Ramadan heeft Rotterdam veel opgeleverd, vindt de wethouder. ‘Hij kan mensen op allerlei niveaus inspireren.’
Absoluut. Hij kan de hersens van studenten vergiftigen , en ze leiden naar Islam.
Ramadan heeft Rotterdam veel opgeleverd, vindt de wethouder. ‘Hij kan mensen op allerlei niveaus inspireren.’
Ontslag Ramadan tast de academische vrijheid aan
De universiteit moet staan voor vrije argumentatie, ook als de emoties hoog oplopen. Niet ontslag maar debat is vereist
Gepubliceerd: 22 augustus 2009
De Erasmus Universiteit mag de banden met Ramadan zeker niet verbreken.
Door Dick van Lente en andere medewerkers van de Erasmus Universiteit.
Afgelopen dinsdag, 18 augustus, maakten het Rotterdamse gemeentebestuur en het College van Bestuur van de Erasmus Universiteit Rotterdam in een gezamenlijke verklaring het ontslag bekend van onze collega, professor Tariq Ramadan. Ramadan verliest zijn positie als adviseur van de gemeente en zijn leerstoel aan de Erasmus Universiteit, die gewijd was aan identiteit en burgerschap. Als medewerkers van de universiteit zijn wij geschokt door dit besluit, dat wij in strijd achten met de academische vrijheid.
Wij hopen van harte dat de universiteit van dit besluit terug zal komen.
De reden voor het ontslag van Ramadan is het feit dat hij een discussieprogramma maakt voor de zender Press TV, die grotendeels wordt gefinancierd door de Iraanse regering. Daardoor heeft hij een ‘indirecte relatie’ met dit repressieve regime, aldus de verklaring van gemeente en het universiteitsbestuur. Zelfs de schijn daarvan moet volgens hen worden vermeden, gezien de ‘gevoelens’ die dit in Rotterdam en elders ‘kan’ oproepen.
Het valt op dat de inhoud van Ramadan’s programma en de rol ervan in het publieke debat niet ter discussie staan. Het is Ramadans medewerking aan een zender van het huidige repressieve bewind die onaanvaardbaar wordt geacht. Ramadan zelf heeft op de Opiniepagina van deze krant op 18 augustus betoogd dat hij nog steeds onafhankelijk is in de keuze van zijn onderwerpen, zijn gasten en de wijze van debatteren en dat een dergelijk programma dus kan bijdragen aan het moeizame proces naar een opener en vrijer debat in het Midden-Oosten en het Westen. In het programma wordt geen propaganda gemaakt voor het regime van Ahmadinejad en Ramadan heeft het repressieve beleid van dit regime veroordeeld.
Het ontslag is des te vreemder omdat de universiteit en het gemeentebestuur in hun verklaring Ramadans grote verdiensten als stimulator van het openbare debat over islam en de westerse samenleving erkennen. Onze studenten zijn enthousiast over zijn colleges. Toen zijn positie dit voorjaar ter discussie stond naar aanleiding van uitspraken over homoseksualiteit en vrouwenrechten, verklaarde het college van de universiteit nog dat de universiteit het debat wil stimuleren en zich niet wil bemoeien met persoonlijke opvattingen en uitspraken van wetenschappers.
Dat het gemeentebestuur zich nu wel gevoelig toont voor de ‘gevoelens’ van de bevolking over een controversiële moslimgeleerde is treurig genoeg. Dat de universiteit de gemeente daarin zomaar volgt, vinden wij onbegrijpelijk: de universiteit behoort te staan voor het verstand en de vrije argumentatie, ook als de emoties hoog oplopen.
Ramadans ontslag ontneemt ons de kans om een open gesprek aan te gaan over twee belangrijke thema’s: de academische vrijheid en de verantwoordelijkheid van wetenschappers in politiek gevoelige discussies. Ramadan is een man die in alle omstandigheden, zelfs tegen de klippen op, gelooft in de open, constructieve discussie; een uitermate deskundig man ook, die de moslimwereld in het Westen en daarbuiten beter kent dan de meesten van ons.
We kunnen het met hem oneens zijn, maar het debat met hem kan ons denken scherpen. Wij zijn het er niet mee eens dat hij is ontslagen op grond van gevoelens die zijn gedrag kan oproepen. Dat ontslag is in strijd met de academische vrijheid. We moeten juist met hem in debat te gaan: zo hoort dat in een intellectuele gemeenschap als een universiteit.
Het College van Bestuur benadrukt dat het besluit om het gasthoogleraarschap van dr. Ramadan te beëindigen niets te maken heeft met zijn persoonlijke opvattingen. Hij kan en mag er op de universiteit controversiële meningen op na houden en dat wordt ook gestimuleerd. De universiteit is een academische vrijplaats waar het debat op het scherpst van de snede gevoerd kan worden en impopulaire paden bewandeld kunnen worden. (...) Waar het om gaat, is dat hij meewerkt aan een tv zender die gefinancierd wordt door de Iraanse regering. Deze regering gebruikt buitenproportioneel geweld tegen haar burgers waaronder studenten. Zij gebruikt de tv zender om dit geweld te rechtvaardigen o.a. door in uitzendingen woord ‘demonstranten’ te vervangen door ‘relschoppers’.
