Het verdedigen van de Europese cultuur

Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89720
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Het verdedigen van de Europese cultuur

Bericht door Ariel »

Mahalingam schreef:
En de overwinning op de Ottomanen wordt nu nog in Polen feestelijk gevierd:

Afbeelding
Mooie meiden. icon_thumbup.gif
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Gebruikersavatar
King George
Berichten: 24957
Lid geworden op: zo sep 11, 2011 1:22 pm

Re: Het verdedigen van de Europese cultuur

Bericht door King George »

Mooi Huzarenstukje dus.
Het morele gelijk ligt bij het volk




Citaten van Mustafa Kemal Atatürk over de Islam
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Het verdedigen van de Europese cultuur

Bericht door Pilgrim »

12 september: 336 jaar geleden verstomde het “Allahu Akbar!”-geschreeuw voor Wenen

Geplaatst op 14 september 2019

Afbeelding
De Poolse koning Jan III Sobieski stuurt de paus het nieuws van de overwinning op de Turken voor Wenen.

Veel mensen die in de landen van de voormalige Habsburgse monarchie wonen, vieren elk jaar op 12 september de dag van het afslaan van de Turken voor Wenen. Op die dag in het jaar 1683 had keurvorst Max Emanuel samen met de Poolse koning Jan Sobieski een beslissend aandeel in de overwinning op de Turkse moslims, die onder “Allahu Akbar!”-geschreeuw Wenen belegerden.

En de katholieke kerk viert mee. En wel met het feest “Heilige Naam van Maria”. Het wordt nadrukkelijk “als uiting van dank voor het behoud van het christelijke Avondland gevierd.”

Met een afbeelding van Maria tegen de moslims gevochten
“Paus Innocentius XI (1676-1689) voerde de feestdag voor de hele kerk in, nadat op 12 september 1683 de verenigde christelijke legers onder het opperbevel van de Poolse koning Jan III Sobieski de tweede Turkse belegering van Wenen beëindigd hadden met de overwinnende Slag bij de Kahlenberg.” (Wikipedia).

Kroniekschrijvers van de gebeurtenissen berichten dat er voor het christelijke leger bij Wenen uit een banier met de beeltenis van Maria werd gedragen.

Net zoals de goede afloop van de Slag bij Lepanto wordt ingedeeld bij Maria, de rozenkranskoningin, vond het succesvolle neerslaan van de Turkse belegering van Wenen plaats in naam van de moeder van Jezus.

Het is verbazingwekkend dat de liturgiehervormers het feest in 1970 van de liturgische kalender hebben geschrapt. Daar zat destijds al de poging van appeasement tegenover de islam achter, waardoor bepaalde progressieve kringen binnen de kerk al in de jaren-70 werden voortgedreven.

Een kerkfeest wijst o het gevaar door islamisering
Blijkbaar was het Vaticaan zich echter in 2002 al bewust van de actualiteit van de historische achtergrond. Want sindsdien staat het feest ook weer als herdenkingsdag op de algemene kalender.

Het bleef echter ook in de tussenliggende periode in Oostenrijk en Duitsland gevierd worden door strenggelovige katholieken. Zij zijn zich steeds heel goed bewust geweest van het gevaar dat voor het Avondland uitgaat van de islamisering. Zij hebben – lang voordat islamcritici en de AfD dat deden – voor eenzelfde situatie als in de 17e eeuw gewaarschuwd.

Wat zou er gebeurd zijn wanneer...
Maar ook onafhankelijk van religieuze verbanden gaat het bij deze tegenaanval van Europa tegen de Turken om een pan-Europese gebeurtenis, die niet hoog genoeg ingeschat kan worden. Hierover schrijft een vriendin van me:

“Zonder deze gebeurtenis zou vermoedelijk de Verlichting nooit ontstaan zijn, onze huidige Europese waarden, mensenrechten, democratie zouden heel anders en zeer zeker niet beter zijn.”
Ook dit jaar wordt op 14 en 15 september in de Stephansdom in Wenen de gebeurtenis met preken, misvieringen en processies herdacht.

Bron: https://philosophia-perennis.com



Door: David Berger

Vertaald uit het Duits door: E.J. Bron

https://ejbron.wordpress.com/2019/09/14 ... oor-wenen/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Het verdedigen van de Europese cultuur

Bericht door Pilgrim »

György Konrád († 13-09-2019): “De goede linkse ziel is snel gewonnen voor de verkeerde zaak”

Tekst Marjolijn van Heemstra, 15 september 2019

Afbeelding
György Konrád in 2016.

‘We zijn in Europa beter af dan waar ook ter wereld,’ zegt de Hongaarse György Konrád (1933). ‘Maar we realiseren ons te weinig wat we te verdedigen hebben. We moeten onze grenzen veel strenger gaan bewaken.’ Is dit de linkse humanist die in zijn boeken opkwam voor universele mensenrechten?

Het is moeilijk onbevangen naar Budapest te kijken als je net Geluk van György Konrád hebt gelezen. De zon schijnt, de Donau glinstert, maar door de opgeruimde stad schemert voortdurend dat monsterlijke Budapest waar de Joods-Hongaarse Konrád in ’44-’45 zijn toevlucht zocht. Nadat zijn ouders door de nazi’s waren afgevoerd, vluchtte hij als elfjarig jongetje met zijn zus en twee neefjes vanuit hun geboortedorp naar familie in de hoofdstad. Een dag na hun vertrek werden al hun schoolgenootjes op de trein naar Auschwitz gezet. Van de bijna tweehonderd kinderen kwamen er drie terug; een tweeling op wie in het kamp experimenten waren uitgevoerd en een veertienjarig nichtje dat bij de volwassenen was ingedeeld en dus tewerkgesteld.

Lees verder>>>
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Het verdedigen van de Europese cultuur

Bericht door Pilgrim »

Exclusief interview met Paul Cliteur over het belang van de rechtstaat voor de Westerse beschaving

Door Kenneth Steffers, 30 oktober 2019

Afbeelding
Foto: Prof. dr. Paul Cliteur en de uil van Minerva. Bron: Paul Cliteur

Eergisteren vonden de Algemene Politieke Beschouwingen plaats in de Eerste Kamer. De fractievoorzitter namens Forum voor Democratie, Paul Cliteur (foto), sprak met onze verslaggever in Den Haag over de hoofdlijnen van het debat en het belang van de democratische rechtstaat. Hieronder leest u het exclusieve interview van DDS-reporter Kenneth Steffers (KS) en prof. dr. Paul Cliteur (PC).

KS: Mijnheer Cliteur, u mocht gisteren de spits afbijten in de Eerste Kamer bij de Algemene Politieke Beschouwingen. U heeft gesproken over de Democratische rechtsstaat en de uitdagingen die op ons afkomen. Waarom heeft u gekozen voor dat thema?


PC: Ik kwam op het idee toen ik naar de Troonrede zat te luisteren en daar iets werd gezegd over de rechtsstaat dat gewoon onjuist is. Onze koning verwees toen naar een “sterke rechtsstaat”. Over die sterke rechtsstaat zei de koning dat “die beschermt tegen criminaliteit, willekeur en machtsmisbruik.

KS: Waarom is dat onjuist?

PC: We moeten onderscheiden tussen een staat en een rechtsstaat. Een staat is een organisatie die als doel heeft het vreedzaam samenleven van een groep van mensen (de bevolking) op het territorium van die staat. En dat kan alleen als die staat macht en gezag kan uitoefenen op dat grondgebied. Kan de staat dat niet, dan is die staat geen “staat”. Bij de staat, staat dus macht centraal. Een rechtsstaat is een staat die de eigen macht beperkt door het recht.

PC: De rechtsstaat is zelfbeperking. Je kan het ook zo zeggen: de staat is beperking van ieder ander die de pretentie heeft macht te kunnen uitoefenen op het grondgebied. De rechtsstaat is zelfbeperking van de staat. In de Troonrede staat dat een “sterke rechtsstaat” beschermt – ik herhaal – tegen: 1 criminaliteit, 2 willekeur, en 3 machtsmisbruik. Dan verwar je dus het staatsbegrip met het rechtsstaatsbegrip. Want alleen de staat beschermt tegen criminaliteit, de rechtsstaat beperkt willekeur en machtsmisbruik.

KS: Dus dat heeft u premier Ruute voorgehouden: een fout in de Troonrede, immers de begrippen “staat” en “rechtsstaat” verwisseld?

PC: Nee, dat leek mij te pedant. Misschien was ik ook wel te laf of te slap om meteen zo hoog van de toren te blazen, dus ik heb dat niet gedaan. Dan zouden we ook een verwarrende semantische discussie hebben gekregen – zoiets werkt niet als je snel een paar punten moet maken die ook relevant zijn voor het werk in de Eerste Kamer. Ik vermeld het alleen omdat ik toen, bij het luisteren naar die Troonrede, op het idee kwam om de Algemene Politieke Beschouwingen te houden over de rechtsstaat.

KS: Was dat alles?

PC: Nee, ik zat ook geheel toevallig naast de heer Geert Wilders. Ik was mij tijdens het luisteren naar die Troonrede ook bewust naast iemand geplaatst die wel heel raar moet aankijken tegen wat er allemaal gezegd werd over staat en rechtsstaat. De staat oefent macht en gezag uit op het grondgebied van de staat. Maar wat betekent het voor hem? Hij zit in een gevangenis van bewakers. Zijn recht op bewegingsvrijheid is totaal vernietigd. Bij de bescherming van Wilders kan de staat zijn rol als handhaver van de orde op het grondgebied alleen met de grootst mogelijke moeite (en zware kosten) handhaven. Bovendien is de dreiging tegen hem ook gericht tegen een rechtsstatelijk principe.

KS: Welke rechtsstatelijke principes bedoelt u?

PC: Het recht op vrije expressie, een beginsel gewaarborgd in de grondwet (art. 7) en internationale verdragen (het Europees mensenrechtenverdrag, art. 10). Dus op die bewuste middag, op 17 september 2019, toen ik naar de Troonrede zat te luisteren spookten al die gedachten over de staat, de rechtsstaat, en vrijheid van expressie door mijn hoofd.

PC: Toen ik naar buiten liep waren in feite mijn Algemene Politieke Beschouwingen voor de Eerste Kamer af. Ik moest ze alleen nog opschrijven. Wat nodig was, was: 1. Een definitie van de staat, 2. Een definitie van de rechtsstaat, 3. Een inventarisatie van de voornaamste uitdagingen voor de staat en voor de rechtsstaat voor de komende decennia.

KS: En wat zijn die uitdagingen?

PC: De staat wordt uitgedaagd door twee grote bedreigingen. Eén daarvan erkent het Nederlandse kabinet ook. Voor een andere heeft het kabinet een blinde vlek. Wat men erkent, is dat de drugsgerelateerde criminaliteit sterk ondermijnend werkt. Het kabinet heeft op 18 juli 2018 een pakket aan maatregelen gepresenteerd om die drugsgerelateerde criminaliteit het hoofd te bieden.

KS: Gaat dat helpen?

PC: Helaas niet. Ik ben bang dat al het geld van de wereld, alle wetten van de wereld, niet helpen wanneer we niet iets doen aan onze eigen mentaliteit. En Nederland zit diep in de problemen door onze gedoogcultuur. Wij maken dus wel wetten, maar als het even niet uitkomt dan handhaven we die niet (boerkaverbod bijvoorbeeld). We moeten dus niet alleen strijden tegen de mocromaffia, maar ook tegen onszelf. Dat is nog de grootste strijd.

KS: En wat is die andere uitdaging, de uitdaging waarvoor het kabinet nog een blinde vlek heeft?

PC: Dat is het jihadistisch terrorisme. Het kabinet erkent wel enigszins dat dit een probleem is, maar men heeft geen idee hoe men hiermee moet omgaan. In feite geven we alleen maar toe aan die jihadisten. Zo heeft Wilders zijn cartoonwedstrijd afgeblazen toen moordenaars op pad waren om hem te bestraffen. Precies op de dag waarom de Algemene Politieke Beschouwingen werden gehouden (29 oktober) stond één van die mensen terecht (Junaid I.). Even tevoren was een ander tot 26 jaar veroordeeld (Jawed S.).

KS: Dan doet de staat toch wat moet gebeuren? Men sluit die mensen op!?

PC: Dat is onvoldoende, omdat Junaid I. en Jawed S. vele opvolgers hebben. Het is een beetje dweilen met de kraan open. Al Baghdadi wordt uitgeschakeld, zijn opvolger staat alweer klaar.

KS: Dat klinkt als een nogal pessimistisch verhaal!

PC: Nee hoor, dit is allemaal nodig voor de bewustwording van de gevaren die op ons afkomen. En ik weet dat eens het licht zal doorbreken. Dan zullen we ons gaan beschermen tegen de uitdagingen die ik hiervoor heb geformuleerd. Wanneer mijn beschouwingen aan die bewustwording een bijdrage kunnen leveren zou het mooi zijn.

https://www.dagelijksestandaard.nl/2019 ... eschaving/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Het verdedigen van de Europese cultuur

Bericht door Pilgrim »

Why Western Civilization Needs Christianity
Voxiversity - 10 apr. 2018



Why Western Civilization Needs Christianity: Part II
Voxiversity – 28 sep. 2018



Why the West is lost without Christianity
Left Foot Media - 31 jul. 2017


In this video I review Larry Sidentop's book 'Inventing the Individual, The Origins of Western Liberalism,' in which he shows how our modern Western concepts of human rights and human equality come to us directly from Christianity, and why the West desperately needs to rediscover this fact and stop trying to aggressively purge religious voices from the public square.
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Het verdedigen van de Europese cultuur

Bericht door Pilgrim »

Salvini en Orbán: één strijd voor een christelijk Europa

Pieter Bauwens, 8 december 2019

Afbeelding
Matteo Salvini (toen minister van Binnenlandse Zaken van Italië) ontvangt de Hongaarse premier Viktor Orban (28-08-2018). foto: ©Reporters / Photoshot

Maandag 2 december 2019 kwam Matteo Salvini naar Antwerpen. Het was vooral de moeite om te zien hoe een Italiaanse politieke superster ook in Vlaanderen door tifosi werd omstuwd. De inhoud was wat je van een politicus die in het buitenland voor de vuist weg spreekt kan verwachten. Eerder middelmatig, maar dat zal de fans worst wezen.

Bella figura

Het zal Vlaams Belang, de Europese partner van de Lega van Salvini, zeker nog lang heugen. De Italiaanse flair en de Italiaanse stiptheid zijn legendarisch. Salvini was te laat voor de persconferentie, had geen zin in interviews en hing nog in de lucht toen de meeting moest beginnen. De luchthaven van Deurne was gelukkig niet ver...

Maar Salvini kwam, zag, sprak en Tom Van Grieken overwon. Hij kon zijn Vlaamse politieke sterrenstatus nog wat oppoetsen in het schijnsel van Salvini. Tom Van Grieken kan voor de meeting nog even door de zaal stappen, dan wordt hij aangesproken en aangeklampt. Maar Salvini wordt omstuwd, is het niet door fans of door de pers, dan toch door een lijfwacht. Hij moest na de meeting uit de zaal ontzet worden. Ongezien in Vlaanderen.

