Waarom verraden intellectuelen het westen?

[Navane]

Waarom verraden de intellectuelen het westen?

In het westen staan intellectuelen in het algemeen in een kritische positie ten opzichte van de samenleving.

Het merkwaardige hierbij is dat intellectuelen zichzelf benoemd hebben tot een aparte kaste. Meestal gaat het om hoger opgeleiden die maatschappelijk niet goed terecht zijn gekomen. Ze zijn leraar, journalist of schrijver, maar vaker nog actievoerder op het gebied van mensenrechten of milieu.
In tegenstelling tot professionele academici zijn ze niet erudiet of deskundig op een bepaald vakgebied.

Het woord intellectueel wordt al sinds begin 19de eeuw gebruikt, maar heeft pas echt opgang gemaakt door het gebruik ervan rond de kwestie Dreyfuss in 1898. Intellectueel staat sindsdien gelijk aan progressief, maatschappelijk betrokken, tegen de gevestigde orde, voor meer gelijkheid en tegen tradities.

Opmerkelijk in dit rijtje eigenschappen is de combinatie van maatschappelijk betrokken en tegen de gevestigde orde zijn. Kennelijk verzet de intellectueel zich tegen een deel van de maatschappelijke orde en voelt zich betrokken bij een ander deel. Dit is begrijpelijk als we het in verband brengen met het Verlichtingsdenken. Intellectueel was in die tijd nog gelijk aan erudiet. Het Verlichtingsdenken stond voor de universele rechten van het individu op vrije ontplooiing, los van tradities zoals gilden, geloof en afkomst. Als de intellectueel tegen de bestaande orde is, bedoelt hij eigenlijk de bestaande ordening van macht gebaseerd op de eigendomsverhoudingen zoals die op een gegeven moment bestaan in een samenleving. Deze verhoudingen zijn inherent onrechtvaardig omdat iemand met een erfenis maar weinig talent en intelligentie meer beloond wordt dan een ander zonder erfenis die hard werkt en intelligent is.

De Franse Revolutie die de burgerij aan de macht bracht, doorbrak de gevestigde machtsverhoudingen grotendeels, maar niet voldoende naar de smaak van de intellectuelen. De oude bezittende klasse, adel en clerus, werd in feite vervangen door een nieuwe, de burgerij. De hele 19de eeuw is dan ook samen te vatten als de worsteling om ook deze nieuwe gevestigde orde – en de resten van de vorige voor zover die nog bestonden – te doorbreken door de onderklasse van arbeiders te betrekken bij de macht.

Het Verlichtingsdenken is moeilijk los te zien van de Romantiek. Het individu wordt gezien als de universele rekeneenheid in democratie, denken en gevoel, los van die grotere eenheden als natie, geloof, cultuur. Deze zienswijze schiep een nieuw soort vervreemding, naast die welke al bestond in het arbeidsproces als gevolg van specialisatie. Wie was dit individu, dat werkte aan zijn zelfrealisatie en zich bevrijdde van de ketenen van het verleden? Hoe kan iets zich definiëren door alleen naar zichzelf te verwijzen?

Al in de tijd van het Verlichtingsdenken waren er intellectuelen als Hobbes, Rousseau en Voltaire die voortdurend met hun omgeving en hun sponsors overhoop lagen. Maar zij waren uitzonderingen, die vooral naderhand beroemd zijn geworden omdat we ons later hebben gerealiseerd hebben dat zij de hoofdstroom van het Europese denken vertegenwoordigden. Bij de intellectuelen van nu is het eerder zo dat ze zichzelf graag als buitenmaatschappelijk neerzetten, omdat het hun onafhankelijkheid zou vergroten. Tegelijkertijd hebben ze een onevenredig grote invloed op het maatschappelijke gebeuren. De vraag of in de nabije toekomst zal blijken dat ze tot de hoofdstroom behoorden, is niet in alle gevallen al te beantwoorden, maar ik hoop dat het antwoord meestal negatief zal uitvallen.

Enkele voorbeelden kunnen duidelijk maken waarom.

MARCUSE waarschuwde zijn hele leven tegen het kapitalisme, dat volgens hem al in zijn tijd (rond 1965) bezig was zich te ontwikkelen in de richting van een fascistische staat.
MULISCH is zijn hele leven volgeling van Castro geweest. Vele bezoeken aan Cuba konden hem er niet van weerhouden er een ideaalstaat voor de toekomst in te zien.
GRETTA DUISENBERG werpt zich op als mensenrechtenactivist voor de bewoners van Cisjordanië. Enige belangstelling voor het lijden van Israëli's en hun menselijke kant heeft ze nooit getoond.

Wat opvallend is bij intellectuelen dat er een spanningsveld bestaat tussen de holistische wereldbeschouwing (door Popper 'holistic social engineering' genoemd) en de selectieve verontwaardiging die ingezet wordt als actiemiddel om het gelijk te halen. Met andere woorden: het doel heiligt de middelen. Ik denk dat dit in het geval van Gretta Duisenberg erg opvallend is. Andere voorbeelden: het milieuprobleem wordt uitsluitend als een probleem veroorzaakt door consumptie (en dus productie) gezien, los van het gegeven van wereldwijde overbevolking. Intellectuelen bepalen dat culturen geen politieke factor zijn en dat de staat daar geen taak ziet; maar als het om minderheden gaat, dan worden individuen plotseling wel gezien als vertegenwoordigers van een cultuur, waar geld voor wordt uitgetrokken. Intellectuelen zijn niet per definitie cultuurrelativisten, maar binnen de eigen cultuur bedienen ze zich wel van het cultuurrelativisme om tactische redenen. Indien ze consequent zouden zijn, zouden ze andere geloven net zo afwijzen als ze met het christendom doen; minderheden als individuen behandelen en ze individueel verantwoordelijk stellen voor hun leven; zouden ze westerse slachtoffers van niet-westerse bommen dezelfde mensenrechten geven als ze doen bij niet-westerse slachtoffers van westerse bommen.

Deze paradox van verheerlijking van achterlijkheid en totalitair denken door de intellectueel roept om een verklaring, die verder gaat dan de beschrijving ervan.

Het ontstaan van de intellectueel plaats ik ergens aan het begin van de 19de eeuw, als de wetenschappen zich gaan splitsen in de exacte en alfa wetenschappen. Geleidelijk gaan de exacte wetenschappen het wereldbeeld ingrijpend veranderen. De wetenschappers die daar deel van uitmaken, weten zich beloond voor hun kunnen, terwijl de alfa wetenschappen zich nauwelijks ontwikkelen. Deze 'vervreemding' op intellectueel niveau maakt dat de alfa wetenschappers zich ondergewaardeerd voelen. De grote ideeën die ze voortdurend gesteund hebben, worden als het ware door de exacte wetenschappen langs een achterdeur tot stand gebracht. De eer en de waardering gaan aan de neus van de alfa's voorbij. Als elektriciteit, de auto, het vliegtuig en atoomenergie definitief de samenleving veranderen, ontwikkelen de intellectuelen een positie waarin de samenleving als wezenlijk slecht wordt afgeschilderd. De techniek heeft het menselijke uit de samenleving gehaald, zo is de kern van het betoog. De intellectuelen zijn de enigen die dit doorzien.

