Homoseksualiteit in het Midden-Oosten

Is het leven in een land van de islam echt het paradijs? Waarom zijn er geen rustige, stabiele islamitische landen op onze planeet?
Plaats reactie
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89720
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Homoseksualiteit in het Midden-Oosten

Bericht door Ariel »

Homoseksualiteit in het Midden-Oosten

AMSTERDAM - In het gezin is het onbespreekbaar, want het tast de eer van de familie aan. In de meeste landen geldt een verbod, waarbij de straffen zeer hoog kunnen oplopen.

Homoseksuelen in het Midden-Oosten hebben het niet gemakkelijk. Verschillen zijn er wel tussen landen en de strafmaat is daarvoor niet altijd een graadmeter. Veel homo’s hebben een praktische oplossing gevonden en leiden een dubbelleven. In het dagelijks leven zijn ze keurig getrouwd. Maar in de nachtelijke uurtjes en op geheime plekken geven ze toe aan hun verboden verlangens. Drie verhalen schetsen een beeld van deze verborgen wereld.
Homo’s bestaan niet, maar krijgen wel straf

ACHTERGROND, Van onze verslaggeefster Map Oberndorff
gepubliceerd op 26 maart 2008 .

AMSTERDAM - ‘In Iran zijn geen homoseksuelen.’ Deze omstreden uitspraak van de Iraanse president Ahmadinejad vorig jaar aan de Columbia University in New York is kenmerkend voor de houding van veel regeringen in het Midden-Oosten. Op homoseksualiteit rust een groot taboe. Het wordt gezien als een van de ‘verderfelijkheden van het Westen’.

Het begrip homoseksualiteit bestaat niet in de Arabische wereld, zegt Gert Hekma, universitair docent homostudies aan de Universiteit van Amsterdam. Toch heeft volgens hem zo’n 80 procent van de mannen daar regelmatig seks met een andere man. ‘Vrouwen moeten maagd blijven tot het huwelijk. Mannen krijgen meer ruimte om seksuele activiteiten te ontplooien, maar dan moeten ze het wel met andere mannen doen. Koranscholen zijn broedplaatsen voor homoseksualiteit.’

Hoewel het bestaan van homoseksualiteit in veel gebieden van het Midden-Oosten niet wordt erkend, hebben de meeste landen een verbod op seks tussen mannen ingesteld. De straffen variëren van zweepslagen tot gevangenisstraffen (Koeweit: zeven jaar, Libië: vijf jaar, Oman: drie jaar, Libanon en Syrië: één jaar). Vijf landen hanteren zelfs de doodstraf: Iran, Saoedi-Arabië, Jemen, Soedan en de Verenigde Arabische Emiraten.

Opvallend is dat in veel landen seks tussen vrouwen niet illegaal is. ‘Lesbische activiteiten worden daar niet serieus genomen’, verklaart docent Hekma. ‘Het is een mannenwereld.’

In landen, waar geen verbod geldt, gaan homoseksuelen niet per definitie zorgelozer door het leven. Zo is Egypte de laatste tijd actief in het opsporen en vervolgen van homoseksuelen. De overheid maakt daarbij gebruik van wetten die ‘onfatsoenlijk gedrag’ of het ‘aanmoedigen van zedeloosheid’ verbieden. Momenteel pakt de Egyptische politie mannen op en laat ze verplicht een aidstest ondergaan, vertelt Boris Dittrich, directeur van de homowerkgroep van mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch. ‘Als ze besmet blijken met het hiv-virus, worden ze verplicht in een ziekenhuis opgenomen. Daar liggen ze soms wekenlang aan hun bed vastgeketend.’

Ook in Turkije is homoseksualiteit niet verboden. Maar daar worden homo’s in het dagelijks leven vaak ‘gediscrimineerd, vernederd, uitgesloten en mishandeld’, constateerde Amnesty International. En de overheid doet er weinig tegen. Seksuele oriëntatie is niet als discriminatiegrond in het strafrecht opgenomen.