Even later kwam Salvini zo waar terug, om een hele reeks selfies te nemen met de aanwezige fans. Dat waren er wel wat. En ook hier speelt de Bella Figura. Salvini neemt de smartphone over en maakt zelf de selfie. Je moet er goed opstaan, nietwaar?

Shoppingcentrum zonder wortels
Salvini ging tekeer tegen Europa, dat door de EU wordt omgevormd tot ‘een shoppingcentrum zonder wortels, geschiedenis of waarden’. Volgens Salvini wil de EU ‘onze symbolen tenietdoen door bijvoorbeeld het kerstfeest te schrappen. Het is onze plicht om aan onze kinderen de cultuur na te laten die we zelf geërfd hebben.’

De verdediging van de Europese identiteit is voor de Italiaanse politicus essentieel. ‘Europa is christelijk of zal niet zijn. De islam is de doodsteek voor onze identiteit.’ Salvini verwees daarbij naar twee andere landen die hij als bondgenoten ziet: ‘Hongarije en Polen zullen bij ons aansluiten, niet vandaag maar morgen, om samen Europa te verdedigen.’

Rechtse Europese fractie
Die link naar Hongarije en Polen is opvallend. Salvini sprak deze zomer met Fidesz en PiS om samen een grote rechtse fractie te maken in het Europees Parlement. Maar Orban bleef bij de Europese VolksPartij (EVP), nog altijd de grootste fractie in het parlement. Het Poolse Recht en Rechtvaardigheid (PiS), bleef bij de Europese Conservatieven en Hervormers (met het Engelstalige letterwoord ECR), de fractie waartoe ook de N-VA behoort.

Terwijl Salvini hen probeerde te overtuigen, probeerden zij hem te overtuigen niet in de ID-fractie te stappen. En hoewel er geruchten zijn en blijven dat een grote rechtse fractie helemaal zo ver niet meer af was in de zomer, is het er niet van gekomen. Het water is blijkbaar te diep en in het Europees Parlement zit Salvini met Vlaams Belang in de Identiteit en Democratie-fractie (ID), opgesloten in een cordon. In Europa passen ze dat cordon toe, niet op Vlaamse, maar op Franstalige wijze.

Orban, de knippen-en-plakken Salvini
Het toeval wil dat ik een week eerder die andere klok hoorde, op een conferentie in Budapest sprak de Hongaarse premier, Viktor Orban. Met minder zuiderse flair en in een minder groot, minder belangrijk EU-land dan Italië.

De boodschap van Orban is knippen-en-plakken van Salvini. ‘Hongarije ligt op de route van de islamitische immigratie-invasie; het moet zichzelf verdedigen, en hier in Hongarije weet iedereen dat. Het uitgangspunt voor het Hongaarse beleid is dat wij christenen het recht hebben om onze cultuur en de daaruit voortvloeiende manier van leven te verdedigen, en dat wij vrij zijn om dit te doen.’

En Orban besluit: ‘We weten ook dat de westerse landen van Europa de islamitische staat hebben voorzien van veel soldaten die hier in het Westen zijn geboren en naar school zijn gegaan. We weten ook dat illegale en ongecontroleerde migratiestromen hebben geleid tot de aankomst in Europa van massa’s aanhangers van de radicale islam. Demografische voorspellingen geven ook aan dat er in de niet al te verre toekomst Europese landen een snelle verandering in de religieuze en culturele samenstelling van hun bevolking zullen ondergaan. Alles wat er is gebeurd in Syrië en Irak — of wat er vandaag in Nigeria gebeurt — is veel dichter bij ons dan veel mensen denken. Wij geloven dat het enige dat Europa hiervan kan redden, is dat het zijn weg terug vindt naar de bron van zijn ware waarden: naar de christelijke identiteit.’

Zoek de verschillen
De vraag is waar zit het verschil in boodschap tussen Salvini en Orban? Wat kan er de oorzaak van zijn dat de ene achter een Europees cordon zit en de andere deel uitmaakt van dé staatsdragende partij van Europa. Inclusief alle voordelen. Ze zeggen hetzelfde.

Europese politiek is hypocriet. De EVP kan de 12 zetels van Fidesz op de 182 zetels goed gebruiken. De socialisten hebben er 154 en hijgen in hun nek. En de Polen zijn met 26 op 62 zetels dé grote mannen van de ECR-fractie. Al zal het steken dat de ID-fractie groter is dan de ECR. Maar tel de 12 van Fidesz en de 26 van Recht en Rechtvaardigheid bij de 73 van ID en het zou de derde fractie zijn van het parlement. Het is dus geen onmogelijke wensdroom om een grote rechtse fractie te vormen, een beetje meer politiek opportunisme op rechts en het was een realiteit.

De kans is trouwens klein dat de EVP de Hongaren aan de deur zetten zoals Wouter Beke (CD&V) vroeg. Van de commissie die zich daarover moest buigen is niet veel meer vernomen. De EVP heeft het politiek opportunisme duidelijk beter onder de knie.

Christelijk Europa?
Er rest nog één vraag. Wat is dat christelijk Europa? Ik ken de heren Salvini en Orban hun persoonlijke geloofsovertuiging niet, en het is ook niet aan mij om daarover te oordelen. Willen ze echt terug naar het christelijke Europa van een eeuw geleden? Ik betwijfel dat. Het evangelie is trouwens geen politiek programma. Je kan er een aantal richtingen mee uit, zoals het ook een aantal politieke richtingen uitsluit.

Ik vrees dat een ‘christelijk Europa’ enkel staat voor een niet-islamitisch-Europa. Dat heeft op zich niets met het christendom te maken. Het christendom wordt zo afgesneden van wat het zou moeten zijn, een geloofsovertuiging gericht op de boodschap van Jezus van Nazareth. ‘Het christendom’ wordt herleid tot een onduidelijk conglomeraat van normen en waarden en geschiedenis. ‘Hun’ christendom is dan synoniem voor het culturele, historische en ethische substraat van het christendom. De politici kiezen dan niet voor het all-in pakket, maar enkel voor die culturele, historische en ethische onderdelen die hen passen, een politiek-cultuurchristendom sui generis.

De vraag dringt zich dan toch op, hoe christelijk is dat christelijke Europa? Ik zou graag eens horen dat iets dieper ingegaan wordt op de inhoud van hun christelijk Europa. Waarschijnlijk zouden de verschillen tussen de christelijke Europeanen snel naar boven komen.

https://doorbraak.be/christelijk-europa-salvini-orban/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Het verdedigen van de Europese cultuur

Bericht door Pilgrim »

Éric Zemmour: “We zouden ons met de Visegrád-groep moeten verbinden om onze identiteit te beschermen”

Geplaatst op 1 januari 2020

Afbeelding

Interview met de Franse schrijver, journalist en polemicus Éric Zemmour (foto): “Ik denk dat wij Fransen ons nu met de Visegrád-groep zouden moeten verbinden om een bepaalde voorstelling van Europa, van de Europese identiteit te behouden, die vooral een christelijke respectievelijk Grieks-Romeinse identiteit is.”

In maart 2019 was Éric Zemmour bij het Mathias Corvinus Collegium (MCC) in Boedapest als gast op een symposium over immigratie, genaamd “Immigratie: de grootste uitdaging van onze tijd?” Ferenc Almássy nam de gelegenheid te baat om hem enkele vragen te stellen over Midden-Europa, illiberalisme respectievelijk zijn mening over de migratiekwestie, een belangrijk onderwerp in Midden-Europa.

Ferenc Almássy: Meneer Zemmour, goedendag, bedankt voor dit gesprek. We zijn op de migratie-top in Boedapest. In dit gesprek voor TV Libertés en de Visegrád Post wil ik u graag een eerste vraag stellen: Hongarije deed in 2014 van zich spreken met het concept van het illiberalisme. Wat is illiberalisme? Hoe ziet u dat? Wat is uw visie over dit door Viktor Orbán geformuleerde concept?

Éric Zemmour: Het is een concept dat overeenkomt met de nieuwe ontwikkeling, dat – zou ik zeggen – overeenkomt met het ontaarden van de westelijke liberale democratie. Als u twee minuten heeft, zal ik het uitleggen: het is een gecompliceerd, zeer theoretisch probleem, dat normaal gesproken te veel vergt van de mensen – daarvoor heb ik begrip, maar het is een fundamentele zaak.

Oorspronkelijk is de liberale democratie zoals men zegt… democratisch en liberaal. De democratie, wat is dat? Het is de macht van het volk, door het volk en voor het volk, ofwel de wet van de meerderheid, die men door het liberalisme compenseert. Dat betekent, dat men sinds Tocqueville weet dat het gevaar van de democratie is dat de meerderheid de minderheden zou tiranniseren. Men zegt dus “liberaal”, dat betekent dat men de individuele vrijheden en vanzelfsprekend de markteconomie respecteert. En men denkt – overigens met een zekere argeloosheid, maar het is niet zo belangrijk –, dat de markteconomie de individuele vrijheid, de vrijheid van meningsuiting, de vrijheid van spreken, de handelingsvrijheid, de godsdienstvrijheid enz. zou bevorderen en beschermen.

Wat men echter wel moet begrijpen, is dat de huidige liberale democratie niet meer de liberale democratie is. Dat betekent dat men zo bang voor de tirannie van de meerderheid heeft gehad, dat men – vooral juridische – mechanismen heeft bedacht, die gewoon in naam de beroemde verklaring van de rechten van de mens deze wet van de meerderheid controleren, vergrendelen en tegenspreken; men heeft het rechters toegestaan om obscure respectievelijk filosofische principes naar eigen goeddunken te interpreteren, die niet in het positieve recht mochten komen, en die door de rechters in het positieve recht gedwongen werden. Dat heeft, ten eerste, als consequentie de macht van de staat te beperken en, ten tweede, de wet van de meerderheid in bedwang te houden. Men houdt de wet van de meerderheid zozeer in bedwang, dat het individu de soeverein geworden is, die zich helemaal niets aantrekt van de meerderheid, dat de minderheden tirannen geworden zijn, die dus de meerderheid tiranniseren en haar datgene opdringen wat zij niet wil.

De immigratie is de kern van dit conflict tussen door de rechter beschermde actieve respectievelijk tirannieke minderheden en de meerderheid. En daarom komt dit concept van de illiberale democratie en botst op dit ontaarden van de liberale democratie. En wel in twee opzichten: enerzijds dient de democratie tot de wet van de meerderheid terug te keren en niet meer de wet van een juridische, bureaucratische of technocratische oligarchie te zijn, van de ECB, van Brussel... En anderzijds willen de volkeren dat een mensenrecht, een belangrijk mensenrecht erkend zou worden, namelijk het recht van de volkeren op historisch en cultureel voortbestaan. En niet dat vreemde culturen in naam van individuele mensenrechten hier naartoe komen en zich opdringen aan de duizendjarige cultuur van de volkeren en op steeds grotere gebieden overheersen. De kwestie is dus fundamenteel.

Ze is heel moeilijk uit te leggen, want ze wordt door de propaganda overrompeld, die grotendeels tegen u zegt: “Hij is tegen de liberale democratie, hij is dus tegen de vrijheid en voor de dictatuur.” Vanaf dit moment begrijpt u echter dat exact het tegendeel het geval is. Het is heel moeilijk om daarover te discussiëren, maar ik denk dat men dit debat verder moet afdwingen.

Ferenc Almássy: Er bestaan veel karikaturen over Midden-Europa, dat men nog steeds “Oost-Europa” noemt. Veel landen zijn postcommunistische landen, die onder het juk van Moskou stonden. Welke betrekkingen heeft Frankrijk over het algemeen met deze regio, vooral nu? En hoe ziet u persoonlijk deze hele regio en zijn huidige rol in Europa?

Éric Zemmour: Voor Frankrijk bestaat dat uit twee dingen. Ten eerste bestaat er een romantische visie: het is keizerin Sissi, het is Maria Walewska, de minnares van Napoleon, het is ook de minnares van generaal de Gaulle, eigenlijk van luitenant de Gaulle in het jaar 1920. Zoals u ziet bestaat er dus een soort van romantiek tussen Frankrijk en deze landen. Het is een soort Weense wals. Verankerd in het collectieve onderbewustzijn. Het zijn de boeken van Stefan Zweig, de schilderijen van Klimt... Dat zit dus als eerste in het Franse collectieve onderbewustzijn. Dat is er en het is zeer positief. Ten tweede bestaat er ook een soort schuldgevoel, want wij hebben meermaals de trein gemist. Napoleon was de bevrijder van Polen en was het ook niet helemaal, maar dat heeft hem desondanks een oorlog met Rusland gekost, wat hem daarna nog de macht gekost heeft en een einde heeft gemaakt aan de Franse hegemonie over Europa. Na de Eerste Wereldoorlog hebben wij de Duitsers als heersende macht in deze regio vervangen, maar wisten deze hegemonie niet te behouden, en we hebben deze landen, eerst Tsjechoslowakije en daarna ook Polen, zelfs aan de Duitse militaire macht overgelaten. Tot zover wat betreft Frankrijk.

Ik heb zelf een iets complexere visie, omdat ik me de geschiedenis herinner. Ik weet dat het Oostenrijkse keizerrijk de grote vijand van Frankrijk was, dat het Frankrijk verraden heeft. Zodoende heb ik in het begin geen al te positieve visie, ook al lees ik graag Schnitzler, Leo Perutz... – ik houd van de Midden-Europese literatuur.

U hebt gemerkt dat alle landen die door deze golf van het populisme zijn getroffen – behalve Engeland natuurlijk met de Brexit, behalve de VS... maar ik bedoel in Europa – eens tot Oostenrijk-Hongarije behoord hebben. Dat wil zeggen Oostenrijk, Hongarije, maar ook Tsjechië, Slowakije en een deel van Italië.

En ik denk dat dit geen toeval is. En dat denk ik om twee heel eenvoudige redenen: Oostenrijk-Hongarije was een multi-etnisch en multicultureel rijk – weliswaar eerder multi-etnisch dan multicultureel –, dat uiteindelijk onder het gewicht van zijn tegenstrijdigheden en door de oorlog is vervallen, en vooral in het interbellum eindigde de nieuwe vorming van multiculturele samenlevingen in de uit dit rijk voortgekomen landen (Tsjechoslowakije, Hongarije, Roemenië enz.) in een bloedbad. En het is nu eenmaal zo – men moet het zeggen, omdat iedereen het vergeten is en niemand het weten wil, want de waarheid is vreselijk – dat er alleen maar vrede in hun landen bestaat, omdat men in 1945 tien miljoen Duitsers heeft verdreven. Dat is iedereen vergeten. Maar het is door de verdrijving van bevolkingen van vreemde afkomst – want zij waren er sinds de 18e eeuw – naar Duitsland dat jullie een bepaalde etnische eenheid en cohesie en zodoende vrede in jullie landen gevonden hebben.

