Samen tegen de bigotte islam

"Opinies" is een collectie van korte teksten (van 500 tot 750 woorden) waarin de auteur zijn opinie over courante islam-gelinkte gebeurtenissen uiteen zet. Indien je jouw opinie gepubliceerd wil zien kan je ze hier kwijt. Geef ons ook je naam en email adres. De tekst moet wel van jouw hand zijn.
Gebruikersavatar
Graslelie
Berichten: 329
Lid geworden op: di feb 01, 2005 1:47 pm

Samen tegen de bigotte islam

Bericht door Graslelie »

Samen tegen de bigotte islam

Peter Breedveld



Moslims en niet-moslims moeten zich samen verweren tegen de bigotte islam. Dat stelt de Rotterdamse wethouder Marianne van den Anker (Leefbaar Rotterdam, Emancipatie en Veiligheid) in haar essay over sociale integratie, Geloof is (g)een privé-zaak. ‘Wij laten de politieke islam achter ons; die doet niet mee, de aanhangers ervan zijn hier niet welkom en de voedingsbodem voor radicalisering roeien wij uit.’

U hebt een doorwrocht essay van 38 pagina’s geschreven. Wie hoopt u er mee te bereiken?

Ik heb het vooral geschreven voor beleidsmakers die met deze thematiek te maken hebben. Die zijn al veel te lang in hetzelfde cirkeltje aan het ouwehoeren. Daarnaast is het ook bedoeld voor bepaalde politici waarvan ik vind dat ze de hele discussie rond de islam anders zouden moeten benaderen en last but not least heel veel moslimorganisaties die zich ook scheel en blind staren op zichzelf, over niet-bestaande problemen en noem maar op. Heerlijk om te doen, zo’n essay schrijven, eens na te denken over hoe we de stad Rotterdam toekomst-proof maken.

U bent niet tevreden met de discussie zoals die tot nog toe wordt gevoerd?

De discussie met moslimorganisaties loopt hartstikke vaak vast omdat die organisaties in een loyaliteits- en verdedigingscirkel gaan zitten. Daar word je helemaal gek van, je komt er geen stap mee verder. In Rotterdam zijn heel veel mensen voor wie religie en cultuur exact hetzelfde is. Mensen die intolerant zijn jegens homo’s, die het normaal vinden dat je als maagd het huwelijk in móet, die eerwraak en besnijdenis normaal vinden. En daar gaan wij dan met z’n allen heel braaf academisch boven lopen hangen van, ‘Nee, dat heeft niets met de religie te maken maar met de cultúúr, daar mag je niet aankomen.’ Daar moeten we eens van af. Er is sprake van bepaald gedrag, dat heeft een oorsprong en moslimorganisaties moeten veel nadrukkelijker op de kansel gaan staan en zeggen: ‘Hé dit komt voor in onze gemeenschap omdat sommige mensen dingen met elkaar aan het verwarren zijn. Dat willen we niet en daar gaan we nou ook eens onze eigen verantwoordelijkheid in nemen.’ Maar nu roepen ze alleen maar dat de islam een geloof van vrede en gelijkheid is waarin mannen en vrouwen dezelfde positie hebben. Dan blijven we maar rond dartelen in een cirkeltje en dat schiet niet op.”

Door zulke dingen te zeggen en te schrijven loopt u wel het risico door Geert Mak en Femke Halsema een handelaar in angst te worden genoemd. Daar zit u niet mee?

Nee, want ik handel niet in angst. In mijn essay staat ook heel duidelijk dat we een gemeenschappelijke inspanning moeten doen, dat we af moeten van het wij/zij-denken. ‘Samen tegen’ is het motto en ‘tegen’ wil zeggen tégen terrorisme en radicalisering, tégen de invoering van de sharia, maar ook tegen vrouwenonderdrukking, homohaat, en noem maar op. En als je die agenda weet vast te stellen is er helemaal geen sprake van handel in angst. Heel veel mensen van die brave academische lijn blijven maar om de hete brij heen draaien. Die maken de problemen alleen maar erger.

De oplossing die u in uw essay aandraagt komt er kort gezegd op neer dat je de grote groep moslims, die niet liberaal is maar ook niet radicaal, moet zien te bereiken.

Exact. ‘De middenmoters’ noem ik die en die groep valt uiteen in twee deelgroepen: een hele grote groep mensen die de taal niet spreekt, onder slechte sociaal-economische omstandigheden leeft, in een ieliepielie sociaal netwerkje zit waarin moskee en imam en familie een enorme belangrijke rol spelen en een grote groep jongeren die hartstikke graag willen maar het ontzettend moeilijk hebben om geaccepteerd te worden. Die hebben met veel vooroordelen te maken en dreigen daardoor gefrustreerd te raken, Die moeten we snel insluiten in onze samenleving. Uiteindelijk is dit een politieke slag om de massa. En die massa, die middenmoters, daar zit die politieke islam ook naar te vissen. Die heeft er helemaal geen belang bij dat mensen onze taal spreken want dan zijn ze verloren voor die politieke islam. En gefrustreerde jongeren, die komen de politieke islam ook goed uit, want die zijn vatbaar voor radicale ideeën. Die lopen een groot risico om gerekruteerd te worden. Wij moeten die slag om die mensen winnen. Want ze horen bij óns, aan de goede kant van de streep.

