mensen de mond zal snoeren. (na de aanslag op de moskee in Londen beloofde de Britse regering om “Islamofobie” harder aan te zullen pakken). Voltaire: “Als je wilt weten wie er over je heerst, moet je erachter zien te komen wie je niet mag bekritiseren.”

Soera 4:100 – “Wie ter wille van Allah vlucht, zal op aarde toevluchtsoorden en overvloed vinden. En wie van zijn huis weggaat, zijn land verlatend ter wille van Allah en Zijn boodschapper en de dood achterhaalt hem – zijn beloning bij Allah staat vast; Allah is Vergevensgezind, Genadevol.”

Momenteel wordt Europa overspoeld met “vluchtelingen”. Dit is niet zozeer een vluchtelingencrisis, maar een hidjra, een grote islamitische migratie naar kafir-gebied met als doel volledige islamisering met behulp van jihad en da´wa. Het gastland wordt van binnenuit belaagd, waarbij de gasten gebruik maken van de daar geldende wetten. De instroom zal Europa blijvend veranderen, bij niets doen wordt het Westen overgeleverd aan de islam. Volgens de koran wordt een moslim die een niet-moslim tot vriend neemt een huichelaar genoemd en zal hij wreed worden gestraft (soera 4:144 en soera 4:145)

Het Europees Parlement heeft in 2009 al ingestemd met het immigratiebeleid van de Europese Commissie, dat ervan uitgaat dat voor 2050 nog ongeveer 60 miljoen migrerende werknemers nodig zullen zijn… De vluchtelingeninvasie moet een samenleving creëren waarin geen verschil meer bestaat tussen naties, culturen en religies: er moet één “Europees volk” komen. Onlangs zei ook Juncker dat zowel de binnen- als de buitengrenzen van Europa open blijven. “Grenzen zijn de slechtste uitvinding ooit.” “We moeten vechten tegen het nationalisme, we hebben de plicht de populisten niet te volgen, maar de weg van de populisten te blokkeren.”

Ook de Duitse minister van Financiën, Wolfgang Schäuble, zei in een openhartig interview in “Die Zeit” (9 juni 2016), dat de grenzen met Afrika en het Midden-Oosten open moeten en het oude Duitsland en het oude Europa moeten verdwijnen: “Het is de afscherming die ons kapot maakt en ons door inteelt zal degenereren. Voor ons zijn de moslims een verrijking van onze openheid en verscheidenheid.” Het maakt duidelijk dat hij verdwijning van het Duitse volk op het oog heeft en wil dat Duitsers zich niet meer onder elkaar voortplanten!

De EU en ook de Nederlandse overheid sturen dus doelbewust aan op de islamisering van Europa! De inheemse bevolkingen van Europa zullen zo geleidelijk worden vervangen. De heersende elites staan in ons land aan de kant van de mohammedanen en doen moeite om de tot nu toe schaarse oppositie tegen de islamisering de kop in te drukken. De overheid is niet meer in staat de veiligheid van haar burgers te waarborgen. De politici en politietop buigen voor de islam, kiezen voor een zachte aanpak en houden criminaliteitscijfers zo lang mogelijk voor zich; de politie op straat moet zoveel mogelijk wegkijken en de moslimgemeenschap een gevoel van acceptatie geven in plaats van pal te staan voor handhaving van de wet en bescherming van Nederlandse waarden en normen. Het Westen heeft een schuldcultuur en lijdt aan zelfhaat, waardoor het steeds toegeeft aan de eisen van mohammedanen. Die vatten dat op als onderwerping en hebben daar geen respect voor. De grote meerderheid van de bevolking is apathisch en laat alles gelaten over zich heenkomen. Met deze fatalistische houding wordt de ondergang van Nederland bezegeld. De rol van de media is discutabel, zo acht de hoofdredactie van de NRC (30-06-2017) het passend zich te verzetten tegen degenen die inspelen op angst en praten over “omvolking” en “islamisering”.

De fundamentele beginselen van onze samenleving komen steeds meer onder druk te staan en worden soms al met voeten getreden. Zonder verstrekkende maatregelen zal de islamitische invloed steeds sterker worden en zullen de islamieten uiteindelijk ook getalsmatig in de meerderheid zijn. De Europese volkeren zullen worden vervangen en onderworpen aan de islam. Van onze cultuur zal in dat geval niets overblijven. Nobelprijswinnaar voor literatuur (2001) Naipaul vergeleek ISIS met het Hitler-regime, maar wees daarbij ook op een belangrijk verschil: in tegenstelling tot het Hitler-regime is ISIS uit op de totale vernietiging van de bestaande cultuur.

Door: Catherine A. Boon-Langedijk (juli 2017)

https://ejbron.wordpress.com/2017/08/21 ... en-deel-5/