Ten tweede bevinden jullie je ook – en deze verre geschiedenis is uiterst actueel – in deze regio van de Visegrád-groep en Oostenrijk-Hongarije aan de grens van het toenmalige islamitische offensief tegen Europa. Je kunt daarbij de belegeringen van Wenen in 1529 respectievelijk 1683 noemen, die beide mislukt zijn. Aan deze laatste belegering hebben we de croissant overgehouden, maar ik denk dat de Oostenrijkers en de hele regio er een andere herinnering aan hebben overgehouden. Er is Hongarije, dat – als ik het mag zeggen – aan de verkeerde kant van de geschiedenis begonnen is en drie eeuwen lang heeft moeten lijden onder het islamitische en Ottomaanse juk en dat überhaupt geen zin heeft om deze islamitische verovering opnieuw mee te maken. En natuurlijk bestaat er een onderscheid in de herinnering met West-Europa. Daar vond de islamitische verovering en Karel Martel al in 732 en niet pas in 1832 of 1732. Dat is nogal een verschil, er zitten duizend jaar tussen. En ik denk dat de reden van de kwestie is, de reden van de kwestie tussen Oost-Europa, Midden-Europa – noemt u het zoals u wilt: voormalig Oostenrijk-Hongarije, de Visegrád-groep – en Frankrijk, Duitsland en Engeland. Dat is het verschil.

Ferenc Almássy: Wat u betreft is het – ik vat samen – enerzijds de confrontatie met de islamitische wereld en anderzijds de multi-etnische en multiculturele ervaringen.

Éric Zemmour: Precies. U hebt uw Europa – als ik het mag zeggen – ingeënt, in vergelijking met het onze, dat op het punt staat beide mee te maken: de islamisering van een groot deel van het staatsgebied en het opduiken van multiculturele samenlevingen, die wij nooit gekend hadden, en die, wat mij betreft, tot dezelfde catastrofe zullen leiden die jullie ooit hebben meegemaakt.

Ferenc Almássy: Hoe ziet u, hoe beoordeelt u het management van de migrantencrisis sinds 2015? Men weet immers dat de Balkan-route er was, die men zo genoemd heeft, omdat er sprake was van deze massale toestroom in de zomer van 2015, maar deze heeft zich in 2016 voortgezet, overwegend uit Turkije via Griekenland, de Balkan tot aan de Hongaarse Schengen-grens. In 2015 deed Viktor Orbán van zich spreken, toen hij besloot een hek te laten oprichten om drastisch een einde te maken aan de illegale en ongecontroleerde immigratie. Hoe ziet u deze beslissing, die tegen alles ingaat waaraan men al decennia lang in Europa gewend is.

Éric Zemmour: De beslissing van Orbán is de consequentie van hetgeen ik u zojuist verteld heb. Dat wil zeggen dat hij zich datgene herinnert wat ik u zojuist heb verteld. Wanneer hij dus een miljoen mensen ziet, overwegend mannen en overwegend moslims, duidt hij dat als een invasie. Het begint weer, dat moet onmiddellijk gestopt worden.

Wat mij betreft heeft hij absoluut gelijk. Dus bouwt hij een muur. Bovendien verdedigt hij de Schengen-grens. Daar zou Europa hem dankbaar voor moeten zijn. En vanzelfsprekend verzet hij zich dus tegen de migratie bevorderende en multiculturalistische visie van de Brusselse autoriteiten, die puur economisch denken. Als zij meer immigranten willen, dan zorgt dit voor een daling van de inkomens, zelfs die van de autochtone arbeiders, dus is dat beter voor de productiviteit. Bovendien worden zij consumenten, dus is het goed voor de groei... Ziet u, het is allemaal te kwantificeren. Maar zij zien de strijd van de civilisaties niet, ze ontkennen deze zelfs, omdat deze technocraten denken dat er helemaal geen strijd van de civilisaties zou zijn, omdat er niet meerdere civilisaties, maar slechts één enkele universele wereldwijde civilisatie zou bestaan. Ze leven dus in dit idee... En Orbán verzet zich daar uiteraard heftig tegen. Daarom heeft hij wat mij betreft de juiste beslissing genomen. Maar zoals u ziet, is dat niet de mening van onze westelijke elites.

Ferenc Almássy: Laten we tenslotte terugkomen op de V4, dus de Visegrád-groep (Polen, Tsjechië, Slowakije, Hongarije). Wat is uw visie van haar rol, nu en in de toekomst?

Éric Zemmour: Dat heb ik u gezegd: het is het – zou ik zeggen: vrolijke – erfgoed Oostenrijk-Hongarije. Het is de terugkeer van Oostenrijk-Hongarije en historisch bekeken spijt het me dat Frankrijk in 1918 niet voor een bondgenootschap met deze groep heeft besloten, maar laten we de geschiedenis niet opnieuw schrijven... Maar in ieder geval denk ik dat wij Fransen ons nu met dit blok zouden moeten verbinden om een bepaald concept van Europa, de Europese identiteit te behouden, die vooral een christelijk en Grieks-Romeins stempel draagt. Ook al kunnen er minderheden zijn, zij moeten echter minderheden blijven, anders is het niet meer dit continent, anders is het niet meer Europa. Het is tamelijk eenvoudig te snappen: alle denkers, van generaal de Gaulle tot Paul Valéry, hebben exact hetzelfde gezegd wat ik tegen u heb gezegd. Dat waren geen racisten, dat waren geen islamofoben, zoals men tegenwoordig dom denkt. Het is gewoon een feit. Als het dat niet meer is, dan is het niet meer Europa. En Europa zal dan aan een vreemde civilisatie onderworpen zijn. Dan gaan we over in een andere civilisatie.

Bron: https://visegradpost.com/de

Vertaald uit het Duits door: E.J. Bron

https://ejbron.wordpress.com/2020/01/01 ... eschermen/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Het verdedigen van de Europese cultuur

Bericht door Pilgrim »

Afbeelding

Geplaatst via: E.J. Bron (via “Alternatieve Media Nederland”)
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

In memory: Roger Scruton

Bericht door Pilgrim »

Roger Scruton: een grootse denker

Jelte Wiersma, 14 jan 2020

Afbeelding

De Engelse filosoof Roger Scruton (75) stierf zondag 12 januari. Daarmee is misschien wel de grootste denker van onze tijd niet meer, schrijft Jelte Wiersma. Scruton laat naast een oeuvre van vijftig boeken en honderden artikelen een wereldwijde schare leerlingen na die in zijn geest werken aan een renaissance van liefde en schoonheid.

‘Als je depressief wordt door de lelijkheid om je heen, dan is dat begrijpelijk.’ Aldus Roger Scruton. De Engelse filosoof vond dat de wereld zowel intellectueel, cultureel als fysiek wordt bedreigd door studeerkamerideeën die ambiëren al ‘het goede, het schone, het ware’ (Plato) te vernietigen. Scruton kwam tot dat inzicht toen zijn toenmalige Franse vrouw hem als 24-jarige meenam naar Parijs. Daar aanschouwde hij in 1968 met afschuw de marxistische studentenrellen tegen het Franse gezag.

Studenten wilden al het oude vernietigen en daarmee de opgebouwde wijsheid en schoonheid van hun voorouders overboord kieperen. ‘Plots realiseerde ik me dat ik aan de andere kant stond. (..) Ik dacht: er moet een weg terug zijn om de westerse beschaving te verdedigen. Toen werd ik een conservatief. Ik wist dat ik dingen wilde conserveren in plaats van neerhalen.’

De leider van de studentenprotesten, Daniel Cohn-Bendit, erkende vele jaren later dat zijn generatie veel kapot heeft gemaakt en velen tot ontheemde consumenten heeft gemaakt. Gezin, kerk, architectuur, vrijheid, cultuur, tradities: ’68 wilde het allemaal slopen voor de tekentafel-utopie van het marxisme en slaagde daar deels in.

Scruton nam de taak op zich om de schade van ’68 te repareren. Dat was allerminst vanzelfsprekend. Hij is geboren in 1944 in Buslingthorpe, ten noordoosten van Londen. Zijn vader was leraar, moeder huisvrouw. Nadat Roger met een beurs was toegelaten tot Cambridge, sprak vader Scruton niet meer met zijn zoon. Door het gemis aan liefde en erkenning voor Rogers eigenheid door zijn vader leerde hij al vroeg de waarde van beide. Aan Cambridge studeerde hij filosofie en hij begon les te geven aan universiteiten in Frankrijk, waar hij zijn eerste vrouw Danielle Laffitte ontmoette.

In Londen ontdekte Scruton dat hij niet de enige conservatief was
Na zijn promotie ging Scruton met Laffitte in Londen wonen, waar hij lesgaf aan Birkbeck College. Daar ontdekte hij dat hij niet de enige conservatief was. In 1982 richtte hij de Salisbury Review op om conservatisme een stem te geven. Hij steunde premier Margaret Thatcher (Conservatives) in het beperken van de staatsmacht, maar waarschuwde ook dat zij macht doorschoof naar grote bedrijven.

Zo kwam Scruton nagenoeg alleen te staan. Zij academische carrière werd door marxisten aan universiteiten gesaboteerd. Een leraar die in de Salisbury Review vraagtekens zette bij de multiculturele samenleving, werd ontslagen en Scruton werd door de leden van de Conservative Party met argusogen bekeken.

In plaats van zich te laten ontmoedigen, schreef hij het ene na het andere boek, over uiteenlopende onderwerpen. Klassieke muziek, filosofie, architectuur. Ook schreef hij in kranten stukken tegen multiculturalisme, ontwikkelingshulp en de vredesbeweging, die eenzijdige ontwapening van het Westen eiste.

Daarnaast smokkelde hij boeken naar Tsjechië – dat leed onder de communistische dictatuur – en gaf daar in het geheim les aan studenten. Scruton was als het ware een eenmansverzetsgroep tegen de communistische waanzin waarmee velen in het Westen koketteerden. Behalve de theologiefaculteit weigerden alle andere faculteiten aan Cambridge Scrutons studenten uit het Oostblok aan te nemen. De risico’s die hij nam, waren groot. In Tsjechië werd hij gearresteerd, weer vrijgelaten, maar sindsdien werd hij achter het IJzeren Gordijn altijd geschaduwd.

‘Daar was ze, mijn reddende Engel’
Begin jaren negentig verhuisde Scruton voor drie jaar naar Boston, waar hij les gaf. Bijna wekelijks vloog hij terug naar Engeland om op vossen te jagen. Tijdens zo’n jacht ontmoette hij zijn tweede vrouw, de dertig jaar jongere Sophie Jeffreys, een architectuurhistoricus, nadat hij van zijn paard was gevallen en zij zich over hem ontfermde. Scruton: ‘Daar was ze, mijn reddende Engel.’

Hij kocht Sunday Hill Farm, ten westen van Londen, en van dat landgoed maakte hij zijn eigen ‘Scrutopia’. Met Sophie, hun twee kinderen en dieren, boeken, het Engelse landschap en muziek om zich heen bouwde Scruton gestaag aan een thuis.

Het ‘thuis’ werd een belangrijk begrip in zijn werk. Hij vond dat velen van links én rechts het thuis van mensen probeerden af te pakken door tradities overboord te gooien, globalisering, immigratie en Europese integratie.

Door zijn boeken en optredens verwierf hij een wereldwijd publiek en een schare aan intellectuele ‘kinderen’. Onder wie Douglas Murray, verbonden aan The Spectator, en auteur van diverse bestsellers. ‘Ik leerde Roger twintig jaar geleden kennen op een bijeenkomst van een klein blad dat links en rechts bij elkaar wilde brengen en waar ik stage liep. Roger was daar ook en wij bleken de enige conservatieven. Hij zei: ‘50.000 linkse mensen tegen ons twee. Dat is een eerlijk gevecht!’ De vele weerstand voedde een sardonische humor.

Doctrine van het goede, conservatieve leven
Scruton was volgens Murray meer dan alleen een conservatief. ‘Hij kwam met een doctrine van hoe te leven.’ Daarbij hoorde wat hem betreft óók God, wijn en sigaren. In Nederland zijn het Amsterdamse CDA-raadslid Diederik Boomsma en FVD-voorman Thierry Baudet, die zijn partij heeft gevormd rond de ideeën van Scruton, intellectuele kinderen van de filosoof.

Boomsma: ‘Ik zag hem een of twee keer per jaar, en kwam een paar keer logeren op zijn boerderij. Hij kon ook heerlijk koken en had geweldige humor. Alles waarover je nadacht, daarover had hij al veel dieper nagedacht. Maar hij was altijd geïnteresseerd en bescheiden. Hij was niet een belangrijke conservatieve filosoof, maar één van de belangrijkste filosofen tout court, met een unieke, eigen stem, een werk van ongekende schoonheid en helderheid.’

Murray: ‘Ik zat eens bij een diner aan en Roger was daar ook. Er zat een econoom aan tafel en toen bleek dat Roger veel meer wist van economische theorieën dan die econoom. Terwijl hij daar nooit over schreef. Hij was zo breed in zijn kennis en belangstelling en had een formidabel geheugen.’ Scruton wist zich gezegend met een ongekende werklust en discipline. Boomsma: ‘Wij vermoedden dat hij een kelder vol superintelligente dwergen had die permanent boeken en artikelen voor hem zaten te tikken.’

Dubbele relatie met Engeland
Buiten Engeland straalde Scrutons ster feller dan binnenlands. Hij overwoog zelfs enige tijd om permanent naar de Verenigde Staten te gaan. Murray: ‘Engeland wantrouwt filosofen en zijn artikelen in kranten wekten weerstand.’ In 2019 bleek dat nog maar weer eens toen het blad New Statesman een interview met Scruton maakte en zijn uitspraken over homo’s en Chinezen met opzet verkeerd weergaf. De regering-May had slappe knieën en ontsloeg Scruton uit een comité dat de regering adviseert hoe het land planologisch en architectonisch mooier kan worden gemaakt – een idee van Scruton nota bene.

Pas nadat Murray een band van het interview in handen kreeg en in The Spectator opschreef wat Scruton daadwerkelijk had gezegd, maakte de New Statesman excuses en werd Scruton weer aangenomen. Boomsma: ’Veel mensen voelen aan dat Roger gelijk had. Postmodern links, dat rebellie deel van zijn identiteit heeft gemaakt, voelde zich door hem ontmaskerd.’ Dat wekte zoveel weerstand dat vele interviews in Engeland door links en een deel van rechts met Scruton een poging leken om hem te kruisigen.

‘Hij was groter dan de tijd waarin hij leefde’
De Engelse rabbijn Jonathan Sachs zei over Scruton en de kleinheid waarmee hij werd bejegend: ‘Hij was groter dan de tijd waarin hij leefde.’ Dat besef drong de laatste jaren tot steeds meer mensen door. Boomsma: ‘Hij werd meer en meer gevierd, maar bereikte nooit de sterrenstatus van bijvoorbeeld Jean-Paul Sartre, terwijl Roger superieur aan hem was.’

