Islam en slavernij

yoka
Berichten: 105
Lid geworden op: vr jul 24, 2009 1:52 pm

ISLAM en SLAVERNIJ

Bericht door yoka »

c) Aspects of Islamic Slavery


(i) Recruitment of Slaves in Islam

We have already mentioned that newborn children could be recruited into Islamic slavery if the parents of the infant were slaves. But the most common method of getting slaves was capture (see Sura 33.50 given above). Sometimes this takes place on the battlefield, but as soldiers were usually men women could rarely be enslaved in this way. Thus in the Battle of Badr, the first of Muhammad's victories, all the captives were males. Some of these captives were released after a bounty was paid by their relatives others were freed if they converted and joined Muhammad's army

Males of mature age were not always desirable as slaves as the primary use of slaves in that pre-industrial society was to do domestic chores, and men did not excel in this. Thus Muslims always prized females not only because they could be used to do domestic work, but also because they could used to used to satisfy their carnal appetites of their owners and also be used as breeding stock to breed more slaves. Children were also prized because they could be converted into Islam by their captors without requiring their consent.

So in course of time the Prophet shifted his tactics and when an army was defeated the entire community which the army defended was enslaved. This ensured a supply of women and children the most prized of slaves. This was often combined with the wholesale slaughter of the men. The classic example of this is what the Prophet did after he defeated the Jewish tribe of Banu Quraiza. All 700 men left in the tribe were slaughtered in one day the unfortunates being forced to dig their own graves before their heads were struck off. So it was not simply a question of killing people in the heat of battle. All the women and children of the tribe were then enslaved.

Later on Muslims conducted organised raids into Africa to enslave Negroes. These were then sold in the slave bazaars of Mecca, Baghdad, Tripoli and other places in the Islamic world. This trade was only stopped by the European powers in the nineteenth century.

(ii) Muhammad as a Slave Owner

A stumbling block to those want to present Muhammad as a potential liberator of slaves is the he himself was a slave owner. We have already seen in Sura 33.50 that Allah says that he has given Muhammad slaves. Since the main route to servitude was capture in war Allah gives a fifth of the spoils of war to the Prophet to be used as he wishes:

8.41: And know that whatever thing you gain, a fifth of it is for Allah and for the Apostle and for the near of kin and the orphans and the needy and the wayfarer, if you believe in Allah and in that which We revealed to Our servant, on the day of distinction, the day on which the two parties met; and Allah has power over all things

According to this Sura a fifth share of the booty was taken by Muhammad some of which was distributed to near kin, etc. as stipulated in the Sura. But this distribution was at Muhammad's discretion. The booty included the captives who were made slaves. After the first successful campaign, the Battle of Badr, Muhammad released the captives who were not ransomed by the Meccans. This clemency had been opposed by some Muslim leaders like Umar who wanted them executed. However in later battles the general rule was that the men who refused to convert were executed while women and children where taken into slavery.(15)


(iii) Position of Women Slaves

One of the worst aspects of Islamic slavery is the sexual exploitation of women slaves by their masters. Some Muslims try to deny this but as we have seen there are at least three Suras in the Koran which give the slave owner the power to cohabit with his female slaves at will. Even without the taint of slavery the plight of women was deplorable under Islam. If on top of this slavery is attached their plight is magnified manifold.

Amongst those who try to assert that concubinage with female slaves was not permitted in Islam is Maulana Muhammad Ali (The Religion of Islam, pp. 6667-670). His main argument is that Muhammad allows slave owners to marry female slaves (e.g. in Sura 24.32-33 which we have considered above)(16). But the fact that marriage is allowed does not mean that concubinage was not. In Islam a girl was given in marriage with the consent of her guardian (usually the father). But a slave has no guardian other than the slave-owner so the slave-owner marrying his own slave cannot be a free contract. A Muslim can have only four wives but he can keep an unlimited number of slave concubines; that is why marriage to one's slave was rather rare. Finally even Maulana Muhammad Ali is forced to admit that in the Islamic jurisprudence (the Fiqh) "we find the rule laid down that a master may have sexual relations with his slave girl simply because of the right of ownership which she has in her" (p. 670).

The sexual exploitation of women slaves has also existed in other countries, e.g. in the United States with respect to Negro slavery. But never so extensively and commonly as under Islam, and never under the sanction of divine command. The harems and seraglios of the richer Islamic potentiates became massive and they were replenished regularly by slave women. This is amply documented in the cases of the Moghul and Ottoman rulers as well as the smaller Arab sheiks.

Muhammad himself accumulated a small harem of women for each of whom he built an apartment around the Mosque at Medina. Most were wives, the number greatly exceeding the number of four which was allowed for ordinary Muslims(17). The extra wives were generally authorised by a special dispensation from God granted through the archangel Gabriel.

One of Muhammad's concubines, Mary the Copt, was a slave as she was a gift from the ruler of Abyssinia. Even though Mary refused to give up her Christian religion she became one of Muhammad's favorites (giving him one of his rare children) and was involved in one of the scandals in Muhammad's married life(18).

After the slaughter of the men of the Jewish tribe of Quraiza, and the enslavement of the women and children, Muhammad took Rihana, the wife of the chief of the Clan as a concubine. Of this incident Gairdner asks: "What of Rihana, the beautiful Jewess, taken to Muhammad's tent on the very night of the slaughter, she with a face yet wet for a husband massacred in cold blood, he with a soul newly stained by the blood of that husband?".(19) Rihana later tried to poison Muhammad.




(d) Apologetics for Islamic Slavery
In this section we review some representative opinions on the subject expressed by scholars and commentators usually involving some kind of defence of the institution of slavery in Islam. As we have mentioned earlier many writers on Islam ignore this question entirely(20). This could be described as the defence of Islamic slavery by silence. But it probably indicates that we are dealing with an obvious fact which needs no further elaboration. However silence can be misconstrued as absence of slavery and sometimes the silence may be deceptively used.

However many writers do refer to this institution, often in passing, but sometimes acknowledging its infamy but also trying to provide some justification of it. No one can be found who expressly states that Islam does not permit slavery for this is too obvious in almost every aspect of the religion. We cannot be exhaustive in a survey like this. We shall first look at a few books on Islam written by non-Muslims and then consider the defence of Islam on this question by Muslim writers.

Jacques Jomier's book How to Understand Islam(21) is partly critical partly apologetic. We are told "Islam accepted slavery as a social fact and no one felt the need to react against it immediately." Muhammad had no compunction in denouncing "social facts" that he did not agree with (e.g. infanticide, some arrangements relating to marriage and divorce) so the fact that he accepted the "social fact" of slavery must mean that he approved of it. And as to the lack of immediate reaction there is no evidence of any important Muslim reacting against it even several centuries later. The abolition of slavery was imposed on Muslim rulers by the Western colonial powers in the nineteenth century. Jomier writes:




But the question has been inflamed by an anti-Muslim apologetic which seeks to heap on Islam all the shame for a practice which has now been abolished. It may indeed have been the case that the raids of Muslim slavers were the last to take place when elsewhere this kind of traffic had already disappeared. However, it is for those whose ancestors have never practised slavery to cast the first stone.




Even if slavery is now abolished it does not prevent us from studying how it was treated by Muhammad, the apostle of God. It is not a matter of heaping shame because even modern Muslims try to device some kind of apologetic for this institution. As to Jomier's reference to casting stones, this is also an argument advanced by Jesus who said that "he who is without sin should cast the first stone". Bu this is a dubious argument. If taken seriously it would mean that many criminals will have to be allowed to go free because there may be no one who is "without sin". The modern judicial principle is to judge people on the evidence, not the morals of the judge, and it is this test that has to be applied to the Koran.

After saying that Christianity too had accepted slavery Jomier says: "The main difference between Christianity and Islam was that in Islam sexual relations with female slaves are officially permitted in addition to legitimate marriage; hence there was a supplementary traffic to supply the harems." Jomier also states: "... female slaves who gave a child to their masters were put in a separate legal category. They are called umm walad (mother of a child) and cannot be sold. They have to be freed on the death of their master".(22)

Another difference that is claimed was that Christian slavery was used for economic purposes while Islamic slavery was mainly domestic. While there is some truth in this it does not in any way mitigate the infamy of slavery. Also slaves had been used for economic purposes in Islamic countries, and there have been some noted slave revolts under Islam, e.g. the Zanj revolt in ninth century Iraq when slaves transported from East Africa to work plantations revolted. This is scarcely different to the transportation of Negro slaves to work in the plantations of the United States.

A more recent book put out by a leading academic publisher is David Waines' An Introduction to Islam (Cambridge University Press, 1995), which has a section on "dhimmis and slaves". It says very much less than what has been considered in this work. Waines says that "the slave, was not recognized by the law as fully responsible as a free Muslim" which is something of an understatement. He says: "A slave was either born to his or her station or was a non-Muslim who fell into captivity, most often as a consequence of war. Slaves were also purchased by Muslim rulers ..." Here he is on sound ground.

John Espisoto's Islam the Straight Path, while mentioning slavery tries to minimise its import. Thus referring to the enslavement of the women and children of the Qurayza Jewish tribe he says: "... the motivation for this was political rather than racial or theological". This is wrong; it was religious to the extent that it fell under Muhammad's grand plan of ridding Arabia of all non-Muslims.

The opinion of D. S. Margoliouth on this subject is as follows: "How the doctrine of the equality of all Moslems was to the reconciled with this institution [slavery] was not obvious; for it might seem that a slave had merely to adopt Islam in order ipso facto to become free; and indeed the doctrine that no one already a Moslem may be enslaved seems to be orthodox. Omar is said to have advanced the that no Arab might be enslaved and in the main these living chattels came from other races" (Mohammedanism, pp 88-89). Clearly this refers to Muslims becoming slaves but as we have seen Muslims were indeed made slaves.

On the defense of slavery by Muslims we can quote two writers Maulana Mohammad Ali and Muhammad Qutb.

Maulana Mohammad Ali's The Religion of Islam (Lahore 1936) is a substantial scholarly volume which contains a section on slavery. He cannot however deny outright that Islam does not permit slavery. He writes:




"Slavery was an institution recognised by all people before Islam. To Islam lies the credit of laying down principles which if developed on the right lines, would have brought about its destruction" (pp 661-2)




Unfortunately for Maulana Islam did not try to destroy slavery but perpetuated it for a longer period than otherwise would have been the case. The principles it added were of the most obnoxious and vile kind.

The Muslim writer who has set out to provide the longest defence of Islam on the score of slavery that I am aware of is Muhammad Qutb. His book is entitled Islam the Misunderstood Religion(23). The longest chapter in this book (some 50 pages long) is entitled "Islam and Slavery". His arguments however are not too cogent but they deserve consideration. Much of the book is written as a diatribe against Communism as if all those who accuse Islam of slavery are Communists.

Qutb's line of argument is given by this quotation:




"Now as Islam came to the world at a time when the stage of slavery was coming to an end and that of feudalism just beginning, it brought with itself laws, creeds and a discipline of life all of which were in concord with the prevalent circumstances of economic existence. That is why it approved of slavery as well as permitted feudalism, for Islam could not anticipate the next stage of economic development nor give any system to the world for which the economic circumstances were not ripe..." (p. 64-5)


At least Qutb does not try to deny that Islam permitted slavery, as some of the more ignorant Muslims do. According to Qutb when Islam arose slavery was ending. Why then did it embrace a dying system and give it a new lease of life? Muhammad rejected many other economic institutions prevalent in his day, e.g. loans on interest, gambling, etc. So there was no reason for him to accept anything simply because it was there. In fact Muslims take pride in saying that Muhammad rejected some current practices like infanticide. So why did he not reject slavery? The plain fact is that he approved of it and indeed used it both for his personal benefit and that of the Muslim community.

Qutb's claim that Islam could not anticipate the next stage of economic development may be accepted if the official line is that the Koran is the work of Muhammad. But it is claimed that it is Allah's work. If so the alleged power of omniscience attributed to Allah would have enabled him to see all of the past and of the future. So the Koran's justification of the institution of slavery must be God's design. Qutb then goes into a long digression on how bad slavery was under the Romans and claiming that Islamic slavery was "better" than that of Rome, Persia, India, etc. This kind of argument of course is puerile. In any slave system one may be able to find slave owners who acted better than those in another system and some who are worse. Even if it were possible to compare evil systems, the degradation in Islamic slavery may well be amongst the worst. There is unanimous agreement that in respect of the carnal exploitation of slave women by their masters Islamic slavery was infinitely worse than any other system.

Qutb also claims that as slavery in Islam was domestic slavery while elsewhere slaves were used in industry or agriculture it was better. The domestic nature of slavery arose from the economic circumstance of Arabia; it was pre-industrial and the dessert nature of the country prevented large-scale agriculture. But when Islam moved to other areas it did employ slaves in plantations (e.g. the ninth century slave revolt in Iraq). Also domestic slavery leads to the odious institution of sexual exploitation of slaves. Thus Qutb's argument here is not sound.

Qutb then cites two aspects of Islamic slavery which he says "signified a great practical advancement achieved by Islam in the history of slavery" (p. 79). These institutions are: (1) Al Itq or the voluntary freeing of slaves and (2) Mukatabah or freedom by written agreement. The first of these is simply not enough. Slavery is a violent institution and it cannot be ended voluntarily, especially if it has divine sanction. The source cited for this is Sura 4.92 which we have examined earlier and shown not to be a voluntary freeing but the payment of a restitution for manslaughter. The second one is the "written agreement" we have discussed above in connection with Sura 24.33 where its limitations were exposed. Thus Qutb's "advancements" prove to be no advancements at all. The only advancement in slavery is to abolish the institution altogether and this Muhammad signally failed to do.

Qutb finds great difficulty in answering the question why Islam did not abolish slavery. His answer is that because slavery was deep rooted at the time "its abolition required a far longer period of time than the life of the Holy Prophet". But the brevity of his life did not prevent the Prophet from introducing other reforms of institutions equally deep-rooted. Besides there was not even a declaration of intention, and as we have seen the Prophet fully used the advantages of the institution both personally and communally for his group. Not only the prophet but none of his successors attempted to abolish slavery. Surely Qutb cannot argue that the many centuries of Muslim power was not long enough to abolish this institution. The sad fact is that slavery increased in its scope as the power of Muslim empires grew.

Qutb illustrates very well the futility of many Muslims in trying to justify an unjustifiable institution. Above all an institution which more than anything else condemns Islam.




3. The Infidel in Islam
(a) Literature on Islam and the Infidel
Books on Islam tend to be of three types. There are those by Muslims and they are frankly apologetic trying to justify the practices of Islam. At the opposite end we have books by those who have been its opponents or victims and are thus frankly critical in tone. Thirdly there are books by scholars of religion and Islam specialists. We would normally expect this third category of books to be objective. Unfortunately this is not the case. Many scholars become apologists for the religions they study. Also unlike other academics they are not interested in determining the accuracy of claims made in religious texts they study but confine themselves largely to describing those claims and practices based on them. There are, of course, a few scholars who are truly objective but this is altogether rather rare for Islam, and indeed for other religions as well.

