Bah wat een zieke pedofiel is Mohammed. Hoe kan een gezond denkend mens deze teksten lezen zonder een gevoel te krijgen van 'er klopt hier iets niet, die Mohammed was gewoon een g*r* pedofiel'...Het huwelijkse leven
Het is wellicht moei1ijk om je voor te stellen hoe het leven met de Profeet is geweest voor de jonge Aisha . Ze had in ieder geval een genereus en geduldig karakter. Ook was ze erg intelligent. Maar ook zij kende haar moei1ijke momenten, en voe1de soms jaloezie ten opzichte van de andere vrouwen van de Profeet .
Haar huwelijk met de Profeet veranderde haar spee1se manieren niet. Haar jonge vriendinnen kwamen haar regelmatig in haar eigen huis bezoeken. Ze heeft gezegd: "Ik speelde vaak met mijn poppen, samen met mijn vriendinnen en wanneer de Profeet dan langskwam glipten zij snel het huis uit. Hij ging dan achter hen aan en bracht hen terug, omdat hij het fijn voor mij vond wanneer zij er waren."
Soms zei hij: “B1ijf hier”, voordat zij de kans hadden gekregen om weg te gaan, en hij spee1de dan met hen mee. Aisha heeft hierover gezegd: "Op een dag kwam de Profeet binnen toen ik met mijn poppen aan het spelen was en hij zei: '0 Aisha, wat voor spelletje is dit?' 'Het zijn de paarden van Soelaiman ', zei ik en hij moest lachen.Aisha's vroegere leven in Medina kende ook ernstige en angstige momenten. Op een keer waren haar vader en twee metgezellen die bij hem verb1even ziek geworden met een gevaarlijke koorts die in die tijd in Medina voorkwam. Op een ochtend bezocht Aisha hen en schrok ze toen ze zag hoe ziek en uitgeput de mannen waren. Ze vroeg haar vader hoe het met hem ging en hij antwoordde haar met een paar poëzieverzen, die ze niet begreep. De andere twee mannen antwoordden ook met poëzie die voor haar niets meer betekenden dan onbegrijpe1ijk gebrabbel. Ze maakte zich grote zorgen en ging naar huis naar de Profeet en zei tegen hem: “Ze ijlen, ze weten niet meer wat ze zeggen door de hoge koorts.” De Profeet vroeg wat ze hadden gezegd en werd gerustgesteld toen ze bijna woordelijk herhaalde wat zij hadden gezegd, hoewel ze die woorden toen niet begreep. Dit voorbeeld geeft ook aan hoe goed haar geheugen was, wat later ook is gebleken uit de grote hoeveelheid uitspraken van de Profeet die zij heeft overgeleverd.
Haar bevoorrechte positie als echtgenote van de Profeet riep bij anderen soms gevoelens van afgunst op. Het bekendste en wellicht ernstigste voorbeeld daarvan is het volgende verhaal, waarin Aisha vals beschuldigd wordt van oneervol gedrag:
Overgeleverd door Aisha :
" Wanneer de Profeet van plan was op reis te gaan, liet hij lootjes trekken onder zijn vrouwen, zodat degene op wie het lot viel hem mocht vergezellen. Tijdens een tocht van hem, trok hij lootjes waarbij het lot op mij viel. Zodoende vergezelde ik hem nadat Allah ons bevolen had om de hidjaab te dragen. Ik werd gedragen in een hawdaadj (soort tentje boven op een kameel) en werd eraf gehaald terwijl ik nog in het tentje zat. Toen de Boodschapper van Allah zijn tocht beëindigd had en naar huis terugkeerde, naderden we de stad Medina waar hij ons beval om door te gaan. Toen het teken kwam om te pauzeren, liep ik weg van het kamp en liet dit achter mij om mijn behoefte te gaan doen. Toen ik klaar was keerde ik terug naar het kamp om met de anderen te vertrekken, totdat ik me plotseling realiseerde dat mijn halsketting op mijn borst ontbrak. Hierop