Murray: ‘Rogers impact is in het buitenland groter, zeker in Nederland.’ In 2016 is Scruton door de Britse Koningin geridderd. Murray: ‘Dat was de eerste keer dat de staat hem onderscheidde. Het heelde de wonden een beetje’.

https://www.elsevierweekblad.nl/buitenl ... %20Nieuwsb
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Het verdedigen van de Europese cultuur

Bericht door Pilgrim »

Europa

Afbeelding

Europa is van Europeanen.
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Het verdedigen van de Europese cultuur

Bericht door Pilgrim »

LONGREAD: Europa´s fundamenten

Geplaatst op 10 mei 2020

Afbeelding

Op 8 respectievelijk 9 mei 75 jaar geleden was de Tweede Wereldoorlog afgelopen – tenminste in Europa, wier nieuwe orde onder Duitse hegemonie de nationaalsocialisten in de oorlog hadden nagestreefd. Eveneens op 9 mei is de dag ter herinnering van de verklaring waarmee Robert Schuman – destijds minister van Buitenlandse Zaken van Frankrijk – 70 jaar geleden de eerste stap zette tot de eenheid van Europa. Na deze wereldoorlog was het besef gegroeid dat men niet alleen maar de verwoeste steden weer zou moeten opbouwen, maar om meer oorlogen te voorkomen ook de Europese naties op een gemeenschappelijke basis zou moeten verenigen. Daarvoor bood zich vooral de religie aan.

Maar onze civilisatie werd niet alleen maar door de christelijke oer-gemeenschap in de “Heilige Stad” Jeruzalem beïnvloed en al helemaal niet door de islamitische oemma in Medina, de zogenaamde stad van de profeet. Wat wij in West-Europa met verschillende accentueringen vooral onder machtenscheiding en rechtsorde verstaan, vindt zijn oorsprongen in de democratische Polis van het Antieke Athene en van de Res publica van het oude Rome, en niet in het Politbureau van de communisten in Moskou of in Hitler´s volkse milieu van München.

Migranten-, virus- en financiële crises komen en gaan. Blijft Europa desondanks bestaan?
Wie naar de oorsprong van het begrip Europa vraagt, denkt wellicht aan de historicus Herodotus uit het Antieke Hellas. Van zijn hand komt de oudste ons bekende bron, waarin Europa wordt genoemd: “De Perzen beschouwen Azië met zijn volkeren als hun land. Europa en het land van de Grieken (Hellenen), denken zij, ligt volledig buiten hun grenzen.” Waar Herodotus evenals de Perzen Europa´s grenzen zagen, is niet bekend; we kunnen er echter van uitgaan dat ze nauwelijks iets wisten van de kerngebieden van het huidige Europa.

Ze konden ook niet weten dat in de 4e eeuw voor Chr. Alexander de Grote Perzië zou veroveren en als gevolg daarvan het Hellenisme zich aan de kusten van de oostelijke Middellandse Zee en verder zou verbreiden – dat bovendien verder westelijk Rome tot een grootmacht zou opklimmen en de landen rondom de Middellandse Zee onder zijn heerschappij zou verenigen, zich echter ook zou openstellen voor de invloed van het Hellenisme. Daardoor ontstond een politiek, cultureel en ook economisch gesloten grote ruimte, waaruit zich later ons Europa ontwikkelde.

Met de uitbreiding van het Romeinse Rijk werd niet alleen maar de Antieke oecumene eeuwenlang gepacificeerd (“Pax Romana”), maar ook een welstandszone gecreëerd die van Brittannië tot aan Egypte en van Spanje tot aan Anatolië reikte en die – zoals nu de Europese Unie (EU) – migranten uit de hele wereld aantrok. Het Romeinse Rijk had net als de EU arbeidskrachten uit het buitenland nodig voor werk waarvoor het in het rijk aan werkwilligen ontbrak, en had voor de grensbewaking militairen nodig, dat het wierf bij de “hulpvolkeren” in de buurt. Anders dan nu kwamen de migranten niet alleen uit het zuiden, maar vooral uit het noorden – en in de loop van de Germaanse volksverhuizing werden het steeds meer stammen die wilden delen in de welstand van het Romeinse Rijk, het rijk daarmee echter overbelastten.

Tot de eerste binnendringers is die periode behoorden de Visigoten. De Romeinse keizer Flavius Julius Valens probeerde in het begin de immigratie d.m.v. verdragen te sturen. Op een bepaald moment eisten de Visigoten het recht op onbeperkte immigratie, staken de Donau over en lieten zich niet door Romeinse ambtenaren tegenhouden, die deze migranten in ieder geval wilden registreren. Het kwam tot de Slag bij Adrianopel, waarin de Visigoten het Romeinse leger overwonnen (378), daarna echter vertrokken richting het westen en zich vestigden in Gallië en Spanje.

Na hen vielen andere Goten evenals andere Germanen het West-Romeinse Rijk binnen, die het in de loop van de 5e eeuw onder elkaar verdeelden. En de keizerlijke heerschappij werd door een Romeinse legeraanvoerder van Germaanse afstamming beëindigd (476). Maar de nieuwe heren pasten zich – bekeerd tot het christendom – aan de culturele omstandigheden in het oude rijk aan en werden langzamerhand geromaniseerd.

Verdeling van het Middellandse Zeegebied tussen het christelijke Avondland en de islamitische Oriënt
Nadat keizer Constantijn de Grote het christendom officieel erkend en keizer Theodosius I. het tot staatsgodsdienst verklaard had, was het afgelopen met het tolereren van niet-christelijke culten en werd het Imperium Romanum in de 4e eeuw het Imperium Christianum – met een onveranderde aanspraak op universele heerschappij. Het rijk werd na Theodosius weliswaar definitief opgedeeld (395) en bestond na de Germaanse inbezitneming van land in het westen alleen nog als staat in het Byzantijnse oosten; maar het rijksidee leefde ook voort in het Latijnse westen, werd daar door de Rooms-katholieke kerk levendig gehouden en met de kroning van Karel de Grote, koning van de Franken, tot roomse keizer door de paus (800) gerealiseerd.

Met de machtstoename van de Frankische koningen en hun promotie tot roomse keizers was het centrum van het rijk van het Middellandse Zeegebied naar regio´s verplaatst die ooit tot de periferie van het Imperium Romanum hadden behoord. Dit nieuwe keizerrijk strekte zich niet zoals het oude ongedeelde over drie continenten uit, maar omvatte – zoals men destijds zei – slechts “Europa”, alsof dit eindigde aan de rijksgrenzen die door de Rijn- en Donau-limes tot aan de Elbe waren opgeschoven.

Behalve het Frankisch gedomineerde rijk in het westen bestond het Byzantijnse Oost-Rome, wiens heerschappij van het Balkan-schiereiland tot aan Anatolië, maar sinds het verlies van grote gebieden in Voor-Azië en Noord-Afrika aan Arabische veroveraars in de 7e eeuw nooit meer verder reikte. Was de eenheid van het Middellandse Zeegebied ondanks de rijksdeling cultureel behouden, de veroveringen van de islamitische Arabieren van het Arabische schiereiland tot aan het Iberische schiereiland hadden ervoor gezorgd dat deze regio nu voorgoed tussen het christelijke Avondland en de islamitische Oriënt gedeeld was.

Een van de gevolgen hiervan was dat met de Byzantijnse regering ook het gehelleniseerde christendom naar Anatolië werd teruggedrongen, zich echter ook daar niet als dominante cultuur kon handhaven. Terwijl christelijke koningen op het Iberisch schiereiland de islamitische emiraten terugdrongen, begonnen Turkse moslims in de 11e eeuw met de inbezitneming van land in Anatolië, dat sinds de periode van het Hellenisme tot Europa had behoord. Het Turks maken van het land werd – op de Koerdische gebieden na – met de volkerenmoord op de Armeniërs in de Eerste Wereldoorlog en de exodus van de laatste Grieken kort na deze oorlog afgesloten.

De Turken waren in de 14e eeuw vanuit Anatolië opgedrongen naar het Balkan-schiereiland en behaalden met de verovering van Constantinopel (1453) de grootste overwinning van de moslims op het christendom, die door de Turken en andere moslims tot op de dag van vandaag gevierd wordt; want dat met het bezit van de Byzantijnse keizerstad – dat als “tweede Rome” gold – de aanspraak op universele heerschappij symbolisch duidelijk werd gemaakt, geloofden niet alleen christenen, maar ook moslims.

In de loop van hun verdere veroveringstochten kwamen de Turken tot voor Wenen, de keizerlijke residentiestad van het “Heilige Roomse Rijk van de Duitse natie”; daar werden ze echter teruggeslagen (1683) en verloren in de daaropvolgende oorlogen tot het begin van de 20e eeuw de meeste van hun veroveringen op de Balkan. De Russische keizerin Catharina de Grote wilde zelfs – aangemoedigd door Voltaire – haar “Griekse project” realiseren en de Turken uit Contantinopel verdrijven, zag hier echter van af. De rooms-Byzantijnse keizerstad is in Turkse handen gebleven en behoort in zoverre geografisch, niet echter qua cultuur tot Europa. De Turken namen weliswaar vooral onder leiding van Kemal Atatürk wetten van Europese landen over, maar niet datgene wat Montesquieu de “geest van de wetten” noemde.

Alleenheerschappij in het oosten en scheiding van machten in het westen van Europa
Het tot Imperium Christianum geworden Imperium Romanum vormde het fundament voor de civilisatorische verdere ontwikkeling niet alleen in het orbis terrarum van de oude Romeinen: minder in het geïslamiseerde Oriënt dan veelmeer in de Occident (westerse wereld), die ver over de oude rijksgrenzen werd gekerstend. In het westen waren het missionarissen van de Rooms-katholieke kerk die het christendom tot naar Ierland en Scandinavië verbreidden en de gelovigen in het invloedsgebied van de kerk bijbrachten hoe de Heer in de hemel, maar ook de heren op aarde gediend zouden moeten worden. En in het oosten – vooral in Rusland – waren het Grieks-orthodoxe missionarissen die met dezelfde bedoeling te werk gingen.

Zoals de Grieks-orthodoxe kerk onder het hoofdtoezicht van de Byzantijnse keizer had gestaan, maakten de Russische alleenheersers er voor zichzelf ook aanspraak op om wereldlijk en geestelijk hoofd te zijn. Sinds het “tweede Rome” ten onder was gegaan, deden de grootvorsten van Moskou zich als rechtmatige opvolgers van de Byzantijnse keizers (tsaren) en hun stad dientengevolge als “derde Rome” voor. Geestelijken hadden de taak om de heerschappij-aanspraak van de tsaren te legitimeren en voor hen “smekelingen voor God” te zijn. Ze waren echter, anders dan andere onderdanen, vrijgesteld van het lijfeigenschap.

Wanneer de tsaar grond aan volgelingen schonk, was dat inclusief alle daarop gevestigde boeren, die als lijfeigenen de grondheer en het staatshoofd moesten gehoorzamen en heffingen moesten betalen. Ook nadat het lijfeigenschap in de 19e eeuw was afgeschaft, moesten de boeren de staat zowel met zichzelf als met hun eigendom nog steeds trouw dienen en collectief garant staan voor de belastingplicht van hun dorpsgemeenschap. Zo een begrip van de staat en het collectief bleef er ook in het communistische tijdperk (vanaf 1917), waarin de burgers door de almachtige partijleiding net zo onverbiddelijk voor de opbouw van het socialisme aan het werk gezet werden als in de tsarentijd de boeren voor de herendienst.

In het westen daarentegen was met de kroning van Karel de Grote een duaal heerschappij-systeem ontstaan en zodoende een eerste stap gezet op de weg die in Europa leidde tot de scheiding der machten die we nu hebben. Terwijl de pausen zichzelf slechts als geestelijk hoofd van de Rooms-katholieke kerk – met universele geldigheidsaanspraak – beschouwden, maakten de keizers er voor zichzelf aanspraak op wereldlijk hoofd van het christelijke Avondland te zijn.

Maar zij konden deze aanspraak noch buiten het rijk tegen heersers van andere landen doordrukken noch in het rijk zelf tegen regerende vorsten met wie zij de heerschappij moesten delen. Bovendien kwamen ze in de 11e eeuw in conflict met pausen om de installatie van bisschoppen, aan wie de keizer soevereine rechten hadden toegekend om een tegenwicht te creëren tegen de wereldlijke vorsten.

In de rijksgebieden van Duitsland en Italië werden de vorsten in de loop van de middeleeuwen en de vroege nieuwe tijd min of meer onafhankelijk van de keizer, brachten deels ook steden onder hun controle en centraliseerden met hun aanspraak op absolute heerschappij het bestuur in hun soevereine gebieden ten koste van de feodale heren en het stedelijk burgerdom, maar ook van de keizer. De keizerskroon was al in de 10e eeuw van de Frankische bij de Duitse koningen terechtgekomen, wier rijk zich van het Karolingisch beheerste Frank(en)rijk had losgemaakt. En de kroon bleef in Duitsland, totdat het “Heilige Roomse Rijk der Duitse natie” ten onder ging (1806) – onder druk van Napoleon Bonaparte, die tijdens de Grote Revolutie (vanaf 1789) in Frankrijk aan de macht was gekomen en zichzelf – zich oriënterend op het Romeinse voorbeeld – tot consul had laten benoemen en daarna tot keizer van de Fransen had gekroond (1804).

Anders dan de Duitse koningen respectievelijk roomse keizers van de nieuwe tijd waren in de loop der tijd de koningen van Frankrijk net zoals andere heersers in Europa opgeklommen tot absolute heersers en hadden de invloed van de standen (adel, geestelijkheid, burgerij) geminimaliseerd, werden echter tijdens de Grote Revolutie ten val gebracht en door een democratisch, echter desalniettemin dictatoriaal regime vervangen. Dit liet niet alleen de afgezette koning, maar ook leden van de adel en de geestelijkheid met duizenden executeren, voordat Napoleon Bonaparte aan het hoofd van de staat terechtkwam en de revolutie voor beëindigd verklaarde.

Solider dan in Frankrijk, Duitsland evenals andere landen in Europa kristalliseerde zich in Groot-Brittannië en Ierland een staatsorde uit die met zijn nieuwe machtsevenwicht tussen monarchie, aristocratie en democratie leek op het oude Romeinse heerschappij-systeem, dat we vooral van het principaat in de overgangstijd van de republiek naar het dominaat van de latere oud-Romeinse keizers kennen. Een zekere gelijkenis met de republikeinse staatsvorm in Rome heeft ook de Amerikaanse met haar democratisch gekozen ambtenaren inclusief de president, wiens ambtsperiode net zoals die van een Romeinse consul qua tijd beperkt is, evenals de Senaat, die echter, anders dan de Romeinse, geen vastgelegde adellijke privileges heeft.

Uitbreiding van de horizon in zowel ruimtelijk als geestelijk opzicht
In dezelfde periode, waarin de islamitische Turken het ene Balkanland na het andere aan hun heerschappij onderwierpen en de islam daar de overheersende religie werd, zetten de christelijke koningen in Spanje de herkerstening voort. Nauwelijks hadden zij met de inname van Granada het laatste islamitische gedomineerde rijk op het Iberisch schiereiland vernietigd, of Columbus stak in opdracht van koningin Isabella de Atlantische Oceaan over (1492) om in westelijke richting een zeeweg naar India te vinden, waarbij hij onbewust een nieuw continent ontdekte, dat de naam Amerika kreeg.

