Westen negeert Christenvervolging door moslims (en anderen)

Is het leven in een land van de islam echt het paradijs? Waarom zijn er geen rustige, stabiele islamitische landen op onze planeet?
Plaats reactie
Sjeng
Berichten: 5515
Lid geworden op: di dec 07, 2004 3:52 am

Westen negeert Christenvervolging door moslims (en anderen)

Bericht door Sjeng »

Christenvervolging wil maar geen sexy onderwerp worden

Bron: Dagblad Trouw

door Elma Drayer

Een enkeling heeft geluk. Bijvoorbeeld de tot het christendom bekeerde Afghaan Abdul Rahman, die vorige maand de doodsstraf boven het hoofd hing. Zijn zaak trok zoveel westerse aandacht dat het vonnis werd voorkomen. De man kon vertrekken naar een veilig buitenland.
Veel van zijn geloofsgenoten is een minder aangenaam lot beschoren. Anders dan menigeen meent is het christendom met gemak de meest geplaagde godsdienst ter wereld. In zo’n zestig landen staan christenen dagelijks bloot aan vervolging. Dat kan gaan van flauwe bureaucratische pesterijen, tot opsluiting, marteling, moord. Lobbyorganisaties claimen dat jaarlijks wereldwijd rond honderdduizend christenen vanwege hun geloof de dood vinden. Dat is een flinke provinciestad.

Toch wil christenvervolging, om raadselachtige redenen, maar geen sexy onderwerp worden.

Natuurlijk, moslims hebben óók veel te vrezen. Maar dan vooral in landen als China en Noord-Korea waar álle godsdienst taboe is. Christenen hebben het daarnaast nog eens te verduren in talloze moslimlanden. Daar zijn ze op z’n best tweederangs burgers die er verstandig aan doen zich koest te houden. Voor bekeerlingen is het er helemáál geen pretje. Lees bijvoorbeeld de bloedstollende Pakistaanse verhalen in ’Allah en Eva’ van Betsy Udink. Omgekeerd kunnen moslims in westerse landen godshuizen bouwen, religieuze feesten vieren, hun Heilige Schrift vrijelijk verspreiden, bekeerlingen maken – een scenario waarvan christenen in grote delen van het Midden-Oosten of Oost-Afrika alleen maar kunnen dromen.

Niettemin ziet ook de Nederlandse regering, las ik dinsdag in deze krant, er geen been in om ’ontwikkelingsrelaties’ met zulke landen te onderhouden. En zij vindt, het moet gezegd, de deskundigen aan haar zijde. Bij ontwikkelingshulp gaat het volgens hen om armoedebestrijding. Een leven zonder armoede, zei een expert, is ’een fundamenteel recht van de mens’.

Klaarblijkelijk is gewoon kunnen belijden wat je gelooft dat niet – waarmee artikel 18 van de Universele verklaring van de rechten van de mens (’Een ieder heeft recht op vrijheid van gedachte, geweten en godsdienst’) in één moeite door bij het vuil is gezet.

Misschien heeft het gebrek aan opwinding over christenvervolging te maken met het koloniale tijdperk, en de niet misselijke rol van de kerken daarin. Misschien verdienen christenen in ontwikkelingslanden daarom geen compassie. Door de godsdienst van hun voormalige onderdrukkers te omhelzen roepen zij, zeg maar, de ellende over zichzelf af.

Misschien ook is de verklaring veel platvloerser, zoals verklaringen dat dikwijls zijn. Christenvervolging is hier van meet af aan een bekommernis geweest van evangelische en reformatorische gelovigen. Tijdens de Koude Oorlog hielden zij bidstonden, ’schrijfacties’, toogdagen, smokkelden bijbels. Na de val van de Muur verlegden ze hun aandacht naar andere werelddelen. Nog steeds zijn zij het die vlijtig de feiten verzamelen en ’ranglijsten’ van dubieuze landen opstellen.

Daardoor is het thema min of meer besmet geraakt: EO-christenen zijn nu eenmaal weinig geliefd bij buitenstaanders. Ook hun mainstream geloofsgenoten nemen hen niet serieus. Wat ze aan feiten bijeensprokkelen uiteraard evenmin.