Geleidelijk heeft de intellectueel als maatschappelijke tegenklasse het denkpatroon van een sekte ontwikkeld. Ze hebben een sluitende verklaring voor de toestand van de wereld; mensen van buiten de groep kunnen die verklaring niet begrijpen omdat ze misleid zijn en kunnen om die reden niet als gelijkwaardig worden behandeld. De wereld kan alleen gered worden door de intellectueel als uitverkorene, die zichzelf tot redder heeft benoemd, een vorm van psychologische dwang uitoefent (demonisering, omkering van waarden) op zijn omgeving.
Intellectuelen bedienen zich van een marxistisch getint woordgebruik, maar dat is meer een tactische zet dan een daad uit overtuiging. Intellectuelen zoeken vanwege hun ondergewaardeerde maatschappelijke positie voortdurend de oppositie, die het grote voordeel biedt van het 'morele gelijk' en het ontbreken van maatschappelijke verantwoordelijkheid. De intellectueel is iemand die terug wil naar het ongeordende leven van vroeger, toen er nog weinig specialisatie bestond. Om die reden is hij een voorstander van alternatieve woonvormen, milieugroeperingen en een verbale verering van de natuur.
Het is opmerkelijk dat de ontwikkeling van de intellectuele kaste samen valt met de ontwikkeling van de één-idee-staat in bijna geheel West-Europa in de periode van na 1945, hoewel er met de mond pluriformiteit beleden wordt.

Dat neemt niet weg dat de intellectueel zich richt tegen een samenleving die zijn bestaan mogelijk maakt. Er is geen andere samenleving buiten de westerse waar zoveel mogelijkheden bestaan om in de positie van intellectueel te belanden, laat staan die positie te kunnen gebruiken om diezelfde samenleving te demoniseren en daarvoor ook nog veel media aandacht te krijgen. In andere culturen is de toegang tot de positie van intellectueel veel beperkter, zijn de mogelijkheden om kritiek uit te oefen op het systeem veel geringer, laat staan dat de media er veel aandacht aan zullen geven. In andere culturen is de kritiek eerder naar buiten gericht.

De intellectueel richt zich echter niet alleen tegen die samenleving waar hij zijns ondanks deel van uitmaakt, maar hij verheerlijkt andere culturen als het non plus ultra. Het exotisme van de intellectueel gaat zover dat hij systematisch de ogen sluit voor het slechte en achterlijke van die niet-westerse culturen en de positieve kanten ervan uitvergroot. Het utopia van de intellectueel is een soort hutspot van culturen die door gemengd met elkaar leven in een wereldnatie met één regering. Cultuur is hierbij niet iets dat overgeleverd is van generatie op generatie, maar een eclectisch gebeuren. Cultuur is een consumptiegoed als alle andere geworden.

Het verraad van de intellectuelen, zoals J. Benda dat in 1927 beschreef, bestond eruit dat intellectuelen zich in zijn tijd zich voor de kar van allerlei maatschappelijke groeperingen lieten spannen en hun autonome positie hadden opgegeven. In onze tijd heeft het verraad van de intellectuelen grotere dimensies aangenomen. De intellectueel heeft het westen als geheel opgegeven, inclusief de cultuur ervan. Ze hebben na de val van het communisme een nieuwe bondgenoot gezocht in de islam, een cultuur die een diepe afkeer heeft van alles waar de intellectuelen voor staan. Als de islam de dominerende cultuur van Europa gaat worden, zal het snel afgelopen zijn met de vrijheden van de intellectuelen. Er zal niet meer naar hen geluisterd worden en na verloop van tijd zal hen actief het zwijgen opgelegd worden.

Hoe is het mogelijk dat intellectuelen desondanks deze paradox in stand houden? Ik kan me niet voorstellen dat intellectuelen zo verblind en dom zijn dat ze dit niet kunnen inzien. Hoewel het gedrag van mensen als Mulisch, Sartre en De Beauvoir tijdens het communisme wel doet twijfelen.



Geraadpleegd materiaal:
Vervelende vragenstellers, artikel van R. Hartmans in de Groene Amsterdammer, 14 januari 1998.
F. Tanghe, Links is soms rechts.
Het fatale denken, G.Groot in de Groene Amsterdammer, 26 november 1997.
Robert Nozick, ¿Por qué se oponen los intelectuales al capitalismo? 1997.
De verantwoordelijkheid van de klerken, V. Havel, Groene Amsterdammer, 21 juni 1995.
B. Bawer, Terwijl Europa sliep (fragment)
H. Achterhuis, De erfenis van de utopie, 1998.

[Lodewijk Nasser]

Goed stuk Navane, ik raad je dit boek aan http://www.meervrijheid.nl/index.html?b ... listen.htm

[Pilgrim]

Europa’s intellectuele gemeenschap is beperkt

Geplaatst op 15 december 2015



De meeste mensen die zichzelf voor moreel hoogontwikkeld houden, zijn het niet. Ieder mens dat de verheerlijking van een gewelddadig mens binnen zijn gelederen tolereert, schiet tekort. Neem nu bijvoorbeeld eens een Duitser met de naam Adolf Müller. Stel nu eens dat deze man van zichzelf beweert dat de aartsengel Gabriël tot hem gesproken heeft en dat daardoor alles wat uit zijn mond komt rechtstreeks vanuit de Hemel afkomstig is. Neem verder aan dat deze man reeds de vijftig gepasseerd is en een 6-jarig meisje huwt en het met 9 jaar ontmaagdt.

Voorts overvalt deze man aan de lopende band Joden, maakt hun vrouwen en kinderen tot zijn seksslaven en doodt de mannen uit deze Joodse gemeenschap. In 8 jaar tijd houdt deze Adolf Müller meer dan 80 rooftochten en bevordert zo zijn macht over talloze vredelievende volkeren. Door middel van geweld dwingt hij ze ertoe om zijn geloof aan te nemen of hij smijt ze het land uit of doodt ze.

Nu komt Europa’s intellectuele gemeenschap in het spel. Hoe zou deze intellectuele gemeenschap zich nu moeten opstellen als zij op mensen stuit die deze man desondanks als profeet verheerlijken? Zou deze intellectuele gemeenschap de aanhangers van deze man niet over hun dwaling moeten inlichten, of getuigt het van intelligentie om daarover het stilzwijgen te bewaren?

Zou het niet hun plicht zijn, als intellectuele gemeenschap, om iedere aanhanger van deze man uit te leggen dat het tegen alle mensenrechten in gaat als men zo handelt en zou niet juist deze gemeenschap, die zo ‘n man verheerlijkt als profeet, binnen haar gelederen verboden moeten worden?

Als er in Europa een intellectuele gemeenschap zou bestáán, dan zou dat zo zijn. Maar helaas ís er in Europa geen intellectuele gemeenschap. Geen intellectuele professoren, bonden, spirituele wetenschappers, politici of theologen. Slechts zeer weinigen in Duitsland mogen zich aldus “intellectueel” noemen, de rest dènkt alleen maar, dat ze het is.