Europa groeide in geografisch opzicht sinds het begin van de nieuwe tijd enorm: terwijl de Russische tsaren hun rijk ten koste van de Turkse Tataren uitbreidden en een reusachtig gebied tussen de Oeral en het verre oosten van Azië in zekere zin als voorterrein voor het christelijke Avondland wonnen, waren het in het westen Spanjaarden en na hen Portugezen, Fransen, Britten en andere Europeanen die met de ontsluiting van Amerika onder gebruikmaking van economische, koloniserende en cultuur-geografische zienswijzen Europa over de Atlantische Oceaan uitbreidden. In dit verband schuwden ze het echter niet om met het kruis in de ene hand en het zwaard in de andere de oorspronkelijke bevolking te verdringen, te onderdrukken en uit te buiten.

De Europeanen bevrijdden zichzelf echter niet alleen uit hun krappe situatie tussen de Oeral en de Atlantische Oceaan, de Barentszzee en de Middellandse Zee, aan de kusten waarvan in de Levant islamitische heersers de toegang tot de Oriënt blokkeerden, die de kruisridders tijdelijk vooruitlopend op de latere interventies van de Europeanen in de nieuwe tijd bevochten hadden; in de westelijke hemisfeer werd ook “de vrijheid van de christelijke mens” verworven. Anders dan Maarten Luther dat met woorden bedoelde, gebeurde dit niet alleen door de Reformatie, waardoor christenen zich in veel landen van de bevoogding van de roomse clerus emancipeerden en van Rome onafhankelijke kerkgemeenten oprichtten; veel diepgaander dan de Reformatie was de Renaissance respectievelijk herontdekking van inzichten van oud-Griekse filosofen, die voor wereldbeschouwingen in de nieuwe tijd net zo baanbrekend was als de ontdekking van de “Nieuwe Wereld” aan de andere kant van de Atlantische Oceaan.

Hoe belangrijk het islamitische Córdoba als denktank en overslagplaats voor ideeën uit de Klassieke Oudheid mocht zijn, vonden deze ideeën in de 14e en 15e eeuw ook rechtstreeks vanuit Byzantium de weg naar de rest van Europa. Ze hielden eerst halt in Italië, waar ze in samenwerking met oud-Romeinse ideeën het geestelijke en politieke leven in stadstaten zoals Florence beïnvloedden, voordat ze verder trokken over de Alpen.

Met de Renaissance kwam het humanisme op, in wiens gedachtewereld, in tegenstelling tot het theïsme, niet alles om God en diens schepping draait, maar de Aarde als middelpunt van het universum met de natuur, het organische leven en daarmee ook menselijk leven onafhankelijk van het goddelijke in aanmerking komen. Met de verdere ontwikkeling van de civilisatie in Europa op humanistische grondslag werden er in het teken van de “Verlichting” zelfs wetenschappelijke inzichten verbreid wanneer deze tegenstrijdig waren aan de leren van de kerk en werden religiegemeenschappen getolereerd, die niet tot de staatskerk van het een of andere land behoorden.

Met dit tolereren creëerde men in het tijdperk van de “Verlichting” opnieuw omstandigheden zoals ten tijde van het Hellenisme evenals van het voorchristelijke Imperium Romanum. Waarin alle religieuze culten geduld werden zolang het hen niet ontbrak aan loyaliteit tegenover de regering van de staat. Het ging de “Verlichting” echter niet om religieuze vrijheid, maar in het algemeen om de bevrijding van de mensen uit hun onmondigheid evenals om rechten van de burgers in verhouding tot de staat. Zoals in de slavenhouder-samenlevingen van Athene en Rome de vrijheid en burgerrechten voorbehouden waren aan bepaalde mannen, zou ook de bevrijding, waarvoor de idealisten in de nieuwe tijd opkwamen, vooral blanke mannen ten goede moeten komen – niet zozeer vrouwen en kleurlingen, waarvan nog steeds miljoenen in de overzeese gebiedsdelen van de Europeanen slaven waren. Het duurde nog tot de 19e/20e eeuw tot het afgelopen was met de slavernij en vrouwen gelijkgesteld werden.

Als je de Zwitsers buiten beschouwing laat, die hier al in de late middeleeuwen aan voorafgegaan waren, waren het de Nederlanders en Britten sinds de 16e/17e eeuw die voorop liepen m.b.t. vrijheid van het individu, gelijkheid van iedereen voor de wet en deelname van de burgers aan politieke beslissingen. Dat vonden niet alle kolonisten in de Amerikaanse koloniën voldoende, die voor zichzelf de onafhankelijkheid van het British Empire bevochten en de VS oprichtten. In de Onafhankelijkheidsverklaring (1776) ging het eveneens om vrijheid en gelijkheid zoals in die mensenrechtenverklaring die aan het begin van de Franse Revolutie stond (1789) en buiten de grenzen van Frankrijk werkzaam werd. Andere volkeren van Europa hadden meer tijd nodig, totdat zij – met of zonder breuken – de voorbeelden volgden. Het lukte de Duitsers na het mislukken van de Weimarrepubliek pas in een tweede poging een liberaal-democratische fundamentele orde op te richten (1949).

Met hem kon de Bondsrepubliek de erkenning zoeken die Duitsland door de oorlogsmisdaden van de nationaalsocialisten in Europa was kwijtgeraakt, en een plek binnen de Europese gemeenschappen vinden. Laten we er op toezien dat we gezamenlijk met anderen in Europa en overzee op het fundament van de civilisatie blijven, die zich vooral door geestelijke stromingen uit Jeruzalem, Athene en Rome heeft uitgekristalliseerd, en laten we haar beschermen tegen krachten van de ondermijning van binnenuit zowel als van buitenaf – om het even of het om autochtone chauvinisten gaat of om geïmmigreerde “islamisten”, die nauwelijks te verdragen door autochtone “antiracisten” ondersteund worden.

Bron: https://philosophia-perennis.com

Door: Herwig Schafberg

Vertaald uit het Duits door: E.J. Bron

https://ejbron.wordpress.com/2020/05/10 ... ndamenten/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Het verdedigen van de Europese cultuur

Bericht door Pilgrim »

Wij knielen niet!

5 juni 2020 - Silvius Brabo

Afbeelding

Het wordt hoogtijd voor een nieuwe “J’accuse”! Ik beschuldig! Ja, ik beschuldig met de meeste klem alle armlastige “verrijkers”, alle potverterende profiteurs en alle achterlijke nietsnutten die, flierefluitend en lanterfantend vanuit een gesubsidieerde hangmat en met onbezielde en geesteloze ogen in de kop, menen bestendig een dikke middelvinger te moeten opsteken naar de beschaving die hen bergt, naar de cultuur die hen gedoogt, die hen kansen en geld geeft, zich juridisch en fiscaal meer dan dubbel plooit opdat islamieten op de vlucht voor de islam, soldaten op de vlucht voor oorlog en polygame vrouwenschenders op de vlucht voor hun eigen schaduw, hun curieuze cultuur zouden kunnen behouden; die wegkijkt als er weer maar eens een zoveelste moskee opengaat terwijl maçonnieke platbroeken er niet moe van worden de eigen religieuze onderdanen te schofferen of belachelijk te maken en macramëe wereldverbeteraars tot tranen toe bewogen hun geaffecteerd medeleven betuigen met de nachtelijke ramadanvreters, hen hardleers pampert en pardonneert, terwijl ze de vertrouwde feestdagen en de beleden cultuur wekelijks met het restafval aan de deur zetten.

Ik walg, afgrondelijk en tot brakens toe, van de getinte klaplopers en getaande uitbuiters die juist die cultuur schuldcomplexen wil aanpraten die hen verpleegt en verzorgt, die hen behoedt en soigneert, die zichzelf al decennialang wegcijfert voor de lieve vrede terwijl elke uitgestoken hand ongenadig wordt afgehakt en terstond metamorfoseert in een drijfveer voor nog meer toegevingen; juist die cultuur grieven die haar eigen ouderlingen berooft en in de armoede stort om de ganse wereld te onderhouden. Ik kokhals van gebronzeerde slaapkoppen en roetzwarte onbenullen die er niet genoeg van krijgen net die cultuur te affronteren, die jarenlang en steeds opnieuw het water naar de zee draagt door jaarlijks miljarden euro’s in hun dictatoriale thuislanden te pompen met dit enkele gevolg dat alleen de plaatselijke tirannen in het zadel blijven zitten. Maar beschuldigen, doe ik nog het meest de eigen pseudo-politici die, omwille van electoraal gewin, meelopen, buigen en uiteindelijk barsten voor die “vreemde” steenezels die de eerste letter van het flinterdunne “Logisch Denken voor Dummies” nog moeten lezen, die er maar niet in slagen één werkwoord in correct Nederlands te vervoegen, maar het drielettergrepige woord “racisme” als geen ander kunnen spellen, die komende vanuit de dorste woestijnen der aarde de stad betreden en als een herenvolk willen behandeld worden!

Intellectuele kuikens als Jinnih Beels (GvA, 4 juni, p. 29), Antwerps schepen van Integratie en Inburgering, dempen, bij gebrek aan eigen inzicht, het lege hoofd met holle slogans en muffe kreetjes uit een vaag bestuursakkoord en hebben de mond vol van de “Grote Verbinding”, maar beseffen geeneens dat die Grote Verbinding slechts een doodlopende enkelrichtingstraat is. Waar, beste Jinnih, was de verbondenheid toen Zaventem ontplofte? Waar was de verbondenheid toen de Notre Dame in brand stond? Waar was de verbondenheid toen 129 volslagen onschuldige burgers in Parijs vervroegd en zonder reden naar de Elysese velden werden geschoten? Waar was de verbondenheid toen de geschifte daders onderdak kregen in ons eigen Molenbeek? Waar was de verbondenheid toen, een jaar later in Nice, een zoals gebruikelijk verwarde “allahoe akbar”-gek met een vrachtwagen 86 compleet weerloze inlanders vervroegd hun aartsgruwelijk levenseinde inreed? Waar is toch die Grote Verbondenheid in de corona-quarantaine? Waar is ze dan, Jinnih, die verbondenheid uit uw Antwerps bestuursakkoord? Alles wat uit den vreemde komt, dient omarmd, zelfs de politionele “knieval” wil je hier invoeren, waarmee je, alweer omwille van politiek gewin, een compleet verschillende Amerikaanse situatie wilt recupereren en recycleren voor eigen misbruik, als het maar ten nadele is van de cultuur die jij je nooit zult kunnen eigen maken en al wat die eeuwenlang heeft voortgebracht.

Welnu, Jinnih, waar zijn ze dan, de zwarte Bachs? De gekleurde Mozarten? De negroïde Beethovens? Waar zijn ze? Toon ze mij dan, de Afrikaanse Bruegels en Botticelli’s, de Caravaggio’s en de Rubenssen van het zwarte continent, de Monets en Cezanne’s van de woestijn? Waar verstoppen zich toch die aangebrande Michelangelo’s, Bernini’s en Rodins? In welk hol, Jinnih, verschuilen ze zich, de Chaucers, Villons en Petrarca’s van het donkere type? Waar hangen ze uit, de moorse Shakespeare’s, Marlowe’s of Molières! Tover ze gerust uit jouw hoge hoed! Of is jouw hoge hoed, Jinnih, toch maar een versleten volkse pet? Welaan dan, kom ermee voor de pinnen, met de Da Vinci’s, de Copernicussen, de Newtons, de Einsteins en de Prigogines met een zwart randje? Voor de dag ermee, met de Galenussen uit de brousse, de pigmentaal uitgedaagde Vesaliussen, de pikzwarte Pasteurs of de maanloze Flemmings! Komaan, waar wacht je op?

Lukt het niet? Waarvoor dan, beste “Jinnih”, waarvoor moet ik mij dan in godsnaam schamen? Waarvoor moet ik dan op de knieën? Voor wie moet ik buigen? Hebben wij jou, nadat jouw moeder werd vergiftigd in dat aards paradijs dat Calcutta heet, gesmeekt om naar hier te komen? En hebben we jou vervolgens één duimbreed in de weg gelegd toen je begon te studeren en een diploma haalde? Wanneer heb jij, in jouw leven, moeten vechten? Als je van de Brusselse politie naar de Antwerpse kwam? Van de Antwerpse afzakte naar de Mechelse? Als je die richting was blijven uitgaan, zat je nu waarschijnlijk bij het dynamische en doortastende korps van Spiere-Helkijn! Maar jouw bedje werd toen al gespreid in ’t Stad, waar je nu schepen bent. Je zit aan de knoppen, Jinnih! Mag ik dan eens vragen in de stijl van jouw achterban: What ’s joau prebliem?

Haal er even de cijfers bij, Jinnih! Racisme in het moderne Westen is onder de autochtonen on-be-staan-de! Voor ras-echt racisme moet je bij jouw clan zijn. Welke godsdienst wordt wereldwijd het meest vervolgd en de belijders ervan ijskoud vermoord? Het christendom, Jinnih, niet de islam! Welke teint is het meest vertegenwoordigd in Amerikaanse politie shoot-outs? Niet de negers, Jinnih, maar de blanken! Luister voor de verandering ook eens naar Tucker Carlson, ja zelfs al werkt hij bij Fox News, zet dan maar even dat ingebakken racisme van jou opzij! Kent U een Vlaming die zijn dochter van 14 wil vermoorden omdat ze make-up draagt? Ik niet! Voor een Indiase islamiet is het nochtans de gewoonste zaak van de wereld! Kijk toch, beste Jinnih, naar mijn stad die om zovele redenen de jouwe niet kan zijn. Kom eens uit het asiel van ‘t Schoon verdiep en kijk om je heen. Wie loopt er nog rond in ‘t stad? De wereld, Jinnih, loopt er rond! Maar wie trekt er jaarlijks in kluitjes en bij duizenden uit weg? De rasechte generatie-Antwerpenaar, Jinnih, waar jij toch niks van moet hebben.

Jij hebt corona klaarblijkelijk niet nodig om in een bubbel te leven! Jij leeft in een monsterlijke leugen; maar je kunt niet anders, want eens buiten de lijntjes van jouw beuzelachtige en vertrappelde waarheid, lonkt de afgrond. Jij spint garen bij de racismemythe en ondertussen worden jouw zakken tot de nok toe gevuld en trilt bij elk woord dat je spreekt het “après moi le déluge” als boventoon mee. Weet nochtans, Jinnih, schepen van integratie en inburgering, dat ik blijf weigeren te integreren en in te burgeren in jouw bedrieglijk bubbeltje van niks; weet dat ik – en naar ik hoop velen met mij – niet zal buigen noch zal barsten voor jouw politieke levensverzekering. Ik kniel niet voor een leugen. Nu niet. Nooit!