Sommige landen laten het niet alleen bij een verbod op seks tussen mannen. In Koeweit is onlangs de zogenaamde Dress Code Law aangenomen, die verbiedt dat mannen te veel op vrouwen lijken en andersom. ‘We kregen laatst een melding dat een man met een paardenstaart in een Starbucks café was aangehouden’, vertelt Dittrich. ‘Hij heeft drie weken vastgezeten.’ Volgens de voorman van Human Rights Watch vinden dit soort politieacties in het Midden-Oosten aan de lopende band plaats, maar is het ‘onpeilbaar’ wanneer en waar dit gebeurt.

Irak is naast Egypte een van de weinige landen in het Midden-Oosten waar homoseksualiteit niet is verboden. Al is het de vraag hoe lang dit nog duurt. ‘Onder het regime van Saddam Hoessein was het geen thema’, zegt Paul Jansen, medewerker homo-emancipatie van ontwikkelingsorganisatie Hivos. ‘De normen en waarden van de verschillende godsdiensten mochten niet worden geuit. Er bestonden in die tijd zelfs cafés en clubs voor homo’s. Die zijn nu verdwenen.’ Jansen vreest dat de nieuwe Iraakse grondwet conservatiever zal zijn ten aanzien van homoseksualiteit.

Hivos is sinds vorig jaar op het gebied van homorechten actief in Irak, Iran en Syrië. Net als Dittrich zegt Jansen dat het overheidsoptreden niet valt af te leiden uit de hoogte van de strafmaat. Hoewel deze in Syrië een stuk lager ligt, is het voor homo’s beter toeven in Iran. Jansen: ‘Daar zijn bijvoorbeeld wel homobars, ook al worden ze niet zo genoemd. In Syrië gebeurt het veel meer ondergronds. En in Iran worden transgender issues erkend als een medisch probleem. Dat land is vrijer, ook al zou je dat op basis van de berichtgeving niet verwachten.’

Regelmatig verschijnen wereldwijd artikelen over executies van homoseksuelen in Iran. Vooral de foto’s van de ophanging van twee jongens in 2005 hebben velen nog op het netvlies staan. Maar het is vrijwel onmogelijk te achterhalen of de doodstraf is opgelegd alleen omdat iemand homo is, ondervindt zowel Hivos als Human Rights Watch. ‘Op de aanklacht staan altijd andere zaken behalve homoseksualiteit’, zegt Dittrich. ‘Het is moeilijk om betrouwbare dossiers in handen te krijgen. We krijgen wel wát informatie van familieleden, maar mensen zijn bang om te getuigen.’

Asielverzoeken van homo’s, die in eigen land zouden worden bedreigd, worden regelmatig afgewezen. Zo staat in het ambtsbericht van Buitenlandse Zaken over Iran dat geen bewijs is gevonden van executies wegens ‘sodomie’ of discriminatie van homoseksuelen door de overheid.

Een recent geval van een Iraanse jongen die na afwijzing door Groot-Brittannië zonder succes zijn heil zocht in Nederland, deed internationaal veel stof opwaaien. Maar juist dát brengt mensen in gevaar, beklemtoont zowel Jansen als Dittrich. ‘Met zoveel internationale aandacht loopt zo’n jongen extra risico’, aldus de medewerker van Hivos.

Eigenlijk hebben homo’s in het Midden-Oosten vooral veel te duchten van hun familie, denkt docent homostudies Hekma. ‘De reputatie van de familie hangt af van het gedrag van de leden.’ De druk vanuit de familie om te trouwen is groot, zegt ook Jansen van Hivos. ‘Daardoor zitten homoseksuelen in een spagaat. Velen gaan een huwelijk aan, maar hebben daarnaast contacten met mannen.’ Als ze de familie in ‘diskrediet’ brengen, kunnen ze zelfs het slachtoffer worden van eerwraak.