Bron: http://petraraab.blogspot.nl

Auteur: Petra Raab

Vertaald uit het Duits door: E.J. Bron

https://ejbron.wordpress.com/2015/12/15 ... s-beperkt/

[Pilgrim]

Intellectuele noodtoestand

Geplaatst op 23 december 2015



Het op 13 november in Parijs aangerichte bloedbad was voorspelbaar en aangekondigd; alleen diegenen die weigeren dingen te zien die botsen met hun ideologische overtuigingen begrijpen dat niet. De ideologische ontkenning van de realiteit blijft de belangrijkste reden voor ons onvermogen terroristen te bestrijden, waarbij velen niet durven toegeven dat het om terroristen gaat.

Al maandenlang is onze haat alleen tegen diegenen gericht die er bij ons op aangedrongen hebben onze ogen open te doen en de dingen bij hun juiste naam te noemen. Al maandenlang hebben ons de eisen om een hele bevolking niet met een paar extremisten in verband te brengen evenals “Stop Islamofobie”-oproepen ertoe gedwongen onze rede af te sluiten.

Maar wie heeft er in de eerste plaats eigenlijk überhaupt voor deze verbanden gezorgd? Wie zijn de eigenlijke racisten van nu?

Iedere week heeft de Place de la République in Parijs de brullende optochten van het Sjeik Yassin-collectief meegemaakt, die oproepen tot haat tegen Joden. Heeft iemand dat geïnteresseerd? Onlangs kwamen er verontwaardigde antiracisten bij elkaar voor een “mars voor waardigheid”; deze scholden brullend in naam van de universele liefde, het antiracisme en de “broederschap” meerdere prominente joodse filosofen en journalisten uit, waaronder Bernard-Henri Lévy, Éric Zemmour en Alain Finkielkraut.

Hoe smaakt deze in openbare discussies en in de straten van Parijs volop tentoongespreide haat? Een paar jongeren met een onmiskenbare nazi-identiteit organiseerden een nostalgische Sit-in op de Boulevard Saint Germain. Ze eisten midden in het Quartier Latin dat de “Talmoedist BHL” (Bernard-Henri Lévy) het land wordt uitgezet – en niemand trekt zijn wenkbrauwen op.

Wanneer de menigte, bestaande uit vele rassen, “voor waardigheid marcheert”, de zogenaamde beschermers van ons universele geweten de straat opgaan om tegen de pijn en het lijden van de beledigden te protesteren, veroordelen ze “racisme” tegen “slachtoffers” – in de regel niet-Franse burgers van niet-Franse komaf: moslims, Arabieren, zwarte Afrikanen en anderen uit de voormalige Franse koloniën – allemaal slachtoffers van een zogenaamd heersende “islamofobie”.

Te midden van al deze meevoelende antiracisten wordt de Hamas-vlag uitgerold – de vlag van een groepering waarvan we allemaal weten dat zij liefdadig en zachtaardig is. Niemand betwist dat er in Frankrijk racisme bestaat, maar hoe ziet deze Franse versie van de “Nation of Islam” eruit, waarvan in de voorsteden de “Black Panther”-beweging haar haat tegen Frankrijk en de Fransen verkondigt?

Zij, die zich “Les Indigènes de la République” (niet-etnische Franse burgers) noemen, maken gebruik van alle vooroordelen van de heersende antiracistische verontrusting. Tegenwoordig durft niemand zichzelf een “racist” te noemen. Racisme is het oerkwaad. Deze strijd tegen racisme is de eerste stap op weg naar een nieuw zelfbewustzijn. Tegenwoordig is iedereen antiracist, behalve diegenen die aan een soort “straatracisme” doen. Dit idee, dat de geschiedenis corrumpeert en op leugens is gebaseerd, neemt nu de plaats in van de Holocaustontkenning. Het onderscheid bestaat er nu in dat deze “Indigènes de la République” mensen uit de projecten onder de liefdadige mantel van het antiracisme mobiliseren.

Hier schijnt sprake te zijn van enige verwarring. Dat neonazi´s Joden beschuldigen, is niets nieuws, maar wat stootte de antiracisten voor het hoofd, die “niet Charlie” zijn? Wat betekenen deze leuzen die op de protestborden van deze “Mars voor waardigheid” werden gekalkt? Wie zijn deze racisten, die “White Power” veroordelen, terwijl zij in de naam van de etnische diversiteit bijeenkomen? Welke demon neemt bezit van deze mensen zodra de naam Israël wordt uitgesproken of de Davidsster opduikt?

In de zomer van 2015 nodigde de stad Parijs de stad Tel Aviv als partner voor de manifestatie “Paris Plage” (Strand van Parijs) uit. Meer was er niet nodig om ene meneer Simmonet, gekozen vertegenwoordiger van links, in een “progressieve” woedemodus en antifascistische stompzinnigheid te laten schakelen. “Schande over Parijs! Obscene uitnodiging enz. een kolonialistisch, racistisch land uitnodigen enz.!” We hebben meneer Simmonet nooit handelsbetrekkingen van Frankrijk met bijvoorbeeld China, Egypte, Iran, Qatar of Saoedi-Arabië horen veroordelen.

“Is het noemen van Israël pornografisch?”, vroeg een man. Veel mensen zijn bijna hysterisch, alsof alleen al gewoon het noemen van het woord een schending van globale etiquette zou vormen. Deze “progressieven” waren opvallend stil toen er een kwart miljoen mensen in Syrië werden gedood, toen Jezidische vrouwen als slavinnen verkocht werden. Ze zwegen, toen in Nigeria tweehonderd schoolmeisjes ontvoerd werden en toen een nieuwe kalief in naam van Allah in Irak opdracht gaf tot de moord op of verminking van duizenden christenen, die weigerden zich te bekeren tot de islam. Is dit gedrag niets meer dan alleen maar slechte smaak?

Wanneer Israël echter in de VN zijn zorgen met betrekking tot duidelijke plannen tot vernietiging van zichzelf door een ander land en lid van dezelfde VN uit, komt de verheven mensenrechtenraad (met als voorzitter onze beste vriend Saoedi-Arabië) toegesneld om de brutaliteit van de joodse staat te veroordelen.

Sinds de jaren-70 is het antizionisme het gelukt om van de oeroude, racistische Jodenhaat mainstream te maken. Dit nieuwe virus heeft nu zelfs het oude virus van de haat tegen Joden als individuen verdrongen – een fanatisme, dat ertoe leidde dat ze afgeslacht, verbrand, verdreven en hun boeken vernietigd werden. Het leidde ook tot onhoudbare beschuldigingen, collectieve beschuldiging voor allerlei misstanden, algemene veroordelingen en uiteindelijk leidde het tot hun vergassing. Op zijn hoogtepunt, onder het nationaalsocialisme, ontwikkelde deze haat zich in de loop van 20 jaar terug, maar aan het einde van de jaren-60 begon hij te muteren en het woord “Israël” nam een afstotend karakter aan, dat niemand kon voorzien.

Deze racistische mutatie werd in 2001 op een VN-conferentie in Durban (Zuid-Afrika) gecompleteerd, toen het oude, onuitsprekelijke antisemitisme met een nieuw, bevrijdend antizionisme werd samengesmolten. In naam van het antiracisme scandeerden de progressieven op de VN-conferentie tegen racisme “Dood de Joden!”

