LAAT ZE HUN GANG NIET GAAN (deel 1)
Geplaatst op 2 februari 2019
Kijkend naar Nederland zie ik een patiënt met een ernstige ziekte, hardnekkig in de ontkenningsfase. Er is geen tijd meer, we worden bedreigd in ons voortbestaan. Het is zij of wij. De islamisering van Europa gaat in snel tempo, binnen een generatie kan ons lot beslecht zijn. Wij zullen een minderheid zijn in eigen land, de sharia zal worden ingevoerd en we zullen dhimmi’s zijn. De huidige politieke strijd in Europa is een onvergelijkbare met vorige politieke conflicten of oorlogen – ditmaal gaat het om de demografische toekomst van Europa. Indien we verliezen, worden we als autochtone Nederlanders gedecimeerd en komt er een compleet andere, wezensvreemde bevolking van islamitische immigranten, voornamelijk Afrikanen en Arabieren. Het is geen strijd die verloren kan worden en later weer gewonnen; als er nu verloren wordt, is het over en worden we als domme dhimmi’s gedegradeerd naar het reservaat. Wie wil er zo´n toekomst voor zichzelf en zijn kinderen?
We worden bedreigd
De moslims doen de islamisering niet alleen. Zij worden geholpen door onze elites, met name de linkse partijen, maar ook door de grote bedrijven – Marx en de olieboer spelen mee.
De islamisering zoals hierboven aangehaald, is niet zuiver een religieuze zaak, ze is vooral een demografische. De blanke Europese autochtonen met hun lage geboortecijfers nemen percentueel in aantal af en worden overvleugeld door vooral islamitische immigranten van Arabische, Afrikaanse of Zuid-Aziatische afkomst.
Er wordt ook de term de Grote Vervanging voor gebruikt, en dit verwijst naar het Coudenhove-Kalergi plan om de Europese bevolking te mixen met minder intelligente rassen en een nieuwe hybride te maken: net slim genoeg om zijn orders uit te voeren, maar niet slim genoeg om kritisch te zijn of het grotere plan te doorzien. Dit plan gaat samen met het uitwissen van de middenklasse, want daar zitten de kritische geesten tussen. In het kort: men wil ons dom, arm en verdeeld, zo hebben we het minste gelegenheid in opstand te komen.
In de laatste economische berichten wordt weer aangegeven hoe sterk de welvaartsverschillen zijn gegroeid. De top 1% is machtiger en rijker dan ooit, terwijl de onderste 80% van de wereld steeds minder heeft.
De macht van de rijksten is diep ingebed in de staatsstructuren. Er zijn verdragen, belastingafspraken en meer of minder geheime constructies. De nationale staten het werk laten doen, dat is het devies. Daarnaast beschikt deze globale elite over een uitgebreid netwerk aan informanten en agenten, al dan niet in vaste banen. Politici worden veelvuldig uitgenodigd aan dit soort overleggen deel te nemen, denk aan het World Economic Forum of de Bilderberg groep.
Een belangrijk element in deze machtsketen vormen de banken. Zo is de FED een privé onderneming en geen staatsinstelling. De FED leent geld uit aan de Amerikaanse staat, die daar vervolgens rente over moet betalen. Dat gaat zo bij bijna alle landen. De Centrale Banken worden gesuperviseerd door een overkoepelende bank, de BIS (Bank of International Settlements) in Basel.
Het is een duivels dilemma hoe deze drie totaal verschillende partijen elkaar hebben gevonden, want zij hebben tegenstrijdige verlangens. De islam is nog het duidelijkst, hij wil een islamitische wereld en gebruikt daar alle middelen voor. De koran bevat de legitimering en de oliegelden leveren de mogelijkheden. Inmiddels hebben ze een hele internationale infrastructuur van organisaties en verenigingen opgericht om hun doel gestalte te geven. Een van de machtigste organen is het OIC (Organization of Islamic Countries) in Rabat.