***

https://www.tscheldt.be/wij-knielen-niet/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
sjun
Berichten: 12549
Lid geworden op: zo mei 11, 2014 8:29 pm
Locatie: Visoko

Re: Het verdedigen van de Europese cultuur

Bericht door sjun »

Het recht op vrije meningsuiting wordt algemeen geaccepteerd, totdat iemand er daadwerkelijk gebruik van wil maken.
Gebruikersavatar
hans van de mortel
Berichten: 7918
Lid geworden op: zo jun 03, 2007 12:41 pm

Re: Het verdedigen van de Europese cultuur

Bericht door hans van de mortel »

Een uiterst beruchte extreem-linkse ‘antifascistische’ organisatie die in het verleden meermaals aangetoond heeft absoluut niet vies te zijn van het gebruiken van excessief en bruut geweld,
Hahaha! Weleens de geschiedenis van GroenLinks nagetrokken? Hahaha! Lachen is gezond. Maar bij het denken aan GroenLinks en zijn ontstaansgeschiedenis staat het huilen een fatsoenlijk mens nader dan het lachen. Geweld, geweld tot het terroristische op moslimaanslagen gelijkende aan toe. Het is niet voor iets dat Jesse Klaver de grootste voorstander is van het binnenhalen van moslim immigranten.

Je kunt gerust stellen dat wie op GroenLinks heeft gestemd geen knip voor de neus waard is. De oprukkende populariteit van GroenLinks zegt genoeg over de onbetrouwbare mens, geïndoctrineerd door en besmet met de marxistische dictatoriale mensonterende eenrichtingspolitiek.
Geen eigen mening verkondigen is de vrijwillige celstraf van het verstand.

CITATEN OVER PROFEET MOHAMMED
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Het verdedigen van de Europese cultuur

Bericht door Pilgrim »

Strijd de GOEDE strijd!...

Afbeelding

Onze wereld van vandaag is geen virtuele speelplaats, maar een heel reëel slagveld! Strijd de GOEDE strijd...
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Het verdedigen van de Europese cultuur

Bericht door Pilgrim »

Deze patriotten zullen spreken bij de Kahlenberg-herdenking

Geplaatst op 4 september 2020

Afbeelding

Fakkeloptocht 1683

Op zaterdag 12 september is het weer zover: Oostenrijkse patriotten herdenken de veldslag tegen de Ottomaanse binnendringers in 1683 op de Kahlenberg bij Wenen. De organisatoren van de “Kahlenberg-Alliantie” verrieden exclusief aan “Wochenblick” welke bekende sprekers de herdenking zullen begeleiden.


Al voor het vierde achtereenvolgende jaar vindt op de Kahlenberg bij Wenen een fakkeloptocht ter herdenking van de overwinning op islamitische Ottomanen (Turken) in het jaar 1683 plaats. Plaats van ontmoeting is zaterdag 12 september om 17.30 uur bij de Jozefkerk op de Kahlenberg.

De fakkeloptocht wordt georganiseerd door de Kahlenberg-Alliantie. Die is samengesteld uit de Weense Bond van Academici, de Vereniging Occident, ProVita en het platform Herdenking 1683.

Bekende sprekers bij de fakkeloptocht dit jaar tegen de belegering door de Turken
“Wochenblick” kwam exclusief te weten welke sprekers al hebben toegezegd. De organisatoren van de Kahlenberg-Alliantie konden bekende sprekers voor de herdenking winnen:

Petr Bystron, woordvoerder Buitenlandse Zaken van de AfD: Petr Bystron is politicoloog, publicist en parlementariër in de Duitse Bondsdag van de AfD. Al in zijn eerste toespraak voor de Bondsdag in 2018 zorgde de Tsjech van geboorte niet alleen bij Die Linke voor opwinding. Zo werd destijds tot in Turkije over de afsluitende woorden van zijn maidenspeech bericht: “Beste vrienden uit Turkije, Turkije heeft nooit tot Europa behoord, Europa eindigt aan de Bosporus. En Turkije behoort niet tot de EU.”

Ján Čarnogurský, voormalig minister-president van Slowakije: de jurist werd in 1989 als anticommunistische dissident gearresteerd, voordat de conservatief minister van Binnenlandse Zaken van Slowakije werd. De overtuigd katholiek is lid van de Habsburgse St. Joris Orde. Ook hij zal op de Kahlenberg spreken.

Irfan Peci, ‘islamisme’deskundige: Peci was tot 2015 een graag geziene gast in talkshows van de Duitse publiekrechtelijke omroepen. Nadat hij het islamiseringpotentieel van de vluchtelingengolven aansprak, begonnen de mainstream media hem te mijden. Nu enthousiasmeert hij het patriottische kamp met zijn expertise over de islam in Europa. Onlangs nog hield Peci een opzwepende toespraak bij Pegida.

Bron: www.wochenblick.at

Vertaald uit het Duits door: E.J. Bron

https://ejbron.wordpress.com/2020/09/04 ... erdenking/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Het verdedigen van de Europese cultuur

Bericht door Pilgrim »

EUROPA...

Afbeelding
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Het verdedigen van de Europese cultuur

Bericht door Pilgrim »

Lessen van de Slag bij Lepanto (1571)

Geplaatst op 7 oktober 2020

Afbeelding

Vandaag is het de verjaardag van die 7e oktober 1571, de dag waarop de toekomst van Europa werd beslist: de christelijke vloot overwon de Ottomaanse in de wateren van Lepanto in de Ionische Zee (voor de ingang van de Golf van Korinthe). Een bloedige zeeslag, waarin 30.000 moslims en 7.500 christenen sneuvelden.

De Slag bij Lepanto was de laatste, beslissende zeeslag, waarin de Europeanen de Aziatische hordes konden afweren. Want de hordes hadden destijds nog niet begrepen hoe men ongehinderd Europa binnenkomt: ongewapend binnensijpelen, en inzetten op medelijden (“asiel”) in plaats van op geweld.

Wanneer onze voorouders destijds de slag verloren zouden hebben en wanneer de nuttige idioten destijds al het spook van de “integratie” bezworen hadden, met hun preken over de “dialoog” destijds al gewonnen hadden, dan zou onze wereld niet zo zijn zoals hij nu is.

Het was een beslissende strijd om het lot van Europa, de Europese cultuur en civilisatie.

Wij danken ons huidige bestaan aan de helden van Lepanto, waaronder de opperbevelhebber van de Heilige Liga, Juan van Oostenrijk, maar ook de vele Italiaanse deelnemers aan de oorlog op grond van de beslissende bijdrage van Venetië en zijn commandeurs. Een andere bekende deelnemer aan de zeeslag was de jonge Spanjaard Cervantes, die zich als gewoon soldaat inscheepte op de vloot van de Heilige Liga en in de strijd zijn linkerhand kwijtraakte.

Vanuit de huidige analyse was Lepanto een strijd tegen de afgedwongen “integratie” van de Europese volkeren. Onze voorouders wezen dit af en gaven de voorkeur aan de dood. Omdat het niet de moeite waard is om te overleven als men zichzelf verliest.

Zodoende leert Lepanto ons de noodzakelijkheid van het verzet tegen de Afro-islamitische invasie.

Bron: “VoxNews

Bron: www.unser-mitteleuropa.com

Vertaald uit het Duits door: E.J. Bron

https://ejbron.wordpress.com/2020/10/07 ... anto-1571/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Het verdedigen van de Europese cultuur

Bericht door Pilgrim »

B.8.Karel Martel stopt de islamitische opmars in Europa in 732
19 sep. 2019

De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
King George
Berichten: 24957
Lid geworden op: zo sep 11, 2011 1:22 pm

Re: Het verdedigen van de Europese cultuur

Bericht door King George »

Hongaarse minister: “Word wakker Europa en verdedig jezelf”

oktober 31, 2020

Afbeelding

De Hongaarse minister van Buitenlandse Zaken roept Europa op om wakker te worden en zich te verdedigen na verschillende islamitische terroristische aanslagen in Frankrijk. Frankrijk heeft in slechts twee maanden tijd drie grote islamitische terreuraanslagen moeten ondervinden.

Europa moet wakker worden en zijn traditionele manier van leven verdedigen, zegt de Hongaarse minister van Buitenlandse Zaken en Handel, Péter Szijjártó, in een dramatische videoboodschap die donderdagavond werd gepost in de nasleep van de terroristische aanslag in de Notre Dame-basiliek in Nice, meldt Remix.

Een onlangs aangekomen illegale Tunesische moslimmigrant pleegde de derde grote islamitische aanslag in Frankrijk in de afgelopen twee maanden en heeft afgelopen donderdag drie mensen doodgestoken in de kathedraal van Nice, waarbij een van de slachtoffers door de moslim is onthoofd.

Het is tijd om Europa wakker te schudden.

Simpelweg gezegd zijn de extremisten en de extremistische emoties losgeslagen. Er worden moorden gepleegd in kerken, een leraar wordt onthoofd in Europa, de beelden van de Heilige Paus [Johannes Paulus II] worden ontheiligd, er gebeuren gewelddadige dingen. Ik weet niet wat er nog meer moet gebeuren om sommige Europese leiders te laten inzien dat het tijd is voor een verandering, dat de traditionele Europese waarden moeten worden verdedigd, dat de traditionele Europese manier van leven moet worden verdedigd. Ik ben bang dat als we niet snel actie ondernemen, het misschien te laat is. Het is tijd dat Europa wakker wordt, zegt Szijjártó in het Hongaars.


De woorden van Szijjártó komen nadat een 21-jarige Tunesische asielzoeker vorige maand op het Italiaanse eiland Lampedusa aankwam. Hij reisde vervolgens illegaal naar Frankrijk en vermoorde kort na aankomst drie mensen in de Notre-Dame basiliek in Nice. Een van de slachtoffers werd “praktisch onthoofd”.

Eén slachtoffer is geïdentificeerd als een 55-jarige vader van twee kinderen, Vincent Loqués. De andere twee slachtoffers waren beide vrouwen van 60 jaar oud en een 44-jarige vrouw die door de Braziliaanse pers is geïdentificeerd als Simone Barreto Silva, een moeder van drie kinderen die in Salvador is geboren.

Politiebronnen noemen de moordenaar Brahim Aouissaoui. Na de aanslag werd hij door de politie neergeschoten en in hechtenis genomen. Hij ligt momenteel in kritieke toestand in het ziekenhuis.

“Als we opnieuw worden aangevallen, is dat voor de waarden die van ons zijn: vrijheid, voor de mogelijkheid om vrij te geloven en te denken, en niet toe te geven aan een geest van terreur”, zei de Franse president Emmanuel Macron na een bezoek aan Nice.

De Hongaarse regering koppelt de massale immigratie aan de terroristische moslimaanslagen in Frankrijk.

De afschuwelijk aanslag, die plaatsvond in een christelijke plaats van aanbidding, heeft de Franse natie geschokt. Deze volgde nadat de Franse geschiedenisleraar Samuel Paty door een 18-jarige moslim met een Tsjetsjeense achtergrond in Parijs werd onthoofd. Paty was het doelwit van moslimwraak voor zijn besluit om zijn klas een cartoon van de profeet Mohammed te laten zien in een les over vrijheid van meningsuiting.

Hongarije heeft eerder vele malen gewaarschuwd voor de gevaren van massale migratie in Westerse landen zoals Frankrijk. Eerder zei een Hongaarse top-veiligheidsambtenaar dat ongecontroleerde massamigratie verantwoordelijk was voor de onthoofding van Paty.

De Hongaarse premier Viktor Orbán schreef vorige maand ook over het onderwerp massamigratie en de relatie ervan met terrorisme in een lang artikel voor de Hongaarse pers.

Een andere schatting was dat in 2050, 20 procent van de bevolking van Europa – Rusland niet meegerekend – moslim zou zijn. Vandaag de dag lijkt het waarschijnlijk dat we tegen 2050 een meerderheid van de moslimbevolking in de grote westerse steden kunnen verwachten. Het is niet verwonderlijk dat de Midden-Europese landen hebben gekozen voor een andere toekomst, vrij van immigratie en migratie, schreef Orbán.

Er wordt ons verteld dat terrorisme, misdaad, antisemitisme en het ontstaan van parallelle samenlevingen slechts tijdelijke onregelmatigheden zijn, of misschien de geboorte van een stralende nieuwe wereld die op het punt staat te ontstaan. Maar het conservatief-christelijke democratische kamp verwerpt zo’n onvoorspelbaar experiment op samenlevingen en individuen, omdat ze geloven dat de risico’s van chronische interculturele spanningen en geweld onaanvaardbaar hoog zijn.


Afbeelding

Omdat het kan: Hongarije gooit zijn deuren dicht voor asielzoekers
Migranten die in Hongarije een asielaanvraag willen indienen, worden nu met nog meer obstakels geconfronteerd dan voorheen, dankzij het beleid dat in het kader van de Coronacrisis werd ingevoerd, meldt IB Times. Potentiële vluchtelingen moeten nu hun eerste screening aanvraag indienen bij ambassades in Kiev, Oekraïne, of Belgrado, Servië, en niet meer aan de Hongaarse … [url=Omdat het kan: Hongarije gooit zijn deuren dicht voor asielzoekers

Migranten die in Hongarije een asielaanvraag willen indienen, worden nu met nog meer obstakels geconfronteerd dan voorheen, dankzij het beleid dat in het kader van de Coronacrisis werd ingevoerd, meldt IB Times. Potentiële vluchtelingen moeten nu hun eerste screening aanvraag indienen bij ambassades in Kiev, Oekraïne, of Belgrado, Servië, en niet meer aan de Hongaarse … Meer lezen over]Meer lezen over[/url]
https://www.frontnieuws.com/hongaarse- ... ig-jezelf/
Het morele gelijk ligt bij het volk




Citaten van Mustafa Kemal Atatürk over de Islam
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Het verdedigen van de Europese cultuur

Bericht door Pilgrim »

LONGREAD – Egon Flaig: “We maken een cultuurrevolutie mee”

Geplaatst op 4 november 2020

Afbeelding

De historicus Egon Flaig legt in dit interview uit waarom een schadeloosstelling voor de slavernij door het Westen aan Afrikaanse landen absurd zou zijn, waarom hij links als reactionair beschouwt – en wat het bedreigde erfgoed van de Verlichting nog zou kunnen redden.

Tichys Einblick: Professor Flaig, in de VS en West-Europa worden monumenten besmeurd en zelfs omvergehaald, zelfs eentje van de Engelse koningin Victoria, een beslist tegenstandster van de slavernij. Het neerhalen van monumenten is eigenlijk een gebaar dat men van revoluties kent. Deze beweging hier wordt echter door grote delen van het mediaal-politiek establishment welwillend begeleid.

Egon Flaig:
We zijn getuigen van een culturele revolutie. Deze wordt door heel verschillende stromingen gedragen. Het gaat overwegend om de volgende: ten eerste de laatste puinhopen van de voormalige linksen; deze vertegenwoordigen tegenwoordig allemaal ultrarechtse posities, namelijk speciale rechten voor zogenaamde minderheden zonder rekening te houden met de grondwet van democratische landen, met de artikelen 1 tot 4 van de mensenrechten en met de juridische gelijkheid in democratische republieken.

Anderzijds de zogenaamde slachtoffergroepen, die onder de leuze van “erkenning” verlangen dat er in bijzondere mate rekening gehouden wordt met hun aanspraken en dat niemand het recht heeft kritiek te hebben op hun interpretatie van het verleden. Daarmee heeft de ergste Fake History in de openbare ruimte intocht gehouden.

