Ariel schreef:Dit kind is het prototype van een bekeerling. Niet begrepen thuis, en een zwak karakter. Ze heeft regels nodig om een goed mens te kunnen zijn.
Vroon concludeert dat moslimvriendinnen vaak antwoorden hebben op existentiële vragen waar christelijke vriendinnen het antwoord schuldig moeten blijven. Dit gegeven zou bijdragen aan de keus om van het christelijk over te stappen naar de islam.
Klopt! Dat is nu precies waar ze bij de Jehovah’s zo prat op gaan. Op elke vraag van welke christen of moslim dan ook geeft de JG een passend antwoord waar een gelovig mens niet omheen kan. Maar de meest existentiële vraag die arme zielige meisjes beslist vergeten te vragen is hoe het nu in islam verder moet als ze getrouwd zijn en de moslimman met lekkere blonde wijven aan de boemel gaat. Wat zegt de immam dan?
Jehovah’s Getuigen hebben in Amsterdam hun gemeenten met verschillende talen. Zo is er een Duits sprekende gemeente, een Engelse, een Franse en ook een arabische, waar zowel in het Nederlands als arabisch vanuit de bijbel Gods woord wordt besproken. Er zijn ook Russische, Poolse en ga zo maar door gemeenten. Die zich dan in een andere plaats in Nederland bevinden. Zo had ik ooit contact met een gemeente waar in het Pakistaanse Urdu de Wachttoren werd bestudeerd.
Terug naar de arabische gemeente in Amsterdam. Daar werd ik eens voorgesteld aan een aantrekkelijk uitziende Marokkaanse jonge vrouw en haar twee beeldschone lieve kleine jongens. Zij was een Jehovah’s Getuige geworden. Maar waar was haar man? Die Marokkaanse man (ik heb dit verhaal ergens anders ook al eens verteld) woonde met zijn Marokkaanse vrouw in Utrecht. De man ging regelmatig op stap. In ieder geval had hij een vriendin. Daar werd thuis ruzie over gemaakt. Ze kwamen er samen niet uit. De ruzies werden alleen maar erger en manlief was steeds vaker van huis.
De immam bood uitkomst. Tenminste, daar ging ze vanuit. Ze had al haar hoop op de antwoorden van de immam gesteld, want ze had wel een paar dringende vragen voor hem in petto. Maar de immam draaide er omheen. Wat de immam precies antwoordde laat zich raden. Maar de vrouw, ik ben haar naam vergeten, had geen vrede met het antwoord van de immam. Het bleef door haar hoofd spoken. Als er een god bestaat dan moet hij toch rechtvaardig zijn? Dus, op naar een andere immam. Maar ook de andere immam kon geen bevredigende antwoorden geven op de vragen over het gedrag van haar man. Ze bleef echter dapper volhouden bij de immams. Het mocht haar niet baten. Zij werd er bedroefd van en moedeloos onder.
Toen werd er aan de deur gebeld. Daar stonden ze, de twee vrouwelijke Jehovah’s Getuigen. Beter kon God het niet verzinnen. Want wat te denken van twee mannen aan de deur? Die hadden terug moeten komen wanneer manlief thuis was. En die was meestal onderweg naar zijn geliefde blonde Utrechtse schone. Maar met twee vrouwen wilde zij graag praten. Over God natuurlijk. Want dat zat haar dwars over die rechtvaardige God die maar niet rechtvaardig wilde overkomen in de uitleg van de immams. Gelukkig is een mens in nood, met dit soort gewetensvragen aan het goede adres bij de Jehovah’s Getuigen. Er werd snel een afspraak voor het volgende bezoek gemaakt. En nog een en nog een. En alles werd gezellig binnenshuis besproken terwijl haar twee lieve kleine jongetjes op de peuterschool waren.
De overtuigingskracht van de Jehovah’s Getuigen dat God overspel afkeurde en als zondig beschouwde deed haar binnen de kortste keren besluiten naar de arabische gemeente van de Jehovah’s Getuigen in Amsterdam te komen. Tenslotte ging het om dezelfde God. Nou ja, een pietsie anders in de aanbidding en het begrip hierbij. Man en vrouw zijn gelijk. Behalve als het om het goddelijke onderwijs aankomt. Want de verantwoordelijkheid ligt uitsluitend in handen van de mannen bij de Getuigen van Jehovah. Vrouwen mogen de man niet onderwijzen. Maar dat was van later zorg.
Een hele klus om de Marokkaanse jonge vrouw vanuit Utrecht naar Amsterdam te krijgen. Maar de zusters en broeders hebben dat allemaal goed weten te regelen. Wie weet, is zij inmiddels na haar scheiding met een Getuige getrouwd. Het ging hier niet om een meisje van 17 jaar, maar om een volwassen mooie slanke en oprechte zelfbewuste niet psychisch gestoorde Marokkaanse vrouw van omstreeks 30 jaar. En met twee schatten van kinderen.
Mooi verhaal Hans. Ik heb genoten. 