The five books(24) on Islam considered here provide a sampling of these different approaches. The book by Muhammad Qutb is frankly apologetic. It was originally published in Arabic in Cairo and this translation has been published by the Ministry of Awqaf and Islamic Affairs of Kuwait in order to "dispel the doubts cast against Islam by its enemies". It is thus useful in finding out what the official defence of the religion is. The books by Ghosh and Burns, who are not Muslims, provide an undisguised critique of Islam, but for the most part they tend to be as objective as possible. The books by Espisoto and Peters may be taken as representative of scholarly works, the former sympathetic to Islam and latter more objective.




(b) Umma, Dhimmi and Kaffir
In this article we do not seek to present an analysis of Islam as a whole, but to concentrate on a particular aspect, viz. the treatment of the Infidel in Islam. Islam divides mankind into three categories - the Muslims (umma), the people of the Book (ahl al-Kitab) and the unbelievers (kafir). The umma consists of all those who have made the profession of faith of Islam (the Sahada). This is the statement that "there is no god but Allah and Muhammad is his prophet". They come under the jurisdiction of Islamic law, and retreat from this is impossible, for in Islam apostasy is a capital offence. The people of the Book are Jews and Christians, who according to Islam, also received the revelation from God, but in an imperfect form and in any case they soon departed from its correct interpretation. Even though the Koranic revelation supercedes that of the "people of the Book" they are tolerated in Islamic countries and worship of their religions allowed (except in Arabia proper where the Muhammad decreed that only the worship of Islam be permitted).

Studies of Islam by Christians and Jews lack in objectivity as they cannot criticise the dogmas of Islam without exposing themselves also to the same charges as their beliefs are not too different. They also seem to revel in the special position accorded to them in Islam (though subject to a financial penalty) and Muslim rulers had usually employed them in high positions in the administration of conquered peoples. Christian and Jewish writers on Islam have generally ignored the position of the Kafir in Islam. Quite apart from the affinity they share with Islam their own attitude to "pagans" has been hardly different especially in the medieval period.

The historic conflict of Christian with Muslims best typified by the Crusades has been long forgotten. Recently the Pope has made overtures to Muslims and even praised them for the regularity with which they pray to God.

It must be remembered that humanists also belong to the category of Kafirs. This is because they do not believe in a revealed text, which is the defining characteristic of the people of the Book. There is no evidence that Muhammad encountered any atheists. Most of his fury was directed against "idolaters" by which he meant those who worshipped traditional divinities and goddesses. There is a category of people described in the Koran as "hypocrites" often taken to be the worst of the unbelievers. These would include atheists, humanists and freethinkers. As far as their ultimate fate is concerned there is very little difference between the kaffir and the hypocrite.

Muhammad initially hoped that the Jews would convert to Islam and only when they did not did he undertake his miliary actions against them either killing them or expelling them from Arabia.

Three of the books considered in this article deal exclusively with the topic of the kafir in Islam, the other two contain passing references.

Almost every page of the Koran is replete with imprecations against the Kafir and vivid descriptions are given of the terrible fate that awaits him. The post-death destination of a person begins as soon as he is buried (we shall assume a male even though a female is treated similarly). Two Angels (Monker and Nakir) interrogate him in the grave as to his beliefs. If he is an unbeliever he is beaten mercilessly then and there. His terrible cries are heard in all directions, but not upwards so that people on the ground do not hear them (how convenient!) How a cremated body is treated is not specifically detailed, but the Angels can resurrect it even from the minutest particle to administer the beating. Muhammad got this idea from Judaism where the newly buried is subjected to the Hibbût Hakkeber or "beating of the sepulchre".

But this is nothing compared to the fate that awaits the Infidel in the Islamic Hell. The torments in this hell, so vividly described in the Koran, are no different from those in the Jewish hell in which Jesus also believed. This notion of an eternal Hell, common to the three religions, is most destructive to the psychological well-being of people, especially children on whom this absurd notion is inculcated quite early by religionists. It is also one of the strongest fears binding the follower to the religion, often for life, however contrary it may be to common sense.




(c) War and Jihad in Islam
But the Hell of Islam, like its Paradise, only exists in the tortured minds of its believers. As against the fantasy the reality of what Muhammad and his successors have done to non-Moslems is what is of consequence in history.

That Muhammad felt justified in the use of force in the expansion of Islam cannot be doubted. There is the statement in the Koran which is often quoted by apologists: "There is no compulsion in religion" (Sura 2.256). The context does not explain what is meant by this statement and it does not recur again in the Koran or the Hadith. It comes from one of the early Suras, given in Mecca or just after the flight to Yathrib. At that time the Muslims were persecuted by the Meccan elite and an appeal for tolerance may appear reasonable. The situation changed when Muhammad triumphed in Medina, and finally conquered Mecca itself. Then the urge is to fight the non-believer becomes paramount, e.g. Sura 9 Verse 29:




9.29: Fight those who do not believe in Allah, nor in the latter day, nor do they prohibit what Allah and His Apostle have prohibited, nor follow the religion of truth, out of those who have been given the Book, until they pay the tax in acknowledgment of superiority and they are in a state of subjection.




And again:

9.73: O Prophet! strive hard [make war] against the unbelievers and the hypocrites and be unyielding to them; and their abode is hell, and evil is the destination.

Qutb says of this that this refers to "non-Muslims who wage war against Islam", but this is a fanciful reading and refuted by what happened in the early history of Islamic expansion. In fact Abu Bakr, the first Caliph, is quite explicit on this. He is reported as saying in the Hadith: "I have been ordered to fight the people until they profess that there is no god but God and that Mohammad is the messenger of God" (Peters, p. 127). Once again the apologetic defence that "people" here means the pagan Arabs attacking the Muslims is without foundation. By Abu Bakr's time Islam was no longer on the defensive and the pagan Arabs had all converted either voluntarily or by fear.

The only exception to this was for Jews and Christians (called the dhimmis) who have to pay a special tax (the Jizya) "with willing submission and feel themselves subdued". This qualification is important for even in Arabia during Muhammad's rule the fate of the defeated dhimmis was inevitably death, enslavement or exile. A notorious incident was how Muhammad dealt with the Jewish tribe of Banu Qurayza where all the 700 men of the defeated tribe were slaughtered in one day in 627 CE and the women and children enslaved with the wife of the Chief recruited into Muhammad's harem. A similar slaughter took place two years later after the Jews lost the Battle of Khaybar.

The institution of the Jihad, or Holy War, underpinned the military basis of the expansion of Islam. There is no discussion of Jihad in Qutb's book but the subject is well treated by Rudolph Peters. There is a modern apologia, first used by the Sufis, that Jihad refers to the internal struggle against evil. As Peters shows this is not what it meant in classical Islam. He says: "In the books on Islamic law, the word [Jihad] means armed struggle against the unbelievers, which is also a common meaning in the Koran". This usage greatly exceeds its meaning as an internal striving, and is also the way in which the word is used in the modern context as when various Islamic groups declare Jihad against Western interests or Israel.

Another defence of Jihad interpreted as literal war, particularly advanced by modernists, is that it refers to "justified war". The notion of bellum justum is common to Judaism and Christianity as well. The attack on Iraq in 1998 is a good example of this as interpreted by the church-going Clinton and the mass-attending Blair. But this notion was already been well recognised in pre-Islamic Arabia. Islam's innovation is to introduce the notion of offensive war for Islam. The modernists quote such statements as "Fight them until there is no persecution and the religion is God's entirely" (Koran 8:39). But the second part of this statement is used by fundamentalists to justify offensive war in the cause of Islam.

The expansion of Islam out of Arabia took place during the early Caliphates mainly through Jihad. The initial thrust was Westward and the first important country in this direction was Egypt which at that time was largely Christian. Alexandria fell in 643. The conquered population was so large that the early solution of extermination was clearly impossible. The conversion of Egypt is well described by Robert Burns.

The Jizya was set at a level that it was impossible for the Christians to pay, and in addition the maintenance of churches was not allowed despite the theoretical freedom to practice their religion as an approved one in the Koran. In addition outright persecution was also practiced. It did not take long for Egypt to convert to Islam (except for the Copt minority).

The Islamic expansion westward from Egypt was temporarily stopped by the Berbers, but their resistance was overcome and Islam crossed over to the Iberian peninsula in 711 when Islam again encountered a Christianized population. It did not take long for the Moslems to conquer the country Toledo falling the following year. But the conquest of the province proceeded swiftly and it became the seat of one of later Islamic dynasties. The Westward advance of Islam was only stopped near Poitiers in France in 732, and a few years later the Muslims were pushed south of the Pyrenees.

Islam also advanced into Christendom through the Balkans. This was spearheaded by the Ottomans who had embraced Islam without much resistance. This advance too was stopped at the gates of Vienna, but it has left a legacy which is not without its modern consequences.

(d) Expansion into Asia
But it is in the Eastward expansion of Islam that the principles of Jihad were put into full operation. Here there were no "people of the Book" for whom some dispensation had been given in the Koran. The key link here was the conquest of Iran in 643, a non-Arabic people. The last Persian emperor was killed in 651, but the conversion of Iran was to have grave consequences for Islam later on as it produced the first schism in Islam.

But the expansion East of Iran through Afghanistan, Kabul falling in 664, south-east into India and north-east into Central Asia and China was clearly into Kaffir territory. If some restraint was shown in the Westward expansion into Christian territory now the gloves were well and truly off. The full rigour of what the Koran has to say on Jihad and the Infidel was about to unroll in history.

The infidels in the new territories were mainly Buddhists and Hindus. The Buddhists with their pacifist philosophy offered no resistance and were the first to go. The destruction of the monasteries, the killing of the monks and the rape of nuns is well-known even though there is still no book documenting this episode in all its horror. In particular the destruction of the Buddhist universities of Taxila and Nalanda are particularly heinous crimes. The burning of the Library of Nalanda ranks with the destruction of the Library of Alexandria as the two most notorious acts of vandalism in the course of Islamic expansion.

Ghosh's book gives many examples how these Islamic principles were carried out in succeeding centuries in India against the Hindus. Hinduism had a military tradition, cf. Khrishna's exhortation to Arjuna to fight given in the Bhagavat Gita. But Hindu warfare lacked the fanaticism of the Muslim and theirs was not to convert subject populations. Indeed Hinduism as an ethnic religion meant that people could not come within its confines except by birth. The Hindus were able to offer some resistance but not to the extent of preventing the establishment of Muslim rule over large parts of India.

The fate of Rajasthan was typical. Ghosh writes: "The Rajputs houses of worship were destroyed, their women raped and carried away, their children taken away as bonded labour, and all non-combatants murdered. The Rajputs soon came to know the ways of the Moslems. If it appeared that the battle could not be won, then they themselves killed their women and children, Masada style, and then went to fight the Moslems until death. In many cases the Rajput women took their own lives by taking poison and then jumping into a deep fiery pit (so that their bodies could not be desecrated)".

As with other areas under Islamic conquest sex was used not only to satisfy the carnal appetites of the conquerors but also as some sort of population policy. Ghosh writes: "The Arabs not only imposed their ruthless rule and totalitarian creed on the countries they conquered; they also populated these countries with a prolific progeny which they procreated on native women. Every Arab worth his race 'married' scores, sometimes hundreds of these helpless women after their menfolk had all been killed. Divorce of a wedded wife had been made very easy by the 'law' of Islam. A man could go on marrying and divorcing at the rate of several women during the span of a single day and night. What was more convenient, there was no restriction on the number of concubines a man could keep. The Arab conquerors used these male privileges in full measure." Ghosh sees this as the main cause why the population of territories conquered rapidly became within decades Moslem.

The most cruel treatment was reserved to the religious leaders of the Hindus who refused to convert. In 1645 the Sikh guru Tegh Bahadur was tortured for his resistance to the forcible conversion of the Hindus in Kashmir. His followers were killed before him and when this did not make him yield he was finally beheaded..

(e) A Final Word
Some would argue that modern Islam is quite changed from its historical record. This is a view propagated by the more sanitised views of Islam that appear in "scholarly" accounts. The book by John Espisoto, which we have taken as typical of modern scholarly works, is typical of this approach. Here Islam is considered purely internally in terms of what is meant to its adherents and even here only the "positive" sayings in the Koran are considered. Sas the author says the objective of the book is "to enable readers to understand the faith and practice of Muslims".

The first chapter "Muhammad and the Quran" gives a sanitized account of Muhammad as a holy man. There is no mention of his private life, his wives, his military campaigns, his robbery of caravans, etc. all of which are essential to a true evaluation of the Prophet. All these negative aspects are indirectly attributed to the practice of the times, ignoring the fact as God's chosen apostle he should be able to rise above the infirmities of his age.

Thus Espisoto's chapter on "The Muslim Community in History" does not deal with how this community impacted on the non-Muslim world, but on the internal history within the Muslim umma. A great deal of attention is paid to the genesis of the Sunni-Shia split, and the rivalries between the various caliphates. If any attention is paid to external groups it is only to the Christian-Muslim relationship. As we have seen this was not the true of the Islamic interaction with the kaffir. There is a great deal of apologia for the Crusades, for in this respect Christianity was no better than Islam.

Espisoto's chapters on modern interpretations of contemporary Islam focus on those reform movements during the phase of the decline of Islam when apologists realised that the high-handed reliance on the sword will not fit a period when the balance of power has effectively shifted away from Islam. But what it ignores is that the old classical notions have not be been supplanted and continue to lie dormant.

Today with the economic power of Islam restored by the oil wealth the situation is again changing. What is called the revival of fundamentalism is nothing more than an attempt to revert to the practices of classical Islam. The only difference is that while some of the more extreme Muslims are reviving the classical conflict with Judaism and Christianity others are seeking to forge closer relations with these "religions of the Book".

An indication of the former tendency is the increased resort to Sharia law in many Muslim countries. The latest to adopt the Sharia system is Pakistan (although the legislation has still to pass the second chamber). When one considers that Pakistan is the first Muslim country to produce the nuclear bomb the consequences are somber for the rest of the world, especially for the kaffir nations.

4. Conclusions

The two subjects considered in this booklet are fundamental for humanists. Islam helps to focus these issues better than most other religions. This is what gives special importance for a study of this subject in relation to Islam. But they are implicit in all theistic religion. The revival in theistic religion in modern times, even presenting it as something of an improvement, is thus a timely moment to remind ourselves what these principles have led to at a time when they were in full force.

On the question of censorship we cannot say that the problem has been resolved even to the extent that the slavery problem has been resolved. An insidious form of censorship introduced by the religiously inclined is to oppose the criticism on the ground that it would lead to "vilification". It is true that this is argued mostly in connection with ethnic groups. Racial vilification is an increasingly common feature as many countries in the world are becoming multi-ethnic and multi-racial. Whatever the merits of such a prohibition may be it should not be allowed to become a smoke-screen for the legitimate critique of religion.

