Klopt, ik heb je de allerbelangrijkste reden nog niet verteld.Chaimae schreef: Wacht er nog even mee. Je ouders zullen vroeg of laat een moslimman accepteren. En tegen die tijd ben je ook heel wat ouder, en dus ook wijzer en vooral ervaringsrijker. Het is tevens een goeie test om de man op je te laten wachten. Zijn liefde eens op de test stellen..
En je hebt me de reden van jouw overhaaste beslissing (trouwen) verteld, wat niet de reden voor een huwelijk hoort te zijn.
Ik ben verliefd op deze jongeman. Ik hou van hem, zielsveel. Ik trouw met hem om dat huwlijk tot de dood ons scheid te laten duren. Ik heb veel voor hem over. Heel veel. Hij vult mij aan. Hij en ik zijn wij. Wat er ook gebeurd, het eerste wat ik denk is "oh dat moet ik ... vertellen" of "oh wat zal ... trots op mij zijn" of "wat zou .. daarvan vinden".
Waneer ik in een moeilijke situatie zit, bel ik hem.
Hij heeft de schouders waarop ik wil uithuilen. Hij heeft de mond waarmee ik wil lachen. Hij heeft de ogen waarmee ik samen met hem naar de wereld wil kijken (met z'n tweeen zie je meer dan alleen). Hij heeft de handen die zo teder en voorzichtig alles verzorgen waar hij om geeft. Hij heeft de stem die zo vol van emotie zit dat ik uren lang naar hem wil luisteren. Hij heeft de voeten die ik op mijn levenspad wil laten lopen. Ik hou van hem.