Dr. Bert Altena, Dr Jiska Engelbert, Prof. Drs. Frits Gierstberg, Drs. Susan Hogervorst, Prof. Dr. Frans-Willem Korsten, Prof. Dr. Arjo Klamer, Dr. Dick van Lente, Prof. Dr. Heleen Pott, Drs. Pytrik Schafraad en Prof dr. Siep Stuurman (Faculteit der Historische en Kunstwetenschappen), Dr. Anders Schinkel en drs. Jeroen Timmermans (Faculteit Wijsbegeerte), Dr. Adrie van der Laan (Erasmus Center for Early Modern Studies)
Ondertekenaars:
Dr. Dick van Lente, Faculteit der Historische en Kunstwetenschappen
Dr. Bert Altena, Faculteit der Historische en Kunstwetenschappen
Drs. Martijn Kleppe, Faculteit der Historische en Kunstwetenschappen
Prof. Dr. Siep Stuurman, Faculteit der Historische en Kunstwetenschappen
Prof. Dr. Heleen Pott, Faculteit der Historische en Kunstwetenschappen en Faculteit Wijsbegeerte
Dr. Anders Schinkel, Faculteit Wijsbegeerte
Prof. drs. Frits Gierstberg, Faculteit der Historische en Kunstwetenschappen
Dr. Adrie van der Laan, Erasmus Center for Early Modern Studies
Drs. Pytrik Schafraad, Faculteit der Historische en Kunstwetenschappen
Drs. Susan Hogervorst, Faculteit der Historische en Kunstwetenschappen
Prof. Dr. Frans-Willem Korsten, Faculteit der Historische en Kunstwetenschappen, afdeling Literatuurwetenschap, Universiteit Leiden
Dr. Jiska Engelbert, Faculteit der Historische en Kunstwetenschappen
Drs. Jeroen Timmermans, Faculteit Wijsbegeerte
http://www.nrc.nl/opinie/article2336141 ... ijheid_aan" onclick="window.open(this.href);return false;
Stop met geilen op de Ramadans
Nazmiye Oral, 24-08-2009
Als bruggenbouwer heb je echt geen knappe, overtuigde moslim nodig.
Ooit, toen ik zelf in een werkbestuur zat voor een grote gemeente, was mij al opgevallen dat bestuurders week in de knieën worden en een soort van groupie-achtige geilheid vertonen voor Tariq Ramadan-achtige moslimmannen.
Arrogant, knap, welbespraakt, intelligent en, het belangrijkste, overtuigd moslim. Dat laatste geeft deze mannen kennelijk een soort ‘garantie van echtheid’. Bovendien werden ze daardoor nog exotischer dan ze al zijn en gaven ze de bestuurders het veilige gevoel dat ze echt met ‘de andere partij’ aan het praten waren en dus werkelijk open stonden voor verandering.
Zelfkastijding
Alsof de bestuurders het fijn vonden om op hun donder te krijgen dat ze er niets van snappen en dat ze het al die tijd verkeerd hebben gedaan. Misschien was het een vorm van zelfkastijding van links dat zich schuldig voelde over het feit dat ze inderdaad lange tijd iets over het hoofd hebben gezien.
Van wat ik van dichtbij heb gezien, was van een dialoog geen sprake. Het leek op een dialoog, samen een oplossing zoeken voor een verwijdering tussen bevolkingsgroepen, maar eigenlijk werd de westerling verteld hoe het werkelijk zat en dat was dat. En dat is tegelijk het gevaar met het aanstellen van een paar personen die een hele bevolkingsgroep moeten duiden. De beste manier om iets te snappen van anderen is uit je ivoren torentje te stappen, toch?
De affaire-Ramadan legt twee aspecten bloot van onze multi-etnische samenleving. 1. Op de een of andere manier kunnen we ons niet voorstellen dat iemand die liberaal is en tegelijk overtuigd moslim geen verborgen agenda zal hebben. 2. We ontduiken liever onze verantwoordelijkheid en zoeken de oplossing voor onze integratieproblemen buiten onszelf.
Onderbuikgevoelens
De gemeente Rotterdam heeft chic willen doen met een ‘bruggenbouwer’ van internationale faam, maar de onderbuikgevoelens hebben het intellect ingehaald. De zelfverzekerde Ramadan was al vanaf dag een van zijn aanstelling omstreden. Er deden vele geruchten over hem de ronde over dubbele agenda’s en ontoelaatbare opvattingen over onder andere homoseksualiteit. De bewondering was daar, maar het wantrouwen bleef.
Het is vreemd dat de gemeente Rotterdam nu pas een verklaring eist van Tariq Ramadan over zijn rol als presentator bij Press TV en niet een jaar eerder, toen hij daar begon te werken
Ook toen was het Iraanse regime zo fout als maar kan. De snelle reactie van de gemeente, zonder dialoog, legt het wantrouwen bloot die er van begin af aan was en die alleen maar is toegenomen.
Arrogantie
De gemeente schuift naar voren dat Ramadan elke gevoeligheid mist omtrent zijn eigen acties. Kortom: hij doet niets om het publiek gerust te stellen en het te overtuigen van het ontbreken van een verborgen agenda. Maar als Ramadan dat had gedaan, was hij ‘out of character’ geweest. Zijn zelfverzekerde arrogantie was juist de reden dat Rotterdam op hem viel.
Dus, Ramadan kan wel roepen dat de gemeente eerst de dialoog had moeten opzoeken, ze hadden toch waarschijnlijk te horen gekregen dat ze er niets van snappen, dat Ramadan zo het regime van binnenuit wil veranderen en dat hun angst alleen maar berust op islamofobie.
Een bruggenbouwer die niet uit Nederland komt en de Nederlandse taal niet spreekt, was natuurlijk zeer onhandig. In Nederland zullen wij het toch op eigen houtje en met elkaar moeten doen. Bestuurders moeten ophouden met het leggen van de verantwoordelijkheid buiten zichzelf en ophouden redding van buiten te zoeken.
