pingu schreef:Ik denk dat God wil dat de mens ook zelf nadenkt.
Beste Pingu, dan moet hij ook geen punt maken van het eerste gebod, hé: "GELOOF MIJ". Dan zou z'n eerste gebod moeten zijn: "Stel mij in vraag en neem gerust je tijd om mij te vinden".
Immers, is het 'geloof mij' zit juist de gedachtenval, de kern van de zaak waarom de mens niets meer in vraag stelt of durft te stellen over zijn eigen handelen. Immers, het suggereert goddelijke goedkeuring op basis van een in wezen irratineel gebod: geloof zonder meer.
de joden werd ook de opdracht meegegeven een voorbeeld te zijn voor 'de volken', ik denk dat de intentie dus niet was ze als enige de gratie van Gods boodschap te geven en de rest 'te laten stikken'. (Ik heb dit ergens in veel betere bewoordingen gelezen, ik zal kijken of ik de bron kan achterhalen.)
Gelieve echt wel de bron te vinden, want in de hele opzet van het OT vind ik persoonlijk niets van de voorbeeldfunctie die Joden zouden moeten vervullen. :)
En dan zou ik zeggen, zou een logische god wel degelijk zijn tekenen herhalen voor andere volkeren. Hij zou toch moeten beseffen hoe hard een mens aan z'n religie en opvattingen houdt?
Ik denk dat je hier ook moet kijken naar het karakter van God, de god van de Bijbel wordt beschreven als een god van liefde. Als je Hem niet als 'persoon' (voorzover God een persoon is) kent, kan je wel zijn eigenschappen liefhebben of verwerpen en op die manier Hem 'benaderen'. M.a.w. je hebt een 'grootheid' lief, die je evt. later persoonlijk zou kunnen leren kennen als God (dus als 'persoon').
Kom, Pingu, geef toe: zo wordt de boodschap enorm vaag. Ik weet niet wat de eigenschap 'grootheid' zou kunnen zijn die ik lief moet hebben. Of moet ik "Liefde lief hebben om de liefde"?
Je zou trouwens voor de grap eens een gedachte-experiment moeten doen: hoe zou de wereld eruitzien als iedereen de eerste twee geboden zou volgen?
Helaas zal het waarschijnlijk bij een theorie blijven.
Zou het niet beter gaan met enkel de tweede regel? Immes door God voor de mens te plaatsen in belang (om de goedheid of kwaadheid van je daden af te meten), krijg je de mentaliteit dat men God moet beschermen van 'laster' door de rechten van de 'godslasterlijke' te schenden. En dat is nou precies wat God, wat hij ook is, niet nodig heeft en wat er zo fout is gelopen in de geschiedenis.
Die filosofie van heb je naaste lief als jezelf komt in wezen niet uit het Christendom, Pingu. Het is een variant van de gouden regel 's mens wijsheid. “Grote Geest, geef dat ik mijn buurman niet beoordeel voor ik een mijl in zijn mocassins heb gelopen.” - De indianen. Toegegeven, het is één van de stukken uit de bijbel die het mooiste verwoord is en die ook mij zeer aanspreekt.
Nu, hoe de regel moet gevolgd worden van heb vooreerst God lief, blijft me een raadsel. Vooral omdat de meeste mensen allemaal God op een andere manier kennen, of niet, en geef toe: niemand heeft al met hem een gezellig interview gehad.
En om effe heel duidelijk te zijn, ik verwijt de ingesteldheid van de Europese Christenen helemaal niets. Hun stelling dat God ook iedereen wel lief zal hebben die niet-Christen is en hun eerlijk zal bejegenen juich ik in stilte toe.
Maar dat alles bewijst niet de juistheid van de geschriften en veegt niet het potentieel wel die een dogmatische ingesteldheid in zich meedraagt, Pingu. Een potentieel waar Christenen zich ondertussen al sterk van bewust zijn.
Ik zou zeggen, nu de Moslims nog uit hun zelfbegoochelend utopia van perfecte Goddelijke leiding helpen.
mvg,
Ketter
Zonder (ji)haat straat.
Wat is er zo moeilijk te begrijpen aan het feit dat ik niet kan geloven in een God die zo duidelijk kwaadaardig is?