Wat links wil, is ook duidelijk: een internationale heilstaat, Marx heeft het beschreven, Gramsci heeft het uitgewerkt. En Solzjenitsyn heeft de werkelijke uitvoering ervan beschreven in de Goelag Archipel. Links is meer dan de linkse partijen, het behelst een grote invloed op enkele strategische gremia, zoals onderwijs, media en het openbaar ministerie. Het kadert en regisseert de politieke correctheid en domineert daarmee de propaganda en censuur. Het theoretisch fundament is het cultureel marxisme, een Gramsciaanse voortzetting van het Marxisme, dat met name wordt uitgedragen door de Frankfurter Schule. Na 1989, de val van de muur, bekenden veel marxistische docenten (die niet ontslagen werden, omdat zij een fijne vaste aanstelling hadden) zich zogenaamd tot het postmodernisme, onder wier ontoegankelijke woordenbrij zij hun marxistische voorliefdes konden handhaven. Tenslotte heeft zij nog haar knokploegen in de vorm van de Antifa om haar woorden kracht bij te zetten.
Wat het Grootkapitaal wil, is de macht, de macht over de hele wereld. Het wil een NWO, een New World Order, waarin het zelf de baas is, uiteraard. Haar macht begon met bankieren, daarna speelde ze een rol in de modernisering, onder andere met spoorwegen, olie en wapens. Meer recentelijk heeft zij uitgebreide belangen kunnen nemen in bijna alle grote industrieën. Zij is de Deep State waar vaak over wordt gesproken. Maar zij is niet enkel een Deep State in de VS, zij speelt die rol in alle landen die ze relevant acht. Het Grootkapitaal heeft een belangrijke invloed op internationale organisaties zoals de VN, het IMF en de EU. Ook heeft zij haar eigen overlegorganen zoals de Bilderberg groep, het Economic Forum in Davos, de Trilaterale Commissie en meer.
Minder bekend is dat het Grootkapitaal ook een religieus aspect heeft. Haar religie wordt Frankisme genoemd, ook wel Shabbateanisme en is overgeleverd van Shabbatai Zvi en Jakub Frank. In deze stroming wordt veel belang gehecht aan rijkdom en het maakt niet veel uit hoe het wordt verkregen. Men gaat er van uit dat deze wereld gemaakt is door een slechte god en dat alle structuren zoals die nu bestaan omver geworpen moeten worden.
In het kort: onze bedreiging komt van de islamisering, die mogelijk wordt gemaakt door een alliantie van islam, links en Grootkapitaal en de instituties die zij controleren.
Van Gogh en Fortuyn
In 2002 werd Pim Fortuyn doodgeschoten. De kogel kwam van links. In 2004 werd Theo van Gogh doodgestoken. Door een islamitisch mes. Dit maakt precies duidelijk hoe de zaken in Nederland liggen. Gezien de merkwaardige rol die de Nederlandse overheid heeft gespeeld bij de vrijlating van Volkert van der G. liggen ook daar een aantal grote vraagtekens.
De moord op Pim Fortuyn vond plaats vlak voor de verkiezingen en de peilingen wezen aan dat zijn beweging de grootste zou worden en dat hij waarschijnlijk de premier van Nederland zou worden. Als dat gebeurd was, had Nederland misschien gered kunnen worden. Helaas werd Nederland daarna nog jaren geregeerd door “de geest van Pim”, door mensen die zeiden te weten wat hij dacht, maar niet het charisma en de inzichten van de vermoorde premier-to-be hadden. Met Theo van Gogh ging een spraakmakend columnist en programmamaker heen. Hij hield van choqueren, maar legde wel altijd de vinger op de zere plek, iets wat veel mensen niet durven. De moordenaar bekende dat hij eigenlijk Hirsi Ali had willen vermoorden, maar dat die te goed beveiligd was. Dit naar aanleiding van de film die zij maakten, Submission. De contemporaine geschiedenis is in bloed geschreven.
De moorden op Fortuyn en van Gogh maken de alliantie tussen links en de islam zichtbaar. Zij ondergroeven een adequate politieke reactie en maakten het regeren jarenlang haast onmogelijk, wat in het voordeel uitpakte voor de status quo, dat wil zeggen de multiculturalisering/ islamisering. Verder waren het aanslagen op de vrijheid van meningsuiting. Columnisten, cabaretiers en andere publieke woordvoerders begonnen met zelfcensuur. Het gedicht van Van Randwijck,
Een volk dat voor tirannen zwicht, zal meer dan lijf en goed verliezen, dan dooft het licht, begon hevig te schilferen.
