Ik moet eerlijk zeggen dat het een verhaal met een moraal is.
Zeker onze Moslim broeders moeten goed opletten en mijn verhaal tot het bittere eind lezen.
Nu kan het nog jongens….Het is een waar gebeurd verhaal, want Ariel jokt nooit.
Wat gebeurde er deze middag. Laat ik het jullie maar vertellen.
Ik zat achter mijn computer te dutten. Ik was moe, en mijn hoofd zakte langzaam maar zeker op het toetsenbord en ik merkte dat niet eens.
Ik sliep net toen ik een zachte tik op mijn schouders voelde.
Ik keek op en zag De engel Jibriel. Hij had 2 drinkbekers in zijn hand. Een beker was gevuld met wijn, en de ander was gevuld met geitenmelk. Jibriel zei: Kies een van deze bekers, en natuurlijk koos ik voor de wijn. Jibriel zei: U maakte een keus die is aangeboren. U bent naar het rechte pad geleid en daarom bent u de verkozen persoon die mijn boodschap door mag vertellen.. Als u voor de beker met melk had gekozen dan had ik u niet kunnen gebruiken"
“Kom” zei hij, “Laten we gaan. Ik breng u naar de hemel. Wat u daar aantreft en zal zien moet u vertellen aan de mensheid. “
Hij bracht de "buraaq" (een dier groter dan een ezel en kleiner dan een muilezel) en hoewel ik erg verbaasd was steeg ik op en samen met Jibriel vloog ik naar de wereldlijke hemel.
Wij werden begroet door Adam, die waarschijnlijk al van mijn komst op de hoogte was, want Adam begroette me vriendelijk, en hij vertelde me dat het hem een eer was om met me kennis te maken.
Ik mocht overal rond kijken vertelde hij me, en geen deur zou gesloten blijven.
Maar sprak hij… Eerst moet je de taak waarvoor je geroepen bent vervullen, en daarna maken we het gezellig.
Hij bracht me naar een dikke ijzeren deur die beschermd werd door twee engelen met vurige zwaarden, en op zijn verzoek opende de engelen de deur voor me.
“Ga nu mijn kind. Wees niet bang, er zal je niets overkomen:” sprak Adam.. “Ik kan helaas niet mee, want het wordt vandaag erg druk aan de hemelpoort. Er komen straks veel slachtoffers binnen van een terroristische aanslag in Irak, en je begrijpt dat deze zielen mijn hulp hard nodig hebben:”
Mopperend vertelde Adam me dat er de laatste tijd wel erg veel islamitische zielen geholpen moesten worden, en dat het nu maar eens afgelopen moest zijn, want dat hij geen tijd meer had om zijn hobby uit te voeren, het telen en enten van appelbomen.
De deur sloot achter me en mijn ogen moesten wennen aan de duisternis.
Het duurde niet lang voordat ik rond kon kijken en ik zag dat ik in een soort van berggrot was. De muren waren grijs en stoffig, de vloer was nat en er hing een dikke mist.
In de hoek ontdekte ik een schaduw, en omdat ik toch wat moest doen, liep ik naar deze schaduw toe.
Tot mijn verbazing zag ik dat de schaduw een naakte oude man was.
Hij zat gehurkt in hoekje, en in zijn hand had hij drie stenen die hij van zijn ene hand in de andere hand deed. Klik, klik, klik klonken de stenen.
De oude man staarde voor zich uit. Hij leek wel blind en doof. Naast hem stond een beker half gevuld met geiten melk.
Het was geen mooie man. Hij had een wilde blik in zijn ogen, een ruige baard en op zijn rug had hij een geboorte vlek in de vorm van een zegel.
Er ging mij een licht op toen ik de vlek zag, maar om helemaal zeker van mijn zaak te zijn vroeg ik hem beleefd “ Goede middag meneer, Ik ben Ariel, en ik kom U even opzoeken, wie bent U?”
De man keek op en beschermde zijn ogen. “Ga weg “ zei hij” Je schijnt zoveel licht uit, je verblindt me”
Dit verbaasde me, want ik had nog niet opgemerkt dat ik inderdaad mooi wil licht uit straalde.
Ik deed maar snel een stap naar achteren en vroeg hem of hij me alsjeblieft wilde vertellen wie hij was en wat hij hier in deze vieze grot deed.
“Ik ben de profeet “ antwoorden de man “ Je zult vast wel van me gehoord hebben, want ik ben de laatste profeet en ik ben wereld beroemd. Mijn naam is Mohammed.( vrede zij met mij) En wat ik hier aan het doen ben? Ben je dom of zo? Ik zit te wachten op Jibriel . Hij komt zo met een nieuwe openbaring, dus ga weg. Je stoort me”
Hoelang zit u al in deze grot te wachten op een openbaring vroeg ik hem.
Mohammed dacht diep na, en schudde zijn hoofd. “Ik weet het niet meer” zei hij “Misschien al wel 1400 jaar”. Waar blijft Jibriel zei hij geïrriteerd “Als ik hem in mijn handen krijg dan gaat zijn kop er af . Is hij nu helemaal gek om mij, de rechterhand van Allah te laten wachten?”
Ik kreeg medelijden met deze oude man, en voorzichtig vertelde ik hem dat we nu leefde in het jaar 2005 en dat de Mohammed waar ik van gehoord had, al lang geleden gestorven was.