Verkeerd gezocht
Het grootste probleem is dat bestuurders vasthouden aan een bureaucratisch model dat al het oude in stand houdt waardoor er geen ruimte is voor iets nieuws. Het grote misverstand is ook, dat het nieuwe iets spectaculairs en iets innovatiefs moet zijn. Terwijl er al die tijd verkeerd is gezocht en daarom nooit gevonden.
Intermenselijke relaties zijn zo oud als er mensen bestaan. Processen van integratie, zelfredzaamheid en participatie gaan gepaard met gevoelens van angst, weerstand en schaamte. Al het echte werk gebeurt al, door zogenaamd niet gekwalificeerde mensen, op de vierkante centimeter.
Er is niet veel nodig om een moslim te begrijpen, behalve als je daar een buitenaards wezen van maakt. Al het geld dat aan Ramadan is besteed, zou naar al die mensen moeten gaan die voor drie keer niks in het veld werken.
Het integratie- en participatieproces is werk dat heel intensief is en een bepaalde levensintelligentie vereist. De mensen onderaan de ladder, die dag in dag uit met mensen werken die al zijn opgegeven, zijn de echte bruggenbouwers. Voor de rest, als je een brug wil slaan, knoop je maar een praatje aan met je buren
http://extra.volkskrant.nl/opinie/artik ... e_Ramadans" onclick="window.open(this.href);return false;
http://www.hetvrijevolk.com/index.php?pagina=9047Gevaarlijke universiteit - the sequel
De Tariq Ramadan groupies hebben de aanval geopend. Uiteraard via Volkskrant en NRC. Het is weer smullen voor de watchers van de universitaire kliek.
Het is uiteraard ook een bittere pil voor linksdraaiende en islamknuffelende ‘wetenschappers’ om te moeten accepteren dat Ramadan ontslagen is. Alles wordt dan ook uit de kast getrokken in het offensief om hem terug te krijgen. Zo schrijven de ‘wetenschappers’ van de EUR vandaag in hun brief: “Dat het gemeentebestuur zich (…) gevoelig toont voor de ‘gevoelens’ van de bevolking over een controversiële moslimgeleerde is treurig genoeg. Dat de universiteit de gemeente (…) zomaar volgt vinden wij onbegrijpelijk: de universiteit behoort te staan voor het verstand en de vrije argumentatie, ook als de emoties hoog oplopen.” Hieruit blijkt de ware aard van deze zichzelf tot een speciale, verheven klasse rekenende ‘wetenschappers’: de overheid mag totaal geen rekening houden met de ‘gevoelens’ van de samenleving en het universiteitsbestuur is niet ‘gevoelig’ geweest voor verstandige argumenten en vrije argumentatie. [...]
Wie de namen leest van de ondertekenaars knikt al snel met het hoofd. Het is zo ongeveer de ‘who is who’ uit het linkse circuit. Dezelfde namen die steeds weer opduiken bij ‘debatten’ en ‘symposia’ over multiculturaliteit, identiteit, islam en het Westen en aanverwante onderwerpen. Dat soort bijeenkomsten worden doorgaans georganiseerd en druk bezocht door representanten uit PvdA, SP en GroenLinks, alsmede door de hele waaier aan organisaties die zich bezig houdt met het bewaken van de eigen baantjes. Niets nieuws onder de zon. U zou voor de grap eens sommige van de namen moeten googelen en dan met de zoekmogelijkheid ‘afbeeldingen’. Ik hoef u vervolgens niets meer te zeggen. Een beeld brengt soms meer over dan duizend woorden.[...]
http://www.hetvrijevolk.com/index.php?pagina=9052onder professoren
In totaal hebben - voor zover dus valt na te gaan - 18 personen de brief ondertekend. Van die 18 personen maken er niet minder dan 15 deel uit van de faculteit der Historische en Kunstwetenschappen. Een 16e onderhoudt als secretaris van het Erasmus Center for Early Modern Studies nauwe banden met die faculteit. De overige 2 behoren tot de faculteit van Faculteit Wijsbegeerte, eveneens een alpha-faculteit. [...]
van de 18 ondertekenaars zijn er welgeteld 7 hoogleraar”...
Van de resterende 11 ondertekenaars zijn er 7 gepromoveerd en als docent werkzaam bij de EUR. Eén ondertekenaar is stagecoördinator en heeft dus vermoedelijk geen wetenschappelijke functie. De overigen zijn, voor zover ik dat heb kunnen nagaan, aan de EUR verbonden als promovendus o.i.d.
Above all, people are disposed to mistake predicting troubles for causing troubles and even for desiring troubles: 'if only', they love to think, 'if only people wouldn't talk about it, it probably wouldn't happen'. Perhaps this habit goes back to the primitive belief that the word and the thing, the name and the object, are identical. At all events, the discussion of future grave but, with effort now, avoidable evils is the most unpopular and at the same time the most necessary occupation for the politician. Those who knowingly shirk it, deserve, and not infrequently receive, the curses of those who come after.
Koenraad Elst over het ontslag van Tariq Ramadan
25 augustus 2009
Tariq Ramadan ontslagen
http://inflandersfields.eu/2009/08/tari ... lagen.html" onclick="window.open(this.href);return false;
De benoeming van de listige predikant Tariq Ramadan was twee keer fout: ongeschikt voor een leerstoel aan de Erasmus-Universiteit Rotterdam wegens onwetenschappelijk, en ongeschikt als integratiebemiddelaar voor de gemeente Rotterdam wegens aanhanger van een conflictmodel, nl. de verovering van de niet-islamitische wereld door de islam. Hem nu ontslaan had mogen gebeuren op grond van de genoemde bezwaren, maar een ontslag wegens "schuld door associatie" (met een Iraanse TV-zender) is zwaar beneden peil.