Ten derde heeft de postkoloniale ideologie aan de universiteiten en in de media de morele hegemonie gewonnen; ze heeft een grotesk beeld van de Europese geschiedenis doorgedrukt, vol Fake History. Haar vertegenwoordigers belasteren elke vakwetenschap, die strikt onderscheid maakt tussen geheugenpolitiek en op waarheid georiënteerde historie. Daarom bestrijdt de postkoloniale ideologie welke vakdisciplinaire methodiek dan ook – en dat verwoest de historische cultuurwetenschappen aan de universiteiten.

Ten vierde hebben rechtbanken en autoriteiten een politiek van de antidiscriminatie meegedragen, die maatgevende rechtsprincipes overboord gooit om voor zogenaamde gediscrimineerden speciale rechten tegenover alle andere burgers te creëren en vooral de vrijheid van meningsuiting stellig te beperken. Met het prijsgeven van dit mensenrechtelijk universalisme, met de beperking van de vrijheid van meningsuiting, met een uit Fake History bestaande geheugenpolitiek en met het sluipende uithollen van grondwettelijke regels is er een situatie ontstaan, waarin de westelijke republieken niet in staat zijn hun politieke substantie en hun kardinale geheugenplaatsen te behouden. We maken de overwinning van de radicale antiwestelijke theoreticus Frantz Fanon op zowel Karl Marx als op John Stuart Mill mee.

Wat verstaat u onder Fake History?

Het beslissende boek, waarin deze nieuwe ideologie zichzelf condenseerde, was “De verworpenen der aarde” (1961) van Frantz Fanon. Het was wellicht het meest gelezen boek van mijn generatie. Het heeft decennium na decennium zijn effect vergroot. Fanon ontwierp een regelrecht programma ter vernietiging van de Europese cultuur: Europa zou ontzettende koloniale misdaden gepleegd hebben, wat daarvoor in de geschiedenis nog nooit zou hebben plaatsgevonden; Europa zou daarvoor moeten instaan. Want de rijkdom van Europa zou enkel en alleen maar te danken zijn aan de uitbuiting van de koloniën. Al deze rijkdom zou weer teruggestort moeten worden; Europa moet dus betalen.

Fanon verzweeg eenvoudig dat alle hoogontwikkelde culturen kolonialisme beoefenden en dit zelfs helemaal niet konden vermijden. Hij verzweeg vooral dat juist Afrika ten prooi viel aan het Arabisch kolonialisme en dat de islamitische slavenimporten en slavenjachten het hele continent in een slavenreservoir transformeerden. Daarvan is geen sprake bij Fanon; en doordat links hem volgt, wordt ze niet alleen maar politiek ultrarechts, maar bedrijft ze Fake History. En dat in de omvang van de nationaalsocialistische rassengeschiedenis.

U hebt de sharia-islam vaak de grootste bedreiging voor het liberale Westen genoemd. De scene van de monumentvernielers en blanke-schuld-predikers wordt echter door westelijke studenten en academici gedomineerd. Is de automatische agressie in het Westen mogelijkerwijs sterker dan de aanval van de politieke islam?

De automatische agressie is veel sterker, omdat ze uit het binnenste van onze cultuur komt. De “interne barbaren” zijn altijd gevaarlijker, omdat ze geen vijandige overname van buiten bedrijven, maar aantreden onder de banieren van het radicale nieuwe begin.

Dit radicale nieuwe begin presenteert zich, zoals gezegd, als resultaat van een culturele zelfkritiek. Maar precies dat is een fundamenteel fenomeen van het Avondland. De barbarij van de monumentvernielers en herbenoemingen is ook daarom zo effectief, omdat ze zichzelf presenteert als kritiek en als culturele zelfkritiek. En dat lukt, omdat maar heel weinigen het durven om hiertegen op te treden met een sterke overtuiging. Zulke sterke overtuigingen vereisen een historisch bewustzijn, dat ons zou beschermen tegen de Fake History. Maar een Europese herinneringscultuur bestaat alleen nog maar rudimentair en nog maar bij enkele mensen. En dit gebrek aan ontwikkeling – vooral in de mediale en in de politieke elite, in toenemende mate echter ook in de academische elite – is exact de tabula rasa waarop de barbarij zich kan uitleven zonder enige tegenweer hoeven te verwachten.

De vereniging van Amerikaanse burgemeesters heeft zojuist, ondersteund door de Democraten, een financiële schadeloosstelling van alle 41 miljoen Amerikaanse burgers met Afrikaanse wortels geëist. Gelijksoortige debatten vinden ook in Europa plaats. Wat spreekt er tegen zo´n compensatiebetaling? Zou deze niet een weg naar de maatschappelijke vrede zijn?

Laten we het voorbeeld van de Afrikaanse slavernij nemen. Bij het onderwerp van de compensatie voor “historisch onrecht” is er onmiddellijk sprake van twee onoplosbaarheden:

Ten eerste – wie moet betalen? Als je het begrip van het onrecht handhaaft, dan zouden diegenen meer moeten betalen die het grotere onrecht aangedaan hebben. Bij de slavernij zijn drie gebeurtenissen van onrechtmatig karakter te onderscheiden: ten eerste het gewelddadige tot slaaf maken, dan de slavenhandel met zijn deportaties, dan het slaven houden met heel verschillend gebruik van de radicaal onvrije mensen. Zodoende moeten diegenen die tot slaaf maken het meest betalen, op de tweede plaats de slavenhandelaars en de slavenhouders. Want de jacht op slaven, de oorlogen om mensen te vangen, hun dorpen en steden te veroveren en daarbij een aanzienlijk aantal van de overwonnenen te doden, de overlevenden als slaven af te voeren, dat is een vreselijk gewelddadige en extreem wrede gebeurtenis – zonder welke de slavenhandel en het houden van slaven niet bestaan zouden kunnen hebben.

Nu weten we dat in Afrika alleen de Portugezen de kortlopende poging ondernamen om zelf mensen tot slaaf te maken. De tot slaaf makers van de 6e tot de 19e eeuw waren Afrikaanse, zeer oorlogszuchtige etniciteiten en vanaf de 10e eeuw de islamitische emiraten in de Sahel-gordel. Derhalve zouden vooral etniciteiten in Mali, in Tsjaad, in Soedan, maar ook in Ghana, het noorden van Nigeria en Benin onvoorstelbare sommen aan de nabestaanden van hun slachtoffers moeten betalen, en weliswaar veel meer dan de slaven importerende zones zouden moeten betalen, dus vooral de islamitische cultuurruimte ten noorden van de Sahara en de trans-Atlantische Europese ex-koloniën. Maar deze nabestaanden zijn grotendeels uitgeroeid.

Daarmee komen we bij de tweede onoplosbaarheid. Want naar wie moet deze schadeloosstelling toegaan? Aangenomen dat men de nu bestaande etniciteiten globaal voor het historisch onrecht van de slavernij schadeloos zou willen stellen, dan zou men een vreselijk onrecht begaan. Want wie zou er dan schadeloosstelling krijgen? De nu bestaande stammen zijn overlevenden van een situatie van de meest wrede slavernijoorlogen, zonder onderbreking aangevoerd door islamitische emiraten in de Sahel of door tot slaaf makende etniciteiten van de 6e tot de 19e eeuw. We moeten weten dat oorlogen om tot slaaf te maken of direct of door de terugkeer tot de totale uitroeiing van de stammen leidde waarop gejaagd werd. Oorlogen om tot slaaf te maken, zijn in tendens of de facto genocide.

We kunnen alleen maar vermoeden hoeveel Afrikaanse etniciteiten verdwenen door genocide; maar zeer waarschijnlijk hebben die stammen die zich bezighielden met het tot slaaf maken van anderen in de loop van 13 eeuwen honderden etniciteiten uitgeroeid. Maar juist diegenen die tot slaaf maakten, hebben als historische winnaars overleefd. Wanneer men de nu nog bestaande etniciteiten in Afrika compensaties voor plaatsgevonden onrecht zou betalen, dan zouden juist de nakomelingen van diegenen die tot slaaf maakten het leeuwendeel van de schadeloosstelling krijgen. Zodoende zouden de historische slachtoffers een tweede keer vernederd en vernietigd worden.

Bij deze onoplosbaarheden komt nog een derde, die bekend is bij iedere historicus die te maken heeft met zogenaamde slachtoffergroepen. We kunnen het concept van de “nakomeling” niet naïef toepassen; we moeten het deconstrueren. De reden is eenvoudig: wanneer we onszelf zien als “nakomeling van...”, dan kiezen we onder onze duizenden voorouders enkelen uit. Er is altijd willekeur in het spel wanneer je jezelf definieert als “nakomeling van...”, en altijd een selectie.

Die Afro-Amerikanen, die zichzelf definiëren als “nakomelingen van slaven” en denken daarmee een slachtoffergroep te zijn, vergeten daarbij echter dat hun voorouders in de VS maximaal zeven generaties lang slaven waren, meestal vijf generaties, dat zij echter sinds 1865 in de vijfde generatie nakomelingen van vrije mensen zijn. Verder vergeten ze dat ze voor de 18e eeuw voorouders in Afrika hadden, die niet alleen maar tot de overwonnen en tot slaaf gemaakte stammen behoorden, maar ook tot overwinnende en tot slaaf makende etniciteiten. Het is absoluut onduidelijk hoeveel van de bijna 300.000 in de latere VS verkochte slaven eerst zelf slavenjagers of hun nakomelingen waren.

Wanneer deze mensen nu om compensatie voor destijds roepen, dan hebben ze omgekeerd ook de plicht om compensatie te betalen voor de misdaden van hun voorouders. Daarover spreekt men niet, omdat anders het concept van de “historische gerechtigheid” een absurd en belachelijk woord zou blijken te zijn. Met het gedeconstrueerde concept van de “nakomeling” vervalt ook a priori het concept van de “historische gerechtigheid”.

De vijfde onoplosbaarheid is de meest voor de hand liggende: wanneer we het schadeloos stellen serieus bedrijven, dan zouden we in een oneindige regressie tot Adam en Eva geraken. De historicus Michael Zeuske uit Bonn schat dat slavernij al minstens vijfduizend jaar bestaat. Wie moet voor al dit historisch onrecht opkomen, verantwoordelijk zijn en het financieel compenseren? Het zou een schuldenknechtschap tot aan het einde der tijden zijn. Het begrip van de gerechtigheid is alleen maar met moeite langer dan een generatie in het verleden uit te smeren. Als je het verder uitsmeert, dan kom je terecht in onoplosbaarheden, die noch filosofisch noch juridisch zijn op te lossen. Want hoe willen we weten wie 2000 jaar geleden slachtoffer was en wie niet? We zouden de zelf in elkaar geknutselde legendes van etniciteiten en culturen moeten geloven alsof het rechtsgeldige documenten zouden zijn.

Maar het historisch onrecht was er toch – globaal, maar gewoon ook door Europeanen?

Dat er historisch onrecht bestond, is niet te ontkennen. Een hele andere zaak is de slogan “historische gerechtigheid” – een conceptionele uitwas van het bovengenoemde schuldonderhoud. Zonder het effect van deze slogan is niet te begrijpen wat we nu meemaken. Terwijl het een puur onzinwoord is, zonder logische consistentie. Laten we het voorbeeld van de slavernij nemen: deze bestond in alle hoogontwikkelde culturen in de wereld; en ze gold duizenden jaren lang als een legitieme sociale instelling. Pas door de abolitionistische bewegingen in de Europese cultuur werd ze überhaupt een onrecht en zodoende een misdaad.

Als we nu onze mensenrechtelijke maatstaven aanleggen om de culturen van periodes in het verleden schuldig te spreken, omdat zij aan slavernij deden, dan begaan we een krasse overtreding van de regels, die niet alleen maar een wetenschappelijke is, maar ook een morele. Want het verleden is niet onderworpen aan mensenrechten; het verleden heeft het recht om naar haar eigen maatstaven gemeten en vanuit haar eigen culturele semantiek begrepen te worden. Bovendien begaan we een zware morele fout. Want we behandelen alle tijdperken en alle culturen voor de afschaffing van de slavernij als misdadige constructie; zo maken we van al deze mensen criminelen, voor wie je alleen maar afschuw kunt voelen. Daarmee nemen we afscheid van het begrip van een uniforme mensheid en plaatsen we deze mensen van het verleden in een radicale andersheid, waarmee we niets te maken hebben.

Anderzijds is Europa door het constante zelfonderzoek immers ook een gebied geworden, waarin de grondwetten en burgerrechten gelden. We moeten deze vroegere critici van de eigen cultuur toch dankbaar zijn, of niet?

Daarin ligt immers juist het paradoxale van hetgeen we meemaken. Dit haatvolle opruimen van voorbije tijdperken is immers alleen maar mogelijk, omdat we maatstaven aanleggen die we niet zouden hebben wanneer de voorbije tijdperken ze niet historisch geschapen zouden hebben, namelijk als erfgoed voor ons.

Wanneer we de mensenrechten gebruiken om voorbije tijdperken te verdoemen, dan vergeten we dat deze mensenrechten een product zijn van de Europese cultuur, ontstaan in de langdurige eeuwenlange strijd tegen de slavernij.

Wij hebben het juist aan deze generaties die we aan de kaak stellen te danken dat we zo mogen zijn zoals we zijn, dat we zo kunnen denken zoals we denken. Wanneer we nu de geërfde mensenrechtelijke maatstaven tegen onze voorgangers gebruiken om hen te verdoemen, dan elimineren we de geschiedenis zelf. Wanneer we dat doen, dan negeren we dat we door cultuur gevormde mensen zijn, en verklaren onszelf in plaats daarvan tot goddelijke wezens, die ex nihilo op de wereld zijn gekomen om zichzelf opnieuw te creëren.

U wijst erop dan buiten-Europese culturen na de beschouwing van de historische feiten veel sterker tot compensatie verplicht zouden zijn dan de Europeanen. Hoezo maakt de nu zo luide postkoloniale ideologie dan alleen maar Europa en de VS verantwoordelijk?

Dat is grotendeels een consequentie van de heroriëntering van links na de Tweede Wereldoorlog. Links was teleurgesteld dat het proletariaat in de kapitalistische metropolen zijn revolutionaire taak niet vervulde. Ze vond haar nieuwe revolutionaire subject in de zogenaamde Derde Wereld en partieel in de gemarginaliseerde groepen in de metropolen. Deze heroriëntering van links had vreselijke gevolgen voor de structuur van het linkse denken.

Hoezo?

Volgens haar nieuwe logica moest links nu de meest moorddadige, meest reactionaire en meest mensenrechtenvijandige stromingen in de koloniën of postkoloniale landen bejubelen, als ze maar “anti-imperialistisch” waren. En dat betekende het revolutionaire universalisme van het oude links langzamerhand te liquideren. “Vrijheid, gelijkheid, broederschap” verloren hun zin wanneer men tegelijkertijd de meest reactionaire sociale vormen moest verdedigen, alleen maar omdat deze – bijvoorbeeld de polygamie of de religieuze Apartheid – “authentiek” waren en nog niet met de westelijke cultuur besmet, daarom als bolwerken van het “verzet” fungeerden.