There has not been a special demand to outlaw "vilification" of religion other than the blasphemy laws which adorn the statute books of many countries. These laws have been introduced at the instigation of religious groups and do not generally extend to other religions than the dominant religion. In the U.K. there has been a demand that the laws originally introduced to defend the Christian religion be extended to cover Islam as well. This arguments supportive of blasphemy laws have little validity. Their complete repeal has been demanded by many humanists.

We can hope that a study of Islam on the subjects of slavery and its treatment of non-believers will be of use and relevance to the current debate. One can only hope that scholars will devote more attention to this subject than has been the case so far.
--------------------------------------------------------------------------------


1. Humanism is the philosophy that asserts the primacy of the human being over a supernatural entity like God, that asserts that reason should be the foundation of all beliefs, and which affirms that ethical precepts need not be grounded on religious dogmas. Humanist groups have agitated for the separation of church and state, for the defence of human rights, for the freedom of belief and opinion, for reproductive rights for women, for voluntary euthanasia, and many similar goals.

2. Paul rejected the notion that the Jewish Law should be followed by Christians but he did not reject the Old Testament as part of the divine revelation. Since Pauline Christianity is now the basis of most modern Christian denominations one can argue that slavery has ceased to be fundamental to it. However Negro slavery in the United States had been justified on Biblical grounds. It is, of course, Christian powers who took a leading part in suppressing Islamic slavery in the nineteenth century. 3. The Christian texts too have been presented as the word of God but this claim is now not as vigorously advocated as it has been in the past. Their human authorship is now freely admitted. But this has not happened with respect to the Koran. Here it is claimed that Muhamad was only a mouthpiece for a message that came from high.

4. The Koran was not actually written by Muhammad who is said to have recited its various sections (called Suras) at various times in his prophetic career. These were compiled by his successor Abu Bakr, the first Caliph, into a book. In course of time this too got corrupted with several versions circulating in various parts of the Islamic empire. A later Caliph issued an authoritative version burning all other copies.

5. Slaves are invariably referred to in the Koran as "possessions of the right hand". That this refers to slave is universally agreed by all interpreters of the Koran.

6. The Hadith consists of anecdotes of the sayings and doings of Muhammad (called matn) and were compiled several centuries after Muhammad's death. Each matn is authenticated by its pedigree (called its isnard ) going back to the person who originally heard or saw the event described. The most authentic of the hadiths are those ascribed to al-Bukhari and Muslim, both of whom lived in the ninth century CE.

It must be remembered that the Muslim fast is from dawn to dusk. Thus if the breakfast is taken before dawn breaks and the dinner after dusk has set in the person fasting misses only one meal!

A common method of execution was beheading, so "freeing a neck" might refer to not executing some one.

Muslim jurists are divided over the interpretation of this verse. Some regard it as requiring the whole face and head to be covered (except for the eyes) hence the chador (Iran, Saudi Arabia, etc.) This may be the reasonable interpretation as it is said that the head covering must come all the way to the bosom. Others consider that only the top of the head need be covered (Malaysia, Pakistan, etc.) Some women completely disregard this verse, but then they may not be "believing" women!

12. There are other verses (e.g. Sura 2, verse 177) where it is stated that a righteous person will give away wealth "for (the emancipation of) the captives". As usual this is not an obligatory requirement but one that the pious may do.

13. This Sura was given to justify Muhammad's desire to wed Zainab the wife of this freed slave Zaid whom Muhammad had adopted as a son. On a visit to Zaid Muhammad had seen Zainab in a semi-dressed state and had coveted her. Zaid hearing this divorced her, but it was still contrary to Arab custom. Hence the need for a special Sura to justify it. Zaid has the distinction of being the only one of Muhammad's followers to be named individually in the Koran.

14. There are several Suras which are specific to particular individuals, usually to the Prophet himself.

15. This was validated by Allah in a convenient revelation (Sura 8, The Accessions): " It is not fit for a prophet that he should take captives unless he has fought and triumphed in the land" (Verse 67). Some translate the latter part of this as "made slaughter in the land".

16. He also interprets Sura 24.32 to mean that marriage was obligatory for a slave. As we have seen this Sura does not entail such an obligation.

17. After the death of his first wife Khadija Muhammad married in turn Sauda, Ayesha, Hafsa, Habiba, Salma, Safia, Moyumuna, Zainab bint Jahsh, Zainab bint Khuzaimah and Juwairya. At his death he left ten widows, none of whom were permitted to marry again by a special revelation he had laid down..

18. Muhammad had no quarters of his own and spent each night in one of the houses of his consorts. One day when it was Hafsa's "turn" he was discovered with Mary , to make matters worse, in Hafsa's own quarters. This violated Muhammad's own rule to treat each wife equally and led to some dissension amongst his household. Muhammad's favourite wife was Ayesha whom he married when she was nine and he was in his fifties....

http://uqconnect.net/slsoc/manussa/tr05manu.htm" onclick="window.open(this.href);return false;
Gebruikersavatar
pd7835
Berichten: 1637
Lid geworden op: di mar 01, 2005 10:35 am
Locatie: Vlaanderen

Re: ISLAM en SLAVERNIJ

Bericht door pd7835 »

The Arab Muslim Slave Trade Of Africans, The Untold Story
[/quote]

mUsLiMsHAVE2faces Prophet Muhammad was a slave trader.

kroftkarl I found it funny that in the 60's blacks converted to Islam to get away from the religion of thier slave masters. But in fact
it was Islam that was responsible for capturing Slaves in the first place then selling them on the slave market.
It was a a major sin that our country bought slaves, they are also guilty, but
the truth is, there would have been no slave trade if it had nto been for Islamic
slave traders

hamlet25
I've known this for a long time. It's just so much easier for guilt laden lefties in our schools, universities, media etc, to put all the blame on us 'wicked' Europeans - most of the kids coming out of our schools today are totally brainwashed. islam is a cruel, nasty religion that should be treated with contempt by any civilised human being.
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re:

Bericht door Pilgrim »

Pilgrim schreef:Hoewel ik dit steengoede artikel elders ook geplaatst heb ben ik van mening dat het ook in deze rubriek over slavernij en racisme niet mag ontbreken!
Islam, slavernij en verkrachting

Frontpage’s gast van vandaag is Bill Warner. Hij is directeur van het “Centrum voor de studie van de politieke islam” en woordvoorder voor political islam. Het doel van het Centrum is om mensen bewust te maken van de doctrine van de politieke islam dmv van boeken. Het centrum heeft een serie van 11 boeken uitgegeven over de politieke islam. Warner schrijft deze boeken niet zelf maar fungeert aals een agent voor een groep geleerden die deze boeken hebben geschreven. Het laatste boek dat het centrum schreef is getiteld: “De onderwerping van vrouwen en slaven, islamitisch dualisme”.

FP(Frontpage): Bill Warner, welkom terug bij Frontpage Magazine. Dit is het laatste deel in onze tweedelige serie waarin we me u praten over het recentste boek wat het centrum heeft uitgegeven. In het eerste deel hebben we geproken over de islam en haar doctrine mbt het onderwerpen van vrouwen. In dit tweede en laatste deel zullen we het hebben over slavernij. Welkom bij Frontpage Magazine.

Warner:
Het is een genoegen met Frontpage samen te werken.

FP:
Kunt u ons in het algemeen vertellen wat de gedachte van de islam is rond slavernij?

Warner:
Islams standpunt m.b.t slavernij is gebaseerd op haar politieke principes van onderwerpen en dualiteit. Het principe van onderwerpen is duidelijk: Per definitie is een slaaf de meest onderworpen persoon. Men is een slaaf wanneer men geen enkele keus meer kan maken. Een slaaf is volledig onderworpen aan de meester. Het principe van dualisme komt tot uiting door het feit dat de islam geen moslims tot slaven maakt maar alléén kafirs. Omdat er alleen kafirs tot slaven worden gemaakt is het onvermijdelijk dat een steeds groter deel van wereld zich zal onderwerpen aan de islam.

Islamitische slavernij is gebaseerd op de koran, the soera’s (mohammeds leven) en de hadith (de tradities van mohammed) In deze drie onderdelen zeggen dat slavernij niet alleen is toegestaan, maar dat het ethisch verantwoord en wenselijk is. Het is een deugd. Er wordt op geen enkele wijze iets negatiefs gezegd over slavernij.

Slavernij wordt gezien als een proces om kafirs tot de islam te laten bekeren. Het is een deugd om slaven hun vrijheid terug te geven maar mohammed gaf alléén slaven hun vrijheid terug indien zij zich hadden onderworpen aan de islam. Mocht een kafir slaaf zich niet willen onderwerpen aan de islam dan zouden zijn kinderen dit wel doen. Na verloop van tijd zullen slaven zich dus onderwerpen aan de islam. Dit is één van de redenen waarom de islam slavernij als positief ervaart. Natuurlijk is er nog een andere reden waarom de islam zo positief over slavernij is en dat is een economische reden. Mohammed maar ook andere jihadisten hebben een fortuin verdient aan slavernij. Mohammed gebruikt het geld t.b.v. zijn jihad. Slavernij financieerde al vanaf het begin de verpreiding van de islam en jihad.

FP:
Hoe zag mohammeds leven er uit als we spreken in termen van slavernij?

Warner:
Mohammed is het perfecte voorbeeld voor de gehele mensheid en zijn hele leven draaide om slavernij. Toen zijn moeder overleed was het een ex-slaaf die zich over hem ontfermde. Zijn eerste vrouw bezat slaven, één van zijn eerste bekeerlingen tot de islam was een slaaf. Zijn beste vriend, Abu Bakr, ruilde één van zijn zwarte kafir slaven voor een moslim die als slaaf bij een kafir werkte. maar dit alles valt in het niet vergeleken met zijn denkbeelden over slavernij die hij ontwikkelde toen hij éénmaal tot de jihad was overgegaan. In zijn eerste grote gevecht bij Badr was hij aanwezig bij het afranselen en martelen van slaven door zijn handlangers om hen te dwingen informatie te verstrekken over de kafirs, zijn vijanden.

Slaven maakten de preekstoel voor mohammed, verstelden zijn kleding, kookten zijn eten. Ze deden alles wat hen werd opgedragen door hun meester. Hij gaf slaven weg als kado en ontving slaven als een kado. Hij trok ten strijde met als doel mannen te doden zodat de overlevenden zich over zouden geven zodat ze als slaven konden worden vekocht. Mohammed verkocht slaven zowel op de particuliere markt als aan de “groothandel”. Mohammed bood slaven hun vrijheid aan in ruil voor de erkenning dat hij de profeet van allah was. Een kafir slaaf werd vervolgens een slaaf van allah, zoals alle moslims een slaaf van allah zijn. Ofwel wanneer men een slaaf was binnen de islam begon en eindigde het leven in slavernij.

FP:
Kunt u iets vertellen over de sexuele slavernij binnen de islam?

Warner:
Het voorbeeld van mohammeds leven en zijn daden staat model ten aanzien van de moraliteit binnen de islam. Alles wat mohammed deed en zei in zijn leven wordt gedefinieerd als “goed” of “toegestaan”. Mohammed dwong regelmatig veroverde kafir vrouwen tot gedwongen sex (verkrachting) De hadith is duidelijk hierover en maakt melding over het feit dat mohammed had de eerste keuze uit de veroverde kafir vrouwen. Indien mohammed was betrokken bij het verkrachten van kafir vrouwen dan is dit een voorrecht binnen de islam en géén zonde of dwaling. Toen mohammed de B. Qurayza stam had vernietigd werden alle mannelijke Joden onthoofd zodat er geen echtgenoten meer waren. Vervolgens gaf mohammed de kinderen aan moslims zodat ze als moslims weden opgevoed en hij verkocht de Joodse vrouwen als slaven.

We weten ook dat vrouwen werden onderverdeeld in huis- en sexslaven. Dit wordt onderstreept door het verhaal dat een jihadist een hoog bedrag voor een slavin wilde hebben. Hem werd verteld dat haar borsten te klein waren en haar mond te koud. Ze was alleen geschikt voor werk in -en om het huis en niet geschikt voor de slaapkamer, dus was zij minder waard dan gevraagd. De hadith verteld ons ook dat moslims coitus interuptus toepasten om te voorkomen dat hun kafir sexslaven zwanger raakten waardoor ze minder geld op zouden brengen. De reden voor coitus interuptus was dus puur een zakelijke. Het islamitisch doctrine zegt dat kafir vrouwen niet als prostituees mogen worden gebruikt maar slechts voor het plezier van hun meester. Toen mohammed de Joden bij Khaybar aanviel zijn er veel morele precedenten gesteld. Sexuele slavernij werd onderhevig aan een aantal nieuwe regels: Het is niet meer toegestaan om zwangere vrouwen te verkrachten, menstruerende vrouwen mochten ook niet worden verkracht.Ten tijde van de aanval op Khaybar heeft mohammeds god, allah medegedeeld dat getrouwde vrouwen mochten worden verkracht. Mohammed heeft slechts weinig Joden gedood tijdens zijn aanval op Khaybar. De vrouwen en de mannen waren nodig om op het land te werken als dhimmis.(De oorspronkelijke dhimmis waren semi-slaven zonder welk recht dan ook. Tegenwoordig zijn dhimmis onwetende kafirs die excuses maken aan de islam). Omdat de islam mannen nodig had om het land te bewerken, werden echtgenoten niet gedood. Dat is de reden waarom er in de koran staat dat het is toegestaan de vrouwen te verkrachten voor de ogen van hun echtgenoten. Sexuele slavernij was niet alleen plezierig en winstgevend voor de mannelijke moslims, maar verkrachting was ook een krachtige tactiek. Door verkrachting worden vrouwen gedwongen zich te laten onder-werpen aan de mannelijke moslims en hun echtgenoten worden vernederd. Vernederde mannen worden zwakkere mannen. Steed minder kafirs zullen daardoor in opstand komen tegen de islam. Deze tactiek werd niet allen toen toegepast maar dit gebeurt tegenwoordig nog steeds.

FP:
Islamitische verkrachtingen zijn niet iets uit het verleden, het gebeurt nu toch ook nog?

Warner:
Alles wat tot nu toe is gezegd is niet alleen geschiedenis, het is soenna. Dat betekent dat er geen mooie blonde Christelijke vrouwen in de straten van Mekka wonen. Maar er vinden continue verkrachtingen plaats in kafir steden. Dit gebeurt overal waar de islam vertegenwoordigd is want het is soenna. Er is al 1400 jaar een constante jihad gaande. Uit verschillende documenten blijkt dat de verkrachtingen een constante factor zijn. We moeten wel de orginele orginele documenten er op nazien simpel om het feit dat onze historici weigeren deze feiten te melden in de zogenaamde geschiedenis boeken.