De strijd om de vrijheid van meningsuiting is geen Nederlands verschijnsel, zoals de islamisering dat ook niet is. In Denemarken waren er de cartoonrellen. Om het vuurtje daarvoor op te stoken, hadden islamitische imams er twee zelfgemaakte zwaar beledigende tekeningen tussen gezet, die zij zelf hadden gemaakt. Het is dus duidelijk dat moslims de cartoonrellen hebben gebruikt/ misbruikt om de vrijheid van meningsuiting in Europa onder druk te zetten. Moslims zijn sowieso niet gerechtigd zelf na te denken, dus als je een demonstratie ziet van moslims weet je dat die van hogerhand is geregisseerd. In 2015 werd het grootste deel van de redactie van Charlie Hebdo geliquideerd.
De strijd tegen de vrijheid van meningsuiting is een onderdeel van de islamisering. De politiek correcten gebruiken deze strijd tegen het populisme. Wat alleen syntactisch al hilarisch is, aangezien links historisch zegt het volk te vertegenwoordigen. De strijd tegen de vrijheid van meningsuiting wordt daarbij een wapen in de strijd tegen “rechts”: truth = hate. De dubbelzinnigheden in het debat worden tenslotte nog opgevoerd tijdens de verkiezing van Trump. Ineens deed het begrip Fake News zijn entree. Links in Amerika, dat zich grappig genoeg Democrats of Liberals noemt, heeft zich nooit bij zijn verkiezingsverlies neer kunnen leggen. Nog nooit is een zittende president zo fel en onheus tegemoet getreden. Dat wijst op een ander element van links: haar vermeende morele superioriteit.
De bovengenoemde verschijnselen lijken los van elkaar staande gebeurtenissen, maar zijn dat niet. De rode draad is om een land of gebied onder controle van de islam te brengen. En daarvoor zijn alle middelen gerechtvaardigd – de koran is daar volstrekt duidelijk over. Hidjra (migratie), jihad (strijd), maar ook de jihad van het woord (bijvoorbeeld via demonstraties of rechtszaken en Taqiyya, het liegen), seksuele jihad (verkrachtingen) of gewoon via de sharia die voorziet in een klassenjustitie van moslims en kaffers (ongelovigen). De moskeeën en islamitische verenigingen spelen een spilfunctie in het geheel. De moskee wordt gezien als islamitische grond die, nu zij aan de islam is toegevallen, voor altijd islamitisch moet blijven, in welk land hij ook staat. Dit geldt ook voor de zogenaamde No-Go-zones. Dit zijn nu islamitische enclaves en die moeten voor altijd islamitisch blijven.
Islamitische aanslagen
Als we kijken naar het islamitisch geweld sinds de Tweede Wereldoorlog, dan zien we dat het begint met de dekolonisatie oorlogen. Een bekend voorbeeld is de Algerije-oorlog. Als de dekolonisatie is afgerond, zien we geen vrede, maar dan zien we dat het geweld zich verplaatst tegen de machthebbers van de nieuwe onafhankelijke staten, die als westerse marionetten worden gezien. Het bekendste voorbeeld is waarschijnlijk de verdrijving van de sjah in Iran in 1979. Wat begon als een volksopstand was in no time gemonopoliseerd door militante islamitische krachten en culmineerde in een Islamitische Republiek. Ongeveer in dezelfde tijd viel de Sovjet-Unie Afghanistan binnen. Dat land was vanwege zijn ligging buiten de koloniale invloedssfeer en de latere Koude Oorlog gebleven. De overwinning van Iran was een grote stimulans voor het islamitisch zelfbewustzijn. En het feit dat de Russen niet konden winnen van Afghanistan (dankzij Amerikaanse hulp) was voor hen opnieuw een opsteker. De Afghanen zullen volhouden dat zij de Sovjet-Unie aan het wankelen hebben gebracht. Wat later ontstaat de notie dat men zich niet zozeer tegen de eigen puppet regimes moet verzetten, maar dat men de strijd zou moeten aangaan tegen het Kwaad zelf: Amerika (en Europa). In 2001 is er de aanslag op Amerika (Twin Towers, Pentagon). Vanuit deze aanslag slaat Amerika terug, eerst in Afghanistan en dan in Irak. In die tijd zijn ook de aanslagen in Madrid (2004) en Londen (2005), grote, gecompliceerde aanslagen. Later verandert men van strategie en richt men zich op kleine aanslagen. De lijst is inmiddels heel lang.