Logischerwijze werd nu de Europese cultuur niet meer het voorbeeld, dat volgens opvatting van de oude sociaaldemocratie en ook van de Communistische Internationale ingehaald en overtroffen zou moeten worden, maar de absolute vijand, het kwaad. En dat had culturele consequenties, die we nu – na twee generaties – massaal te merken krijgen.

Laten we nog bij het onderwerp slavernij blijven: volgens schattingen leven er wereldwijd nog steeds 40 miljoen mensen onder deze omstandigheden. Waar komt deze moderne slavernij voor? En waarom horen we er zo weinig over?

U neemt het aantal uit de Global Slavery Index 2018 over. Het daar gebruikte begrip “slavernij” is fout, omdat het te veel vermengt. Hij voegt gewoon de meest verschillende vormen van onvrijheid samen; en registreert vooral de door de staat georganiseerde onvrijheid, deels nieuwe kampsystemen.

Welk onderscheid zou men volgens u in plaats daarvan moeten maken?

Artikel 4 van de mensenrechten maakt verschil tussen “slavernij” en “op slavernij gelijkende omstandigheden”. Terecht. Er bestaat een breed scala van onvrijheid. Andere, van de slavernij te onderscheiden, vormen zijn bijvoorbeeld schuldknechtschap, eventueel over meerdere generaties – deze bestaat in meerdere regio´s in Zuidoost-Azië, in Voor-Azië en vooral in India.

Dan dwangarbeid – die bestaat in enkele Arabische landen en heeft in grote omvang in Brazilië bestaan, schijnt ondertussen onder de regering-Lula verdwenen te zijn. Ten derde de kampsystemen van de dictaturen, die bijvoorbeeld in Noord-Korea nog steeds bestaan. Bovendien verschillende vormen van lijfeigenschap – ze bestaan in enkele landen van Zuidoost-Azië, in India en in Voor-Azië. Bovendien de praktijk van de verkoop van kinderen, waarschijnlijk sinds duizenden jaren voortdurend, vooral in Zuidoost-Azië – deze produceert onophoudelijk op slavernij gelijkende omstandigheden, die heel moeilijk te controleren en nog moeilijker te bestrijden zijn. Als je dat zou willen doen, dan zou je complete regio´s van Thailand of Birma – of ook van Noord-Afrika – onder internationale controle moeten plaatsen.

Een vast verankerde, maar relatief milde vorm van onvrijheid is het gedwongen huwelijk. Dit betreft waarschijnlijk meerdere honderdduizend islamitische vrouwen in Duitsland. Want te moeten leven in een huwelijk tegen je zin in, is zonder twijfel levenslange onvrijheid. Een brutale vorm van onvrijheid is de gedwongen prostitutie – deze neemt weer toe, ook in West-Europa. Eigenlijke slavernij bestaat in Mauritanië, in Jemen en waarschijnlijk in Soedan – daar kunnen mensen in het openbaar verkocht worden als spullen; deze onvrijheid is dus legitiem en geïnstitutionaliseerd, de autoriteiten interveniëren niet.

Is uw onderscheid niet te scherp? Is de slavernij echt zo zuiver van de andere vormen van onvrijheid te scheiden?

De afschaffing van de slavernij voltrok zich in de wereld binnen ongeveer 150 jaar. Deze afschaffing heeft een immens effect op de samenhang van de verschillende culturen op onze planeet. Want omdat de slavernij illegaal werd, kwamen alle andere vormen van onvrijheid onder zeer grote druk te staan. Pas wanneer je rekening houdt met de diverse andere vormen van onvrijheid in de geschiedenis van de afgelopen 3000 jaar wordt überhaupt zichtbaar welke enorme ingrijpende gebeurtenis er in de 19e eeuw globaal volgde. De afschaffing was een “cultuurbreuk”, ik zou willen zeggen: de cultuurbreuk bij uitstek.

Ze leveren zelf het bewijs: wanneer er tegenwoordig nog 40 miljoen mensen onvrij zijn, dan bevindt zich ongeveer een half procent van de mensheid in onvrijheid, die zeer overwegend zelfs illegaal is. Dat is een enorme vooruitgang tegenover vroegere tijdperken. Zelfs onze verontwaardiging over gedwongen prostitutie, schuldknechtschap, verkopen van kinderen is een historisch product. Want het zijn allemaal sociale praktijken, waarvoor altijd rechtvaardigingen te vinden zijn – namelijk uit “culturele bijzonderheid”. Onze verontwaardiging daarover is cultureel bepaald en historisch verworven.

Rest de vraag waarom we zo weinig van de huidige slavernij horen

Het is niet zo dat daar weinig over bericht zou worden. Maar het is een heikel thema, omdat de handhaving van artikel 4 volgens internationaal recht ius cogens is, dus per interventie met een VN-mandaat doorgedrukt moet worden; interveniëren volstaat niet, men moet de hele regio onder VN-protectoraat plaatsen. Exact op deze manier begon de Britse koloniale heerschappij in Afrika. Willen we dat echt?

In uw boek (“Wereldgeschiedenis van de slavernij”) gaat u er ook op in dat westelijke troepen interventieoorlogen tegen slavernij en slavenhandel in de islamitische wereld voerden. Hoe konden deze interventies uit de collectieve herinnering van het Westen verdwijnen?

Een belangrijk punt. De emiraten van Tripoli, Tunis en Algiers stuurden hardnekkig schepen uit om christenen tot slaaf te maken. Davis schat het aantal op 1,25 miljoen. Europese machten (Holland, Engeland, Frankrijk, Denemarken, Oostenrijk) stuurden tussen de jaren 1600 en 1820 ongeveer 30 keer oorlogsschepen, die de havens van de slavenhalers bombardeerden en de schepen tot zinken brachten. Het hielp niets. Hoewel de islamitische steden tot ruïnes vervielen, stopten de emiraten niet met de jihad op zee. Een tijdlang betaalden de VS een vijfde deel van hun begroting als tribuut aan de Barbarijse zeerovers, opdat deze de Amerikaanse handelsschepen niet zouden kapen. President Jefferson stopte met betalen en stuurde oorlogsschepen. Pas toen de Fransen Algiers veroverden, was deze nachtmerrie afgelopen. De kolonisering van het Arabische Noord-Afrika is een direct antwoord op de meer dan 300 jaar durende oorlogstochten van de Barbarijse zeerovers op de kusten van Spanje, Zuid-Frankrijk, Italië. Het wordt niet meer gethematiseerd, omdat de islamitische slavenrazzia´s vanaf 1840 werden gebagatelliseerd tot een folkloristische gebeurtenis, bijvoorbeeld in verschillende opera´s.

Ook het standbeeld van Cervantes werd besmeurd. De schrijver van “Don Quichotte” werd zelf tot slaaf gemaakt en kwam pas na een lange gevangenschap vrij. Wordt het nu tijd om ook over dit deel van de geschiedenis te praten?

Daarvoor was het altijd al tijd. Want het behoort tot het nadenken over het ontstaan van het Franse kolonialisme. Men begrijpt het begin van de uithaal van de Fransen in Noord-Afrika niet wanneer men niet weet dat hij voortkwam uit de tegenweer van de Europeanen, die voorgoed een einde wilden maken aan de islamitische piraterij en het slaven halen. Als Macron hiervan op de hoogte geweest zou zijn, dan zou hij zich niet verontschuldigd hebben voor het kolonialisme.

Het valt op dat zo´n gelijksoortige culturele automatische agressie in Azië niet bestaat. Wat betekent dat op de lange termijn voor de concurrentie tussen Azië en het Westen?

In de economische concurrentie zal Oost-Azië sowieso de winnaar blijven. Dat heeft ermee te maken dat de Oost-Aziatische culturen niet vatbaar zijn voor theocratie, moeiteloos de westelijke wetenschappen overnemen en hen verder kunnen brengen. Omdat hun cultuur sterker verplicht is aan de prestatie dan de westelijke zijn Oost-Aziaten over het algemeen gewilliger om te presteren, en dat zorgt automatisch voor verschillen in de arbeidsproductiviteit. Bovendien zijn hun samenlevingen cultureel homogener; ze hebben dus een hogere normconformiteit, ergo minder sociale wrijvingsverliezen en in hun onderwijssystemen een veel grotere leerhomogeniteit. Daarbij komt dat Oost-Azië cultureel niet onze vijand is. Beethoven, Bach en Monteverdi zullen in Tokio en Sjanghai nog gespeeld worden als er zelfs geen concerthuizen in Europa meer zouden bestaan. Het is waarschijnlijk dat grote bestanddelen van de westelijke cultuur in Oost-Azië zullen overleven.

Culturen, die hun historische richtpunten op de vuilnisbelt gooien, komen zelf op de berg afgeleefde ordes terecht. Want ze zijn niet meer in staat om hun waarden te verdedigen; als gevolg daarvan ontbinden ze zichzelf. De kernvraag is of de staatsvorm van sociaal samenleven gered kan worden.

Hoe kan dit samenleven nog verdedigd worden?

De historicus David Engels adviseert dat intellectuele kringen zich aaneensluiten, wier existentiële bedoeling het is om de substantie van de cultuur van het Avondland in een overleverbare vorm te behouden, opdat op een bepaald moment in de toekomst deze prachtige cultuur een renaissance kan meemaken.

Bron: tichyseinblick.de

Vertaald uit het Duits door: E.J. Bron

https://ejbron.wordpress.com/2020/11/04 ... lutie-mee/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Het verdedigen van de Europese cultuur

Bericht door Pilgrim »

Toekomst...

Afbeelding

Op zekere dag zullen ze vragen: “Waarom vocht je niet voor mijn toekomst?”
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Het verdedigen van de Europese cultuur

Bericht door Pilgrim »

Aan de atheïsten

Geplaatst op 5 januari 2021

Afbeelding

Er zijn nogal wat mensen die het heel storend vinden als het geloof er ‘telkens bijgesleept wordt’. In zekere zin heb ik trouwens begrip voor deze ergernis. Want eerlijk gezegd vind ik het zelf ook niet altijd zo prettig om de ‘zelfidentificatie’ van anderen onder de neus gewreven te krijgen. Eigenlijk vind ik het zelfs bijzonder storend om gedurig herinnerd te worden aan bijvoorbeeld lbgt-vriendelijkheid, islamisering en raciale usurpatie. Laten we hierbij echter niet appels met peren gaan vergelijken.

Waar ik woon, is het bijvoorbeeld zo goed als onmogelijk om met zekerheid te ontkomen aan een ‘hoofddoek aan de kassa’. En mocht je op ‘paarse vrijdag’, ‘roze maandag’, ‘roze woensdag’ of ‘coming out-dag’ toevallig op het gemeentehuis moeten zijn, dan is de kans groot dat je hier (ongevraagd) geconfronteerd wordt met een in top gehesen regenboogvlag. In tegenstelling tot het intypen van een webadres zijn dit echter ‘bezoeken’ die – om te lenen uit het hedendaags vocabulaire – ‘vitaal’ zijn. Er valt niet aan te ontkomen. Laat me kortheidshalve George Floyd en Zwarte Piet overslaan; want hoe zou deze aaneenrijging van zelfgeïdentificeerde zieligheid ons ooit hebben kunnen ontgaan? Dit zijn kortom allemaal zaken die je niet zomaar eenvoudig kunt wegklikken.

Misschien dat ik ook mag opmerken dat de kwestie van ‘de godsdienst’ allerminst altijd in eerste instantie door gelovigen werd geëntameerd. Want dit waren ánderen die rechtszaken aanspanden, die onderwijscurricula bedachten en die zich bedienden van een opzichtige, antichristelijke politieke bevoorrechting. Zij wilden zogenaamd ‘slechts met rust gelaten worden’, maar ondertussen organiseerden zij te hooi en te vork allerhande ‘trots-parades’, deelden onder schooltijd armbandjes uit en zochten bij iedere gelegenheid de ouderlijke soevereiniteit te ondermijnen. Hooghartig en zelfvoldaan aangemoedigd door ‘seculiere progressieven’ die naar eigen zeggen ‘een scheiding van kerk en staat’ voorstaan, maar die nooit te beroerd bleken om een ‘gezellige Sesamstraat special’ ter ere van het satanische Suikerfeest te financieren. En dan waren er nog de volksvreemden en volksverraders die – heel letterlijk – de Calvinistische volksheld Jan Pieterszoon Coen van zijn voetstuk wilden takelen .

Wat zou het wel niet simpel zijn als we gewoon iedere openbare manifestatie van ‘onbewezen aannames’ zouden verbieden. Ik zeg niet dat zoiets ‘vrijheidslievend’ of ‘democratisch’ zou zijn: slechts dat het simplistisch zou zijn. Weg met socialisme, ‘wit privilege’, blanke schuld, transgenderisme, multiculturalisme, ‘menselijke opwarming van de aarde’, mondkapjes en ‘anderhalve meter afstand’! Helaas zijn het natuurlijk altijd nét de verkeerde ‘sprookjes’ die onder de banvloek vallen. Trouwens, als u nou eens eerlijk zou terugdenken aan onze Verenigde Provinciën, aan die Republiek Suid Afrika of aan de Puriteinse ‘settlers’ van Amerika; durft u dan werkelijk te beweren dat deze ‘christelijke sprookjes’ zo desastreus zijn uitgepakt? Werkelijk? Zelfs in vergelijking met de voorboden van niet te bevatten tirannie waar we nu middenin zitten?

Als u tot zover hebt doorgelezen, misschien dat u me nog één allerlaatste hartenkreet zou vergunnen. Ik geloof dat Amerika momenteel het enige is dat ons nog scheidt van een globalistisch communistisch schrikbewind. De rode raketten zijn mogelijkerwijs nu reeds in hoogste staat van paraatheid gebracht. Begrijpt u wat dit betekent? We hebben het hier immers niet over pijlen en bogen – dit zijn ruimtevaartuigen! U kunt deze ziening bespotten natuurlijk, maar de feiten lijken me nochtans vrij onbetwistbaar. En dan één allerlaatste vraag: wie zijn het momenteel die in Amerika deze ultieme rampspoed in de weg staan? Who’s standing in the breach, who’s holding the line? Zijn het niet de christenen? Uitgerekend de bevolkingsgroep dus die u in Nederland zo ontzettend graag monddood zou willen maken.

Door: “eg regs”

https://ejbron.wordpress.com/2021/01/05 ... atheisten/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Mahalingam
Berichten: 52156
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Het verdedigen van de Europese cultuur

Bericht door Mahalingam »

Het is een Europese culturele verworvenheid: de 1-april grap.
Ik heb nog niet gehoord dat deze gewoonte ook afgeschaft moet gaan worden vanwege kwetsend.
Maar voorlopig zijn dit soort grappen nog toegestaan:
EasyToys.nl
@EasytoysNL
Trots! Met een wagenpark van 200 splinternieuwe bezorgbusjes gaan wij vanaf vandaag zelf bij onze klanten bezorgen. Zo kunnen we je nog beter en sneller van dienst zijn! :doggy:

Afbeelding
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Plaats reactie