Verkrachting is soenna, verkrachting is geen zonde. Verkrachting is toegestaan en wordt aangemoedigd door mohammed en de koran. De islam is het enige politieke systeem in de wereld wat regels heeft tav verkrachting en oorlog. Verkrachting is jihad. Kan het nog beter? Een moslim verkracht een kafir meisje en krijgt er “hemelkrediet” voor terug. Alle jihad is een kaartje naar het paradijs.

Het meest smerige aspect van het stelselmatig verkrachten van kafir vrouwen door moslims zijn niet de verkrachtingen op zich maar de reactie van kafirs. Kafirs worden dhimmi’s door de verkrachtingen te negeren. Ik daag u uit om slechts één geschiedenisboek te vinden waarin er melding wordt gemaakt van islamitische verkrachtingen.

Wat te denken van onze zogenaamde feministische geleerden? Zij zijn niets meer dan morele en intellectuele failliete hypocrieten. Zij zijn de verraders van onze cultuur. Ze moesten zich schamen en ze zijn een schande. Zij zijn het die de misdaden tegen vrouwen negeren. Zij zijn de “aarts” dhimmi’s omdat zij weigeren te spreken over de soenna, de geschiedenis en de huidige verkrachtingen van onze moeders, dochters en zussen. Ons belastinggeld wordt uitgegeven om de kwaadaardigheid van de islam te ondersteunen op onze universiteiten.

FP:
Mohammed was een blanke man die zwarte slaven bezat. Is dit juist? Dit is toch racistisch? Waar is de linkse verontwaardiging richting de islam m.b.t. dit gegeven?

Warner:
De relatie tussen zwarten en slavernij is ironisch. De standaard benadering van de islam naar de zwarten is dat het christendom de religie voor de blanke is en dat de islam de natuurlijke religie voor de zwarte is. Ze voegen daar nog eens aan toe dat mohammeds tweede bekeerling een zwarte slaaf was, genaamd Bilal. Hij was mohammeds compaan en de eerste muezinn (dit is degene die oproept tot gebed).

De hadith echter, maakt duidelijk dat mohammed een blanke was. De hadith maakt ook duidelijk welk ras van kafirs hij tot slaven maakte. En mohammed had vele zwarte slaven in zijn huishouding. Eén van deze slaven was een zwarte man, genaamd Anjasha. Mohammed had zwarte slaven, dat is duidelijk. Zijn favoriete vrouw, het kind Aisha, had ook een zwarte slaaf. Maar eerlijk is eerlijk: mohammed was geen racist als het ging om slavernij. Hij maakte Arabieren, Afrikanen en Grieken tot slaven. Iedere kafir wordt door de islam tot slaaf gemaakt ongeacht ras. Mohammed was politiek incorrect als het ging om zwarten. Hij noemde ze “raisin heads” (rozijnekoppen) in de hadith. Dit maakt het tot een compliment om een zwarte moslim rozijnekop te noemen. Het is soena en daardoor niet beledigend.

Mohammed gebruikte zijn mantel om Aisha af te schermen zodat ze naar de zwarte slaven kon kijken die hun gevechtskunsten lieten zien in de moskee. In de hadith staat een profetie vermeldt over een zwarte man die rampspoed zal brengen over de islam. Het is voorspeld dat zwarte mannen de kabbala zouden vernietigen. Maar wanneer moslims preekten tegen de zwarten noemden ze slechts het feit dat de eerste muezzin een zwarte man was, ze vertelden niet de rest van het verhaal.

FP:
Kan u een korte samenvatting geven van de geschiedenis van islamitische slavernij?

Warner:
De islam bereikte de kafir wereld vanuit Arabie. De moslims namen de rijkdommen in beslag en brachten de overlevenden tot slavernij. Slavernij is onlosmakelijk vebonden met jihad. De Arabische taal is een goed voorbeeld om vast te stellen hoe belangrijk slavernij was (en is). Voor de ondewrwerping van vrouwen en slaven hebben we meer dan 30 woorden verzameld die met slavernij te maken hebben. We denken dat er geen andere taal is die zoveel woorden voor slavernij heeft dan het Arabisch. Zowel de zwarte afrikaan en de zwarte slaaf hebben dezelfde benaming: Abd. De historische reden hiervoor is dat Afrikaanse slavernij zeer belangerijk voor de islamitische economie was. De taal reflecteert de geschiedenis. Door de eeuwen heen zijn er tal van klachten ingediend door Afrikaanse moslim juristen over hoe arabische moslim slavenhandelaren Afrikaanse moslims gevangen namen en als slaven verkochtten. Het is bekend dat er ongeveer 11.000.000 Afrikanen naar Amerika zijn gestuurd en ongeveer 13.000.000 naar islamitische landen. Dit is een totaal van 24.000.000 slaven. Voor iedere slaaf moesten vele anderen van de stam worden vermoord zodat de stam zich over zou geven aan slavernij. De ouderen, de zieken en de kinderen werden achtergelaten om te sterven. Het aantal van deze doden wordt voorzichtig geschat op ongeveer 5:1. Dit betekent dat er in 1400 jaar 120.000.000 Afrikanen zijn vermoord tbv de economische winst van de islam. Het algemene beeld wat er heerst over de blanke die de Afrikaanse bevolking gevangen nam om hen als slaven in Amerika te verkopen is onjuist. Toen de slavenboten van de blanken bij de Westkust van Afrika arriveerden, namen zij geen Afrikanen gevangen. Zij hoefden slechts in de hokken te kijken, een keuze te maken en de moslim slavenhandelaar zijn geld te geven en het eigendomsbewijs aan te nemen om vervolgens de slaven in de boten te laden.

De islam was al zo’n 1000 jaar bezig met het voeren van oorlogen tbv de slavenhandel. Nadat de blanke slavenhandel ophield te bestaan, ging de moslimslavenhandel in Afrika gewoon door, tot op de dag van vandaag. Veel van de Afrikaanse slaven werden gecastreerd door hun testikels en hun penis af te snijden. Gecastreerde slaven brachten op een veiling meer geld op. Gecastreerde zwarte slaven waren de oorpronkelijke bewakers van van de moskee van mohammed in Medina. Afrikaanse slaven werden Abd genoemd en blanke slaven werden Mamluk genoemd. De meeste zwarte slaven werkten in mijnen en zwaar veldwerk, de blanke slaven werden voor het meer bekwame vakwerk gebruikt. Blanke slaven konden zelfs gepromoot worn to leidingevende posities nadat ze zich hadden onderworpen aan de islam en zich hadden bekeerd. Er is slecht één zwarte slaaf ooit gepromveerd tot een leidinggevende fuctie. Hij regeerde over Egypte en hij was een Eunuch. Meer dan één miljoen slaven waren afkomstig uit Europa, ons woord slaaf komt uit het Arabisch. Het Arabische woord voor slaaf is slav. Een blanke vrouw bracht 1400 jaar lang het meest op als slaaf. The moslim die een blanke sex slaaf niet kon betalen kocht een Ethiopische sex slaaf voor een derde van de prijs van een blanke sexslaaf. Eén van de weerzinwekkendste vormen van het tot slavernij brengen van de blanken is het feit dat turkse moslims 1 op iedere 5 christelijke kinderen wegnam van de ouders. Dit gebeurde in het onder Islamitisch bestuur staande Oost Europa en was een soort belastingmaatregel. Deze mannelijke kinderen werden naar Turkije gebracht waar ze de janitsaren werden, een soort elite korps voor de sultan. De turkse sultans vertrouwden de Afrikaanse moslims niet om in een elite korps het paleis van de sultan te bewaken wegens hun onderlinge stammenoorlogen. We zien het zelfde wantrouwen in Afganistan. De moslims afkomstig van verschillende stammen worden wegens hun onderlinge stammenoorlogen niet ingezet als presidentiele bewakers. Hiervoor worden kafirs gebruikt. The Hinoes zijn tot slavernij gebracht. Het aantal slaven weten we niet. De jihad heeft ongeveer 80.000.000 hindoes het leven gekost. Er zijn berekeningen dat er honderd-duizenden hindoes tot slavernij zijn gebracht.

Moslims brengen iedereen tot slavernij maar niemand maakt een moslim tot slaaf. Deze wetenschap maakt deel uit van de arogantie en superieuriteit. Zij kennen de geschiedenis: Het zijn de dhimmi’s (kafirs die zich verontschuldigen aan de islam) die de doctrine en de geschiedenis van Islamitische slavernij uit onwetendheid niet herkennen.

FP:
De geweldadige slavenhandel in zwarte Afrikanen door arabische moslims vindt tot op de dag van vandaag plaats. De wortels van deze moderne slavernij liggen natuurlijk ook in het islamitisch doctrine.

Warner:
Het tot slavernij brengen van Afrikanen vindt heden ten dage nog steeds plaats. De enige reden waarom de islam is gestopt met het tot slavernij brengen van blanken en Hindoes, is het feit dat zij niet zijn opgewassen tegen de sociale druk. De soenna van slavernij is niet veranderd, alleen de mogelijkheid om hun wet toe te passen. Op het Afrikaanse platteland passen moslims nog steeds jihad toe om zichzelf te verrijken.

Ik heb onlangs gesproken met een ontsnapte Soedanese slaaf. De moslims doodden zijn ouders en namen hem en zijn zus mee. Iedere nacht werd zijn zus slachtoffer van een groepsverkrachting. Nogmaals, verkrachting is soenna!

Toen hij zijn nieuwe meesters ontmoette, moest hij in het midden van een kring van de familie gaan zitten. Een ieder van hem sloeg hem met een stok en ze zeiden tegen hem dat zijn nieuwe naam Abd (zwarte slaaf) was. Hij moest samen met de dieren in de schuur slapen.

Onze media en intellecuelen, snel met het veroordelen van de geringste belediging van een blanke jegens een zwarte man, hebben helaas niet het geringste idee van moord, verkrachtingen en tot slavernij brengen van zwarten door de islam. Onze media en intellectuelen zijn dhimmi’s.

FP:
Nog laatste opmerkingen of commentaren?

Warner:
Mohammed, de meester van onderwerping en dualisme, gebruikte slavernij als een middel voor jihad omdat het werkte. Het leven van Mohammed was doorspekt met slavernij. Slavernij was het levensvocht van de islam. Mohammed, de blanke man, bezat zowel mannelijke als vrouwelijke slaven. Het meest afstotelijke van islamitische slavernij is niet dat moslims anderen tot slavernij brengen, maar dat wij dit ontkennen. De koran en de soenna’s zitten in de moedermelk waarmee zij worden gevoed als baby. Zij handelen naar hetgeen etisch verantwoord is volgens de koran. Op rare manier zou je medelijden met ze moeten hebben. Een moslim is namelijk het eerste slachtoffer van de islam.

De kritiek op de blanken, omdat zij betrokken waren bij de slavernij, is standaard leerstof op universiteiten en algemene wetenschap in de media. Probeer eens een universiteit te vinden die leerstof aanbiedt over het doden van 120 miljoen Afrikanen door moslims om een financieël profijt te krijgen van de 24 miljoen slaven die zij hierdoor konden verkopen. Zwarten zien zichzelf als de basis van slavernij. Zij kijken niet verder dan de blanke christelijke versie van slavernij. Er is slechts één historische theorie binnen de zwarte gemeenschap. Zwarten zullen niet toegeven aan het bredere spectrum van de slavernij historie.

Hindoe slavernij? Heeft nooit plaatsgevonden. Blanke en Europese slavernij? Heeft nooit plaats gevonden. Slavernij op de oostkust van Afrika? Heeft nooit plaatsgevonden. Een gigantische slavenhandel dwars door de Sahara naar Noord-Afrika? Heeft nooit plaatsgevonden. Zwarte eunuchs bij de Medina moskee? Heeft nooit plaatsgevonden.

Deze incomplete geschiedenis van de slavernij wat in de universiteiten wordt aangeboden als leerstof wordt door de belastingbetaler gefinancierd. Hoe is het mogelijk dat zwarte leiders het heilige geweld in Afrika negeren? Waarom laten zwarte columnisten, schrijvers, leraren of ministers niets van zich horen? Ze zijn onwetend en in totale ontkenning. Zij zijn de getraumatiseerde kinderen van de islam. Zwarten zijn dhimmi’s en zij dienen de islam door hun zwijgzaamheid. Er is een diepgewortelde angst voor de islam waardoor zij het standpunt hanteren van horen, zien en zwijgen. Want de Arabieren zijn de meesters van de zwarten.

Er is één ding wat blanken en zwarten gemeen hebben, de voorouders van beide rassen waren slaven van de islam, en beiden zijn te onwetend om het te beseffen. Zwarten en blanken hebben en geheime schaamte wat is begraven onder de ontkenning van slaaf van de islam geweest te zijn.

Maar de rest van de media en intellectuelen staan ook in de rij om dhimmies te zijn. Één van de kenmerken van een dhimmie onder de vierde kalief Ummar, was het feit dat het een dhimmi verboden was de koran te bestuderen. Het hoofdzakelijke kenmerk van hedendaags dhimmitude is de onwetendheid van de koran, de soera’s en de hadith. Onwetendheid van kafir-intellectuelen m.b.t. de islam is sterk aanwezig. Ze weten niet hoe jihad 120 miljoen Afrikanen, de 60 miljoen christenen, de 80 miljoen Hindoes of de 10 miljoen Boeddhisten heeft gedood. Onze intellectuelen kennen de tranen van de jihad niet (is gedetailleerd beschreven in al onze boeken).

Onze intellectuelen weten het niet, interesseren het niet en geven er niets om. Ze ontkennen. Universitaire islamitische studies hebben het nooit over de islamitische politieke doctrine. De media bediscussiëert de islam slechts in termen van politieke correctheid en multiculturisme.

De geschiedenis leert ons niet over de verwoestingen van beschavingen door jihad. Religieuze leiders paaien imams tijdens publieke bijeenkomsten en ze hebben geen idee wat de imam werkelijk van hen denkt. Politieke denkers zien de islam zelfs niet eens als een politieke kracht. Het probleem van deze onwetendheid is dat onze intellectuelen niet in staat zijn ons te helpen. Zij begrijpen niet dat islam een gemeenschap is, gebaseerd op het ideaal van dualisme. De islamitische ethiek en politiek hebben één verzameling van regels voor moslims en een andere voor kafirs. Onze samenleving is gebaseerd op een ideaal van gelijkheid. Wij hebben geen dubbele pakketten regels zoals binnen de islam.

