Posted: November 24, 2014 in Leiderschap
Tags:bedrijfsprocessen, leiderschap,management
Ruim 70 procent van alle managers is totaal ongeschikt voor die functie. Dat was de strekking van een nieuwsbericht dat afgelopen week verscheen in diverse media. De dag erna werd dat bericht gevolgd door een ander bericht, dat de ongeschiktheidclaim – ongewild – exact onderschreef: bazen pesten hun personeel weg. En nog later op de dag las een quote van oud-topschaatser Martin Hersman die het probleem precies onderschreef: ‘Als ik met managers praat, krijg ik het gevoel dat zij belangrijk zijn. Als ik met leiders praat, krijg ik het gevoel dat ik belangrijk ben.’Eerder haalde ik een artikel aan dat 80 procent van de managers zonder problemen uit de organisatie geschrapt kan worden en dat het werk dan beter wordt gedaan, zo bleek uit een onderzoek onder honderdduizenden managers en werknemers in 92 landen dat meer dan 30 jaar had geduurd. Desondanks gebeurt dat nergens. En dat komt vooral, zie de quote van Hersman, omdat manager zichzelf zo belangrijk vinden en vinden dat ze bergen toegevoegde waarde hebben. Ze zijn onwijs belangrijk voor de organisatie, want zonder hen loopt het in de soep. Tenminste, dat vinden ze zelf.
Echter, waarom het spaak loopt, is omdat de managers zichzelf belangrijk vinden, en zichzelf daardoor binnen bedrijfsprocessen belangrijk hebben gemaakt. Processen zijn zo ingericht dat plannen, ideeën en aanvragen niet gedaan kunnen worden zonder langs verschillende lagen managers te moeten. Veelal gaat dat via geautomatiseerde systemen, of op zo’n manier dat managers – die toch heel belangrijk zijn – slechts als doorgeefluik fungeren (en dat zelfs vaak niet goed doen, maar dit terzijde).
Wat die managers dus feitelijk doen is processen vertragen en verantwoordelijkheid opeisen voor een plan of idee dat niet van hen is. Immers, als je een goed plan maakt, kun je dat zelf ook prima uitvoeren, verdedigen en door de organisatie loodsen.
Totaal gebrek aan vertrouwen in de kennis, kunde en kwaliteiten van de manager ligt daar ten grondslag aan. En dat is heel raar. Want dat personeel is meestal zelf door de manager aangenomen. Dus als de manager zelf kundig was geweest, had hij personeel aangenomen dat hij wel kon vertrouwen en dat wel kwaliteiten en capaciteiten had. Dan had hij personeel gehad dat kon floreren, hun ambities kwijt kon in een omgeving zonder regelzucht en controledwang.
Maar doordat de manager niet zien dat personeel kwaliteit heeft, of dat ze zelf niet kundig genoeg zijn om goed personeel aan te nemen, en daardoor niet zien dat ze zelf het probleem zijn, bewijzen ze keer op keer hun eigen onkunde.
https://eduardvanbrakel.wordpress.com/2 ... -bewijzen/