Deze ziekte van het verstand schijnt buitengewoon variabel te zijn, met het vermogen zich onder verschillende vermommingen te reproduceren. Nu heeft het nieuwe virus twee gezichten: zwaaien met een mes en proberen over te komen als een onschuldig lam.

Waarom nu het steeds terugkerende thema van de haat tegen Joden naar voren brengen? Een haat, die veranderd is in haat tegen Israël? Omdat in de kern zit van de huidige hondsdolle waanzijn. Omdat dit het zaad van de haat is die de radicale islamieten tegen de westerse beschaving hebben gezaaid. Wat kan er nog gezegd worden dat al niet gezegd is? Waarom drinken honderdduizenden uit het kopje van de religie, waarvan niemand de naam durft te noemen?

Deze haat tegen Israël neemt in de 21e eeuw dezelfde karakteristieken aan als het collectieve geloof van de middeleeuwen, die de Joden verantwoordelijk maakte voor de builenpest. Herinnert u zich nog dat in Sharm El-Sheikh haaien toeristen begonnen aan te vallen en de Egyptische directeur van toerisme de Mossad hiervan de schuld gaf? Hij beweerde dat deze de haaien getraind zou hebben, opdat de toeristen uit Egypte vluchten en zodoende zijn economie geschaad wordt; niemand heeft tot nu toe uitgelegd hoe de haaien zo getraind werden dat zij geen Egyptenaren vreten.

“Pro-Palestijnen” bekommeren zich vaak niet echt om Palestijnen. Voor hen is deze waarachtig boeiende zaak niets anders dan fictie: het de haat tegen Israël die hen mobiliseert.

Deze fundamentele beschuldiging werd door de Iraanse president Hassan Rohani simpel geformuleerd. Israël, zei hij, zou “illegitiem” zijn – wat betekent dat het geen recht heeft om te bestaan. Dat is daadwerkelijk hetgeen gezegd of gedacht wordt: Israël, niemand wil je. Verdwijn alsjeblieft. De wereld zou zo vreedzaam zijn als jij er niet zou zijn als kink in de kabel.

Toen de journalist Edwy Plenel, zelf verklaard hoeder tegen de leugens van de regering, Nelson Mandela citeerde om Israël te veroordelen, ontdekte men dat dit citaat volledig uit de duim gezogen was: “Als ik een fout gemaakt heb”, zei hij, “dan was ik in ieder geval politiek correct!”

In de herfst van 2015 leidde de Franse krant “Le Monde” de aanklacht tegen de verborgen bron van al onze politieke misstanden. Wat onze antifascistische ordebewaarders zorgen maakt, is de dreiging van het door Marine Le Pen aangevoerde Front National evenals het feit dat het denken naar rechts neigt te gaan. Diegenen die deze verschuiving naar rechts aanvoeren, moeten daarom volgens informatie van Daniel Lindenberg benoemd en ter verantwoording geroepen worden. Het gaat om Michel Houellebecq, Éric Zemmour en Alain Finkielkraut. Op welke wijze vergiftigt deze zienswijze het verstand? Leest u hun boeken. In Frankrijk bestaat geen ergere belediging dan racist genoemd te worden, maar in intellectuele kringen is het nog erger om “reac” (reactionair) genoemd te worden. Als iemand zijn moeder en zijn vader vermoordt, dan zal er voor zijn handelen altijd een soort reden zijn, hoe spitsvondig deze ook zijn mag. Maar om “reac” genoemd te worden is te brutaal. Dat is onverdraaglijk. De “reac”-denker is tegenwoordig de nieuwe vijand.

De denkers hebben een nieuw thuis gevonden en de linksen een nieuw dogma. Hier is, in volgorde van belangrijkheid, Frankrijk´s grootste vijand: deze door het Front National gebruikte intellectuelen, die opgespoord en wier namen op de zwarte lijst gezet moeten worden. Wat zou er zonder de illusoire veiligheid van het Front National terechtkomen van het Verlichte denken? Het spook van de “meest duistere jaren van onze historie” van de jaren-40 wordt vaak gebruikt door diegenen die beweren de Verlichten te zijn en de allesomvattende liefde te vertegenwoordigen.

Hier hebben we dus de voorspelde terugkeer van het al geziene, gelezen en gehoorde fascistische gevaar – dit geprefabriceerde, kunstmatige idee, dat radicale vijanden bedenkt om te vermijden zich met complexiteiten bezig te houden, waarvan het net doet alsof het deze zou begrijpen.



Nog niet zo lang geleden heeft er een andere gebeurtenis plaatsgevonden, die toe te voegen is aan de omkering van oorzaak en verantwoording. De historicus George Bensoussan loopt gevaar om voor de MRAP (Movement Against Racism and for Friendship between Peoples)te moeten verschijnen, “voor een rechtbank voor racistische belasteringen en aanzetten tot haat en radicaal geweld”. De reden is blijkbaar dat hij het durfde het antisemitisme ter sprake te brengen, dat in de Arabische en islamitische cultuur in de Maghreb aan de orde van de dag is.

Als de Republiek tegenwoordig op zoveel met zo´n broederlijke haat doorspekte terreinen lijdt, dan is dat omdat ze het afwijst zich tegen het kwaad te keren waardoor ze verslonden wordt. Het lijden van de Arabieren, van de Palestijnen en van de jeugd in de voorsteden is reëel, maar het wordt alleen verzacht als er eerst een kritisch onderzoek naar de waanzinnige opvattingen komt over hetgeen het veroorzaakt. Noch de Joden noch Israël zijn de wortels van dit lijden. Het wordt veroorzaakt door hetgeen deze cultuur overkomt – geboren uit d eislam of uit Arabisch erfgoed: altijd de schuld bij anderen te zoeken wanneer men zelf de bron van de actuele catastrofe is. Het is niet Israël dat het Palestijnse kamp Jarmuk in Syrië bombardeert en laat verhongeren. De historicus Bernard Lewis stelde de actuele vraag “Wat ging er fout?” dat dit erfgoed zover de weg kwijtraakt? Het antwoord luidt: de schuld bij anderen te zoeken.

Dit falen van ideeën beïnvloedt niet alleen de Arabische en islamitische wereld. Het raakt ook de ideeën van de progressieven.

Zal de 21e eeuw de postume overwinning van kameraad Stalin meemaken? Hebben we de lessen van de door verleidelijke totalitaire ideologieën verblinde intellectuelen niet geleerd? We moeten vrezen dat het ideologische ontkennen van de feiten – in ruil voor de geëiste intellectuele opium van de “eenheid” – de norm zal blijven. Deze dogma´s elimineren – zelfs in naam van het progessivisme en antiracisme – het kwaad niet, ze leiden alleen maar tot diepere kloven. Ren, kameraad. Achter je zouden graven kunnen liggen, maar de moordenaars bevinden zich voor je.