Onze intellectuelen kunnen niet uitleggen wat het dualisme in de islam heeft betekent in het verleden of wat het nog gaat betekenen voor de toekomstige vernietiging van onze samenleving. Onze intellectuelen en de media hebben slechts één manier van kijken naar de glorieuze islamitische samenleving. Zij hebben bijvoorbeeld de terrorist gecreëerd, een onzin-term gebaseerd op onwetendheid. Een terrorist is zelfs niet eens een echte moslim, maar een extremistische fundamentalist. Intellectuelen kunnen het verband niet leggen naar de vervolging van andere intellectuelen en artiesten, zoals Salman Rusdie en Theo van Gogh, de cartoon-rellen en Daniël Pearl. Hun vervolging maakt deel uit van een 1400 jaar oude islamitische traditie om alle intellectuelen en artiesten in lijn te houden met de doctrine van politieke islam. Maar voor onze intellectuelen bestaat er geen historie, geen verbinding, geen patroon, geen doctrine van islam. De enige doctrine die zij aanhangen, is de doctrine van ontkenning. Deze intellectuelen schrijven onze leerboeken. Wij kopen de boeken waardoor onze onwetendheid wordt gevoed. Wat verklaart de stilte en onwetendheid van onze intellectuelen? Het enorme geweld van jihad heeft het psychologisch effect van ‘het mishandelde kind syndroom’.

Intellectuelen hebben angst, excuseren zich voor, en nemen het op voor hun islamitische misbruikers, hierbij negeren ze het geweld uit het verleden. Zij adviseren onze politici. Het resultaat is een onwetende bevolking die onze intellectuelen vragen om leiding, maar ze zullen verraad en leugens krijgen.

FP:
Bill Warner, bedankt dat je hier wilde zijn.

Warner:
Mijn dank voor het bekritiseren van de politieke islam.

http://sioenederland.wordpress.com/2007" onclick="window.open(this.href);return false; ... krachting/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
naar boven
Berichten: 5046
Lid geworden op: do nov 16, 2006 10:14 pm
Contacteer:

Re: Slavernij en rassenhaat.

Bericht door naar boven »

Islamitische slavernij is gebaseerd op de koran, the soera’s (mohammeds leven) en de hadith (de tradities van mohammed) In deze drie onderdelen zeggen dat slavernij niet alleen is toegestaan, maar dat het ethisch verantwoord en wenselijk is. Het is een deugd. Er wordt op geen enkele wijze iets negatiefs gezegd over slavernij.
Dit is natuurlijk behoorlijk fout, maar dat zal al wel eerder opgemerkt zijn.

De beschrijving van mohammeds leven is de ahadith en de de tradities van mohammed is de soenna (niet: soera's).
RTFM
Gebruikersavatar
Pointer
Berichten: 117
Lid geworden op: wo sep 26, 2007 4:10 am
Locatie: NL
Contacteer:

Re:

Bericht door Pointer »

Amazigh schreef:
De Koran is tegen slavernij en niet voor!
2:177, 5:89, 4:92, 24:33, 3:79, 6:114
Natuurlijk komt slavernij wel degelijk voor in de Koran; ...en die van zijn vermogen geeft uit liefde voor Hem aan de verwanten, de wezen, de armen, de reizigers, de bedelaars en voor het vrijkopen van slaven (ergens in het midden van 2-Al-Baqarah: 178 en op meerdere plaatsen, vooral aangeduid als "uw vrouwen en zij die uw rechterhand bezit".
Het is met die slavernij al net zo gesteld als met de vrede van de Islam. Vre4dee geldt alleen voor gelovige Moslims en slavernij behoort beperkt te zijn tot andersdenkenden.
Het vrijkopen van slaven geldt als een goede daad als het om gelovige slaven gaat die in het bezit van andersdenkenden zijn.
Voorts kan men door een zoon tijdelijk of een dochter permanent in slavernij af te geven een schuld inlossen.
Ook in de Joods-Christelijke traditie komt slavernij voor zoals bijvoorbeeld voorgeschreven in Deuteronomium 20:11.
In de zevende eeuw was slavernij overal rond de Middellandse Zee aanwezig, maar dat neemt niet weg dat je later de slavernij totaal kunt afschaffen en landen die lid zijn van de Verenigde Naties zijn daartoe verplicht op basis van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Anders kan een land geen lid zijn van de VN.

Nochtans komt slavernij voor op grote schaal, in en ten westen van Pakistan bij zowel Perzen als Arabieren min of meer openlijk als het om schandknapen gaat. Dezen worden dan tevens gebruikt als bijrijder op vrachtwagens en als kamelen jockeys. Arabieren en andere Soennieten gebruiken bij voorkeur Sjiitische jongetjes. In China en India heb je slavernij die begint in de vorm van kinderarbeid.
Integratie zonder assimilatie = infiltratie
Gebruikersavatar
Manon
Berichten: 17353
Lid geworden op: ma feb 17, 2003 9:58 am

Re: Slavernij en rassenhaat.

Bericht door Manon »

Me dunkt dat de Turkse Janitsaren ook een vorm van slavernij was.

christelijke eerstgeboren zonen werden bij de ouders weggehaald om een leven als janitsaarte moeten leiden. Veel vrije keuze hadden die mensen ook niet.
More diversity always means "less white people"
Diversity is a codeword for white genocide.
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Re: Slavernij en rassenhaat.

Bericht door Pilgrim »

Ik zie het artikel 'Islam, slavernij en verkrachting' opeens dubbel staan. Heb ik dat misschien per ongeluk gedaan? [c045.gif] Dat is de bedoeling niet. Misschien kan Ariel het dubbele exemplaar verwijderen.
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89675
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Slavernij en rassenhaat.

Bericht door Ariel »

Lekker laten staan Pilgrim. Zo kunnen mensen dit artikel nog beter vinden.
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Slavernij en rassenhaat.

Bericht door Mahalingam »

Wat voor behandeling kan men in Arabië verwachten als gastarbeider? Ieder soort behandeling, tot de dood toe.
It was reported widely that about forty bodies of house maids are brought back monthly from the Middle East to the Katunayake Air Port. That is more than one body a day. Our house maids in the Middle East are not moribund old grannies. They are mostly young women. These are certainly not natural deaths. This is like body bags brought back from a war front. It is not a war front but more like a slaughter house. Our women, daughters of Mother Lanka, citizens by descent of the Democratic Socialist Republic of Sri Lanka are being mercilessly used, abused, tortured and butchered by moneyed but illiterate, inhuman, uncivilized, savage Bedouins. What is Sri Lanka doing about it? NOTHING! Shame on all of us!
http://www.srilankaguardian.org/2010/05/shame.html
En, net als bij ons houden alle vrouwenrechten en emancipatie organisaties zich muisstil. Islamofiebie? Angst voor Islam en Moslims?.
What has happened to the women’s voice in this country? Has a single woman MP brought up this tragic issue in the Parliament? Don’t they realize they specifically represent half the population of this country? Where are the women’s organizations of various political parties? Do they get activated only when an election is close by? Why don’t they protest what is happening to their sisters? Where are the other women’s organizations like Seva Vanitha, Mahila Samithy et al. Is it too uncomfortable for them to take up the issue of house maids? Where are the Trade Unions, the majority of whose members are women like Nurses and Teachers? Why don’t they feel compassion for these poor women who take tremendous risks with their health and lives to feed and educate their children? What are the religious organizations of women like Buddhist nuns and Catholic nuns doing about this death dealing problem? If women do not stand up for women, who will?
En ook op Sri Lanka ruïneren de socialisten het land:
When Mrs Sirimavo Bandaranayake handed over the country to Mr J.R. Jayawardena in the year 1977 the country had a trade surplus. Thanks to the economic brilliance of people like JR, Ronnie de Mel, Ranjith Siyambalapitiya, Mahinda Rajapakse and their robber barons we are reduced to a situation where our annual income is less than our annual debt repayment. It is with this new economy that women out of sheer desperation began to go abroad to slave away as house maids. The women are forced to go and work as domestics because their men folk have no work. But now there are lakhs of Chinese and Indian labourers working in our country, and our work force is idling. How come that these mega projects are agreed upon in such an idiotic manner that our people get no work?
En de uitsmijter:
To save our women and safe guard the self-respect and the pride of the Nation we must put a full stop to the Middle Eastern house maid employment. If this parliament does not pass legislation to stop our women from going to the Middle East to work as unprofessional domestic workers, it is no better than a dirty pimp, a flesh trafficker and a slave trader.
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Gebruikersavatar
Pointer
Berichten: 117
Lid geworden op: wo sep 26, 2007 4:10 am
Locatie: NL
Contacteer:

Re:

Bericht door Pointer »

Amazigh schreef: De Koran is tegen slavernij en niet voor!
2:177, 5:89, 4:92, 24:33, 3:79, 6:114
It is not for a believer to kill a believer except (that it be) by mistake; and whosoever kills a believer by mistake, (it is ordained that) he must set free a believing slave and a compensation (blood-money, i.e. Diya) be given to the deceased’s family unless they remit it. If the deceased belonged to a people at war with you and he was a believer, the freeing of a believing slave (is prescribed); and if he belonged to a people with whom you have a treaty of mutual alliance, compensation (blood-money - Diya) must be paid to his family, and a believing slave must be freed. And who so finds this (the penance of freeing a slave) beyond his means, he must fast for two consecutive months in order to seek repentance from Allâh. And Allâh is Ever All-Knowing, All-Wise. Sura An-Nisa:92 (4:92)
Integratie zonder assimilatie = infiltratie
Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: ISLAM en SLAVERNIJ

Bericht door Mahalingam »

https://www.historischnieuwsblad.nl/nl/ ... WM7vKkrHC8
In het Historisch Nieuwsblad heeft een paar jaar geleden een stuk gestaan van Maurice Blessing over de slavernij van Europeanen in de Mohammedaanse wereld (hoofdzakelijk Noord-Afrika).
Er moet maar eens een slavernij monument komen voor de 1 1/2 miljoen slachtoffers.
Hier de tekst:

Omvang christenslavernij onderschat
Algemeen - Historiografie - Sociale geschiedenis
‘Wie koopt een kristen?’

Door: Maurice Blessing

De memoires van Europese slaven in islamitisch Noord-Afrika zijn lang afgedaan als ‘zielige verhalen’. In enkele gevallen is er zelfs opzichtig met cijfers gesjoemeld om het fenomeen te kunnen minimaliseren. Maar recente buitenlandse studies tonen aan dat de slavernij van christenen in ‘Barbarije’ geen marginaal verschijnsel was, en het lot van de slaven weinig benijdenswaardig.
Spoiler! :
Op de fatale ochtend van 9 november 1678 wordt Cornelis Stout door de bemanning van de Sint-Joris gewekt. ‘Hé luilak, je wilde toch een mooie zonsopgang zien? Kom op dan!’ Aan dek waait een zachte bries, die Cornelis in zijn linnen hemd doet huiveren. De ‘Spaansche Zee’ ligt er hier ter hoogte van de Portugese eilandengroep Berlingas bijna rimpelloos bij. In de verte, waar zich ergens het Iberisch vasteland moet bevinden, een wassende feloranje gloed. ‘Ick dan daarop boven in de mast geklommen, schepte vast vermaack in het sien opcomen van de son,’ noteert Stout jaren later in zijn memoires.
Het zijn de laatste onbewolkte herinneringen van de Schiedamse kuiper, die de economische malaise in de Republiek tracht te ontlopen door zich met zijn vrouw Christina en twee kleine kinderen in de nieuwe Zeeuwse kolonie Suriname te vestigen. Even later verschijnt loefwaarts een zeil. Nee, twee. En onder de wind nog drie, verdomme. ‘Dit veroorsaackte swaare gedaghte.’ Ze zien Engelse vlaggen wapperen op de tergend langzaam naderende schepen en hijsen zelf uit voorzorg de Franse vlag. Maar de achtervolgers wijken niet van hun koers.
Tegen de middag komt het eerste schip langszij. Het hijst de ‘Turckse vlagge’ en richt zijn boordkanonnen op de Sint-Joris. ‘Een kogel door onse boot waaijende, sloegh mijn daar ontrent staande de splinters om de ooren, een ander wierd door de fock gedreve.’ Er zit voor de bemanning van de Sint-Joris niets anders op dan zich over te geven. Cornelis spoedt zich benedendeks, op zoek naar zijn ‘beminde huijsvrouwe en twee onnosele kinderen’. Maar: ‘de hulp die ick haar doen konde, was evensooveel als die van een schaap aan sijn lammeren, wanneer het met deselve van een geheele kudde overvallen ten algemeen prooij wordt verslonden’.
De overvallers blijken kapers uit Algiers te zijn en Cornelis wordt met zijn gezin, de overige opvarenden en de rijke lading aan boord van het kapersschip de Kalbas gebracht. Daar worden ze van hun laatste persoonlijke bezittingen beroofd, tot hun kousen en schoenen aan toe. Een renegaat, een tot de islam bekeerde christen, slaat de mannen in de boeien. Cornelis omschrijft hem als een ‘wreed mensch voorsien met een touw vol knopen waarvan wij menighmaal proef kregen. Sijn slooten waren effe te wijt ofte te engh, vel en vlees scheurde hierdoor menighmaal en bleef aan het ijser kluijsterwerck hangen.’ De vrouwen en kinderen krijgen een plaats toegewezen bij de kanonnen op het dek. Bij ruw weer worden zij ‘met pekel nat. Uijt de slaap van boven en onder natgemaackt ontwaackt, waren stijff van nat en koude’.
Er worden nog vijf andere schepen buitgemaakt voordat de Kalbas terugkeert naar Algiers. Maar omdat vijandige Engelse schepen de toegang tot de haven versperren, moet er worden uitgeweken naar het concurrerende kapersnest Tunis. Daar wordt Cornelis op 31 december – de dag waarop hij op de kop af tien jaar getrouwd is – met zijn gezin naar de slavenmarkt gebracht. De handel is echter slap. Niemand wil het hele gezin kopen, en omdat de kapitein van de Kalbas heeft gezworen de familie niet op te splitsen en hij zijn woord houdt, keren ze op 4 januari terug aan boord. Slechts de koksjongen en een Amsterdamse ‘vrijstter’ hebben een koper gevonden.
Op 9 februari komt de familie Stout eindelijk in Algiers aan. De ochtend daarop wordt Stout met zijn zieke vrouw en kinderen naar de markt gebracht. ‘Hadden een grooten drangh van menschen om ons,’ schrijft Stout. ‘Telckens mosten wij overendt om besien te worden off oock gesondt waaren en of iets kreupels en verminckt aan ons was: sommigen van deese gasten soghten en besagen oock de mondt; alles most beschouwt worden!’ Dan begint het bieden. ‘Wie koopt een kristen?’ roept de verkoper. ‘Het hooghste bodt wierdt met krijt op de bol van mijn hoedt en mijn vrouw op haar borst geschreven.’ Ditmaal treft de familie een geïnteresseerde ‘patroon’ en gaat met hem naar huis: het blijkt de zwager te zijn van de kapitein van de Kalbas.