Volgens Neil van der Linden, coördinator culturele uitwisseling met het Midden-Oosten, hebben homo’s uit de middenklasse het om deze reden het moeilijkst. ‘Daar is het gezin de pilaar van de samenleving.’ Daarentegen zou de ‘upperclass’ een veel vrijer leven leiden. ‘Die mensen zijn internationaal en westers ingesteld. Ze zijn ook het meest actief op internetsites voor homo’s.’

Van der Linden heeft met zijn werk in muziek en theater steeds meer weten door te dringen in de Arabische homowereld. Hij zegt veel mannen te kennen die een ‘vrij openlijk’ homobestaan leiden. ‘Ze hebben een modus vivendi gevonden. Het is niet zo dat er de hele tijd levensbedreigende situaties bestaan. Maar je moet natuurlijk geen gayhuwelijk vieren en dat aan de politie vertellen, maar ’ Ook Dittrich heeft gehoord dat er wel een manier van leven is ontstaan die ruimte biedt aan homoseksuelen. ‘Veel mannen hebben seks binnen hun eigen vriendengroep. Maar als er ruzie binnen zo’n groep ontstaat, geven ze elkaar wel eens aan.’
http://www.volkskrant.nl/buitenland/article519252.ece
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89720
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Bericht door Ariel »

‘De meeste Saoediërs zijn biseksueel’

REPORTAGE, Van onze correspondent Ferry Biedermann
gepubliceerd op 26 maart 2008

RIYAD - In de donkere woestijn buiten Ryad viert de jonge elite feest. Zonder vrouwen. En dus zijn mannen ‘the next best thing’.

Geen bioscopen, geen disco’s, geen cafés zoals wij die kennen – alcohol is uiteraard taboe – en geen openbare plekken waar jongens en meisjes elkaar kunnen ontmoeten. Er is in de Saoedische hoofdstad Riyad naar westerse maatstaven niets te doen voor jongeren op een uitgaansavond.

Maar een half uur rijden de donkere woestijn in, onder de rook van de Jenadriyah paardenfokkerij van koning Abdullah, vindt de jonge rijke elite genoeg vertier en alles wat god en koning verbieden.

‘Ohoho, daar wordt iemand gepakt’, roept een feestvierder grijnzend, verwijzend naar het luide gekreun dat opstijgt vanuit een rij in het zand geparkeerde luxe auto’s. In een grote tent , verwarmd door schalen met brandende kolen, wordt wild gedanst op opzwepende Arabische bandmuziek .

Er is weinig traditioneels aan dit gezelschap. Dansers dragen strakke T-shirtjes, bloesjes die schouders bloot laten en bonte make-up. Ze draaien hun heupen en schouders ritmisch op de oorverdovende beat. Maar er is geen meisje of vrouw te bekennen, het zijn allemaal mannen.

‘Geen feest zonder gays’, roept de half aangeschoten gastheer die anoniem wenst te blijven. ‘Als de religieuze politie weet wat we hier doen, gaan we allemaal de gevangenis in.’ Buiten in de nachtelijke vrieskou verwelkomt hij met een glas whisky vol ijsblokjes de honderden gasten. Op alcoholconsumptie staat een publieke geseling, crossdressen kan dezelfde straf opleveren plus nog eens een paar jaar de bak in. En een veroordeling voor homoseksuele handelingen kan je de kop kosten in het koninkrijk dat leeft naar de strenge wahabistische interpretatie van de islam.

Toch nemen genoeg jongeren dat risico. De meesten zeggen niet homo te zijn, maar bij gebrek aan vrouwen is dat de ‘next best thing’, aldus een van de dansers. ‘Nee hoor, veel beter’, giechelt een vriend. Ze voelen zich betrekkelijk veilig. Het terrein staat indirect onder bescherming van het onaantastbare koningshuis. Op het feest zouden zich enkele vertegenwoordigers bevinden van de Al-Saoed dynastie.