Bron: http://de.gatestoneinstitute.org

Vertaling: H. Eiteneier

Bron oorspronkelijk artikel: www.gatestoneinstitute.org

Auteur: Jacques Tarnero

Vertaald uit het Duits door: E.J. Bron

https://ejbron.wordpress.com/2015/12/23 ... dtoestand/

[Pilgrim]

We hebben déze intellectuele elite niet meer nodig

Hoogleraren; bewaar uw neutraliteit en bedrijf wetenschap in plaats van politiek

Harm Beertema, 02-03-2016


PVV-Kamerlid Harm Beertema

Toen Rudi Dutschke na de revoltes van 1968 in Parijs zijn beruchte oproep deed aan zijn trawanten om een ‘lange mars door de instituties’ te beginnen, kon hij niet bevroeden hoe succesvol die mars zou uitpakken. De revolutionairen van toen (“Uw rechtsstaat is de onze niet”, scandeerden ze bij de grote krakersrellen in Amsterdam) hadden er zin in. Dertig jaar later waren ze doorgedrongen op sleutelposities in de hoge ambtenarij, in de media, in de zorg, maar vooral in het onderwijs. Eén van de meest succesvolle was de studente Jet Bussemaker die het schopte van fanatiek kraakster annex lid van GroenLinks tot minister van Onderwijs namens de PvdA.

Het is vooral die oververtegenwoordiging van links in alle niveaus van het onderwijs die de PVV dwarszit. Van de kinderopvang, het basisonderwijs tot en met het beroepsonderwijs en het academische onderwijs, in de hele onderwijsprovincie is het linkse gedachtegoed niet zomaar dominant, het is allesbepalend. Het onderwijs is links en hevig policor en dat is geen toeval. Het is het resultaat van een welbewust beleid dat decennia geleden is ingezet en anno 2016 haar voltooiing heeft bereikt.

Kijk wie de belangrijkste stakeholders in het onderwijsveld zijn
Waarom zijn op één na alle voorzitters van de onderwijskoepels linkse ex-politici die voor hun carrièrestap geen enkele affiliatie met het onderwijs hadden? Waarom werd Rinda den Besten voorzitter van de PO-raad, de koepel van het basisonderwijs? Ze was PvdA-wethouder in Utrecht, alleen bekend van een overdadig dure afscheidsreceptie op kosten van de belastingbetaler. Dan Paul Rosenmöller, de voormalige vakbondsagitator, later Pim Fortuyn-basher en politiek leider van GroenLinks. Waarom werd hij voorzitter van de VO-Raad, de koepel voor het voorgezet onderwijs? Nooit iets met onderwijs gedaan en er waren waarachtig wel andere kandidaten.

Waarom moest per se Thom de Graaf, de oud-burgemeester van Nijmegen voorzitter worden van de HBO-raad? Nooit iets gedaan met onderwijs. Wel was ook hij Pim Fortuyn-basher (Anne Frank). Hij volgde Guusje ter Horst op, niet toevallig ook oud-burgemeester van Nijmegen en eveneens Pim Fortuyn-basher. Bovendien is zij bekend van de verwarrende oproep aan de elite om in opstand te komen tegen het volk. Waarom moest oud-PvdA-Kamerlid Jan van Zijl als ex-woordvoerder land- en tuinbouw voorzitter worden van de belangrijkste speler in het beroepsonderwijs, de MBO-raad?

De kiezer die als een dwalend kind aan de hand genomen moet worden?
Mijn punt is dit: het onderwijs is gepolitiseerd tot op het bot, ten faveure van kosmopolitisch en progressief links. In de loop der jaren is de zelfgenoegzaamheid van de dames en heren academici die het discours bepalen zo groot geworden dat het geregeld tot potsierlijke uitspraken leidt. Wat te denken van rector magnificus Bas Kortmann van de Radboud Universiteit die het bestaat om bij een opening van het academische jaar dit te zeggen:

“Meer dan ooit heeft Nederland een nieuwe, universitaire elite nodig die het land bij de hand neemt en het populisme van Geert Wilders en de onzekerheid die dit oproept, een halt toeroept.”

Niemand in de zaal die in een bulderlach uitbarst om zoveel pedanterie. Niemand van de mainstream media die hier een vraagteken bij zet. Maar wat gebeurt hier precies? Hier verzamelt de intellectuele elite zich in het hart van de universiteit van Nijmegen om een politiek-correcte hoogmis op te dragen. Het policor credo is dat de Nederlandse kiezer als een dwalend kind aan de hand genomen moet worden, want overal schuilt gevaar dat de onnozelen niet zelf kunnen onderkennen, dom en onderontwikkeld als ze kennelijk zijn. Het grootste gevaar is het populisme van Geert Wilders.

Geen kritiek op SP, GroenLinks of D66
Mijn stelling is dat de academische vrijheid door deze kaste van policor hogepriesters te grabbel wordt gegooid. Het bolwerk is intussen zo gesloten, zwelgt zo voldaan in zijn eigen voortreffelijkheid, dat er geen zelfreinigend vermogen meer te vinden is. In die context kan het gebeuren dat een groot deel van de hoogleraren de lokroep van het openbare discours niet kan weerstaan. Sterker nog, net als Bas Kortmann achten ze het hun heilige plicht om de kennelijk zwakbegaafde kiezer te behoeden voor het populisme. Nooit voor het onrealistische wereldbeeld van GroenLinks of de SP die organisaties steunen die zich schuldig maken aan terrorisme, anti-semitisme, die met buitenwettelijke middelen vissers willen ruïneren door rotsblokken in zee te gooien. Nooit voor het anti-democratisch handelen van de PvdA-fractie die elke motie en elk amendement van de PVV ongelezen in de prullenbak flikkert, hoe technisch van aard en verstandig ze ook zijn.

Nooit voor D66’ers die Wilders een kopschot toewensen. Nooit voor het grove geweld en de permanente intimidatie van de knokploegen van links, AFA en de Internationaal Socialisten, die zelfs een verkiezingsmarktje voor de Provinciale Staten in Leeuwarden waar de PVV aan meedeed met geweld onmogelijk dreigden te maken. Niet of nauwelijks academische verontwaardiging over de permanente beveiliging die onze politiek leider al meer dan 10 jaar moet verduren. Dat is allemaal kennelijk in orde volgens de elitaire hoeders van het land. Nee, Wilders en de PVV, die zijn het grote gevaar.

De eeuwige Godwin
En hoe is dat het beste te duiden? Door de Godwin, de eeuwige Godwin die door de culturele elite zorgvuldig wordt gekoesterd. Steeds weer gebeurt dat met veel aplomb en met het uitdrukkelijk gebruik maken van de autoriteit die kleeft aan het hoogleraarschap. En steeds met pseudowetenschappelijke argumenten zoals nu Paul Frissen weer doet, als hij als feit debiteert dat op grond van de literatuur we kunnen concluderen dat de PVV een fascistische partij is.

Dat is waar ik tegen ageer.

Iedereen heeft vrijheid van meningsuiting. Als mijn kapper dezelfde uitspraken had gedaan, was ik met hem in debat gegaan en had ik hem vervolgens een lang en gelukkig leven gewenst. Maar wat Frissen c.s. doen is misbruik maken van de autoriteit van het hoogleraarschap door pseudo-wetenschap als wetenschappelijke waarheid de wereld in te sturen en zo fact free een partij als de PVV te demoniseren.

