De Süddeutsche Zeitung en de »varkensvreters«
Door E.J.Bron
Wie de Süddeutsche Zeitung van afgelopen dinsdag openslaat, gelooft zijn ogen niet. Over de hele pagina 3 springt je een volledig incorrect artikel met de titel »De varkens(vlees)vreters« tegemoet. In tot nu toe ongekende vorm berichten de »kwaliteitsjournalisten« van de Süddeutsche Zeitung meedogenloos over de treurige realiteit op veel Berlijnse scholen. De ondertitel van de krantenkop luidt: »Zo worden ze genoemd, de Duitse kinderen in veel hoeken van Berlijn. Ze voelen zich als minderheid gediscrimineerd. En ze weten: wie Christiaan heet, kan problemen met islamitische medeleerlingen krijgen. Of is dat allemaal slechts hysterie?«
De SZ recapituleert nog een keer, dat deze ongelooflijke toestanden door een artikel van twee leraren in het tijdschrift van de Berlijnse vakbond GEW openbaar werden, waarin zij een toenemende Duitservijandigheid omschreven:
Vele Duitse scholieren voelen zich een afgewezen, geprovoceerde, gediscrimineerde minderheid. Niet-Duitse jongeren verachten Duitsers en beschouwen Duitsland alleen maar als »buitsamenleving«.
Nu wil het toeval, dat in de koran een hele soera »De buit« heet, waarin het beroven van ongelovigen en de verdeling van de buit wordt beschreven. Intussen kunnen zelfs de notoire islam-appeasers van de SZ niet meer verzwijgen, dat deze vele »op zichzelf staande gevallen« van de islamitische populatie toch op een bepaalde manier iets met de religie van deze mensen te maken hebben. En daarom is het heel moeilijk, om met het oog op de vele feiten te spreken van »hysterie«. De SZ verder:
Wie nu in Berlijn op zoek gaat naar slachtoffers van Duitservijandigheid, hoort verhalen, die moeilijk zijn te geloven. Verhalen, zoals deze bijvoorbeeld worden verteld door de voormalige schooldirectrice Marion Berning. Ze gaan over een Duitse leerling, die maanden lang door Arabische medeleerlingen in elkaar werd geslagen, omdat hij Christiaan heette en in zijn naam het woord »Christus« zit. Ook Norbert Gundacker, een VMBO-leraar, kent dat: »Alles, wat niet zoals de meerderheid is, wordt geterroriseerd. Diegene die prestaties wil leveren, wordt voor flikker uitgemaakt en Duitse medeleerlingen voor varkensvreters. Geterroriseerde Duitse leerlingen zouden »vluchten in ziektes en zich laten ziekmelden«. Gundacker heeft een zin over geterroriseerde leerlingen uitgesproken, die blijft hangen: »Die moeten zich waanzinnig eenzaam voelen«.
Weinig scholieren durven over hun discriminatie te praten. De voormalige scholier Maja formuleert de reden treffend:
»In Duitsland ben je immers meteen een nazi als je wat over buitenlanders zegt«.
Maja bericht hoe vreemd ze zich voelde tussen alle anderen, die in de pauze alleen nog Arabisch of Turks spraken. En ze zou geschokt geweest zijn toen deze islamitische klasgenoten tijdens de etiquetteles hadden gezegd dat homo’s »misgeboortes« zouden zijn en »allemaal gedood« zouden moeten worden. Tijdens de ramadan was de schoolkantine serieus gesloten en liepen alle Duitse leerlingen rond met een »knorrende maag«. Maar ze zijn met 20% inmiddels in de minderheid op deze school en hebben daarmee blijkbaar ook niets meer te melden. In dit verband is ook het verhaal van de voormalige scholier Axel:
»De school, dat was de hel. Uiteindelijk had ik geen zin meer om in de pauzes de klas uit te gaan. Die hebben ons Duitsers aardappelen genoemd. De leraressen noemden ze neukfouten.«
En nu komt er een hele beslissende passage in de beschrijving van Axel:
Er zouden Turken zijn geweest, »die Allah niet zo belangrijk vonden«, met hen zou hij het redelijk goed hebben kunnen vinden. »Maar als die vasthouden aan hun religie, kun je het schudden. Die vinden dat hun religie hoger is dan de onze.«
De minister voor familiezaken Kristina Schröder, die zelf ook al werd uitgescholden voor »Duitse teef« en »nazi«, draait helemaal niet lang om de hete brij heen en ziet als een van de redenen van Duitservijandigheid een »gepolitiseerde extremistische islam«.
Uitermate interessant zijn ook de omschrijvingen van maatschappelijk werker Thomas Knorr, die op de Gustav-Langenscheidt-school te openlijk de misstanden had aangesproken en daarom door het schoolbestuur korte tijd later werd ontslagen. Hij wilde de culturele verrijking van het snel toenemende islamitische leerlingen gewoon niet langer dulden en verzwijgen in het dagelijkse schoolleven, maar omschreef deze als:
»De Duitsers werden Jood genoemd, hoerenzoon en fuck you hier en fuck you daar. Het is bijna te mooi gezegd dat daar sprake geweest was van ruwe omgang«.
Knorr vertelt over jonge Duitse meisjes, die immens »bang zouden zijn voor de Turken« en dagenlang niet naar school gingen. De oorspronkelijk uit Turkije afkomstige VMBO-lerares Sanem Kleff, verantwoordelijk voor het project »school zonder racisme«, probeert het probleem van de Duitservijandigheid te bagatelliseren. Er zou met een »enorme loep worden gekeken« wanneer jongeren een »territoriumgedrag« aan de dag legden en lieten zien »wie hier de baas is«. Ze zouden immers alleen maar de behoefte hebben »ook een keer tot de sterke groep te behoren«. Niet alleen volgens de SZ maakte ze de minister van familiezaken belachelijk, toen ze vroeg of deze nu ook dikzakkenvijandigheid zou gaan laten onderzoeken.
Deze foto laat de façade van de »sociale woningbouw kolos« Pallasseum zien, waar vroeger het Berlijnse Sportpaleis stond, waar honderden satellietschotels aan kleven.
De meeste mensen daar leven van een uitkering en velen zouden het liefst de Turkse vlag aan hun schotelantenne hangen. Het bezoek aan het Pallasseum door burgmeester Wowereit wordt door de SZ kritisch beoordeeld, omdat hij alleen tijd had vrijgemaakt voor de Turks-Arabische bewoners, de weinige Duitsers echter links zou hebben laten liggen.
Enkele maanden geleden zou de SZ deze toedracht nog geprezen hebben, nu heeft zij er kritiek op. Wonderen bestaan nog….
http://www.amsterdampost.nl/de-suddeuts ... ers%C2%AB/" onclick="window.open(this.href);return false;