keerde ik terug om ernaar te zoeken en was dus daardoor wat verlaat. De mensen die mijn tentje weer op de rug van de kameel zetten, dachten dat ik erin zat, (omdat zij destijds klein en licht in gewicht was en dun, omdat zij niet veel at). Zodoende voelden de mensen het verschil niet in gewicht van de tent toen ze hem optilden om boven op de rug van de kameel te plaatsen. Toentertijd was ik een jonge vrouw van nog geen vijftien jaar oud. Ze lieten de kamelen in beweging komen en gingen verder. Ik vond mijn halsketting nadat het kamp vertrokken was en keerde terug maar trof er niemand aan. Daarop ging ik naar de plaats (waar ze mij achtergelaten hadden) ervan uitgaande dat ze mijn vermissing zouden opmerken en terug zouden keren om mij te zoeken. Terwijl ik in die staat was viel ik in slaap. Safwan bin Moe'attal As-Salami Adh-Dhakwani was op een later tijdstip onze groep gaan volgen en hij trof mij (slapend) op die plek in de ochtend aan. Toen hij een slapende persoon zag kwam hij naar me toe (en herkende me), omdat hij mij voor de openbaring van de hidjaabverzen had gezien. Ik werd wakker en stond op toen ik hem hoorde zeggen: 'Inna llillahi wa inna ileihi radjioen' (waarlijk van Allah komen we en tot Allah zullen we terugkeren). Hij liet zijn kameel knielen, daalde af en zette zijn been tegen de poot van de kameel om mij erop te laten klimmen. Safwan zelf begon te lopen door de kameel aan een touw te leiden totdat we het kamp naderden waar ze gestopt waren om een middag rust te houden. Sommige mensen beschuldigden me vals en de leider van de valse beschuldigingen was Abdoellah ibn Oebai ibn Saloel. Nadat we vanuit Medina teruggekeerd waren werd ik een mand lang ziek terwijl de mensen de verzonnen verklaringen van de valse beschuldigers aan het verspreiden waren. Ik voelde tijdens mijn ziekte dat ik niet de normale vriendelijkheid van de Profeet ontving, die ik anders altijd kreeg. Hij kwam om me te zien, groette me en zei: ‘Hoe is het met haar?’ Ik wist niet af van wat er gaande was, totdat ik herstelde van mijn ziekte en met Oem Mishta naar AI-Manasi ging, een plaats waar we altijd onze behoefte deden. Dit deden we van nacht tot nacht en dit was voordat we toiletten naast onze huizen kregen. En deze gewoonte was dezelfde als de gewoonte van de oude Arabische volkeren. Aldus liep ik met Oem Mishta totdat zij over haar lange jurk struikelde en zei: 'Laat Mistah vernederd worden!' Ik zei daarop: 'Je gebruikt slechte woorden. Waarom beschuldig je een man die deelnam aan de oorlog van Badr?' Ze zei: Ó jij daar, heb je niet gehoord wat ze zeggen?' Daarop vertelde ze de roddels van de valse beschuldigers.
Mijn ziekte verergerde zich weer en toen ik thuis kwam, kwam de Boodschapper van Allah naar mij toe en na mij te hebben gegroet zei hij weer: 'Hoe is het met haar?' Ik vroeg hem toen of ik naar mijn ouders mocht gaan. Ik wilde namelijk zeker zijn van het nieuws door het hen te vragen. De Boodschapper van Allah gaf toestemming en ik vroeg mijn moeder waar de mensen het over hadden. Ze zei: '0 dochter, maak je niet druk over deze zaak. Bij Allah er is nooit een charmante vrouw geweest die geliefd werd door haar echtgenoot die meerdere vrouwen bezat dan dat vrouwen vals nieuws over haar verspreidden. Ik zei: 'Soebhaan Allah, spreken de mensen echt over deze kwestie?' “Die nacht bleef ik huilen en kon niet slapen tot de ochtend.”