De uitspraken van Paul Frissen
Zo stond het op 1Limburg:
“Geert Wilders appelleert aan het fascistische discours en daar moeten we tegen in opstand komen (-) Het demoniseren van minderheden, het wij/zij denken, is het klassieke fascistische verhaal door de geschiedenis heen. Alle politieke partijen moeten hem aanvallen. En dat wordt maar in beperkte mate gedaan.” Volgens de uit Limburg afkomstige politiek-filosoof is de term ‘nep-parlement’ een antidemocratische uitspraak. “De bijl aan de wortel van onze democratie. Hij had onmiddellijk gecorrigeerd moeten worden. Dit is hartstikke gevaarlijk.” Frissen noemt het een ‘grote schande’ dat minister-president Rutte weigert om ‘namens het Nederlandse volk’ op te treden tegen Wilders.”

Met zijn uitspraken sluit hoogleraar bestuurskunde/decaan van de Nederlandse School Openbaar Bestuur/politiek-filosoof/ docent Politieacademie Paul Frissen achteraan een bonte stoet wetenschappers aan die zich geroepen voelt om Nederland te waarschuwen tegen de PVV.

Er zijn meer zoals Frissen
Eerder zagen we Rob Riemen en zijn instituut Nexus een boekje uitgeven waarin de PVV op pseudo-wetenschappelijke wijze tot fascistisch werd verklaard. Het met belastinggeld gemaakte boekje werd in 150 ‘gratis’ exemplaren uitgedeeld aan alle Kamerleden, waarna mijn CDA-collega in de onderwijscommissie het stoer vond om het ostentatief te gaan lezen in de plenaire zaal. Dat zou ze leren, dacht Jack Bisschop!

Riemen zelf zei: ik kan mezelf niet buiten de tijd plaatsen. Als je dan zoveel verschijnselen ziet die een aanval op onze beschaving vormen, moet je iets doen. Dat ‘iets’ resulteerde in zijn boekje De eeuwige terugkeer van het Fascisme.

Wat dacht u van prof. dr. Jaap van Donselaar, dé deskundige op het gebied van extreem-rechts, die het rapport Polarisatie en radicalisering in Nederland het licht liet zien. De politieke effecten lieten geen dag op zich wachten. Pechtold juichte dat nu eindelijk wetenschappelijk was onderbouwd dat de PVV extreemrechts is. Van der Laan, de huidige sociaal-democratische burgemeester van Amsterdam las erin dat een grote achterban van de PVV de rechtsstaat zou kunnen bedreigen. Zelfs Herman van Veen die zichzelf voor de gelegenheid ook tot deskundige had verklaard vond het n.a.v. dit rapport passend om de PVV te vergelijken met de NSB.

Dan hebben we Marcel Boogers, hoogleraar Innovatie en regionaal bestuur die er voor pleitte om de plaatselijke politiek buitenspel te zetten ten faveure van de nationale overheid die per decreet aan gemeentes kon opleggen waar AZC’s geopend zouden worden. Al die inspraak en democratie hield de boel maar op, was de achterliggende gedachte.

Vergeet ook niet de migratiehistoricus Leo Lucassen. Hij is niet van de buis van de NPO weg te slaan om te toveren met cijfers die naar zijn idee aantonen dat er statistisch geen oververtegenwoordiging in de criminaliteit is van niet-westerse allochtonen. Als je de cijfers maar op de juiste manier corrigeert, dan valt het allemaal erg mee.

Hoogleraar Vrijetijdswetenschap als milieuactivist
Nog een mooi voorbeeld is de groep van 64 hoogleraren die een manifest doen uitkomen waarin wordt opgeroepen tot het sluiten van onze kolencentrales. Zonder enige energetische onderbouwing, zonder degelijke argumentatie zetten ze hun handtekening en gaan ’s avonds met een warm gevoel naar hun bedje. Weer een stukje goed gedaan voor het arme onwetende volk. Eén van de ondertekenaars, prof. dr. Jan Boersema is historicus; een volgende, prof. dr. Theo Beckers is hoogleraar Vrijetijdswetenschap! In de baas z’n tijd, fors betaald door de belastingbetaler, spelen deze hoogleraren milieuactivist.

Ik vind dergelijke uitingen niet tot de academische vrijheid behoren; ik vind het zeker geen inbreuk op de vrijheid van meningsuiting om deze wetenschappelijke Goedmensen tot de orde te roepen als ze als tweedehands-auto-verkopers gebruik maken van argumenten die irrelevant zijn én van hun autoriteit van hoogleraar, die in deze context net zoveel gewicht heeft als de autoriteit van mijn kapper op hetzelfde onderwerp.

We hebben déze intellectuele elite niet meer nodig
Iedereen die dat niet begrijpt zou bij zichzelf moeten nagaan hoe diep hij/zij zelf is ingebed in de intellectuele elite die meent het domme volk te moeten leiden. Laat ik hen één geruststelling geven: we hebben jullie niet meer nodig. Jullie hebben jezelf gediskwalificeerd als hoeder van de moraal, van de democratie, van normen en waarden. Dat hebben jullie gedaan door heel verbeten tientallen jaren de lagere klasse, de lagere middenklasse en zelfs de middenklasse de rug toe te keren en hen te stigmatiseren als xenofoob, racistisch, fascistisch, discriminatoir, slechte smaak, ordinair en goedkoop.

Een tweede Volkert van der Graaf
Ik richt me tot u persoonlijk, prof. dr. Paul Frissen. U bent een wegbereider voor de volgende Volkert van der Graaf. Als die zijn terroristische aanslag pleegt, zal hij dat doen omdat hij zich net als de eerste Volkert gesterkt voelt door agitprop die vermomd als neutraal wetenschappelijke analyse de wereld in wordt gestuurd. Door uw agitprop, meneer Frissen. Want die Frissen, zal hij denken, dat is niet zomaar iemand. Die geeft les aan de absolute top van de Nederlandse ambtenaren en de best and the brightest van de Nationale politie. Die man is politiek-filosoof! Dus wat hij zegt is gewoon waar!

Bewaar uw neutraliteit
Wij pleiten niet voor een beroepsverbod. Natuurlijk niet. Maar hoogleraren die het gezag van hun ambt misbruiken om ideologische boodschappen de wereld in te sturen die kant noch wal raken om welke politieke partij dan ook te stigmatiseren, maken zich schuldig aan misleiding. Onze boodschap is: bewaar uw neutraliteit, bedrijf wetenschap in plaats van politiek. Doet u dat niet, dan hoort u niet op uw positie van hoogleraar. Ga dan de politiek in.

http://politiek.tpo.nl/column/we-hebben ... eer-nodig/

[King George]

Voorafgaand aan WK Schaatsen All Round op NPO1 was er een uitzending Buitenhof voor uw wekelijkse portie linkse hersennspoeling. Er was daar in die PvdA-zaal een debat tussen realist Thierry Baudet en agitpropper subsidiespons Rob Riemen. Met zulke vijanden als Rob Riemen heeft Nederland geen vrienden meer nodig. Enfin, leest u de commentaren maar op GeenStijl. Die Rob Riemen is totaal volksvreemd.

