Een column van Filantroop
Het Europees Waarnemingscentrum voor racisme en vreemdelingenhaat (EUMC) bedolf ons land onder het stigma van grootschalige islamofobie, een selectieve variant van xenofobie.
Het woud van subsidievretende discriminatiemeldpunten houdt zich in leven door hetzelfde te beweren. Deze droefenis wordt uiteraard met acclamatie ondersteund door de islam zelf, met voorop coryfeeën als Mohamed Rabbae.
Kortom, het leven van de moslim in onze contreien is uitgegroeid tot een ware hel. En vanuit uiteenlopende politieke krochten worden dan ook gretig parallellen getrokken met de aanloop naar de holocaust om de ernst en omvang tot zorgwekkende proporties op te blazen.
Toch steekt een krachtige tegenwind op bij deze ons opgedrongen doemgedachte.
Nederland kent een lange traditie als zeevarende mogendheid, met interraciale contacten over de gehele wereld.
Soms in koloniaal opzicht, soms beperkt tot handelscontacten, werden Nederlanders overal ter wereld geconfronteerd met vreemdelingen die er anders uitzagen dan de Nederlanders zelf.
Het opnemen van niet-Nederlanders kent een nog langere historie. De volksverhuizingen uit de oudheid maar even buiten beschouwing latend, vestigden zich ondermeer Hugenoten, Joden, Belgen, Chinezen, Indo’s, Hongaren, en de laatste vier decennia, mediterrane migranten, en de mens uit de voormalige koloniën in de nieuwe wereld, in Nederland.
Geen conditie waarbinnen een volk zich gemakkelijk uitlevert aan een xenofobische magie, zoals het bureau op zolder van de EU en de discriminatiemeldpunten ons willen doen geloven.
Nederlanders reizen al eeuwen de wereld af, de huidige Nederlanders reizen zich suf naar alle windstreken om er vakantie te houden. Al moeten ze ervoor naar de voedselbank, reizen zullen ze.
Als in Europa een volk gewend is aan het vreemde en onbekende in de mens, dan toch zeker de Nederlander. Anders gezegd: de Nederlander is een ware kosmopoliet, wist zich elders dan ook succesvol te vestigen en onder de meest barre omstandigheden welvaart te bevorderen.
Als de Nederlander last van fobieën heeft, dan hoogstens van volle pleinen, liftschachten, of grote hoogten.
Maar ja, zonder xenofobie staan bepaalde politieke gezindten met lege handen. Het rode heilsleger moet wat te verzorgen hebben, dus moet er xenofobie zijn. Zonder xenofobie zou de werklustige participant van de discriminatiemeldpunten zonder subsidie en inkomen zijn. De linkse politiek zou met een gapende leegte geconfronteerd worden als xenofobie slechts een hersenschim zou blijken te zijn, dus sedert de jaren zestig van de vorige eeuw strijdt men met elan voor het bestaan van xenofobie.
Maar is er dan helemaal geen xenofobie? De afgelopen veertig jaar zijn migranten naar ons land gekomen die in hun thuislanden niet gewend waren aan vreemde culturen. Als die er dan al waren werden die verdreven of uitgeroeid. Met deze onhebbelijkheid in de genen, zijn deze migranten met honderdduizenden naar ons land getrokken. Zomaar neerdalend tussen de vreemdelingen. Niet gewend aan democratie, welvaart, vrije vrouwen, homoseksuelen, joden en vrijheid van meningsuiting, isoleerden zij zich van de Nederlanders en bouwden een fobische gemoedsstemming op in een wereld die ze volkomen vreemd was.
De revenuen van de democratie waren zeer welkom, maar de democratie zelf lustte men niet. Alsof je een hondje zonder hoofd aanschaft: het kwispelt leuk, maar blaft gelukkig niet.
Een facet van de xenofobie, de door linkse denkers bedachte islamofobie, moet naar we mogen aannemen aan bepaalde condities voldoen om in aanmerking te komen voor de definitie die in de term besloten ligt.
Ronduit interessant is het dat xenofobie plaats gemaakt heeft voor islamofobie, terwijl er tal van niet-islamitische allochtonen zijn waar fobieën aan onttrokken kunnen worden. Daar is een handigheidje in verscholen, want xenofobie op grote schaal valt in ons land nauwelijks te onderkennen. Wel een groeiende scepsis jegens de islam, en dus bedacht men islamofobie als sublimering voor de latent sluimerende xenofobie. Hierdoor valt islamkritiek in de handig gecamoufleerde valkuil van de EUMC en de discriminatiemeldpunten.
Geen moslim wordt graag slachtoffer van islamofobie. Landen waar een virulente islamofobie heerst, zouden dan ook graag gemeden worden, dan wel, de reeds aanwezige moslims tot vertrek doen besluiten, met in de koffers de herinnering aan beroerde tijden. Althans, dat zou je mogen aannemen.
Enigszins sneu voor het rode heilsleger, maar er zijn geen signalen van moslims die ons land mijden, of in haast verlaten teneinde elders als asielzoeker neer te strijken.
Integendeel: er wordt zelfs onuitputtelijke moeite gedaan naar Nederland te komen om er voor altijd te blijven, hetzij legaal, hetzij illegaal. Recente statistieken van het Nederlands Migratie Instituut tonen een afnemende neiging Nederland de rug toe te keren ondanks dat moslims zich volgens sommigen in de aanloop van een nieuwe holocaust zouden bevinden.
Er is dus iets onverklaarbaars aan de hand waar onheilsmajoor Doekle Terpstra en zijn trouwe helpers kennelijk geen verklaring voor hebben. Grootschalige islamofobie, en toch geen vluchtende of wegblijvende moslims! Hebben ze geen Internet, telefoon of postbestellers om hun geloofsgenoten in den vreemde voor deze dreiging te waarschuwen? En niet te vergeten de bruidenimport, die ondanks de doem van de islamofobie nog steeds voortduurt.
Maar ja, in de regen op de Dam staan hossen moet toch een reden gehad hebben. De schreeuwlelijkerds die over racisme en islamofobie kreten slaakten stonden toch niet voor noppes te blauwbekken en vendelzwaaien. Een beetje fecaliën zal er dus wel aan de spreekwoordelijke knikker kleven.
Niet getreurd, want er is wel degelijk islamofobie. Soms vinden Nederlanders dat een moskee niet groter dan Carré of het Kurhaus zou moeten zijn. Of vinden ze het eng als moslima’s in een wigwam met kijkgat over straat schuiven. Of als kikvors in een zwembad gaan badderen. Of de straat aanpassen aan de Noord-Afrikaanse kasba. Of lelijke dingen roepen naar vrouwen, homo’s en Joden. Of roepen dat iedereen behalve zijzelf varkens of honden zijn. Of de eigen religieuze cultuur op zo’n typisch fascistische manier superieur boven alle andere culturen achten. Of de misstanden binnen de eigen gelederen van kritiek onthouden, en maar verongelijkt doen over de ander.
Ja heus, er is xenofobie: de moslim kan maar niet aan ons wennen.
http://ayaanhirsiali.web-log.nl/