Genocide
Het relaas van Cornelis Stout over zijn ervaringen als slaaf in ‘Barbarije’ – naar ‘Berbers’, de oorspronkelijke inwoners van de huidige Noord-Afrikaanse kuststaten Libië, Tunesië, Algerije en Marokko – is in 2006 voor het eerst gepubliceerd. Stouts verhaal komt op de moderne lezer vreemd en tegelijkertijd vertrouwd over. Vreemd, omdat ons beeld van het oeroude fenomeen slavernij sinds decennia wordt gedomineerd door zwarte Afrikanen die door blanke handelaren naar de Nieuwe Wereld werden verscheept om daar aan blanke plantagehouders te worden verkocht. De Europeaan is in deze archetypische voorstelling altijd de wrede dader, de Afrikaan het veelal wil- en identiteitsloze slachtoffer. Het wekt daarom verwondering als blanken ook slachtoffer blijken te zijn van Afrikaanse slavernij, ook al zijn de handelaren Arabieren.
Tegelijkertijd komt het verhaal van Stout vertrouwd over. De behandeling van de christenslaven op de slavenmarkt roept associaties op met de handel in zwarte slaven zoals we die kennen uit de schoolboekjes. Ook de elf weken durende helletocht op de Kalbas, gekenmerkt door mishandeling, angst, ziekte, honger en kou, doet onwillekeurig denken aan de ontberingen van zwarte slaven zoals verbeeld in populaire televisieseries en films als Roots en Amistad.
Het is precies deze mix van bevreemding en vertrouwdheid die de ‘niet-westerse slavenhandel’ voor westerse onderzoekers tot een potentieel mijnenveld maakt. In 2004 publiceerde de Franse historicus Olivier Pétré-Grenouilleau zijn beroemde werk Les traites négrières (‘De slavenhandels’). Daarin besteedde hij niet alleen aandacht aan de Europese, maar ook aan de Afrikaanse inheemse en de Arabische slavenhandel. Bovendien stelde hij dat de laatste twee omvangrijker waren dan hun trans-Atlantische tegenhanger. Woedende reacties van nazaten van zwarte slaven waren zijn deel.
Zij verweten Pétré-Grenouilleau de trans-Atlantische slavenhandel te bagatelliseren door deze op één lijn te stellen met andere vormen van slavenhandel. De slaventransporten naar de Nieuwe Wereld zouden een unieke vorm van ‘genocide’ zijn geweest – in laatste instantie slechts vergelijkbaar met de Holocaust. De historicus werd beschuldigd van ‘revisionisme’, en hoewel deze aanklacht later – na fel protest van zijn Franse collega’s – werd ingetrokken, was de toon van het debat gezet.

Twee jaar later toonde een andere groep Franse burgers, namelijk de migranten uit Noord-Afrika en hun nazaten, zich geschokt door een historische studie. Ditmaal betrof het de Franse vertaling van een werk van Robert C. Davis. Deze Amerikaanse historicus nam in zijn boek Christian Slaves, Muslim Masters de Noord-Afrikaanse handel in christenslaven onder de loep. Daarbij maakte hij gebruik van de onderzoeksmodellen die gewoonlijk slechts op de trans-Atlantische slavenhandel worden losgelaten. Davis bestreed in zijn studie niet alleen de gangbare opvatting dat Europese slaven in Noord-Afrika in de regel relatief goed werden behandeld, hij kwam ook met indrukwekkende totaalcijfers.
Zo schat hij het aantal Europese christenen dat tussen 1530 en 1780 in slavernij werd gevoerd naar de formeel Ottomaanse ‘kaperrepublieken’ Algiers, Tunis en Tripoli op ‘bijna zeker een miljoen en zeer waarschijnlijk één en een kwart miljoen’. In die berekening zijn de christenslaven in het onafhankelijke Marokko – met de kaperssteden Tetouan en Salé – en Egypte niet meegerekend.
Dat Davis’ studie door Noord-Afrikaanse migranten als een slag in het gezicht werd ervaren is vooral toe te schrijven aan de wijdverbreide opvatting in de Arabische wereld dat ‘islamitische’ slavernij geen slavernij was in de gebruikelijke zin van het woord. De islamitische wet zou slaven rechten hebben gegeven die zij in andere beschavingen niet bezaten. Daarnaast zal hebben meegespeeld dat beschuldigingen van piraterij en slavenhandel in de negentiende eeuw door Europese mogendheden zijn aangewend als excuus voor de kolonisatie van Arabische landen. In reactie daarop is, na de dekolonisatie, zowel in de Arabische als in de westerse landen de opvatting in zwang geraakt dat dit soort beschuldigingen per definitie ongegrond was, of op z’n minst sterk overdreven.

Haremtaferelen
De onderschatting van het fenomeen slavernij in de Arabische wereld heeft ertoe geleid dat er weinig onderzoek naar is gedaan. Historische werken over het Midden-Oosten zijn over het algemeen buitengewoon karig met informatie over Arabische slavernij. Pogingen om dit toch zeer omvangrijke verschijnsel in kaart te brengen worden pas sinds kort ondernomen.
Deze wetenschappelijke koudwatervrees valt niet alleen te verklaren uit ‘politiek correctheid’ of de mogelijke angst voor negatieve reacties van westerse nazaten van slaven of Arabische migranten. De eenzijdige aandacht voor de trans-Atlantische slavenhandel is voor alles het resultaat van een westerse geschiedschrijving, die nog altijd ten diepste eurocentrisch is. Zo is de trans-Atlantische slavenhandel los komen te staan van zijn context en ontstaansgrond, namelijk de Arabische, mediterrane en inheems-Afrikaanse slavenhandel.
Vanuit de op zich prijzenswaardige wens om ook de zwarte bladzijden van de westerse geschiedenis onder de aandacht te brengen, is de idee van uniciteit van de westerse slavenhandel verder versterkt. Daar komt bij dat ‘exotische’ vormen van slavenhandel door oriëntalistische stereotypering een wat koddig imago hebben gekregen. Denk aan Mozarts Die Entführung aus dem Serail en de populaire tv-serie Angélique uit de jaren zestig. In beide gevallen vormt de Turkse dan wel Arabische slavenhandel slechts een aanleiding om uit te pakken met sterk geromantiseerde haremtaferelen.
Wat het lot van christenslaven in Barbarije betreft, worden onderzoekers bovendien gehinderd door een schaarste aan bronnen. Anders dan bij de trans-Atlantische slavenhandel zijn contemporaine lokale bronnen geheel afwezig, zeldzaam dan wel moeilijk toegankelijk. Ook zijn er geen gemeenschappen van nazaten van christelijke slaven die – zoals op het Amerikaanse continent het geval is – generatie op generatie een collectieve herinnering in stand hebben gehouden en kunnen pleiten voor erkenning van het geleden historische onrecht.
Hier doet zich de omstandigheid voelen dat het christelijke slaven in Barbarije vrijwel onmogelijk werd gemaakt gezinnen te stichten om zich zo als slavengemeenschap te reproduceren. Bovendien lag het jaarlijks sterftecijfer – volgens een schatting van Davis – op zo’n 17 procent, naast de 8 procent die werd vrijgekocht, ontsnapte of als ‘renegaat’ opging in de lokale gemeenschap. Ook zijn er geen potentiële lieux de mémoire van de slavernij in Noord-Afrika: van de beruchte banjo’s of slavengevangenissen waarin de meeste Europese slaven verbleven, is er niet één bewaard gebleven.
Al met al is het niet zo verwonderlijk dat het fenomeen christenslavernij in de islamitische wereld tot zeer recent door veel onderzoekers is gebagatelliseerd. De bronnen die wél voorhanden zijn – memoires van slaven, cijfers van gedupeerde kooplieden en publicaties van religieuze ordes die zich hadden gespecialiseerd in het vrijkopen van slaven – zijn dan ook niet zelden weggezet als ‘propaganda’. Zo lezen we in een Geschiedenis van Marokko uit 2002 over ‘propagandaverhalen van religieuze ordes die met zielige verhalen geld probeerden in te zamelen voor de vrijkoop van de gevangengehouden christenen’.
Het is echter zeer de vraag of alle betrokkenen wel gebaat waren bij overdrijving van de aantallen christenslaven en hun behandeling. De Staten-Generaal of de stad Amsterdam, die incidenteel slaven vrijkochten, hadden er in ieder geval geen belang bij meer geld uit te geven dan nodig was. Wanneer een Zeeuwse vissersvrouw haar man als vermist opgaf, zullen de autoriteiten niet snel geneigd zijn geweest de verdwenen visser als ‘gekaapt’ te noteren. Ook al besloten de Staten-Generaal op zeker moment oorlogsschepen in te zetten om de Zeeuwse en Hollandse vissersvloten tegen Barbarijse zeerovers te beschermen.

Manipulaties
Een van de meest opmerkelijke conclusies van Davis was dat waar de documenten van de religieuze ordes met aanvullend bronnenmateriaal vergeleken konden worden, de bronnen elkaar niet of nauwelijks tegenspraken. Zo stelde hij het beeld bij dat deze ordes slechts fantasiedocumenten produceerden. Davis’ studie is natuurlijk niet het laatste woord in de discussie over christenslavernij, maar om de indrukwekkende cijfers die hij mede op grond van deze documenten produceerde kunnen onderzoekers niet zomaar heen.
Het is dan ook schokkend om te constateren dat in het recente boek Christenslaven van de historici Laura van den Broek en Maaike Jacobs de berekeningen van Davis niet worden aangevochten, maar eenvoudigweg verkeerd worden weergegeven. Blijkbaar zijn de conclusies moeilijk te accepteren. De auteurs schrijven: ‘Volgens een berekening van Davis hebben naar schatting een miljoen Europeanen tussen de zestiende en negentiende eeuw enige tijd in slavernij doorgebracht.’ Hier vallen meerdere manipulaties op. Ten eerste vermelden de onderzoekers alleen Davis’ ondergrens van 1 miljoen. Bovendien wordt nagelaten erop te wijzen dat Davis’ berekening alleen betrekking heeft op Algiers, Tunis en Tripoli, en niet op Marokko – en zeker niet op de rest van de islamitische wereld.
Het aantal Europeanen dat ‘enige tijd’ in islamitische slavernij ‘doorbracht’ in de drie genoemde eeuwen – in plaats van de door Davis gehanteerde 250 jaar – moet in werkelijkheid een veelvoud van die 1 miljoen zijn geweest. Een niet-gering aantal Europese christenslaven werd immers via de Ottomaanse hartlanden uit Rusland en de Balkan gevoerd, en viel daarom buiten Davis’ studie. Zo zou het Ottomaanse Rijk, volgens de gerenommeerde Turkse historicus Halil Inalcik, tussen 1450 en 1700 zo’n 2,5 miljoen Poolse, Russische en Oekraïense slaven via de Krim hebben geïmporteerd.
Met de vraag naar het aantal ‘Nederlandse’ slaven wordt in wat minder recente Nederlandse publicaties op dezelfde slordige wijze omgegaan. Zo schrijft Piet Boon in het artikel ‘Genomen door den Turck. Christenslaven in Noord-Afrika’: ‘Over de Noord-Afrikaanse kaapvaart deden heel lang sterk overdreven cijfers de ronde. Nog in de tweede helft van de twintigste eeuw vermelden verschillende schrijvers tienduizenden Nederlandse slaven. Een recente betrouwbare schatting komt echter niet hoger dan 7000.’ Een bron wordt niet vermeld, maar deze kan niet anders zijn dan het boek Kapers en kooplieden van Gerard van Krieken, dat twee jaar eerder werd gepubliceerd. Hierin wordt, met het nodige voorbehoud, inderdaad een schatting gemaakt van ‘zes- à zevenduizend opvarenden van Nederlandse schepen’.
Deze schatting heeft echter geen betrekking op het aantal Nederlandse slaven in Noord-Afrika, maar enkel op het aantal opvarenden op Nederlandse koopvaarders dat als slaaf in Algiers terechtkwam. En dan nog in een beperkte periode van slechts één eeuw. Geroofde vissers uit Holland en Zeeland zijn niet meegerekend, evenmin als inwoners van de Republiek die op schepen van bevriende naties voeren. De ‘sterk overdreven cijfers’ van eerdere generaties zijn dus mogelijk helemaal niet zo overtrokken. We weten dat alleen niet zeker, omdat er nooit enig serieus onderzoek naar is gedaan.

Galeislaven
Wat was nu het lot van de Europese slaven in ‘Barbarije’? Volgens het eerder genoemde Geschiedenis van Marokko waren zij ‘zeer waarschijnlijk veel beter af dan de islamitische slaven in Europa’. Dit wordt als volgt onderbouwd: ‘Terwijl de christenen vaak gebruikt werden als huishoudelijk personeel of als technici in het leger, werden de meeste islamitische slaven gebruikt als roeiers op de galeien.’
Maar volgens Davis werd de meerderheid van de mannelijke christenslaven, tot het einde van de zeventiende eeuw, juist als galeislaven tewerkgesteld. Dat alleen moslimslaven in Europa op de galeien terechtkwamen, is alleen al ongeloofwaardig omdat Europese naties veel sneller zijn overgegaan op zeiltechnieken. Vanaf 1600 werden galeislaven daarom vooral geassocieerd met islamitische naties. Volgens de zeventiende-eeuwse Portugese slaaf João Mascarenhas beweerden Europese slaven in Algiers dat wie geen galeotto was geweest, zichzelf niet werkelijk slaaf kon noemen.
Het bestaan als galeislaaf in Barbarije is door de achttiende-eeuwse Brit James Morgan beschreven als ‘de meest ondraaglijke en meest gevreesde tewerkstelling’. Een leven ‘aan de riemen’ was, afgaande op de verslagen van overlevenden en toeschouwers, ‘een ware hel op aarde’. De galeislaven moesten vaak dagen achtereen non-stop roeien, vastgeketend met hun armen aan de riemen en met hun enkels aan een lange, zware ketting. Ter aansporing zouden de bewakers regelmatig een in teer gedrenkte zweep ter hand hebben genomen – hoewel volgens sommige tijdgenoten kastijding met een gedroogde, uitgerekte stierenpenis de bijzondere voorkeur van opzichters genoot.
Het was dan ook niet voor niets dat slaven op de markten van Algiers, Tunis of Salé met angst en beven uitzagen naar de identiteit van de ‘patroon’ die in hen wilde investeren. Was het hem vooral te doen om op termijn losgeld te ontvangen, of wilde hij zijn investering sneller terugverdienen? In dat laatste geval was zelfs tewerkstelling in de steengroeven of de bouw te prefereren boven de galeien.
In het eerste geval werden de ‘gelukkigen’ inderdaad vaak als ‘huishoudelijk personeel’ ingezet. Dit is echter een nogal eufemistische omschrijving van een positie die een aanzienlijk breder takenpakket met zich meebracht dan alleen stoffen, strijken en de kinderen van de patroon in slaap zingen. Bovendien gaf het in de afgezonderde biotoop van het familiedomein geen enkele garantie voor een humane behandeling.