[silkyboxershortXL]

Kübler-Ross in het islamdebat
(Islam en linkse rouwverwerking)

Conclusie
Deze psychopathologische fases van rouw – ontkenning, woede, onderhandeling, depressie en aanvaarding – gebeuren simultaan en manisch flip-flopt links door elke fase. De ene dag zijn ze depressief en staan ze luid snikkend “Pray for Paris” te roepen, de volgende dag ontkennen ze met klem wie de daders zijn. Het islamdebat is hierdoor totaal vergiftigd en verziekt, men kan niet meer taboeloos en rationeel de gebeurtenissen bekijken en oplossingen formuleren. Hopelijk worden de Vlamingen na al de internationale kritiek wakker en steken ze die linkse narren in het metaforische gekkenhuis.

Nieuwsgierig?

Spoiler! :

DOOR DE MONDIGE STUDENT · 23 NOVEMBER 2015

Er zijn van die zaken die men op school leert en waarvan men denkt: “Waar ben ik hier nu mee?”. Dan gebeurt er iets en borrelt deze kennis terug boven.

Ik had dit wanneer ik een tweet las van premier Charles Michel, een quote van zijn toespraak op Koningsdag voor het parlement na de massamoord in Parijs. In welke fase van rouw volgens Kübler-Ross zit hij en andere islamontkenners?

Ontkenning
Bovenstaande is eigenlijk een retorische vraag, het antwoord zit in de vraagstelling vervat. Charles Michel zit in de ontkenningsfase, een psychologisch afweermechanisme door een trauma dat hij niet aankan. Hij ontkent datgene wat recht voor zijn neus staat. Lees en huiver:

“Terroristen beweren te moorden in naam van Allah. Ze liegen. Niemand doodt in naam van religie.”

Dit is een waanzinnige uitspraak die elk boerenverstand te boven gaat. Is dit de man die op het internationaal toneel België moet vertegenwoordigen? Het trauma is maar ten dele te verklaren door de gebeurtenissen van vorige week zaterdag. Als ik even huis-, tuin- en keukenpsycholoog mag spelen, dit is de ergste vorm van cognitieve dissonantie dat ik ooit heb gezien.

Er is geen twijfel, zelfs een imam uit Nederland (altijd Nederland want Vlaanderen is te politiek-correct voor deze vorm van waarheid) bevestigt het, de islam heeft te maken met deze aanslag. Het liedje dat moslims zich niet hoeven te distantiëren is definitief uitgespeeld (in Vlaanderen, zo achter-lijk politiek-correct, gebeurt dit wel). Punt. Dit hoeft geen verdere uitleg, geen gemaar. Het is zoals het is.

Wat Charles Michel zijn cognitieve dissonantie ook niet bevordert, is het feit dat het gepland is recht voor zijn neus, in Molenbeek, door buitenlandse media genaamd de jihad-hoofdstad van Europa. Het laks beleid van de lokale PS-baronnen om islamitische stemmen te ronselen maakt heel België ten schande. Nu stoer alles gaan opkuisen (en dan nog keihard op de bek gaan) zijn vijgen na Pasen.

Charles Michel is dwaas maar we kunnen nog een trapje lager gaan in de ontkenningsfase, ik noem het de apologeetfase. “‘Er zijn meer jihadi’s uit Denderleeuw dan uit Molenbeek“. Deze uitspraak komt van een schrijver die een boek over Molenbeek schreef en enkele weken geleden nog stelde: “Molenbeek bestempelen als hofleverancier van jihadi’s is pure stemmingmakerij.” As we speak zijn er massale huiszoekingen aan de gang in Molenbeek en is heel Brussel onder terreurniveau 4. Feiten ontkennen is één ding, staalhard liegen en vergoelijken is een heel ander.

Volgens Kübler-Ross zoekt men na de ontkenningsfase de feiten, de waarheid. Tot mijn spijt is het overduidelijk dat de linkerzijde dit nooit gaat doen. Nee, die sukkelen recht in de volgende fase.

Woede
Woede is de tweede fase. Men is gefrustreerd, men begint te protesteren, men valt de boodschapper aan en men probeert de schuld in andermans schoenen te schuiven. Dit is wederom zo herkenbaar bij de progressieven.

Volgens een opinie op Kif Kif (de multiculturele nagel in de autochtone doodskist) ligt de schuld van de aanslag van Parijs niet bij IS. IS wordt geminimaliseerd als het product van het Westen door de oorlog in Irak, niet door de islam. Meer zelfs, de terreur van IS wordt gelijkgesteld met de “terreur” van het Westen. Mocht deze persoon in de jaren 40-45 hebben geleefd… (sorry voor de Godwin). Sommigen bakken het zelfs zo bruin dat ze blij zijn dat het Westen eens voelt hoe het is om moslim te zijn in een moslimland.

Als links niet zichzelf aan het kastijden zijn, dan zijn ze wel de in hun ogen domme, achterlijke massa aan het geselen. Zo vindt The Guardian dat de terroristen een voedingsbodem hadden van werkloosheid, sociale achteruitstelling en racisme. Die afgezaagde racisme-plaat blijft maar gedraaid worden. Waarom is België een broeinest van terrorisme? Natuurlijk omdat Belgen de überracisten van Europa zijn, niet omdat moslims in België één van de meest fundamentalistische van Europa zijn.

Buiten de militaire interventies, het racisme en de sociaal-economische situatie van de knuffelterroristen zijn wij allen schuldig aan de radicalisering door het koloniaal verleden (aldus Republiek Allochtonië, de facto het Nederland van morgen volgens Martin Bosma’s boek) maar natuurlijk vooral door Wilders en zijn islamofobie. Met het vingertje wijst links op de verrechtsing van het debat. Links is dus meer begaan met de islamofobe backlash, een verlies aan stemmen en toekomstig slachtofferschap van de moslims dan van het zeer recente slachtofferschap van het islamofascisme.

Het is dus overduidelijk dat links in een woedefase zit. Hun woede is wel degelijk niet gericht op de daders maar op de rest van de bevolking, die is inherent racistisch en islamofoob. Zelfhaat ten opzichte van het verleden is hen ook niet vreemd. De cruciale vraag in deze fase is dan ook: “Waarom haten we onszelf?“.

Onderhandeling
De derde fase is de onderhandelingsfase. Men gelooft door te onderhandelen dat men alles kan vermijden. Men begint een compromis te zoeken, of in extreme mate gebruikt men chantage. Ook dit stadium is in het islamdebat.

De extreemste islamontkenners geloven in een gematigde islam, een zogenaamde “Europese islam”. Ironisch genoeg, een dag voor de aanslagen in Parijs gaf een liberale denktank een pleidooi voor een Europese islam. Het klonk nog zo positief, zo progressief, zo optimistisch:

“Beide kampen [de islamitische en de islamkritische] miskennen de realiteit die as we speak tot stand aan het komen is. Het ontstaan van een Europese islam is een ontwikkeling die allang plaatsvindt en die niet af te stoppen is. En zowel vanuit islamitisch als vanuit islamkritisch perspectief is er ook geen reden dat men zich daar zorgen over dient te maken, omdat zowel voor de islam als Europa de Europese islam een zegen is.”

Wie vooral de laatste zin leest na Parijs moet toch wel een zeer wrange nasmaak hebben. Liberalen ontkennen de realiteit die as we speak tot stand komt: een balkanisering van West-Europa. Desondanks wordt de Europese islam na de aanslagen nog duchtig geponeerd als de oplossing door imam Laytouss.