Daar schrok hij erg van. Hij liet de stenen uit zijn handen vallen en greep mijn rok vast.
“Wat zeg je me nu” stamelde hij “Ben ik dood? Hoe kan dat nou. Waar zijn de maagden, waar is de rivier met wijn? Waar is Allah?
“Tja’ antwoordde ik hem. “Was u het die eens gezegd heeft., O followers of Muhammad! By Allah, if you knew what I know, you would weep much and laugh little."
Er valt inderdaad weinig te lachen als ik dit zo eens bekijk. Ik zou bijna zeggen dat u toch een paar profetische gaven had.”
Mohammed begon zich boos te maken. Dat kon ik zien, want de haren van zijn moedervlek stonden recht overeind en zijn bleke gezicht werd vurig rood. Ik maakte me geen zorgen om zijn bloeddruk, want dooier dan dood kan een mens niet worden. Zelfs Mohammed niet.
“Kom, kom” suste ik “ U hoeft u niet zo op te winden, het zou beter zijn als u eens na zou denken over wat u verkeerd gedaan heeft, en spijt zou hebben van uw daden. Tenslotte zit u hier niet voor niets. .”
Ik ging verder met uitleggen dat door zijn schuld nu 1.3 miljard mensen een verkeerd geloof aanhangen en dat er gemoord en gemarteld word in de naam van God, en dat God daar niet blij van wordt. Ik vertelde hem hoe de wereld er dankzij hem nu uitzag.
Hoe Moslims elkaar, en andere gelovige vermoorden, dat er door zijn schuld duizenden onnodige onschuldige slachtoffers vallen, dat vrouwen onderdrukt worden.
Dat er eremoorden gepleegd worden, en dit alleen maar omdat zijn volgelingen leven naar zijn voorbeeld.
Ik vroeg hem waarom hij zijn volk zo voor het lapje heeft kunnen houden.
Mohammed dacht diep na.. “Ik geloof je niet” zei hij” Jij bent de duivel. Ga weg van mij”
Dit schoot niet op. Ik dacht na. Had ik maar een TV, dan kon ik hem beelden laten zien van alle ellende en narigheid die er op de aarde gebeurd zijn. Deze gedachte was nog niet uit mijn hoofd verdwenen, toen ik tegen de natte vieze grot wand een groot platbeeld scherm zag verschijnen.
Wow, dacht ik.. In de hemel gaan ze ook met hun tijd mee.
Mohammed verschoot: “Wat is dit”stamelde hij.
“Dit is een groot beeld televisie, een van de laatste snufjes van deze eeuw” vertelde ik hem, en wij gaan samen gezellig televisie kijken.
Om het extra gezellig te maken, toverde ik stukjes geitenkaas, dadels en een fles wijn.
Ik bood Mohammed een glas wijn aan, en vertelde hem, dat nu hij toch dood was net zo goed een glas kon drinken. Daar knap je van op vertelde ik hem.
Samen keken we naar de beelden die de TV uitzond.
We zagen de vliegtuigen in de twin torens van New York vliegen. We keken naar de beelden van de opgeblazen trein in Madrid, de school in Beslan. We zagen hoe 40 terroristen 1200 kinderen en volwassenen gevangen hielden in een benauwde gymzaal. We keken naar het verdriet van de ouders toen ze hoorden dat hun kind vermoord was door Moslim terroristen.
Iran, Irak, Afghanistan, Israël, Palestina, Dafur…. Alle ellende kwam langs. Het was een lange zit, en Mohammed die stilletjes aan zijn glas wijn nipte werd bleker en bleker. “Wat erg “ stamelde hij “Is dit mijn schuld?”
Ik knikte.
Mohammed zijn hoofd zakte, en ik kon zien dat hij oprecht aangedaan was.
Ik besloot om hem alleen te laten zodat hij na kon denken.
De deur ging open en Adam wenkte dat ik naar buiten moest komen.
“Wat gebeurt er nu met Mohammed” vroeg ik Adam.
“Het komt wel goed, Je hebt hem aan het denken gezet, en over een poosje ga ik met hem praten, hopelijk kan hij binnenkort behandeld worden. Daarna zal hij nog veel levens op aarde moeten doormaken en veel goed moeten maken om al zijn slechte karma af te leggen.
Je weet het, de hel van de islam bestaat niet, er is geen dood, geen verdoemenis, er is alleen leven, opgang en ontwaking, maar dat wil niet zeggen dat we ons alles kunnen permitteren.
Ik zuchtte diep, en vertelde dat ik nu eigenlijk wel graag naar huis toe wilde, omdat er nog veel werk op me lag te wachten.
Adam knikte en vertelde me dat ik mijn ervaring op moest schrijven zodat Maroc en andere Moslims zouden begrijpen dat het enige wat op deze aarde telt liefde is.
Liefde bouwt op, Angst breekt af.
Liefde heelt, Angst maakt ziek
Liefde opent je handen
Angst laat je vuisten ballen
Liefde is vertrouwen
Angst is wantrouwen
Liefde heeft een zachte stem
Angst schreeuwt
Liefde is zien
Angst maakt blind
Liefde is horen
Angst is doof
Liefde accepteert
Angst wijst af
Liefde is geestelijke rijkdom
Angst is geestelijke armoede
Liefde is liefde
Angst is haat