Neem Indonesië, land waar christenen behoorlijk te kampen hebben met de opdringerigheid van de islam. Niet lang geleden zei een woordvoerder van de grootste protestantse kerk in Nederland dat een en ander geen christenvervolging mag heten. „Dat noemen wij ruzie met elkaar.” En in Afghanistan, Pakistan en China is alleen sprake van ’achterstelling’.

Het zijn semantische spelletjes om het probleem maar niet onder ogen te hoeven zien. Voorlopig zal het ijveren voor godsdienstvrijheid wel blijven wat het nu geheel ten onrechte is: een hobby van een beetje enge, rechtse christenen.

Link naar artikel: http://www.trouw.nl/deverdieping/dossie ... erp+worden
"Wij zijn allen atheïst. Het enige verschil is dat ik in een god minder geloof dan jij. Als je begrijpt waarom je alle andere goden behalve de jouwe verwerpt, zul je tevens begrijpen waarom ik ook jouw god verwerp" - Stephen Roberts (atheïst)
Gebruikersavatar
Pilgrim
Berichten: 51240
Lid geworden op: wo jan 17, 2007 1:00 pm
Locatie: Dhimmistad

Westen negeert Christenvervolging door moslims

Bericht door Pilgrim »

Aartsbisschop Irak: ‘Amerika maakt zich meer zorgen over het imago van de islam dan over het lot van Arabische christenen’

Michael van der Galien, 11 augustus 2015

Afbeelding
De Irakese aartsbisschop Bashar Warda.

De aartsbisschop maakt zich ernstig zorgen over het lot van Arabische christenen en het gebrek aan interesse van het Westen over hun lot.

Iraakse en Syrische aartsbisschoppen geloven dat het Westen – en dan met name Amerika – te weinig doet om Arabische christenen te beschermen tegen radicale moslims, en dan met name tegen ISIS. Dat bericht EWTN:

Catholic archbishops from Iraq and Syria said Tuesday that while they hope to help their people stay in the Middle East, they also believe those trying to leave are being unjustly discriminated against when applying for United States visas.

According to federal data, since October 2014, 906 Muslim refugees from Syria were granted U.S. visas, while only 28 of Syria’s estimated 700,000 displaced Christians were given the same. Even when accounting for population percentages (Christians account for 10 percent of the religious makeup of Syria), the numbers of visas granted seems widely disproportional.


Aartsbisschop Bashar Warda uit Erbil en de aartsbisschop van Aleppo, Jean-Clément Jeanbart, spraken over deze materie tijdens een persconferentie in Philidelphia. Zij waren daar uitgenodigd om te spreken over het lot van Arabische christenen in het Midden-Oosten.

De beide heren waren het erover eens dat het Westen wat hen betreft twee dingen moet doen:

1. Iraakse en Syrische christenen beschermen tegen aanhangers van de Radicale Islam

2. Iraakse en Syrische christenen die zich niet langer veilig voelen in het Midden-Oosten moeten verwelkomd worden in het Westen

In beide gevallen doen westerse landen te weinig aan beide punten, aldus de twee heren. Bashar Warda zegt daar het volgende over:

“Wat ze alleen maar zeggen is: ‘Dit is niet de ware islam. Dit is slecht voor het imago van die religie.’ Ze maken zich alleen maar zorgen over het imago van de islam, maar ze zeggen niets over de slachtoffers, over wat hen wordt aangedaan. Zij worden niet eens genoemd.”

Daar voegt Warda aan toe dat veel Iraakse christenen naar Amerika willen vluchten, maar dat ze geen visum krijgen. Interessant genoeg geldt dat volgens deze Arabische christenen niet voor Arabische moslims; zij krijgen op de één of andere manier wel op grote schaal toestemming om naar het Westen te komen.

http://www.dagelijksestandaard.nl/2015/ ... hristenen/
De Islam is een groot gevaar!
Jezus leeft maar Mohammed is dood (en in de hel)
Plaats reactie