Een jonge Saoedische arts, die een tijd in het buitenland is geweest, kijkt naar de dansers. Verwonderd zegt hij: ‘Zo kan ik het me niet herinneren. Het is echt veranderd de afgelopen jaren.’ Niet veranderd is het totale gebrek aan vrouwen op zo’n feest. ‘Vrouwen en mannen samen op een feest, dat gaat te ver’, zegt de gastheer. Soms spreken jongens wel met meisjes ‘privé’ af in een kleinere tent in de woestijn of in iemands huis.

Probleem is uiteraard dat vrouwen niet mogen autorijden of in een auto zitten met een man die geen familie van ze is. Ze moeten worden vergezeld door een familielid of een vertrouwde chauffeur. En dat is niet makkelijk te regelen.

Riyad is, samen met Mekka, volgens iedereen de strengste stad in het koninkrijk. De traditionele handelsstad Jeddah is een stuk losbandiger. Daar zijn zelfs heavy metal bands te vinden en mogen de cafés in de stad waterpijpen aanbieden.

In Saoedi-Arabië bestaat wel enig besef dat niet alle moslims hun geloof op dezelfde manier interpreteren. Sommigen vragen zich af of veel regels niet meer te maken hebben met conservatieve tribale normen dan met het geloof. Toch zijn ze vaak trots op hun ‘pure’ interpretatie van de islam die, vinden ze, samengaat met hun beheer over de heilige plaatsen Mekka en Medina.

Veel jonge Saoediërs hebben wel eens een kijkje genomen in buurlanden als Dubai, Qatar, Bahrein, waar het wat soepeler aan toegaat. En ze hebben een heel arsenaal aan trucjes bedacht om toch contact te krijgen met het andere geslacht. In winkelcentra worden telefoonnummers in het wilde weg uitgewisseld. Ook gooien jongens briefjes met hun nummer door de ruiten van auto’s met vrouwen. Sommige jongens hebben hun telefoonnummer op de autoruit staan in de hoop dat een meisje ze belt.

Het flirten loopt wel eens verkeerd af. Onlangs werden volgens een Saoedische krant 57 jongens in Mekka door de religieuze politie, de Commissie voor de Bevordering van Zeden en het Voorkomen van Zedendelicten, gearresteerd. Ze zouden voor een winkelcentrum naar meisjes hebben gelonkt. Vanwege dit soort risico’s gebeurt het flirten tegenwoordig veel op het internet.

In Enigma, een van de weinige trendy cafés in Riyad, komen geen meisjes. Hippe uitgaansgelegenheden hebben namelijk geen speciale afdeling waar vrouwen met hun familieleden terecht kunnen. Aan de tafels in de donkere grotachtige ruimtes zitten groepjes vrienden. Op vrijwel iedere tafel staat minstens één laptop. De jongeren drinken vruchtensap en praten nauwelijks met elkaar – ze zijn allemaal bezig met hun eigen computer.

‘Ja, dit is wat er hier te doen is in Riyad’, lacht Sultan, een 24-jarige student. Hij en zijn vrienden zoeken de meisjes op websites als facebook of via chatprogramma’s en proberen dan achter de identiteit te komen. Hoe meer je van ze te weten komt, des te spannender is het spel. ‘We hopen op een mobiel nummer, zodat we kunnen praten, en misschien zelfs een foto.’ Het toppunt is het maken van een afspraak. Maar, zegt Sultan, zo’n meisje komt niet in aanmerking voor het huwelijk. ‘Als ze haar gezicht laat zien, is ze niet meer puur.’ Als het om trouwen gaat, moet de familie iemand voor hem vinden.

