Zijn veel kiezers in de propaganda getrapt dat de EU noodzakelijk is voor onze welvaart?
Posted on 24/05/2019
We schijnen als volk een soort EUSSR te willen, en zullen die dan ook krijgen. Afbeelding: (2).
‘Autoritaire Brussel verraadt Europese geest van innovatie en vrijheid’
Van veel partijen, lijsttrekkers en media heeft de Nederlandse kiezer continu te horen gekregen dat een sterke Europese Unie noodzakelijk is om onze welvaart te behouden, en concurrerend te blijven ten opzichte van vooral China en de VS. Mogelijk dat veel kiezers in deze drogreden zijn getrapt, want een blik op de statistieken leert dat de meest welvarende landen in Europa
geen lid zijn (geworden) van de EU: Zwitserland, Noorwegen, IJsland en Liechtenstein. Ook op wereldschaal zien we geen oorzakelijk verband tussen welvaart en grote unies en machtsblokken – integendeel, Singapore, Taiwan, Zuid Korea en Nieuw Zeeland zijn allemaal kleine landen die op eigen houtje zeer welvarend zijn geworden.
Handel, cultuur en wetenschap gebaat bij versplintering
De voorstanders van een politiek verenigd Europa, een Europese Superstaat, die gisteren (met uitzondering van D66) de verkiezingen in Nederland hebben gewonnen, vergeten zoals zo vaak naar de geschiedenis te kijken. Sommige eurofielen vergelijken de EU graag met het Romeinse Rijk, maar volgens historici nam de Europese handel na de instorting van dat feodale imperium juist flink toe.
Daarna volgde vanaf de Middeleeuwen een lange periode met een zeer versplinterd Europa vol kleine landjes en ministaatjes. Desondanks bloeiden de handel, cultuur en wetenschap verder op, en groeiden minuscule staten zoals ook Nederland uit tot wereldspelers en –beheersers van formaat.
En was er dan een onderdrukker zoals de Franse koning Louis XIV, die het land op de rand van de afgrond bracht, konden de slachtoffers –in dit geval protestanten- vluchten naar veilige vrije havens zoals Zwitserland, Nederland en Engeland.
Juist bij gebrek aan politieke eenheid kon ons werelddeel geregeerd worden door een groot aantal kleine, soevereine, verdeelde en met elkaar concurrerende landjes. Dit stimuleerde talent en kapitaal, en bevorderde een zekere politieke discipline, wat alle ruimte bood aan de handel, vrijheid en wetenschap.
Renaissance?
Dat de Franse president Macron uitgerekend de ‘Renaissance’ aanhaalt in zijn campagne om een Europese Superstaat te promoten laat zien hoe weinig hij begrijpt van de geschiedenis. De Renaissance ontstond in een extreem verdeeld Italië, dat in die tijd tal van kleine stadsstaatjes telde. Volgens de Schotse filosoof David Hume was juist deze verdeeldheid de drijfveer voor de ontwikkeling van hoogstaande kunst en de wetenschappelijke vooruitgang.
Veel andere beroemde denkers, zoals Benjamin Constant, Motesquieu en Alexis de Tocqueville waren ervan overtuigd dat de toen verworven vrijheden het beste door kleine onafhankelijke staten konden worden gewaarborgd, en niet door één groot verenigd rijk of imperium. Eurofielen halen vaak de Tweede Wereldoorlog als argument vóór de EU aan, maar die ontstond nu juist door een vergelijkbaar streven naar één alles en iedereen omvattend ‘Reich’.
Autoritaire Brussel verraadt Europese geest van innovatie en vrijheid
De Europese Unie is een kartel van regeringen die juist streven naar zo’n groot verenigd imperium, dat historisch vrijwel altijd negatieve gevolgen heeft voor de welvaart, ontwikkeling en vrijheid. Het autoritaire Brussel en diens opgelegde politieke, bureaucratische en fiscale standaardisering zijn juist een verraad van de oorspronkelijke Europese geest van innovatie, die enkel bloeit bij zoveel mogelijk gedecentraliseerde macht en een groot aantal institutionele, politieke en economische concurrenten.
Intellectuelen Nathan Rosenberg en Luther Earle Birdzell vatten de bloei van het Westen als volgt samen: ‘De voorspoed van een beschaving hangt af van de uitbreiding van open handel op een politiek gefragmenteerd territorium. Toegepast op onze regio (Europa) leidt dit recept ertoe dat de droom van een Europa met honderdduizend Liechtensteins de voorkeur moet hebben boven de dystopie (oftewel nachtmerrie) van een continentaal overspannend imperium.’
Nederlanders stemden voor tirannieke dictatuur
Toch lijken de meeste Nederlanders de gestage opbouw van zo’n imperium, waarin wij als land en volk tot niets meer dan een kleine onmondige provincie zijn gereduceerd, helemaal prima te vinden. De stemmers op dat partijkartel moeten zich dan ook realiseren dat de onvermijdelijke ondergang van dat imperium met rasse schreden dichterbij komt. De onderdrukking en bestraffing van lidstaten die op sommige terreinen hun eigen beleid willen blijven bepalen (zoals Polen en Hongarije) is namelijk reeds een voldongen feit.
Weg soevereiniteit, weg onafhankelijkheid, weg zelfbeschikkingsrecht, weg vrijheid – leve de EU, de herlevende socialistische Sovjet Unie? Daar lijkt het helaas wel op, maar dat zal –niet meteen volgend jaar, maar ook niet over pas 50 jaar- lijden tot de onvermijdelijke chaotische en mogelijk ook gewelddadige ondergang die vroeg of laat iedere tirannieke dictatuur wetmatig moet ondergaan. Mogen onze (klein)kinderen ons vergeven voor de kapitale fouten die gisteren opnieuw in het stemhokje zijn begaan.
Xander
(deels gebaseerd op)(1)
The Mises Institute via
Zero Hedge
(2) Afbeelding:
WikiMedia Commons, Finn Skovgaard, licentie:
Creative Commons,
CC0 1.0 Universal Public Domain Dedication
https://www.xandernieuws.net/algemeen/z ... -welvaart/