Stokslagen
Dit zien we bevestigd in het relaas van Cornelis Stout – hoewel daarbij moet worden bedacht dat in dit soort documenten nooit precies valt aan te geven waar Wahrheit overgaat in Dichtung. In eerste instantie lijkt Stout geluk te hebben gehad: hij wordt met zijn vrouw en kinderen ondergebracht in het huis van zijn patroon en ontloopt zo de overvolle banjo’s. Zijn vrouw en kinderen krijgen nieuwe schoenen, zeep om zich te wassen en linnen om kleren te naaien. Cornelis mag zijn baard laten scheren en zijn schoenen laten lappen. Hij past regelmatig op de zoon van zijn baas en kan dan gaan en staan waar hij wil.
Maar andere slaven waarschuwen Cornelis dat al deze vriendelijkheid maar ‘loosheijdt’ is ‘om alsoo uijt iemandt te krijgen, al hetgeen hij nodigh hadden te weten om hoogh rantsoen te kunnen eijsschen’. Cornelis krijgt het advies niet langer op ondervragingen van zijn baas in te gaan. Dit zou zijn losprijs kunnen opdrijven, waarmee een mogelijke vrijkoop op het spel zou komen te staan. Dat gaat een tijdje relatief goed. ‘Wij moghten altemet eens “hondt”, “sodt” of “esel” na ons gadt krijgen, maar dat deed geen seer. Konden ondertusschen evenwel sien dat se van tijdt tot tijdt stuijerscher en onvrindelijcker wierden.’
Wanneer Stouts patroon op 16 juli 1679 op bedevaart naar Mekka gaat, verandert de situatie radicaal. Het ‘huishoudelijk werk’ – onder meer boodschappen doen, koken, brood bakken en graanzakken sjouwen – wordt geleidelijk aan zwaarder en de eerste dreigementen met stokslagen van de pater familias, een Griekse renegaat die is getrouwd met de moeder van de patroon, dienen zich aan. Op een gegeven moment wordt het hele gezin naar het platteland gestuurd, waar het in een stal met andere slaven moet slapen.
Stout moet er van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat putten graven, koren snijden, hout hakken, dieren voederen en stallen schoonmaken. Hij noemt de hofstee ‘in sigh selven een aardts paradijs maar voor ons een plaats vol elende; hier proefde wij eerst wat de Turckse slavernij is, lopende en rennende, te hooren roepen en schelden, slaan en smijten, honger en gebreck en al wat ramp voor een elendigh mens kan bedaght werden, was ons dagelijkckx broot.’
Hij wordt niet alleen zelf mishandeld, maar maakt, eenmaal terug in de stad, ook mee hoe een slaaf tijdens een bruiloftsfeest in brand wordt gestoken, nadat hij met vlas is omwikkeld. Een andere slaaf weet ternauwernood het vuur te blussen. Ook Christina, die later dan Cornelis terugkeert van het platteland en hoogzwanger is, wordt niet ontzien. Ze moet haar zware huishoudelijk werk blijven verrichten en wordt een dag voor haar bevalling nog flink geslagen. Twee dagen na de bevalling van haar dochtertje, op 3 maart 1680, moet ze weer aan het werk.
Maar de redding daagt in de vorm van het Nederlandse oorlogsschip Middelburg, dat op 1 mei de haven van Algiers aandoet. Aan boord bevindt zich de diplomaat Jacobus Tollius, die een vredesverdrag tussen de Republiek en Algiers komt bekrachtigen. Tollius heeft acht kanonnen bij zich voor de plaatselijke machthebber. Maar dat niet alleen: hij heeft ook een grote som geld die door familie en vrienden van Stout is verzameld om de familie vrij te kopen. Na taaie onderhandelingen mag de familie Stout voor 1200 zilverstukken vertrekken. Stout is buiten zinnen van geluk: ‘Kom Christina, wij sijn vrij, wij sijn vrij, com geeft mijn het kleijnste kindt en laat ons gaan!’
Op 8 mei vertrekt de Middelburg mét de familie Stout en een aantal andere gelukkigen uit de haven van Algiers. Ze hebben hun vrijheid te danken aan één aspect waarin de Noord-Afrikaanse slavenhandel zich daadwerkelijk onderscheidde van zijn trans-Atlantische equivalent: de mogelijkheid – en niet meer dan de mogelijkheid – te worden vrijgekocht en zo het slavenbestaan voorgoed achter zich te laten.
Dit is de volledige versie van het artikel uit nummer 05 (jaargang 2008) van Historisch Nieuwsblad.
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Gebruikersavatar
Manon
Berichten: 17353
Lid geworden op: ma feb 17, 2003 9:58 am

Re: ISLAM en SLAVERNIJ

Bericht door Manon »

Nog een interessant filmpje dat weerom bevestigt wat we al lang wisten: islamitische slavernij heeft miljoenen slachtoffers gemaakt.

More diversity always means "less white people"
Diversity is a codeword for white genocide.
Dhana
Berichten: 7962
Lid geworden op: do nov 27, 2008 10:15 am

Re: ISLAM en SLAVERNIJ

Bericht door Dhana »

Daarom gaan mijn haren ook altijd recht overeind staan als Mohammedanen het ons om de oren slaan met ons koloniaal verleden. De inpertinentie en arrogantie. Walgelijk. :yuk:
Wil je in het leven werkelijk leren, moet je in staat zijn buiten het eigen ego te schouwen.
Gebruikersavatar
Zwartmeer
Berichten: 12339
Lid geworden op: zo jan 26, 2003 3:12 pm

Islam en slavernij

Bericht door Zwartmeer »

Wat een hoop mensen niet weten is dat Joran van der Sloot in 2005 nog een imam was. Hier beantwoordt hij een vraag over de islam en slavernij.
http://www.expliciet.nl/content/view/1693/114/" onclick="window.open(this.href);return false;

Hoe zit het nu met slavernij in Islam?

maandag 13 juni 2005

Ik heb gelezen dat volgens Islam slavernij is toegestaan, en dat een man gemeenschap mag met zijn slavin, wat volgens sommige mensen feitelijk verkrachting is. Klopt dit?


Beste lezer, wij danken u voor uw vertrouwen in ons, zoals dat blijkt uit het feit dat u uw vraag aan ons stelt, en we vragen Allah (swt) om ons de wijsheid te geven om uw vraag juist te beantwoorden.

Uw vraag draait om een punt wat voor u een probleem is, de vraag of de meester zijn slavin mag dwingen om gemeenschap met hem te hebben. U zegt ook dat sommige mensen dit zien als verkrachting, en als een schande voor Islam. Wij geven u antwoord, waarbij we de volgende punten zouden willen aanstippen:

Het dwingen van een slavin tot het bedrijven van gemeenschap zou, als het al gebeurt, niet iets specifiek zijn voor Islam of de moslims. Iedereen kent de geschiedenis van Europa en Amerika, en wat recent naar buiten is gekomen betreffende de verkrachting van krijgsgevangenen (vrouwen en mannen!) in Afghanistan en Irak maakt begrijpelijk hoe verschrikkelijk de Europese en Amerikaanse behandelingen van de Afrikaanse slaven moet zijn geweest. Buiten dit, vrouwenhandel en gedwongen prostitutie, oftewel impliciete slavernij blijft een probleem in de westerse landen. De politie van Londen heeft slechts enkele weken geleden verklaard dat in Londen over de laatste paar jaar honderden jonge zwarte kinderen zijn verdwenen, en voor een groot deel hiervan vermoedt men dat ze in de illegale kinderslavernij terecht zijn gekomen als huisknecht of seksslaaf.

Het bespreken van deze kwestie is zuiver hypothetisch, omdat in de praktijk wettelijke slavernij niet meer aan de orde is, en omdat er vrijwel geen slaven meer bestaan, en vanwege het feit dat de aanleiding voor slavernij is verdwenen. Slavernij als zodanig bestaat niet meer, en men mag verwachten dat het ook niet meer terug zal keren.

Wij zullen uw vraag niet met ja of nee beantwoorden, maar we zullen deze zaak vanuit de islamitische visie ten aanzien van de slavernij toelichten. Verder laten we het aan u te oordelen hierover, en vergelijkingen te maken tussen het islamitische oordeel en de westerse wetten ten aanzien van de kwestie slavernij.

Ons antwoord, derhalve:

1. Islam is gekomen in een situatie waarin mensen over slaven beschikten. Ze heeft deze zaak met wijsheid behandeld, waardoor enerzijds de slaven rechten kregen, en anderzijds de weg werd vrijgemaakt om een einde te maken aan slavernij. Islam benadrukt de waardigheid van de slaven (zowel vrouwen als mannen) als mens, en heeft verordend hen goed te behandelen.

De Profeet (saw) heeft gezegd:

"Wees godvrezend met de slaven die jullie hebben, zij zijn jullie broeders en zusters. Allah (swt) heeft hun jullie ter beschikking gesteld, geeft hen hetzelfde eten dat jullie eten, en dezelfde kleding als die jullie dragen, en laat hen geen al te zwaar werk verrichten; is het werk te belastend dan moeten jullie hen helpen." (Moslim)

2. Islam heeft de waarde van het bloed van de slaven gelijk gesteld aan de waarde van het bloed van de vrije mensen. De Profeet (saw) heeft gezegd:

"Degene die zijn slaaf doodt, wij doden hem ook." (Ahmed en Abou Daoud)

3. Islam heeft veel oordelen die tot het vrijkopen van slaven aansporen, dit bevorderen en stimuleren. Zoals bijvoorbeeld bij het opstellen van contracten met de slaaf, waarin behoort te staan tegen welke prijs de slaaf zichzelf vrij kan kopen. Of bijvoorbeeld de verordening dat als je iemand per ongeluk ombrengt, je als boetedoening daarvoor een slaaf in vrijheid kunt stellen. Islam heeft zelfs geld van de staatskas (in het Arabisch Bait ul Mal) beschikbaar gesteld voor het vrijkopen van slaven. En het geld van zakaat mag worden besteed voor het vrijkopen van slaven:

"De zakaat is alleen voor de armen en de behoeftigen, en voor degenen die daarbij (de inning van de zakaat) werkzaam zijn, en voor degenen wier hart verzoend moet worden, en voor (het vrijkopen van) de slaven, en voor degenen die schuld hebben, en voor de zaak van Allah en voor de reiziger: dit is een gebod van Allah. En Allah is Alwetend, Alwijs." (Zie de vertaling van de betekenissen van de Koran, soerah at Taubah 9, vers 60)

4. Islam heeft het onderdrukken van slaven verboden. In geval van onderdrukking van slaven moet deze in vrijheid worden gesteld. Ibn 'Umar zei:

"Profeet Mohammed (saw) heeft gezegd: 'Degene die een slaaf of een slavin schopt of slaat, moet zijn daad afkopen door die slaaf of slavin in vrijheid te stellen'."

5. Islam heeft het onderwijzen en het in vrijheid stellen van slavinnen aangemoedigd. Van Abi Mousa is overgeleverd dat de Profeet (saw) heeft gezegd:

"Wie een slavin heeft en haar correct behandeld, haar in vrijheid stelt en met haar trouwt, hij zal een dubbele beloning krijgen."

Wij vragen u, nu wij weten hoe Islam tegenover slavernij staat, zou een mens zo een mooie, genadevolle en voor alle partijen rechtvaardige wetgeving kunnen bedenken?

Blijft nog een punt open, en dat betreft het bedrijven van de liefde met een slavin. Dit lijkt voor veel mensen in eerste instantie een negatief iets, maar in feite is dit positief. Waarom dit zo is kent verschillende reden, welken we u zullen uitleggen:

1. Als Islam de man toestaat om liefde te bedrijven met zijn slavin, betekent dit dat de man haar rechten en plichten moet erkennen. Door het bedrijven van de liefde met de slavin wordt zij net zoals een vrije echtgenote, en de man moet haar dus met liefde en genade behandelen. De slavin is dus geen product, maar praktisch als een vrije echtgenote waarvoor de man verplicht is te zorgen, liefdevol en teder.

2. Als de man de liefde bedrijft met zijn slavin en zij een kind van hem krijgt, dan verandert haar status van slavin naar vrije vrouw onmiddellijk en automatisch. Islam verplicht het in vrijheidstellen van een slavin zodra zij een kind krijgt. In geval van het overlijden van haar meester wordt haar invrijheidstelling afgedwongen, en is het verboden om haar te verkopen.

Gezien het feit dat haar regelgeving duidelijk ten doel heeft slavernij te doen stoppen, zonder dit direct te verbieden, is het onlogisch te stellen dat nu slavernij feitelijk nergens meer wettelijk bestaat, de terugkeer van de islamitische manier van leven in de vorm van de Islamitische Staat de Khilafah slavernij weer terug zal brengen. In ieder geval, nu wij de wijsheid en het idee achter het islamitisch oordeel over het bedrijven van liefde met slavinnen begrijpen, is duidelijk voor ieder verstandig mens:

Allah (swt) weet het best.
Een pacifistische moslim is als een vegetarische krokodil.
Gebruikersavatar
Ozes
Berichten: 5833
Lid geworden op: za sep 17, 2011 4:05 pm

Re: Islam en slavernij

Bericht door Ozes »

:roll2:

Imam Joran, waarom niet.

Nummer 4 schetst een verkeerd beeld. Als je een slaaf slaat, moet je deze in vrijheid stellen slechts als je er de capaciteit voor hebt. De hadith gaat namelijk zo dat de eigenaar tegen Muhammed zei dat hij deze slaaf nog nodig had voor werkzaamheden waarvoor hij geen vervanger had. Mo' stemde toe.

De tweede nummering van 1 & 2 stellen de zaken ook iets prettiger voor volgens mij. Ik herinner mij heel andere dingen.
"There is no need to exaggerate the part played in the creation of Bolshevism and in the actual bringing about of the Russian Revolution, by these international and for the most part atheistical Jews, it is certainly a very great one; it probably outweighs all others.

~Winston Churchill.
Gebruikersavatar
Zwartmeer
Berichten: 12339
Lid geworden op: zo jan 26, 2003 3:12 pm

Re: Islam en slavernij

Bericht door Zwartmeer »

Ozes schreef: Nummer 4 schetst een verkeerd beeld. Als je een slaaf slaat, moet je deze in vrijheid stellen slechts als je er de capaciteit voor hebt. De hadith gaat namelijk zo dat de eigenaar tegen Muhammed zei dat hij deze slaaf nog nodig had voor werkzaamheden waarvoor hij geen vervanger had. Mo' stemde toe.