Soms willen ze wel wat meer vrijheid, geven de jongens toe. Maar ze willen niet worden zoals in het Westen, waar drugs, seksueel overdraagbare ziektes en scheidingen volgens hen de norm zijn. Amjad, een 22-jarige bezoeker uit een kleine stad in het noorden, is een uitzondering, hoewel hij net als de meeste bezoekers in traditioneel gewaad en hoofddoek is gestoken. Hij kijkt om zich heen en snuift minachtend. ‘Dit is dood, er is hier niets te doen. Natuurlijk wil iedereen gewoon meisjes kunnen ontmoeten, zoals in het Westen.’

Zijn broer Mohsen wuift de opmerkingen van Amjad weg. ‘Hij zegt dat alleen, omdat hij jong is en niet beter weet.’ Aan Amjad vraagt hij: ‘Zou je op die manier je vrouw willen tegenkomen?’ Die zegt van wel. ‘En zou je onze zus in zo’n café willen tegenkomen?’ vraagt Mohsen. Amjad kijkt sip. Zo ver wil hij het toch niet laten komen.

In een exclusieve wijk van de Saoedische hoofdstad is de 24-jarige student Turki bereid zijn computergedrag te tonen. De meesten van zijn 293 facebook vrienden zijn meisjes, ook al kun je dat niet direct zien. ‘Kijk’, wijst hij. ‘Ze laten alleen hun hand zien, of een been. Soms is er een foto, maar ik weet zeker dat die niet van henzelf is.’ Het is een bonte verzameling van donkere profielen, voeten, neuzen, handen met hennapatronen, gezichten helemaal verborgen achter lang haar.

De foto’s van de paar mannelijke vrienden zien er heel anders uit – die zijn meestal van dure, glimmende auto’s. ‘Om indruk te maken op de meisjes’, zegt Turki. Hij besteedt zo’n drie à vier uur per dag op het internet. Eerst zoekt hij haast willekeurig contact met meisjes, daarna probeert hij met ze te chatten of te bellen. Na een maand volgt er een geheime afspraak in een coffeeshop in een hotel of winkelcentrum waar ze bij elkaar in de buurt kunnen zitten.

Het liefst ontmoet hij het meisje daarna in het buitenland. ‘Dat heb ik wel eens gedaan, in Dubai.’ Verder wil hij er weinig over kwijt. Hij houdt vol nooit met een van de meisjes geslapen te hebben. Op de vraag of hij nog maagd is, zegt hij alleen: ‘Ik ben bang voor ziektes.’

Seksualiteit en relaties zijn uiterst gevoelige onderwerpen in Saoedi-Arabië. Het is moeilijk om alles te weten te komen. Zo is homoseksualiteit volgens velen wijdverbreid als gevolg van de moeilijkheid om met de andere sekse in contact te komen. Maar vrijwel niemand zegt zelf ooit homoseksuele relaties te hebben gehad.

Op het feest in de woestijn willen alleen de uitgesproken gays erover praten. De mannen die met ze dansen willen weinig kwijt. Slechts één geeft toe dat hij het wel met homo’s doet. ‘Maar ik ben niet gay’, voegt hij haastig toe.

Een flamboyante homoseksueel met lang haar en make-up in een strakke, trui met ontblote schouders wil wel vertellen hoe de vork in de steel zit. Hij noemt zich zelf bij een vrouwennaam, Hudda. ‘Noem me maar Hudda Jeddah’, zegt hij doelend op vrijere kuststad, een soort Mekka voor Saoedische homo’s. ‘De meeste Saoediërs zijn biseksueel en sommigen gay. Zolang je biseksueel bent en af en toe een jongere jongen pakt, wordt dat getolereerd door de samenleving. Maar je openlijk gedragen als gay wordt afgestraft.’

De 21-jarige Hudda kreeg zelf problemen op de universiteit. ‘Ze pestten me. Uiteindelijk hebben ze me eruit gegooid.’ De druk om zich te conformeren heeft ook op hem uitwerking gehad. ‘Ik voelde dat ze gelijk hadden. Ik was een freak.’ Net zoals alle Saoediërs wil hij uiteindelijk trouwen met een vrouw. ‘Liefst een lesbische.’ Het huwelijk biedt dan aan beiden een dekmantel van respectabiliteit.