Niet alleen heeft Tariq Ramadan geen enkele Nederlandse wet overtreden. Noch heeft men hem in deze zaak enige inbreuk op de wetenschappelijke methode kunnen aanwrijven, en evenmin een negatief effect op het samenleven van moslims en niet-moslims in Rotterdam. Er is ook niet bewezen noch zelfs maar beweerd dat hij op die zender een specifieke verwerpelijke uitspraak gedaan heeft. Als hij echt de tolk van een verlichte islam is, zoals stadsbestuur en EUR beweerden toen ze hem benoemden, dan kan het toch alleen een goede zaak zijn om hem zijn wijsheid in het Iraanse hart der duisternis te laten schijnen? Zou juist hij niet de aangewezen man zijn om de in conservatisme versteende geesten in Teheran te ontdooien en voor de multicultuur te winnen? En is het Iraanse regime dan wel echt zo vreselijk reactionair, als het zo'n progressieve denker zo'n prominent forum verleent? De ontslagmaatregel tegen Ramadan illustreert vooral hoe de Nederlandse (net als de Britse, Belgische enz.) autoriteiten, academische zowel als politieke, in radeloze verwarring verkeren betreffende de islam.
http://extra.volkskrant.nl/opinie/artik ... enschapper" onclick="window.open(this.href);return false;Tariq Ramadan is geen wetenschapper
Amanda Kluveld, 25-08-2009
Qatar betaal de leerstoel van Ramadan in Oxford en Qatar wil graag goeie banden met Iran: geen wonder dat het optreden van de moslimgeleerde voor Presstv daar geen punt is.
Het beginsel van academische vrijheid wordt in de Wet op het Hoger Onderwijs en Wetenschappelijk Onderzoek niet omschreven. In de toelichting op de wet wordt er wel op ingegaan. Het gaat om de vrijheid om onderwijs te geven en te volgen, vrij van indoctrinatie.
Het gaat erom wetenschappelijk onderzoek te kunnen doen op de manier waarop men dat wenselijk acht, zonder dat men beperkt wordt in de keuze van het onderzoekobject, de gevolgde wetenschappelijke methode en de rapportage van de resultaten. Academische vrijheid betekent dat men geen compromissen hoeft te doen aan de wetenschappelijke en morele integriteit.
In de kwestie Tariq Ramadan wordt de academische vrijheid niet geschonden. Enige collegae van de islamprediker suggereren, in een brief in NRC Handelsblad, dat dit wel het geval is. Dit terwijl Ramadan nooit is beperkt in zijn onderzoek of in de wijze waarop hij onderwijs geeft. Althans niet door de Erasmus Universiteit.
Wel door hemzelf. De islam legt beperkingen op aan de wetenschap, meent Ramadan, en iedere moslimwetenschapper dient deze beperkingen te aanvaarden. Voor de islamprediker staat wetenschap in dienst van de islam. De wetenschap is daarmee ondergeschikt aan dit geloof.
Met andere woorden: door zijn geloof heeft Ramadan helemaal geen academische vrijheid. Hij doet er zelfs plichtsgetrouw afstand van. Ramadan is dan ook helemaal geen wetenschapper. Hij is een predikant.
De Erasmus Universiteit heeft Ramadan nooit iets in de weg gelegd als het ging om zijn controversiële uitspraken over homo’s en vrouwen. Uitspraken waar zijn verdedigers aan refereren, maar die hijzelf, tegen alle bewijzen in, ontkent. Toen er naar aanleiding van citaten in de Gay Krant vragen werden gesteld in de Rotterdamse gemeenteraad, schaarde de Erasmus Universiteit zich achter haar gasthoogleraar.
Zij gaf aan het gasthoogleraarschap voort te zetten, ook al zou het College van Rotterdam de banden met Ramadan verbreken. Het is dus onjuist, zoals Benzakour e.a. beweren (Forum, 21 augustus), dat Ramadan de eerste hoogleraar in de academische geschiedenis is die gedwongen werd tot een publieke verantwoording over zijn opvattingen over vrouwen en homo’s.
Bruggenbouwer en gemeenteadviseur Ramadan werd aangesproken op die opvattingen en mocht zich daarvoor verantwoorden. En eigenlijk dat niet eens. Het College werd aangesproken op de keuze voor iemand die dit soort uitspraken deed en geen Nederlands spreekt. Als hoogleraar bleef Ramadan buiten schot en werd hij beschermd door zijn universiteit.
Ramadan is ontslagen omdat hij een nevenfunctie, presentator van een tv-programma van het door het Iraanse regime bekostigde Presstv, niet heeft gemeld terwijl hij dat conform de regelingen die voor alle hoogleraren en universitair medewerkers gelden wel behoort te doen. Hij heeft er dus ook nooit toestemming voor gekregen. Na door zijn beide Rotterdamse werkgevers op die functie te zijn aangesproken, bleek Ramadan niet bereid zijn werkzaamheden voor Presstv te stoppen. De gemeente Rotterdam koos er daarop voor niet langer de leerstoel voor Ramadan te bekostigen.
Daarmee heeft de Erasmus Universiteit het volste recht hem te ontslaan. Hij is immers gasthoogleraar en de universiteit kan het verblijf van de gast zonder meer beëindigen als die zich niet houdt aan de regeling inzake nevenwerkzaamheden. Bovendien trok de financier van de visiting professor, de gemeente Rotterdam, zich terug en is niet vooraf bedongen dat de universiteit dan de kosten over moet nemen.
Het argument van Ramadan dat iedereen kon weten dat hij voor Presstv werkt, omdat het op zijn eigen website staat, houdt geen stand. Je moet het officieel aan je werkgever laten weten.
