OPEN BRIEF VAN CDU-DISSIDENTE
Geplaatst op 12 februari 2017
“Niet meer met mij”
Beste collega’s,
Zolang de CDU het recht breekt, ben ik niet langer bereid mijn geloofwaardigheid en mijn goede naam voor de CDU in de verkiezingsstrijd te grabbel te gooien. Ik denk hierbij bijvoorbeeld aan de No-Bailout clausule in het Verdrag van Maastricht, waarvoor ik mij in 1998 in de verkiezingsstrijd van de CDU honorair heb ingezet, waarbij ik de kiezers beloofde dat Duitsland nooit de schulden van een andere EU-staat zou betalen. Nooit had ik verwacht dat de CDU met deze rechtsverkrachting haar eigen kiezers zou bedriegen.
Het geldend recht geminacht
Ik denk hierbij aan
Artikel 16a paragraaf 2 van onze grondwet, die door het individuele besluit van de kanselier, zonder hierover ooit contact op te nemen met het parlement, buiten werking werd gesteld.
Als afgevaardigde heb ik destijds in het parlement voor wijziging van het betreffende artikel gestemd en ben daarvoor uitgescholden en bestraft door de SPD. De Juso´s (Jonge Socialisten) verspreidden vol van haat een karikatuur waarop ik, hangend aan de galg, stond afgebeeld. Daarnaast hebben ze de erfenis van de Verlichting, waarvoor Voltaire reeds borg stond, “Ik ben niet jouw mening toegedaan, maar zal er alles aan doen opdat jij jouw mening vrij en openlijk naar voren kunt brengen”, met voeten getreden.
Ik heb zelf moeten leven in een onrechtstaat, ben toegetreden tot de politieke oppositie van de DDR, en was oneindig dankbaar voor de Duitse Eenheid, waarvoor ik heb meegestreden. Mevrouw Merkel houdt zich niet eens aan de door de meerderheid genomen beslissingen van de CDU, zoals bijvoorbeeld de afwijzing van het dubbele paspoort.
Als honorair rechter (schepen) begrijp ik niet dat kindhuwelijken in Duitsland plotseling worden geduld, hoewel dit voor het Duitse recht strafbaar is. “
In Berlijn zijn meer dan 100 kinderen getrouwd. Wie helpt ze?”, vraagt de “Berliner Zeitung”. Dat is pure sharia. Sabatina James, een vanuit de islam bekeerde christin en sindsdien bedreigd met een doods-fatwa, zet zich al jaren in voor de slachtoffers van de sharia en eist de naleving van de grondwet. Bovendien is het racistisch als islamitische meisjes minder bescherming wordt geboden dan Duitse meisjes.
Polygamie bij moslims
Polygamie wordt door moslimmigranten acceptabel in de samenleving, doordat het strafrechtelijk niet wordt vergolden en daarbij financieel wordt ondersteund. De voormalige burgemeester van Berlin-Neukölln, Heinz Buschkowsky, eist reeds lang een verbod van in de moskeeën gesloten, meervoudige huwelijken: Dit is een voor vrouwen onderdrukkende en voor het Duitse recht illegale praktijk.
Het is voor mij onbegrijpelijk dat de CDU het racistische “islamo-fascisme” – Hamed Abdel Samad leeft vanwege zijn boeken zelfs onder constante doodsbedreiging – niet bestrijdt, maar het hof maakt. Abdel Samad stelt
in zijn geniale analyse minstens vijf met de nazi-ideologie vergelijkbare criteria vast: 1. het leidersprincipe, 2. het gehoorzaamheidsprincipe, 3. het repressie-apparaat (religiepolitie), 4. nagestreefde wereldheerschappij, 5. principe van de strijd.
Hij eist dat de islamitische rechtsgeleerden, imams en vertegenwoordigers van Duitse islamitische federaties de 25 aansporingen tot doding tegen ongelovigen uit de koran laten vallen. Zowel Abdel Samad als Necla Kelek en Seyran Ates werden van de islamconferentie uitgesloten, omdat zij de gelijkberechtiging van vrouwen eisten, zoals het grondbeginsel der gelijkheid in onze grondwet voorschrijft.