Ik geef een kort en krachtig antwoord: “Wie houdt wie voor de gek?“. Een hervorming van de islam juich ik zeker toe, maar dit is een langetermijnoplossing en eentje die misschien zelfs nooit gaat plaatsvinden. Ik sta hier zeer sceptisch over: de fundamenten van de islam staan in de weg en dan is er nog de vraag of het überhaupt nog islam mag genoemd worden. Hoe dan ook, men kan aanslagen zoals in Parijs niet voorkomen door de islam te hervormen. Daarvoor keert de religieuze tanker te traag.

Depressie
De voorlaatste fase is de depressie. Men gooit de handdoek in de ring en men gaat wat snikken in een hoekje. Men isoleert zichzelf; door zichzelf af te sluiten van de werkelijkheid probeert men die werkelijkheid niet te aanvaarden. De facto gaat men in een illusie beginnen te leven.

In het islamdebat is dit overduidelijk. Na de ontkenningen, woede-uitbarstingen en (gefaalde) onderhandelingen denkt men door zich terug te trekken dat men de problemen van zichzelf oplossen. Links gelooft heilig dat een terugtrekking uit het Midden-Oosten een oplossing biedt. Een militaire interventie zou IS kunnen provoceren en meer trauma’s veroorzaken.

Het zit in de psyche van links: wanneer links geconfronteerd wordt met islamgeweld dan is het altijd de schuld van het Westen met diens interventies in het Midden-Oosten. Islamextremisten zijn altijd slachtoffers die strijden voor rechtvaardigheid en tegen westerse tirannie. Irak is het typevoorbeeld hier: onder valse voorwendsels zijn Bush & Blair in een militair avontuur gestapt met verregaande gevolgen en leed. Deze oorlog heeft diepe wonden geslagen en elk animo om te interveniëren in het Midden-Oosten gefnuikt.

Het Westen had zeer zeker niets te zoeken in Irak, daar geef ik links gelijk in, maar de vergelijking met de gebeurtenissen nu loopt hier mank. Er is een reële dreiging vanuit IS nu, één die niet geneutraliseerd kan worden zonder een militaire interventie. Geen appeasment, geen soft power, geen Chamberlain, Daesh is de NSDAP van de jaren 40.

De associatie met de wereldoorlogen doet zwak links bibberen. Ik wil geen Derde Wereldoorlog zeggen linkse jongeren. Ik zeg: die is er al! Die is er al sinds de geboorte van de islam, dat enkel vrede (oh de ironie!) neemt met totale wereldheerschappij en onderwerping van alles en iedereen in naam van hun imaginaire Allah.

Als een land dan toch eens de oorlog verklaart aan IS (zelfs al is het symbolisch), dan staan de linkse pacifisten op om het staatshoofd te verguizen. Zo ook David Van Reybrouck, die Hollande neersabelt als een Bush 2.0. Of erger, Orwelliaans worden dader slachtoffer en slachtoffer dader: een westerse interventie wordt op dezelfde hoogte geplaatst als IS.

Oorlog lost niets op, handen af van IS, dat is het devies van laf links. Niemand mag zichzelf verdedigen, iedereen moet depressief zijn samen met emolinks. We moeten ons wentelen in het verdriet, we moeten in de put van de machteloosheid vallen. Als na hun opgeklopte hysterie de mensen echt bang worden, dan gaat links terug naar fase twee – woede – want islamofobie is ten strengste verboden. Dan moeten we opeens niet meer bang zijn, dan moeten we naar de volgende fase.

Aanvaarding
De vier vorige fasen zijn dodelijk tegenover vijanden die de christenen willen vernietigen. Maar er is een fase die nog dodelijker is: de aanvaardingsfase. Deze volgende fase is de facto een capitulatie. Men aanvaardt van de gebeurtenissen zoals ze gebeuren. Men probeert daarna verder te leven. Ze worden als onvermijdelijk bestempeld, als onderdeel van het leven.

Links doet dit ook. Natuurlijk accepteert zij niet de realiteit: de islam is een imperialistische religie, multiculturalisme is gefaald en Europa zit vol. Nee, de aanvaarding van hun versie van de gebeurtenissen luidt: “Migratie is als verkeer“, “Diversiteit is realiteit” en “Jihad kan een streven naar vrede worden“.

De facto is aanvaarding vooral meer illusies. Illusies over de niet zo mooie kantjes van de islam, de motieven van IS en vooral wie de vijand is. Ilussies zoals: “nationalisten zijn het probleem, niet de islam!”,”Als iedereen Arabisch leert dan lossen de problemen zich op“,”Herten en everzwijnen zijn dodelijker dan IS-terreur“(nota bene op de openbare televisie gezegd!), “Vlaanderen moet Brussel en zijn potentieel dringend omarmen” en last but not least, het toppunt van cynisme: “Terreur kun je niet los van klimaatverandering zien“.

Ik kan uren, dagen, maanden, zelfs jaren hierover doorgaan. Stuk voor stuk zijn dit opinies die in Vlaamse “kwaliteitskranten” verschijnen. De wegkijk- en ontkencultuur is in Vlaanderen sterk en werkt verstikkend. Voor eerlijke analyses moet men vooral naar het buitenland gaan (een mooie opsomming hier en hier). Opiniërend Vlaanderen aanvaardt te veel uitwasemingen van de islam en vergoelijkt het op de meest verschrikkelijke manieren.

Conclusie
Deze psychopathologische fases van rouw – ontkenning, woede, onderhandeling, depressie en aanvaarding – gebeuren simultaan en manisch flip-flopt links door elke fase. De ene dag zijn ze depressief en staan ze luid snikkend “Pray for Paris” te roepen, de volgende dag ontkennen ze met klem wie de daders zijn. Het islamdebat is hierdoor totaal vergiftigd en verziekt, men kan niet meer taboeloos en rationeel de gebeurtenissen bekijken en oplossingen formuleren. Hopelijk worden de Vlamingen na al de internationale kritiek wakker en steken ze die linkse narren in het metaforische gekkenhuis.

Opmerkzaam gemaakt door de immer alerte Martien Pennings

[sjun]

Voorafgaand aan WK Schaatsen All Round op NPO1 was er een uitzending Buitenhof voor uw wekelijkse portie linkse hersennspoeling. Er was daar in die PvdA-zaal een debat tussen realist Thierry Baudet en agitpropper subsidiespons Rob Riemen. Met zulke vijanden als Rob Riemen heeft Nederland geen vrienden meer nodig. Enfin, leest u de commentaren maar op GeenStijl. Die Rob Riemen is totaal volksvreemd.

'De Volkskrant, Vrij Nederland, VPRO, De Wereld draait door, NRC Next/Handelsblad, Trouw, Pauw, Altijd Wat, Brandpunt, Nieuwsuur, Ochtendspits, PowNews en Uitgesproken – allemaal clubnieuws.'

[sjun]

En er speelt natuurlijk nog wat: Politieke correctheid.

George Carlin - Political Correctness is fascism pretending to be Manners..................


How Political Correctness Limits the Free Exchange of Ideas on Campus