Dat geldt voor iedereen. Dat mag dan Hollandse bekrompenheid zijn in de ogen van de fans van Ramadan, maar het feit dat regelingen voor iedereen gelden ongeacht of men een schare bewonderaars heeft, is een groot goed.
De bekrompenheid van Nederland steekt volgens sommige verdedigers van Ramadan, onder wie socioloog Willem Schinkel, schril af bij topuniversiteit Oxford die geen problemen heeft met Ramadans werkzaamheden voor Presstv. De vrijheid van meningsuiting is in Oxford heilig, concludeerde Schinkel in Nova.
Onvermeld blijft, bij dit soort verwijzingen naar het vrije Oxford, dat de leerstoel die Ramadan daar zal bekleden, gefinancierd wordt door de Qatar Foundation for Education, Science and Community Development. Deze organisatie is tevens betrokken bij het financieren van de Yusuf Al Qaradawi scholarships.
De in Egypte geboren en in Qatar woonachtige Al Qaradawi was een volgeling van de grootvader van Ramadan, Hassan al Banna, en lid van de Moslimbroederschap. Hij had een talkshow op de door Qatar gefinancierde tv-zender Al Jazeera waarin hij antisemitische uitspraken deed en bad voor de ondergang van Israël.
Qatar is bang voor Iran en zoekt tegelijkertijd toenadering. Samen met Iran financierde Qatar bijvoorbeeld Hezbollah in Libanon. Het is dan ook niet verwonderlijk dat aan de kleinzoon van Al Banna, van wie de in Qatar zo vereerde Al Qaradawi een volgeling was, geen moeilijke vragen worden gesteld over dat hij betaald wordt door het Iraanse regime.
Al Qaradawi, die door Ramadan openlijk wordt geadoreerd, heeft als voormalig decaan van de Islamic Department at the Faculties of Shariah and Education in Qatar nog wel het een en ander in de melk te brokkelen waar het gaat om internationale benoemingen van hoogleraren.
De website van Oxford meldt dat Ramadan via de aanstelling in Oxford als hoogleraar ook werkzaamheden zal verrichten voor de Qatar Faculty of Islamic Studies, waar de Al Qaradawi scholarships zijn ondergebracht.
Ramadan verkeert kortom in een gezelschap dat alles van hem zal pikken en al helemaal dat hij vriendjes is met het regime in Iran en daar tegelijkertijd zogenaamd kritisch over is. Maar om nu te zeggen dat Oxford hiermee een bolwerk van vrije meningsuiting is, waarbij het bekrompen Nederland schril afsteekt, gaat ook weer wat ver.
De topuniversiteit laat een oliestaatje een leerstoel kopen voor een van de nakomelingen van de adel van de Moslimbroederschap. Daar komt het op neer. Wie dat het toppunt van academische vrijheid wil noemen, zou ook met de situatie in Rotterdam moeten kunnen leven.
Interessant is de verontwaardiging bij de verdedigers van Ramadan over de politieke kant van het ontslag door de Erasmus Universiteit. Dat ook de benoeming van Ramadan een politieke was, laten zij buiten beschouwing. Toen Rotterdam de leerstoel ging bekostigen en Ramadan een combinatie aanbood van een hoogleraarschap en een adviseursfunctie, heeft niemand van de huidige verdedigers van Ramadan alarm geslagen in verband met de politieke kant van al die functies en de mogelijke gevaren voor de academische vrijheid. Ramadan is akkoord gegaan met een politieke benoeming. Nu hij achter zijn ontslag politiek vermoedt, schreeuwt hij moord en brand. Wat had hij dan gedacht?
Daarover valt wel iets af te leiden uit zijn uitspraak dat hij het regime in Iran via zijn rol als presentator van Presstv van binnenuit wil hervormen. Wie denkt nou over zichzelf dat hij dat kan?
Daarvoor moet je grenzeloos politiek naïef zijn en een ego hebben van Rotterdam tot de met bloed doordrenkte straten van Teheran. Dat ego is nu gekwetst. Dat is treurig voor de betrokkene. Al is die treurnis niets vergeleken met die van de mensen die zuchten onder het totalitaire regime. Het regime waardoor Ramadan, die tegelijkertijd mooi weer en slachtoffer speelt, zich laat betalen en gebruiken.
Amanda Kluveld is historica
Rotterdam wilde in mei dit jaar Tariq Ramadan ook al lozen
verslaggeefsters Janny Groen, Annieke Kranenberg
Gepubliceerd op 28 augustus
AMSTERDAM - Rotterdam heeft ver voor de Presstv-affaire geprobeerd Tariq Ramadan kwijt te raken. Volgens de Zwitsers-Egyptische professor is hem in mei door de Erasmus Universiteit Rotterdam (EUR) te verstaan gegeven dat burgemeester Aboutaleb definitief een einde wilde maken aan het politieke tumult rond hem.
Tijdens een gesprek met rector Steven Lamberts – waarbij ook een hoogleraar van de faculteit der sociale wetenschappen aanwezig was – is hem een ‘discreet aanbod’ gedaan, aldus Ramadan. Als hij bij de gemeente zou vertrekken, kon hij bij de EUR blijven en tegelijk aan de slag gaan bij de imamopleiding van de VU in Amsterdam.
Verbaasd
Vanuit Marokko zegt Ramadan ‘verbaasd’ te zijn over het innige optrekken van universiteit en politiek. Lamberts heeft volgens Ramadan letterlijk gezegd: ‘Dit is niet het einde van het verhaal. In het zicht van de verkiezingen zullen je vijanden je opnieuw aanvallen.’