Ik begrijp noch de voormalige minister van Binnenlandse Zaken, Schäuble, noch de huidige minister van Binnenlandse Zaken, De Maizière, (beide CDU), die aan de chanterende eisen der islamitische federaties,die nog geen 30% van alle in Duitsland levende moslims vertegenwoordigen, hebben toegegeven en zodoende de vrouwen – ik voel me met de moslimvrouwen solidair verbonden – hebben verraden.
De “hoofddoek-islam” heeft gewonnen
Bassam Tibi, een Syrische moslim en islamoloog, ontwikkelde de euro-islam, die van de vertegenwoordigers der islam eist om principes die integratie in Europa onmogelijk maken, op te geven: 1. scheiding van kerk en staat – privatisering van het geloof, 2. opgeven van jihad en sharia, 3. acceptatie van de democratie, 4. tolerantie, waarbij andersgelovigen gelijkberechtigd, niet ondergeschikt zijn, 5. opgeven van het overwicht van de Siyadat-hegemonie en de religieuze superioriteit der moslims, 6. moslims te beschouwen als individuen, niet als collectief van de Umma. Maar Tibi verklaart berustend bij Cicero: “
Waarom ik capituleer”. Hij beschouwt de euro-islam als mislukt, omdat de “hoofddoek-islam” de bovenhand zou hebben verkregen. De jurist en islamitische geleerde Said al Ashmawi toonde aan dat het dragen van de hoofddoek een politieke partijkeuze zou betekenen ten gunste van het leven in parallelle samenlevingen.
Ook de bisschop van Regensburg, Rudolf Vorderholzer, houdt integratie van de islam voor onmogelijk. Hij schijnt de eerste bisschop te zijn die de koran heeft gelezen en die de verguizing van alle “ongelovigen” – dus Joden, christenen, Jezidi, Koerden, boeddhisten en overigen – voor kennis aanneemt en serieus neemt. Want de islam is geen religie, maar een totalitaire ideologie, die geen vrijheid van religie kent – maar een aanspraak op superioriteit en heerschappij vertegenwoordigt.
Racistische ideologie
Ikzelf heb de definitie van het begrip racisme van Richard Schröder, “Racisme is een aanspraak op superioriteit op grond van biologische kenmerken”, getoetst aan de hand van enige soera’s in de koran.
Soera 2, vers 228, zegt: “En vóór haar geldt hetzelfde als tegen haar, hetgeen billijk is, de mannen hebben voorrang boven haar, Allah is Machtig, Alwijs.” Mijn conclusie dat de islam dientengevolge een racistische ideologie is, werd openlijk beaamd door de islamitische politicoloog Aladin El-Maafaalani tegenover 130 verbijsterde toehoorders in Dresden.
Als, volgens media, kerken en politiek, de “strijd tegen het racisme” intensief gevoerd zou moeten worden, vraag ik me af wanneer hij zich dan eindelijk ook eens tegen de openlijk racistische ideologie van de islam richt. Ik wens geen derde dictatuur – en al helemaal geen islamitische – op Duitse bodem te moeten beleven, nadat reeds mijn grootvader onder grote opofferingen weerstand heeft geboden tegen het nationaalsocialisme en ik tegen het communisme.
Helaas heerst ook thans het principe om het politieke standpunt dat men niet deelt, te verguizen. In de DDR gold zulks als “vijandig-negatief,” tegenwoordig als “populisme”.
De onrechtvaardigheid in de omgang met migranten en de autochtone bevolking maakt mij radeloos. Asielzoekers krijgen in Berlijn voor € 11,- en in de deelstaat Nordrhein-Westfalen voor € 16,- drie keer per dag te eten, terwijl een ontvanger van Hartz-4 daar slechts € 4,72 voor ter beschikking heeft.
Onrechtvaardige rechtsstaat
In mijn kennissenkring bevinden zich eenvoudige Oost-Duitse burgers, die met de kleinste salarissen, Hartz-4-uitkeringen, vroegtijdig pensioen wegens werkeloosheid, minimale pensioenen – voormalige politiek vervolgden die ook nog met renteopbrengst van hun moeizaam bijeen gespaarde geld worden bedrogen -, leen-overeenkomsten en tijdelijk afgesloten arbeidsovereenkomsten, zogenaamde mini-jobs, het hoofd boven water moeten houden en niet tot de uitverkorenen behoren die ons voortdurend vertellen dat Duitsland een “rijk land” zou zijn. De staat moet rechtvaardig zijn – barmhartig zijn kan de enkeling.