Maar het zou een verkeerd beeld schetsen om enkel naar aanslagen in Europa te kijken. Islamitische aanslagen zijn er wereldwijd. Wie goed naar de kaart kijkt, ziet dat de brandhaarden van deze aanslagen op die plekken zijn waar de islam aan andere religies grenst: Europa, Nigeria, Centraal-Afrikaanse Republiek, Soedan, Kenia, Birma, Filipijnen etc. Dat is geen toeval. In de islam wordt er een onderscheid gemaakt tussen de islamitische wereld (de oema), die het Huis ven de Vrede wordt genoemd, en de niet-islamitische wereld, die het Huis van de Oorlog wordt genoemd. Hutchinson stelde in de jaren ‘90 al vast dat het geweld zich vooral langs de rafelranden van deze grenzen afspeelt. (Meer details op
www.thereligionofpeace.com).
De grote verandering
Onze huidige rampzalige toestand verloopt dus via meerdere ingrediënten. De demografie; onze lage geboortecijfers worden gecomplementeerd met een onverantwoordelijke immigratiepolitiek, waarbij statistische gegevens worden “bewerkt”, zodat duidelijke cijfers moeilijk vallen te geven. Naast de zichtbare immigratie is er de onzichtbare immigratie. Mensen die uitgezet moeten worden, maar niet uitgezet worden, en natuurlijk de massale en continue gezinshereniging. Het zou nog tot daar aan toe zijn als deze mensen een bijdrage aan Nederland zouden leveren, maar nee, ze moeten een uitkering, een huis en spullen, maar een bijdrage leveren?
De onwil om te integreren wordt zichtbaar middels No-Go-zones en parallelsamenlevingen. Twee termen die bedoeld zijn om uit het zicht te houden wat er bedoeld wordt. Want voor wie zijn deze zones No-Go-zones? Voor de autochtone Nederlander. Wat wordt er bedoeld met een parallelsamenleving? Dat ik wel in jouw samenleving mag komen, maar jij niet in de mijne! Het zijn versluierende begrippen die de werkelijke lading toedekken, namelijk dat het islamitische enclaves zijn en dat we worden gekoloniseerd.
Het niet willen integreren kent veel lagen. Van halal vlees en gescheiden zwemmen tot hoofddoeken en boerkini’s. Van huiselijk geweld en genitale verminking tot kindhuwelijken, eerwraak, homohaat en Jodenhaat. Van onzichtbare financieringsstromen voor al die moskeeën en islamitische scholen tot criminaliteit, misbruik van voorzieningen, geweld tegen ambulancepersoneel en Mocro-maffia. Het stiekem weg retoucheren van kruisen, zoals van het logo van Real Madrid. Moet ik de lijst nog verder afmaken?
Dan zijn er andere kosten zoals de overbelasting van instituties zoals de politie en de inflatie van schoolprestaties doordat veel allochtone leerlingen ondermaats presteren. En er is nog zoiets als ongelijke behandeling, asielzoekers krijgen bijvoorbeeld voorrang bij huisvesting en gratis zorg, inclusief tandarts. Het is toch te gek voor woorden?
Binnen deze context spelen die processen zich af: de strijd om de vrijheid van meningsuiting, de propaganda en censuur, het verdoezelen van cijfers, de aanslagen en het verhullen ervan, de cultuurstrijd. Binnen deze context ook geldt het dat critici en tegenstanders linea recta worden uitgemaakt voor populisten, racisten of nazi’s. Het is blijkbaar de gewoonste zaak van de wereld dat demonstraties tegen massa-immigratie verstoord kunnen worden door Antifa’s “links-correct” geweld. Dan doet de politie ineens niets. Het is pijnlijk hoe de democratie momenteel (niet) functioneert.
(Einde deel 1. Morgen volgt deel 2)
Door: Petra de Geus
https://ejbron.wordpress.com/2019/02/02 ... an-deel-1/