Kort daarvoor was Ramadan in opspraak geraakt wegens veronderstelde homofobe uitspraken. Na een verhit debat in de gemeenteraad, mocht hij blijven. Twee VVD-wethouders stapten op. Aboutaleb zat destijds duidelijk met het contract in zijn maag: ‘We kunnen deze constructie uitzitten, maar mijn advies zou zijn: nooit meer.’
Tijdens het gesprek in mei bleek volgens Ramadan opnieuw dat Aboutaleb van hem af wilde. ‘De rector sprak over de burgemeester alsof hij hem net had ontmoet.’
Ramadan ging niet op het aanbod in, omdat hij in Nederland juist op ‘grassroot level actief wil zijn’ en niet alleen op academisch niveau.
Niet goed
Lamberts zegt dat Aboutaleb ‘helemaal niets’ met dat gesprek te maken had. ‘Hij wist van niets. Ik heb inderdaad gezegd: dat gaat op den duur niet goed met jou en de stad en ik heb naar een manier gezocht om hem voor de toekomst voor de universiteit en Nederland te behouden.’
De VU had volgens Lamberts wel belangstelling voor zijn ‘suggestie’.
Burgemeester Aboutaleb laat weten dat hij bij de Erasmus Universiteit op bezoek is geweest als onderdeel van zijn kennismaking met de stad, maar dat hij zich nooit heeft bemoeid met Ramadans functioneren bij de EUR. Verder wil hij er niets over kwijt.
Academici uitten vorige week al hun zorgen over het gezamenlijke optreden van stad en EUR bij Ramadans ontslag op 18 augustus.
http://www.volkskrant.nl/binnenland/art ... k_al_lozen" onclick="window.open(this.href);return false;
Gepost door: George Knight op: 26 augustus , 2009 om 3:35 pm
“Dr. Tariq Ramadan wordt vanaf 1 januari 2007 voor twee jaar gasthoogleraar ‘Identiteit en Burgerschap’ aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. Hij bekleedt de wisselleerstoel die is ondergebracht bij zowel de Faculteit Sociale Wetenschappen (FSW) als de Faculteit der Historische en Kunstwetenschappen (FHKW). De wisselleerstoel is voor vier jaar ingesteld op initiatief van de gemeente Rotterdam.”
In april 2009 werd het gasthoogleraarschap van Ramadan verlengd tot 1 februari 2011.
Aldus de persberichten van de EUR.
http://www.eur.nl/nieuws/journalisten/a ... r/ramadan/" onclick="window.open(this.href);return false;
http://www.eur.nl/nieuws/detail/article/11043/" onclick="window.open(this.href);return false;
De EUR heeft het over een ‘wisselleerstoel’ en een ‘gasthoogleraar’. Maar dit zijn gepopulariseerde termen die in de Wet op het hoger onderwijs en wetenschappelijk onderzoek (WHW) niet voorkomen. De officiele gangbare term is ‘bijzonder hoogleraar’ Zie: http://www.st-ab.nl/wetten/0718_Wet_op_ ... ek_WHW.htm" onclick="window.open(this.href);return false;
Verschil is dat een ‘gasthoogleraar’ tijdelijk wordt aangesteld, meestal ten behoeve van het geven van een reeks colleges. Het verband met Ramadan was echter structureler. Het omsloot een beoogd dienstverband van vier jaar.
In de zin van de WHW was Ramadan bijzonder hoogleraar. Karakteristiek is dat een bijzonder hoogleraar wordt benoemd door een (externe) instantie en ook door die instantie wordt betaald. In dit geval de Gemeente Rotterdam die € 800.000 betaalde aan de EUR. Wat neerkomt op € 200.000 per jaar. Vraag is hoeveel daarvan naar Ramadan en hoeveel naar de EUR ging. Voor een universiteit kan het instellen van een bijzondere leerstoel aantrekkelijk zijn omdat het geld oplevert.
Bijzondere leerstoelen als deze ‘Identiteit en Burgerschap’ hebben onder andere tot doel een relatie te leggen tussen een maatschappelijke organisatie en een universiteit. Met alle nadelen vandien. In dit geval de gemeente en de EUR. Een bijzonder hoogleraar heeft geen directe relatie met de universiteit, maar wel met de geldgever. Ook Ramadan had geen directe relatie met de EUR, maar wel met de Gemeente Rotterdam. In het persbericht over het beëindigen samenwerking stond dan ook:
“Zijn [=Ramadan] contract met de gemeente wordt verbroken en zijn gasthoogleraarschap Burgerschap en Identiteit bij de EUR wordt beëindigd.”
http://www.eur.nl/nieuws/detail/article/13026/" onclick="window.open(this.href);return false;
Op het ontslag van Ramadan is vanuit de academische wereld de laatste dagen kritiek gekomen. Dat is begrijpelijk, omdat er willekeur lijkt bij dit ontslag en de academische vrijheid in het geding lijkt te zijn. Da’s natuurlijk ongewenst en slecht voor de academische vrijheid in Nederland. Los van de vraag waarvoor Ramadan precies stond, hoe zijn wetenschappelijke inhoud is en hoe zijn ‘wetenschap’ zich verhoudt tot een religie waarvan hij een belangrijke leidsman is.
De sleutel voor de positie van Ramadan en zijn ontslag liggen in het feit dat-ie bijzonder hoogleraar was. Hij stond uitsluitend in een officiele relatie met de Gemeente Rotterdam en had daarmee een contract en niet met de EUR. Rotterdam financierde de leerstoel volledig inclusief de overhead voor de EUR. Ramadan kon door de gekozen constructie alleen benoemd, betaald en ontslagen worden door de Gemeente Rotterdam.