Niemand van hen begrijpt bovendien dat inkomens met 35% en meer worden belast, maar kapitale vermogens -waarover slechts goed betaalden, waartoe ook politici behoren, beschikken – slechts met 25%. Geen politicus heeft deze wantoestand uit de weg geruimd, ook de CDU niet.
Transfer-uitbuiting van het gezin
Schandalig wat betreft de pensioenberekening is de behandeling van vrouwen die kinderen hebben groot gebracht. De econoom Friedrich Liszt zei honderd jaar geleden al sarcastisch: “Wie varkens grootbrengt, is een nuttig lid van de samenleving, wie kinderen grootbrengt een nutteloos lid.” In twee uitspraken van het Constitutioneel Hof in 1992 en 2001 werd het grootbrengen van kinderen als “generatieve bijdrage” aan de pensioenverzekering gewaardeerd en daarmee het “bijdrage-equivalent der kinderopvoeding” vastgesteld. De Bondsdag werd verzocht om de moeders deze bijdrage aan het pensioen naar behoren toe te kennen en niet met een belachelijk pensioenpuntje per kind. Tot op heden heeft ook de CDU aan de “transfer-uitbuiting van het gezin”, zoals Sociaal rechter Jürgen Borchert het noemt, geen einde gemaakt.
Ik heb Paul Kirchhof persoonlijk bedankt voor de uitspraak en gevraagd waarom dit dan niet gebeurt. Hij wees er op dat het Constitutioneel Hof weliswaar wantoestanden kon vaststellen, maar dat de Bóndsdag moest hándelen. De oudedag-armoede van veel moeders is daarmee politiek voorgeprogrammeerd, waarbij men de burgers ook nog hun trots en gevoel van eigenwaarde afneemt.
Minachting van de burgers
Voor inactieve politici zal ik in elk geval in geen enkele verkiezingsstrijd meer reclame maken en ook niet meer op ze stemmen. Voor mevrouw Erika Steinbach spreek ik mijn grote waardering uit voor haar geweldige politieke verdiensten en haar moed met betrekking tot de waarheid. Zij was de enige die mij antwoordde op mijn protest tegen de rechtsverkrachting betreffende de No-Bailout in verband met het Griekenland-krediet.
Ook vroeg ik de CDU-afgevaardigde voor Berlin-Neukölln, Christina Schwarzer, meerdere keren schriftelijk – en zeer nadrukkelijk – waarom zij de rechtsverkrachting begaat. Daarop kreeg ik geen antwoord. Zij schreef uitsluitend dat het gaat om een vredesproject en dat zij Schäuble vertrouwt. Dat schijnt een nieuwe methode te zijn om de burgers met niet-achting – men zou ook van vèrachting kunnen spreken – te straffen. In de DDR ontving men tenminste nog een bevestiging van ontvangst.
Angelika Barbe
(Angelika Barbe is een Duitse politica. Ze was lid van de oppositie in de DDR, mede-oprichtster van de DDR-SPD, afgevaardigde van de SPD in de Bondsdag en is thans lid van de CDU.)
Noot vertaler: Het behoeft geen betoog dat vertaler over bijna de gehele linie ten volle instemt met deze schitterende open brief van een dappere politica. Slechts op één punt wens ik afstand te nemen: Met de categorie moslima’s die, ook na een lang verblijf in het Westen, hardnekkig de rol van de vrouw binnen de islam blijven verdedigen, de hoofd- en/of lichaamsbedekking even hardnekkig blijven dragen als een soort van provocatie en elkaar – en buitenstaanders, als het zo uitkomt – blijven verraden “wegens onze plicht als goed moslima” wens ik mij uitdrukkelijk NIET solidair verbonden te voelen.
Bron:
https://michael-mannheimer.net
Auteur: Angelika Barbe
Vertaald uit het Duits door: Theresa Geissler
https://ejbron.wordpress.com/2017/02/12 ... issidente/ 
Correct me if I am wrong please. Maar daarvoor moet hij niet bij Trump zijn, maar bij de regering van Saudi Arabia. En met een beetje geluk kan hij jaren lang rotten in een cel in de hoop niet zijn hoofd verliezen.