De tweede nummering van 1 & 2 stellen de zaken ook iets prettiger voor volgens mij. Ik herinner mij heel andere dingen.
Imam van der Sloot zat er op alle punten naast. Het volgende is wat slordig. Het is een deel van iets wat ik al heel lang op mn pc heb staan. Het gaat af en toe wat vreemd door elkaar misschien. Lees en huiver.
In deel 4, p. 177 van de "Prophet Biography" (Al-Road Al-Anf') zegt Ibn Hisham:

"According to Islamic law concerning prisoners of war, the decision is left to the Muslim Imam. He has the choice either to kill them or to exchange them for Muslim captives, or to enslave them. This is in regard to men, but women and children are not permitted to be killed, but must be exchanged (to redeem Muslim captives) or enslaved - take them as slaves and maids."
Dit hierboven maakt duidelijk dat krijgsgevangen (=slaven) helemaal geen rechten hebben. Ze zijn puur overgeleverd aan de grillen van een imam. Hun lot hangt van zijn persoon en stemming of de situatie af.
Volgens Ibn Qayyim al-Jawziyya’s boek, "Zad al-Ma'ad" (Part I, p. 160) had Mohammed vele slaven en slavinnen die hij kocht en verkocht. Ook huurde en verhuurde hij er veel. Of ze werden gewoon geruild. Mecca had een grote slavenmarkt waar Mohammed goede zaken deed. Doch door de vele rooftochten groeide het slaven bestand het meest.

Wat is een slaaf waard? (Vol. 32, p. 202,) Ibn Timiyya: "If an owned slave assaults somebody and damages his property, his crime will be tied to his neck. It will be said to his master, `If you wish, you can pay the fine for the damages done by your slave or deliver him to be sentenced to death.' His master has to choose one of the two options - either the value of the slave and his price or the damage the slave has caused"

2.178. O gij die gelooft, vergelding inzake doodslag is u voorgeschreven: de vrije man tegen de vrije man, de slaaf tegen de slaaf en de vrouw tegen de vrouw. Maar, indien iemand kwijtschelding is verleend door zijn broeder, dan moet de eis billijk zijn, en betaling moet hem worden gedaan met goedheid. Dit is verzachting en barmhartigheid van uw Heer. Wie daarna overtreedt, hem wacht een pijnlijke straf.

In de Jalalan (p. 24) wordt het volgende commentaar op dit vers gegeven:

"The same punishment was imposed on believers and what is similar to the act of the crime in the case of a homicide, by virtue of description or actuality. A freeman should be killed for another freeman but not for a slave, a female for a female, but a Muslim (even if he is a slave) must not be killed for an infidel, even if that infidel is a freeman."

Imam Shafi'i verteld zonder blikken en blozen hierover het volgende in z’n boek "Ahkam al-Qur'an" ("The Ordinances of the Qur'an", p. 275):

"A man is not to be killed for his slave nor the freeman for a slave."

"A believer is not to be killed for a non-believer, nor a man for his son, or a man for his slave or for a woman."
In (Vol. 6, Part 15, p 164) werd Malik Ibn Anas het volgende gevraagd: "What is the punishment of a master who beats his slave to death?" He answered: "Nothing!"

Ook is het een slaaf niet toegestaan een testament te maken: Ibn Hazm Vol. 6, 9, : "The slave is not permitted to write a will when he dies, nor can he bequeath (anything) because his entire possessions belong to his master."

Op zich is het niet onlogisch dat slaven geen testament mogen maken. Zij hebben immers geen enkel bezit. Zelfs hun kinderen zijn van bezitter…

Een slaaf of slavin kan niet zijn of haar echtgenoot of genote kiezen…

Vol. 6, Part 9, p. 467, Ibn Hazm:"If a slave gets married without the permission of his master, his marriage will be invalid and he must be whipped because he has committed adultery. He must be separated from his wife. She is also regarded as an adulteress because Muhammad said, `Any slave who gets married without the approval of his master is a prostitute.'"

(Vol. 2, p. 155)Malik Ibn Anas :"The master has the right to force his male or female slave to marry without obtaining their approval".

Voor de gewoone Arabier is het niet toegestaan met een slavin te trouwen tenzij er geen andere vrouw beschikbaar is. Als het stel kinderen krijgt zijn deze kinderen automatisch weer slaaf omdat slaven de status van de moeder hebben (Vol. 31, p. 383, Ibn Timiyya).
Waarom zijn de kinderen automatisch slaaf? Bestaat er een ‘slaven gen’?

Dat de rechten van de meester goed beschreven staan mag blijken uit : (Vol. 35, p. 54) Malik Ibn Anas: "The one who owns the mother also owns her children. Being the master of the mother makes him the owner of her children whether they were born to a husband or they were illegitimate children.
Therefore, the master has the right to have sexual intercourse with the daughters of his maid-slave because they are his property, provided he does not sleep with the mother at the same time"

Dat slaven niet helemaal rechteloos zijn mag blijken uit Ibn Hazm, Vol. 6, Part 9, p. 469). Malik Ibn Ons zegt hier: "The master does not have the right to force the female slave to wed to an ugly black slave if she is beautiful and agile unless in case of utmost necessity"

Wie loopt het risico om slaaf te worden?

Elke niet-islamiet en iedereen die gevangen is genomen tijdens een oorlog. Rond 1990 hebben de islamitische landen Soedan en Mauritanië, onder westerse druk, als laatste in de wereld de slavernij officieel afgeschaft. Officieus bestaat het nog steeds.
Een pacifistische moslim is als een vegetarische krokodil.
Gebruikersavatar
Ozes
Berichten: 5833
Lid geworden op: za sep 17, 2011 4:05 pm

Re: Islam en slavernij

Bericht door Ozes »

Inderdaad, en dit is algemeen geaccepteerd in de Moslim wereld blijkt nog steeds uit vele uitspraken van Imams. Op FFI heeft de auteur M.A.Khan vele hoofdstukken van zijn boek over Islamitische slavernij vrij. Ik zal die even in het RC zetten.

Andere data:
Afghanistan 1923
Marokko 1922
Irak 1924
Iran 1928
Saudi-Arabia 1962
Yemen 1962
UAE 1963
Oman 1970
"There is no need to exaggerate the part played in the creation of Bolshevism and in the actual bringing about of the Russian Revolution, by these international and for the most part atheistical Jews, it is certainly a very great one; it probably outweighs all others.

~Winston Churchill.
Mahalingam
Berichten: 52064
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: ISLAM en SLAVERNIJ

Bericht door Mahalingam »

Bij Australian Islamist Monitor is een hele serie goed gedocumenteerde artikelen verschenen over de slavernij
http://www.australianislamistmonitor.or ... &Itemid=67
Islam’s European slave trade by Muslim Turks (eg Ottoman) and Tartars: Part G in Islam’s genocidal slavery.
This article concentrates on the slave trade of people from Eastern Europe, Balkans, and Asia Minor/Byzantium: Remember, Mohammad (allah) demanded jihad/war until all the religion is allah’s—it cannot go away and nor can the associated slavery and dhimmitude. (see comments from 20th century Muslims and others on the ongoing desire for jihad Bostom p 94-104). Both Ottoman Turkey and Shiite Iran openly practised slavery in the 20th century. The last Ottoman sultan had a British captive in his harem, 20th century (Khan p325). Slavery continues throughout the Islamic world today and is brought by Muslims into the west.
Meer bij
http://www.australianislamistmonitor.or ... ut=default
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Gebruikersavatar
King George
Berichten: 24943
Lid geworden op: zo sep 11, 2011 1:22 pm

Islam, slavernij en discriminatie

Bericht door King George »

Islam, slavernij en discriminatie

Ga naar de site om de foto's etc. te kunnen zien over deze smerige kwestie anno 2012







barenakedislam | March 19, 2012 at 10:10 pm | Categories: Religion of Hate | URL: http://wp.me/p276zM-Gd9" onclick="window.open(this.href);return false;
Het morele gelijk ligt bij het volk




Citaten van Mustafa Kemal Atatürk over de Islam
Gebruikersavatar
KevinB
Berichten: 1426
Lid geworden op: vr okt 14, 2011 4:42 pm
Locatie: Vlaanderen

Slavernij wereldwijd... en de moslimlanden

Bericht door KevinB »

Ik las vandaag dit artikel, dat gaat over slavernij in de wereld:
'Wereldwijd bijna 27 miljoen slaven'

Bijna 27 miljoen mensen zouden wereldwijd gedwongen worden tot slavernij. Dat stelde Amerikaans Buitenlandminister Hillary Clinton dinsdag bij de voorstelling van het jaarrapport over mensenhandel.

Van de 185 landen die in het Amerikaans rapport bestudeerd werden, respecteerden slechts 33 staten de internationale teksten rond de bestrijding van mensenhandel, zoals de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Evenwel blijkt uit het document ook vooruitgang in de strijd tegen de slavernij. Zo vervolgen steeds meer regeringen mensenhandelaars.

Algerije, Congo, Libië, Noord-Korea en Saoedi-Arabië bevinden zich bij de zeventien slechtst gequoteerde landen. Ook in Soedan, Koeweit, de Centraal-Afrikaanse Republiek, Cuba en Iran werd een hoge graad van slavernij vastgesteld.

Syrië staat inmiddels op de zwarte lijst van landen die beschuldigd worden van mensenhandel. 'De Syrische regering past de maatregelen tegen mensenhandel niet toe en doet geen enkele inspanning in die zin', aldus het rapport.

'Ondanks de goedkeuring van verdragen en wetten die slavernij verbieden, tonen de feiten dat tal van mannen, vrouwen en kinderen vandaag in slavernij leven en slachtoffer zijn van mensenhandel', benadrukte Clinton.

Op 1 juni meldde de Internationale Arbeidsorganisatie (ILO) dat wereldwijd zowat 20,9 miljoen mensen, van wie bijna een kwart minderjarigen, dwangarbeid moeten verrichten. Volgens Luis CdeBaca, bij het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken belast met de strijd tegen mensenhandel, hebben 'andere schattingen het over zowat 27 miljoen mensen'.

Clinton voegde er nog aan toe dat 29 landen die in het rapport voorkomen, stegen in het klassement, 'wat betekent dat de regeringen gepaste maatregelen treffen'.
http://www.standaard.be/artikel/detail. ... 120620_165

Merk op dat er verschillende moslimlanden opduiken bij de ergste landen wat betreft slavernij. Algerije, Libië, Iran, Saudi-Arabië. Islamitische landen en shariastaten.

Het hoeft niet te verbazen. De koran staat slavernij expliciet toe, meer nog, moedigt het eigenlijk zelfs aan; veel moslims en shariaregimes hebben er geen enkel probleem mee, volgens de sharia mag het ook. Moslims zijn historisch gezien al lang slavendrijvers.
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89675
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Re: Slavernij wereldwijd... en de moslimlanden

Bericht door Ariel »

Moslims zijn historisch gezien al lang slavendrijvers.
Uiteraard komt slavernij het meeste voor bij Moslims. Veel rijke Moslims houden nog steeds slaven. In Mauritanië bijvoorbeeld is slavernij nog heel normaal.
Het is vooral de Arabische elite in Mauritanië die zwarten als slaven houdt. Kinderen van slaven zijn ook slaaf. De slavenhouders geven hun slaven door naar de volgende generatie, net zoals vee en andere bezittingen worden geërfd. De slaven moeten in de Sahara op kamelen en geiten passen of huishoudelijk werd doen voor hun meesters.
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Gebruikersavatar
KevinB
Berichten: 1426
Lid geworden op: vr okt 14, 2011 4:42 pm
Locatie: Vlaanderen

Bericht door KevinB »

Ik zag een tijdje geleden nog iets over Saudi-Arabië; daar worden blijkbaar heel wat Filippijnen en Indonesiërs gebruikt als iets wat eigenlijk alleen maar slavernij kan genoemd worden. De Saudische elite doet ook aan slavernij, hoor.
Dhana
Berichten: 7962
Lid geworden op: do nov 27, 2008 10:15 am

Re:

Bericht door Dhana »

KevinB schreef:Ik zag een tijdje geleden nog iets over Saudi-Arabië; daar worden blijkbaar heel wat Filippijnen en Indonesiërs gebruikt als iets wat eigenlijk alleen maar slavernij kan genoemd worden. De Saudische elite doet ook aan slavernij, hoor.

Inderdaad Kevin. Ik heb hier inderdaad de meest gruwelijke verhalen over gelezen maar slavenhouderij zit diep geworteld in het mohammedaanse colelctief. Zelfs in landen zoals Marokko worden kinderen en vrouwen als slaven voor de rijkere elite misbruikt maar omdat ze een voor een fooi zich te pletter moeten werken, heet het officieel geen slavernij. Het misbruik van Europese meisjes door loverboys illustreert ook hoe dun het lijntje naar regelrechte slavernij bij moslims is.
Wil je in het leven werkelijk leren, moet je in staat zijn buiten het eigen ego te schouwen.
Gebruikersavatar
Ali Yas
Berichten: 7662
Lid geworden op: zo apr 15, 2012 3:24 pm
Contacteer:

Re: Slavernij wereldwijd... en de moslimlanden

Bericht door Ali Yas »

Hier wreekt zich toch echt de verderfelijke invloed van de Koran, waar er steeds op gehamerd wordt dat niet-moslims zo rot als een mispel zijn. Het is een gunst dat ze met slavenarbeid de moslims mogen dienen. Want eigenlijk moeten ze dood.
Truth sounds like hate to those who hate truth.
Gebruikersavatar
H.Numan
Berichten: 8527
Lid geworden op: do mei 08, 2008 3:33 am

Re: Slavernij wereldwijd... en de moslimlanden

Bericht door H.Numan »

Hier zie dus een mooi voorbeeld van inconsequent zijn: aan de ene kant wil het mohammedanisme de wereld bekeren. Iedereen moet mohammedaan worden.
Iedereen? Nee, niet iedereen. Wat het mohammedanisme is 100% voorstander van slavernij. Dat is dus een van de essentiële verschillen met het Christendom. Slaven mogen uiteraard ook mohammedaan zijn, maar dat hoeft niet. Liever niet dat wel, eigenlijk.

Als je diep in het hart van de marokkaanse kolonisten kijkt willen ze hier de baas zijn. Het allerlaatste wat ze willen is dat alle Nederlanders zich bekeren tot hun geloof, want dan gaat dat wij zijn de baas hier! niet meer op. Hetzelfde zie je overal binnen het mohammedanisme. Destijds konden de Spanjaarden zich echt niet gemakkelijk bekeren. Want dan zouden de Moren hun slaven moeten missen, en heel veel belasting. Janitsaren waren geroofde Christen kinderen die gehersenspoeld werden in elite eenheden. Zonder die Christen-ouders geen Janitsaren.

Daar hoor je Toffee Dibiel en Tarik Rammadan dus nooit over: het feit dat slavernij volstrekt normaal is binnen het hedendaags mohammedanisme. Er zijn voor zo ver ik weet vrijwel geen belangrijke mohammedaanse sjamanen die zich vierkant tegen slavernij uitspreken. Als ze er er zijn is het een compleet onbelangrijke minderheid, hooguit nuttig om aan te tonen dat er dus wel mohammedanen zijn die slavernij niet zien zitten.
een volk dat voor korannen zwicht
zal meer dan lijf en goed verliezen
dan dooft het licht….
Anoniem
Plaats reactie