Toen het college van Rotterdam om politieke redenen de relatie met haar bruggenbouwer Ramadan beeindigde, golden dezelfde redenen ook voor de financiering en ondersteuning van de bijzondere leerstoel. De EUR had hierover in eigen huis niets over te vertellen. De EUR was geen baas meer over een medewerker die er in de publiciteit wel mee werd geassocieerd, maar er niet in dienst van was.
De academische vrijheid was 2,5 jaar geleden ingeleverd bij het instellen van de bijzondere leerstoel ‘Identiteit en Burgerschap’. Het was beter geweest als alle verontwaardigde critici die zich nu ineens laten horen aan de bel hadden getrokken bij het instellen van de bijzondere leerstoel. De academische medewerkers via hun besturen. Toen werd de academische vrijheid geweld aangedaan. Maar toen zwegen ze. Achteraf moet hun verontwaardiging blijkbaar goedmaken dat ze toen hebben zitten slapen.
Media lijken evenmin te begrijpen dat het de Gemeente Rotterdam en niet de EUR is die beslist over het dienstverband met Ramadan. Wellicht op het verkeerde been gezet door de EUR die de termen ‘wisselleerstoel’ en ‘gasthoogleraar’ intoduceerde.
De reactie van Ramadam op zijn ontslag lijkt ook niet helemaal zuiver omdat-ie wist dat-ie uitsluitend een contract had met de Gemeente Rotterdam en alleen door haar ontslagen kon worden. Ramadan wist dat-ie als bijzonder hoogleraar geen relatie had met de EUR. Dan heeft het weinig zin om zo tegen een afhankelijke gemaakte universiteit te schoppen. Hoewel de reactie van Ramadan redelijker lijkt dan die van sommigen die het nu voor hem wensen op te nemen. Maar zij begrijpen de achtergronden niet. Ramadan wel.
Er wordt gepraat over misbruik door de politiek van de wetenschap. Maar in dit geval begon dat misbruik door een bijzonder hoogleraarschap te maken uit politieke overwegingen. En ook altijd die verwijzingen naar de witwasserij van kort geleden:Waarom zit de Erasmus universiteit zo fout?
Het zou de Erasmus universiteit sieren als ze het ontslag van Tariq Ramadan ongedaan maakt.
Anderhalve week geleden besloot het Rotterdamse gemeentebestuur de islamkenner en publicist Tariq Ramadan als adviseur te ontslaan. Vrijwel onmiddellijk sloot de Erasmus Universiteit, waar Ramadan buitengewoon hoogleraar was, zich daarbij aan.
Dit werd geschreven in de zomer van 2007.Ramadan claims that he has differences with the Iranian regime and that he did not like the regime of the mullahs from the start. “The model of government of the ayatollahs and its relation to power did not satisfy me. I was against the Shah but I did not support the new regime.”(*) His critique is rather mild especially when one knows that he quotes Iran as an example of the social “promotion of women”: “Iranian society today is, among the Muslim societies, the most advanced about the promotion of women.”!
Aboutaleb zou best wel eens de Ikhwan in de wielen kunnen hebben gereden. Dat doet men in Marokko ook.Ramadan schrijft aan NRC / Handelsblad en de Volkskrant dat hij vermoedt dat burgemeester Ahmed Aboutaleb achter dat verzoek zou zitten. Aboutaleb ontkent dat ten stelligste. Hij zegt dat hij zich nooit heeft bemoeid met Ramadans functioneren bij de Universteit.
Rector Steven Lambrechts van de Erasmus Universiteit bevestigt dat hij weliswaar met Ramadan heeft gesproken, maar ontkent dat dit gebeurde in opdracht van Ahmed Aboutaleb.
Ook deze UvA-wetenschappers schijnen niet te beseffen dat het de gemeente Rotterdam is waar Ramadan het leerstoel-contract mee had. Bedoelen ze nu te zeggen dat de UvA die miljoenen moet gaan ophoesten?Tariq Ramadan naar de UvA
UvA-wetenschappers Paul Aarts, Michiel Leezenberg, Annelies Moors en Ruud Peters, allen werkzaam op het snijvlak van politiek, recht, filosofie en islam, pleiten er deze week in een opiniebijdrage in Folia voor dat de Zwitserse islamoloog van Egyptische komaf Tariq Ramadan, die door de Erasmus Universiteit Rotterdam (EUR) de laan uit is gestuurd, naar de UvA wordt gehaald. De wetenschappers schrijven: ‘Het zou de Universiteit van Amsterdam sieren als Tariq Ramadan hier welkom zou worden geheten, bijvoorbeeld als gasthoogleraar. Daarmee zouden we duidelijk maken dat de UvA niet meedoet aan de hetze tegen moslims die vinden dat de islam voor hen ook van belang is buiten de privésfeer.’
En waar had Ayaan het over: over de these dat nieuwsgierigheid niet onderdrukt moet worden. Iets dat ze al eerder in het boek 'de zoontjesfabriek’ poneerde toen ze nog voor de PvdA denktank de Wiarda Beckman Stichting werkte.De UvA heeft een spreker uitgenodigd die grossiert in vooroordelen. Een spreker die door haar aanwezigheid zorgt voor publiciteit. Maar een werkelijk nieuwsgierige universiteit nodigt iemand uit met een goed onderbouwd verhaal dat kritisch is ten aanzien van het establishment. Er zijn genoeg moslima’s die dat kunnen. Wereldwijd.