Maar Hudda hoopt wel dat de dingen ooit veranderen in het koninkrijk, al zijn zijn ambities beperkt. ‘Ik zou willen dat het hier wordt zoals in Koeweit. Daar zijn ze veel opener.’
http://www.volkskrant.nl/buitenland/article519361.ece
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
Gebruikersavatar
Ariel
Berichten: 89720
Lid geworden op: wo apr 07, 2004 10:30 pm

Bericht door Ariel »

Sodomie is oorzaak van aardbeving’

Van onze correspondent Alex Burghoorn
gepubliceerd op 26 maart 2008

JERUZALEM - Het heeft menigeen aan het denken gezet: de reeks van lichte aardschokken die onlangs in Israël is gevoeld. Volgens statistieken krijgt de Jor-daanvallei eens in de honderd jaar een zware aardbeving te verduren. De laatste was in 1927.

Boosdoener is de Afro-Syrische breuklijn. Tenminste, dat zeggen geologen. De parlementariër Shlomo Benizri van de sefardisch-orthodoxe regeringspartij Shas ziet het anders. ‘Wat veroorzaakt aardbevingen?’, hield hij in februari de Knesset voor. Zijn antwoord: ‘Sodomie.’

Het parlement boog zich over de vraag of Israël is voorbereid op een zware aardbeving. Benizri’s voorstel: ‘Een kostenbesparende manier om de schade van aardbevingen te beperken is het tegenhouden van wetgeving die homoseksualiteit in Israël aanmoedigt.’

De rechtspositie van homo’s in Israël is afgezet tegen omringende landen bijna paradijselijk. Sommige Palestijnse homo’s hebben er een goed heenkomen gezocht, al betekent dat leven in de illegaliteit en verstoten zijn door familie.

Het wereldse Tel Aviv houdt al jaren een gay parade, in 2007 zelfs bekostigd door het gemeentebestuur. Het Hooggerechtshof oordeelde onlangs dat in het buitenland getrouwde homo’s ook in Israël als ‘gehuwd’ te boek kunnen staan. Minister van Sociale Zaken Isaac Herzog heeft een wetsvoorstel voorbereid dat homoparen toestaat kinderen te adopteren.

Maar onder ultra-orthodoxe joden is de weerstand tegen homo-emancipatie hoog. Gay parade-sponsors lieten het in 2007 afweten uit angst voor een boycot. Het voornemen ook in Jeruzalem een optocht te houden, leidde tot hevige rellen in de religieuze buurten.

De coalitie van premier Ehud Olmert is voor zijn voortbestaan afhankelijk van de steun van de religieuze Shas-partij. Het leidt geregeld tot koehandel. Om zijn vredesonderhandelingen met de Palestijnen te kunnen voortzetten, is Olmert bereid op andere terreinen aan Shas tegemoet te komen. De invoering van nieuwe homowetgeving ligt daardoor stil.
http://www.volkskrant.nl/buitenland/art ... aardbeving
The heart of the wise inclines to the right,
but the heart of the fool to the left.
BFA
Berichten: 11583
Lid geworden op: vr sep 29, 2006 5:18 pm

Bericht door BFA »

afbeelding van Mohammed.

Afbeelding
Het is een parasitaire soort die leeft op de intelligentie van anderen en deze dan tegen hun gebruikt;
Mahalingam
Berichten: 52152
Lid geworden op: za feb 24, 2007 8:39 pm

Re: Homoseksualiteit in het Midden-Oosten

Bericht door Mahalingam »

Kaartje van homorechten. Rood is foute boel (maar prima volgens Allah).

Afbeelding
Wie in de Islam zijn hersens gebruikt, zal zijn hoofd moeten missen.
Plaats reactie