Hoe wilt u dat aanpakken?

Door maatwerk te leveren. Zorgen dat gefrustreerde jongeren kansen krijgen, zodat bij niet-moslims geen vooroordelen meer ontstaan. Zorgen dat ze niet in het verschrikkelijke valletje van het slachtofferschap vallen. Voor mensen die onze taal niet spreken is er het taaloffensief. We moeten zorgen dat vrouwen via allerlei laagdrempelige contacten uit hun huizen worden gehaald en noem maar op. Voor de reeds geradicaliseerde jongeren moet een repressief traject worden opgezet. In algemene zin moet je op het gebied van radicalisering aan vroeg-signalering doen: snel weten wanneer het mis gaat.

Wat bedoelt u precies met dat repressieve traject?


Ten aanzien van de jongeren die al geradicaliseerd zijn moet je met goede opsporingsmethoden komen. Als ze strafbare feiten plegen moet je een goede dossieropbouw hebben, ze in de gaten houden. Ik ben niet helemáál romantisch maar het mooiste zou zijn als je deze jongeren toch weer bij de samenleving weet te betrekken, door ze op andere gedachten proberen te brengen.

U schrijft: ‘Voor het slagen van deze agenda is het essentieel dat deze moslims aangeven aan welke kant ze staan. Ben je aantoonbaar tegen de radicale islam, dan hoor je bij ons. Dan hebben wij de plicht er alles aan te doen dat je de taal leert, werk krijgt en niet wordt gediscrimineerd.’ Dat is nogal een zware eis, dat je moet aantonen dat je tegen de radicale islam bent. Je moet dus bewijzen dat je onschuldig bent. Hoe doe je dat?

Het gaat vooral om de moeite die wij momenteel in Rotterdam hebben om met sommige moslims en sommige moslimorganisaties überhaupt tot uitspraken tegen de radicale islam te komen. Wij willen convenanten met die lui opstellen en dat is allemaal hartstikke ingewikkeld en lastig. De angst tussen de bevolkingsgroepen, tussen de moslims en niet-moslims, is best wel groot. Dus moet er vanuit de moslimcultuur een handreiking worden gedaan. Dat betekent niet dat je de hele dag moet gaan zitten verdedigen dat je best oké bent. Maar op cruciale momenten moet je anderen het vertrouwen geven van, ‘Hé ik ben oké. Trust me.’ Dat moet je dan in woord en daad belijden.

En als je aantoont dat je niet tot die radicale islam behoort, spant de gemeente Rotterdam zich in om te zorgen dat je niet wordt gediscrimineerd. Er zijn mensen die dat omdraaien. Die zeggen dat radicalisatie juist ontstaat omdat mensen worden gediscrimineerd.

Mensen die al zijn geradicaliseerd zijn al zover afgezakt dat ze geen onderdeel meer willen zijn van de samenleving. Daarvan is discriminatie en frustratie niet de enige oorzaak, hoor. Sommige mensen zijn echt volledig gebrainwashed omdat ze gewoon de verkeerde mensen hebben ontmoet. Het is een combinatie van oorzaken. Vooral de jongeren die in de eerste fase van frustratie zitten, die niet de kansen krijgen, terwijl ze hartstikke goed bezig zijn, die het prima doen op school, gouden handen hebben, helemaal onze westerse normen hebben, die het dus normaal vinden dat vrouwen een gelijkwaardige positie hebben, die tussen verschillende culturen zitten van thuis, hun vrienden en school, die jongeren moeten alle kansen krijgen. Want als zij ook nog eens dreigen af te glijden zou dat afschuwelijk zijn. Dan raken we met elkaar in verval.

Uw essay concentreert zich nogal op vrouwen. Heeft dat te maken met uw portefeuille of hebt u sowieso vooral uw hoop gevestigd op de moslimvrouwen?

Mijn portefeuille bevat inderdaad emancipatie en veiligheid. Tegelijk geloof ik heel sterk in de kracht van vrouwen om samenlevingen er bovenop te helpen. Vanuit hun kernwaarden zijn vrouwen veel meer in staat om te kunnen incasseren, liefde te geven, te vérgeven, vanuit hun biologische vrouw-zijn goed voor hun kinderen te zorgen. Die verbinding tussen een moeder en haar kind is gewoon zó sterk. Ik zeg dat niet alleen omdat ik zelf moeder ben, hoor. Veel beleid is zo nadrukkelijk door mannen gemaakt. Daar krijgen vrouwen helemaal geen rol in.

Theo Cornelissen, fractievoorzitter van de Rotterdams SP, noemt u de Rotterdamse Margaret Thatcher .

(Gelach) Je kunt maar beter een heel heldere visie hebben en daar met argumenten over discussiëren. Als je daardoor wordt geassocieerd met Margaret Thatcher, ach, uiteindelijk is dat dan een compliment.

Gepubliceerd op 02.04.05 @ 10:06 AM


http://www.peterbreedveld.com/archives/00000081.html
Plaats reactie