Professor Annelies Moors
Oej, zo'n twijfel uiten onder professoren, dat is niet een hoog vaandel maar een rode vlag (om verwarring te voorkomen, het gaat immers over de UvA: de vlag met de betekenis van "Gevaar!!").De Universiteit van Amsterdam is niet van plan de in Rotterdam weggestuurde islamoloog Tariq Ramadan aan te trekken, zoals vier UvA-wetenschappers willen. De UvA heeft geen vacature, zegt een woordvoerder van de universiteit. Bovendien vindt de universiteit wetenschappelijke onafhankelijkheid een groot goed en is onduidelijk of Ramadan die net zo hoog in het vaandel heeft.
Ramadan is komende zondag in de Stopera spreker tijdens een debat over fundamentalisme en tolerantie. Het Nexus Instituut uit Tilburg, dat cultureel-filosofische debatten organiseert, heeft 'geen moment' overwogen Ramadan te schrappen. ''Integendeel.''
Op de conferentie, die als thema 'Reflection on man after the end of history' heeft, treedt ook minister van justitie Ernst Hirsch Ballin op, net als een terrorisme-expert en Al-Qaidakenner Marc Sageman.
Wordt geen dhimmi van Ramadan door Johan Pieter Verwey Arabist en publicist
Het viertal wetenschappers geeft hiermee blijk van een duidelijke stellingname in het debat over de positie van de islam in Nederland. Het gaat hen dan ook niet zozeer om de reden of de manier waarop Ramadan ontslagen is, maar om ‘wie’ er ontslagen is: hun grote voorbeeld van de Europese Islamisering.[...]
Dit smaldeel van de UvA staat al jaren bekend om haar zeer welwillende houding tegenover de islam, en ook de politieke stromingen daarvan. Dit komt ook helder naar voren uit de tekst van de brief van 31 augustus jl.. Ramadan zou een ‘inspirerende waarde’ zijn en een ‘ rolmodel voor zijn studenten’. En Ramadan krijgt aandacht omdat ' hij zich heel nadrukkelijk als Moslim profileert'.
Geloof
Deze loflezing is vooral gebaseerd op het academische geloof van het viertal op het belang van ' identiteit' . Een onderwerp dat de laatste decennia bijzonder veel wetenschappelijke aandacht heeft gekregen. Voor Aarts cs. is de identiteit als moslim belangrijker dan die als Nederlands staatsburger.
Ook is de moslimidentiteit en de islam volgens hen volledig compatibel met de waarden en normen van onze democratisch rechtsstaat.
Zij zijn dan waarschijnlijk de enigen die dit nog met volle overtuiging geloven.[...]
Het gevaar van iemand als Ramadan ligt in de combinatie van een gematigde boodschap met onderliggende fundamentalistische idealen. Dat veel onwetenden en naïeve bestuurlijke typen hiervoor vallen is betreurenswaardig maar dit komt meestal voort uit goede hoop op een betere toekomst. In het geval van de wetenschappers, die onwetendheid niet kunnen claimen, is de steun voor Ramadan echter niet goed te praten en hun gedrag dan ook als niets minder dan dhimmitude aan te merken.
Wie nadere haring of kuit hebben van de denkbeelden van Ruud, dan is dit hier:Lubbers: Positie vrouwen Iran voorbeeldig
AMSTERDAM - Vrouwen hebben het in Iran beter dan in Afghanistan. Iran is daarom een voorbeeld voor de islamitische wereld, schrijft oud-premier Ruud Lubbers op de website World Connectors.
Lubbers neemt het in zijn stuk op voor Tariq Ramadan, die onlangs werd ontslagen door de raad van bestuur van de Erasmus Universiteit in Rotterdam. Eerder al werd de hoogleraar ontslagen als integratieadviseur bij de gemeente Rotterdam. Dit naar aanleiding van de tv-werkzaamheden van Ramadan voor de Iraanse tv na de bloederige rellen die uitbraken na de verkiezingen.
In het stuk legt Lubbers de link naar vrouwen. Hij schrijft dat eens naar Afghanistan moet worden gekeken, waar vrouwen het vele malen slechter hebben dan in Iran, zegt de oud-premier. Hij ziet voor het land dan ook een voorbeeldfunctie weggelegd in de Islamitische wereld.
En die mannen? Daar geldt hetzelfde voor! Ook zij gaan terug van de middeleeuwen naar de steentijd en dat is een hard gelag.From my times as High Commissioner for Refugees, I clearly remember that even when the Taliban had been expelled, the Afghan women who had been living as refugees in Iran for several years, had difficulties going home since in Afghanistan life is so much harder for women than in Iran.
This is one example of the exemplary role that Iran could play in the world of Islam.
Onder deze hoofdredacteur heeft Tariq dus gewerkt?Moordverdachte FBI werkte bij PressTV Iran
Een man die al bijna dertig jaar door de Amerikaanse recherche (FBI) wordt gezocht wegens moord, was jaren een vooraanstaand medewerker van de Engelstalige afdeling van de Iraanse nieuwszender PressTV. Dit meldde vandaag het Britse dagblad The Times, die de verdachte Hassan Abdulrahman in zijn Iraanse woonplaats Karaj sprak.
Hij werd in de VS als David Theodore Belfield geboren en vermoordde in juli 1980 in Maryland, vlakbij Washington, persattachée Ali Akbar Tabatabai van de Iraanse ambassade. Met geld van het nieuwe Iraanse regime ontkwam Belfield naar Iran.
Abdulrahman was hoofdredacteur van de Engelstalige onlinedienst van PressTV en trad na de presidentsverkiezingen van 12 juni af. Adulrahman heeft de moord op Tabatabai bekend. Bij sollicitaties is volgens hem nooit naar zijn verleden gevraagd. Hij bekritiseerde tegenover The Times het medium PressTV als niet onafhankelijk. "Ze hebben echte journalistieke programma's, maar over het algemeen niet. Het blijft 'staatsjournalistiek', aldus Abdulrahman.