's Morgens liet de Boodschapper van Allah Ali bin Aboe Talib en Oesamah bin Zaid komen omdat de Goddelijke openbaring uitbleef en hij hen wilde raadplegen over een eventuele scheiding van zijn vrouw Aisha. Oesama bin Zaid zei dat hij wist wat een goede reputatie zijn vrouwen hadden en voegde hieraan toe: 'O Boodschapper van Allah, Allah heeft geen bepalingen voor u opgelegd en er zijn meerdere vrouwen naast haar, u kunt de slavin vragen die u de waarheid zal vertellen.' Daarop riep de Profeet Barirah (de slavin van Aisha) en vroeg: '0 Barirah, heb je ooit iets gezien wat jou aan haar deed wantrouwen?' Barirah zei: 'Nee, bij Allah die u gestuurd heeft met de waarheid. Ik heb nooit eerder een fout bij haar gezien, behalve dat ze een meisje is van onvolwassen leeftijd, die af en toe slaapt en deeg aan de geiten te eten geeft.' Diezelfde dag klom de Profeet op de mimbar (preekstoel) en vroeg of iemand hem wilde bijstaan in het straffen van Abdoellah bin Oebai. Hij zei: 'Wie wil me bijstaan in het straffen van degene die de reputatie van mijn familie te schande heeft gemaakt. Bij Allah, ik weet niets dan goeds over mijn familie en ze beschuldigen iemand (Safwan), van wie ik ook niets dan goeds weet, en hij is nooit mijn huis binnengegaan zonder mijn gezelschap.' Sa'd bin Moe'adh stond op en zei: '0 Boodschapper van Allah, ik zal u van hem ontdoen. Ais hij van de stam van ‘Aws is, dan zullen wij zijn hoofd eraf slaan. En als hij behoort tot onze broeders van de Chazradj-stam, dan beveelt ons iets; en wij zullen uw bevel opvolgen.' Daarop stond Sa' d bin Oebadah, de leider van de Chazradj stam, op, die altijd een vrome man was geweest, en zei: 'Bij Allah, je hebt een leugen verteld. Je kunt hem niet vermoorden, en je zult daar nooit toe in staat zijn.' Hierop stond Oesaid bin Al-Hoedair op en zei: 'Bij Allah, jij bent een leugenaar. Bij Allah we zullen hem doden, en jij bent een hypocriet wanneer je de hypocrieten verdedigt.' Dit zorgde ervoor dat beide stammen verhit raakten en op het punt stonden met elkaar te gaan vechten, terwijl de Boodschapper van Allah nog op de mimbar stond. Hij kwam naar beneden en bracht hen tot zwijgen. Vanaf die dag bleef ik zoveel en zolang huilen dat ik niet kon slapen.
's Ochtends waren mijn ouders bij mij en ik had twee nachten en een dag gehuild, tot ik dacht dat mijn lever zou barsten van het vele huilen. Terwijl ze bij me waren kwam er een vrouw van de Ansaar mijn toestemming vragen om binnen te komen, wat ik toestond. Ze ging zitten en begon ook te huilen. Terwijl we in deze staat waren kwam de Boodschapper van Allah binnen en ging bij me zitten. Dit had hij niet meer gedaan sinds de valse beschuldigingen waren begonnen. Hij sprak de shahada uit en zei: ‘Aisha, ik heb dit en dit over je gehoord. Als je onschuldig bent zal Allah spoedig jouw onschuld openbaren en als je een zonde hebt begaan, keer dan in berouw tot Allah en vraag om vergeving. Want indien een dienaar zijn zonde toegeeft en Allah om vergeving vraagt, zal Hij zijn berouw aanvaarden.’ Toen zijn woorden beëindigd waren barstte ik weer in tranen uit. Ik vroeg mijn vader om hem namens mij te antwoorden. Mijn vader zei: 'Bij Allah ik weet niet wat ik tegen de Boodschapper van Allah moet zeggen.' Ik vroeg mijn moeder om namens mij te spreken. Zij zei: 'Bij Allah, ik weet niet wat ik tegen de Boodschapper van Allah moet zeggen.’ Ik was zelf nog een jong meisje en had nog niet veel kennis over de Quran en zei: 'Ik weet bij Allah dat jullie hebben geluisterd naar wat de mensen zeggen en dat jullie dat als waarheid aannemen. Als ik nu tegen jullie zou zeggen dat ik onschuldig ben, en Allah weet dat ik onschuld ben, zullen jullie me niet eens geloven. En als ik oneerlijk aan jullie zou toegeven dat ik schuldig ben, en Allah weet dat ik onschuldig ben, dan zouden jullie me pas geloven.'
Ik hoopte dat de Boodschapper van Allah een droom zou krijgen waarin mijn onschuld bewezen zou worden. En bij Allah! De Boodschapper van Allah was nog niet opgestaan en niemand had nog zijn huis verlaten of de Goddelijke openbaring kwam tot hem. Hij bevond zich in dezelfde toestand als anders. Hij zweette zo erg dat de zweetdruppels als parels naar beneden druppelden, hoewel het een koude winterdag was. Toen zijn toestand over was, lachte hij en het eerste wat hij zei was: 'Aisha, wees Allah dankbaar, want Allah heeft jouw onschuld aangetoond.' Mijn moeder zei me naar de Boodschapper van Allah te gaan, maar ik antwoordde: 'Bij Allah, ik zal niet naar hem toegaan en zal niemand danken behalve Allah.' Aldus openbaarde Allah :
